ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ή ΑΦΗΓΗΤΉΣ;;;

                                               ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ  ή  ΑΦΗΓΗΤΗΣ;;;

 

Αφηγητής  συνήθως  είναι ένα ή περισσότερα  πρόσωπα του έργου ενός συγγραφέα ,που αναλαμβάνουν να στείλουν στον αναγνώστη τα μηνύματα που ο ίδιος θέλει να προβάλει. Στην περίπτωσή μου, που χρησιμοποιώ τη μέθοδο της αυτογραφικής αφήγησης,  υποδύομαι   και τους δυο ρόλους, υπηρετώντας  έτσι και  την αμεσότητα των μηνυμάτων μου.

Αυτό σημαίνει ότι μεταφέρω τα νοήματα  των πονημάτων μου στους αναγνώστες απ’ ευθείας, χωρίς  παρεμβολή των ηρώων των κειμένων μου, επιφυλάσσοντας στον εαυτό μου  και την πλήρη ευθύνη των γραφομένων μου.

Το σημερινό μου άρθρο, ανήμερα Χριστούγεννα,  το γράφω πρωτίστως για μένα και ‘’όσοι πιστοί προσέλθετε’’ , αδιαφορώντας εάν και πόσοι θα το αναγνώσουν, το διαβάσουν η το αγνοήσουν, Γενικότερα γράφω για να γράψω, κυρίως για να καλύψω τις ατέλειωτες ώρες της επιλεγμένης μοναχικότητας  μου και να αντιπαλέψω τη μοναξιά  και όσοι το διαβάσουν δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Προσωπικά προτείνω σε όσους το ‘’τολμήσουν’’, να προτιμήσουν την ανάγνωση αντί του διαβάσματος,  γιατί ίσως έτσι ανακαλύψουν τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις του κειμένου μου. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στα δύο είναι ότι στο πρώτο συμμετέχει και το μυαλό, ενώ στο δεύτερο μόνο τα μάτια και ενίοτε φευγαλέα. Για να διευκολύνω μάλιστα τους ενδεχόμενους τολμηρούς της ημέρας, θα είμαι σύντομος.

Τέτοιες ημέρες   ανακαλώ στη μνήμη μου τις αμέτρητες  δυσάρεστες καταστάσεις της μακροβιότητας μου , αφού  αισθάνομαι την ανάγκη να μελαγχολήσω, ενώ  οι ευχάριστες στιγμές  είναι πάντα λίγες και φευγαλέες και μου φθάνει  ότι τις έζησα. Προτείνω    στους αναγνώστες μου  να απολαμβάνουν στο έπακρο την ευτυχία τους , κάθε φορά που τη συναντούν στο διάβα της ζωής τους, γιατί αν τους ξεφύγει χάνετε για πάντα. Δεν παριστάνω τον σοφό, παραθέτω απλά τις εμπειρίες μου.

 

 Με τις καλύτερες ευχές μου – χρόνια καλά.   Αντώνης

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΌΤΗΤΑ

 

                        ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ  ΄΄ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ’’

 

Η  σύγχρονη  ζωή μας έχει υποστεί τεράστιες αλλαγές επί τα χείρω  και εμείς κολακευόμαστε από τη βελτίωση της οικονομίας και των ελευθεριών, που αποτελούν φενάκη και υποκριτική ωραιοποίηση  της πραγματικότητας. Προβάλλεται σκανδαλωδώς η  νέα γενιά που θα διαδεχτεί το σαθρό παρελθόν και θα βελτιώσει τα ιστορικά λάθη του . Η νεολαία μας – με τις λαμπρές πάντα εξαιρέσεις της -αποσβολωμένη από τα επιτεύγματα της εποχής και  αιχμάλωτη του διαδικτύου έχει παρασυρθεί σε πράξεις που προβληματίζουν ακόμα και του ίδιους.

