Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΕΧΘΡΩΝ

           Η  ποδοσφαιροποίηση  της  πολιτικής

Στη  χώρα μας υπήρχε πάντα η τάση μίμησης και ανάμιξης ενίοτε της πολιτικής στο ποδόσφαιρο όπως και το αντίθετο, αφού ο ‘’βασιλιάς’’ των σπορ προσπόριζε σημαντικά πολιτικά οφέλη  στους επιδεικνύοντες την προτίμηση ή και τη βοήθειά τους, σε μεγάλους και δημοφιλείς ποδοσφαιρικούς συλλόγους. Σε κάποιες εποχές μάλιστα, πολιτικής εκτροπής ή έντονης κομματικοποίησης, οι πολιτικοί μας δεν άφησαν να χαθούν ευκαιρίες χαριστικών πράξεων, διαγραφής χρεών, υπαγωγής σε ειδικές διατάξεις και άλλες διευκολύνσεις με το αζημίωτο. Οι οπαδοί των ομάδων αναγνώριζαν τη φίλια πολιτική προσφορά τους και ανταπέδιδαν  ‘’αυτοβούλως’’ με το ψηφαλάκι τους. Αυτό  ήταν κοινό μυστικό και ίσχυε ιδιαίτερα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, χωρίς να λείπουν ανάλογες  παρεμβάσεις σε θέματα των επαρχιακών ομάδων.

Επειδή η πολιτεία ανέκαθεν είχε τη δυνατότητα παρεμβάσεων, δια των οργάνων της, αποφάσιζε – πέραν των οικονομικών ‘’ρυθμίσεων’’ -  την αύξηση του αριθμού ομάδων στις διάφορες  κατηγορίες, φημολογείτο δε και παρέμβαση στην κατάκτηση τίτλων, ακόμα δε και διεθνών ‘’διευκολύνσεων’’. Τη μερίδα του λέοντος , στη συγκεκριμένη εύνοια,  είχαν και έχουν  οι ‘’μεγάλες’’ ομάδες και εκείνες με ιδιαίτερο τοπικό πολιτικό ενδιαφέρον και ας μη στρουθοκαμηλίζουν κάποιοι νεόκοποι διώκτες της διαφθοράς, με τους αυτεπάγγελτους εισαγγελείς τους. Αν πράγματι τους ενδιαφέρει η ουσία ας στραφούν στη δικαιοσύνη, παραπέμποντας εκεί κάθε παρεκτροπή.

Επειδή το κύριο θέμα μας δεν είναι το ποδόσφαιρο,  αλλά η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής,  θα περιορισθώ στην απλή αναφορά της  πρακτικής των παραγόντων και στο κυνήγι ‘’μαγισσών’’, για να καλύψουν τις όποιες αδυναμίες τους και την ποδοσφαιρική τους ένδεια Ο ευκολότερος τρόπος για να γίνει πιστευτή μια τέτοια διαδικασία, είναι η δημιουργία εχθρών, που ‘’επιβουλεύονται’’ συστηματικά τα δικά τους συμφέροντα, για να αδικήσουν την ομάδα τους . Αυτό άλλωστε είναι ευκολότερο από το να στελεχώσουν καλύτερα την ομάδα τους, να επενδύσουν περισσότερα σε ανθρώπινο δυναμικό και χρήματα και  να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα κατά πρόσωπο.

            Στη λογική αυτή λοιπόν κινούνται κατά καιρούς και οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας μας, επικαλούμενες πάντα τους κακούς ξένους που ‘’επιβουλεύονται’’ τα εθνικά μας συμφέροντα, συνεχώς και αδιαλείπτως Μας δίνουν την εντύπωση ότι οι ‘’κακοί’’ ξένοι ακόμα και στον ύπνο τους καταστρώνουν σχέδια πως θα  βλάψουν την Ελλάδα. Έχω ακούσει πολιτικούς μας όταν  βγαίνουν από την αίθουσα διεθνών διασκέψεων , μετά την υπογραφή κάποιας συμφωνίας, να την κατακρίνουν ή να ισχυρίζονται ότι πιέστηκαν να την υπογράψουν. Ε! λοιπόν, ας γίνει σε όλους γνωστό, ότι κανείς δεν πιέζεται με το πιστόλι στον κρόταφο για μια υπογραφή, αλλά επιλέγει με μοναδικό κριτήριο τις διεθνείς υποχρεώσεις και  τα συμφέροντα της χώρας και κυρίως  τις πολιτικές ισορροπίες που ισχύουν εκάστοτε.

