Η ΠΟΛΎΠΑΘΗ ΠΛΑΤΕΊΑ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΎΡΟΥ
Έζησα για πολλά χρόνια δίπλα στη πλατεία Κουμουνδούρου τη δεκαετία του 1950 και ομολογώ ότι δεν έχει πια καμιά σχέση ή ομοιότητα με τα σημερινά της χάλια. Φθάσανε στο σημείο να την κομματικοποιήσουν και να της αφαιρέσουν κάθε στοιχείο αίγλης και ομορφιάς που διέκρινε τις παλιές ρομαντικές πλατείες της Αθήνας και να διαγράψουν την ιστορία τους.
Με άλλους δυο φίλους είχαμε νοικιάσει ένα ‘’στούντιο’’ στην κοντινή οδό Σαρρή 32, για να είμαστε κοντά την αφετηρία του λεωφορείου για το Χαΐδάρι όπου υπηρετούσαμε. Στην ταράτσα του απέναντι κτηρίου ήταν το γνωστό σινεμά ΗΒΗ που αργότερα έγινε το θέατρο Λαζόπουλου και ακριβώς δίπλα του ένα ημιτελές διώροφο σπίτι, του πρώτου υπαρξιστή της χώρας του Σίμου. Υπήρχε μόνο η στέγη και τα μεγάλα δοκάρια για τη στήριξη του μελλοντικού πατώματος του ορόφου. Στην παράγκα του Σίμου – όπως την αποκαλούσαν- γνώρισα σημαντικούς κυρίως φοιτητές που αποτέλεσαν τα στελέχη του υπαρξισμού, με χαρακτηριστικό ένα ψηλόλιγνο παλικάρι που σκαρφάλωνε με ένα σκοινί στα δοκάρια του ορόφου, που είχαν στήσει τα αυτοσχέδια κρεβάτια τους. Ο ντελικανής που σας ανέφερα ήταν ο αείμνηστος Θεόδωρος Πάγκαλος, πρωτοπόρος και στον υπαρξισμό, πριν μεταπηδήσει στο ΚΚΕ και στο ΠΑΣΟΚ, όταν ο Αντρέας επέλεγε τα στελέχη του .
Στην κάτω αριστερή γωνία της πλατείας υπήρχε η γνωστή βρεφοδόχος των Αθηνών για τα παιδιά που άφηναν οι ανήμπορες οικογένειες και νέες κοπέλες για να αποφύγουν το σούσουρο της τότε γειτονιάς. Όπως συμβαίνει συνήθως συκοφαντούσαν τους άλλους για να κρύψουν τις δικές τους ‘’μπομπές’’. Φαίνεται ότι η κομματική επιλογή της πλατείας κράτησε τις παλιές συνήθειες της πλατείας, τουλάχιστον στη συκοφαντία.
Την περιγραφόμενη περίοδο, η πλατεία έγινε κοσμικό κέντρο της Αθήνας, με θαμώνες αστέρες του θεάτρου [Γ.Φούντας με τη φίλη του χορεύτρια Ζώκα], θεατρικοί συγγραφείς και ωραιόκοσμος της εποχής.Η πλατεία ήταν γεμάτη με γλάστρες με λουλούδια, με ωραία μουσική, που διέκοπτε ο θόρυβος του τραμ Κολοκυνθού – Αμπελόκηποι, που περνούσε δίπλα από την πλατεία.
Η Κουμουνδούρου άρχισε να χαλάει με τον καιρό και έγινε κακόφημη με εμπόριο σάρκας[ κυρίως αλλοδαπών] που εξυπηρετούσαν τις ανώμαλες ορέξεις της υψηλής κοινωνίες, που ζητούσαν σύντροφο μιας βραδιάς, κυρίως ομοφυλόφιλων.
Έχω πολύ καιρό να περάσω από εκεί γιατί δεν ήθελα να χάσω τις όμορφες αξέχαστες αναμνήσεις μου, έστω και δυσκολότερων μεταπολεμικών εποχών. Σκέπτομαι ότι ακόμα και το τραμ ντράπηκε και δεν ξαναπέρασε από εκεί για να αποφύγει τα σημερινά χάλια της πλατείας. Αντώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου