ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

                        ΒΟΥΛΗ  ΚΑΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

 

Δυο λέξεις που συμβολίζουν τη δημοκρατία και καταπατούνται επαίσχυντα από ένα μεγάλο μέρος των αιρετών εκπροσώπων του λαού. Ευτυχώς,   Κόμματα της αντιπολίτευσης, πλην μιας μικρής κομματικής παραφυάδας που προέκυψε από την πολυδιάσπαση του Σύριζα, έπαυσαν να χρησιμοποιούν τον όρο Δημοκρατικό στον τίτλο τους . Αυτό παράλληλα αποτελεί και τη  ρεαλιστική προσαρμογή στον σαφή ολοκληρωτικό προσανατολισμό τους .

Με το θέμα έχω ασχοληθεί επανειλημμένα και θα μπορούσα να αρκεσθώ σε  αναδημοσίευση  παλαιότερων αναφορών  , αλλά έτσι οι αναγνώστες μου θα έχαναν τον ολονέν αυξανόμενο εκμαυλισμό που παρατηρείται στον Ναό της Δημοκρατίας και αποτελεί κακό  παράδειγμα για τους επιρρεπείς  νεοέλληνες. Βίωσα τη διαφορά κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, της οποίας παρακολουθώ  ανελλιπώς κάθε συνεδρίαση.

Πριν ασχοληθώ επισταμένα και όπου χρειασθεί και επωνύμως, με το θέμα, θα επαναλάβω την μοναδική σαφή ερμηνεία των δύο λέξεων του τίτλου.

Η βουλή – αποκαλούμενη και κοινοβούλιο –  συμβολίζει τη δημοκρατία, σημαίνει χώρο  διαβούλευσης των μελών της, επ’ αγαθώ της χώρας και των πολιτών της. Το είδατε αυτό ποτέ τελευταία ,αφού το μόνο που απασχολεί το σύνολο της ετερόκλητης αντιπολίτευσης είναι να διώξουν τον Μητσοτάκη. Δεν είναι κακό σαν επιδίωξη αλλά η μόνη αποδεκτή οδός είναι να παρουσιάσουν έργο καλύτερο για να κερδίσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία. Με ύβρεις, συκοφαντίες και τελευταία με απαράδεκτες κατηγορίες, ξεπερνούν τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, στην ίδια τη χώρα που την γέννησε.

 Έχουν δει τα τελευταία δημοσκοπικά ποσοστά των κομμάτων τους;;; Οι ελάχιστοι που παρουσιάζουν μια αδικαιολόγητη αύξηση, ξέρουν καλά ότι αυτή αποτελεί ένα σύμπτωμα της επικαιρότητας που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή με κάθε τρόπο. Είναι ένα σύμπτωμα που θυμίζει ‘’ανεμογκάστρι’’, που συνοδεύεται από ξεφούσκωμα, ελλείψει ‘’πραγματικού  περιεχομένου’’.

Πολιτική, κατά τον Μπίσμαρκ, είναι η τέχνη του εφικτού  εφαρμόζεται δε  με την σύμπραξη όλων των παραγόντων της εξουσίας με διαβούλευση, συνεργασία και κοινή δράση και όχι με ύβρεις, απειλές και συκοφαντίες. Πολιτικοί εκπρόσωποι του λαού είναι οι Βουλευτές, οι οποίοι, ψηφίζουν ελεύθερα όσα εκείνοι πιστεύουν ότι εξυπηρετούν το εθνικό συμφέρον και πάντα με επικράτηση της άποψης  της πλειοψηφίας. Η λαϊκιστική συμπεριφορά, που σχετίζεται με την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, μιμείται τη στάση ομάδων που όταν χάνουν  κράζουν [ κατά τον Κίπλινγκ ]  για φταίχτες τους άλλους.

Τι γίνεται όμως, ιδιαίτερα τελευταία,  στη χώρα μας;;; Η βουλή έχει μετατραπεί σε χώρο  κομματικών μονολόγων δημόσιων κατηγόρων και εξορκίζεται κάθε συγκατάβαση και κυρίως η ψήφιση Νόμων που προτείνει η εκλεγμένη Κυβέρνηση. Η παρακολούθηση των συνεδριάσεων, για  οποιοδήποτε θέμα, προσφέρει  τροφή για τη διάπραξη αδικημάτων και κάθε προτροπή βουλευτών της αντιπολίτευσης αποτελεί δείγμα μίσους και διχασμού με ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον της Κυβέρνησης και ηθική αυτουργία στη διάπραξη έκνομων πράξεων, εκείνων που τους μιμούνται.

Ποιοι όμως είναι αυτοί που απευθύνουν τους μύδρους κατά της εξουσίας;;; Είναι τα κόμματα των πάμπερς, που ο αρχηγός τους  την γλύτωσε με τη διπλή ψήφο του Προέδρου του δικαστηρίου, της δημόσιας ‘’ρεμούλας’’ που συνοδεύτηκε από βαριές ποινές και κάποιοι έμειναν ελεύθεροι  λόγω παραγραφής ενώ κάποιοι άλλοι, συνεχίζουν να είναι ‘’θαμώνες’’ των δικαστηρίων. Είναι το Κόμμα του αποκαλούμενου 13-0 που με θράσος καθυβρίζει τους αντιπάλους παραβλέποντας ότι μένει ελεύθερος λόγω αναστολής.

