ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

       ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

                ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;

 

Σύσσωμη η Αντιπολίτευση αντέδρασε – όπως είχε δικαίωμα- στην υποψηφιότητα που πρότεινε η Κυβέρνηση και  κατέκρινε όχι μόνο την κυβερνητική επιλογή, αφού και οι λοιπές  προτάσεις ήταν κομματικές, αλλά και το πρόσωπο του υποψηφίου. Το χειρότερο είναι ότι  αναίτια τα κόμματα της Αντιπολίτευσης  του προσήψαν σοβαρές κατηγορίες ενώ μέχρι τώρα στον ψήφισαν επανειλημμένα,  για τη θέση του τρίτου τη τάξει πολιτειακού παράγοντα. Όταν λέγω σύσσωμη η αντιπολίτευση , συμπεριλαμβάνω και το ΚΚΕ και εδώ είναι το περίεργο.

Το Κόμμα δηλώνει επίσημα ότι είναι αντίθετο με την αστική Δημοκρατία αλλά υποκριτικά μετέχει σ’ αυτή και αυτοχαρακτηρίζεται δημοκρατικό. Δικαίωμά του να ψεύδεται, διερωτώμαι όμως πόσα από αυτά που κατακρίνει εφαρμόζονται εκεί που επικράτησε ή επικρατεί αυτό το καθεστώς;;; Η απάντηση είναι μία και μοναδική , κανένα. και το γνωρίζω διότι ‘’έζησα’’ σε κομμουνιστικές χώρες για 12 συναπτά έτη . 

Έρχομαι τώρα στα υπόλοιπα κόμματα,  αρχίζοντας  από εκείνα του δημοκρατικού τόξου. Αν πράγματι  ισχύουν τα όσα του καταμαρτυρούν γιατί δεν τα ‘’κατείγγειλαν’’  πιο νωρίς, συνεχίζοντας να τον περιβάλουν με απόλυτη εμπιστοσύνη ;;; Η χθεσινή εικόνα των εκπροσώπων τους ,που μετέχουν στο προεδρείο της Βουλής τα λέει όλα, με κάποιους από αυτούς να δείχνουν αξιοθρήνητοι, όταν με το προεδρείο συνεχάρησαν τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δύο από  αυτά  τα κόμματα, αποτελούν  δυνάμει την μελλοντική Κυβέρνηση και δεν θα μπορέσουν ποτέ να δικαιολογήσουν τη στάση τους, Αλλά και τώρα, στο άμεσο μέλλον ,πώς  θα αντιμετωπίσουν όπως οφείλουν, τον νόμιμα εκλεγέντα  Ανώτατο πολιτειακό παράγοντα, ύστερα από όσα ανυπόστατα του καταλόγισαν;;; Ας το σκεφθούν οι ίδιοι.

Για τα λοιπά , αντισυστημικά κόμματα, δεν έχω να σχολιάσω το παραμικρό, διότι δεν μπορούν να αποτελούν δημόσιους παράγοντες , άτομα συμπλεγματικά, ακροδεξιά και φανατικά  θρησκόληπτα. Αναμένω τις απαντήσεις τους στο πραγματικό πεδίο της πολιτικής  ‘’κονίστρας’’. Αντώνης

ΕΚ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΤΑ ΧΕΊΡΩ ΚΑΙ ΕΚ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΤΑ ΚΡΕΊΤΩ

 

ΕΚ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΤΑ ΧΕΙΡΩ ΚΑΙ ΕΚ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΤΑ ΚΡΕΙΤΩ

 

 

 

Οι χαρακτηρισμοί του τίτλου αποδίδονται  στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Θεόφιλο και μια εκ των υποψηφίων συζύγων του, την Κασσιανή αντίστοιχα. Λέγεται ότι  η απάντηση της δεύτερης που θεωρήθηκε  ασεβής  απέναντί του, υπήρξε η αφορμή τελικά να παντρευτεί τη Θεοδώρα. Πιθανότατα πρόκειται για μύθο ή και μύθευμα που δημιουργήθηκαν αργότερα στα πλαίσια μιας φανατισμένης θρησκευτικά εποχής.