Ας μιμηθούμε κάποτε τους ‘’κακούς’’ αυτούς ξένους που υπερασπίζονται τα δικά τους συμφέροντα και ας κάνουμε και εμείς το ίδιο για τα δικά μας, αλλά πάντα στα πλαίσια που ορίζουν οι διεθνείς κανόνες και οι καθιερωμένες διαδικασίες. Κυρίως όμως, στα πλαίσια των πολιτικών ισορροπιών που προανέφερα, που  δεν επιτρέπουν να βρίζουμε ανοιχτά εκείνους με τους οποίους διαπραγματευόμαστε και μάλιστα όταν είναι και δανειστές μας. Τα δάνεια αποτελούν δέσμευση ακόμα και της κυριαρχίας  και καλόν είναι να προσέχουμε τους όρους σύναψης και εξόφλησης ,  και τη διάρκεια της εξυπηρέτησης τους. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

            Τελευταία και αφού απέτυχαν ή κρίθηκαν αναποτελεσματικοί οι κομματικοί λεονταρισμοί, τους περιορίσαμε στην εσωτερική χρήση και κάνουμε την ‘’πάπια’’ εκτός της χώρας, αποδεχόμενοι ό,τι μας σερβίρουν ,δηλώνοντας εγγράφως και ενυπογράφως ότι ‘’δεν θα το ξανακάνουμε’’. Αυτό θυμίζει  αλήστου μνήμης εποχές, που υπογράφαμε δηλώσεις μετανοίας. Για να αποφύγουμε δε  τις ενδεχόμενες αντιδράσεις από το πόπολο ,που άρχισε να ξυπνάει από τον λήθαργο της ψευδολογίας, φορτώνουμε όλα τα στραβά στους κακούς δανειστές μας,’’ που έχουν το θράσος να ζητούν πίσω τα λεφτά τους’’,  για τα οποία έχουμε υπογράψει σχετικές συμφωνίες. Έως εδώ σύνηθες είναι στη χώρα μας, αλλά εσχάτως προχωρούμε  και στη φίμωση των ΜΜΕ, που θυμίζουν τα στραβά και ανάποδα της πρώτη φορά αριστεράς. Αφού λοιπόν τους ‘’ξεμπρόστιασε’’  το Συμβούλιο της Επικρατείας, εξαφανίζοντας τον Νόμο Παππά, προσπαθούν τώρα να τοποθετήσουν κομματικό  ‘’Επίτροπο’’ στο ‘’φαύλο’’ συγκρότημα του ΔΟΛ – με τα παράνομα δάνεια – όπως οι ίδιοι τα αποκαλούσαν. Επιβάλλουν δηλαδή μια έμμεση παρέμβαση στον Τύπο, ώστε να μη μαθαίνουν οι ‘’μουζίκοι’’ της χώρας την πλήρη παράδοση της κυριαρχίας, προκειμένου να μας δώσουν χέρι βοήθειας , για να κρατηθούν οι θώκοι. Να δείτε ότι στο τέλος θα τα φορτώσουν όλα στους δεξιούς εταίρους τους   και καλά να πάθουν οι τελευταίοι, αφού συμμερίστηκαν την αριστερή ηθική ή εξαγόρασαν τις καρέκλες τους, σε βάρος όχι μόνο της ιδεολογίας τους αλλά και του δημόσιου συμφέροντος.

            Καταλήγω με μια –  αφελή λόγω γήρατος – απορία μου και περιμένω απάντηση. Αν όλα αυτά τα προοδευτικά που συμβαίνουν τα δύο τελευταία χρόνια , επιδεινούμενα συνεχώς, είχε την ατυχία να τα εφαρμόσει μια [οποιαδήποτε] άλλη Κυβέρνηση, τι θα είχε απομείνει όρθιο στην Αθήνα και ολόκληρη τη χώρα;

Αντώνης Ταρνανάς