Διαρρηγνύει τα ιμάτιά της μια κυρία , η οποία ως Πρόεδρος της Βουλής, είχε επιχειρηματολογήσει για τη νομιμοποίηση  της ψήφου του  κόμματος της Χρυσής Αυγής, υπέρ του Σύριζα και τώρα το παίζει εισαγγελέας, που ξεσηκώνει τους χαροκαμένους να προσδιορίζουν αδικήματα κατά του Πρωθυπουργού Είναι  οι ‘’Θεομπαίχτες  αγιατολαχικοί, τα απολειφάδια του Σύριζα και οι αντιποιούμενοι την ιατρική με τα μαντζούνια τους. Για το Κόμμα που ζει ακόμα στην εποχή του Στάλιν θα αρκεσθώ σε όσα είπαμε τελευταία, εντάσσοντας την ηγεσία του στην κατηγορία  των ανιστόρητων που απολαμβάνουν τα αγαθά της Δημοκρατίας, την οποία  αρνούνται. Αντώνης

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

 

          ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

 

 

 

Μετέχοντας και  εγώ παρεμπιπτόντως στο τελευταίο παιχνίδι των συνταγματολογούντων, θα επαναλάβω το τετριμμένο ότι δεν είμαι Συνταγματολόγος ούτε νομικός, αυτό όμως δεν μου αφαιρεί το δικαίωμα να ενεργοποιώ τη λογική μου και να δικαιολογώ ή όχι τη διαφορετική κρίση για το  κείμενο, κάθε νομικής διάταξης. Πριν όμως μπούμε στα βαθιά, θα ασχοληθούμε με απλά μέχρι και απλοϊκά κείμενα σαν τα δικά μου, για τα οποία συχνά παρακαλώ να επιλέξουν την ανάγνωση αντί του διαβάσματος. Το δεύτερο αποτελεί ένα απλό πέρασμα από το οπτικό μας πεδίο, μια   απλή σάρωση στην γλώσσα των υπολογιστών. Με την ανάγνωση όμως [ πέρασμα και από τα όργανα της γνώσης μας], μπορεί κανείς να διαπιστώσει τι ενδεχομένως υποκρύπτεται σε κάθε φράση ακόμα και λέξη του κειμένου, με την προϋπόθεση ότι ο συντάκτης του   γνωρίζει τη  γλώσσα μας  και  είναι σαφής στη διατύπωση και την επιλογή  των κατάλληλων λέξεων.

Στην επιστημονική όμως περίπτωση που μας απασχολεί εσχάτως, οφείλει να υπάρχει η  βεβαιότητα της ορθής και μοναδικής διατύπωσης και ερμηνείας του συνταγματικού κειμένου , κάτι που ενίοτε παραμένει το ζητούμενο, εκτός αν τυχαίως παρεισφρήσει κάποιο  λάθος.  Στην περίπτωση αυτή γίνεται μια πρόσθετη διευκρίνιση ή διαφοροποίηση, που αποκαλείται ‘’διόρθωση ημαρτημένων΄΄ που πρέπει να καθιστά το τελικό κείμενο απόλυτα σαφές και κατανοητό.Το Σύνταγμα της χώρας, πριν πάρει την τελική του μορφή  και τη δημοσίευσή του, υφίσταται  και τη βάσανο της διόρθωσης ημαρτημένων, αλλά παρόλα αυτά, ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός λάθους. Στη χώρα μας, παλιότερα, τα λάθη αυτά τα αποκαλούσαν ‘’παραθυράκια’’, που έδιναν τη δυνατότητα στους πολιτικούς να τα ερμηνεύουν κατά το δοκούν. Τώρα πια είμαι βέβαιος ότι τουλάχιστον αυτά  έχουν εκλείψει , ποτέ όμως δεν εκλείπει και η δυνατότητα ‘’διαφορετικής’’ ανάγνωσης και ερμηνείας των Συνταγματολόγων,  και των δικαστηρίων που κρίνουν μια διάταξη ως Συνταγματική ή Αντισυνταγματική.

Υπήρξαν περιπτώσεις στο παρελθόν και συνεχίζουν και σήμερα, που για το ίδιο κείμενο υπάρχουν δυο, τρεις ή και περισσότερες εντελώς διαφορετικές και αντικρουόμενες επιστημονικές απόψεις. Πιστεύω ότι το σύνολο των συνταγματολόγων μας ,διαθέτει επιστημονική επάρκεια και το απαρτίζουν άνθρωποι με καλές προθέσεις. Πού οφείλεται όμως αυτή η ακραία διαφοροποίηση και τα εξ αυτής δυσμενή σχόλια;;;

Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω, αφού δεν διαθέτω κανένα στοιχείο και στερούμαι και την ειδική γνώση του αντικειμένου. Θα πιθανολογήσω όμως ότι, παρά τον έλεγχο του τελικού κειμένου, διέλαθαν της προσοχής των  υπευθύνων κάποιες φράσεις ή λέξεις με πολλαπλή ερμηνεία και αυτό δίνει   ελαφρυντικά  στους ερμηνευτές, λόγω και της δυσκολίας της γλώσσας μας.  Συμπληρωματικά  όμως επιθυμώ να καταθέσω και μια άλλη  ανθρώπινη ματιά.

Προσωπικά όταν προβαίνω  σε πολιτικά σχόλια στα κείμενά μου, αναφέρω συχνά ότι οι κρίσεις μου γίνονται  ‘’με την μέγιστη ανθρωπίνως δυνατή αντικειμενικότητα’’. Δεν αποδίδω σκοπιμότητα ούτε και κακή πρόθεση σε κανένα, πιστεύω όμως ότι ο καθένας μας έχει τη δική του πολιτική οπτική και σε περίπτωση  λέξεων ‘’πολλαπλής ερμηνείας’’, επιλέγει ευκολότερα εκείνη του προτάσσει η προσωπική του οπτική!!! Σκεφθείτε τώρα τα όρια αντιμετώπισης μιας ανάλογης περίπτωσης , από άτομα που έχουν ίδιον ενδιαφέρον και συνηγόρους που επιθυμούν και επιδιώκουν  αποκλειστικά  μια   συγκεκριμένη ερμηνεία!!!