Δεν είμαι ειδικός και όσα γράφω τα στηρίζω στην 90χρονη εμπειρία μου, πού περιέχει και προσωπικές μνήμες των νεανικών μου χρόνων, που συνέπεσαν ή ακολούθησαν τον 2^ο Παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο που ολοκλήρωσε την καταστροφή. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά                      ανάμεσα στο τότε και το σήμερα. Η σημερινή νεολαία τα έχει όλα και είναι καλοζωισμένη αλλά ασύδοτη. Στη ανάλογη δική μου εποχή η στέρηση των πάντων αποτελούσε τον κανόνα και  η ζωή στην ελληνική επαρχία που μεγάλωσα είχε πλήρως απαξιωθεί. Κάναμε και εμείς τις αταξίες μας, αλλά το άγρυπνο μάτι των γονιών και ιδιαίτερα της μητέρας μας, δεν μας άφηναν περιθώρια να ξεφύγουμε. Αυτές περιορίζονταν σε αψιμαχίες και πετροπόλεμο ανάμεσα στις γειτονιές για να  προβάλουμε το νταηλίκι μας, που  ξεχνούσαμε την επομένη. Ας μην παροράται το γεγονός ότι όλα ατά συνέβαιναν σε χαλεπούς καιρούς πολέμων και πείνας.

Οι δικές μας αταξίες έχουν εξελιχθεί σε βιασμούς συμμαθητών και αγνώστων, κλοπές κινητών τηλεφώνων ακόμα και δολοφονιών και από παιδιά ‘’ καλών ‘’ οικογενειών. Γιατί γίνονται όλα αυτά στις μέρες μας και απασχολούν το μεγαλύτερο μέρος της ειδησεογραφίας, ξεπερνώντας ακόμα και τις ‘’γυναικοκτονίες’’; Έβαλα σε εισαγωγικά το τελευταίο και θα επανέλθω ,γιατί πιστεύω απόλυτα ότι και οι γυναίκες ανήκουν στο ανθρώπινο είδος  και καλύπτονται από τον όρο της ανθρωποκτονίας.

Επανέρχομαι στην άνευ ορίων παιδική παραβατικότητα που στιγματίζει τη διεθνή κοινωνία  παρά τα συνεχώς λαμβανόμενα μέτρα – άλλα σωστά και άλλα ανεπιτυχή. Θα αναφερθώ στα καθ΄ημάς που μου έδωσαν και την αφορμή να ασχοληθώ με το θέμα.

Άκουσα τελευταία μια απόφαση να στρέψουν τα παιδιά αυτά, τα οποία έχουν ήδη διαπράξει αδικήματα, στα σπορ και τα γήπεδα. Ένα είδος σύγχρονου αναμορφωτηρίου. Σκοπός όμως πρέπει να είναι να λειτουργήσει το μέτρο προληπτικά   με τη βοήθεια της οικογένειας και του σχολείου, γιατί κινδυνεύει να μετατραπεί ο αθλητισμός σε ‘’καθαρτήριο’’ παντός είδους ανομημάτων, που θυμίζει δόγμα της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας για τις ψυχές των  αποθνησκόντων αμαρτωλών.

Ποια όμως οικογένεια και ποιο σχολείο, αφού τα παιδιά δεν δίνουν πια λόγο σε κανένα και  δάσκαλοι και γονείς έχουν χάσει τον έλεγχο, στα πλαίσια των σύγχρονων ‘’ελευθεριών’’ και πολλάκις πέφτουν και οι ίδιοι θύματα των ανηλίκων;;;

Πολλά παιδιά στην εποχή μας μεγαλώνουν με άγνωστες και ανεξέλεγκτες ‘’νταντάδες’’,[ γνωστή και πρόσφατη υπόθεση που έχει φθάσει στα δικαστήρια] αφού η καριέρα  και το μεροκάματο των γονιών αποτελεί το πρώτιστο μέλημα της οικογένειας. Πιστεύω ότι οι ειδικοί έχουν αντιληφθεί  ότι οι περισσότερες παραβάσεις γίνονται για το κακώς νοούμενο νταηλίκι και να γίνει γνωστή η πράξη τους στην τηλεόραση και το διαδίκτυο.

