ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ

         Δεν είναι η πρώτη φορά που επικαλούμαι το ομότιτλο έργο του αξέχαστου Δημήτρη Ψαθά. Η αριστοτεχνική διαστρέβλωση της αλήθειας των κυβερνώντων , δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε τα κινηματογραφικά παθήματα του αείμνηστου Ντίνου Ηλιόπουλου. Όλα αυτά βρίσκουν την πλήρη εφαρμογή τους στους σημερινούς Έλληνες, που στενάζουν από τους αλλοπρόσαλλους  πειραματισμούς των μαθητευόμενων μάγων της πολιτικής μας σκηνής. Οι ηγέτες μας αρνούνται, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν την πραγματικότητα. Παρά την ομολογημένη πλάνη και αυταπάτη τους, επιμένουν να  εξαπατούν και να  παραπλανούν – μέχρις αποπλάνησης [*]- τον ελληνικό  λαό, επαναλαμβάνοντας αδιάντροπα τα ψεύδη τους και στα τηλεοπτικά παράθυρα. Εκεί βέβαια  έχουν αρωγούς  κάποιους   παρουσιαστές ,που προτιμούν τα ‘’νούμερα’,’ παρά την προστασία της αλήθειας,  την οποία γνωρίζουν μεν αλλά θεωρούν υποδεέστερη της τηλεθέασης. Το ίδιο έκαναν οι κύριοι παρουσιαστές και προς τον κ. Βαρουφάκη, που οι περισσότεροι επικαλούνταν την  οικονομική του αυθεντία    και εθώπευαν ‘’τους σοφούς του λόγους’’. 

Όσο και αν προσπαθούν να μας ‘’πειθαναγκάσουν’’ ότι η ζωή μας βελτιώνεται, τους διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα, και ας μετέρχονται τρόπους και μέσα που υποτιμούν και τη νοημοσύνη μας. Προσπαθούν να δείξουν τον ευρωπαϊκό τους προσανατολισμό, προβάλλοντας ολοκληρωτικά καθεστώτα – τύπου ‘’Μαδούρο’’.  Υπερασπίζονται το Ευρώ με τον διορισμό του ‘’δραχμιστή’’ κ. Παπαδημητρίου ως Υπουργού Οικονομίας. Εκείνος με τη σειρά του επιλέγει τους συνεργάτες του – Έλληνες και ξένους – με τα ίδια κριτήρια.

 Ζητιανεύουν τη συμπόνια των δανειστών και του ΔΝΤ [που δεν θέλουν μεν αλλά εκλιπαρούν την κυρία Λαγκάρ για να συμμετάσχει] και παράλληλα τους καθυβρίζουν  για να ικανοποιούν και τα συντρόφια τους. Καταφέρονται και συκοφαντούν συνεχώς τους πολιτικούς τους αντιπάλους, για να ‘’αναδείξουν’’ τη δική τους ‘’καθαρότητα’’ και υπεροχή. Θεωρούν λαϊκισμό την υπόμνηση των συνθημάτων τους  δεν πληρώνω- δεν πληρώνω και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα,  που τους έφεραν στην εξουσία. Πρέπει επί τέλους να καταλάβουν ότι ήλθε ο καιρός να πληρώσουν  και οι ίδιοι και μάλιστα αναδρομικά και για όσους   παρέσυραν να κάνουν το ίδιο, διότι τελικά – κυρίως για τους άθεους – όλα εδώ πληρώνονται.

Διερωτώμαι αν έχουν κατανοήσει  την αναξιοπιστία τους προς τον ελληνικό λαό  και επίσης εκείνη  προς τους ξένους,   ή οποία θα συνοδεύει τη χώρα μας  και στο διηνεκές . Αν οι ξένοι ανέχονται ακόμα την τυχοδιωκτική τους στάση, το κάνουν για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους και κυρίως διότι τους θεωρούν προσφορότερους για να ‘’περάσουν’’ ευκολότερα τα δυσβάσταχτα μέτρα που επιδεινώνονται με κάθε κωλυσιεργία ή καθυστέρηση.

Παράλληλα, με την δήθεν ριζοσπαστική  τους αριστεροσύνη – και  όλίγον από ΑΝΕΛ – ρίχνουν νερό στον μύλο των λαϊκιστών της αντίπερα όχθης, που μονοπωλούν την εθνικοφροσύνη. Ας παραδειγματιστούν από ανάλογα ‘’πειράματα’’ που γιγάντωσαν τους φασιστοειδείς σχηματισμούς στην Ευρώπη και αλλαχού. Αντί άλλης επιχειρηματολογίας παραθέτω αυτούσιο άρθρο του 2014, που αναφέρεται σε φαινόμενα δημιουργίας φασιστικών εκτρωμάτων, που δημιούργησαν ανάλογες ‘’σοσιαλίζουσες’’ λογικές παλαιότερων εποχών, που απεύχομαι να  επαναληφθούν.
Αντώνης Ταρνανάς

         [*]  Αποπλάνηση

[εξώθηση κάποιου σε εσφαλμένο δρόμο (ηθικά) με πειθώ, υποσχέσεις, κολακείες]

                              Ακολουθεί το σχετικό κείμενο

‘’’’Ο Μιτεράν άνοιξε τον δρόμο στη Λεπέν                1.4.2014

Η προέλαση της Μαρίν Λεπέν στο πολιτικό τοπίο της Γαλλίας οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Παίζουν ασφαλώς ρόλο η ευφυία της και η ικανότητά της να εκφράζει τα συναισθήματα και την οργή των θυμάτων της κρίσης, όπως και η εν πολλοίς επιτυχημένη στρατηγική της να «μακιγιάρει» και να καταστήσει παρουσιάσιμο το κόμμα της, αποκηρύσσοντας - στα λόγια τουλάχιστον - τον ναζιστοειδή αρνητισμό του Ολοκαυτώματος.

Παίζει μεγάλο ρόλο η γενική κρίση της Ευρώπης, που έχει τόσο οικονομικό όσο και πολιτικό χαρακτήρα, και οδηγεί πολλούς πολίτες να αναζητήσουν καταφύγιο στη μικρή πατρίδα. Παίζει ρόλο και η ανικανότητα των δύο μεγάλων κομμάτων της Γαλλίας.

Όπως επισημαίνει όμως σε άρθρο του στην εφημερίδα Corriere della Sera ο Ιταλός συγγραφέας Κλάουντιο Μάγκρις, η μετατροπή ενός απόκληρου πολιτικού κινήματος σε ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και σε μια προσωπικότητα που κυριάρχησε τη δεκαετία του '80 στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας: τον Φρανσουά Μιτεράν.

Παίζοντας με τον εκλογικό νόμο, ο τότε ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος επέτρεψε την είσοδο του Εθνικού Μετώπου στη Βουλή.