Κλείνω το παρόν εγχείρημα, ζητώντας συγγνώμη, από τους καθόλα σεβαστούς ειδικούς επιστήμονες ,για  ενδεχόμενες λανθασμένες εκτιμήσεις μου. Διαβεβαιώνω όμως τους πάντες,  ότι ενήργησα καλόπιστα  και χωρίς δόλο και ζητώ την επιείκειά τους, με το ελαφρυντικό ότι είμαι εμπειρικός και αυτοδίδακτος, χωρίς   επιστημονική γνώση του αντικειμένου. Ασχολήθηκα όμως με το θέμα,  γιατί παρασύρθηκα από τους αμέτρητους συνταγματολογούντες των ημερών, ελπίζοντας ότι στην  πράξη μου αυτή δεν θα αποδοθεί η κατηγορία  της ‘’εσχάτης προδοσίας’’  Αντώνης Ταρνανάς

 

 

ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΘΕΙΟ

 

              ΜΕ  ΤΟ  ΣΥΜΠΑΘΕΙΟ

 

 

Η έκφραση του τίτλου συνηθίζεται πολύ στη γενέτειρά μου τη Ρούμελη και αποτελεί μια προσπάθεια προκαταβολικής συγγνώμης για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν, αλλά δεν εμπεριέχει σκοπιμότητα ή κακή πρόθεση. Το λέμε για πράξεις  και λόγια ανθρώπων που  μας είναι συμπαθείς , αλλά φρονούμε ότι κάνουν κάποιο λάθος.

Το σημερινό μου  δημοσίευμα υπονοεί  όσους εμμένουν σε παρωχημένες αντιλήψεις, οι οποίες έχουν παντοιοτρόπως αποδειχθεί στην πράξη ότι δεν αντιπροσωπεύουν πια τίποτα και κανένα. Πράξεις που στην Ευρώπη τουλάχιστον διαψεύστηκαν και κατέπεσαν με γδούπο και οι ελάχιστοι συνεχιστές τους άλλαξαν στρατόπεδο, κρατώντας όμως τη βασική αρχή του συστήματος, τον  ολοκληρωτισμό

Η μακρά αυτή η εισαγωγή μου αποτελεί μια προσπάθεια ‘’λείανσης’’ των ενδεχόμενων σκληρών χαρακτηρισμών μου σε πρόσωπο που μου είναι πολύ συμπαθές. Πρόκειται για κ. Κουτσούμπα ως Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ και όχι σαν άτομο, που εκτός από συμπατριώτης μου, μου είναι και λίαν αγαπητός.

Ένα  άτομο το οποίο πολύ θα το έκανα παρέα και θα το ήθελα για φίλο μου, αν και αργά πια για μένα με συμπληρωμένα τα 91 μου χρόνια. Πολλά παιδιά θα  χαιρόντουσαν να είναι ο παππούς και στενός συγγενής τους. Είναι ένα πράο και ευγενικό πρόσωπο εμπιστοσύνης, που θα μπορούσε να αποτελεί πρότυπο. Εδώ όμως σταματούν  τα καλά, όχι γιατί δεν τα διαθέτει αλλά γιατί την ίδια στιγμή- λες και σταμάτησε το βιολογικό του ρολόι-  δεν είδε, δεν άκουσε και κυρίως δεν κατάλαβε τίποτα, Παραβλέπει όσα έχουν συντελεσθεί στην τέως κομμουνιστική Ανατολική Ευρώπη και ιδιαίτερα στη σημερινή Ρωσία, στην οποία  κάποιοι  πρωτεργάτες του καθεστώτος σφετερίστηκαν και μοιράστηκαν μεταξύ τους τη εξουσία και τον λαϊκό πλούτο της χώρας,

Σημειώνω ότι για να εξασφαλίσω τις σπουδές μου δούλεψα στις οικοδομές κα με είχαν επηρεάσει ανάλογες θεωρίες. Το γεγονός  όμως ότι τη  δεκαετία του 1960 και πέραν αυτής, έζησα οικογενειακώς σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και βίωσα προσωπικά και τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, με έκανε να αναθεωρήσω πολλές από τις απόψεις που προβάλλει ο αγαπητός συμπατριώτης μου. Συνάμα μου εμπεδώνει και τη βεβαιότητα ότι τον κομμουνισμό στην εφαρμογή του το ξέρω καλύτερα από εκείνον και συνεπώς δικαιούμαι να έχω έγκυρη  άποψη για το θέμα. Δεν με εκπλήσσει αυτό το ίδιο το  φαινόμενο [γιατί στην εποχή μας υπάρχει μεγάλος καιροσκοπισμός], αλλά η προσωπική του στάση, γιατί πιστεύω απόλυτα ότι πρόκειται για έντιμο και σεβαστό πρόσωπο. Το γεγονός με αναγκάζει να προσφύγω στην  εικοτολογία, δηλαδή στη διατύπωση εικασιών ή αυθαίρετων συμπερασμάτων, που  προσωπικά δεν αποδέχομαι, η ότι κάτι δεν πάει καλά με τη λογική του, που επίσης δεν φαίνεται να συμβαίνει.

Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;;; Αναφέρομαι σε πρόβλημα γιατί είμαι βέβαιος ότι  υπάρχει και είναι αυτό που αναζητώ. Πιθανολογώ ότι σταμάτησε το ρολόι του η δεν διαθέτει ημερολόγιο για να καταλάβει ότι ο  χρόνος και ο Κόσμος άλλαξε. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και του κομμουνισμού, κινδυνεύει να παραμείνει ο τελευταίος και μοναδικός ηγέτης στην Ευρώπη που υπερασπίζεται ιδέες όχι απλά ξεπερασμένες αλλά και μισητές για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που τις υπέστησαν δια της βίας. Δεν θέλω να πιστέψω, όχι από συμπατριωτικό σωβινισμό, αλλά επειδή  πρόκειται πράγματι για άνθρωπο  σοβαρό και νοήμονα. Δεν είναι  δυνατόν  να πιστεύει όσα διακηρύσσει και ιδιαίτερα τη δήλωσή του ότι δεν αποδέχεται τον αστικό κοινοβουλευτισμό, στον οποίο όμως μετέχει!!!