Πολύ αργότερα όμως,  τα διάφορα γυναικεία  κινήματα , επικαλούμενα  σαν διάκριση εις βάρος  τους ,μια δική τους   ερμηνεία του μύθου, τον χρησιμοποίησαν  σαν πρόσχημα  ή και σαν αφορμή  ακραίων θέσεων του  σύγχρονου φεμινισμού.  Βασική αιτία προφανώς υπήρξε η δικαιολογημένη προσπάθεια των γυναικών για   ισονομία και  ισοπολιτεία . Αυτός  ο κοινωνικός παραγκωνισμός τους , έκανε μεγάλη μερίδα των ανδρών να ταχθούν αλληλέγγυοι στον αγώνα τους.

Όπως σε κάθε κοινωνική αλλαγή , υπάρχει αντίδραση και χρειάζεται μέτρο , υπομονή και σεβασμός στη διαφορετικότητα και τον ρόλο του καθενός στη ζωή. Κάποιες υπερβολές ίσως και απερισκεψίες, οδήγησαν το κίνημα των γυναικών σε στρεβλώσεις και αντιπαλότητες.  Οι ‘’ αιτιάσεις ‘’των γυναικών δεν έλαβαν  υπόψη ότι  αφορμή   των διακρίσεων  ίσως να υπήρξαν και οι ίδιες οι γυναίκες-μητέρες. Μεγάλωναν τους κανακάρηδές τους με τη λογική ότι αποτελούν ‘’ξεχωριστά’’ όντα και επενέβαιναν  στη ζωή των ζευγαριών , δημιουργώντας τριβές στο ζευγάρι και   απόρριψη της ‘’νύφης’’ ως ανεπρόκοπης ακόμα και ως ‘’άπιστης’’,  κατάσταση που δημιούργησε και  τον μύθο της κακής πεθεράς.      Το φαινόμενο αυτό έχει μεν περιοριστεί αλλά δεν έχει πλήρως εξαλειφθεί . Στην εποχή μας η ανατροφή των παιδιών ανατίθεται πολλάκις στις αποκαλούμενες νταντάδες, ντόπιες ή και ξένες, χωρίς καμιά ειδίκευση και άγνωστης ηθικής , οι οποίες – πέραν των ψυχικών τραυμάτων- μεταφέρουν στα βρέφη τις δικές τους συνήθειες, που δεν είναι πάντα οι αρμόζουσες. Ας μην αποκλείσουμε εντελώς και τον συσχετισμό τους με την αυξημένη παιδική παραβατικότητα.

 Πολλές  νέες γυναίκες  φαίνεται ότι –συνειδητά ή ασυνείδητα– προσπαθούν να επιβάλουν έμμεσα, λανθασμένους ισχυρισμούς , που τελικά οδηγούν σε διχασμό  στα δύο φύλα. Στηριζόμενες στην ακραία  συμπεριφορά κάποιων ‘’ανδρών’’ που ίσως αποτελούν κατάλοιπα των  παλιών ‘’κανακάρηδων’’, ζήτησαν επίμονα και επέβαλαν  τον αδόκιμο όρο της γυναικοκτονίας, ξεχωρίζοντας εαυτές από την ανθρώπινη υπόσταση που κάλυπτε πλήρως  η ανθρωποκτονία. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ο φόβος να ακολουθήσει ο επίσης αδόκιμος χαρακτηρισμός της ανδροκτονίας,  αφού και αρκετοί άνδρες,   υπήρξαν θύματα κακής αντιμετώπισης και συζυγικής δολοφονίας.   Δεν είναι άγνωστη άλλωστε και η καταχωρημένη στα αστυνομικά  χρονικά, δολοφονία του συζύγου της  Φούλας  από την ίδια και τη μητέρα της Άρτεμη, περιστατικό που οδήγησε  και στο λαϊκό ασμάτιο της εποχής ‘’καημένα Αθανασόπουλε τι σούμελλε να πάθεις, από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις’’.  

Στην εποχή μου, εμείς οι πολύ παλαιότεροι, τον δέοντα  σεβασμό προς τη γυναίκα και τον επιδεικνύαμε το άνοιγμα της πόρτας, το  χειροφίλημα  και άλλες επιδαψιλεύσεις προς τις κυρίες. Διαπιστώνουμε τώρα ότι πίσω από τις υπερβολές κάποιων γυναικών υποκρύπτονται και άλλοι, απροσδιόριστοι λόγοι, που ίσως  βλάψουν την αγαστή  συνύπαρξη και τον  εκατέρωθεν σεβασμό των δύο φύλων ,που προφανώς εξακολουθούν να ανήκουν στο μοναδικό ανθρώπινο είδος.