Με τον τρόπο αυτό, το εκλογικό σώμα διχάστηκε και η μετριοπαθής και φιλελεύθερη Δεξιά αποδυναμώθηκε. Οι ηγέτες της τελευταίας μπορεί να μην είχαν το κύρος του Ντε Γκολ, ήταν όμως άνθρωποι εγνωσμένων δημοκρατικών φρονημάτων.

Ο Μιτεράν δεν ήθελε βέβαια να δημιουργήσει ένα ισχυρό και επικίνδυνο κόμμα της ακροδεξιάς.

Ήθελε να αποδυναμώσει τη Δεξιά για να ευνοήσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τον ίδιο. Όπως πολλοί μαθητευόμενοι μάγοι, όμως, δεν μπόρεσε να ελέγξει εκείνο το επικίνδυνο παιχνίδι.

Το σημερινό πολιτικό σκηνικό λοιπόν οφείλεται εν πολλοίς στους φιλόδοξους υπολογισμούς του, που αποδείχθηκαν πολύπλοκοι ακόμη και για τον ίδιο.

Ο Μιτεράν έκανε το λάθος να υπερτιμήσει την ευφυία του, να πιστέψει ότι ήταν ένας Ντε Γκολ της Αριστεράς. Πολλοί τον υποστήριξαν τότε με πάθος.

Ανάμεσά τους, και πολλοί σοσιαλίζοντες διανοούμενοι της Ιταλίας, οι οποίοι αργότερα κατέληξαν στο Φόρτσα Ιτάλια και τον Μπερλουσκόνι.

Ίσως να είναι ίδιον της Αριστεράς η υπερτίμηση της ευφυίας της και της πολιτικής της πανουργίας, γράφει ο Μάγκρις.

Όχι βέβαια της κλασικής μαρξιστικής κουλτούρας, ούτε της εξαφανισμένης πλέον φιλελεύθερης και δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά της αμετροεπούς και τρικυμισμένης Αριστεράς που έχει πάρει τη θέση της.

Ακόμη και στην Ιταλία, πολλοί πολιτικοί πίστεψαν ότι ήταν πιο έξυπνοι από τον Μπερλουσκόνι, επειδή είχαν διαβάσει μερικά βιβλία παραπάνω και δεν έκαναν λάθη. Στην πραγματικότητα, εκείνος αποδείχθηκε πολιτικά πολύ πιο έξυπνος και πανούργος από εκείνους.

Το να υποτιμάς ένα κακό, να παίζεις με τη φωτιά ισχυριζόμενος ότι μπορείς να τη σβήσεις όποτε θέλεις, είναι ένας τρόπος να ενισχύεις αυτό το κακό, να μετατρέπεις μια μικρή φωτιά σε πυρκαγιά. ‘’’’

ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΡΙΕΣ

 Έλαβα σήμερα, δύο ταυτόσημα και  ομότιτλα μηνύματα και ένα με παρεμφερές περιεχόμενο, που αφορούν τους Βουλευτές – εν ενεργεία και τέως –    και κάποιους από αυτούς  που θέλουν να μας ΄΄ξανασώσουν’’ και προτίθενται να επανέλθουν στον πολιτικό στίβο, για το καλό της πατρίδας. Παραθέτω, αμέσως μετά, τις κρίσεις και τα σχόλια των δυο καλών μου φίλων, χωρίς το κείμενο που αναφέρεται σε φορολογικά και λοιπά οικονομικά προνόμια των  θεραπόντων και θεραπαινίδων της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, που δημοσιεύθηκε στο Lykabitos.gr.

Θα περιοριστώ σε σχολιασμό της κριτικής και κάποιες εύλογες, έστω και αφελείς,  προσωπικές απορίες και παρατηρήσεις, μήπως και βρούμε άκρη  στην ανίερη αυτή εμπορευματοποίηση που εξελίσσεται στον Ναό της Δημοκρατίας. Θα μου πείτε ότι  η λέξη Ναός, αποτελεί στόχο αφ’ εαυτής για τους δεδηλωμένους άθεους και άπιστους που την υπηρετούν. Μα και οι άλλοι – οι ένθεοι και πιστοί – πολλές φορές  ‘’δεν έχουν ούτε και αυτοί τον Θεό τους’’  και   έχουν επίσης  μετατραπεί σε ‘’βολευτές’’, ασκούντες το μοναδικό επικερδές επάγγελμα στη χώρα μας.

              

               ‘’’’Επάγγελμα «Βουλευτής»_ Οι αμοιβές, τα επιδόματα, οι φοροαπαλλαγές.lykavitos

Τώρα τα μαθαίνουν ;;;;;Δεν ήξεραν τίποτα για την ληστεία ;Και οι Τροικανοι και αυτοι

δεν ακούσανε τίποτα. Αλλά κόρακας  κοράκου μάτι δεν βγάζει.

Ο κ. Τσιτουρίδης κλπ. γιατί θέλουν να ξαναμπούν στο μεγάλο παιχνίδι ???

Η κα Διαμαντοπούλου κλπ ξανa μπαίνουν στο "στίβο" για το καλό της χώρας γιατί??

Μήπως και εκλεγούν και ξανα γεμίσει η τσέπη τους η οποία άδειασε λόγω της μη εκλογής τους.

               Και εμείς τι κάνουμε?? Πληρώνουμε τους φόρους, δεχόμαστε τις περικοπές οι οποίες είναι αντισυνταγματικές σύμφωνα με γνώμη του ΣΤΕ κλπ κλπ.

               Τους επιτρέπουμε να μας εξαθλιώνουν. Λυπηρό.’’’’

Δεν  ξέρω πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα οι μισθοί που επικαλείται το δημοσίευμα ούτε και είναι αυτό το θέμα μου. Πέραν των μισθών και λοιπών  διευκολύνσεων [φορολογικών, γραμματειακής υποστήριξης, ταξιδιών κλπ] έχουν διάφορα επιδόματα για παρουσίες σε επιτροπές και άλλες δραστηριότητες της Βουλής, ενώ  αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος της εκλογής τους.  Γιατί λοιπόν να τις πληρώνονται ‘’έξτρα’’;  Μέσα από το κανάλι της Βουλής διαπιστώνει κανείς ότι η αίθουσα είναι ‘’έρημη ‘’ και κάποια πρόσωπα μπαινοβγαίνουν σ’ αυτή να πουν το ‘’ποιηματάκι’’ του Κόμματος και μετά εξαφανίζονται. Σε αντίθεση με την παρουσία Βουλευτών, υπάρχουν αμέτρητοι  ‘’νεροκουβαλητές’’, εν είδει σερβιτόρων πολυτελούς καφέ-εστιατορίου.