Επειδή φαίνεται άνθρωπος με χιούμορ σκέπτομαι μήπως μας κάνει πλάκα γα να γελάσουμε, γιατί όσα υποστηρίζει προκαλούν και από μόνα τους γέλιο. Δεν θα παύσει όμως  να μου είναι συμπαθής και ελπίζω η ηλικία μου να μου επιτρέψει να δω τη φυσική μετάλλαξη του, προτρέποντας τον να ρίχνει κατά καιρούς  καμιά ματιά  στο ημερολόγιό του, γιατί βρισκόμαστε αισίως στο 2025.  Αντώνης

ΠΑΛΙΟΣ ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΑΜΑΡΙ

 

        ΠΑΛΙΟΣ ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΑΜΑΡΙ

 

 

Λόγω και της ηλικίας μου, είχα αποφασίσει να κάνω μια μικρή παύση, γιατί το θεωρώ και άδικο να ταλαιπωρώ καθημερινά  και να  βάζω σε σκέψεις  τους φίλους αναγνώστες μου, με τους γεροντικούς μου προβληματισμούς. Το σχόλιο όμως ενός σημαντικού και καλού φίλου μου , με ώθησε να το ξανασκεφθώ.. Ο φίλος μου σχολιάζοντας ένα από τελευταία μου δημοσιεύματα με τον  τίτλο  ‘’Επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως’’, μου απάντησε με την παροιμία ‘’παλιός γάιδαρος καινούργιο σαμάρι’’.

 Η παροιμία ανάγεται σε μια εποχή που ο γάιδαρος αποτελούσε  τον πιστό φίλο και συνεργάτη του ανθρώπου στις αγροτικές  εργασίες και τον  ξεχώριζε απόλυτα από τα υπόλοιπα ‘’γαϊδούρια’’. Αναζητώντας το θέμα μου, βρήκα σε ένα Blog  του διαδικτύου, ένα θαυμάσιο ποίημα με τον ευρηματικό τίτλο ‘’Θέλω να ΑΓΙΑσω μα δεν μπορώ, που  δικαιολογούσε και την αρχική μου επίκληση της ηλικίας για την μικρή παύση που είχα σκεφθεί. Διάβασα το ποίημα, που αναφέρει ως δημιουργό την Αγία Αριστέα από το Μαρούσι και επέλεξα ένα στίχο του που έλεγε ‘’  Κανείς δεν γερνάει όταν δεν στάζουν στην καρδιά του φαρμάκι. Όταν εκτιμούν και σέβονται την αγάπη που δίνει. Χωρίς απαραίτητη ανταπόκριση αλλά με την απαραίτητη προσοχή’’.

 Δεν νοιώθω ότι στην καρδιά μου στάζουν φαρμάκι αλλά βιώνω χωρίς να το συνειδητοποιώ απόλυτα, τα φυσικά μου γεράματα. Κρατώντας τα υπόλοιπα κολακευτικά του στίχου, άδραξα την ευκαιρία να διακόψω την παύση και με προσοχή να σας ταλαιπωρήσω  με ένα ακόμα  πόνημα μου. Στην αλλαγή της απόφασής μου, δεν με οδήγησε το πρόσχημα ‘’θέλω να αγιάσω μα δεν μπορώ’’, αφού την επικαιρότητα των ημερών, πέραν του πολέμου της Μέσης Ανατολής, για τον οποίο έγραψα χθες, με  απασχόλησε και ο αντίστοιχος του  Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό δεν ήταν συνέδριο Κόμματος, αλλά πολεμικό πεδίο που ο καθένας είπε τα λογάκια του, εκτός σεναρίου και κανείς σχεδόν δεν συμφώνησε με κανένα σε όσα έχουν προηγηθεί και εκείνα που ακολούθησαν. Άλλοι κατηγόρησαν για όλα τον κ. Τσίπρα και άλλοι του έπλεξαν το εγκώμιο και χαιρέτισαν τη διαφαινόμενη ‘’απειλή’’ επανόδου του. Κάποιοι παραιτήθηκαν  από τον ειδικό ρόλο τους στο Κόμμα, κανείς όμως από την προσοδοφόρο βουλευτική τους θέση, Μίλησαν. ίσως για πρώτη  φορά  εναντίον του κ. Πολάκη  και όλοι περίμεναν τη δευτερολογία του αρχηγού του Κόμματος. Λοιπόν εκείνος δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα τις ημέρες που προηγήθηκαν και δήλωσε ότι το Κόμμα του είναι έτοιμο να ηγηθεί μιας νέας εκστρατείας των προοδευτικών δυνάμεων για να ‘’διώξουν’’ τον αποτυχημένο  κ. Μητσοτάκη. Την άποψη αυτή άλλωστε συμμερίζεται και η πλειοψηφία των διάφορων πράσινο-μαύρο-κόκκινων και αγιατολαχικών της αντιπολίτευσης οπότε τουλάχιστον υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν γα να σιγοντάρει τις ύβρεις των’’.

Εδώ ταιριάζει το γνωστό ανέκδοτο ,που έγινε και διαφημιστικό σλόγκαν, ‘’πού πας ρε Καραμήτρο΄΄. Το ανέκδοτο αναφέρεται σε ένα συναισθηματικό και αφελή στρατιώτη, που υπέφερε με τα προβλήματα των συναδέλφων του, Κάποτε στη μονάδα έφθασε η είδηση ότι πέθανε η μητέρα του και δεν ήξεραν πώς να του το πουν και ο  ευρηματικός Λοχίας ανέλαβε να  το κάνει  με τον κατάλληλο τρόπο. Συγκέντρωσε λοιπόν το λόχο, έδωσε διάφορα παραπειστικά παραγγέλματα και μετά είπε όσοι έχουν μητέρα να κάνουν ένα βήμα μπροστά, Στην ανάλογη κίνηση του Καραμήτρου, ο Λοχίας τον σταμάτησε λέγοντας ‘’ πού πας ρε Καραμήτρο;;; Εσένα  η μάνα σου πέθανε!!!΄΄.

