ΓΗΡΑΣΚΩ Δ'ΑΕΙ ΠΟΛΛΑ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ

            ΓΗΡΑΣΚΩ Δ΄ΑΕΙ ΠΟΛΛΑ ΔΙΔΑΣΚΌΜΕΝΟΣ

                           ΑΥΤΟΓΡΑΦΙΚΗ  ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

 

Η    φράση αυτή του Σόλωνα [Νομοθέτη και  ενός από τους 7 Σοφούς της αρχαιότητας], σήμερα είναι γνωστή με τη μορφή ‘’γηράσκω αεί διδασκόμενος’’ και  σημαίνει ότι όσο ζω πλουτίζω τις γνώσεις μου, μαθαίνω πολλά περισσότερα. Σχετίζεται δε άρρηκτα με την αειφορία, δηλαδή τη  διαχείριση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων ώστε να διασφαλίζεται η συνέχισή τους στο μέλλον. Αποτελεί  μια μικρή κάψουλα χρόνου, που περιέχει συμπυκνωμένη τη σοφία και την εμπειρία πολλών γενεών.

        Στα πλαίσια αυτά, θα προσπαθήσω, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό, να διατρέξω αντικειμενικά μια από τις σημαντικότερες περιόδους της εποχής μας, με βάση  τις εμπειρίες και τα προσωπικά μου βιώματα από την αρχή του Β’ παγκόσμιου πολέμου μέχρι και σήμερα. Συμπληρώνω ότι αυτό θα προσπαθήσω να το κάνω με τη βεβαιότητα, ότι στα 92 μου είμαι απλά ένας γέρος και  όχι ανόητος όπως, ενδεχομένως, πιστεύουν μερικοί νεώτεροι. Το λάθος αυτό, θυμάμαι, ότι το είχα διαπράξει και εγώ, νομίζοντας τους ηλικιωμένους περιορισμένης αντίληψης. Πρόκειται για ένα διαχρονικό λάθος  στο 0ποίο παρασύρονται οι νεώτεροι από τη φυσική τους ορμή και φρεσκάδα και ίσως στην προσπάθειά τους να κατοχυρώσουν το δικό τους χώρο. Είναι εν μέρει θεμιτό, αδικεί όμως και τους ίδιους, αφού γνωρίζουν ότι  0 χρόνος, με την έννοια της διάρκειας, αποτελεί τον κυριότερο συντελεστή  απόκτησης και εμπέδωσης γνώσεων και  εμπειριών.

Πέραν της επαγγελματικής μου ‘’διαστροφής’’ που με φόρτωσε εκόντα – άκοντα με διεθνείς εμπειρίες και γνώσεις, από την ηλικία των έξι ετών αναγκάστηκα να κολυμπήσω στα βαθιά, με τη ναζιστική κατοχή, την πείνα και τον εμφύλιο. Από την παιδική μου ηλικία, με τον πατέρα μου στο Αλβανικό μέτωπο, αναγκάστηκα- κατά τα ειωθότα της εποχής - να αναλάβω τις ευθύνες του ‘’άντρα’’ του σπιτιού. Πουλούσα χόρτα στις ταβέρνες, στις οποίες ‘’μπεκρούλιαζαν’’ οι κατακτητές και   λίγο αργότερα, στα 12 μου χρόνια, τα καλοκαίρια δούλευα στις οικοδομές για να ισορροπήσω της δαπάνες της οικογένειας στη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων , ενώ  για να σπουδάσω πήγα εθελοντής πενταετούς υποχρέωσης στον στρατό.

Ακολούθησε ο εμφύλιος αδελφοκτόνος πόλεμος και τρομάζω ακόμα να ξαναφέρω στο μυαλό μου τις αιματηρές καταστάσεις που βίωσα. Το κακό όμως είναι ότι αυτές υπήρξαν τόσο έντονες, που  επανέρχονται και μόνες τους, με κεφάλια των αντιπάλων καρφωμένα σε πασσάλους να περιφέρονται συχνά στη θέα όλων μας.

Πέρασε ο πόλεμος, διατηρήθηκε όμως η έχθρα για πολλά ακόμα χρόνια και η τύχη τόφερε τα πρώτα μου δυο πόστα στο εξωτερικό [ 1960-1971]να είναι χώρες του  υπαρκτού σοσιαλισμού, με εικόνες απείρου κάλους. Όπως οι ίδιοι ομολογούσαν, οι δυο στους τρεις κατασκόπευαν τους άλλους για να επιβιώσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους.  Στις χώρες αυτές υπήρχαν  τα μέλη του Κόμματος που τα είχαν όλα [ με δικά τους νοσοκομεία και εισαγόμενα είδη πολυτελείας] που ζούσαν στον δικό τους κόσμο και οι άλλοι.  Γνώρισα τους δικούς μας,  που κατέφυγαν σ’ αυτές τις χώρες, μετά τον εμφύλιο και συνδέθηκα φιλικά με τον  διοικητή του Ελληνικού στρατοπέδου του Μπούλκες, που έγινε και δάσκαλός μου στην οδήγηση και έμαθα πολλά και τρομερά που ακόμα μου προκαλούν φρίκη.

 Γέννησε η γυναίκα μου στην κατ΄ευφημισμόν αποκαλούμενη διπλωματική κλινική του Βελιγραδίου και με έθεσαν προ του διλήμματος ποιον επιθυμώ να επιζήσει , τη γυναίκα μου ή το μωρό;;; Ευτυχώς με τη συναλλαγή επέζησαν και οι δύο.

Βίωσα την Άνοιξη της Πράγας το 1968 και τη Σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, όταν  πέταξαν την οικογένειά μου από το ξενοδοχείο, με την αιτιολογία ότι το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ, ήταν τα πρώτα κόμματα που αναγνώρισαν τη σοβιετική εισβολή. Αναγκάστηκα να δωροδοκώ καταστήματα του Κόμματος για να προμηθεύομαι απλό κρέας για το παιδί μου. Δεν αναφέρομαι σε λεπτομέρειες που ακόμα με πληγώνουν, ομολογώ όμως ότι αναθεώρησα τους πρώτους νεανικούς  μου ιδεολογικούς προσανατολισμούς κα έφθασα στα όρια του αντικομουνισμού.