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι τελευταίοι – με τον γενικό όρο προσωπικό της Βουλής- ανήκουν στα προνόμια διορισμών  και πάλι των ‘’βολευτών’’, για να εξυπηρετούν την πελατεία τους αντί να υπηρετούν τον λαό. Οι πατέρες και οι μητέρες του Έθνους έχουν καταστεί μια καλοπληρωμένη – τηρουμένων των αναλογιών – κάστα προνομιούχων κομματικών εκπροσώπων στο κοινοβούλιο, που τηρούν απαρέγκλιτα την κομματική γραμμή. Σπάνια βρίσκεται κάποιος που τηρεί τις συνταγματικές επιταγές για την ελεύθερη κρίση του, αφού  το Κόμμα τον διαγράφει πάραυτα, εφαρμόζοντας τον ‘’αυτόματο κόφτη’’ που μας επιβάλλουν και οι δανειστές.

Ύστερα από τόσα πλεονεκτήματα του ‘’επαγγέλματος’’,  πώς να τα αγνοήσουν και εκείνοι που βρέθηκαν ή βρίσκονται προσωρινά εκτός του Κοινοβουλίου; Καλή δουλειά  και  καλοπληρωμένη, που δεν αφήνει ασυγκίνητους εκείνους που την έχασαν, οπότε αποφασίζουν οι ίδιοι να ‘’μας ξανασώσουν’’. Λυπάμαι ειλικρινά που φθάνω στο σημείο να υιοθετώ τέτοιες βέβηλες σκέψεις για τους κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους, αλλά το λάθος είναι δικό τους. Αν θέλουν να έχουν τον σεβασμό μας – που δικαιούνται – καλόν είναι να εναρμονίζουν τη ζωή τους με τις τύχες των ψηφοφόρων τους. Να κάνουν αυτοπεριορισμούς στις δαπάνες και κυρίως στις πράξεις τους, διότι με την κομματική τους ‘’αγελοποίηση’’  στις επιταγές του αρχηγού, δικαιώνουν όσους πιστεύουν ότι είναι υπεράριθμοι και έτσι  ‘’αυτοκαταργούνται’’.

Ας φροντίσουν λοιπόν πρώτα να μας πείσουν ότι προτάσσουν το γενικό καλό έναντι του κομματικού, ας ζητήσουν μόνοι τους  τον περιορισμό των μισθών και επιδομάτων τους και ας φροντίσουν, τέλος, να βελτιώσουν τα οικονομικά και όχι μόνο, της χώρας που ‘’υπηρετούν’’. Έτσι δίκαια θα έχον και αυτοί το ‘’μερίδιο’’ της επιτυχίας τους από το μεγάλωμα της ‘’πίτας’’ που ανήκει στο σύνολο του Ελληνικού λαού – μέρος του οποίου πρέπει να αισθάνονται και οι ίδιοι.

Δεν είναι δυνατό,  εκείνοι που με τη λαϊκή  ψήφο  κλήθηκαν να  εκπροσωπήσουν τα συμφέροντά μας, να βλέπουν το λειτούργημα του Βουλευτή σαν επάγγελμα και μάλιστα προνομιούχο και επικερδές και να περιμένουν από τον λαό να σέβεται το ‘’ρόλο’’ τους. Είναι προς το συμφέρον τους να σεβαστούν και οι ίδιοι εκείνους που τους έδωσαν αυτά τα προνόμια, ώστε να δικαιούνται και τη λαϊκή αποδοχή και ανταπόκριση,  που τους επιφυλάσσει  και το Σύνταγμα. Αντώνης Ταρνανάς 

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

                                       [ Απόλυτος Κυβερνητικός Παραλογισμός]

         Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι του  Non Paper του Μαξίμου για το Ελληνικό ‘’επίτευγμα’’ στο πρόσφατο Eurogroup και τώρα αρχίζουν να μας τα γυρίζουν. Ενώ τότε είχαν  θριαμβολογήσει – πριν ακόμα λήξει η συνεδρίαση- και διατράνωναν την ικανοποίηση για τα αντισταθμιστικά και άλλα θετικά μέτρα, που ‘’είχαν υποχρεώσει τους κουτόφραγκους να αποδεχθούν ‘’, τώρα  θυμήθηκαν και πάλι το PLAN B.

               «Non Paper» του Μαξίμου με ημερομηνία  20.02.2017:

«Πριν από λίγη ώρα επήλθε συμφωνία μεταξύ της Ελληνικής πλευράς και τους Επικεφαλής των Θεσμών ώστε να επιστρέψουν τα τεχνικά κλιμάκια στην Αθήνα αμέσως μετά την Καθαρά Δευτέρα και να ολοκληρωθεί η τεχνική συμφωνία  (SLA) εντός ολίγων ημερών.
Η Συμφωνία περιλαμβάνει τελικά τον απαράβατο όρο που έθεσε η ελληνική πλευρά για «ούτε ένα ευρώ περισσότερη λιτότητα».
Η Ελληνική πλευρά δέχθηκε την νομοθέτηση μεταρρυθμίσεων που θα εφαρμοστούν από 01/01/2019 και μετά, υπό την προϋπόθεση ότι το δημοσιονομικό ισοζύγιο θα είναι απολύτως ουδέτερο.
Πρακτικά στην Αθήνα θα εξεταστεί η αλλαγή μείγματος πολιτικής από το 2019 και μετά, χωρίς περαιτέρω δημοσιονομική επιβάρυνση.
Στα θετικά της πολιτικής συμφωνίας, που μένει όμως να προσδιοριστεί σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων, είναι η δυνατότητα επιστροφής της εργασιακής κανονικότητας των συλλογικών διαπραγματεύσεων νωρίτερα, δηλαδή πριν το τέλος του προγράμματος.
Επίσης πολύ σημαντική είναι η δέσμευση από πλευράς Commission, που αναμένεται να εξεταστεί σε επόμενο Eurogroup, ώστε να εξαιρεθεί από τις δαπάνες για τον υπολογισμό του πρωτογενούς πλεονάσματος  ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης ύψους 3 δισ. ευρώ για την δημιουργία τουλάχιστον 100.000 θέσεων εργασίας τα επόμενα δυόμιση χρόνια. 
Τη χρηματοδότηση ενός τέτοιου προγράμματος ήδη διαπραγματεύεται η ελληνική πλευρά με την Παγκόσμια Τράπεζα σε συνεργασία με ευρωπαϊκούς οργανισμούς».

Το πραγματικό ‘’κατόρθωμα’’  στο συγκεκριμένο Eurogroup, αποκαλύφθηκε  εκ των υστέρων, δηλαδή  ότι αποδεχτήκαμε τα πάντα με μοναδικό αντάλλαγμα, να επιστρέψουν οι θεσμοί στην Αθήνα. Ήρθε λοιπόν η τρόικα και συνέχισε τις διακοπές της στο Χίλτον, αλλά ούτε δεύτερη μα  ούτε και αξιολόγηση έγινε, αφού τα  ‘’κακά’’ τεχνικά κλιμάκια, στύλωσαν τα πόδια τους και εμμένουν – μέσω του ΔΝΤ –  στη διατήρηση και επέκταση των αλλαγών του 2011-2012. Γιατί λοιπόν όλος αυτός ο ‘’κουρνιαχτός’’ των υπερήφανων ανακοινώσεων, αφού ήξεραν πολύ καλά, ότι για μια ακόμα φορά μας έπαιζαν τον Παππά, όχι τον ‘’διαστημικό’’ [ τύπου Κανάβεραλ ή μάλλον Καρνάβεραλ],  αλλά εκείνον που έπαιζαν στα πεζοδρόμια τα πονηρά κλεφτρόνια  παλιότερων εποχών, για να ‘’μαδήσουν’’ τους αφελείς επαρχιώτες.