Λοιπόν κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, έχετε μείνει τρεις και ο κούκος που  οι περισσότεροι δεν μιλάτε μεταξύ σας και οι όποιες προοπτικές σας έχουν πεθάνει, ενώ όταν κυβερνήσατε τη χώρα φέρατε καινούριο μνημόνιο και υποθηκεύσατε τα πάντα στο ειδικό ταμείο, Κάνατε τη χώρα μας το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης και κλείσατε τις τράπεζες ενώ  σήμερα δηλώνετε ότι θα κρατικοποιήσατε την Εθνική, σε αντίθεση με όσα ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση που μπήκαμε με τη θέλησή μας, που πάτε λοιπόν τελικά κύριοι  ‘’Καραμήτροι::; Η χώρα δεν αντέχει άλλα πειράματα , που επί τέλους μπήκε σε ένα  διεθνώς αναγνωρισμένο σωστό δρόμο::: Τι σας φταίει η χώρα και ο λαός της- συμπεριλαμβανομένων των οπαδών σας- και την ταλαιπωρείτε με τους ‘’προοδευτικούς’’ πειραματισμούς σας;;;  Ο Οδυσσέας Ελύτης σε  ποίημά του έλεγε ‘’μη λησμονείτε τη χώρα μου’’. εσείς τι κάνετε γι΄αυτην;;;  Αντώνης

 

 

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ

 

                   ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ

 

 

Τις τελευταίες ημέρες πολλά λέγονται και γράφονται για το σοβαρότατο πρόβλημα που εξελίσσεται στη γειτονιά μας , με έκτακτες εκπομπές και ειδικές αναφορές στο θέμα. Ασχολούνται αξιόλογοι ειδικοί επί πολεμικών και διεθνών θεμάτων και αναζητούν κυρίως τον υπεύθυνο έναρξης της σύρραξης  τον χρόνο που επέλεξε και κυρίως τον ρόλο των ΗΠΑ. Οι ειδικοί ανέλυσαν το θέμα από όλες τις πλευρές του. Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να δώσουν απάντηση και στο ερώτημα ποιος θα είναι ο τελικός νικητής, αν η σύρραξη συνεχιστεί.

Προσωπικά ελάχιστα γνωρίζω για τα νέα οπλικά συστήματα του Ισραήλ και αν υπερτερούν των ‘’απαρχαιωμένων’’ του Ιράν, δεν  ρισκάρω όμως  -όπως οι ειδικοί- για τον τελικό νικητή. Εγώ δεν είμαι ειδικός και συνεπώς δεν ξέρω, ούτε  με ενδιαφέρει ποιος θα ‘’κερδίσει’’ τον πόλεμο . Έχοντας όμως βιώσει προσωπικά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο που διεξήχθησαν με πολύ παλαιότερα όπλα και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις συνέπειες ενός πολέμου, ξέρω με ακρίβεια ότι όλοι μας θα  ΧΆΣΟΥΜΕ!!!

 Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους δύο αντιμαχόμενους  και ούτε με απασχολεί, γιατί είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η ‘’συμφορά’’ δεν θα αφήσει κανέναν απέξω και ο κόσμος ΟΛΟΣ ΘΑ ΓΥΡΊΣΕΙ ΠΊΣΩ ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ. Κάποιοι παλιότεροι  πίστευαν ότι την αλήθεια των αποτελεσμάτων ενός πολέμου γνωρίζουν καλύτερα παντός άλλου ,αυτοί που τον υπέστησαν. Ακόμα και οι ιστορικοί που περιγράφουν  έναν πόλεμο που δεν έζησαν στηρίζονται σε υποκειμενικές αφηγήσεις. Αυτός  είναι και ο λόγος που πολλές φορές η ιστορία επαναλαμβάνεται και σύμφωνα με φράση που  αποδίδεται στον Μαρξ,  την πρώτη φορά  εμφανίζεται ως τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.         Ποιος ειδικός θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε αν ζούμε μια τραγωδία ή  μετέχουμε σε μια φάρσα:::

Λάθη δεν κάνουν μόνο οι ιστορικοί αλλά και κάποιοι παραχαράχτες της πολιτικοί, που χορήγησαν  συντάξεις αντιστασιακού ακόμα και σε πρωτεργάτες του εμφυλίου. Αυτό το αναφέρω για όσους δεν έχουν ακόμα κατανοήσει το πραγματικό νόημα ‘’ της εσχάτης προδοσίας’’. Κρίμα στα νομικά που έμαθαν!!! Όσον αφορά όμως το κρινόμενο ζήτημα, η μόνη προσπάθεια που μπορεί ακόμα να βοηθήσει , είναι η αναζήτηση διπλωματικής λύσης στο πρόβλημα , πριν μιλήσουν τα σοβαρότερα κανόνια!

Ας ερευνήσουμε όμως και το ‘’πραγματικό ιστορικό της παλιάς αυτής διαμάχης που άρχισε από την εγκαθίδρυση του κράτους του Ισραήλ από τους άγγλους, στην περιοχή, με σκοπό  να συγκεντρωθούν όσοι επέζησαν του ολοκαυτώματος . Το Ιράν υπήρξε ίσως η μοναδική χώρα της περιοχής που αποδέχθηκε τη βρετανική απόφαση ασμένως. Η απόφαση όμως αυτή δεν άρεσε στα αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής που ορκίζονταν ότι μοναδικός σκοπός τους  είναι η εξαφάνιση του νέου ‘’κατασκευάσματος’’.

