ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΗΘΙΚΗ;

Η αδυναμία ανταπόκρισης στις αυξημένες ιατρικές ανάγκες της εποχής, καθιερώνει  νέους  κανόνες ‘’ηθικής’’ , υποχρεώνοντας  τους γιατρούς να γίνουν  επίορκοι στον Νόμο του Ιπποκράτη, επιλέγοντας σε ποιους θα χαρίσουν ή θα στερήσουν τη ζωή. Επανέρχεται ‘’πλαγίως’’ η άποψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, που καθιέρωσε και τα Παπικά συγχωροχάρτια  του Μεσαίωνα. Δηλώνεται ότι το γεγονός  δεν αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά επιταγή των συνθηκών, τουλάχιστον για την Ιταλία και την Ισπανία, που εφαρμόστηκε. Στη χώρα μας, η επιστημονική ομάδα και η πολιτική ηγεσία της , δηλώνουν ότι , με τα λαμβανόμενα μέτρα, αυτό κυρίως προσπαθούν να αποτρέψουν. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς είναι δυνατό , ένας άνθρωπος που ζει και υπάρχει μόνο για να σώζει ζωές, να καλείται να παίξει το ρόλο του δημίου. Δεν αμφισβητώ βέβαια τις αγαθές προθέσεις των αρμοδίων και υπευθύνων, είμαι όμως βέβαιος ότι τελικά αυτό θα το καθορίσουν οι πραγματικές συνθήκες που κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει αν θα  ‘’ μείνει  στο σπίτι ‘’  και η ηθική !!!

  Το ερώτημα της επιλογής τέθηκε ήδη στην πράξη και το γεγονός ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι – ασχέτως καταγωγής, φύλου ή χρώματος - έχουν την ίδια υπαρξιακή σημασία  , επιβάλλει και ίδια αντιμετώπιση. Το αντίθετο αποτελεί βαρβαρότητα και υιοθετεί το  παλιό ιδεολογικό ερώτημα ‘’περί κοινωνικής απελευθερωτικής οντολογίας’’. Το ερώτημα δεν είναι  ρητορικό και  αποτελεί ίσως μια έμμεση  αμφισβήτηση της χριστιανικής και όχι μόνο άποψης  για τη Θεία  προέλευση  της ζωής.

Χωρίς να συντάσσομαι με εκείνους που αρνούνται στη γυναίκα αδιακρίτως το δικαίωμα διακοπής της κύησης, πιστεύω ότι οδηγούμαστε σε προωθημένες σκέψεις παραχώρησης  του ίδιου δικαιώματος και σε τρίτους, να παίρνουν αντίστοιχες αποφάσεις για τη διακοπή της ζωής, κατ΄επιλογήν!!! Εκείνο δε που φοβάμαι περισσότερο εντοπίζεται στη λέξη τρίτους. Ποιοι θα είναι αυτοί και με ποια κριτήρια θα αποφασίζουν; Ελπίζω  να μην επιλεγούν πολιτικο-οικονομικά κριτήρια και κυρίως να μην αφεθεί το θέμα  στις ιδεοληψίες της όποιας εξουσίας. Κάποιες κομματικές ομάδες [με μεγάλη συμμετοχή γερόντων] έχουν εκφράσει στο παρελθόν την απαξία τους προς τους γηραιούς ανθρώπους, με τη δικαιολογία ότι διακατέχονται από συντηρητισμό και σκουριασμένες ιδέες, ενώ στο παρελθόν ακούστηκαν απόψεις ότι το πρόβλημα για το ασφαλιστικό εντοπίζεται στη μακροζωία. Δεν το είπαν ακριβώς έτσι αλλά ότι ‘’ η αύξηση του προσδόκιμου ζωής αποτελεί το μελλοντικό  πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος ’’.

  Ιδού λοιπόν μια ευκαιρία και ίσως πεδίον δόξης λαμπρόν, που θα αποτελέσει και την απαρχή δημιουργίας της νέας ‘’κάστας’’ άνοσων και άτρωτων οργανισμών, που θα  καθορίσουν ίσως  τη νέα τάξη των προνομιούχων, αφού θα υπερέχουν βιολογικά.    Ανάλογα πειράματα δοκιμάστηκαν ήδη και στο παρελθόν με διάφορα προσχήματα, κυρίως πληθυσμιακά και οικονομικά. Στην Κίνα ονομάστηκε οικογενειακός προγραμματισμός ή άλλως  πολιτική του ενός παιδιού , που τελικά  οδήγησε στην αύξηση των αμβλώσεων με επιλεκτικά κριτήρια του φύλου. Οι προοδευτικοί υποστηρικτές της Δύσης , έκαναν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα και με τρομάζει η σκέψη ότι θα κάνουν το ίδιο και με τις επιλεκτικές θυσίες  στον σημερινό  βωμό  του κορωνοϊού.

Μήπως έφθασε ο καιρός  να πάρουν θέση επί του θέματος, όχι μόνο οι σημερινοί αλλά και οι ‘’αυριανοί’’ γέροντες, τα νιάτα των οποίων δεν τους αφήνουν να αντιληφθούν ότι ο χρόνος τρέχει για όλους γρήγορα; Ας σημειώσουν ότι οι σημερινοί γέροι έζησαν για να φθάσουν ως εδώ, ενώ οι νέοι δεν γνωρίζουν ακόμα τις ενδεχόμενες μελλοντικές επιλογές και τα κριτήριά που θα τους επιβληθούν . Ευελπιστώ ότι θα τύχω κάποιας απάντησης από τους αναγνώστες του παρόντος – νέους και γέρους – τουλάχιστον για την τιμή των όπλων. Ας μην τα περιμένουμε όλα από τον ηρωικό κ. Τσιόδρα και  τις δηλούμενες αντίθετες κυβερνητικές προθέσεις. Η ανθρώπινη μοίρα πολλάκις αποφασίζεται ερήμην των άμεσα ενδιαφερομένων, αν δεν  πεισθούν τα κέντρα των αποφάσεων ότι ‘’ δικαιούμεθα δια να ομιλούμε’’ και εμείς οι ταπεινοί ‘’υπήκοοι’’ και όχι μόνο υπάκουοί τους !!! . Αντώνης Ταρνανάς