Τώρα το ξαναγυρίζουν πάλι στην πολιτική διαπραγμάτευση, αφού ο πρωθυπουργός   μας  διαπίστωσε ότι  ‘’το θέμα των εργασιακών δεν μπορεί να λυθεί στο επίπεδο των τεχνικών κλιμακίων’’. Τότε τι τα θέλανε τα τεχνικά κλιμάκια και ακόμα χειρότερα γιατί τόσο έντονα πανηγύριζαν την επιστροφή τους στην Αθήνα; [Έτσι εξηγείται  και η ‘’αιδήμων ’’σιωπή των κ.κ. Τσακαλώτου και Χουλιαράκη, που είχα επισημάνει και σε σχόλιό μου εκείνων των ημερών, των κυβερνητικών πανηγυρισμών και της κομματικής ‘’καμαρίλας’’.

               Διαβάζω ότι ο εθνικός μας ηγέτης ξαναθυμήθηκε το ευρωπαϊκό κεκτημένο , ενώ δήλωνε θαυμαστής του λατινοαμερικάνικου και κυρίως του κ. Μαδούρο,  που  μας καλούσε να του ‘’μοιάσουμε’’. Κάποια συντρόφια μάλιστα – ζώντας στον δικό τους γυάλινο κόσμο- επιμένουν και τώρα στην εξάλειψη της ανεργίας που πέτυχε ο σύντροφός τους της Βενεζουέλας, αγνοώντας ότι αυτό γίνεται λόγω πτώχευσης. Δεν πρέπει  να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η χώρα αυτή ανήκει στις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς του κόσμου και οι άνθρωποι της   επιζούν αποκλειστικά με τα συσσίτια – που είναι αρεστά και στους δικούς μας ριζοσπάστες μαρξιστές τύπου Καμένου.

Η Κυβέρνησή μας λοιπόν αποπειράται και πάλι μια ‘’πολιτική διαπραγμάτευση’’, που αποκαλεί  σχέδιο Β΄, τη στιγμή που με τις δολιχοδρομίες της επιτρέπει στην κάθε κυρία Βελκουλέσκου, να επιμένει στην άποψη  ότι ‘’ οι βέλτιστες πρακτικές στην Ευρώπη εφαρμόζονται στην Ελλάδα’’, ενώ είναι γνωστό ότι η χώρα μας βρίσκεται ‘’διασωληνωμένη στην εντατική’’. Γνωρίζοντας ότι στον κυβερνητικό χώρο βρίσκονται αρκετοί γιατροί, με τρανό δείγμα τον κ. Πολάκη, καλόν είναι να τους ρωτήσει, για τον μέγιστο χρόνο που μπορεί να αντέξει κανείς τη διασωλήνωση, διότι φοβάμαι ότι ξεπεράσαμε τα όρια και η ‘’επαναφορά’’ στην κανονική ζωή καθίσταται από δύσκολη μέχρι και αδύνατη.

Καλά να πάθουμε όμως, αφού οι κυβερνώντες υπήρξαν δική μας επιλογή και γνωρίζαμε από τότε ότι τα ‘’καθεστώτα’’ αυτά  παραμένουν στην εξουσία  μέχρι να πεισθεί και ο τελευταίος πολίτης ότι η πολιτική τους είναι σωστή και φταίει ο  ανόητος λαός που δεν μπορεί να την κατανοήσει . Το ερώτημα  όμως είναι, τι φταίνε εκείνοι που δεν τους ψήφισαν να πληρώνουν τις αμαρτίες ή τις σκοπιμότητες όσων ήθελαν την Ελλάδα να μοιάζει με τη χώρα του κ. Μαδούρο;  Το ερώτημα βέβαια είναι ‘’ρητορικό’’ όπως ρητορικά είναι τα πάντα στη χώρα της ‘’φαιδράς  πορτοκαλέας’’ που έλεγε ο στίχος του ποιήματος  ‘’ η γη της Ελλάδος’’, του αείμνηστου Άγγελου Βλάχου.  Υπομονή κυρίες και  κύριοι και θα ‘’το φάμε’’ και αυτό, αφού στην σύγχρονη  Ελλάδα του αρχαίου μεγαλείου δεν υπάρχει μέτρο και ο εγωισμός μας δεν μας επιτρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Περαστικά μας και του χρόνου ή του 2019, όπως  μας λένε ειρωνικά οι σωτήρες που καβάλησαν στον σβέρκο μας.

Αντώνης Ταρνανάς

Ο κ. ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΚ NEWS

                       Στις γραφικότητες των Συριζαίων προσχώρησε τελευταία και ο σοβαροφανής κ. Κουρουμπλής. Εκμεταλλευόμενος τη ‘’φυσική’’ λαϊκή συμπάθεια, άρχισε σιγά-σιγά και προοδευτικά να εξωτερικεύει τις όποιες αντιδημοκρατικές αντιλήψεις του απέκρυπτε αιδημόνως μέχρι τώρα. Έδειξε λοιπόν ο κ. Υπουργός ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η εξουσία, άσχετα από τα μνημόνια και τις συνέπειες που αυτά επιφέρουν στον Ελληνικό λαό.

        Ο υπερπροοδευτικός Υπουργός  με την  «αντιδεξιά» συγκρότηση εγκάλεσε τους κυβερνητικούς βουλευτές  (αυτούς δηλαδή  που φοβούνται να ψηφίσουν στην βουλή τα νέα μέτρα) στην ηθική τάξη, σε αυτό που προτάσσει η «αντιδεξιά» τους συνείδηση. Έτσι βλέπει ο κ. Κουρουμπλής την προοδευτική ιδεολογία και την αριστερή [για τον ίδιο για πολλοστή φορά] κυβερνητική πρακτική.

        «Οι αποστασίες τελείωσαν» – είπε – «είμαστε όλοι μαζί ,η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και η ΚΟ των ΑΝΕΛ, ομάδα αυτοκτονίας και θα πάμε έως το 2019. Και θα τις πάρουμε και τις εκλογές τότε … οι βουλευτές της κυβέρνησης είναι σαμουράι»! [ Αν θέλουν να αυτοκτονήσουν είναι δικό τους θέμα, δεν έχουν όμως το δικαίωμα να οδηγήσουν σε αυτοχειρία και τον ταλαίπωρο Ελληνικό λαό  . Enough it’s enough, που θα έλεγαν και οι αγγλόφωνοι  σύντροφοί του ,κ.κ. Πολάκης και Πετρόπουλος].