Αργότερα , όταν έγινε ανεπιτυχής εξέγερση κατά του Σάχη του Ιράν, με ηγέτη τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, ο τελευταίος κατέφυγε στο γειτονικό Ιράκ, ο ηγέτης του οποίου, Σαντάμ Χουσεΐν, τον έστειλε  στη Γαλλία. Από τη χώρα αυτή ο Αγιατολάχ είχε τη δυνατότητα και τα μέσα να καλεί τους συμπατριώτες του να συνεχίσουν  τον αγώνα για την εκθρόνιση του Σάχη. Όταν αυτό έγινε κατορθωτό, οι ΗΠΑ, η Βρετανία  η Γαλλία και η  Γερμανία  διευκόλυναν την επιστροφή  του Αγιατολάχ στο Ιράν, όπου εγκαθίδρυσε το θεοκρατικό του καθεστώς. Δεν ήταν λοιπόν μόνος ο λαός της χώρας που παρασύρθηκε στην αλλαγή φρουράς στην αυταρχική διακυβέρνηση της χώρας, αλλά και μεγάλες δημοκρατικές χώρες , που τώρα τρέχουν και δεν φθάνουν. Πρώτος στόχος του νέου καθεστώτος ήταν η ταύτισή του με τους φανατικούς γείτονες και η σαφής διακήρυξη της ‘’εξαφάνισης’’ του Ισραήλ.

Όταν οι δημοκρατικές χώρες αργότερα κατάλαβαν ότι  το Ιράν  τείνει να γίνει μια νέα Βόρεια Κορέα και απέκρυπτε τις πραγματικές προθέσεις της για τον εμπλουτισμό ουρανίου άλλαξαν άποψη. Άρχισαν ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις για τον εμπλουτισμό ουρανίου, αλλά  ανέθεσαν στο Ισραήλ να ‘’βγάλει το φίδι από την τρύπα’’, Το τελευταίο συστηματικά έκανε διάφορες προσπάθειες και είχε ένα σαφή προγραμματισμό για την καταστροφή η τουλάχιστον την καθυστέρηση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

 

Ο αποτελεσματικός αιφνιδιασμός των ημερών, ήταν προετοιμασμένος από καιρό και επέλεξαν τη στιγμή να ενημερώσουν τις ΗΠΆ για την απόφασή τους με δύο βασικά κριτήρια. Πρώτον είχαν εξουδετερώσει τις ομάδες Χούτις, Χαμάζ και χεσμπολάχ και δεύτερον ο Πρόεδρος των ΗΠΑ βρισκόταν σε νέες διαπραγματεύσεις με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα ,με αρνητικά εκ πρώτης όψεως αποτελέσματα για τον κ, Τράμπ, οπότε ο τελευταίος δεν είχε άλλη επιλογή για να περιορίσει την νέα αποτυχία του, παρά να συγκατατεθεί στην από καιρό προετοιμασμένη ισραηλινή επιχείρηση.

Αυτά προκύπτουν από το φτωχό μυαλουδάκι ενός γέροντα και ταπεινά ζητώ συγγνώμη από όλους τους ειδικούς για τη σημερινή μου παρέμβαση στο έργο τους. Στηρίχτηκα όμως στη βιωματική  προσωπική μου άποψη ότι τον πόλεμο τον ξέρουν καλύτερα εκείνοι που τον έζησαν. στην πράξη, η οποία απέχει παρασάγγας [ συμπτωματικά περσική λέξη] από την οποιαδήποτε θεωρία και  μοναδική λύση για όλους  αποτελεί  η αποφυγή του.  Με την ίδια όμως προσοχή πρέπει να αποφευχθούν και  λάθη σαν εκείνα της συμφωνίας- ΡΊΜΠΕΝΤΡΟΠ-ΣΤΑΛΙΝ και  τη συμφωνία των Άγγλο-Γάλλων στο Μόναχο, με τους Ναζί, για την παράδοση της Σουδητίας από την Τσεχοσλοβακία στη Γερμανία. Επειδή και εδώ πρόκειται για φασιστικό καθεστώς, η περίπτωση εμπίπτει στην  αρχαία ελληνική φράση για το ‘’ δις εξαμαρτείν’’.

Λάτρης του HAPPY END, θυμάμαι την επιστροφή του φίλου του Γιάννη από τον προηγούμενο καθεστώς του Ιράν, όπου βρέθηκε υπηρεσιακά, που μου το παρομοίασε με το Παρίσι της Ανατολής, μου έφερε μάλιστα για δωράκι και κάποιους γαλοζο-πράσινους μικρούς λίθους. Δεν μπορω να σκεφθώ τι θα μου έλεγε   ο φίλος μου αν ταξίδευε σήμερα., είμαι όμως σίγουρος ότι αυτή τη φορά  θα έφερνε μαζί και κάποιο τσαντόρ, που εκπροσωπεί το τέως Παρίσι της Ανατολής. Αντώνης

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

 

                ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

        

 

Ξεκινώντας από την χιλιοειπωμένη εξήγηση , που με ώθησε στη  δημοσίευση κειμένων μου, αρχικά μέσω e-mail σε ομάδα 100 περίπου φίλων και συναδέλφων και από το 2016 μέσω της ιστοσελίδας μου, διεθνώς, επαναλαμβάνω ότι γράφω κυρίως για μένα , για να καλύψω τις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς μου, που προσχηματικά αποκαλώ μοναχικότητα. Δεν είμαι συγγραφέας και δυο από τα βιβλία μου τα τύπωσα σε τοπικό τυπογραφείο και τα διένειμα σε περιορισμένο αριθμό κάποιων εκατοντάδων αναγνωστών. Κρατώ στον υπολογιστή μου κάποιο υλικό για ενδεχόμενη χρήση και δημοσίευση των εγγονών και δισέγγονων μου. Γράφω σε σύστημα ‘’αυτογραφικής αφήγησης’’ και συνεπώς διηγούμαι κυρίως προσωπικά βιώματα στο μακρύ διάβα της ζωής μου.