Επέστρεψα στην      Ελλάδα, και το 1977 που επετράπη ο συνδικαλισμός στο Δημόσιο, δημιούργησα με κάποιους φίλους το πρώτο γενικό συνδικαλιστικό σωματείο, με μοναδικό σκοπό να αποφύγουμε το κηδεμονευόμενο συνδικαλισμό , που ισχύει ακόμα και σήμερα, παίρνοντας τη θέση του Γενικού Γραμματέα. Απέρριψα   κάθε κομματική εξάρτηση, με αποτέλεσμα να θεωρηθώ από την υπηρεσία, ένας μικρός Τσε Γκεβάρα και να μου ζητηθεί η μετάθεση στο εξωτερικό, που τελικά μου βγήκε σε καλό.

Άσχετα με τις προσωπικές μου αναφορές, ας δούμε   τι κάνουν όλα  τα κόμματα, αρχίζοντας από τα δεκαπενταμελή στα σχολεία, να δημιουργούν κομματόσκυλα σε όλες τις φάσεις της δημόσιας εκπαίδευσης και της εργασίας, υποκαθιστώντας την πολιτικοποίηση με τον κομματισμό, που αποτελεί μάστιγα για τη χώρα. Οι ενταγμένοι όμως στην κομματικοποίηση, αποτελούν τις δεξαμενές προετοιμασίας στελεχών των κομμάτων. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για την πολιτική απαρέσκεια  στη χώρα μας και αφορά όλους. Τα πρωτεία στον τομέα αυτό έχει η αποκαλούμενη πολυποίκιλη αριστερά και ίσως,  για λόγους κομματικής  ισορροπίας, υπερθεματίζουν και όλοι οι άλλοι.

Αν δεν αλλάξουμε και μάλιστα εγκαίρως, ίσως να βρεθεί η χώρα σε καταστάσεις που δεν έχουμε φαντασθεί. Όταν τα περισσότερα κόμματα θεωρούν μοναδικό σκοπό τους να ‘’διώξουν’’ τους αντιπάλους τους για να πάρουν την εξουσία,  ο λαός απομακρύνεται από την πολιτική, με αποτέλεσμα τον διχασμό  και την στροφή στην ανυποληψία της πολιτικής και στον ζόφο που η χώρα έχει βιώσει και στο παρελθόν. 

Αυτά που αναφέρθηκαν αποτελούν ένα ελάχιστο μέρος των εμπειριών και γνώσεών μου για τη ζωή, που έχουν καταλάβει τη συνολική χωρητικότητα της μνήμης μου, με αποτέλεσμα να αδυνατώ  πλέον να συγκρατήσω νεώτερες εμπειρίες. Συνεχίζω βέβαια την προσπάθεια να τηρήσω  τη θεωρία του Σόλωνα,   ελάχιστα  όμως μπορώ να καταφέρω. Το πιο δυσάρεστο είναι ότι στη μνήμη μου το μεγαλύτερο μέρος καταλαμβάνουν δυσάρεστες θύμισες και αυτό αποβαίνει σε βάρος των αναγνωστών μου που τις φορτώνονται. Μην νομίζεται όμως ότι και εγώ που τις ξαναφέρνω στο νου μου και τις καταγράφω δεν υφίσταμαι τη δική μου συναισθηματική φόρτιση.     Αντώνης

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΝΕΟΥ ΛΑΟΥ

 

         ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΝΕΟΥ ΛΑΟΥ!!!

                                 [ΜΕ ΜΙΣΟ ΜΑΤΙ]

 

 

Αρχίζω με τον υπότιτλο, για τους μη ενήμερους, ότι ένα αιμάτωμα στο αριστερό μάτι και με μυωπικό τριών βαθμών ενδοφακό στο άλλο, αδυνατώ να γράψω. Γράφω σε μεγέθυνση και μετά κάνω σμίκρυνση, η οποία δεν μου επιτρέπει να ελέγξω το τελικό κείμενο, αλλά δεν αντέχω  πλέον  να ακούω καθημερινά τα ίδια και τα ίδια. Η ακοή μου όμως [δυστυχώς] εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά και υποβάλλομαι και εγώ στην καθημερινή πλύση εγκεφάλου   σύγχρονων οραματιστών.

Δεν είμαι βέβαιος εάν και πότε θα μπορέσω να το τελειώσω αλλά όπως και να είναι θα επιμείνω όσο μπορώ. Αυτή τη φορά περιορίζομαι στα εσωτερικά μας , γιατί οι παλιότεροι, στους οποίος -στα 92 μου- ανήκω και εγώ, έλεγαν ότι πριν από όλα, φροντίζουμε το σπίτι  και τη χώρα μας.

Δεν θα κρίνω και κυρίως δεν θα αποφανθώ αν όσα καθημερινά μας βομβαρδίζουν είναι σωστά ή όχι. Διερωτώμαι όμως γιατί με όλα αυτά τα ‘’σκανδαλώδη , επικίνδυνα και αντεθνικά’’, που καταλογίζουν στην Κυβέρνηση τα ‘’κυβερνητικά κόμματα’’ της  αντιπολίτευσης’’, παραμένουν καθηλωμένοι;;;

Ο ισχυρισμός τους ότι και η Κυβέρνηση είναι στάσιμη δημοσκοπικά, είναι εξωφρενικός. Αλίμονο αν παρουσίαζε αύξηση ύστερα από τόσα χρόνια συνεχούς διακυβέρνησης και τα ‘’όσα σκάνδαλα της καταλογίζουν’’. Τις πταίει λοιπόν και ‘’μαραζώνουν’’, ή όπως λέει ο  σοφός λαός μας, ‘’με τον ήλιο τα βάζω με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε’’;

 Με δεδομένο ότι οι δημοσκοπήσεις και οι εκλογές αποτελούν αποκλειστικό δικαίωμα και υποχρέωση του λαού, δεν απομένει παρά να ευθύνεται αυτός και για τα αποτελέσματα.

Θα επανέλθω και πάλι σε ένα παλιό ερώτημα,  αν ο γιαλός είναι στραβός ή αυτοί στραβά αρμενίζουν. Ο γιαλός εν προκειμένω είναι ο λαός και κατά πως μας λένε αυτοί καλά αρμενίζουν. Αφού λοιπόν οι παντοειδείς καπεταναίοι θεωρούν  ότι σωστά αρμενίζουν, τότε ανεπιφύλακτα φταίει ο γιαλός που είναι στραβός, δηλαδή ο λαός.