        Ο  κ. Κουρουμπλής απηύθυνε αυτή την προκλητική και προσβλητική «παρότρυνση» στους βουλευτές που πολιτεύονταν μιλώντας για «παιδιά που λιποθυμούν από πείνα», για «εκτεταμένη ανθρωπιστική κρίση» κ.τ.λ. , καλώντας τους να προβούν στη «θυσία» να ψηφίσουν άλλο ένα μνημόνιο, περισσότερο για λόγους ηθικής συμπαράστασης στον «καημένο» Τσίπρα και στους «κατακαημένους» Υπουργούς … οι οποίοι αναγκάζονται να υποταχθούν στους «κακούς» δανειστές … για να μην «έρθει ο Μητσοτάκης».

               Ο κ. Κουρουμπλής δεν αρκέστηκε σε αυτήν την  αναφορά , αλλά πρόσθεσε ότι : «Ως ορίτζιναλ πρώην ΠΑΣΟΚ με δημοκρατικές απόψεις, είμαι αντιδεξιός, με τίποτα δεν θα συνεργαστώ με τη ΝΔ γιατί είναι η φιλελεύθερη δεξιά, ενώ ο Καμένος, που τήρησε ανδροπρεπή στάση» είναι… λαϊκή δεξιά» [Δεν γνωρίζω αν τον αποδέχεται η ΝΔ ή οποιαδήποτε άλλη παράταξη, με τις ‘’φασίζουσες αυτές αντιλήψεις του]

        Ο κύριος Υπουργός αιφνιδιάστηκε από  τις τελευταίες  μεταλλάξεις του κ. Τσίπρα , που ‘’αγιοποίησε’’ τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών , αφού εν τω μεταξύ  ομολόγησε και το τηλεφώνημα του στην κυρία Λαγκάρντ για τη συμμετοχή του ΔΝΤ  και βρέθηκε έτσι  εκτός κλίματος. Κάτι ανάλογο του είχε συμβεί και όταν υπήρξε ‘’ορίτζιναλ του ΠΑΣΟΚ’’, αλλά διαφώνησε με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα του μνημονίου [2011] και απομακρύνθηκε από το Κόμμα.

         Σήμερα πώς αποδέχεται όλα τα μνημόνια  ‘’του καημένου , του Καμένου και των κατακαημένων’’; Τι να θαυμάσουμε στον κ. Κουρουμπλή περισσότερο, την πολιτική του συνέπεια ή το απύθμενο θράσος του; Αλήθεια για τους κ.κ. Τσοχατζόπουλο ,Μαντέλη, Παπακωνσταντίνου, τα περίφημα 500.000 Μάρκα της Siemens – μέσω του κ. Τσουκάτου - στο  Ταμείο του ΠΑΣΟΚ και εσχάτως τον φίλο του κ. Παπαντωνίου, δεν είχε ακούσει τίποτα ; Θα του θυμίσω, τέλος και μια δήλωση του τέως υπεύθυνου του Οικονομικού τομέα του Σύριζα  κ.Μηλιού. ‘’ Η κυβέρνηση της Αριστεράς και των συμμάχων της μοιάζει να τείνει να        μετατραπεί σε φιλολαϊκό διαχειριστή του υπάρχοντος κεφαλαίου στην παγιωμένη νεοφιλελεύθερη μορφή της»

                                     Γνωρίζει άλλωστε ,ως νομικός,  ότι η ‘’μεταστέγαση’’ στον ομοϊδεάτη Σύριζα δεν μπορεί να αποτελέσει  άλλοθι για την άφεση των πρότερων αμαρτιών – αφού ο ίδιος δηλώνει και θρησκευόμενος  - ή την όποια προσωπική ευθύνη [ έστω και ηθική έναντι των ψηφοφόρων του] από τη  διάπραξη ποινικών αδικημάτων, στο χώρο της  δραστηριότητάς του. Θα ισχυριστεί και αυτός ότι  ‘’ ουδέν είδε ούτε οίδε ‘’, όπως προσποιείται τώρα για όσα και με τη δική του συνηγορία και υπογραφή , διαπράττονται σε βάρος του Έθνους και του λαού;

».               Με όλα αυτά δικαιώνεται και ο γλωσσοπλάστης κ. Πετρόπουλος , με τον πρόσφατο χαρακτηρισμό του ‘’ ΦΑΚ ΝΙΟΥΣ’’ , που ανέφερε στη Βουλή. Μήπως  τελικά δεν ήταν λεκτικό λάθος αλλά σκόπιμη αποτίμηση της παρούσας κατάστασης που ζει η χώρα;

Αντώνης Ταρνανάς

       

ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

[Στρατευμένη, Επιστρατευμένη και Μισθοφορική Δημοσιογραφία]

                   Σε μια εποχή φαινομενικής δημοκρατίας και πλουραλιστικής υποκρισίας και  μια κοινωνία εξοικειωμένη στην υποταγή και τον λαϊκισμό, ανάλογη είναι και η στάση των ΜΜΕ, αφού  αποτελούν τον καθρέφτη της. Δεν είναι δυνατό όμως, το ίδιο ακριβώς γεγονός να αντιμετωπίζεται από τα διάφορα μέσα πληροφόρησης,  εντελώς διαφορετικά και να συνάγονται συμπεράσματα που ενίοτε αντιστρατεύονται την ίδια την πραγματικότητα και παραποιούν την αλήθεια.

       Με αφορμή αυτή τη διαπίστωση, που σίγουρα δεν αποτελεί προσωπική μόνο εκτίμηση, θα τολμήσω μια – κατά το ανθρωπίνως δυνατό –  ειλικρινή  παρουσίαση και ερμηνεία του φαινομένου και των επιφαινομένων του. Παρακολουθώντας την περιγραφή της επικαιρότητας από τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, διαπιστώνω μια, διαχρονικά  ίδια και απαράλλαχτη – ανά μέσο -  θέση ή αντίθεση στα διάφορα θέματα, σε σημείο να μας  προβληματίζει η προβαλλόμενη  κατά καιρούς αντικειμενικότητα . Το γεγονός ότι αφήνεται ένα παραθυράκι για μικρές και καμιά φορά ασήμαντες διαφοροποιήσεις δεν σώζει την κατάσταση, αλλά απλά καλύπτει τα προσχήματα και επιβεβαιώνει τον κανόνα.

       Η αλήθεια κύριοι και το πραγματικό  γεγονός μπορεί να έχει διαφορετικές κατά καιρούς εξηγήσεις αλλά μία και μοναδική ερμηνεία, την αυθεντική και αν αυτό δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να το προσεγγίσουμε, τουλάχιστον να μην το διαστρεβλώνουμε και το παραποιούμε. Τα ΜΜΕ δεν είναι απλές πηγές ‘’ενημέρωσης’’ αλλά μέσα διδαχής και παραδειγματισμού, στη γλώσσα, την κοινά αποδεκτή ηθική και την προβολή των αξιών μας. Υπάρχουν πολλοί και σημαντικοί δημοσιογράφοι που υπηρετούν ή προσπαθούν να υπηρετήσουν αυτές τις αρχές και αδικούν τους εαυτούς των ,όταν βλέπουν ή αποδέχονται δίπλα τους την παραβίαση των αρχών που πρέπει να τους διακρίνει.