Ας επανέλθουμε όσο μπορούμε ακόμα στη σωστή οικογένεια, να σταματήσει η προβολή των παντός είδους αδικοπραξιών από τα ΜΜΕ και το ιντερνέτ [ που αποτελεί επιδίωξη των ‘’παιδιών’’ και να  περιοριστούν τα όσα ψυχοφθόρα προβάλλονται δημοσίως, έστω και με τους χαρακτηρισμούς καταλληλότητας, αφού κανένας πια δεν μπορεί  ή αποφεύγει να ελέγξει την εφαρμογή τους. Από μωρά ακόμα τρώνε το φαγητό τους ή αφήνουν ήσυχους τους γονείς τους με την παρακολούθηση παιδικών αποχαυνωτικών θεαμάτων του κινητού, του διαδικτύου και της τηλεόρασης.

Επανέρχομαι επίσης στις ‘’γυναικοκτονίες’’, διευκρινίζοντας ότι παρά τον φεμινισμό, οι ίδιες ενίοτε γυναίκες-μητέρες [ακόμα και σήμερα] μεγαλώνουν τα αγόρια τους [ κανακάρηδες ] σαν ανώτερα όντα και συχνά επεμβαίνουν στα ζευγάρια για να επιβάλουν τις δικές τους πρακτικές.

Συμπερασματικά καταλήγω – αν και δεν ξέρω αν δικαιούμαι να επεμβαίνω στα ‘’χωράφια’’ των ειδικών, - ότι η κοινωνία είναι σαθρή και δεν αρκούν τα ‘’σοβατίσματα’’ αλλά απαιτεί χτίσιμο από την αρχή σε υγιείς βάσεις, οικογένειας, σχολείου και πολιτείας. Αντώνης

 

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΜΑ ΔΕΝ ΕΡΩ ΑΝ ΜΠΟΡΩ

 

     ΘΕΛΩ ΝΑ  ΓΡΑΨΩ ΜΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ  ΑΝ ΜΠΟΡΩ

 

Είναι  η πρώτη φορά που κάθομαι αμήχανος μπροστά  στον υπολογιστή μου, που δεν ξέρω τι να γράψω και αν μπορώ να το ολοκληρώσω. Είναι επίσης η πρώτη φορά, μετά τις αμέτρητες ταλαιπωρίες υγείας που με ‘’καθήλωσαν’’ από τα περσινά Χριστούγεννα  μέχρι  πρόσφατα στα περασμένα ήδη 90 μου χρόνια.

Τώρα κατάλαβα πόσο ακριβό είναι το τίμημα εξαγοράς της μακροζωίας μου, παρότι δεν είχα κανένα πρόβλημα οργανικό σε όλο το προηγούμενο διάστημα.. Όλα άρχισαν με μια πτώση μου με συντριπτικό κάταγμα στο δεξί μου γόνατο, που το συνόδευσε πτώση αιματοκρίτη, φάρμακα που έφεραν πρόσθετες αιμορραγίες, ακόμα και εγχείρηση βουβωνοκήλης την περασμένη εβδομάδα. Νοιώθω ήδη καλύτερα!!!

Παρ’ όλα αυτά αισιοδοξώ ότι σε όσο χρόνο μου απομένει θα συνεχίσω απτόητος να αυτοεξυπηρετούμαι – έστω και μπουσουλώντας- γιατί έχω στόχο να φύγω όρθιος και ελπίζω να  τα καταφέρω.

Αρκετή όμως  ‘’μαυρίλα’’ σας φόρτωσε η εισαγωγή μου και βιάζομαι – λόγω των Άγιων ημερών - να προσφέρω μερικές από τις ευχάριστες στιγμές της ζωής μου, από όσα έζησα στις Βρυξέλλες -χωρίς καμιά έκπτωση στις οικογενειακές και υπηρεσιακές μου υποχρεώσεις. Επέλεξα τις Βρυξέλλες γιατί στην Ελλάδα  με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την πείνα και τον εμφύλιο και αργότερα 12 χρόνια σε χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού ‘’ που έλεγε ο Αντρέας Παπανδρέου , θα πέσουμε πάλι σε δυσάρεστες αναμνήσεις.

Στις  Βρυξέλλες λοιπόν – παρότι δυό χρόνια πριν είχα χάσει  την αγαπημένη μου σύντροφο-  επωμίσθηκα μόνος την ευθύνη των ανήλικων παιδιών μου . Στην προσπάθειά μου να ‘’γεμίσω τις μπαταρίες μου’’  για να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου, χρησιμοποίησα την ικανότητα μου στο λυρικό τραγούδι και έγινα ανάρπαστος  σε αμέτρητες παρέες.

