ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

[Στρατευμένη, Επιστρατευμένη και Μισθοφορική Δημοσιογραφία]

                   Σε μια εποχή φαινομενικής δημοκρατίας και πλουραλιστικής υποκρισίας και  μια κοινωνία εξοικειωμένη στην υποταγή και τον λαϊκισμό, ανάλογη είναι και η στάση των ΜΜΕ, αφού  αποτελούν τον καθρέφτη της. Δεν είναι δυνατό όμως, το ίδιο ακριβώς γεγονός να αντιμετωπίζεται από τα διάφορα μέσα πληροφόρησης,  εντελώς διαφορετικά και να συνάγονται συμπεράσματα που ενίοτε αντιστρατεύονται την ίδια την πραγματικότητα και παραποιούν την αλήθεια.

       Με αφορμή αυτή τη διαπίστωση, που σίγουρα δεν αποτελεί προσωπική μόνο εκτίμηση, θα τολμήσω μια – κατά το ανθρωπίνως δυνατό –  ειλικρινή  παρουσίαση και ερμηνεία του φαινομένου και των επιφαινομένων του. Παρακολουθώντας την περιγραφή της επικαιρότητας από τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, διαπιστώνω μια, διαχρονικά  ίδια και απαράλλαχτη – ανά μέσο -  θέση ή αντίθεση στα διάφορα θέματα, σε σημείο να μας  προβληματίζει η προβαλλόμενη  κατά καιρούς αντικειμενικότητα . Το γεγονός ότι αφήνεται ένα παραθυράκι για μικρές και καμιά φορά ασήμαντες διαφοροποιήσεις δεν σώζει την κατάσταση, αλλά απλά καλύπτει τα προσχήματα και επιβεβαιώνει τον κανόνα.

       Η αλήθεια κύριοι και το πραγματικό  γεγονός μπορεί να έχει διαφορετικές κατά καιρούς εξηγήσεις αλλά μία και μοναδική ερμηνεία, την αυθεντική και αν αυτό δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να το προσεγγίσουμε, τουλάχιστον να μην το διαστρεβλώνουμε και το παραποιούμε. Τα ΜΜΕ δεν είναι απλές πηγές ‘’ενημέρωσης’’ αλλά μέσα διδαχής και παραδειγματισμού, στη γλώσσα, την κοινά αποδεκτή ηθική και την προβολή των αξιών μας. Υπάρχουν πολλοί και σημαντικοί δημοσιογράφοι που υπηρετούν ή προσπαθούν να υπηρετήσουν αυτές τις αρχές και αδικούν τους εαυτούς των ,όταν βλέπουν ή αποδέχονται δίπλα τους την παραβίαση των αρχών που πρέπει να τους διακρίνει.

       Θα αρχίσω από τα πιο απλά αλλά σημαντικά και επαναλαμβανόμενα μικρά λάθη, που αφήνουν ‘’ να περάσουν ‘’,  ενώ έχουν υποχρέωση να τα διορθώνουν επί τόπου, πριν καταστούν αποδεκτά από τους τελικούς αποδέκτες τους. Είναι αλήθεια ότι οι νεοέλληνες δεν μαθαίνουν ελληνικά, αλλά δυο τρείς τυποποιημένες εκφράσεις ας τις αποστηθίσουν. Οι  εκφράσεις  ‘’ υπό του μηδενός, διέταξέ τον, η απέκρουση’’ που αποτελούν  καθημερινό φαινόμενο , επιβάλλεται να εκλείψουν οριστικά και αμετάκλητα. Εκείνο πάλι το γαλλικό  [déjà vu] που αποδίδεται σαν ντεζά βού!!!, αν δεν μπορούν να το προφέρουν σωστά , καλύτερα να το λένε ελληνικά ‘’ το έχουμε ξαναδεί ,ήδη ιδωμένο, χιλιοιδωμένο κλπ’’.  Το τελευταίο το συνηθίζουν κυρίως αθλητικοί συντάκτες και μάλιστα έμπειροι και γνωστοί, οι οποίοι όμως αποδίδουν σωστά τη γαλλική προφορά  πεζό [Peugeot] και τόσες άλλες πιο δύσκολες λέξεις.

       Ας πάμε τώρα στα ουσιαστικά και σοβαρότερα θέματα και εδώ θα κάνω μια διάκριση ανάμεσα στα ιδιωτικά και τα  κατ’ ευφημισμό δημόσια μέσα.  Τα ιδιωτικά, παρά το γεγονός ότι είναι στον πλείστον  ‘’μισθοφορικά’’, κάνουν προσπάθεια να προσεγγίζουν τουλάχιστον την αλήθεια και το πετυχαίνουν σε μεγάλο βαθμό,  ελέγχοντας, κρίνοντας και ενίοτε κατακρίνοντας την εξουσία, όπως απαιτεί και ο ρόλος τους ως εκφραστών  της 4^ης εξουσίας. Υπάρχουν βέβαια και  ιδιωτικά μέσα, που συνάμα  αποτελούν  κομματικά όργανα ή αυτά που ιδιοτελώς συστρατεύονται  με τους κυβερνώντες , οπότε ιδιοτελείς είναι και οι  υπηρεσίες τους, άσχετά από τους  παραπλανητικούς τίτλους τους. Τέλος υπάρχουν και τα στρατευμένα μέσα, που υπηρετούν αποκλειστικά ιδεολογίες ή και  ιδεοληψίες, κυρίως όμως σκοπιμότητες. Τα τελευταία θεωρώ ότι είναι –φαινομενικά-  ειλικρινή, αφού δεν κρύβουν τις μονοσήμαντες θέσεις τους, έστω και αν  ‘’καμουφλάρουν’’ τις τελικές επιδιώξεις τους.

       Τα  δημόσια μέσα, που σχεδόν ποτέ δεν τίμησαν απόλυτα  τον ρόλο τους, ακόμα και με σημαντικές διοικήσεις και εξαίρετο προσωπικό, κατά καιρούς, θυμίζουν εποχές αλήστου μνήμης και γίνονται όργανα όχι απλώς κρατικής αλλά κομματικής προπαγάνδας. Το κακό είναι ότι δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα, σε μας τους αφελείς χρηματοδότες τους, που τα θεωρούμε δικά μας. Δικά μας, όχι με την έννοια της  ‘’οικειοποίησης’’, αλλά με  τον απλό και δικαιούμενο χαρακτηρισμό των  ‘’φίλιων  μέσων’’, αφού  υποτίθεται ότι υπηρετούν τις ανάγκες του λαού  και συνεπώς δεν δικαιούνται να μας σερβίρουν  ‘’αμάσητη’’  την κυβερνητική προπαγάνδα.

       Παρά τα παράπονά μου, επιμένω μαζοχιστικά ή και αναγκαστικά λόγω ωραρίου , να τα θεωρώ ‘’σοβαρά’’ και  παρακολουθώ – εν γνώσει μου – την παραπληροφόρηση, αναμένοντας μήπως στα όσα τους υποχρεώνουν να επαναλαμβάνουν, θα ακουστούν και κάποιες αλήθειες, που αποτελούν δεοντολογικές τους υποχρεώσεις. Επαναλαμβάνω ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι και σημαντικοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι τελευταία ή σπανίζουν οι εμφανίσεις τους, ή καπελώνονται από άλλους συναδέλφους ή καλεσμένους τους, χωρίς να παραβλέπω το γεγονός ότι, οι παρουσιαστές απλώς ‘’εκφωνούν’’ αυτά που   τους υπαγορεύουν άλλοι μέσω του  ‘’ auto cue ‘’.

       Σε σημερινή πρωινή εκπομπή της ΕΡΤ1, ανατρίχιασα όταν  άκουσα τον ένα εκ των δύο παρουσιαστών να ‘’οδύρεται’’ για ‘’ τα μικρά παιδάκια στην Ινδία, που κάποια επώνυμη κινεζική εταιρεία εκμεταλλεύεται μέχρι σημείου βασανισμού’’, ο δεύτερος απλώς συγκατένευε σιωπηρά. Οι σκηνές που συνόδευαν τα λόγια του ήσαν πραγματικά συγκλονιστικές και συμφωνώ μαζί του ότι δεν τιμούν τον πολιτισμό μας και καλά θα κάνει να ‘’βάλει αυτές τις εικόνες σαν καθημερινό φόντο πίσω του να τις βλέπουν οι θεατές της εκπομπής’’, όπως υπαινίχθηκε. Είμαι όμως    βέβαιος ότι δεν θα το κάνει και αν αυτό συμβεί, δεν θα έβλαπτε μια  εναλλαγή του background  αυτού με σκηνές από την ελληνική πραγματικότητα, στις γειτονιές, στις ατέλειωτες ουρές για επιδόματα ή για ρύθμιση λογαριασμών, στα σχολεία και στους προσφυγικούς καταυλισμούς, που τον χειμώνα αυτόν χάθηκαν  ανθρώπινες  ζωές,  χωρίς αυτό να συγκινήσει κανένα επίσημο και κυρίως τη ‘’ δημόσια ‘’ τηλεόρασή μας.