Τι κάνουμε λοιπόν όταν ο λαός είναι στραβός και δεν έχει ορθή κρίση, παρόλα όσα καθημερινά διαφωτιστικά του λένε τα κόμματα της αντιπολίτευσης;;; Δεν απομένει παρά να τον τιμωρήσουμε γι’ αυτό και να τον ‘’αλλάξουμε’’, φέρνοντας άλλον λαό στη θέση του. Το μόνο που με ενοχλεί στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι στα χάλια που βρίσκομαι δεν θα με δέχεται κανείς και επειδή και ο Άγιος Πέτρος με αντιπαθεί ή με ξέχασε, θα μείνω στα αζήτητα. Θα μου πείτε και τι τους νοιάζει αυτούς τι θα κάνω εγώ και ίσως  έχουν δίκιο, ποιος όμως άλλος λαός θα δεχθεί να έλθει σ΄αυτό το τρελάδικο;;; Πρόκειται για εισαγωγή ανθρώπων που έχουν κρίση και μνήμη και όχι εμπορευμάτων!!!

Εγώ , ο πολύπειρος γέρων, πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, γιατί αν υπήρχε θα την είχαν βρει τόσα χρόνια που την αναζητούν, οι σοφοί μας πολιτικοί. Θα μου πείτε ίσως, ότι για να καταλάβεις κάτι πρέπει να συντρέχουν κάποιες προϋποθέσεις. Επειδή αυτές βρίσκονται έξω από το γνωστικό μου αντικείμενο δεν τις αναφέρω , προσθέτοντας όμως ότι για να κυβερνηθεί μια χώρα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να διαθέτουν τουλάχιστον αυτογνωσία, για την ύπαρξη της οποίας δεν αρκούν τα λόγια!!!

Εγώ δεν κάνω υποδείξεις αλλά μίλησα για την μοναδική λύση που απομένει στο φτωχό μου το μυαλό, χωρίς να είμαι βέβαιος ότι αυτή είναι εφικτή και αν όλοι συμφωνούν, αφού οι περισσότεροι δεν μιλάνε πια ούτε μεταξύ τους. Υπάρχει βέβαια και η μέθοδος της Κίνας, της Κούβας και κυρίως αυτή της Β. Κορέας, που δεν απαιτεί την αλλαγή του λαού, αφού θεωρείται αρκετή η  υποκατάστασή του από ρομποτάκια τα οποία κλαίνε και γελάνε κατά τα προστάγματα του ηγέτη και των κληρονόμων του.  Τι λένε άραγε επ’ αυτού οι σύγχρονοι Τσε Γκεβάρα  και Χίτλερ της χώρας μας;;;; Πρακτικά τους βρίσκω  ζηλωτές εκείνων που μιμούνται!!!

Τα τελευταία τα λέω και από προσωπική εμπειρία τα χρόνια της κατοχής, του εμφυλίου και 12 συναπτών ετών που έζησα οικογενειακώς σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπως    αποκαλούσε  ο ‘’χαρισματικός’’  Ανδρέας  τις χώρες του Γιαρουζέλσκι, Τσαουσέσκου και των ομοίων τους,  μιας αλήστου μνήμης εποχής!!!        Αντώνης

 

               ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

                        [Μεγαλέμποροι των Εθνών]

 

 

Με μισό μάτι, λόγω προσωρινού,  όπως ελπίζω, αιματώματος στο καλό μου μάτι, προσπαθώ να φέρω σε πέρας το σημερινό μου δημοσίευμα, για όσα τραγικά  διαδραματίζονται  αυτές τις μέρες στα Ηνωμένα Έθνη με αντανάκλαση και εις τα καθ΄ημάς. Αρχίζω με τη δήλωση ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου ο κ. Μητσοτάκης, αλλά αν έχω να επιλέξω μεταξύ του Πρωθυπουργού της χώρας και του Ερντογάν, σαφώς θα προτιμήσω τη χώρα μου.

Ας πούμε δυό λόγια για την προϊστορία του ΟΗΕ , που άρχισε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την Κοινωνία των Εθνών, που σκοπό είχε την ειρήνη ενώ τελικά οδήγησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην περίοδο που υπήρξαν σοβαροί διεθνείς ηγέτες τα κατάφερε μια χαρά, όταν όμως τη θέση τους πήραν οι ‘’σύγχρονοι μεγαλέμποροι  των Εθνών’’, αρχίζουν τα πρόωρα σύννεφα της νέας καταστροφής.

Θα ήθελα  να σημειώσω ένα σοβαρό στοιχείο που συνδέει  τον σύγχρονο ΟΗΕ με το δικαίωμα της αρνησικυρίας [το γνωστό βέτο των μεγάλων δυνάμεων] που διεθνοποιεί την αποκαλούμενη ποδοσφαιροποίηση  της  πολιτικής. Προς επίρρωση του σκεπτικού μου, σας γνωρίζω ότι το καταστατικό του ΟΗΕ, αναφέρει τα Ηνωμένα Έθνη  ως  [League of Nations] , όπως δηλαδή αναφέρονται και οι ποδοσφαιρικές, για να μην επικαλεσθώ  και τη γνωστή ‘’Λέγκα του Βορά’’ της Ιταλίας. Για τη διευκόλυνση της κατανόησης κάνω έναν αυθαίρετο αλλά απόλυτα λογικό παραλληλισμό των   Εμποροζωοπανηγύρεων του παρελθόντος που  στις σύγχρονες κοινωνίες,τη θέση των ζώων έχουν πλέον πάρει οι άνθρωποι, οι λαοί.

 Μια ομάδα  ολίγων χωρών συνασπίστηκαν και προσπαθούν να απομυζήσουν τις  μικρότερες χώρες. Άλλοι θέλουν να επαναφέρουν τις παλιές αυτοκρατορίες τους και άλλοι – στα όρια ακραίου παραλογισμού- τα παίρνουν σε είδος [ σπάνιες γαίες, Ριβιέρες στη Μέση Ανατολή και αγορά  ανεξάρτητων χωρών μαζί με τους λαούς τους. Για τα μάτια του λοιπού κόσμου ανταλλάσσουν και κάποιους υπαινιγμούς προς τους λοιπούς συνεργάτες τους, χωρίς βέβαια να παύσουν να  αλληλοϋποβλέπονται και  μεταξύ τους. Θα μου πείτε πως κατάφεραν και έκαναν τις εκατέρωθεν ‘’λυκοφιλίες τους’’!!! Ελλέιψει λοιπών στοιχείων θα αρκεσθώ στη λαϊκή παροιμία ‘’αν δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζανε’’.