 Στα ρεβεγιόν των ημερών, μαζί με τα παιδιά μου  - πριν φύγουν  στην Αθήνα για σπουδές ή άλλες συνθήκες – με τον αείμνηστο παλαιό τενόρο ενός γνωστού τρίο των Αθηνών ή και χωρίς αυτόν με τους μουσικούς του και αργότερα στου Μπερτράν [ ένα στέκι ενός διάσημου βαθύφωνου της Όπερας της Βουδαπέστης] στη Σαμπλόν. Με τη βοήθεια ενός πιανίστα οργανώναμε συχνά ξεχωριστές μουσικές  βραδιές και επικρατούσε το αδιαχώρητο, κυρίως με όμορφες υπάρξεις . Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς, που αναφέρεται στον ύμνο της Ελευθερίας, αλλά μου έμειναν οι ευχάριστες αναπολήσεις που με συνοδεύουν στην επιλεγμένη μου μοναχικότητα, που δεν την άφησαν ποτέ να γίνει μοναξιά.

Αναφέρθηκα σε κάποια ελάχιστα στιγμιότυπα με τα οποία προσπάθησα ή πιο σωστά με έπεισαν  να συνεχίσω τη ζωή χωρίς τη σύντροφό μου ,αναλογιζόμενος  και τις  υποχρεώσεις προς τα παιδιά μου.

Δεν θα σας κουράσω άλλο  και όχι μόνο για λόγους υγείας, γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να συνεχίσω, επιφυλάσσομαι όμως – συν Θεό- να συνεχίσω εν ευθέτω χρόνω. Βλέπω τα γραφόμενα μου περισσότερο σαν φιλολογικά πειράματα παρά ως προσωπικές απεικονίσεις , που ίσως  δεν  ενδιαφέρουν κανένα και  αποτελούν απλή εφαρμογή της αυτογραφικής μου αφήγησης που έχω καθιερώσει σαν σύστημα γραφής.  .

Εύχομαι σε όλους σας καλά Χριστούγεννα και ο νέος χρόνος να σας χαρίσει ευτυχία και κυρίως υγεία, σε σας και τους  αγαπημένους σας.     Αντώνης

" Igitur qui desiderat pacem, praeparet bellum ."

 

  " Igitur qui desiderat pacem, praeparet bellum ."

  «αν θέλετε ειρήνη, προετοιμαστείτε για πόλεμο»

 

 

Η  λατινική  αυτή έκφραση προέρχεται από το βιβλίο « Epitoma Rei Militaris », του  Ρωμαίου στρατηγού Vegetius (το πλήρες όνομα του οποίου ήταν Publius Flavius ​​Vegetius Renatus).  Πριν από την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας , η ποιότητα του στρατού της είχε αρχίσει να υποβαθμίζεται, σύμφωνα με τον Vegetius, και η αποσύνθεση του στρατού προερχόταν από μέσα της. Η θεωρία του ήταν ότι ο στρατός αδυνάτισε από την αδράνεια κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης περιόδου ειρήνης και σταμάτησε να φοράει την προστατευτική του πανοπλία. Αυτό τους έκανε ευάλωτους στα εχθρικά όπλα και στον πειρασμό να φύγουν από τη μάχη.

Η αρχαία έκφραση του Ρωμαίου Στρατηγού, αρχίζει να αποκτά  και πάλι τη σημασία της , διότι και στη σύγχρονη ιστορία η Ευρώπη  βίωσε μια μακρά ειρηνική περίοδο. Ο Ελληνικός στρατός δεν φοράει βέβαια πανοπλία αλλά οφείλει να εξοπλίζεται και να είναι έτοιμος για την υπεράσπιση των  εθνικών μας δικαίων, αν – ο μη γένοιτο -  οι κακοί μας γείτονες που μας απειλούν ευθέως, τολμήσουν να κάνουν πράξη τον αιώνιο αναθεωρητισμό τους.