       Θα αρχίσω από τα πιο απλά αλλά σημαντικά και επαναλαμβανόμενα μικρά λάθη, που αφήνουν ‘’ να περάσουν ‘’,  ενώ έχουν υποχρέωση να τα διορθώνουν επί τόπου, πριν καταστούν αποδεκτά από τους τελικούς αποδέκτες τους. Είναι αλήθεια ότι οι νεοέλληνες δεν μαθαίνουν ελληνικά, αλλά δυο τρείς τυποποιημένες εκφράσεις ας τις αποστηθίσουν. Οι  εκφράσεις  ‘’ υπό του μηδενός, διέταξέ τον, η απέκρουση’’ που αποτελούν  καθημερινό φαινόμενο , επιβάλλεται να εκλείψουν οριστικά και αμετάκλητα. Εκείνο πάλι το γαλλικό  [déjà vu] που αποδίδεται σαν ντεζά βού!!!, αν δεν μπορούν να το προφέρουν σωστά , καλύτερα να το λένε ελληνικά ‘’ το έχουμε ξαναδεί ,ήδη ιδωμένο, χιλιοιδωμένο κλπ’’.  Το τελευταίο το συνηθίζουν κυρίως αθλητικοί συντάκτες και μάλιστα έμπειροι και γνωστοί, οι οποίοι όμως αποδίδουν σωστά τη γαλλική προφορά  πεζό [Peugeot] και τόσες άλλες πιο δύσκολες λέξεις.

       Ας πάμε τώρα στα ουσιαστικά και σοβαρότερα θέματα και εδώ θα κάνω μια διάκριση ανάμεσα στα ιδιωτικά και τα  κατ’ ευφημισμό δημόσια μέσα.  Τα ιδιωτικά, παρά το γεγονός ότι είναι στον πλείστον  ‘’μισθοφορικά’’, κάνουν προσπάθεια να προσεγγίζουν τουλάχιστον την αλήθεια και το πετυχαίνουν σε μεγάλο βαθμό,  ελέγχοντας, κρίνοντας και ενίοτε κατακρίνοντας την εξουσία, όπως απαιτεί και ο ρόλος τους ως εκφραστών  της 4^ης εξουσίας. Υπάρχουν βέβαια και  ιδιωτικά μέσα, που συνάμα  αποτελούν  κομματικά όργανα ή αυτά που ιδιοτελώς συστρατεύονται  με τους κυβερνώντες , οπότε ιδιοτελείς είναι και οι  υπηρεσίες τους, άσχετά από τους  παραπλανητικούς τίτλους τους. Τέλος υπάρχουν και τα στρατευμένα μέσα, που υπηρετούν αποκλειστικά ιδεολογίες ή και  ιδεοληψίες, κυρίως όμως σκοπιμότητες. Τα τελευταία θεωρώ ότι είναι –φαινομενικά-  ειλικρινή, αφού δεν κρύβουν τις μονοσήμαντες θέσεις τους, έστω και αν  ‘’καμουφλάρουν’’ τις τελικές επιδιώξεις τους.

       Τα  δημόσια μέσα, που σχεδόν ποτέ δεν τίμησαν απόλυτα  τον ρόλο τους, ακόμα και με σημαντικές διοικήσεις και εξαίρετο προσωπικό, κατά καιρούς, θυμίζουν εποχές αλήστου μνήμης και γίνονται όργανα όχι απλώς κρατικής αλλά κομματικής προπαγάνδας. Το κακό είναι ότι δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα, σε μας τους αφελείς χρηματοδότες τους, που τα θεωρούμε δικά μας. Δικά μας, όχι με την έννοια της  ‘’οικειοποίησης’’, αλλά με  τον απλό και δικαιούμενο χαρακτηρισμό των  ‘’φίλιων  μέσων’’, αφού  υποτίθεται ότι υπηρετούν τις ανάγκες του λαού  και συνεπώς δεν δικαιούνται να μας σερβίρουν  ‘’αμάσητη’’  την κυβερνητική προπαγάνδα.

       Παρά τα παράπονά μου, επιμένω μαζοχιστικά ή και αναγκαστικά λόγω ωραρίου , να τα θεωρώ ‘’σοβαρά’’ και  παρακολουθώ – εν γνώσει μου – την παραπληροφόρηση, αναμένοντας μήπως στα όσα τους υποχρεώνουν να επαναλαμβάνουν, θα ακουστούν και κάποιες αλήθειες, που αποτελούν δεοντολογικές τους υποχρεώσεις. Επαναλαμβάνω ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι και σημαντικοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι τελευταία ή σπανίζουν οι εμφανίσεις τους, ή καπελώνονται από άλλους συναδέλφους ή καλεσμένους τους, χωρίς να παραβλέπω το γεγονός ότι, οι παρουσιαστές απλώς ‘’εκφωνούν’’ αυτά που   τους υπαγορεύουν άλλοι μέσω του  ‘’ auto cue ‘’.

       Σε σημερινή πρωινή εκπομπή της ΕΡΤ1, ανατρίχιασα όταν  άκουσα τον ένα εκ των δύο παρουσιαστών να ‘’οδύρεται’’ για ‘’ τα μικρά παιδάκια στην Ινδία, που κάποια επώνυμη κινεζική εταιρεία εκμεταλλεύεται μέχρι σημείου βασανισμού’’, ο δεύτερος απλώς συγκατένευε σιωπηρά. Οι σκηνές που συνόδευαν τα λόγια του ήσαν πραγματικά συγκλονιστικές και συμφωνώ μαζί του ότι δεν τιμούν τον πολιτισμό μας και καλά θα κάνει να ‘’βάλει αυτές τις εικόνες σαν καθημερινό φόντο πίσω του να τις βλέπουν οι θεατές της εκπομπής’’, όπως υπαινίχθηκε. Είμαι όμως    βέβαιος ότι δεν θα το κάνει και αν αυτό συμβεί, δεν θα έβλαπτε μια  εναλλαγή του background  αυτού με σκηνές από την ελληνική πραγματικότητα, στις γειτονιές, στις ατέλειωτες ουρές για επιδόματα ή για ρύθμιση λογαριασμών, στα σχολεία και στους προσφυγικούς καταυλισμούς, που τον χειμώνα αυτόν χάθηκαν  ανθρώπινες  ζωές,  χωρίς αυτό να συγκινήσει κανένα επίσημο και κυρίως τη ‘’ δημόσια ‘’ τηλεόρασή μας.