Θα αναφερθώ, όχι για πρώτη φορά, σε  προσωπικό μου περιστατικό, στον ηλεκτρικό των Αθηνών, όταν διέκρινα δίπλα μου όρθια και πιεζόμενη από την πολυκοσμία ,εγκυμονούσα κυρία και της προσέφερα τη θέση μου. Η αντίδρασή της απέναντί μου ήταν  προσβλητική. Μου απάντησε ‘’άντε ρε παππού που παριστάνεις τον ‘’γκόμενο’’!!! Για να αποφύγω οποιαδήποτε συνέχεια , κατέβηκα στην πρώτη στάση και περίμενα το επόμενο τραίνο. Ας το λάβουν σοβαρά υπόψη οι φανατικές φεμινίστριες, διότι ανάλογες απάδουσες συμπεριφορές οδηγούν  σε δεύτερες σκέψεις και αντιβαίνουν  στα αμέτρητα θετικά στοιχεία του ορθού φεμινισμού. Άνδρες και γυναίκες έχουν πολλά να χάσουν από την προκατάληψη και τις μεταξύ τους  διχαστικές συμπεριφορές και αντιπαλότητες.   Αντώνης

 

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ  ΣΎΓΧΡΟΝΟ  ΔΙΛΗΜΜΑ

ΓΡΑΦΙΚΟΣ  ή  ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΑ  ΤΡΕΛΟΣ

 

 

Τη δεκαετία του 1920 κυκλοφορούσε ένας γραφικός τύπος [άλλοι τον  θεωρούσαν  τρελό]που έβγαζε λόγους στο  Σύνταγμα, σε στυλ  πολιτικού παράγοντα.. Εμφανιζόταν  με το όνομα  Αρμάνδος Δελλαπατρίδης" ή "Ντελαπατρίδης", που μάλλον προέρχεται από τη γαλλική φράση : Armée de la patrie‎, δηλαδή Στρατός της πατρίδας.

Στις δόξες του ο Δελαπατρίδης είχε φτάσει να υπόσχεται πως θα δημιουργήσει το υπουργείο του Έρωτα και πως θα το στελεχώσει με όσους πιστούς τον ακολουθούν  στις… περιοδείες του.

Στις ομιλίες του επιχειρηματολογούσε για την ανάγκη σύνδεσης της Ακρόπολης και του Λυκαβηττού με γέφυρα και ανέλυε τους λόγους γιατί είναι επιβεβλημένη η υπόγεια συγκοινωνία μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης! Όλα αυτά υπήρξαν αυθαίρετα και  ίσως  τρελά ,ακόμα και για τη συγκεκριμένη εποχή !!!

Παραθέτω και ένα  σχετικό απόσπασμα από το ποίημα του  ΕυτύχιουΧατζηττοφή, που μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις:   

‘’ Ο κόσμος γύρω μας είναι τρελός,
φαντάζει σαν παλιές φωτογραφίες
που μας κοιτάζουν τυραννικά
και μας προστάζουνε να θυμηθούμε
αυτό που δεν ορίζουμε, ό,τι δεν μας ανήκει.’’.

 

         Όλα αυτά είναι παλιά, πολύ παλιά, αλλά  επανέρχονται με σοβαρότερο τρόπο και στην σημερινή πραγματικότητα. Ηγέτης της  σύγχρονης  ‘’πολιτισμένης’’ διεθνούς κοινωνίας και Πρόεδρος της πάλαι ποτέ  δημοκρατικής υπερδύναμης, των ΗΠΑ , μας γυρίζει στο φαινόμενο  Αρμάνδου Δελαπατρίδη.Ο συμπαθής αυτός συμπολίτης μας, τον οποίο πρόλαβα να γνωρίσω, πέθανε ενδεής και  η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη, αφού κανείς δεν τον είχε αναζητήσει!!! Παραμένει  όμως το ερώτημα αν υπήρξε απλά γραφικός ή τρελός, χωρίς να μπορέσει να πραγματοποιήσει καμιά από τις επικίνδυνες ονειροπολήσεις του. Τι θα κάνουμε όμως με την σύγχρονη απειλή, με την υπογραφή πολυάριθμων αναθεωρητικών προεδρικών διαταγμάτων;;;

Ο σύγχρονος ηγέτης είναι πραγματικός και έχει δύναμη και πολυδισεκατομμυριούχους δίπλα του που προβάλλουν , τις πλέον ακροδεξιές μέχρι και φασιστικές αντιλήψεις τους και εκείνος φαίνεται ότι τις αποδέχεται , αν δεν τις υιοθετεί!!!