Η χώρα μας, μέλος του ΝΑΤΟ για δεκαετίες, δεν έπαυσε ποτέ να υποστηρίζει και να στηρίζει αποφάσεις της συμμαχίας, ανεξαρτήτως ποια Κυβέρνηση βρισκόταν ή βρίσκεται στην εξουσία. Εξαίρεση αποτέλεσε μια περίοδος που ο μαρξιστής Ανδρέας Παπανδρέου ψέλλισε το περιβόητο ‘’ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ’’. Σύντομα όμως  έβγαλε τις παρωπίδες και μαζί με τις λοιπές ‘’προοδευτικές δυνάμεις’’, ανταποκρίθηκαν στην  πραγματικότητα και μπήκαν στο μαντρί, με πρώτον – κατά το βιβλίο της  κυρίας Μέρκελ – τον κ Τσίπρα.

Πρόσφατα, με την ευκαιρία της εθιμοτυπικής επίσκεψη του νέου  ηγέτη του ΝΑΤΟ στη χώρα μας .έγιναν όλοι ξαφνικά ‘’ειρηνόφιλοι’’ και διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους που τον δεχθήκαμε.  Αναμενόμενη  ήταν η στάση του  ΚΚΕ, το οποίο, ως γνήσιος εκπρόσωπος ολοκληρωτικών καθεστώτων,  ακολουθεί  δογματικά και προσπαθεί να επιβάλει τη μαρξιστική ιδεολογία   . Εμμένει στην ιδεοληψία του και σκόπιμα λησμονεί τα γεγονότα της Ρωσίας με τις ‘’ειρηνικές’’ σφαγές’’ του 1918 και την εισβολή της στην Ουκρανία. Την ίδια  πρακτική εφάρμοσαν για δεκαετίες και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όταν τους επιβλήθηκε ο κομμουνισμός, χωρίς να ξεχνάμε εμείς οι παλαιότεροι  όσα έγιναν στη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου  και στη συνέχεια του εμφυλίου στη χώρα μας, που έζησα προσωπικά.

Ξανάρχομαι στα  κόμματα της αντιπολίτευσης που δηλώνουν δημοκρατικά και εθελοτυφλούν στην εισβολή και κατοχή της   Ουκρανίας και με παρωπίδες εξακολουθούν να βλέπουν τα γεγονότα στη μέση Ανατολή. Κάθε δογματικός βέβαια βλέπει την ειρήνη μέσα από το δικό του παραμορφωτικό πρίσμα.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν επιλεκτική μνήμη και στάση για λίγα ‘’ψηφουλάκια’’, αφού ο λαϊκισμός δεν τα αφήνει να σκεφθούν ότι οι συμμαχίες έχουν τους κανόνες  τους και  η συμμετοχή μας σ’ αυτές αποτέλεσε εθνική μας επιλογή. Δεν θέλω να τους θυμίσω το παλιό γνωμικό ότι ‘’ τα πρόβατα που φεύγουν από το κοπάδι τα τρώει ο λύκος’’ και έχουμε πολλούς λύκους γύρω μας.  Αντώνης

 

 

ΑΝ ΒΛΕΠΑΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

 

          ΑΝ ΒΛΕΠΑΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

                           ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ

       Ο τίτλος του παρόντος αποτελεί καταγραφή μιας καθημερινής διαφήμισης που είδα στη Δημόσια τηλεόραση κα τη βρήκα εξαίρετη και ενθαρρυντική. Δεν μπορεί όμως να αποτελεί αναφορά στη σύγχρονη νεολαία μας – υπάρχουν πάντα οι λαμπρές εξαιρέσεις- την οποία οι πολιτικοί  μας έχουν κάνει ‘’σαν τα μούτρα τους’’, από πολύ μικρή ηλικία  στα πλαίσια της δήθεν αυξημένης ελευθερίας, ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΆ ΕΞΕΛΊΧΘΗΚΕ ΣΕ ΑΣΥΔΟΣΊΑ. Είμαι όμως  βέβαιος ότι  με την πρόωρη κομματικοποίησή τους και την ελάχιστη οικογενειακή φροντίδα , με τον παράλληλο περιορισμό των δικαιωμάτων της  οικογένειας  να επεμβαίνει στη ζωή των παιδιών της, βλέπουμε την καθημερινή πολυποίκιλη  παραβατικότητά τους.