       Δεν αμφισβητώ την ευαισθησία ουδενός αλλά και η τεχνητή υπερβολή έχει τα όριά της και κανείς δεν μπορεί να εμπορεύεται – έστω και επαγγελματικά- τον πόνο των συνανθρώπων μας. Όσοι είναι πραγματικά τόσο ευαίσθητοι, ας δείξουν το προσωπικό τους αυτό ‘’μεγαλείο’’ συνολικά και ελεύθερα. Ευαισθησία είναι και να σχολιάζεις τις δηλώσεις του κ. Πετρόπουλου ότι  τον αποθεώνουν για τις αυξήσεις κρατήσεων και του ζητούν να τις αυξήσει κι άλλο,  του κ. Πολάκη που διόρθωσε την υγεία στη χώρα μας , ή απειλεί να χώσει δυο μέτρα κάτω από τη γη τους αντιπάλους του, ενώ το Ανώτατο Δικαστήριο ακυρώνει τις απολύσεις Προέδρων Νοσοκομείων,  την ψευδή δήλωση του Πρωθυπουργού  στο Υπουργικό συμβούλιο για την ανάκαμψη  της οικονομίας , ενώ την ίδια ώρα η ΕΛΣΤΑΤ ανακοινώνει   ύφεση, τις αυτοπροαγωγές ‘’ημετέρων’’ για εφάπαξ εκατοντάδων χιλιάδων Ευρώ, χωρίς να ιδρώνει το αφτί  κάποιων  Υπουργών και τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι η ‘’ αυτοαύξηση’’ ήταν μόνο 27.000 Ευρώ. Αυτά και χιλιάδες άλλα, αντί να τα ‘’κάνει γαργάρα’’  υποχρεούται να τα σχολιάζει και να ερευνά ένας έντιμος δημοσιογράφος και αν δεν μπορεί να το κάνει, ας κρατάει τουλάχιστον τα προσχήματα, διότι δεν διατηρώ φρούδες ελπίδες, ότι θα  μετατραπούν όλοι οι μισθοσυντήρητοι δημοσιογράφοι  σε ήρωες.

       Θα μπορούσα να παραθέσω αμέτρητα όσα, ανάλογα περιστατικά και ίσως να αδικώ μερικούς  άθελά μου, με την προσωποποίηση κάποιων γεγονότων, αρνούμαι όμως να σιωπήσω μπροστά σε τέτοιες κραυγαλέες καταστάσεις. Καλός και ‘’δίκαιος’’ ο μισθός των αρμοδίων των καναλιών αυτών, αλλά νομίζω είναι καιρός να  αναζητήσουν  και τις αιτίες που μερικές φορές  νοιώθω ότι είμαι ο μόνος ‘’βιτσιόζος’’ τηλεθεατής τους. Οι άνθρωποι που έχουν εξουσία στα χέρια τους , έστω και την 4^η που τους δίνει βήμα και μικρόφωνο, οφείλουν περισσότερο να είναι χρήσιμοι και λιγότερο αρεστοί. Αντώνης Ταρνανάς

ΔΙΟΓΕΝΗΣ Ο ΚΥΩΝ Ή ΚΥΝΙΚΟΣ

          [ Διδακτικές Ιστορίες]

Ο σημαντικότερος  κυνικός φιλόσοφος της αρχαιότητας, γεννήθηκε στη Σινώπη του Πόντου. Ο θρύλος αναφέρει ότι ήλθε στη ζωή την ημέρα που πέθανε ο Σωκράτης  [399 π.Χ.] και πέθανε την ημέρα που πέθανε και ο Μ. Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα [323 π.Χ.]. Εξορίστηκε από τη γενέτειρά του διότι – μαζί με τον τραπεζίτη πατέρα του Ικεσία, είχε παραχαράξει το νόμισμα της πόλης και ήλθε στην Αθήνα τον 4^ο π.Χ. αιώνα. Έκανε δηλαδή κάτι που επιχείρησε ανεπιτυχώς το 2015  και ο  κ. Βαρουφάκης με τα συντρόφια του. Όταν κάποιοι του θύμισαν ότι οι συμπολίτες του τον καταδίκασαν σε εξορία, εκείνος απάντησε ‘’ και εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους’’. Το τελευταίο, για τους σύγχρονους Έλληνες   αποτελεί δυστυχώς  τραγική  ουτοπία.

Πόσες συμπτώσεις αλλά και πόσες διαφορές χαρακτηρίζουν αυτά τα γεγονότα, που τα χωρίζουν δυόμιση περίπου αιώνες;  Ο φιλόσοφος πουλήθηκε σαν δούλος σε έναν άσωτο- πλούσιο στην Κόρινθο, που επέλεξε ο ίδιος για να ‘’διαφεντεύει’’ τη ζωή του, αναλαμβάνοντας τη διδασκαλία των παιδιών του. Σε αντίθεση με τον αρχαίο φιλόσοφο, ο σύγχρονος σοφός περιφέρεται ανά την υφήλιο διαλαλώντας την ‘’πραμάτεια’’ του σε διαλέξεις και συνεντεύξεις – ενίοτε και επί  αδρά αμοιβή.  Αυτό μου θυμίζει και κάποιον  προοδευτικό τέως Πρόεδρο των ΗΠΑ  [με το βιολογικό λέκιασμα του φουστανιού της γραμματέως του] ή τον Πρωθυπουργό  της χώρας μας [ με την ηρωική ανακοίνωση από το Καστελόριζο   της προσφυγής  μας σε μνημόνιο] που εκτιμήθηκε δεόντως η  προσφορά τους. Ο μεν πρώτος πληρώνεται για να ενημερώνει ξένες Κυβερνήσεις  [δεν ξέρω αν συμπεριλαμβάνει και τη στάση έναντι των γραμματέων τους] και ο δεύτερος επανεξελέγη στην ηγεσία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς [ και μετά διερωτόμαστε ‘’τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε’’].

 Βίοι παράλληλοι που θα έλεγε και  ο Πλούταρχος – όχι ο τραγουδιστής-  αλλά και τόσο διαφορετικοί, αφού η ‘’άπονη κενωνία’’ της χώρας μας δεν μπόρεσε να καταλάβει το νόημα της λογιστικής του ασάφειας. Τον κατέστησε νέα Ιφιγένεια, για να σωθούν οι συνυπεύθυνοι εισηγητές της θεωρίας του. Έτσι λοιπόν ο ίδιος συνεχίζει τον ασαφή προσανατολισμό του και αυτοί που μας τον επέβαλαν, άλλαξαν προσωρινά  ρότα, χωρίς όμως να διαφοροποιήσουν και το μεγάλο τους όνειρο να κάνουν την Ευρώπη ‘’σαν τα μούτρα τους’’.

Τελικά φαίνεται ότι όλοι βολεύτηκαν, ο ένας με τις θεωρίες του και οι άλλοι με τις κυβερνητικές τους καρέκλες και τη γνωστή τους  έπαρση. Με την τελευταία λέξη θυμήθηκα και τον θρυλούμενο διάλογο στη μοναδική συνάντηση στην Κόρινθο του Διογένη με τον Μ. Αλέξανδρο. Όταν ο Στρατηλάτης διαπίστωσε ότι ο φιλόσοφος δεν του έδωσε σημασία  - όπως έκαναν οι αμέτρητοι κόλακες που τον περιτριγύριζαν – τον ρώτησε αν τον φοβάται. Ο Διογένης τον ρώτησε αν ο ίδιος είναι ‘’καλό ή κακό πράγμα’’. Όταν ο Μ. Αλέξανδρος απάντησε ‘’καλό’’, εκείνος διερωτήθηκε ‘’ποιος άνθρωπος φοβάται το καλό’’; Τότε ο Μακεδόνας Βασιλιάς, είπε σε κάποιον φίλο του ‘’ πόσο θα ήθελα να γινόμουν Διογένης, αν δεν είχα γίνει ο Αλέξανδρος’’.

Ας επανέλθουμε λοιπόν στη σημερινή  ελεεινή μας πραγματικότητα και ας αναρωτηθούμε ‘’ρητορικά’’ ποιος  θα μπορούσε να γίνει Διογένης και ποιος εχέφρων και έντιμος άνθρωπος  θα κολακευόταν να γίνει Βαρουφάκης ή μέλος της βαρουφακιάδας, που κατεδάφισε το μισογκρεμισμένο ελληνικό οικοδόμημα; Ψευδολόγοι λαϊκιστές  και καιροσκόποι – όπως φαίνεται στην πράξη – υπήρξαν και θα υπάρχουν πάντα,  αφού από την άλλη μεριά βρίσκεται και η ‘’κουτάλα’’, που ως γνωστόν δεν έχει ιδεολογία, παρά μόνο ‘’τα καλά και συμφέροντα ‘’τοις  θυλακίοις ημών’’. Λέγοντας θυλάκια δεν περιορίζομαι στις μικρής χωρητικότητας τσέπες, αλλά συμπεριλαμβάνω και τα ποικιλόχρωμα σακίδια με τα οποία περιφέρονται ανά τας ρύμας και τας οδούς  της Ευρώπης και της καθ΄ημάς Ζουαζηλάνδης, οι ριζοσπάστες Υπουργοί μας. Προσωπικά θα επέλεγα τη λέξη τρακούλι ή τρακούλ, που αποδίδει καλύτερα τη μετάφραση της λέξης θύλακας ή θυλάκιο και  αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα ντοπιολαλιάς της κτηνοτροφικής υπαίθρου, που ξέχασαν πολλοί νεοπρωτευουσιάνοι, με την άνοδο τους στη ‘’λαϊκή’’  εξουσία και καλόν είναι να το επαναφέρουν στη μνήμη τους καθώς και τη σημαντική του χρήση !!!!!   Αντώνης Ταρνανάς

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Από σήμερα τα e-mail μου δεν θα περιλαμβάνουν άρθρα ή άλλα πρωτογενή κείμενά μου και θα περιορισθούν σε απαντήσεις ή ανταλλαγή σκέψεων και σχολίων, με φίλους και συναδέλφους, σε προσωπικό επίπεδο.

