ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΕΛΣΤΑΤ;

       [ όσο  υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά !!!]

Δεν θα εικοτολογήσω ούτε θα καταπιαστώ με το επιστημονικό μέρος του προβλήματος, αφού δεν είμαι ειδικός. Είμαι όμως ένας κοινός ‘’συντηρητικός’’ νους και μου αρέσει να σκέπτομαι. Την όποια αλήθεια επί του θέματος δεν θα την αποκαλύψουν  τα Δικαστήρια, όσο και αν το θέλουν και προσωπικά τα εμπιστεύομαι. Τα πραγματικά γεγονότα όμως,  θα τα μάθουμε πολύ αργότερα και θα τα καταγράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος.

Θα υποθέσω – εναλλακτικά – μια από τις δύο εκδοχές με τα  αντίστοιχα ενδεχόμενα, αρχίζοντας από την άποψη που επιμένουν να ερευνούν τα Ελληνικά Δικαστήρια. Διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι αρμόδιοι της χώρας τηρούν σιγήν ιχθύος, σε αντίθεση με όλους τους ξένους που  αντιτίθενται και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. Αυτό και μόνο  εμβάλλει σε φοβερές σκέψεις, αφού ανατρέπει το όλο σκηνικό δανείων και μνημονίων. Σκέπτεστε τι θα συμβεί με όλα τα Ευρωπαϊκά  κοινοβούλια  που αποφάσισαν με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ; Δεν αναφέρομαι προφανώς στις όποιες προσωπικές ευθύνες του κ. Γεωργίου, που σύρεται σε συνεχείς δίκες ενώ εκτελούσε εντολές [κάποιων], αλλά στην πλήρη ανατροπή μιας κατάστασης που είχε καταγγελθεί και στο παρελθόν ,αλλά ξένοι και κυρίως ντόπιοι παράγοντες δεν ήθελαν καν να τη  συζητήσουν. Δεν ξέρω αν αυτό έβλαψε ή ωφέλησε τη χώρα ξέρω όμως ότι ‘’διευκόλυνε’’ κάποιους πολιτικούς συσχετισμούς της εποχής και οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια.

Έρχομαι  τώρα στην αντίθετη κατάσταση ότι δεν υπήρξε καμιά λαθροχειρία ή παρερμηνεία των στοιχείων της εποχής, έστω και αν ακούστηκαν στεντόρειες φωνές από την πλειοψηφία των μελών της τότε  ΕΛΣΤΑΤ, που κατήγγειλαν το γεγονός. Πώς ένοιωθαν τόσο ισχυροί οι ελάχιστοι αυτοί ‘’ρομαντικοί’’, ώστε να ρισκάρουν την επιστημονική τους φήμη και να αντιταχθούν έντονα στο Ευρωπαϊκό κατεστημένο και την όποια ‘’προοδευτική’’ άποψη μιας  μεγάλης μερίδας  των πολιτικών μας; Δεν μπορώ να απαντήσω ευθέως, ξέρω όμως ότι από την κατάσταση αυτή ωφελήθηκαν πολλοί και άλλαξε το πολιτικό σκηνικό της εποχής. Δεν ισχυρίζομαι ότι , μέχρι τότε , όλα πήγαιναν καλά και όλο το κακό το έκανε ο κ. Γεωργίου, αλλά ότι κάποια ‘’παιχνίδια παίχτηκαν’’ και ότι δεν είναι συμπτωματική η ειδική επιλογή για την θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, εν ενεργεία υπαλλήλου του ΔΝΤ. Δεν είναι βέβαια άμοιροι ευθυνών και κάποιοι δικοί μας υπεύθυνοι της οικονομίας, που  -εντελώς συμπτωματικά ; - υπήρξαν και υπόδικοι για άλλες οικονομικές ατασθαλίες!!!

Ισχύει και εδώ ό,τι συμβαίνει με τους απατημένους συζύγους που το μαθαίνουν τελευταίοι και μάλιστα κατόπιν εορτής, αφού με την αλλαγή  του οικογενειακού δικαίου, η μοιχεία δεν αποτελεί πλέον αδίκημα. Βέβαια κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις πολιτικές αδικοπραξίες, αφού έχει προβλεφθεί και γι’ αυτές η παραγραφή. Τελικά για την όλη κατάσταση αναζητείται ο Γιάννης – Αγιάννης, στο πρόσωπο του άγνωστου κ. Γεωργίου ,πριν τον φέρουν στην επικαιρότητα τα δημοσιεύματα και υποθέτω όχι από προσωπική εμπάθεια απέναντί του.

Τελικά στην ‘’Ωραία Ελλάς’’,  χώρα ‘’ της φαιδράς πορτοκαλέας’’ που έλεγε ο Άγγελος Βλάχος,  καταφέρνουμε να καταστήσουμε και τα πιο σοβαρά εθνικά μας θέματα, απλές προσωπικές υποθέσεις, παρά τις  επιπτώσεις για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Τα πολιτικά Κόμματα- για τους δικούς τους λόγους το καθένα- σιωπούν ή υποτονικά ασχολούνται, αποφεύγοντας έτσι να έλθουν και σε απευθείας σύγκρουση με τους δανειστές μας. Διότι αν πράγματι είναι αληθινές οι καταγγελίες σημαίνει ότι ‘’μας έπιασαν στα πράσα’’, ότι  τους εξαπατήσαμε και τους κάναμε συνεργούς στην ‘’εξαπάτηση’’ των κοινοβουλίων τους και άντε μετά να ξεμπλέξεις με τις ‘’ εμμονές’’  του κ. Σόιμπλε. Μήπως τελικά το κάνουν για το καλό μας, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης!!!