Δεν είμαι ειδικός στα  θέματα ψυχολογίας, με τρομάζει όμως ο τρόπος που εμφανίζεται και η εμμονή του στη δημιουργία ενός νέου Κόσμου, στα προσωπικά  του μέτρα του και στη λογική του!!! Ο Θεός να βάλει το χέρι του, αν δεν φροντίσει να προλάβει τα χειρότερα το ίδιο του το Κόμμα , ζητώντας τη βοήθεια των ειδικών για να μετριάσει το κακό. Τα πρώτα δείγματα πάντως είναι επικίνδυνα και άκρως απογοητευτικά, θυμίζοντας  την  εποχή του μεσοπολέμου. Αντώνης

 

 

 

AΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

 

        ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

 

 

Αυτά που συμβαίνουν τελευταία στη χώρα μας, το λίκνο  της  Δημοκρατίας, την οποία αποδέχεται το  σύνολο των πολιτισμένων χωρών της υφηλίου, πρέπει να μας προβληματίζουν όλους. Κάποιες μεγάλες χώρες διανύουν μια παρατεταμένη περίοδο δημοκρατικής ‘’κλιμακτηρίου’’, ενώ εξακολουθούν να κρύπτονται κάτω  από τη φενάκη του ολοκληρωτισμού. Βλέπουμε όσα συμβαίνουν  στη Ρωσία που πέρασε, με τα ίδια πρόσωπα, από το προλεταριάτο  του Μαρξ σε εκείνο του νέο- φασισμού και του αναθεωρητισμού. Από την άλλη πλευρά του  Ατλαντικού,  ο κ. Τραμπ, εζήλωσε τη ‘’δόξα’’ του κ. Πούτιν και προσπαθεί να τρομοκρατήσει εχθρούς και φίλους. Με την άμεση λήψη αυστηρών μέτρων κατά των προσφύγων που, μέχρι τώρα,  έκαναν όλες τις ‘’βρώμικες’’ δουλειές  στις ΗΠΑ. Χρησιμοποιώντας επίσης τις μεθόδους του αναθεωρητισμού και την  επιβολή δασμών προσπαθεί να δημιουργήσει  μια ‘’νέα τάξη πραγμάτων’’, αγνοώντας τους θεσμούς της τέως δημοκρατικής χώρας.

Θα μπορούσα να παραθέσω άπειρα παραδείγματα για όσα συμβαίνουν διεθνώς που μας οδηγούν στη σκέψη ότι η παγκόσμια μεταπολεμική ειρήνη τελειώνει  οσονούπω και επανέρχεται ο νόμος της ζούγκλας. Θα περιοριστώ όμως στα προβλήματα της πολύπαθης χώρας μας ,οι κομματικοί ηγέτες της οποίας προσπαθούν να ‘’αναγάγουν την κομματίλα τους σε νέα προοδευτική  και δημοκρατική έκφανση. Αποτελεί πρωτοφανή αθλιότητα η μετατροπή της Βουλής από χώρο κοινο-βουλευτισμού σε ρωμαϊκή αρένα, ξεχνώντας ότι η δημοκρατία που παραπειστικά επικαλούνται, έχει κανόνες., τους οποίους παραβλέπουν ή αρνούνται να σεβαστούν.

Σε όλες τις συντεταγμένες δημοκρατίες , την αποκλειστική ευθύνη και αρμοδιότητα  ελέγχου και τιμωρίας, έχει η Δικαιοσύνη και είναι απαράδεκτο κάποιοι να ελεεινολογούν εναντίον της  και να κινητοποιούν μέσω  διαδικτύου καλοπροαίρετους πολίτες, με τη σκέψη να επηρεάσουν την απόφαση της . Με τη στάση τους αυτή , για λίγα ψηφουλάκια, εμπλέκουν  στο ‘’παιχνίδι’’ τους και τους χαροκαμένους γονείς των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, μεγαλώνοντας έτσι το πρόβλημά τους.

Στο παιχνίδι αυτό πρωτοστατεί η ηγεσία ενός κόμματος, που πολύ πρόσφατα  τουλάχιστον τριχοτομήθηκε, αφού καθυβρίζονταν μεταξύ τους και αδυνατούσε να βάλει τάξη στα του οίκου της . Τώρα όμως  η ίδια διαλυμένη παράταξη προσπαθεί  να διχάσει και την  κοινωνία, ενώ η ίδια πρακτική  ακολουθείται από τους μικρομέγαλους   κομματικούς σχηματισμούς και τους οπαδούς του ολοκληρωτισμού των δύο άκρων.  Δεν θα μπορούσε βέβαια να απουσιάσει και το  αμήχανο κόμμα του δημοκρατικού τόξου, το οποίο  αδυνατεί να κατανοήσει ότι κατέστη αξιωματική αντιπολίτευση από καραμπόλα.