Τα μέχρι τώρα γνωστά γραφόμενά μου, θα τα βρίσκουν όσοι επιθυμούν, μόνο στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.gr/ αφηγήσεις, η οποία είναι προσιτή σε οποιονδήποτε το επιθυμεί, χωρίς να παραβιάζεται η προσωπική θέληση ουδε

ΤΟ BULLYING ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

        [Εμπειρική ανάλυση του θέματος]

Με αφορμή την παγκόσμια και πανελλήνια ημέρα κατά του Bullying, [6 Μαρτίου], ευαισθητοποιήθηκαν διάφορες κοινωνικές ομάδες ή και μεμονωμένα άτομα, για να καταδικάσουν το φαινόμενο και να βρουν τρόπους  για την αντιμετώπιση και τον περιορισμό του . Έρευνα του Χαμόγελου του Παιδιού, έδειξε  ότι 1 στους 3 μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει πέσει θύμα κάποιας μορφής ενδοσχολικής  βίας .

Επειδή δεν διαθέτω τις ειδικές  γνώσεις για την επιστημονική ανάλυση του φαινομένου, θα περιοριστώ σε διαχρονικές προσωπικές εμπειρίες και παρατηρήσεις μου, με τη διευκρίνιση ότι αυτό επεκτείνεται και πέραν του σχολικού περιβάλλοντος. Ανάλογα φαινόμενα υπήρχαν και στα δικά μου σχολικά χρόνια [δεκαετίες 1940-50] και μάλιστα με πραγματικές απειλές κατά της ζωής των στοχευόμενων θυμάτων, μαθητών αλλά και δασκάλων. Την εποχή εκείνη αποτελούσε ίσως μια προέκταση του τρόπου ζωής και των πολεμικών γεγονότων που ζούσαμε όλοι μας.

                        Πριν ασχοληθούμε με τα ειδικότερα διαχρονικά γεγονότα, θα πρέπει να δώσουμε την ερμηνεία και την πραγματική σημασία του αγγλόφωνου αυτού όρου. Πρόκειται για την  άσκηση κάθε μορφής εκφοβισμού, βίας ή πιεστικής και προσβλητικής παρενόχλησης, ενώ ο θύτης μπορεί να προϋπήρξε και ο ίδιος  θύμα ή να ανήκει στον ευρύτερο χώρο των αποκαλούμενων [ψευτο]παλικαράδων ή νταήδων .

Θυμάμαι συμμαθητή μου ,οικογένειας κτηνοτρόφων, στη Δευτέρα τάξη του Δημοτικού,  που ζούσε στο βουνό με τα αμνοερίφιά του και  έφθανε στην τάξη ζωσμένος το μαχαίρι [ της δουλειάς] του. Ο εν λόγω μαθητής κράδαινε το ‘’χατζάρι’’ του προς κάθε κατεύθυνση – συμμαθητές και δασκάλους, μέχρι που τον χάσαμε  από την τάξη. Δύο αδέλφια μαθητές, που έφεραν οικογενειακώς το ‘’παρατσούκλι’’ γνωστού λήσταρχου της περιοχής, έδερναν αδιακρίτως τους συμμαθητές τους, για να δείξουν την υπεροχή τους. Αυτά είναι ελάχιστα από τα περιστατικά βίας που συγκρατώ από το δημοτικό σχολείο.

Στο γυμνάσιο θύματα συστηματικής βίας  υπήρξαν συνεσταλμένοι μαθητές ή προερχόμενοι από τα γύρω χωριά [ που υφίσταντο ακόμα και δημόσια διαπόμπευση και προσβολή της γενετήσιας υπόστασής τους], καλοί μαθητές που χαρακτηρίζονταν ‘’σπασίκλες’’ και όμορφες ή ιδιαίτερα καλοντυμένες μαθήτριες. Θύματα υπήρξαν ακόμα και καθηγητές, που, τόσο εντός της αίθουσας όσο και κυρίως εκτός σχολείου, τους έκαναν συστηματικά, τον βίο αβίωτο.

 Ένας συμπαθέστατος καθηγητής των γαλλικών, γινόταν δεκτός στο μάθημά του με εκσφενδονισμό εναντίον του διάφορων  αντικειμένων, ενώ κατά την επιστροφή στο σπίτι του, τις σκοτεινές, ελλείψει ηλεκτρικού φωτισμού, νύχτες, του έκαναν ‘’καρτέρι’’ με νεκροκεφαλές που έπαιρναν από το γειτονικό νεκροταφείο. Στις απολυτήριες εξετάσεις, οι μαθητές της 8^ης τάξης  είχαν ανοίξει στα θρανία  τα βιβλία τους και δίπλα είχαν εναποθέσει πιστόλια και περίστροφα, που κατείχαν οι περισσότεροι., υποχρεώνοντας τους καθηγητές να αποδεχθούν την αντιγραφή. Τα χρόνια πέρασαν και η τάξη επανήλθε στη χώρα,  τα φαινόμενα όμως  άλλαξαν απλά τρόπο εκδήλωσης, με τη βία να είναι πάντα παρούσα και όχι μόνο στα σχολεία. Είναι πολύ έντονη  στα γήπεδα και στην καθημερινότητά μας γενικώς.

  Δεν είναι bullying να σου κόβουν το μισθό, τη σύνταξη,  τα δώρα και την εργασία; Υπάρχει χειρότερη μορφή άσκησης βίας από τη στέρηση της δουλειάς και αυτής της ίδιας της επιβίωσης; Δεν είναι εκφοβισμός ο ξυλοδαρμός των ‘’τιμημένων’’ γηρατειών που διαδηλώνουν για την επιβίωσή τους; Τι είναι και πως εξηγείται το φαινόμενο του ‘’Εξαρχιστάν’’ που έχει επιβληθεί σιωπηρά ο  νόμος των ‘’κ[α]λόπαιδων’’, που ελέγχουν την περιοχή αυτή και  τους χώρους των Πανεπιστημίων; Παλαιότερα στη ΔΕΗ ,  κατέβαζαν αυθαίρετα τους διακόπτες του ηλεκτρικού ρεύματος, στους εθνικούς και άλλους δρόμους [συνεχίζεται και σήμερα]  κάποιοι άλλοι αποφασίζουν να τους κλείνουν, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους. Τι μπορούν  να κλείσουν οι ταλαίπωροι συνταξιούχοι, που διαδηλώνουν ενίοτε με τους καθετήρες και τις προσωπικές  τους μάρκες οξυγόνου; Όλα αυτά δεν αποτελούν μορφές bullying  και μάλιστα χείριστης και απάνθρωπης μορφής;

Μήπως δεν αποτελεί bulling ο εκβιαστικός τρόπος υποταγής στα κελεύσματα των ‘’θεσμών’’; Από την άλλη πλευρά, το νταηλίκι στην αντιμετώπιση της τρόικας με απειλές μεν αλλά εκλιπαρώντας τους δανειστές για ευνοϊκή ρύθμιση των χρεών μας τι είναι;  Παλικαριά θα ήταν να βάλεις τάξη στη χώρα σου και να υλοποιήσεις τους κοινούς κανόνες που έχεις αποδεχθεί και υπογράψει, ή να πάρεις τη γενναία απόφαση της ρήξης και να πληρώσεις και το κόστος των ενεργειών σου. Λοιπόν , ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, το bulling δεν αποτελεί σημερινό φαινόμενο στα σχολεία και κυρίως δεν περιορίζεται σε αυτά. Πάντα οι δυνατοί και κατέχοντες την εξουσία ασκούσαν βία στους αδύναμους και μάλιστα οι αυτοαποκαλούμενοι ‘’προοδευτικοί’’ , έχουν μετατρέψει τον μανδύα του δήθεν ριζοσπαστισμού σε λεοντή και γίνονται  περισσότερο αδίστακτοι.

Έσχατο δείγμα bullying αποτελεί η επιστολή του κ. Κατρούγκαλου προς τους συνταξιούχους , που τους υποχρέωνε ενυπόγραφα  να δεχθούν τη δική του αλήθεια για τις απολαβές τους και όχι της τσέπης  τους. Είναι το παράδειγμα του κ. Πετρόπουλου ‘’που τον σταματούν στο δρόμο άνθρωποι που ζητούν να αυξήσει τις κρατήσεις τους ‘’, είναι οι δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο για την ανάκαμψη της οικονομίας, τη στιγμή που η  ΕΛΣΤΑΤ  ανακοινώνει ύφεση. Είναι η γενικότερη κυβερνητική επιμονή να μας πείσει ότι διαπραγματεύονται, ενώ απλά κωλυσιεργούν και δεν εφαρμόζουν ούτε τους νόμους που ψηφίζουν, για το Ελληνικό, τα αεροδρόμια και τις ιδιωτικοποιήσεις.. Είναι τέλος η επιμονή τους ότι βελτιώνονται τα οικονομικά μας και εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Το τελευταίο, από όσα διάβασα, λέγεται ψυχολογικό bullying και έχει βαρύτερες και ενίοτε ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Αντώνης Ταρνανάς

ΕΝΤΙΜΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ - ΑΝΈΝΤΙΜΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ

                           [ Και είμαστε  ακόμα  ζωντανοί ]

Ο τελευταίος περιορισμός των σχολιασμών της επικαιρότητας εκ μέρους μου,   δεν οφείλεται στην έλλειψη θεματολογίας αλλά αντίθετα, στην πληθώρα καθημερινών θεμάτων και στο προσωπικό μου δίλημμα με ποιο από όλα να καταπιαστώ. Δεν με βοήθησε σ’ αυτό ούτε και η σπονδυλωτή καταγραφή που επιχείρησα για λίγο, ώστε να προλαβαίνω τα γεγονότα και προς στιγμήν σκέφθηκα  να εγκαταλείψω την καθημερινή μου αυτή δραστηριότητα, αφού τελικά δεν παράγει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μπροστά σ’ αυτόν μου τον προβληματισμό , αποφάσισα να αραιώσω την προσωπική αποστολή μηνυμάτων και να περιοριστώ στην ιστοσελίδα μου, βλέποντας –από τα στατιστικά της στοιχεία -  ότι  κάποιοι την  παρακολουθούν και στις πιο  απομακρυσμένες  γωνιές του Κόσμου.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η πολιτική μας ηγεσία θυσιάζει τα πάντα στο βωμό της σκοπιμότητας και στην ανακάλυψη νέων μεθόδων  και ανέντιμων μεθοδεύσεων για να περάσει την εμμονική και αποτυχημένη της πολιτική. Δεν το κάνει για να λύσει τα λιμνάζοντα πλέον  προβλήματα,  αλλά  μόνο για να  ικανοποιήσει τα ενστικτώδη αντανακλαστικά της ‘’πελατείας της’’, αφού έχει βεβαιωθεί ότι δεν μπορεί ή και δεν θέλει  να το κάνει.  Ανακυκλώνει την προπαγανδιστική ψευδολογία της,  παραλείποντας όμως  τεχνηέντως την πρότερη συνθηματολογία της.