Όσον αφορά τα e-mail, δεν μπορώ να ελέγξω πόσοι με διαβάζουν,  [έμμεσα μπορώ να συμπεράνω από τις απαντήσεις που λαμβάνω], ενώ στην ιστοσελίδα μου που διαθέτει στατιστικά και γεωγραφικά στοιχεία, έχει συμπληρωθεί ένας αριθμός περίπου   30.000 αναγνωστών, σε όλες τις Ηπείρους, η γεωγραφική κατανομή των οποίων εξαρτάται κατά καιρούς από το θέμα. Μέχρι σήμερα δεν έχω λάβει  αρνητικά σχόλιά για το σύνολο των δημοσιευμάτων μου.

Στην ιστοσελίδα μου, ανάλογα με την επικαιρότητα και τα θέματα, παρουσιάζονται πολύ σημαντικές αυξομειώσεις ανάγνωσης, ανάλογα και με  την πολιτική μου αξιολόγησή,  την οποία όμως θεωρώ αναγκαία, πιστεύοντας ότι κάθε σκέψη και πράξη μας αποτελεί πολιτική ενέργεια. Γι΄αυτό και σε όλα τα δημοσιεύματά μου, χρησιμοποιώ αποκλειστικά αποσπάσματα από τη ζωή μου και άμεσες προσωπικές πληροφορίες και ανακοινώσεις εκείνων που σχολιάζω.

Θα μου πείτε τη σχέση έχουν όλα αυτά που παρέθεσα, με τον τίτλο του δημοσιεύματος. Οι αναγνώστες μου, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αποφεύγουν την κριτική τους για να μη με πικράνουν, έχουν τη δυνατότητα αλλά και τη δική μου παρότρυνση να με κριτικάρουν, αφού δεν προσπαθώ να δελεάσω ή να προβάλω  πολιτικές θέσεις, κρίνοντας με τη μέγιστη ανθρωπίνως δυνατή αντικειμενικότητα.

Όσον αφορά την αυτοκριτική μου, την κάνω πολύ συχνά, αφού άλλωστε δηλώνω ότι  γράφω  κυρίως για μένα  και απλώς τους καθιστώ κοινωνούς των απόψεών μου, παρακαλώντας τους παραλήπτες των e-mail μου να μου δηλώσουν ότι δεν επιθυμούν να τα λαμβάνουν . όσον αφορά δε τους αναγνώστες της ιστοσελίδας μου, αρκεί μια απλή κίνησή τους για την οριστική διαγραφή των μηνυμάτων μου. Σημειώστε ότι  η στατιστική καταγραφή, περιλαμβάνει μόνο εκείνους που τα ανοίγουν για ανάγνωση, η οποία – επαναλαμβανόμενη- προδίδει και ενδιαφέρον.

Μέχρι τώρα αναφέρθηκα σε μένα και τους αναγνώστες των κειμένων μου, τι γίνεται όμως με τους λοιπούς που αποτελούν το θέμα των σχολίων μου και είναι πάμπολλοι;;; Οι  πολιτικοί μας καλύπτονται πίσω από τη δικαιολογία ότι τους εξέλεξε ο λαός και συνεπώς μπορούν να  εξαγοράζουν την επιλογή του εις το διηνεκές, επιβάλλοντάς του τις ιδεοληπτικές τους εμμονές και απολαμβάνοντας και το ‘’παχυλό’’ οικονομικό αντίκρισμα. Οι ίδιοι,  διακατεχόμενοι από το σύνδρομο  της ύβρεως΄΄ για  τους αντιπάλους τους, περιορίζονται να στιγματίζουν τα λάθη των άλλων, παραβλέποντας συστηματικά να ρίξουν μια ματιά στην ‘’πήρα’’ που κουβαλάνε στην πλάτη τους!!!

Ας περιορισθούμε σήμερα τα εσωτερικά μας, γιατί τα διεθνή των ημερών, αν και απόλυτα σαφή, είναι ακόμα νωπά, για να καταλογίσουμε τις ευθύνες των ‘’γνωστών’’ και των καλυπτόμενων πίσω από αυτούς ‘’αγνώστων’’.   Αντώνης

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

            ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

    ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

Πριν   προσεγγίσουμε το θέμα, επιθυμώ να δηλώσω ότι δεν έχω καμιά επιστημονική γνώση του αντικειμένου. Διαθέτω όμως στα 91μου χρόνια, μακρά ελληνική και διεθνή εμπειρία. Μετά την απώλεια της συντρόφου μου το 1977, αποφάσισα και γίνω, ελπίζω επιτυχώς, πατέρας και μητέρα – χωρίς καμιά βοήθεια και μάλιστα υπηρετώντας  στο εξωτερικό - για τα δυο ανήλικα παιδιά μου, χωρίς  να παραμελώ τα υπηρεσιακά μου καθήκοντα.  Το έκανα για να μην αλλοιωθούν οι πρότερες συνθήκες διαπαιδαγώγησης και φροντίδας της μητέρας τους. Συνεπώς γνωρίζω πολλές από τις ειδικές μητρικές δυσκολίες και   καμιά φορά συλλογίζομαι ότι η φύση μου δάνεισε επίκτητα και το  μητρικό φίλτρο για να τα καταφέρω. Αυτός είναι και ο λόγος που αγαπώ τις γυναίκες σε κάθε τους έκφραση και ηλικία,  την  οικογένεια και σέβομαι τις επιλογές της φύσης,  ενοχλούμενος σφόδρα όταν αυτές παραβιάζονται. Αναφέρομαι   στα στοιχεία αυτά, διότι είναι απόλυτα και μοναδικά συνδεδεμένα με το πρόβλημα που μας απασχολεί και αυτά  τα ίδια μπορούν να δώσουν  και τη μοναδική λύση του.