Πολλοί κομματικοί  παράγοντες προβάλλουν σαν θετικό πλεονέκτημά τους ότι ‘’ από νεαρή ηλικία υπηρετούν τα κόμματά τους ‘’ με το ΚΚΕ να κατέχει την πρώτη θέση, αφού τα παιδιά τους γεννιούνται κομμουνιστές’’. Κάποτε η κομματικοποίηση άρχιζε στο πανεπιστήμιο, σήμερα εξικνείται από τα δεκαπενταμελή σχολικά συμβούλια, που κινούνται κατά τις προτροπές  των κομμάτων που έχουν την πλειοψηφία στον σύλλογό τους, ενώ δεν έχουν την πολιτική ωριμότητα και γνώση να περιοριστούν στα  σχολικά τους ενδιαφέροντα.

Βλέπετε που έφθασε η παιδική εγκληματικότητα και πέστε μου αν οι πολιτικοί μας έχουν καταλάβει ότι οι γονείς  έχουν ελάχιστες δυνατότητες ελέγχου στα παιδιά τους, ενώ σε κάθε αδικοπραξία τους εξακολουθούν να θεωρούνται  υπεύθυνοι για παραμέλησή τους.

Στη χώρα μας η οικογένεια είχε μια διαφορετική  δομή και ξαφνικά – χωρίς καμιά προετοιμασία – αφέθηκε στο χάος μιας γενικότερης ασυδοσίας και τα παιδιά δε την άφησαν να πάει χαμένη. Έγιναν μιμητές των όσων βλέπουν γύρω τους και στα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας και παραπληροφόρησης. Αυτός είναι ο λόγος που θέλουν να δείξουν τη ‘’δύναμή’’ τους και έξω από την οικογένεια. Τους κολακεύει και τους ενθαρρύνει η δημόσια προβολή των ‘’κατορθωμάτων’’ τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έχουν στηθεί ειδικές εκπομπές για τη δράση τους και αυτό αποτελεί κίνητρο να τη συνεχίσουν.

Το μεγαλύτερο κίνητρο πάντως αποτελεί το κακό παράδειγμα από τους κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους με την αναπόδεικτη συκοφαντία τους εναντίον αλλήλων. Σπανίζουν τα πρότυπα στους περισσότερους τομείς της σύγχρονης κοινωνίας μας. Είναι κρίμα να χάσουμε την ελπίδα του εθνικού μας μέλλοντος για χάρη της μισαλλοδοξίας και κάποιων ιδεοληψιών ημών των μεγαλύτερων, που νομίζουμε ότι με την κολακεία μας θα τους συνετίσουμε. Η σημερινή νεολαία του διαδικτύου θέλει ζωντανά παραδείγματα, αλήθεια  και θετικά ‘’ινδάλματα’’ για να ακολουθήσει το δρόμο τους.

Αντώνης

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 

           ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 

 

Αποτελεί και αυτή η εκδήλωση ένα κακό δείγμα της φυλής μας να διαστρεβλώνει και να ιδιοποιείται ιστορικά γεγονότα της νεώτερης Ελλάδας. Βίωσα πραγματικά τα γεγονότα έξω από το Πολυτεχνείο, αλλά γνωρίζω με κάθε λεπτομέρεια τι ακριβώς έγινε και πώς ηρωοποιήθηκαν κάποια κομματικά όργανα που πήραν τα μικρόφωνα και προέβαλαν την κομματική ιδεολογία τους, ενώ  η εξέγερση έγινε από σύσσωμο τον ελληνικό λαό.  Οι μεν πρώτοι έγιναν    ‘’ήρωες’’ και εξαγόρασαν την παρουσία τους με την ανάληψη της αρχηγίας των κομμάτων τους και την ανάληψη  θέσεων με παχυλούς μισθούς στην ‘’επάρατη’’ Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ πολλοί  άλλοι  δεν δέχτηκαν να ‘’αμειφθούν’’ για την συνειδητή προσφορά τους. Έτσι ήταν πάντα  στην τίμια αυτή χώρα με την ανέντιμη ανταπόκριση της πολιτείας.