Για παράδειγμα χθες έγιναν τα  εγκαίνια του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων και μάλιστα χωρίς άδεια – όπως ισχυρίζονται οι τοπικοί φορείς – από εκείνους που μέχρι ‘’χθες’’ πρωτοστατούσαν στις κινητοποιήσεις κατά της δημιουργίας του. Πρωταγωνίστησαν και αυτή τη φορά τα ΜΑΤ,  για τα οποία , ο Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Κουράκης, ‘’διερρήγνυε’’ τα ιμάτια του και απαιτούσε να απομακρυνθούν. Πως αλλάζουν οι καιροί και τα συνθήματα, που μέχρις ενός σημείου είναι θεμιτό, αλλά ‘’να λέγεται και μια συγγνώμη’’ για τα λάθη [του παρελθόντος ή του παρόντος;].

Η αναφορά μου στον ΣΜΑ  αποτελεί παρωνυχίδα στο είπα-ξείπα των κυβερνώντων και στη συνέχιση της ψευδολογίας τους – που δεν γίνεται πια πιστευτή ούτε από τους ίδιους . Το να παρουσιάζεται όμως ο ηγέτης μιας χώρας και να επαίρεται για την οικονομική της  ανάπτυξη , την οποία πλέον των ντόπιων δεν καταλαβαίνουν ούτε οι ‘’κουτόφραγκοι’’ [ΔΝΤ κλπ] και να τον διαψεύδει η δική του ΕΛΣΤΑΤ, πριν ο ίδιος κατέβει από το βήμα, δεν είναι απλά ένα ακόμα ψέμα αλλά και ανικανότητα με περικεφαλαία. Η ανάκαμψη που υπερήφανα  ανήγγειλε σε σύγκριση με την ύφεση 1,1 που διαπιστώθηκε, έχει τεράστια διαφορά και όταν μάλιστα η προγραμματισμένη ανακοίνωσή της συμπίπτει με την κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων με την τρόικα , γίνεται ακόμα πιο κραυγαλέα.

 Το ακόμα χειρότερο όμως είναι ότι το σημαντικό αυτό γεγονός το αγνοούσε ο Πρωθυπουργός της χώρας, διότι δεν θέλω να πιστέψω ότι το έκανε για να ‘’θολώσει’’ τα νερά, ακόμα και στους υπουργούς του, στους οποίους άμεσα απευθυνόταν. Αυτό δεν αποτελεί απλή αβλεψία ή ανικανότητα, αλλά πολύ επικίνδυνη  παραχάραξη σημαντικών πραγματικών γεγονότων, που θα προβλημάτιζε ηθικά και αυτούς ακόμα  τους ‘’ανήθικους’’  αντιπάλους του!!!! Μήπως έτσι εννοούν οι κυβερνώντες την ‘’αριστερή τους ηθική’’; Αν αυτό αληθεύει. πως αντιδρούν οι πραγματικοί αριστεροί σ’ αυτή τη χώρα, που ισχυρίζονται ακόμα ότι υπάρχουν;

Την γκάφα ολκής έσπευσαν να  ερμηνεύουν ‘’διασταλτικά’’ τα κομματικά  τσιράκια της  κυβερνητικής ‘’διαφώτισης’’, επικαλούμενα την προσωρινότητα των στοιχείων, ‘’προφητεύοντας’’ ότι τον Απρίλη θα είναι θετικά. Κάποιοι άλλοι   θέλησαν να δικαιώσουν το μισθό τους και να στηρίξουν τον κατέχοντα την μοναδική αλήθεια αφέντη τους και τέλος, μερικοί, που εκτός από Τσίπρα διαθέτουν και ελάχιστη τσίπα,  ‘’κατάπιαν’’ τη γλώσσα τους για να σώσουν τουλάχιστον τα προσχήματα.

Λυπήθηκα ειλικρινά  μια συμπαθέστατη κυρία που έχει την ευθύνη απογευματινής εκπομπής ‘’πολιτικής ανάλυσης’’. Η κυρία αυτή δεν είχε απλά τη φήμη αλλά αποτελούσε  στην πραγματικότητα μια ανεξάρτητη φωνή, αντικειμενική και έγκυρη πολιτική αναλύτρια, με αξιοπρέπεια και επαγγελματισμό. Τι έχει να πει για τη χθεσινή της και την πρόσφατη παρουσία στο κρατικό κανάλι και πως αντέδρασε όταν  - ελπίζω – είδε το βίντεο της εκπομπής της; Τα μακριά μαλλιά  μπορεί να μισοκρύβουν το  πρόσωπο και αυτό αποτελεί θέμα  γούστου  , δεν μπορούν  όμως να κρύψουν ούτε στο  ελάχιστο τη διαστρέβλωση της αλήθειας. Η ίδια κάποτε, είχε αναφερθεί στο ‘’ έστι δίκης οφθαλμός  ος τα πανθ’ ορά’’, γιατί άραγε πιστεύει ότι στο όνομα των όποιων σκοπιμοτήτων – ίνα μη  τι χείρον είπω -  πρέπει τώρα να ‘’κλείνουμε’’ τα μάτια μας στην αλήθεια; Το κακό για την ίδια  -και μερικούς άλλους- είναι ότι δεν μπορούν να επικαλεσθούν το ελαφρυντικό της άγνοιας της πραγματικότητας, διότι δεν ισχύει αλλά και δεν τους ταιριάζει. Η μέχρι τώρα εκτίμησή μου στο πρόσωπό της δεν μου επιτρέπει να επεκταθώ περισσότερο και θα το κάνω σε βάρος  και της προσωπικής μου ηθικής.

Αυτό το ανέκδοτο πλέον των διαπραγματεύσεων με τους ‘’θεσμούς’’ δεν μπορεί να συνεχισθεί περισσότερο. Όλοι πια  έχουν καταλάβει,  στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ακόμα και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ότι γίνεται μια ανακύκλωση των χιλιοειπωμένων – που έχουν ήδη συμφωνηθεί και υπογραφεί – απλώς για να βρεθεί το κατάλληλο περιτύλιγμα και κυρίως μια  ευνοϊκότερη συγκυρία να ομολογηθούν δημόσια. Ο χαρακτηρισμός του ‘’έντιμου συμβιβασμού’’ δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία ούτε άλλοθι, διότι το αντίθετο δεν μπορεί να αποτελεί συμβιβασμό, παρά σκέτη ανεντιμότητα και ατιμία.

 Μια κακή σημερινή συμφωνία είναι σίγουρα καλύτερη από οποιαδήποτε μελλοντική  , αφού είναι γνωστό πόσο ακριβά  έχουμε ήδη πληρώσει  την μέχρι τώρα καιροσκοπική καθυστέρησή μας. Ας δείξουν επί  τέλους οι κυβερνώντες,  για μια και μοναδική φορά την απαιτούμενη σοβαρότητα και ας αναλάβουν την ευθύνη της υπογραφής ή την παραίτησή τους από το ‘’πικρό αυτό ποτήρι’’ για τον λαό. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ουδενός ότι η ‘’ουσιαστική’’ ευθύνη τους ανήκει και το έχουν εξαγγείλει ποικιλοτρόπως στο παρελθόν, αφού μόνοι τους ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας   κα υποσχέθηκαν να δώσουν λύση στα χρονίζοντα προβλήματα – τάζοντας τα πάντα στους πάντες- ‘’κλέβοντας’’ έτσι την καυτή πατάτα από τα χέρια των προκατόχων τους. Ιδού λοιπόν ‘’πεδίον δόξης λαμπρόν’’ ή επί το ηρωικότερον, ιδού  Ρόδος ιδού και το πήδημα , για να αποδείξουν ότι διαθέτουν τα ΄΄κότσια΄΄ και την αποφασιστικότητα να το κάνουν. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά τεχνάσματα  και προφάσεις ‘’εν αμαρτίαις’’, και ας  ισχυρίζονται ότι δεν  πιστεύουν σ’ αυτές.

 Αντώνης Ταρνανάς

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ

[Καταχρηστική Προβολή και Διαπόμπευση]

            Καταπιάνομαι για πρώτη φορά αποκλειστικά με θέματα του αθλητισμού και κυρίως με πρόσωπα που τον ΄΄υπηρετούν’’. Σε αντίθεση με την μέχρι τώρα ενασχόλησή μου με θέματα της πολιτικής και κοινωνικής επικαιρότητας, στα οποία με οδήγησε η προσωπική μου εμπειρία ή και η επαγγελματική μου ‘’διαστροφή’’, το σημερινό μου θέμα  εγγίζει και προσωπικές μου επιλογές και ενασχολήσεις του παρελθόντος. Ασχολήθηκα ενεργά με τον στίβο, το ποδόσφαιρο και το βόλεϊ, από τα μαθητικά μου χρόνια μέχρι την έκτη δεκαετία της ζωής μου και ενημερώνομαι  συστηματικά  για όλες τις  αθλητικές εξελίξεις.