Όσον αφορά τους καθ’ ημάς προοδευτικούς,  σοσιαλίζοντες, λαϊκίζοντες , θρησκόληπτους – θεομπαίχτες και εμπόρους ιδεών και ματζουνιών- έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Πρωθυπουργό για την αναβολή της συνάντησης με τον Ερντογάν, προφανώς λόγω των ελληνικών εξοπλισμών και λοιπών μας αντιδράσεων. Όπως θα έλεγε ο ελληνικός λαός, ‘’έγιναν Τούρκοι’’, δικαιώνοντας δημόσια όλες τις θέσεις του Ερντογάν, προκειμένου να βγουν από την αφάνεια που τους έχει θέσει ο λαός μας.  Αλίμονο στη χώρα που θα έχει την ατυχία να την κυβερνήσουν, γιατί οί ίδιοι δεν το συναισθάνονται και αυτό  είναι το πλέον επικίνδυνο.

Ήθελα και προσφέρονται πολλά να γράψω για τους σύγχρονους άρπαγες που καραδοκούν παντού, αλλά η όρασή μου δεν μου το επιτρέπει και ίσως της κάνω κακό. Για τα ελάχιστα που έγραψα  έκανα μεγέθυνση των χαρακτήρων και ελπίζω με την επαναφορά τους σε κανονικό μέγεθος να μην παρεισέφρησαν σοβαρά λάθη, για τα οποία ζητώ την επιείκειά σας  Αντώνης

 

 

                                      Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ

 

Είναι καιρός τώρα που τριβελίζει το μυαλό μου η σκέψη να ασχοληθώ με τους μικρούς ήρωες του πολέμου, της κατοχής και του εμφύλιου  όπως είχε πράξει και  το ομότιτλο εβδομαδιαίο περιοδικό του Στέλιου Ανεμοδουρά. Το θέμα αυτό απασχόλησε και μυθιστόρημα της κυρίας Σόφης Θεοδωρίδου.

Έχω βιώσει προσωπικά τα τραγικά γεγονότα της εποχής και προσπαθώ  -όπως έκαναν πολλοί της γενιάς μου- να  απαλλαγώ από τα ψυχικά μου τραύματα και κυρίως να μην τα μεταφέρω στα παιδιά μου. Τα γεγονότα με βρήκαν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου , με τους μεγάλους ήρωες – τους δασκάλους μας – να προσπαθούν να απαλύνουν τον πόνο μας.  Με πολύ ήπιο τρόπο  επανέφερε τα ηρωικά συμβάντα ο Στέλιος Ανεμοδουράς με το εβδομαδιαίο περιοδικό του ‘’Ο μικρός Ήρως’’ το 1953, που διαβάστηκε από μικρούς και μεγάλους.

Πολλές δεκαετίες από τότε, ξανάνοιξαν το χρονοντούλαπο της ιστορίας, με απαράδεκτο  παραβατικό τρόπο, οι σύγχρονοι ‘’ήρωες’’ των σχολείων,  κάνοντας τον ‘’κάργα’’, ληστεύοντας και ξυλοκοπώντας  άλλους νέους, ακόμα και συμμαθητές τους. Μαγνητοσκοπούν μάλιστα τις πράξεις τους για να ευτελίσουν τα θύματά τους, που δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τη βία που άσκησαν σε βάρος τους. Δυστυχώς διευκολύνουν την προβολή που επιδιώκουν και κάποιες εκπομπές, αφού το θέμα τους ‘’φέρνει τηλεθέαση’’.

Σε όλους αυτούς, τους ελάχιστους ελπίζω, νέους θα αναφερθώ, με την συνήθη αυτογραφική μου αφήγηση, σε πραγματικά περιστατικά μιας παλιότερης νεολαίας. Πρόκειται για τη δική μου γενιά που έζησε, εν μέσω του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου  της πείνας και του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου, γεγονότα που απεύχομαι να ξανασυμβούν. Αναφέρομαι σε μια εποχή που οι ήρωες υπήρξαν αληθινοί και αλληλέγγυοι μεταξύ τους.

Χωρίς να  κατονομάσω πρόσωπα, θα  αναφερθώ σε  ένα πραγματικό γεγονός της μικρής  πόλης που γεννήθηκα[Αταλάντη],  έζησα τα παιδικά μου χρόνια και επανήλθα μετά τη συνταξιοδότησή μου.

Τρία 8χρονα  παιδιά, είχαν πληροφορηθεί ότι το αυτοκίνητο που μετέφερε το ψωμί από τους φούρνους  γειτονικού χωριού,  στην Αταλάντη,  έμπαινε στην πόλη γύρω στις 12 το μεσημέρι. Η διαδρομή τους, στο κέντρο ακριβώς της πόλης, συναντούσε  υποχρεωτικά μια στροφή 90 μοιρών, πράγμα που υποχρέωνε τον οδηγό να ‘’κόψει’’ ταχύτητα. Τη στιγμή αυτή, ένα από τρία παιδιά, εκ περιτροπής, ‘’σαλτάριζε’’ στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και πετούσε δυο-τρεις κουραμάνες στην παρέα του  και πηδούσε στο δρόμο, πριν  αναπτύξει ταχύτητα το αυτοκίνητο. Στη συνέχεια έκαναν μεταξύ τους τη διανομή της λείας τους.

Είναι γνωστό, ότι κάθε μεταφορά των Γερμανών, συνόδευε ένας  μοτοσικλετιστής Αξιωματικός. Η παρέα έκανε το σάλτο της, τις ημέρες που συνοδός ήταν ένας συμπαθής Αυστριακός , που τον αποκαλούσαμε Ιωσήφ και έκανε ‘’τα στραβά μάτια’’ ή δήθεν απειλούσε  με το περίστροφό του, χωρίς  ποτέ να πυροβολήσει.

Αξίζουν δυο λόγια παραπάνω για τον Γιόζεφ , για τον οποίο έχω ξαναγράψει ότι είχε δώσει πολλά δείγματα της καλοσύνης του. Προσωπικά, που το σπίτι μου ήταν πολύ κοντά στο στρατηγείο τους, μου είχε δώσει μολύβια, έντυπα με λευκή την πίσω σελίδα για πρόχειρα, πολλές φορές μάλιστα, όταν έμενε μόνος του στο γραφείο,  μοιραζόταν μαζί μου και το πρωινό του. Μια παροιμία μας αναφέρει ότι ‘’ο καλός καλό δεν έχει’’ και επιβεβαιώθηκε  και στην περίπτωσή του. Κάποια άλλη φορά συνόδευε μια φάλαγγα με καύσιμα και στο κέντρο της πόλης σε ένα από τα βυτιοφόρα προκλήθηκε φωτιά. Εκείνος με κίνδυνο και της ζωής του, το πυροβόλησε  επανειλημμένα για να αποφύγει την έκρηξη, που θα  έθετε σε κίνδυνο τα γύρω κτήρια και τους ανθρώπους της περιοχής. Οι γυναίκες της γειτονιάς περιποιήθηκαν τα εγκαύματά του  με πρακτικά γιατροσόφια , μέχρι να τον οδηγήσουν στο νοσοκομείο. Η περιπέτεια του είχε αφήσει εμφανή σημάδια στο πρόσωπο, χωρίς ο ίδιος όμως να αλλάξει ‘’πρόσωπο’’.