Την ημέρα αυτή είχα βρεθεί απολογούμενος στο γραφείο του Αντιστράτηγου-Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών, - παρουσία και του Διευθυντή Οικονομικών Υπηρεσιών του Υπουργείου και στενού συγγενούς του  φαιδρού Ανδρουτσόπουλου που εισήγαγε η χούντα από τη Νότιο Αμερική. Φαίνεται ότι ΟΛΕΣ οι πολιτικές εισαγωγές μας από την Αμερικανική  Ήπειρο δεν βοήθησαν– για διάφορους λόγους -  μέχρι στιγμής τη χώρα.

Ο λόγος της κλήσης μου σε απολογία ήταν η προσφυγή μου στο ‘’τυπικό’’ Συμβούλιο της Επικρατείας, ως άτυπος προϊστάμενος της Υπηρεσίας Επικοινωνιών, για τις περικοπές στις αποδοχές των  συναδέλφων   μου του εξωτερικού – όπως έχω ξαναγράψει στο παρελθόν .  Το γεγονός  εκρίθη ως ‘’πράξη στρεφόμενη κατά της εθνικής κυβέρνησης’’ της χούντας. Σε ένα τηλεφώνημα που δέχτηκε ο Αντιστράτηγος απάντησε ότι μάλλον το γεγονός ότι τους άφησαν να συγκεντρωθούν  στο Πολυτεχνείο ήταν ‘’παιχνίδι’’ του Ιωαννίδη για να πάρει τη θέση του Παπαδόπουλου και να ετοιμάσει το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στην Κύπρο’’.

Σε άλλο προσωπικό  περιστατικό την επομένη, μου τηλεφώνησαν από το Υπουργείο ότι ο συνάδελφος που είχε υπηρεσία είχε πρόβλημα με την υγεία του και κλήθηκα να βρω αντικαταστάτη του. Πήρα αμέσως το αυτοκίνητό μου και κινήθηκα προς το Υπουργείο χωρίς να λάβω την απαιτούμενη άδεια  από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου. Μια ομάδα  Αξιωματικών με σταμάτησε στη διασταύρωση Β. Σοφίας και Αμαλίας. Όταν τους εξήγησα τα γεγονότα και ότι  η αδιάκοπη λειτουργία της Υπηρεσίας Επικοινωνών εξυπηρετεί τα εθνικά μας θέματα, άρχισαν να γελούν ειρωνικά εις βάρος μου. Τελικά, με την παρέμβαση του επί κεφαλής αξιωματικού, μου επέτρεψαν να πάω πεζή στην υπηρεσία μου, εγκαταλείποντας το αυτοκίνητό μου στη θέση που με σταμάτησαν , καταμεσής στο δρόμο. Όταν έφθασα στον προορισμό μου διαπίστωσα ότι ο χώρος είχε καταληφθεί από στρατιωτικούς.

Αναφέρω τα δυο αυτά περιστατικά σαν στιγμιότυπα της περιόδου  πανεθνικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τα γεγονότα της οποίας επωφελήθηκαν κάποια κομματικά στελέχη , τα οποία αμείφθηκαν πλουσιοπάροχα και παντοιοτρόπως

Εκείνο που με θλίβει στα 90 μου χρόνια είναι η  προσπάθεια κομματικής ιδιοποίησης μιας πανεθνικής  ηρωικής πράξης και η μετατροπή της επετείου της κατάληψης σε κομματική φιέστα και εμποροπανήγυρη.  Προτροπή μου είναι κάποιοι επιτήδειοι να αρκεσθούν στις αμοιβές που  εισέπραξαν και να δείξουν  τον απαιτούμενο σεβασμό στην εκδήλωση.