            Με τον πρόλογό μου θέλω να επισημάνω ότι γνωρίζω πολύ καλά το θέμα μου, που με απασχολεί πλέον έντονα σαν θεατή και ακροατή. Είμαι φίλαθλος  μιας συγκεκριμένης ομάδας, αλλά τις τρείς δεκαετίες που βρέθηκα στην αλλοδαπή, ταξίδευσα εκατοντάδες χιλιόμετρα για να υποστηρίξω όλες ανεξαίρετα τις ελληνικές ομάδες και σε όλα τα αθλήματα  που αγωνίζονταν στο εξωτερικό.

            Παρακολουθώ συστηματικά τις καθημερινές  τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, διατηρώντας τις προσωπικές μου  απόψεις , ενίοτε δε και  τις  αντιρρήσεις μου, χωρίς  ποτέ – μέχρι τώρα- να παρέμβω με οποιοδήποτε τρόπο ή να σχολιάσω τα όσα κρίνονται, κατακρίνονται ή εκθειάζονται στη διάρκειά τους.

            Με αφορμή ένα  προχθεσινό μακροσκελές αφιέρωμα στον μεγάλο Ντιέγκο Μαραντόνα από την ΕΡΑ ΣΠΟΡ, αισθάνθηκα την ανάγκη να επιστήσω την προσοχή των αρμόδιων ανάλογων εκπομπών. Η δημόσια  προβολή ινδαλμάτων της νεολαίας, καλόν είναι να αποφεύγει τις ακραίες αναφορές σε παραβατικές δραστηριότητες των παντοειδών εποχικών ειδώλων της  νεολαίας ή τουλάχιστον να μην επαναλαμβάνει τους ισχυρισμούς των ηρώων ανήθικων και παράνομων πράξεων, που προσβάλλουν τη δημόσια ηθική και τη διεθνή έννομη τάξη. Δέχομαι και εγώ ότι ο Μαραντόνα υπήρξε ένας από τους καλύτερους ή και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της εποχής του. Ποια λογική όμως  μας υποχρεώνει να συμμερισθούμε την προσωπική του άποψη για ‘’το χέρι του Θεού’’ στο αντικανονικό τέρμα που πέτυχε; Από πότε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και νομιμοποιεί την ατιμία; Γιατί πρέπει να προβάλουμε τις επίσης προσωπικές του ανωμαλίες, ‘’με την κόκα και τη μεταχείριση των γυναικών’’, αφού ουδεμία σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο – παρά την δική του αντίθετη άποψη επί του θέματος; Ποια ηθική μας επέβαλε να προβάλουμε, ακόμα και τη συνεργασία του με τη Ναπολιτάνικη Καμόρα και την προβολή της δικτατορίας του Κάστρο , ως πρότυπο δημοκρατικής διακυβέρνησης;

            Όταν επιμελούμαστε ή παρουσιάζουμε εκπομπές που τις παρακολουθεί κυρίως η νεολαία, που μιμείται τους ‘’επιτυχημένους’’ και τις μεθόδους τους, καλόν είναι να προσέχουμε. Λυπάμαι ειλικρινά ότι την εκπομπή αυτή  παρουσίασε ένας γνωστός αθλητικός συντάκτης και πολύ   συμπαθής μου προσωπικά . Δεν ξέρω αν είναι δική του και η όλη επιμέλεια του θέματος και ποιες είναι , εν προκειμένω, οι θέσεις του Δημόσιου Ραδιοφώνου. Βεβαίως  δεν εξωραΐζει το αποτέλεσμα η παρουσίαση και της αρνητικής πλευράς του ήρωα, αφού ο ίδιος επικαλείται και προβάλλει  όλα του τα ‘’κουσούρια’’ σαν τρόπο επίτευξης των σκοπών του και αυτό τελικά μένει σαν εντύπωση.

            Δεν θέλω με τον τρόπο αυτό να ισχυριστώ ότι τα ιδιωτικά ΜΜΕ διαφέρουν ή αποτελούν πρότυπα προς μίμηση και θα αναφερθώ ακροθιγώς σε εκπομπές κάποιων ‘’αυτόκλητων και τυχάρπαστων τηλεοπτικών εισαγγελέων’’. Ισχυρίζονται ότι με τον τρόπο αυτό υπερασπίζονται το ‘’δίκαιο’’, ενώ στην πράξη προκαλούν το μίσος και την αυτοδικία, παραπέμποντας στον μωσαϊκό Νόμο. Αν όλοι αυτοί οι κυνηγοί της ‘’παράγκας’’ και  νεόκοποι υποστηρικτές του δικαίου και της ηθικής, έχουν στοιχεία, καλόν είναι να τα παραπέμψουν στην μόνη αρμόδια για την περίπτωση δικαστική Αρχή, ώστε να τιμωρηθούν  οι τυχόν παρανομούντες ή κατά καιρούς παρανομήσαντες, πριν παραγραφούν τα καταγγελλόμενα αδικήματα. Η συνέχιση της εφαρμοζόμενης πρακτικής αποτελεί πράξη αντιποίησης Αρχής και προσβάλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αφού επιβάλλει τη ‘’φασιστική’’ άποψη της μοναδικής αλήθειας και της λογικής  ‘’ της ενός ανδρός Αρχής’’.

            Ο προβαλλόμενος ισχυρισμός ότι η εκπομπή και ο υπεύθυνός της ενεργεί στα πλαίσια αποκάλυψης των ‘’κακών’’  του ελληνικού ποδοσφαίρου, σε βάρος  μιας συγκεκριμένης ΠΑΕ, αισθάνομαι την ανάγκη να τονίσω εις τον – εκ μεταγραφής - όψιμο οπαδό της συγκεκριμένης ομάδας, ότι    αυτή αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί ‘’γωνία μαγαζί’’ και δεν έχει χρείαν ανάλογων προβοκατόρων. Έχει υπερεκατονταετή ιστορία και επιτυχίες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και δεν είναι  ομαδούλα της γειτονιάς, που χρήζει ειδικής προστασίας. Ανάλογη εκπομπή είχε δημιουργηθεί και από κάποιους ‘’γραφικούς’’ οπαδούς αντιπάλου ΠΑΕ, που τους κατάλαβαν και τους έβγαλαν στο περιθώριο. Οι μεγάλες και ιστορικές ΠΑΕ είναι πριν από όλα ιστορικοί αθλητικοί όμιλοι και αρκεί η ιστορία και οι φίλοι τους για να απαντήσουν  στις όποιες ενδεχόμενες προσπάθειες αντιπάλων να τις βλάψουν. Τα όσα κακά συμβαίνουν και στο ποδόσφαιρο αποτελούν τη γενικευμένη κοινωνική και ηθική κατρακύλα της χώρας μας και στα πλαίσια αυτά και μόνο  μπορούν και επιβάλλεται να διορθωθούν. Η προκαλούμενη τεχνητή αντιπαλότητα, ωφελεί μόνο όσους την ‘’εμπορεύονται’’ και ζημιώνει το ίδιο το άθλημα , απομακρύνοντας από τα γήπεδα όσους απέμειναν, αγνούς φιλάθλους, που  κάποτε έβγαιναν από τα γήπεδα αγκαλιασμένοι με τους αντιπάλους τους.

            Αυτά τα ολίγα για αρχή , όσον αφορά τους ισχυρισμούς μου για την ύπαρξη ‘’επαγγελματιών’’ εχθρών που ‘’ασελγούν’’ στο πτώμα του αθλήματος προς ίδιον όφελος. Νομίζω ότι μια επίσημη  εισαγγελική έρευνα θα βοηθούσε περισσότερο από τους κατά καιρούς αυτόκλητους διακαναλικούς τηλεοπτικούς εισαγγελείς, που εμπορεύονται το προϊόν και την ίδια την εντιμότητα.  Αντώνης Ταρνανάς

            

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ

  [Τυχοδιωκτικοί  διπλωματικοί πειραματισμοί]

Σαν να μην έφθαναν οι γκάφες της εποχής διακυβέρνησης Σημίτη,  που μας  οδήγησαν στην κυβερνητική επιλογή να ευχαριστήσουμε δημόσια τους Αμερικανούς για την εξέλιξη στα Ίμια, συνεχίζουμε και σήμερα τις διπλωματικές μας  ακροβασίες.

Τότε, από κακό χειρισμό ενός μικρής έκτασης διπλωματικού επεισοδίου, φθάσαμε στο σημείο να επικαλεσθούμε του κόσμου τις γελοιότητες για την ‘’εξαφάνιση’’ της ελληνικής σημαίας από τη νησίδα, ‘’εξ αιτίας του ανέμου’’. Χωρίς να το καταλάβουμε δώσαμε ‘’ερείσματα’’ στους ανατολικούς μας γείτονες, να αναφέρονται σε γκρίζες ζώνες και να απεμπολούμε στην πράξη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, σε χώρους όπου έβοσκαν ελεύθερα και αμέριμνα ελληνικά κοπάδια αιγοπροβάτων.