Αρχίζοντας αντίστροφα την παράθεση των στοιχείων μου, βεβαιώνω ότι  βίωσα την Ιταλο-γερμανική κατοχή, την πείνα του 1941 και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο. Τίποτα από όλα αυτά δεν οδήγησε σε υπογεννητικότητα. Το ίδιο βλέπουμε στον πόλεμο της Γάζας με το ‘’τσούρμο’’ των παιδιών που αποτελούν και τα κυριότερα θύματα του πολέμου αλλά και την πλειονότητά του  πληθυσμού, σε κάθε φωτογραφία από την περιοχή.

Συνεπώς κατηγορηματικότατα προκύπτει ότι οι παντοειδείς  δυσχέρειες, δυσκολεύουν μεν πολύ τη ζωή του πληθυσμού, χωρίς όμως να αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα, ούτε στο ελάχιστο,  για τον χαμηλό δείκτη της γεννητικότητας. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο δείκτης αυτός είναι αντιστρόφως ανάλογος με την ευμάρεια και την ανάπτυξη των διάφορων περιοχών, είναι βέβαιο ότι ψάχνουμε για τη λύση του προβλήματος σε λάθος δρόμους, ενώ η ίδια η φύση μας  υποδεικνύει τον σωστό.

Δεν θέλω να υποστηρίξω ότι οι ειδικοί κάνουν λάθος και ότι πρέπει να αποφύγουμε την  εξέλιξη και την ανάπτυξη , αλλά ότι πρέπει να ξαναδούμε χωρίς σκοπιμότητες το πραγματικό αίτιο της αριθμητικής υπεροχής των υπερηλίκων - που δεν οφείλεται μόνο στην αύξηση του μέσου όρου ζωής. Να δούμε με προσοχή τι συμβαίνει  γύρω μας στη φύση και στο λοιπό ζωικό βασίλειο, το οποίο δεν παρουσιάζει ανάλογο πρόβλημα.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή. Τι είναι η γέννηση , πώς δημιουργείται και εξελίσσεται και ποιοι είναι οι κύριοι και μοναδικοί παράγοντες της δημιουργίας μιας νέας ζωής;;;  Για να γεννηθεί ένα παιδί χρειάζονται δύο γονείς, μια γυναίκα και ένας άντρας , τα σπερματοζωάρια του οποίου θα γονιμοποιήσουν τα ωάριά της, θα δημιουργηθεί το έμβρυο και στους  9 μήνες που θα παραμείνει στη μήτρα της γυναίκας,  θα μας δώσει τη γέννηση του παιδιού

Αυτή είναι σε αδρές γραμμές η μοναδική φυσική διαδικασία για τη δημιουργία ενός παιδιού. Δηλαδή απαιτείται μια γυναίκα  και ένας άνδρας και  μάλιστα στην παραγωγική για τον καθένα ηλικία , χωρίς οποιαδήποτε άλλη, μέχρι στιγμής, διαδικασία. Άρα και η απλή αναβολή βλάπτει, διότι μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της  ηλικίας παραγωγικότητας.

Είπα στην αρχή ότι αγαπώ τις γυναίκες σε οποιαδήποτε φάση της ζωής τους, στις οποίες  η φύση έδωσε το προνόμιο και την μοναδικότητα να ‘’δημιουργούν ζωή , με απαραίτητη προϋπόθεση την άμεση ή έμμεση συνδρομή του ανδρικού σπέρματος.

Δεν θέλω να θίξω θέματα εργασίας και καριέρας της γυναίκας από αγάπη και μόνο προς το μοναδικό είδος ανθρώπου που η φύση το έχει εξοπλίσει με ειδικές φυσικές δυνατότητες για να αντιπαρέρχεται τις ιδιαίτερες δυσκολίες μιας  κύησης και του τοκετού.

Δεν  απομένει παρά να κάνω έκκληση προς όλες τις γυναίκες, σεβόμενος απόλυτα τα όποια δικαιώματά τους, με τη φράση ‘’γεννήστε γιατί χανόμαστε’’ και εμείς και εσείς μαζί. Ξέρουμε όλοι πολλές γυναίκες οι οποίες αποκτούν παιδιά χωρίς αυτό να αποβαίνει σε βάρος της καριέρας τους, παρακινούμενες όχι μόνο από την ανάγκη διαιώνισης του είδους , αλλά και από το ειδικό φίλτρο που τους χάρισε η φύση. Αν θέλουν το μπορούν, ευχόμενος να συνδράμει περαιτέρω  η πολιτεία στη διευκόλυνσή τους, παρά την μείωση και  του ανδρικού παραγωγικού στοιχείου. 

Θα κλείσω το παρόν με ένα περιστατικό που συνέβη στη χώρα μας, όταν σε κάποια χωριά δεν υπήρχαν γυναίκες, αφού έφυγαν για τις μεγάλες πόλεις, επιλέγοντας καλύτερες συνθήκες. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να προλάβει και τη φυγή των ανδρών και την εγκατάλειψη της αγροτοκτηνοτροφικής ζωής της περιοχής, ΄’ έκανε εισαγωγή γυναικών’’ από βαλκανικές χώρες. Το ίδιο κάνουμε πλέον και για εργατικά χέρια και στην επαρχία που ζω, συχνά συναντώ φίλους μου που λένε ότι μεταφέρουν τους ξένους εργάτες στα χωράφια τους και οι ίδιοι επιστρέφουν στα καφενεία. Εύχομαι και ελπίζω να μη βρεθούμε στην ανάλογη  ανάγκη της εισαγωγής παιδιών. Ρίξτε, αγαπημένες μου κυρίες, μια ματιά στα ζευγάρια που οι  βιολογικές συνθήκες τους στερούν την ικανότητα τεκνοποίησης  για να νοιώσετε καλύτερα το μεγάλο  πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Ευχαριστώ. Αντώνης