       Δεν αμφισβητώ την ευαισθησία ουδενός αλλά και η τεχνητή υπερβολή έχει τα όριά της και κανείς δεν μπορεί να εμπορεύεται – έστω και επαγγελματικά- τον πόνο των συνανθρώπων μας. Όσοι είναι πραγματικά τόσο ευαίσθητοι, ας δείξουν το προσωπικό τους αυτό ‘’μεγαλείο’’ συνολικά και ελεύθερα. Ευαισθησία είναι και να σχολιάζεις τις δηλώσεις του κ. Πετρόπουλου ότι  τον αποθεώνουν για τις αυξήσεις κρατήσεων και του ζητούν να τις αυξήσει κι άλλο,  του κ. Πολάκη που διόρθωσε την υγεία στη χώρα μας , ή απειλεί να χώσει δυο μέτρα κάτω από τη γη τους αντιπάλους του, ενώ το Ανώτατο Δικαστήριο ακυρώνει τις απολύσεις Προέδρων Νοσοκομείων,  την ψευδή δήλωση του Πρωθυπουργού  στο Υπουργικό συμβούλιο για την ανάκαμψη  της οικονομίας , ενώ την ίδια ώρα η ΕΛΣΤΑΤ ανακοινώνει   ύφεση, τις αυτοπροαγωγές ‘’ημετέρων’’ για εφάπαξ εκατοντάδων χιλιάδων Ευρώ, χωρίς να ιδρώνει το αφτί  κάποιων  Υπουργών και τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι η ‘’ αυτοαύξηση’’ ήταν μόνο 27.000 Ευρώ. Αυτά και χιλιάδες άλλα, αντί να τα ‘’κάνει γαργάρα’’  υποχρεούται να τα σχολιάζει και να ερευνά ένας έντιμος δημοσιογράφος και αν δεν μπορεί να το κάνει, ας κρατάει τουλάχιστον τα προσχήματα, διότι δεν διατηρώ φρούδες ελπίδες, ότι θα  μετατραπούν όλοι οι μισθοσυντήρητοι δημοσιογράφοι  σε ήρωες.

       Θα μπορούσα να παραθέσω αμέτρητα όσα, ανάλογα περιστατικά και ίσως να αδικώ μερικούς  άθελά μου, με την προσωποποίηση κάποιων γεγονότων, αρνούμαι όμως να σιωπήσω μπροστά σε τέτοιες κραυγαλέες καταστάσεις. Καλός και ‘’δίκαιος’’ ο μισθός των αρμοδίων των καναλιών αυτών, αλλά νομίζω είναι καιρός να  αναζητήσουν  και τις αιτίες που μερικές φορές  νοιώθω ότι είμαι ο μόνος ‘’βιτσιόζος’’ τηλεθεατής τους. Οι άνθρωποι που έχουν εξουσία στα χέρια τους , έστω και την 4^η που τους δίνει βήμα και μικρόφωνο, οφείλουν περισσότερο να είναι χρήσιμοι και λιγότερο αρεστοί. Αντώνης Ταρνανάς

ΔΙΟΓΕΝΗΣ Ο ΚΥΩΝ Ή ΚΥΝΙΚΟΣ

          [ Διδακτικές Ιστορίες]

Ο σημαντικότερος  κυνικός φιλόσοφος της αρχαιότητας, γεννήθηκε στη Σινώπη του Πόντου. Ο θρύλος αναφέρει ότι ήλθε στη ζωή την ημέρα που πέθανε ο Σωκράτης  [399 π.Χ.] και πέθανε την ημέρα που πέθανε και ο Μ. Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα [323 π.Χ.]. Εξορίστηκε από τη γενέτειρά του διότι – μαζί με τον τραπεζίτη πατέρα του Ικεσία, είχε παραχαράξει το νόμισμα της πόλης και ήλθε στην Αθήνα τον 4^ο π.Χ. αιώνα. Έκανε δηλαδή κάτι που επιχείρησε ανεπιτυχώς το 2015  και ο  κ. Βαρουφάκης με τα συντρόφια του. Όταν κάποιοι του θύμισαν ότι οι συμπολίτες του τον καταδίκασαν σε εξορία, εκείνος απάντησε ‘’ και εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους’’. Το τελευταίο, για τους σύγχρονους Έλληνες   αποτελεί δυστυχώς  τραγική  ουτοπία.

Πόσες συμπτώσεις αλλά και πόσες διαφορές χαρακτηρίζουν αυτά τα γεγονότα, που τα χωρίζουν δυόμιση περίπου αιώνες;  Ο φιλόσοφος πουλήθηκε σαν δούλος σε έναν άσωτο- πλούσιο στην Κόρινθο, που επέλεξε ο ίδιος για να ‘’διαφεντεύει’’ τη ζωή του, αναλαμβάνοντας τη διδασκαλία των παιδιών του. Σε αντίθεση με τον αρχαίο φιλόσοφο, ο σύγχρονος σοφός περιφέρεται ανά την υφήλιο διαλαλώντας την ‘’πραμάτεια’’ του σε διαλέξεις και συνεντεύξεις – ενίοτε και επί  αδρά αμοιβή.  Αυτό μου θυμίζει και κάποιον  προοδευτικό τέως Πρόεδρο των ΗΠΑ  [με το βιολογικό λέκιασμα του φουστανιού της γραμματέως του] ή τον Πρωθυπουργό  της χώρας μας [ με την ηρωική ανακοίνωση από το Καστελόριζο   της προσφυγής  μας σε μνημόνιο] που εκτιμήθηκε δεόντως η  προσφορά τους. Ο μεν πρώτος πληρώνεται για να ενημερώνει ξένες Κυβερνήσεις  [δεν ξέρω αν συμπεριλαμβάνει και τη στάση έναντι των γραμματέων τους] και ο δεύτερος επανεξελέγη στην ηγεσία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς [ και μετά διερωτόμαστε ‘’τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε’’].

 Βίοι παράλληλοι που θα έλεγε και  ο Πλούταρχος – όχι ο τραγουδιστής-  αλλά και τόσο διαφορετικοί, αφού η ‘’άπονη κενωνία’’ της χώρας μας δεν μπόρεσε να καταλάβει το νόημα της λογιστικής του ασάφειας. Τον κατέστησε νέα Ιφιγένεια, για να σωθούν οι συνυπεύθυνοι εισηγητές της θεωρίας του. Έτσι λοιπόν ο ίδιος συνεχίζει τον ασαφή προσανατολισμό του και αυτοί που μας τον επέβαλαν, άλλαξαν προσωρινά  ρότα, χωρίς όμως να διαφοροποιήσουν και το μεγάλο τους όνειρο να κάνουν την Ευρώπη ‘’σαν τα μούτρα τους’’.