Είναι ευδιάκριτη η  ταυτόσημη  αυταρχική αντίδραση του Αμερικανού Προέδρου  για τις τελευταίες πυρκαγιές και τα δύο ‘’απανωτά’’ αεροπορικά δυστυχήματα, στη χώρα, δείχνοντας τον λαϊκισμό του  σε όλο του το μεγαλείο. Είναι γνωστό ότι τα μεγάλα δυστυχήματα προκαλούνται συνήθως από   αστοχία υλικού, βλάβη ή ανθρώπινο λάθος στην εφαρμογή των κανόνων ,  δόλια  ή απερίσκεπτη παραβίαση των κανόνων και  έκτακτα μετεωρολογικά φαινόμενα. Αντί λοιπόν να συμβάλουν και αυτοί στη υποβοήθηση της δικαιοσύνης  για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, κράζουν συνθήματα κατά των αντιπάλων τους , μεγαλώνοντας  και τη θλίψη των δυστυχισμένων οικογενειών των θυμάτων που ζητούν δικαίωση, αφού κανείς και τίποτα δεν μπορεί να φέρει πίσω τους δικούς τους ανθρώπους. Αντώνης

 

ΝΑΧΑΜΕ ΤΙ ΝΑΧΑΜΕ

 

      ΝΑ ‘ΧΑΜΕ , ΤΙ  ΝΑ ‘Χ ΑΜΕ

 

 

Δυο  πρόσφατα  θλιβερά γεγονότα ,  σημάδεψαν την επικαιρότητα:  Η  κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου και η απώλεια   του σπουδαίου ποδοσφαιριστή της εποχής μου, Μίμη Δομάζου. Χωρίς να μπορούν να συσχετισθούν, σημάδεψαν  ειδησεογραφικά και όχι μόνο τις  μέρες μας, δείχνοντας ότι οι νέο-Έλληνες  έχουν ξεχάσει προ πολλού την αίσθηση του μέτρου , στη δεύτερη περίπτωση

Σαν γεγονότα είναι και τα δύο , για διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων , σημαντικά αλλά όχι ίσα. Χωρίς  άλλα σχόλια για τον λαμπρό ποδοσφαιριστή και τις υπερβολές ακόμα και των πολιτικών ηγεσιών . Θα μείνω στην κοίμηση του σεπτού Ιεράρχη Αναστασίου  και το έργο του οποίου  θα μνημονεύεται ανα τους αιώνες και θα αποτελεί άσβεστο    παγκόσμιο φάρο  της  Ρωμιοσύνης . Το  τελευταίο γεγονός  με γύρισε πίσω50 και πλέον χρόνια,  στους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του ομότιτλου άσματος του 1972, σε  μουσική Μάνου Λοΐζου.

Μένω μόνο στον τίτλο, συσχετίζοντας  τον με τον μακαριστό  Αναστάσιο, που όχι απλά  μας λείπει, αλλά οδηγεί σε μια απάντηση στο ερώτημα του  τίτλου   και θέλω, με μια προβολή του στο μέλλον να αναζητήσω το ανέφικτο! ΝΑΧΑΜΕ στην εποχή μας περισσότερους Αναστάσιους ,που λείπουν από τις σύγχρονες παγκόσμιες  Θρησκευτικές και πολιτικές  ηγεσίες. Σκέπτομαι πόσο θα άλλαζε ο Κόσμος αν είχαμε έναν Αναστάσιο στην Ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα στην ηγεσία των  ΗΠΑ, στις ηγεσίες της Ρωσίας και της Κίνας και γιατί όχι στη χώρα μας και αλλαχού. Θα ζούσαμε όλοι μαζί μονιασμένοι, αλληλέγγυοι και ευτυχείς στην παγκόσμια κοινότητα. Δεν θα μιλούσαμε πια για την ‘’εικονική πραγματικότητα’’ που  επικαλούνται διάφοροι ποικιλόχρωμοι λαϊκιστές, καιροσκόποι και εθνοκάπηλοι χαμαιλέοντες της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.

