ΑΚΡΙΤΟΜΥΘΙΕΣ, ΑΔΟΛΕΣΧΙΕΣ Ή ΑΛΗΘΕΙΕΣ!!!

                [Μαθήματα  πρακτικής  φιλοσοφίας]

  

Εν  αρχή ην ο λόγος , αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και πολλοί θεολόγοι έσπευσαν να δώσουν τη δική τους ερμηνεία στη λέξη ‘’Λόγος’’, χωρίς να πείσουν  απόλυτα με τις ερμηνείες  τους. Το θέμα  απασχόλησε και τους φιλοσόφους, αρχής γενομένης από τον Ηράκλειτο ο οποίος συσχέτισε τον λόγο με την  πύρινη πρώτη αρχή του κόσμου. Οι Στωικοί εμπλούτισαν την άποψη του Ηράκλειτου και αποκάλεσαν λόγο τον Θεό τους. Σημαντική  είναι η διαφοροποίηση των πλατωνιστών οι οποίοι απέδωσαν τον όρο  στις ενδιάμεσες ‘’θείες’’ δυνάμεις – ανάμεσα στον υπερβατικό Θεό και στον κόσμο . Περιγράφεται σαν μια νέα αδημιούργητη θεότητα, που αυτοπροσδιορίζεται ως δημιουργός πατήρ, που ξεκινάει την πλάση του  κόσμου  με βάση τις αρχέτυπες Ιδέες και παραδίδει τη σκυτάλη της πλάσης σε άλλες κατώτερες θεότητες.

Μεταφέροντας την  άποψη αυτή των πλατωνιστών στη σημερινή ‘’κάστα’’ των αριστεριστών, θα έλεγα ότι οι τελευταίοι αποδίδουν – θέλοντας και μη  - την έννοια του ‘’πατρός’’ στον ηγέτη τους που τους έβγαλε από τον  ζόφο και την πολιτική αφάνεια. Τον αποδέχτηκαν λοιπόν εν λευκώ ως δημιουργό πατέρα και εκείνος αντί των αρχέτυπων  ‘’Ιδεών’’ της συνομοταξίας του, στήριξε το δημιούργημά του στις δικές του – ανίδεες-  Οβιδιακές  μεταμορφώσεις. Έστερξε  προς τούτο και στην πρόσληψη ενός ειδικού  και πολιτικά ευέλικτου  - εκ δεξιών - ’’τσονταδόρου’’, τον οποίον ανακήρυξε σε βασικό του  εταίρο. Ερώτημα παραμένει η αναζήτηση των άλλων ‘’κατώτερων θεοτήτων’’ για την παράδοση της σκυτάλης της πλάσης, εκτός αν απαντήσουν με τη γνωστή ρήση του Λουδοβίκου 14^ου ‘’l’ Etat c’est  moi‘, το οποίο σε ελεύθερη προοδευτική  μετάφραση αποδίδεται με τη φράση ‘’μετά από μένα το χάος’’.

Συνεργάστηκαν όσο τους επέτρεπε η προσωπική τους  κοινή εμπάθεια για  τους υπόλοιπους, μέχρι που  έφθασαν στις κόκκινες γραμμές τους [ υπονοώντας με αυτές την εκλογική τους σωτηρία] και εκεί άρχισαν τα παρατράγουδα. Με πρόσχημα τη συμφωνία των Πρεσπών , την οποία αμφότεροι βοήθησαν να προωθηθεί, ανακάλυψαν ότι  αλληλοκλέβονται. Τότε ο αυτοπροσδιοριζόμενος  ως ‘’βασιλιάς Ήλιος’’, για να αποφύγει την οργή του αθυρόστομου και ρέποντα στην ακριτομυθία συνεταίρου του, ‘’παραίτησε’’ τον ηπιότερο  των αντιμαχομένων, Υπουργό των εξωτερικών, αναλαμβάνοντας  ο ίδιος  και το Υπουργείο του.

Έφθασε όμως κάποτε και η ώρα της κρίσεως, οπότε ο δεδηλωμένος μακεδονομάχος Υπουργός Εθνικής Αμύνης αναγκάστηκε να ‘’παραιτηθεί’’, για να σώσει τα προσχήματα και να περισώσει όσους από τους συνεργάτες του δεν είχαν αλλάξει  ιδεολογία και στρατόπεδο. Τότε λοιπόν άρχισε ο ακήρυχτος από καιρό πόλεμος ανάμεσα στους δυο παραιτηθέντες πρωτοκλασάτους υπουργούς, φθάνοντας σε εκατέρωθεν σοβαρές κατηγορίες, τα όρια της εθνικής προδοσίας. Όταν μάλιστα ο ‘’δάσκαλος της γραφής με το δεξί’’ διαπίστωσε ότι ο ‘’αδελφοποιτός’’ του ιδιοκτήτης της εξουσίας, ‘’σφετερίστηκε’’ και το Κόμμα του, άρχισε να απειλεί θεούς και δαίμονες. Επειδή   δεν μπορούσε να καταφερθεί ονομαστικά εναντίον του πρώην εταίρου του που είχε ανακηρυχθεί , εν τω μεταξύ,  ως ο ‘’Λόγος’’ της κάστας, στράφηκε εναντίον του τέως υπουργού εξωτερικών, με ακατονόμαστες εκφράσεις. Ο δεύτερος βέβαια δεν έμεινε σιωπηλός και έτσι φθάσαμε σε ένα ξεκατίνιασμα άνευ προηγουμένου με απειλές μηνύσεων και αγωγών , όπως έλεγαν στις παλιές ελληνικές ταινίες και ξεκαρδίζονταν οι θεατές στα γέλια!!! Στο τέλος βέβαια, ο ευέλικτος  τέως συναρχηγός,  τα έβαλε ανοιχτά και με τον ‘’πατέρα’’ της παράταξης , αναζητώντας τα παιχνίδια που του πήραν οι παλιοί του συμπαίχτες.

Έρχομαι τώρα στο προσωπικό μου πρόβλημα, που ίσως να απασχολεί και άλλους ταπεινούς, που δεν έχουν ακόμα ενστερνισθεί την προοδευτική ιδεολογία και αναφέρεται στην αδυναμία μου να καταλάβω αν αυτά που λέγονται αποτελούν ακριτομυθίες, αδολεσχίες ή μήπως κρύβουν και κάποιες αλήθειες και ποιες. Είναι καιρός να μάθουμε και εμείς οι ταπεινοί , κάτι από τα κουτσομπολιά τους, αφού  μας κρατούν επίμονα μακριά από τις μύχιες σκέψεις τους μέχρι να καταστούν τετελεσμένα γεγονότα. Έτσι έκαναν  και με το μακεδονικό [τελικά σκέτο χωρίς το βόρειο], τους νόμους αποφυλάκισης τρομοκρατών, μέχρι να δούμε τον Κουφοντίνα να κάνει βόλτα στους χώρους που είχε αναπτύξει τη δολοφονική του δεινότητα και όσα άλλα απεργάζονται και θα τα μάθουμε, σαν τους απατημένους συζύγους , κατόπιν εορτής.

Δικαιολογήστε μου  παρακαλώ τη χρήση των    παλιών και  ίσως αδόκιμων  για  την προοδευτική εποχή μας όρων, ακριτομυθίες και αδολεσχίες,  στους  οποίους  κατέφυγα  για να ανταγωνιστώ, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, τα  παράγωγα του ‘’πράττω’’ που χρησιμοποίησε ο κ, Καμένος κατά του κ. Κοτζιά.  Αντώνης  Ταρνανάς