Σήμερα, δεν έχουμε μάθει ακόμα τίποτα, ύστερα από τόσα χρόνια και αμέτρητα παθήματα και αφήνουμε να ασκούν την εξωτερική μας πολιτική ο τέως βοσκός των Ιμίων και ο Δήμαρχος Καλύμνιων, μέσω των ΜΜΕ. Καλός και σεβαστός ο πατριωτισμός τους αλλά απαράδεκτος ο τρόπος άσκησης της ‘’εξωτερικής πολιτικής’’ τους. Βέβαια οι άνθρωποι θέλησαν απλώς να υπερθεματίσουν στις     πρακτικές του Υπουργού Άμυνας κ. Καμένου. Ο  άνθρωπος αυτός, προκειμένου να στηρίξει την ‘’αμφισβητούμενη’’ εκ των έσω, θέση του στην εξουσία, υποκαθιστά τον Υπουργό των εξωτερικών και τους επαγγελματίες του είδους, για να προβάλει τις εθνικιστικές κορώνες του. Ο κ. Κοτζιάς όμως, πως αντιμετωπίζει τον νέο αυτό τρόπο  άσκησης της εξωτερικής πολιτικής  από το Υπουργείο Άμυνας, όπως συστηματικά το πράττε η   σύγχρονη Τουρκία και λογικά το καταδικάζουμε;

Με την ‘’ερασιτεχνική’’  διπλωματία, απλά επιτρέπουμε στους στριμωγμένους από τα εσωτερικά τους γεγονότα Τούρκους, να βρουν διεξόδους και να δημιουργήσουν εντυπώσεις και όχι μόνο. Ο εθνικισμός και οι παλικαρισμοί δίνουν ‘’αφορμές’’ στους  γείτονές μας, που δίκαια κατακρίνουμε για ανάλογες μεθοδεύσεις τους, να βρουν βήμα και προφάσεις για τις μόνιμες διεκδικήσεις τους. Δεν πρέπει ποτέ να μπερδεύουμε τον νοσηρό εθνικισμό με τον δικαιούμενο πατριωτισμό μας.

Με τις δηλώσεις του αυτές,   ο κ. Καμένος δεν θέτει απλά  υπό αμφισβήτηση  τον μόνο  αρμόδιο να ομιλεί για θέματα εξωτερικής πολιτικής Υπουργό Εξωτερικών, αλλά  και τον μειώνει διεθνώς.  Πολύ θα ήθελα να πληροφορηθώ τη θέση του λαλίστατου σε άλλες περιπτώσεις κ. Πρωθυπουργού, που με τη σιωπή του  αφήνει έκθετο τον κ. Κοτζιά και δίνει την εντύπωση ότι  υιοθετεί τον τρόπο των δηλώσεων  του κ. Καμένου. Σε κάθε περίπτωση θα  πρότεινα,  όπως το έχω κάνει και στο παρελθόν , να μην ανοίξουν - παράλληλα με τα οικονομικά χάλια μας - και ανύπαρκτα  Ελληνο-Τουρκικά θέματα. Μια βλάβη στα οικονομικά μπορεί εύκολα ή δυσκολότερα να διορθωθεί, ενώ μια διπλωματική αστοχία μπορεί να βλάψει την ίδια τη χώρα, ανεπανόρθωτα.

Πρέπει λοιπόν ο κ. Τσίπρας να πάρει θέση, διότι κατά το Σύνταγμα, ως   Πρόεδρος της Κυβέρνησης, είναι ο τελικός υπεύθυνος για τις δραστηριότητες του συνόλου των Υπουργών του , έξω από τις όποιες σκοιπιμότητες διατήρησης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Είναι καιρός που έχω καλέσει και τους επαγγελματίες διπλωματικούς να εκφράσουν τις θέσεις τους – διότι αυτό υπονοεί και  το Επί Τιμή  των συνταξιούχων- πριν είναι πολύ αργά.

Ανάλογη είναι η πρότασή μου και προς τον Τύπο και τα ΜΜΕ γενικότερα και μάλιστα  στους σοβαρούς εκπροσώπους τους, που υπάρχουν αρκετοί. Πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν εκπροσωπούν την  τουρκική ΑΚΣΑΜ και τους γκρίζους λύκους, αλλά την ενημέρωση μιας δημοκρατικής και ευνομούμενης χώρας. Αντί να συμπολιτεύονται ή να αντιπολιτεύονται την Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, σε κουτσομπολιά η δογματισμούς, καλόν είναι να αρθρώσουν σωστό   και τεκμηριωμένο πολιτικό λόγο που υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα. Μπορεί κάποια θέματα να αυξάνουν τα ποσοστά τηλεθέασης ή τον αριθμό φύλλων των εντύπων τους, παραβλάπτουν όμως τα συμφέροντα της χώρας, στην οποία όπως όλοι μας, καλούνται και οι ίδιοι να  ζήσουν με τα παιδιά τους.

Πότε επί τέλους θα σοβαρευτούμε σε αυτή τη χώρα και θα μάθουμε να ασχολούμαστε ‘’ έκαστος εφ’ ω ετάχθη’’ και όχι κατά το δοκούν και βολεύειν τον κάθε  παράγοντα ή αυτόκλητο παραγοντίσκο; Ο εσκεμμένος ‘’παρεμβατισμός’’ κάποιων αναρμοδίων, για την  κάλυψη ειδικών προσωπικών αναγκών ή συμφερόντων δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι ή δικαιολογία για τον ενδεχόμενο  εθνικό  αντίκτυπο. Αντώνης Ταρνανάς

ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΑ

Ο σημερινός μου τίτλος δεν αναφέρεται στα σπονδυλωτά ζώα,  υποσυνομοταξία των χορδωτών, που περιλαμβάνει εκείνα που διαθέτουν σπονδυλική στήλη και ραχιαίο κεντρικό νευρικό σύστημα.  Στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο άνθρωπος, με  επιφυλάξεις για κάποιους νεοέλληνες, που ορισμένοι προσπαθούν να μετατάξουν στα ασπόνδυλα, ένα υποδεέστερο είδος, που  αδυνατεί να  ‘’σηκώσει το κεφάλι του’’.  Το κεφάλαιο αυτό της ζωολογίας, όπως πάμε,  ίσως μας απασχολήσει μελλοντικά.

 Σήμερα θα ασχοληθούμε με τα σπονδυλωτά έργα [άρθρα, θεατρικά ή κινηματογραφικά έργα, κλπ. ], που αποτελούνται από χωριστά αυτοτελή μέρη, με εσωτερική συνοχή και ίδιο θεματικό  άξονα . Ένα χαρακτηριστικό δείγμα του είδους αποτελεί και η θαυμάσια και διδακτική παλιά ταινία ‘’ η κάλπικη λίρα'' και '' οι Γερμανοί ξανάρχονται’’. Προσωπικά είχα την ατυχία να ζήσω και τα πραγματικά γεγονότα που σημάδεψαν τα παιδικά μου χρόνια και δυστυχώς τα ξαναζώ  και στα γεράματά μου. Πάλι συσσίτια, δελτία φαρμάκων και τροφίμων, πείνα , ανεργία και γενικευμένη ανέχεια, όπως και τότε, με εξαίρεση όσων έχουν την κουτάλα, την οποία θα υπερασπιστούν με κάθε μέσο.

 Θυμάστε τον Λογοθετίδη να τρώει το καναρίνι  του, την ορφανή Φανούλα που πωλούσε λουλούδια από τον τάφο του πατέρα της,  για να βοηθήσει την άρρωστη μητέρα της, τον ζωγράφο [ Δημήτρη Χορν] που ζωγράφιζε κίτρινα  φεγγάρια στην ταβέρνα των Θεών και έβαφε τους τοίχους για τον επιούσιο; Ο θεματικός κοινός άξονας όλων αυτών των μικρών ιστοριών, ήταν ένα νόμισμα – μία χρυσή λίρα- που στο τέλος αποδείχτηκε ότι ‘’φευ’’ ήταν κάλπικη, όπως κάλπικες είναι και οι σημερινές υποσχέσεις των κυβερνώντων, άσχετα με το επίμαχο νόμισμα. Ο εφιάλτης του ανθρωπάκου της ταινίας ήταν ότι ‘’ οι Γερμανοί ξανάρχονται’’. Ε! λοιπόν και το νόμισμα τίθεται σε αμφισβήτηση και οι  Γερμανοί είναι εδώ και μάλιστα τους ‘’φέραμε’’  μόνοι μας, ζητιανεύοντας τη μεσολάβησή τους, άσχετα αν τους βρίζουμε για να κολακέψουμε τους ψηφοφόρους μας. Ανάλογος είναι  και ο κοινός άξονας που συνδέει τα σημερινά μου  ταπεινά αυτοτελή κείμενα.

1.- ΤΑ  ΒΡΩΜΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΣΤΡΙΚΑ

Πρόκειται για τις δηλώσεις του κ. Καμένου,  αρχηγού του συγκυβερνώντος  Κόμματος, με τις οποίες απάντησε δημόσια στον τέως Υπουργό Παιδείας, κ. Φίλη. Ο δεύτερος  πρότεινε στα συντρόφια του, να αποποιηθούν τη μέχρι τώρα  σύμπραξη με τους ‘’ΑΝΕΛ’’, με τους οποίους υπήρξε και ο ίδιος ομοτράπεζος  και συνδαιτυμόνας στο μεγάλο φαγοπότι, ως Υπουργός και να στραφούν προς το ‘’ανακατασκευασμένο’’ ΠΑΣΟΚ. Έθετε βέβαια κάποιες προϋποθέσεις, με τον αποκλεισμό των δεξιόστροφων μελών του – κατονομάζοντας τους κ. κ. Παπανδρέου, Βενιζέλο και Λοβέρδο.

Δεν κατάλαβα τι ακριβώς ενόχλησε περισσότερο τον κ. Καμένο, πέραν της απώλειας των ζεσταμένων θώκων τους, αλλά η απάντησή του υπήρξε άμεση και κεραυνοβόλα. Απάντησε λοιπόν εμφαντικά ότι

‘’‘’«Θα μπλοκάρουμε όποιον κύριο Φίλη ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές της συνεργασίας μας», είπε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων, υπενθυμίζοντας την αντίδραση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, όταν ο κ. Φίλης, βρέθηκε σε κόντρα με την Εκκλησία καθώς και την δήλωσή του για την γενοκτονία των Ποντίων.