Αντώνης

ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ

 

              ΤΟΥ  ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ  Ο  ΓΑΜΟΣ

 

 

Θα μου πείτε τι σχέση έχει η θεατρική διασκευή ενός κειμένου της λαϊκής παράδοσης με τη σημερινή επικαιρότητα;;; Έχει και μάλιστα  μεγάλη. Αρχικά να πούμε πως ο Κουτρούλης ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Ήταν ιππότης, δηλαδή καβαλλάριος, ο οποίος ζούσε στη Μεθώνη Μεσσηνίας κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα. Κάποτε, αγάπησε μία παντρεμένη γυναίκα, η οποία με τη σειρά της τον ερωτεύτηκε, εγκαταλείποντας τον άντρα της. Αυτό ώθησε την εκκλησία να  την αφορίσει, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Κασσελάκη,με αποτέλεσμα ο Κουτρούλης να μην μπορέσει να την παντρευτεί.

Το θέμα της λαϊκής παράδοσης ‘’του Κουτρούλη ο γάμος ‘’ διασκεύασε ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής σε ομώνυμο θεατρικό έργο, με το οποίο σατιρίζει την επικαιρότητα της εποχής του. Στη δική μας όμως εποχή γίνεται ακόμα πιο αντιπροσωπευτικό με όλα αυτά που συμβαίνουν στον πάλαι ποτέ αποκαλούμενο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν άλλαξε ακόμα τον τίτλο του, αλλά αποτελεί θέμα σάτιρας, με αναμενόμενο  τέλος.

Όπως είχα γράψει σε παλαιότερο δημοσίευμά μου ‘’ ο κ. Τσίπρας, θέλοντας να αποποιηθεί την ευθύνη για την κατρακύλα του κόμματός του, υπέβαλε την παραίτησή του από την αρχηγεία και τρόπο τινά επέβαλε στους ‘’δικούς’’ του έναν άγνωστο και αδαή αμερικανοτραφή νέο και τον βοήθησε να ‘’κερδίσει’’  την αρχηγία, κάτι που δεν άρεσε στους μνηστήρες της ηγεσίας. Στην αρχή το ‘’γερατείο’’ του επιδαψίλευσε θερμή υποδοχή και πρόβαλε  κάθε του ενέργεια και ιδιαιτερότητα, περιμένοντας την ευκαιρία να τον εξοβελίσει αρχικά με την αμφισβήτησή του και στη συνέχεια με τον  ‘’δημοκρατικό’’ – όπως είπαν- αποκλεισμό του από τις υποψηφιότητες  της εκλογής νέου αρχηγού, γιατί είδαν να διαθέτει μεγάλα λαϊκά ερείσματα και θα τους ‘’έτρωγε΄΄ την αρχηγία.

Τότε επιστρατεύτηκαν οι μέχρι πρότινος κολλητοί του και παρουσίασαν του κόσμου τις καταγγελίες εις βάρος του, τις οποίες, λίγο νωρίτερα αρνιόντουσαν μετά βδελυγμίας στο σύνολο τους!!!

Επειδή λόγοι υγείας δεν μου επιτρέπουν να επεκταθώ, θα κλείσω για σήμερα  τις ομοιότητες με το γάμο του κουτρούλη, λέγοντας ότι αυτό δεν είναι κόμμα αλλά θέατρο φαρσοκωμωδίας. Έχει επικεντρωθεί στο  γενικευμένο διαπροσωπικό   μίσος των μελών του και τον αλληλοσπαραγμό.

Ακόμα και στην περίπτωση εκλογής ικανού ηγέτη δεν μπορούν πια να πείσουν ότι – ασχέτως αριθμού βουλευτών- μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα, αφού δεν μπορούν να το κάνουν ούτε στο ίδιο τους το κόμμα., το οποίο ήταν προσωπικό δημιούργημα του κ. Τσίπρα, με τους λοιπούς να αποτελούν απλούς κομπάρσους. Ο κ. Τσίπρας  με τη συνεργασία μιας μικρής ομάδας  μαρξιστών του χώρου από τον οποίο προήλθαν, κατάλαβε ότι η Ελλάδα  που έχει υποφέρει από ολοκληρωτικά καθεστώτα,δεν τους εμπιστεύεται. Έτσι λοιπόν,  φρονίμως ποιών ,‘’λάκισε’’ και δεν απομένει παρά να κάνουν το ίδιο και οι τελευταίοι που θα απομείνουν, φροντίζοντας να κλείσουν καλά την πόρτα πίσω τους.

 Αντώνης