Το πρωτοφανές και υπό δυσμενέστατες συνθήκες έργο που πραγματοποίησε για το σύνολο των  συνανθρώπων  του στην Αλβανία, επισφραγίζεται  με την ταφή του στη χώρα που μεγαλούργησε, αγκάλιασε και αγκαλιάστηκε από το σύνολο των ανθρώπων. Η ΒΕΒΑΙΑ αιώνια μνήμη του, εγγίζει τα όρια της Αγιότητάς του.  Το ύστατό μου χαίρε στον Μακαριστό Αναστάσιο.   Αντώνης

ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ

 

         ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ

 

 

Χωρίς να ανακαλώ  ή να διορθώνω ούτε λέξη στο χθεσινό μου δημοσίευμα που αφορά τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, θέλω να τον συγχαρώ για την εκλογή του και να ευχηθώ    καλή επιτυχία στο έργο του επ’ αγαθώ της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα της μεγάλης δημοκρατικής χώρας του.

Με δεδομένο ότι ο Πρόεδρος δεν έμεινε στις χθεσινές απειλές του μέσω των διαταγμάτων,  αφού την επομένη ήδη ημέρα ενοχοποίησε και καθύβρισε Επίσκοπο του  Ναού  που εκκλησιάστηκε   επειδή  τόλμησε να εκφράσει την ευχή να δείξει έλεος προς τους πρόσφυγες  στη χώρα του, οι οποίοι τελικά προσφέρουν τις φθηνές υπηρεσίες τους σε εργασίες που  αποφεύγουν οι αυτόχθονες Αμερικανοί. Ας μην λησμονεί ότι οι σύζυγοί του ιδίου και του Αντιπροέδρου είναι επίσης ξένες

Έτσι λοιπόν, πέραν των τίτλων που του απέδωσα ,προσθέτω και εκείνον του  ‘’απρόβλεπτου’’ με την όποια σημασία αποδίδει ο καθένας στον χαρακτηρισμό.. Επαναλαμβάνω τη διευκρίνιση ότι ο φασισμός δεν αποτελεί ιδεολογία, αλλά εμμονικό  τρόπο σκέψης και επιβολής  της, στο κοινωνικό σύνολο.  Κανένας δεν κατέχει την μοναδική αλήθεια  ούτε  αυτή αποτελεί αποκλειστικό δικαίωμα ουδενός.  Ως απρόβλεπτος δημιούργησε τα πρώτα ρήγματα με τους συμμάχους και ιδία τους Ευρωπαίους που αποτελούν τις ρίζες της σημερινής Αμερικής εν τω συνόλω της. Με την ίδια λογική, έβγαλε  τις    ΗΠΑ από τη συμφωνία των Παρισίων για τις κλιματικές συνθήκες και στράφηκε κατά της πράσινης ενέργειας, η οποία είχε αρχίσει να βελτιώνει σε κάποιο βαθμό την παγκόσμια ελπίδα για περιορισμό των ολονέν  εντονότερων φυσικών φαινομένων. Με την απόφασή του να αποσυρθεί από τη συνθήκη των Παρισίων , δεν προσβάλει μόνο τους  φίλους και συμμάχους του που παραμένουν στη συνθήκη αλλά και  τους Αμερικανούς που πολύ πρόσφατα, έχασαν τους ανθρώπους τους, τις περιουσίες τους και πολλές χιλιάδες ξεσπιτώθηκαν λόγω ,των πρόσφατων πυρκαγιών στην Καλιφόρνια και αλλαχού. Οι ειδικοί με πολυετείς   έρευνες  τις απέδωσαν στις  κλιματικές αλλαγές  που προκαλούν  κυρίως  τα ορυκτά  καύσιμα στα οποία εντείνει τις εξορύξεις και θέλει να επιβάλει την αγορά τους από τους Ευρωπαίους,  για να ισοσκελίσει το εμπορικό ισοζύγιο μαζί τους.