Ανέβασε μάλιστα τους τόνους λέγοντας ότι αν ο κ. Φίλης θέλει “συνεργασία με τα βρώμικα, εάν λέει ότι θέλει να πάει να βρει τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Λοβέρδο, χαλάλι του, ας βγάλουν και τον Τσοχατζόπουλο από τη φυλακή να γίνουν μια ωραία παρέα”.

«Έχουμε σοβαρότερα θέματα να συζητήσουμε με τον Πρωθυπουργό, από τον Φίλη», απάντησε χαρακτηριστικά, σε ερώτηση για το αν έχει συζητήσει το θέμα με τον Πρωθυπουργό.

Επιπλέον πρόσθεσε: «Όσοι ονειρεύονται ρήξη της συνεργασίας μας με τον Τσίπρα θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2019».’’’’

  Από όλη αυτή την ιστορία συγκράτησα τη φράση του, ότι ο κ. Φίλης θέλει ‘’συνεργασία με τα βρώμικα’’, ενώ προφανώς ό ίδιος προτιμά εκείνη με τα ‘’παστρικά’’. Σε κάθε περίπτωση όμως, σκοπίμως αποσιωπούν αμφότεροι, ότι και σήμερα με μια ομάδα του ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούν και άντε να βρεις ποια στελέχη ανήκουν στα ‘’ βρώμικα και ποια στα παστρικά’’.

 2.- Ο  κ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ  ΚΑΙ Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ

Ο Υπουργός μας των Οικονομικών, που είχε καταπιεί τη γλώσσα του αμέσως μετά το τελευταίο Eurogroup, ξαναμίλησε και μάλιστα έκανε και επίδειξη των λογοτεχνικών του γνώσεων. Τον Ελληνικό λαό βέβαια περισσότερο τον ενδιαφέρουν οι άλλες γνώσεις και ενέργειες του, χωρίς να παραγνωρίζουν και τη γενικότερη παιδεία του. Την αναφορά του όμως στην Ιφιγένεια τι την ήθελε, ημέρες που διερχόμαστε;  Μας θυμίζει  πρόσωπα της αρχαίας τραγωδίας και παραβλέπει  τα σύγχρονα δράματα του Ελληνικού λαού. Με ευρωπαϊκή καλλιέργεια και φινέτσα, μπήκε για τα καλά στις κακές τεχνικές της ‘’ριζοσπαστικής’’ ελληνικής πραγματικότητας.

 Ενεργεί  όπως οι αλλοδαποί που έρχονται στη χώρα μας, για πρώτη φορά και κάποιοι πονηροί, τους ‘’μαθαίνουν’’  τις στρεβλές συνήθειες και το ‘’πονηρό’’ λεξιλόγιο για να κάνουν πλάκα . Ενώ λοιπόν γνωρίζει  την αρχαία μας ιστορία, χρησιμοποιεί  τα ‘’μεταμοντέρνα’’ κόλπα των συντρόφων του , για να μας πείσει για την αριστεροσύνη του. Δεν είναι κακό να ενεργοποιήσει τα θετικά μέσα που διδάχθηκε από τους δικούς του και τη χώρα που μεγάλωσε, αφήνοντας κατά μέρος τους λεκτικούς ακροβατισμούς του αφέντη  και των συντρόφων του. Λίγη ειλικρίνεια – που του ξεφεύγει κατά καιρούς – δεν έβλαψε κανένα.

 3.- ΕΝΤΙΜΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΗΣ

Παρακολούθησα τη συζήτηση στη Βουλή και τις απαντήσεις του Πρωθυπουργού μας στον κύριο Λεβέντη. Αφού απέφυγε με κάθε τρόπο να μιλήσει ‘’για την ταμπακέρα’’, αναφέρθηκε στον έντιμο συμβιβασμό και προσπάθησε να μας πείσει για τη μεγάλη επιτυχία στο τελευταίο Eurogroup, μη παραλείποντας να συγχαρεί τους αρμοδίους Υπουργούς. Ανέλυσε λεπτομερώς τα όσα θετικά αποδέχτηκαν οι ξένοι και αποσιώπησε παντελώς όσα ο ίδιος αποδέχτηκε  να προνομοθετήσει και τα οποία μέχρι χθες, μετά βδελυγμίας ξόρκιζε. Επανέλαβε μάλιστα επανειλημμένα ότι δεν θα χαθεί ούτε  ένα ‘’Ευρώ’’ από μισθούς και συντάξεις. Αυτή του η επιμονή με βάζει σε σκέψεις – πονηρές σαν τις δικές του – και διερωτώμαι μήπως έχει αρχίσει να πιστεύει στην έξοδο από το ευρωπαϊκό νόμισμα;

Το χαρακτηριστικότερο μέρος της δήλωσής του ήταν η υπόμνηση ότι ‘’όλοι τον αποκαλούν ψεύτη’’ για όσα υποστηρίζει. Αν δεν σεβόμουν τον θεσμό, θα του αναγνώριζα  την απόλυτη αυτογνωσία του αλλά  θα προτιμούσα να κάνω λάθος και να αποδώσω τα λεγόμενά του σε κάποιον πονηρό σωσία , που παρεισέφρησε στο κοινοβούλιο, για να μπορώ να τον χαρακτηρίσω αδιόρθωτο αρχιψεύτη.

Όσον αφορά τον συχνά  επαναλαμβανόμενο ‘’έντιμο συμβιβασμό’’, θα του συνιστούσα να αποφεύγει την επίκλησή του, όχι μόνο διότι άλλα έλεγε παλιότερα αλλά κυρίως διότι η πρώτη λέξη του χαρακτηρισμού περιέχει την έννοια της τιμής και αυτό που επιχειρείται δεν περιποιεί τιμή αλλά ούτε είναι συμβιβασμός. Θυμίζει όρους ηττημένων, που δεν τους επιτρέπεται ούτε καν η έκφραση γνώμης, αφού τους καταλογίζεται ότι οδήγησαν οι ίδιοι την κατάσταση στα σημερινά της  όρια και δεν τους εμπιστεύονται . Όλα δε αυτά έγιναν για να δεχθούν οι δανειστές μας, να στείλουν ‘’την τρόικα’’ που θα μας επιβάλει τα νέα δεσμά. Επί όλων αυτών θα μιλήσουμε εν καιρώ, αφού πολύ απέχουμε ακόμα από την υπογραφή της όποιας μας ‘’ορίσουν’’ μελλοντικής συμφωνίας  ‘’έντιμου συμβιβασμού’’.

Θαύμασα την υποκριτική ομιλία του Πρωθυπουργού μας, κατά την παραλαβή των εγκαταστάσεων του Ιδρύματος Νιάρχου και προβληματίστηκα. Όχι μόνο για την ‘’αναγνώριση’’ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που κάνει θαύματα αλλά είναι έξω από τις επιλογές της ‘’μαρξιστικής’’  του ιδεοληψίας,  κυρίως όμως  για το ίδιο το έργο, που παραδίνεται στο ελληνικό δημόσιο. Κρίμα στη δαπάνη και το γούστο των δωρητών, που εμπιστεύονται ένα τόσο σημαντικό έργο σε ένα κράτος που έκανε τα περισσότερα ολυμπιακά έργα ευκαιρίες διορισμού διευθυντικών κομματικών στελεχών και σκουπιδότοπους..   Αντώνης Ταρνανάς

  

Ο σημερινός μου τίτλος δεν αναφέρεται στα σπονδυλωτά ζώα,  υποσυνομοταξία των χορδωτών, που περιλαμβάνει εκείνα που διαθέτουν σπονδυλική στήλη και ραχιαίο κεντρικό νευρικό σύστημα.  Στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο άνθρωπος, με  επιφυλάξεις για κάποιους νεοέλληνες, που ορισμένοι προσπαθούν να μετατάξουν στα ασπόνδυλα, ένα υποδεέστερο είδος, που  αδυνατεί να  ‘’σηκώσει το κεφάλι του’’.  Το κεφάλαιο αυτό της ζωολογίας, όπως πάμε,  ίσως μας απασχολήσει μελλοντικά.

 Σήμερα θα ασχοληθούμε με τα σπονδυλωτά έργα [άρθρα, θεατρικά ή κινηματογραφικά έργα, κλπ. ], που αποτελούνται από χωριστά αυτοτελή μέρη, με εσωτερική συνοχή και ίδιο θεματικό  άξονα . Ένα χαρακτηριστικό δείγμα του είδους αποτελεί και η θαυμάσια και διδακτική παλιά ταινία ‘’ οι Γερμανοί ξανάρχονται’’. Προσωπικά είχα την ατυχία να ζήσω και τα πραγματικά γεγονότα που σημάδεψαν τα παιδικά μου χρόνια και δυστυχώς τα ξαναζώ  και στα γεράματά μου. Πάλι συσσίτια, δελτία φαρμάκων και τροφίμων, πείνα , ανεργία και γενικευμένη ανέχεια, όπως και τότε, με εξαίρεση όσων έχουν την κουτάλα, την οποία θα υπερασπιστούν με κάθε μέσο.