Ένα δυο μήνες αργότερα οδηγήθηκε σε γερμανικό πλοιάριο που έφθασε στο κοντινό μας λιμάνι, με κάποιους ακόμα που είχε συλλέξει στη διαδρομή του. Τους είπαν ότι θα αποσταλούν στην Κρήτη ,για να ενισχύσουν τις εκεί δυνάμεις τους. Όπως μάθαμε  αργότερα, οι Γερμανοί το βύθισαν μεσοπέλαγα, ίσως γιατί είχαν διαπιστώσει τον αντιναζισμό τους.

Όλα όσα θα διαβάσετε είναι απόλυτα αληθινά και επιβεβαιωμένα. Για την ακρίβεια του κειμένου   Αντώνης

ΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ

 

                             ΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑLZHEIMER

 

 

Μην ανησυχείτε δεν πρόκειται να ασχοληθώ με ένα τόσο σοβαρό θέμα για το οποίο  δεν διαθέτω ούτε τις βασικές γνώσεις. Το αναφέρω γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω μια  αναφορά σε ένα σημαντικό ερευνητικό  βήμα που έγινε από ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο και  στα  ευγενή αίτια που τον οδήγησαν στην έρευνά του.

Θα αντιγράψω από το διαδίκτυο τη διαφορά ανάμεσα στις δυο αυτές έννοιες για να διηγηθώ μια σημαντική εξέλιξη στην αντιμετώπισή της νόσου του Αλτσχάιμερ.

 Η άνοια είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια μείωση των γνωστικών ικανοτήτων αρκετά σοβαρή ώστε να παρεμποδίζει την καθημερινή λειτουργία. Δεν είναι μια συγκεκριμένη ασθένεια αλλά ένα σύνδρομο που προκαλείται από διάφορες καταστάσεις που επηρεάζουν τον εγκέφαλο. Η νόσος Alzheimer είναι μια ειδική και προοδευτική διαταραχή του εγκεφάλου που ευθύνεται για ένα σημαντικό μέρος των περιπτώσεων άνοιας. Χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση μη φυσιολογικών εναποθέσεων πρωτεΐνης στον εγκέφαλο, που οδηγεί σε σταδιακή απώλεια μνήμης, γνωστικής λειτουργίας και αλλαγές συμπεριφοράς.

 

Μπαίνω αμέσως στο κύριο θέμα μου που αφορά  ένα φοιτητή του   Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, τον Ιωάννη Ταρνανά, γιό του συνωνύμου μου πρώτου εξαδέλφου, από το χωριό του   Πενταλόφου Βοίου Κοζάνης – χωριό καταγωγής και του πατέρα μου. Ξεκίνησε τις σπουδές στη φιλοσοφία   και την πληροφορική. Μεγάλο κίνητρό του υπήρξε η περίπτωση της γιαγιάς του [μια από τις γυναίκες της Πίνδου], που παρουσίασε συμπτώματα της νόσου.  Διαβάστε πώς αναφέρεται ο ίδιος  στην συγκεκριμένη περίπτωση :

‘’Η αγάπη μου για τις νευροεπιστήμες και τη βιολογία ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία, ίσως και προσχολικά. Στην πορεία έζησα από πάρα πολύ κοντά τη φροντίδα ατόμων με άνοια μέσω της γιαγιάς μου, η οποία ταλαιπωρήθηκε από τη νόσο για 11 ολόκληρα χρόνια. Το διάστημα αυτό δεν είναι τυπικό για άτομα με άνοια τύπου Αλτσχάιμερ. Συνήθως η μέση διάρκεια είναι 6-8 χρόνια, οπότε κάτι ήταν διαφορετικό στην προκειμένη περίπτωση, που μου κίνησε την περιέργεια. Λόγω της ασχολίας μου με τεχνολογίες εικονικής πραγματικότητας από πολύ νωρίς, το 1999, ξεκίνησα πειράματα παρακολουθώντας την κινητική και νοητική συμπεριφορά της γιαγιάς από πολύ νωρίς. Αργότερα, αυτό εξελίχθηκε με περαιτέρω κλινικές δοκιμές επαυξημένης εικονικής πραγματικότητας για την ανάλυση της συμπεριφοράς, τους λεγόμενους «λειτουργικούς βιοδείκτες’’.

Η αγάπη  για την γιαγιά του , τον οδήγησε σε μια εμπεριστατωμένη έρευνα της νόσου , από την οποία  οδηγήθηκε στην ανακάλυψη  μεθόδου  ανίχνευσής της 6 χρόνια πριν την εκδήλωσή της. Για την γιαγιά του βέβαια ήταν αργά αλλά για την επιστήμη σημαντικό επίτευγμα.  Βρέθηκε λοιπόν στην κορυφή της ευρωπαϊκής καινοτομίας κατακτώντας το βραβείο από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Καινοτομίας και Τεχνολογίας, για την υπηρεσία «Altoida» που προλαμβάνει το Αλτσχάιμερ. Το «Altoida», εν ολίγοις, είναι μια υπηρεσία που μετρά την εγκεφαλική δραστηριότητα των χρηστών σε ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας.  Το «Altoida» προέρχεται από τη σύνθεση της γερμανικής λέξης «Das Alter» («ηλικία») και του αρχαιοελληνικού ρήματος «οἶδα» που σημαίνει «γνωρίζω»

Εδώ και μερικά χρόνια συνεργάζεται με αμερικανικά πανεπιστήμια, συνεχίζοντας την περαιτέρω εξέλιξη της έρευνάς του.Θυμάμαι ότι σε κάποια τηλεφωνική συνομιλία μας μου έκανε κάποιες ερωτήσεις που  αρχικά με προβλημάτισαν, στο τέλος της συνομιλίας μας όμως μου είπε, ότι δεν διατρέχω ανάλογο κίνδυνο. Είναι αλήθεια ότι στα 92 μου η καλή μου μνήμη αποτελεί το μοναδικό οργανικό στοιχείο  , που συνεχίζει να λειτούργει  ‘’κανονικά’’, σε σημείο να επαναφέρει στο μυαλό μου δυσάρεστες καταστάσεις που δεν θέλω να θυμάμαι!!! Με βοηθάει όμως στην καθημερινή καταγραφή  με κάθε λεπτομέρεια των γεγονότων που βίωσα από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια. Η φωτογραφία στην κορυφή ειναι από τη βράβευσή του,  Αντώνης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

·                      

 

 

 

 

 

 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ-ΠΑΛΙΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ- ΠΑΛΙΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

                           ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΘ

 

Η ΔΕΘ στην πορεία της πήρε διάφορες μορφές και στην 61^η λειτουργία της το 1996 εμφανίστηκε ως  Πρωθυπουργός ο    Κ. Σημίτης και στην επόμενη τον ακολούθησε, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο Κ. Καραμανλής. Ως γνωστό, δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό!!!