Η Ν.Δ. , παρότι την απασχόλησε το θέμα αφού  πλήρωσε και το ανάλογο πολιτικό  τίμημα, παραμένει στις χαλαρές παλιές της διαπιστώσεις, φοβούμενη ενδεχομένως ότι δίνει πόντους στους κυβερνώντες, που ασμένως αποδέχονται πλέον  κάθε ευρωπαϊκή επιταγή. Το ΠΑΣΟΚ – με την παλιά ή τη νέα του μορφή και ονομασία- έχει  θέματα ανασύνταξης και διεύρυνσης του χώρου, πέραν του ενδεχόμενου της ενοχοποίησής του για το συγκεκριμένο γεγονός, αφού ‘’μπορεί να αποδειχθεί’’ ότι το γεγονός συντέλεσε στην  άνοδό του στην  εξουσία. Παράλληλα αντιμετωπίζει και θέμα ταυτότητας, αφού δεν ξέρει τι να κάνει με το τέως ‘’βαθύ ‘’  κομμάτι  του, που βρίσκεται  μεταξύ των υποδίκων, των στελεχών του Σύριζα και του τρομερού παιδιού, που επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο και για  τον οποίο ο κ. Σπίρτζης δήλωσε ότι  «Με τον Κώστα Λαλιώτη μάς ενώνει μια φιλία πολλών χρόνων. Δεν αρνήθηκα ποτέ τις ιδεολογικές μου καταβολές. Είμαι σοσιαλιστής και το τι θα κάνω εγώ με τον Κώστα Λαλιώτη σάς το λέω: θα χορεύω ταγκό στο Σύνταγμα». Στην Ελλάδα άλλωστε είσαι ό,τι δηλώσεις, όπως έλεγε ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος και το έκανε γνωστόν ο μεγάλος ζωγράφος μας Γιάννης Τσαρούχης.

Στα λοιπά Κόμματα του κοινοβουλίου διαπιστώνω μια κοινή αντιμετώπιση – με διαφορετική αιτιολογία , αφού το ΚΚΕ έχει μείνει στους φονιάδες των λαών και το διεθνές κεφάλαιο, η Χρυσή Αυγή, μόνο αυγή δεν προοιωνίζει με τον αντευρωπαϊσμό της και τις  εθνικιστικές και ανερμάτιστες κορώνες της , ενώ  τον κ. Θεοδωράκη- για πρώτη φορά τελευταία – τον βλέπω μπερδεμένο. Εύχομαι να κάνω λάθος εγώ και να παρερμήνευσαν τις δηλώσεις του. Οψόμεθα ή έχει ο καιρός γυρίσματα;

 Η κυβέρνησή μας λοιπόν απλώς ‘’ ποιεί  την νήσσα’’  και επειδή δεν της βγήκε ο χορός των Ευρωπαίων με νταούλια και ζουρνάδες, το ‘’ρίχνει στο ταγκό με τον κ. Λαλιώτη, στο Σύνταγμα. Είναι γνωστός άλλωστε ο δεσμός του Σύριζα με τη συγκεκριμένη πλατεία, τα συνθήματα  ‘’να καεί – να καεί η Βουλή και τις σχετικές μούντζες’’ προς το Κοινοβούλιο. Ο Υπουργός κ. Τσακαλώτος  έσπευσε μάλιστα να δηλώσει πλήρη αποδοχή των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και ούτε γάτα ούτε ζημιά, που λέει ο λαός.

 Το προσωπικό μου δίλημμα, εν προκειμένω,   έγκειται στο γεγονός ότι ευτύχησα να υπηρετήσω στο Βελιγράδι, με προϊστάμενο τον ε.τ. Πρέσβη,  θείο του Θρασύβουλο Τσακαλώτο και με ‘’βασανίζουν’’ οι αναπόφευκτες συγκρίσεις μαζί του. Ευτυχώς δεν ζει πια να δει τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις του συγγενούς του, που πότε είναι με τους 53 και πότε με τις μηδενιστικές του ιδεοληψίες.

Δεν ξέρω ποια θα είναι και αν θα υπάρξει δικαστική απόφαση, η μοίρα της Ελλάδας όμως είναι προδιαγεγραμμένη, αφού έχει καταστεί αξίωμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, η  εξαπάτηση ενός λαού που είναι εθισμένος στο ψέμα. Σκέψου  τώρα που ο λαός αυτός  βρίσκεται και στη ‘’μεθοδευμένη αριστεροδέξια στενωπό  του προοδευτισμού’’ που διαλαλούν  τα  παντοειδή παπαγαλάκια, πόσο θα αντέξει και τι μπορεί να κάνει; Ορατότης μηδέν λοιπόν,  εκτός αν ο Θεός, που αιώνες τώρα  σώζει την Ελλάδα , έστω και την τελευταία στιγμή, βάλει το Χέρι Του. Αντώνης Ταρνανάς