 Θυμάστε τον Λογοθετίδη να τρώει το καναρίνι  του, την ορφανή Φανούλα που πωλούσε λουλούδια από τον τάφο του πατέρα της,  για να βοηθήσει την άρρωστη μητέρα της, τον ζωγράφο [ Δημήτρη Χορν] που ζωγράφιζε κίτρινα  φεγγάρια στην ταβέρνα των Θεών και έβαφε τους τοίχους για τον επιούσιο; Ο θεματικός κοινός άξονας όλων αυτών των μικρών ιστοριών, ήταν ένα νόμισμα – μία χρυσή λίρα- που στο τέλος αποδείχτηκε ότι ‘’φευ’’ ήταν κάλπικη, όπως κάλπικες είναι και οι σημερινές υποσχέσεις των κυβερνώντων, άσχετα με το επίμαχο νόμισμα. Ο εφιάλτης του ανθρωπάκου της ταινίας ήταν ότι ‘’ οι Γερμανοί ξανάρχονται’’. Ε! λοιπόν και το νόμισμα τίθεται σε αμφισβήτηση και οι  Γερμανοί είναι εδώ και μάλιστα τους ‘’φέραμε’’  μόνοι μας, ζητιανεύοντας τη μεσολάβησή τους, άσχετα αν τους βρίζουμε για να κολακέψουμε τους ψηφοφόρους μας. Ανάλογος είναι  και ο κοινός άξονας που συνδέει τα σημερινά μου  ταπεινά αυτοτελή κείμενα.

1.- ΤΑ  ΒΡΩΜΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΣΤΡΙΚΑ

Πρόκειται για τις δηλώσεις του κ. Καμένου,  αρχηγού του συγκυβερνώντος  Κόμματος, με τις οποίες απάντησε δημόσια στον τέως Υπουργό Παιδείας, κ. Φίλη. Ο δεύτερος  πρότεινε στα συντρόφια του, να αποποιηθούν τη μέχρι τώρα  σύμπραξη με τους ‘’ΑΝΕΛ’’, με τους οποίους υπήρξε και ο ίδιος ομοτράπεζος  και συνδαιτυμόνας στο μεγάλο φαγοπότι, ως Υπουργός και να στραφούν προς το ‘’ανακατασκευασμένο’’ ΠΑΣΟΚ. Έθετε βέβαια κάποιες προϋποθέσεις, με τον αποκλεισμό των δεξιόστροφων μελών του – κατονομάζοντας τους κ. κ. Παπανδρέου, Βενιζέλο και Λοβέρδο.

Δεν κατάλαβα τι ακριβώς ενόχλησε περισσότερο τον κ. Καμένο, πέραν της απώλειας των ζεσταμένων θώκων τους, αλλά η απάντησή του υπήρξε άμεση και κεραυνοβόλα. Απάντησε λοιπόν εμφαντικά ότι

‘’‘’«Θα μπλοκάρουμε όποιον κύριο Φίλη ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές της συνεργασίας μας», είπε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων, υπενθυμίζοντας την αντίδραση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, όταν ο κ. Φίλης, βρέθηκε σε κόντρα με την Εκκλησία καθώς και την δήλωσή του για την γενοκτονία των Ποντίων.

Ανέβασε μάλιστα τους τόνους λέγοντας ότι αν ο κ. Φίλης θέλει “συνεργασία με τα βρώμικα, εάν λέει ότι θέλει να πάει να βρει τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Λοβέρδο, χαλάλι του, ας βγάλουν και τον Τσοχατζόπουλο από τη φυλακή να γίνουν μια ωραία παρέα”.

«Έχουμε σοβαρότερα θέματα να συζητήσουμε με τον Πρωθυπουργό, από τον Φίλη», απάντησε χαρακτηριστικά, σε ερώτηση για το αν έχει συζητήσει το θέμα με τον Πρωθυπουργό.

Επιπλέον πρόσθεσε: «Όσοι ονειρεύονται ρήξη της συνεργασίας μας με τον Τσίπρα θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2019».’’’’

  Από όλη αυτή την ιστορία συγκράτησα τη φράση του, ότι ο κ. Φίλης θέλει ‘’συνεργασία με τα βρώμικα’’, ενώ προφανώς ό ίδιος προτιμά εκείνη με τα ‘’παστρικά’’. Σε κάθε περίπτωση όμως, σκοπίμως αποσιωπούν αμφότεροι, ότι και σήμερα με μια ομάδα του ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούν και άντε να βρεις ποια στελέχη ανήκουν στα ‘’ βρώμικα και ποια στα παστρικά’’.

 2.- Ο  κ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ  ΚΑΙ Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ

Ο Υπουργός μας των Οικονομικών, που είχε καταπιεί τη γλώσσα του αμέσως μετά το τελευταίο Eurogroup, ξαναμίλησε και μάλιστα έκανε και επίδειξη των λογοτεχνικών του γνώσεων. Τον Ελληνικό λαό βέβαια περισσότερο τον ενδιαφέρουν οι άλλες γνώσεις και ενέργειες του, χωρίς να παραγνωρίζουν και τη γενικότερη παιδεία του. Την αναφορά του όμως στην Ιφιγένεια τι την ήθελε, ημέρες που διερχόμαστε;  Μας θυμίζει  πρόσωπα της αρχαίας τραγωδίας και παραβλέπει  τα σύγχρονα δράματα του Ελληνικού λαού. Με ευρωπαϊκή καλλιέργεια και φινέτσα, μπήκε για τα καλά στις κακές τεχνικές της ‘’ριζοσπαστικής’’ ελληνικής πραγματικότητας.

 Ενεργεί  όπως οι αλλοδαποί που έρχονται στη χώρα μας, για πρώτη φορά και κάποιοι πονηροί, τους ‘’μαθαίνουν’’  τις στρεβλές συνήθειες και το ‘’πονηρό’’ λεξιλόγιο για να κάνουν πλάκα . Ενώ λοιπόν γνωρίζει  την αρχαία μας ιστορία, χρησιμοποιεί  τα ‘’μεταμοντέρνα’’ κόλπα των συντρόφων του , για να μας πείσει για την αριστεροσύνη του. Δεν είναι κακό να ενεργοποιήσει τα θετικά μέσα που διδάχθηκε από τους δικούς του και τη χώρα που μεγάλωσε, αφήνοντας κατά μέρος τους λεκτικούς ακροβατισμούς του αφέντη  και των συντρόφων του. Λίγη ειλικρίνεια – που του ξεφεύγει κατά καιρούς – δεν έβλαψε κανένα.

 3.- ΕΝΤΙΜΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΗΣ

Παρακολούθησα τη συζήτηση στη Βουλή και τις απαντήσεις του Πρωθυπουργού μας στον κύριο Λεβέντη. Αφού απέφυγε με κάθε τρόπο να μιλήσει ‘’για την ταμπακέρα’’, αναφέρθηκε στον έντιμο συμβιβασμό και προσπάθησε να μας πείσει για τη μεγάλη επιτυχία στο τελευταίο Eurogroup, μη παραλείποντας να συγχαρεί τους αρμοδίους Υπουργούς. Ανέλυσε λεπτομερώς τα όσα θετικά αποδέχτηκαν οι ξένοι και αποσιώπησε παντελώς όσα ο ίδιος αποδέχτηκε  να προνομοθετήσει και τα οποία μέχρι χθες, μετά βδελυγμίας ξόρκιζε. Επανέλαβε μάλιστα επανειλημμένα ότι δεν θα χαθεί ούτε  ένα ‘’Ευρώ’’ από μισθούς και συντάξεις. Αυτή του η επιμονή με βάζει σε σκέψεις – πονηρές σαν τις δικές του – και διερωτώμαι μήπως έχει αρχίσει να πιστεύει στην έξοδο από το ευρωπαϊκό νόμισμα;

Το χαρακτηριστικότερο μέρος της δήλωσής του ήταν η υπόμνηση ότι ‘’όλοι τον αποκαλούν ψεύτη’’ για όσα υποστηρίζει. Αν δεν σεβόμουν τον θεσμό, θα του αναγνώριζα  την απόλυτη αυτογνωσία του αλλά  θα προτιμούσα να κάνω λάθος και να αποδώσω τα λεγόμενά του σε κάποιον πονηρό σωσία , που παρεισέφρησε στο κοινοβούλιο, για να μπορώ να τον χαρακτηρίσω αδιόρθωτο αρχιψεύτη.

Όσον αφορά τον συχνά  επαναλαμβανόμενο ‘’έντιμο συμβιβασμό’’, θα του συνιστούσα να αποφεύγει την επίκλησή του, όχι μόνο διότι άλλα έλεγε παλιότερα αλλά κυρίως διότι η πρώτη λέξη του χαρακτηρισμού περιέχει την έννοια της τιμής και αυτό που επιχειρείται δεν περιποιεί τιμή αλλά ούτε είναι συμβιβασμός. Θυμίζει όρους ηττημένων, που δεν τους επιτρέπεται ούτε καν η έκφραση γνώμης, αφού τους καταλογίζεται ότι οδήγησαν οι ίδιοι την κατάσταση στα σημερινά της  όρια και δεν τους εμπιστεύονται . Όλα δε αυτά έγιναν για να δεχθούν οι δανειστές μας, να στείλουν ‘’την τρόικα’’ που θα μας επιβάλει τα νέα δεσμά. Επί όλων αυτών θα μιλήσουμε εν καιρώ, αφού πολύ απέχουμε ακόμα από την υπογραφή της όποιας μας ‘’ορίσουν’’ μελλοντικής συμφωνίας  ‘’έντιμου συμβιβασμού’’.

Θαύμασα την υποκριτική ομιλία του Πρωθυπουργού μας, κατά την παραλαβή των εγκαταστάσεων του Ιδρύματος Νιάρχου και προβληματίστηκα. Όχι μόνο για την ‘’αναγνώριση’’ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που κάνει θαύματα αλλά είναι έξω από τις επιλογές της ‘’μαρξιστικής’’  του ιδεοληψίας,  κυρίως όμως  για το ίδιο το έργο, που παραδίνεται στο ελληνικό δημόσιο. Κρίμα στη δαπάνη και το γούστο των δωρητών, που εμπιστεύονται ένα τόσο σημαντικό έργο σε ένα κράτος που έκανε τα περισσότερα ολυμπιακά έργα ευκαιρίες διορισμού διευθυντικών κομματικών στελεχών και σκουπιδότοπους..   Αντώνης Ταρνανάς