 Έκτοτε  η Διεθνής Έκθεση έγινε  κομματικό πανηγύρι , στο οποίο  οι εκπρόσωποι όλων των κομμάτων χρησιμοποιούν  το βήμα της για να προβάλουν  την πραμάτεια  τους. Η μεν Κυβέρνηση , όπως οφείλει, κάνει τον απολογισμό του έργου της και  εξαγγέλλει το πρόγραμμά της για τη συνέχεια. Η  αντιπολίτευση κατακρίνει τα πάντα. θεωρώντας τα  ψίχουλα, άδικα και επικίνδυνα για τη χώρα, ζητώντας από την Κυβέρνηση να φύγει . Η ίδια υπερθεματίζει εκ του  ασφαλούς στις δικές της υποσχέσεις , ιδιαίτερα όταν γνωρίζει ότι, ευτυχώς, δεν θα χρειασθεί να υλοποιήσει τις εξαγγελίες της.

Μέχρι και σήμερα, η Κυβέρνηση ανοίγει πρώτη τον χορό, ακολουθούμενη το επόμενο Σάββατο από την αξιωματική Αντιπολίτευση. Στα ενδιάμεσα διαστήματα ‘’ βολεύονται’’ και τα λοιπά κόμματα. Στην παρούσα έκθεση πρώτος εμφανίστηκε [τεχνηέντως] με  συνέντευξη του ο απλός βουλευτής  κ. Τσίπρας, ο οποίος δέχτηκε τα ‘’σχολιανά’’ του  και από τους ομοϊδεάτες του. Δεν θα ασχοληθούμε με τις διακηρύξεις του, που συνεχίζονται  και εκτός  Θεσσαλονίκης, ούτε με τα υβριστικά του σχόλια για  το συνολικό έργο της Κυβέρνησης, αφού έτσι αντιλαμβάνεται ο ίδιος την πολιτική. Φαίνεται όμως ότι η δραστηριοποίησή του αποσκοπεί σε περαιτέρω κατακερματισμό του αποκαλούμενου προοδευτικού χώρου, για να φανεί  ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης του .

Κάνοντας μια υπόθεση εργασίας, ότι θα επανέλθει στην πολιτική σκηνή και ο κ. Σαμαράς, προβλέπεται ότι θα εξαφανίσει τα δεξιότερα της Κυβέρνησης κόμματα και ο αριθμός τους θα περιοριστεί σε φυσιολογικά για το μέγεθος της χώρας μας όρια. Αν  αναδειχθούν λιγότερα κόμματα, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό για   τη χώρα μας, θα μπορέσει η Βουλή μας να λειτουργήσει σαν Κοινοβούλιο, όπως επιτάσσει και ο κανονισμός της. Σε αντίθετη όμως περίπτωση,  θα επιβεβαιωθεί μια παλιά λαϊκή παροιμία, που αναφέρει :  ‘’ όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει’’ και η Ελληνική πολιτική ζωή θα καταστεί ‘’ερεβώδης’’ και δύσκολα θα ανακάμψει.

Αν όμως ελαττωθούν τα Κόμματα και εφαρμοστεί ο κανονισμός της Βουλής, όλα αυτά, που δεν περιποιούν ιδιαίτερη τιμή στην ΔΕΘ και τους Θεσσαλονικείς, θα μπορούν να γίνονται στον φυσικό τους χώρα της Βουλής. Έτσι λοιπόν,  με λίγη καλή θέληση εκατέρωθεν και με πολιτική ‘’εξημέρωση’’ των  ομιλητών θα μπορούσε η Βουλή να παίξει τον ρόλο της και η ΔΕΘ         θα επιτελούσε τον μοναδικό της ρόλο, χωρίς κομματικό καπέλωμα.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν υπήρξε ποτέ η ‘’αδυναμία’’ μου, αλλά παρά τις συκοφαντίες και ύβρεις εναντίον του,  επικροτώ το έργο του  και  ανησυχώ για τα πισωγυρίσματα της αντιπολίτευσης στο σύνολό της. Η μακρόχρονη εμπειρία μου, με προβληματίζει   σφόδρα και σκέπτομαι σοβαρά ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε ο κ. Μητσοτάκης, έπρεπε να τον ‘’εφεύρουμε’’. Μόνο έτσι θα μπορούσε να σωθεί  η χώρα μας και να μη διακοπεί  η αναγνωρισμένη διεθνώς οικονομική της   και όχι μόνο, ανάπτυξη.

Υπηρέτησα για 12 χρόνια [1980-1992] στην   Μόνιμη Ελληνική  Αντιπροσωπεία  στην ΕΟΚ και διαπίστωσα ότι εκείνοι που κυβέρνησαν τη χώρα, μετά την ένταξή μας, ασχολήθηκαν περισσότερο με τη γνωστή ‘’κομματίλα’’ και τα συνθήματα ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και άλλα πολλά και εξ ίσου επικίνδυνα.   Αντιμετώπιζαν την Κοινότητα όπως την αντιμετωπίζει τώρα ο κ. Τράμπ. Αυτό αποτελεί έναν πρόσθετο λόγο που φοβάμαι τις συνέπειες μιας επανόδου τους στην εξουσία και εφαρμογής των ίδιων μεθοδεύσεων. Πέσαμε σε πλήρη ανυποληψία με τις γνωστές συνέπειες,  το κλείσιμο Τραπεζών,   ακόμη και την πρόταση της ‘’επί πληρωμή’’ αποχώρησής μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Θυμάμαι τον συμπαθέστατο Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών, τον σεβαστό στρατηγό, να παρίσταται στις συνεδριάσεις ως άβουλο ον,  αναμένοντας  οδηγίες από το Κόμμα για κάθε του λέξη. Αντιμετωπίσαμε ακόμα  και  τον αποκλεισμό του Πρωθυπουργού μας από διάσκεψη κορυφής. Ακολούθησαν  η συμφωνία του  κ. Γ.Α.Π. με τον κ. Τροσκάν για τα μνημόνια   και  η περήφανη αναγγελία τους   από απομακρυσμένο Νησί μας και η δήλωση του πρώτου ότι ‘’λεφτά υπάρχουν’’  και τόσα άλλα φαιδρά και λίαν επικίνδυνα.