 Με τέτοιες λογικές η ενδεχόμενη ισοσκέλιση δεν θα έχει καμία επίδραση  στους κατοίκους ενός κατεστραμμένου Κόσμου, τον οποίο θέλω να πιστεύω ότι δεν επιθυμεί. ούτε επιδιώκει, μετά τα όσα συνέβησαν στην προηγμένη χώρα του. Ο ορθολογισμός και μια δεύτερη σκέψη δεν αποτελεί ήττα ή οπισθοχώρηση αλλά γενναία πράξη, για την οποία οι λαοί θα τον ευγνωμονούν. Το χρηματικό κέρδος δεν είναι το παν στη ζωή και το υποστηρίζει αυτό ένας πολύπειρος 90χρονος, που χάρηκε τη ζωή του  με πενιχρά οικονομικά.  Τι  θα απαντήσει σε όλους αυτούς τους συμπατριώτες του που υπήρξαν θύματα των  συνεχιζόμενων  ‘’βιασμών’’ της πανίσχυρης φύσης,  που ξεπερνά τις ανθρώπινες δυνάμεις,  όταν ο ίδιος  συνειδητά  αρνείται να μετάσχει την κοινή  πρόληψη;;;

 Απαντώντας στην κριτική που του γίνεται  για πολλές από τις αποφάσεις του, επικαλείται την  συγκυριακή ευρεία  νίκη του στις τελευταίες εκλογές, ενώ  οι αποφάσεις του έχουν ήδη διχάσει τον αμερικανικό λαό.

Με το απρόβλεπτο του χαρακτήρα του, αποσύρει επίσης τις ΗΠΑ από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας,  με διάφορα προσχήματα. Αν πράγματι  ο ΠΌΥ  δεν λειτουργεί σωστά να τον διορθώσουμε και όχι να συμπράξουμε στην κατάργησή του. Θα τελειώσω με την ευχή και την ελπίδα ότι σαν έξυπνος άνθρωπος, θα αναθεωρήσει πολλές από τις  προτάσεις του. Καλείται να αποδείξει  γενναιότητα, αποδεχόμενος και  τη ρήση του μεγάλου πολιτικού της αρχαίας Αθήνας Περικλή,  που μας μετέφερε ο θαυμαστής του Σοφός Θουκυδίδης,‘’οι καιροί ου μενετοί’’, που σημάνει ότι οι περιστάσεις δεν μπορούν να περιμένουν και πρέπει να δράσουμε άμεσα.   Αντώνης 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΣΤΟΝ κ. ΤΡΑΜΠ, ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΌΜΟΣ

  ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΣΤΟΝ  κ. ΤΡΑΜΠ, ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ

 Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΔΩΣΕ ΧΑΡΗ ΣΤΟΥΣ ‘’ΜΕΛΑΝΟΧΙΤΩΝΕΣ’’

 

 

Παρακολούθησα κάθε λέξη και κάθε κίνηση στην πρόσφατη ορκωμοσία του 47^ου Προέδρου των ΗΠΑ. Άκουσα και είδα όσα δεν ήθελα να δω για να μείνω με την ελπίδα ότι όσα είχαν προηγηθεί δεν ήταν παρά ένα τρελό μου όνειρο. Με τη χθεσινή του παρουσία δεν μου άφησε καμιά αμφιβολία για απόλυτη την δικαίωση του τίτλου μου.

      Εξακολουθώ να ελπίζω ότι και πάλι δεν κατάλαβα καλά όταν νόμιζα ότι έβλεπα μια από τις περιβόητες ομιλίες του Ντούτσε, αν και δεν άφησε πολλές πιθανότητες που να δικαιώνουν την ελπίδα μου ότι έκανα λάθος εκτίμηση. Στους καλεσμένους του στη δεξιά πλευρά είχε το σόι του και τους χρηματοδότες και κολλητούς του. Απείλησε με την άμεση υπογραφή των διαταγμάτων του, θεωρώντας πρώτιστη απειλή  την άμεση δίωξη των Μεξικανών προσφύγων, την ΄΄κατάληψη’’ του Παναμά, την αγορά-προσάρτηση της Γροιλανδίας και την προσθήκη προσεχώς του γειτονικού Καναδά ως 51^ης Πολιτείας της παντοκρατορίας του. Κύριο όμως μέλημά του ήταν να δώσει  χάρη στους εισβολείς στο Καπιτώλιο οπαδούς του, στον εαυτό του και όλο του το σόι , τους γιατρούς που υπήρξα αντιεμβολιαστές και άλλες κατηγορίες ημετέρων του. Στον εαυτό του γιατί είχε αμέτρητες σοβαρές καταδίκες σε βάρος του και εκκρεμούσαν και άλλες δίκες και θριαμβολόγησε σε αυτό στη ‘’ζωντανή’’ υπογραφή του σχετικού διατάγματος.