Αυτά τα  ολίγα ενδεικτικά για να κατανοήσουμε πού θέλουν να μας οδηγήσουν και πάλι το ΠΑΣΟΚ και το κατακερματισμένο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το τελευταίο με το τρίτο  μνημόνιο  υποθήκευσε τον εθνικό πλούτο της χώρας, για 99 χρόνια, στο καλούμενο υπερταμείο. Τα λοιπά μέλη της αντιπολίτευσης δεν αξίζουν καν την ενασχόληση μαζί τους, αφού αποτελούν  κομπάρσους  του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια παράταιρη σχέση, με μοναδικό σκοπό   να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Σε μια δημοκρατική χώρα , που έχει τους κανόνες της,  όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό μια παρατεταμένη ανάλογη προσπάθεια , σε  πλήρη αντίθεση με τη λαϊκή βούληση.

 Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αποτελούν στο σύνολό τους σύγχρονους προφήτες με παλιές προφητείες και είναι γνωστός ο χαρακτηρισμός των μετά Χριστόν  προφητών. Ο χαρακτηρισμός ισχύει και για τους δεδηλωμένους άθεους, οι οποίοι απορρίπτουν  την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα δισεκατομμύρια της οποίας κράτησαν τη χώρα μας όρθια, όπως  δήλωνε ο αείμνηστος Θ. Πάγκαλος.

Πολλοί εξ αυτών αποτελούν  απομεινάρια του αιμοσταγούς ολοκληρωτικού παρελθόντος που παρέμεινε ενεργό μόνο στη Β. Κορέα  και εντελώς προσχηματικά στην καπιταλιστική πλέον Κίνα.

  Φαίνεται όμως ότι  αποτελεί εξαρτησιογόνο είδος που η διακοπή του, προκαλεί στερητικό φαινόμενο.  Τι κρίμα που δεν υπάρχει αντίδοτο για να καταλάβουν ότι ‘’ ο πατερούλης ‘’ χάθηκε και το τείχος του Βερολίνου γκρεμίστηκε, ενώ αυτοί , μέσα στον σκοταδισμό τους, ‘’ό,τι θυμούνται χαίρονται’’. Αντώνης

 

 

 

Η ΕΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΏΝΩΝ

 

                  Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ‘’ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ’’

 

  Ας αρχίσουμε, κατά τα γνωστά, αναλύοντας τον τίτλο του παρόντος και τη σημασία του: Η εποχή προσδιορίζει την  υποδιαίρεση του έτους και συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Η εποχή των παγετώνων αφορά την περίοδο συγκέντρωσης  μεγάλων όγκων πάγων. Η εναλλαγή της  όμως  με θερμότερα χρονικά διαστήματα, όπως αυτή που διανύουμε, χαρακτηρίζεται ως   μεσοπαγετωνική περίοδος. 

Η εποχή των παγετώνων διακρίνεται για τις ακραίες συνθήκες ψύχους, που συνέτεινε στην εξαφάνιση πολλών ειδών πανίδας και χλωρίδας και οδήγησε στη διακοπή κάθε δραστηριότητας στον πλανήτη μας.  Κάτι ανάλογο αρχίζει να διαφαίνεται και στη σύγχρονη πολιτική σκηνή της χώρας μας , χωρίς να συντρέχουν  ανάλογες γεωλογικές  συνθήκες. Πρόκειται για μια ομαδική παράκρουση κομματικών παραγόντων που διακατέχονται από μια και μόνη επιδίωξη. να διώξουν τον Πρωθυπουργό. Ας το κάνουν λοιπόν με τις  νόμιμες διαδικασίες, αντί να σπέρνουν ανέμους, γιατί θα θερίσου, θύελλες και μαζί τους όλη η χώρα.

Είναι θεμιτή η επιθυμία τους να πάρουν τη θέση του, πείθοντας όμως τον λαό  ότι είναι καλύτεροι, αγνοί και αμόλυντοι   και  δεν θα την ρίξουν ‘’στα βράχια’’.  Με διάφορες αφορμές, όπως το πολύνεκρο  σιδηροδρομικό  δυστύχημα, πυρκαγιές και άλλα γεγονότα που  συμβαίνουν στις περισσότερες χώρες, έφθασαν στο σημείο να  κατηγορούν  προσωπικά τον Πρωθυπουργό ακόμα και για εσχάτη προδοσία.

 Εάν το πιστεύουν γιατί δεν προσκομίζουν τα στοιχεία απ’ ευθείας στη Δικαιοσύνη, ώστε να σώσουν τη χώρα από έναν ‘’προδότη; Είναι απλό, γιατί οι περισσότεροι ‘’δημόσιοι κομματικοί κατήγοροι’’ είναι νομικοί και γνωρίζουν τις συνέπειες μιας ψευδούς και αναπόδεικτης καταμήνυσης. Μένουν λοιπόν  στη δοκιμασμένη κι εκ του ασφαλούς συκοφαντική πρακτική τους, διχάζοντας και τον λαό, ο  οποίος όμως αρχίζει να τους μαθαίνει!!!

 Ας κάνουμε όμως μια υπόθεση εργασίας ότι  η κυβέρνηση δεν συγκεντρώνει την απαιτούμενη πλειοψηφία. Ποιος και με ποιους άλλους θα κυβερνήσει, αφού τα περισσότερα κομματίδια δεν μιλάνε καν μεταξύ τους;; Θα δεχθώ και μια δεύτερη υπόθεση εργασίας ότι η εξουσία θα τους ενώσει και θα σχηματίσουν κυβέρνηση. Τι χρώμα θα έχει αυτή, αφού συνολικά η αντιπολίτευση περιέχει στο χώρο της κομμουνιστές, εμπόρους μαντζουνιών και ιδεών, πατριδοκάπηλους και  ‘’αποκομμουνιστικοποιημένους’’ λαϊκιστές και   θρησκόληπτους. Άφησα για το τέλος τους κατακερματισμένους προοδευτικούς, αριστερούς  και σοσιαλίζοντες, οι οποίοι προς το παρόν αλληλοδιαδέχονται αλλήλους στην  Αξιωματική Αντιπολίτευση. Ποιος όμως διεθνής παράγοντας , που σαν μικρή χώρα έχουμε ανάγκη της στήριξής του, θα τους πάρει στα σοβαρά;

Ο μήνας Σεπτέμβριος, λόγω της ΔΕΘ,  σηματοδοτεί για τη χώρα μας, μια ιδιαίτερα  θερμή περίοδο, λόγω των κομματικών εξαγγελιών για παροχές, σαν τη γνωστή Τσοβόλα δώστα όλα. Άρχισε όμως η  ‘’pre game’’ παροχολογία των κομμάτων της αντιπολίτευσης, για να ‘’προδιαψεύσουν’’, τις εξαγγελίες της Κυβέρνησης  πριν αυτές ανακοινωθούν. Επειδή όμως  δεν είχαν  προβλέψει σωστά, επανήλθαν με διορθωτικές, δηλώσεις αμέσως μετά τη λήξη των εξαγγελιών, εν είδει διόρθωσης ημαρτημένων.  Με όλα αυτά τα ‘’σουσούμια’’ χάνουν κάθε ίχνος αξιοπιστίας και εκτίθενται ανεπανόρθωτα, γιατί υπάρχουν και οι πολλαπλές θετικές  διεθνείς αξιολογήσεις της χώρας μας.

 Έτσι λοιπόν με τις  κατά καιρούς   δημοσκοπήσεις  και την έντονα  φημολογούμενη  επαναφορά στην πολιτική των δύο τέως πρωθυπουργών, πολλοί θα χάσουν  τον ύπνο τους.  Στην περίπτωση επιστροφής του κ. Τσίπρα, κάποιοι ‘’άστεγοι’’ θα αναζητήσουν τη στέγασή τους, πολλοί όμως θα τον στοχοποιήσουν για τα όσα, κατά καιρούς,  του έχουν καταλογίσει. Τον θωρούν  υπεύθυνο της διάσπασης του κόμματός του και   για τον συνολικό πρότερο πολιτικό του βίο. Άλλοι θα του χρεώσουν την ατυχή εξέλιξη του τελευταίου  δημοψηφίσματος,   τα 104 θύματα της πυρκαγιάς στο Μάτι – παρά την  παραγραφή- αλλά και   τα νεότερα δημοσιεύματα που αφορούν τον στενό συνεργάτη του , κ. Καμένο. Προφανώς πολλοί  τέως φίλοι του και στενοί συνεργάτες,  δεν είναι διατεθειμένοι να  πληρώσουν το μάρμαρο για λογαριασμό του.

Από την άλλη,  ενδεχόμενη επιστροφή του κ.  Σαμαρά, θα βάλει τέλος στην ιδιοτέλεια του δεξιόστροφου λαϊκισμού.

Δεν θέλω να πικράνω κανένα αλλά κάποτε πρέπει να λέμε την αλήθεια, για να γίνουμε πιστευτοί.  Η παλαιοκομματική πρακτική, που  προσπαθούν να επαναφέρουν τα αυτοκαλούμενα  αριστερά, προοδευτικά και λοιπά κόμματα έφθασε πια στο τέλος της.  Η κυβέρνηση έχει την πίττα αλλά και το δικαίωμα να την μοιράζει κατά το δοκούν,  ενώ οι πολέμιοί της  απλά υπόσχονται,  χωρίς τη δυνατότητα , ίσως και  την πρόθεση  να το πράξουν.

 Η αντιπολίτευση κρίνεται μόνο από τα πεπραγμένα της και θα επανακριθεί αν  και όταν έλθει στην εξουσία, για την υλοποίηση των όσων κατά καιρούς έχει υποσχεθεί. Οι υποσχέσεις, πριν και πάνω από όλα   πρέπει να επιτρέπουν την εκτέλεση του νέου προϋπολογισμού που  συντάσσει κάθε χρόνο η Κυβέρνηση, ενώ οι λοιποί δεν την λαμβάνουν υπόψη τους. Η παροχολογία της Αντιπολίτευσης συνεπώς αποτελεί ‘’επεα πτερόεντα’’ και  ο έμπειρος λαός, κρίνει με βάσει τα πεπραγμένα, εφαρμόζοντας  την παραλλαγή της σοφής παροιμίας  ‘’εν τη παλάμη και ούτω ψηφίσωμεν’’.

Με την ευκαιρία της έκθεσης, κάποιος τέως αρχηγός, βρήκε την ευκαιρία να κάνει ηγετικές εμφανίσεις , αμφισβητώντας αυτούς που ‘’τράβηξαν κουπί’’ για να κρατήσουν ό,τι απόμεινε από το κόμμα τους. Δεν θα σχολιάσω συνεπώς τις δηλώσεις στη Θεσσαλονίκη του τέως Πρωθυπουργού  , θα ερωτήσω όμως γιατί δεν τα έπραξε ή έστω δεν τα εξήγγειλε όταν ήταν αρχηγός και κυβέρνησε;  Να προσθέσουμε ότι κανείς δεν αμφισβήτησε την αρχηγία του, το έκανε όμως  ο ίδιος μετά από τις  συνεχόμενες ήττες και τους καταποντισμούς.

Αποφάσισε καιροσκοπικά να παραδώσει το δακτυλίδι διαδοχής σε εισαγόμενο πρόσωπο από τις ΗΠΑ,  για να σώσει την όποια  αξιοπρέπεια του  είχε απομείνει. Την ίδια μοίρα όμως είχε και ο τοποτηρητής που με τις ευλογίες του αρχηγού κατέλαβε το πόστο του. Το ‘’poulain’’ του αρχηγού , φαίνεται ότι αυτονομήθηκε πέραν του αναμενόμενου, με συνέπεια, το μεν κόμμα να κατακερματιστεί και ο βασικός κορμός του να καταλήξει δημοσκοπικά ‘’ στον πάτο του βαρελιού’’ !!!

Παράλληλα διερωτώμαι, τι τους φταίει η  ΔΕΘ  και την επαναφέρουν στην αρχική της μορφή σαν ένα βαλκανικό ‘’παζάρι’’ εμπορευμάτων και ‘’ρουσφετιών’’; Την έχω ζήσει τη δεκαετία του 1950 και διαπίστωσα ότι οι ντόπιοι την αντιμετώπιζαν σαν  εμποροπανήγυρη. Αργότερα ανοίχτηκε μεν διεθνώς αλλά της φόρτωσαν και την κομματική πασαρέλα, συνοδεία υποσχέσεων και απεργιών.  Αντώνης