Καλά όλα αυτά αλλά το να  αποκαλεί φίλο του τον Ερντογάν και να αγνοεί συνολικά την Ευρωπαϊκή Ένωση και  να προσκαλεί στην ορκωμοσία του μόνο την  ακροδεξιά κυρία Μελόνι, τον κ. Ορμπάν , τον Ισπανό και τον Αργεντινό ακροδεξιό  ηγέτη  και τον βρετανό  δημιουργό του BREXIT κ. Φάρατζ, δεν μπορεί να είναι συμπτωματικό. Τελικά φαίνεται ότι ναυάγησε η πρόθεση του ενός εκ των σωματοφυλάκων του Προέδρου, του ,Ίλον Μάσκ, προς τον Βρετανό  ακροδεξιό, μετά τη δήλωση του τελευταίου ότι οι Δυτικοί ΜΕ ΤΗ ΣΤΆΣΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΆΛΕΣΑΝ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΉ ΤΗΣ ΡΩΣΊΑΣ ΣΤΗΝ  ΟΥΚΡΑΝΙΑ.

Αργότερα, στην ΑΡΕΝΑ, που συνεχίστηκε το γλέντι, ο  Μάσκ – χοροπηδώντας ,όπως και ο νέος Πρόεδρος Των  ΗΠΑ, σαν την Τσίτα του Ταρζάν-  χαιρέτησε επανειλημμένα τα αλαλάζοντα πλήθη με τον γνωστό  ναζιστικό τρόπο. Η δικαιολογία του ότι επρόκειτο για Ρωμαϊκό χαιρετισμό δικαιώνει τον συσχετισμό  μου με τον Ντούτσε. Όλα αυτά δεν προοιωνίζουν ευχάριστες εξελίξεις και επαναφέρουν στο προσκήνιο τα πρώτα δείγματα του μεσοπολέμου τον οποίο ακολούθησε ο φασισμός. Προσωπικά έχω βιώσει δυο φασιστικές περιόδους στη ζωή μου και δεν αντέχω Τρίτη. Η  πρώτη ήταν με τη Γερμανική κατοχή και η δεύτερη με βρήκε στην Πράγα, το 1968, με την εισβολή στη χώρα και την  κατοχή της τότε από τη Σοβιετική Ένωση. Θα μου πείτε ότι η δεύτερη δεν ήταν φασιστική αλλά κομμουνιστική. Η μόνη ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους είναι καθαρά ιδεοληπτική και επιβεβαιώνει τη θεωρία της  απόλυτης ταύτισης  των δύο άκρων.

Οι μορφασμοί του και κάθε άλλη κίνησή του Προέδρου μου θύμισε τον Μουσολίνι στο Κολοσσαίο και τα πλήθη των κλακαδόρων που ήσαν στην πλατεία να κραυγάζουν έμπλεα χαράς και εθνικιστικής περηφάνιας. Βλέπετε άλλωστε στις τελευταίας εκλογές σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, είναι εμφανής η άνοδος της ακροδεξιάς και συμπράττει στην κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας , η άκρα και  η ‘’ κρυφή’’ αριστερά.

Ο Μουσολίνι είχε χαρακτηρισθεί ‘’τρελός’’ πριν τη μετεξέλιξή του σε φασίστα. Εύχομαι και για τον νέο πρόεδρο να ισχύει το ίδιο και η οργανωμένη  δημόσια Διοίκηση , της πάλαι ποτέ Δημοκρατικής Αμερικής, να προλάβει το κακό, γιατί η ενδεχόμενη τρέλα  οποιασδήποτε μορφής και αιτιολογίας. θεραπεύεται, ενώ ο νεοφασισμός  αποτελεί πραγματική απειλή και δύσκολα αντιμετωπίζεται. Έχω πολλές φορές διευκρινίσει ότι ο φασισμός δεν αποτελεί ιδεολογία, αλλά κυρίως τρόπο σκέψης για την κατοχή της μοναδικής απόλυτης αλήθειας και αλλαζονική  δράση. Λυπάμαι  ειλικρινά για τους  βαρύτατους χαρακτηρισμούς μου, για τόσο σημαντικά και πανίσχυρα πρόσωπα και ζητώ συγνώμη από τους τυχόν θιγόμενους. Εύχομαι και ελπίζω να κάνω λάθος, αλλά  ως ‘’παθός’’ – που λένε στον τόπο μας- δεν θέλω να ξαναγίνω ‘’μαθός’’, γιατί ‘’το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός  σοφού’’ και εγώ χαζός ευτυχώς  ακόμα δεν είμαι. Αντώνης