Τελικά φαίνεται ότι όλοι βολεύτηκαν, ο ένας με τις θεωρίες του και οι άλλοι με τις κυβερνητικές τους καρέκλες και τη γνωστή τους  έπαρση. Με την τελευταία λέξη θυμήθηκα και τον θρυλούμενο διάλογο στη μοναδική συνάντηση στην Κόρινθο του Διογένη με τον Μ. Αλέξανδρο. Όταν ο Στρατηλάτης διαπίστωσε ότι ο φιλόσοφος δεν του έδωσε σημασία  - όπως έκαναν οι αμέτρητοι κόλακες που τον περιτριγύριζαν – τον ρώτησε αν τον φοβάται. Ο Διογένης τον ρώτησε αν ο ίδιος είναι ‘’καλό ή κακό πράγμα’’. Όταν ο Μ. Αλέξανδρος απάντησε ‘’καλό’’, εκείνος διερωτήθηκε ‘’ποιος άνθρωπος φοβάται το καλό’’; Τότε ο Μακεδόνας Βασιλιάς, είπε σε κάποιον φίλο του ‘’ πόσο θα ήθελα να γινόμουν Διογένης, αν δεν είχα γίνει ο Αλέξανδρος’’.

Ας επανέλθουμε λοιπόν στη σημερινή  ελεεινή μας πραγματικότητα και ας αναρωτηθούμε ‘’ρητορικά’’ ποιος  θα μπορούσε να γίνει Διογένης και ποιος εχέφρων και έντιμος άνθρωπος  θα κολακευόταν να γίνει Βαρουφάκης ή μέλος της βαρουφακιάδας, που κατεδάφισε το μισογκρεμισμένο ελληνικό οικοδόμημα; Ψευδολόγοι λαϊκιστές  και καιροσκόποι – όπως φαίνεται στην πράξη – υπήρξαν και θα υπάρχουν πάντα,  αφού από την άλλη μεριά βρίσκεται και η ‘’κουτάλα’’, που ως γνωστόν δεν έχει ιδεολογία, παρά μόνο ‘’τα καλά και συμφέροντα ‘’τοις  θυλακίοις ημών’’. Λέγοντας θυλάκια δεν περιορίζομαι στις μικρής χωρητικότητας τσέπες, αλλά συμπεριλαμβάνω και τα ποικιλόχρωμα σακίδια με τα οποία περιφέρονται ανά τας ρύμας και τας οδούς  της Ευρώπης και της καθ΄ημάς Ζουαζηλάνδης, οι ριζοσπάστες Υπουργοί μας. Προσωπικά θα επέλεγα τη λέξη τρακούλι ή τρακούλ, που αποδίδει καλύτερα τη μετάφραση της λέξης θύλακας ή θυλάκιο και  αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα ντοπιολαλιάς της κτηνοτροφικής υπαίθρου, που ξέχασαν πολλοί νεοπρωτευουσιάνοι, με την άνοδο τους στη ‘’λαϊκή’’  εξουσία και καλόν είναι να το επαναφέρουν στη μνήμη τους καθώς και τη σημαντική του χρήση !!!!!   Αντώνης Ταρνανάς

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Από σήμερα τα e-mail μου δεν θα περιλαμβάνουν άρθρα ή άλλα πρωτογενή κείμενά μου και θα περιορισθούν σε απαντήσεις ή ανταλλαγή σκέψεων και σχολίων, με φίλους και συναδέλφους, σε προσωπικό επίπεδο.

Τα μέχρι τώρα γνωστά γραφόμενά μου, θα τα βρίσκουν όσοι επιθυμούν, μόνο στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.gr/ αφηγήσεις, η οποία είναι προσιτή σε οποιονδήποτε το επιθυμεί, χωρίς να παραβιάζεται η προσωπική θέληση ουδε

ΤΟ BULLYING ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

        [Εμπειρική ανάλυση του θέματος]

Με αφορμή την παγκόσμια και πανελλήνια ημέρα κατά του Bullying, [6 Μαρτίου], ευαισθητοποιήθηκαν διάφορες κοινωνικές ομάδες ή και μεμονωμένα άτομα, για να καταδικάσουν το φαινόμενο και να βρουν τρόπους  για την αντιμετώπιση και τον περιορισμό του . Έρευνα του Χαμόγελου του Παιδιού, έδειξε  ότι 1 στους 3 μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει πέσει θύμα κάποιας μορφής ενδοσχολικής  βίας .

Επειδή δεν διαθέτω τις ειδικές  γνώσεις για την επιστημονική ανάλυση του φαινομένου, θα περιοριστώ σε διαχρονικές προσωπικές εμπειρίες και παρατηρήσεις μου, με τη διευκρίνιση ότι αυτό επεκτείνεται και πέραν του σχολικού περιβάλλοντος. Ανάλογα φαινόμενα υπήρχαν και στα δικά μου σχολικά χρόνια [δεκαετίες 1940-50] και μάλιστα με πραγματικές απειλές κατά της ζωής των στοχευόμενων θυμάτων, μαθητών αλλά και δασκάλων. Την εποχή εκείνη αποτελούσε ίσως μια προέκταση του τρόπου ζωής και των πολεμικών γεγονότων που ζούσαμε όλοι μας.

                        Πριν ασχοληθούμε με τα ειδικότερα διαχρονικά γεγονότα, θα πρέπει να δώσουμε την ερμηνεία και την πραγματική σημασία του αγγλόφωνου αυτού όρου. Πρόκειται για την  άσκηση κάθε μορφής εκφοβισμού, βίας ή πιεστικής και προσβλητικής παρενόχλησης, ενώ ο θύτης μπορεί να προϋπήρξε και ο ίδιος  θύμα ή να ανήκει στον ευρύτερο χώρο των αποκαλούμενων [ψευτο]παλικαράδων ή νταήδων .

Θυμάμαι συμμαθητή μου ,οικογένειας κτηνοτρόφων, στη Δευτέρα τάξη του Δημοτικού,  που ζούσε στο βουνό με τα αμνοερίφιά του και  έφθανε στην τάξη ζωσμένος το μαχαίρι [ της δουλειάς] του. Ο εν λόγω μαθητής κράδαινε το ‘’χατζάρι’’ του προς κάθε κατεύθυνση – συμμαθητές και δασκάλους, μέχρι που τον χάσαμε  από την τάξη. Δύο αδέλφια μαθητές, που έφεραν οικογενειακώς το ‘’παρατσούκλι’’ γνωστού λήσταρχου της περιοχής, έδερναν αδιακρίτως τους συμμαθητές τους, για να δείξουν την υπεροχή τους. Αυτά είναι ελάχιστα από τα περιστατικά βίας που συγκρατώ από το δημοτικό σχολείο.

Στο γυμνάσιο θύματα συστηματικής βίας  υπήρξαν συνεσταλμένοι μαθητές ή προερχόμενοι από τα γύρω χωριά [ που υφίσταντο ακόμα και δημόσια διαπόμπευση και προσβολή της γενετήσιας υπόστασής τους], καλοί μαθητές που χαρακτηρίζονταν ‘’σπασίκλες’’ και όμορφες ή ιδιαίτερα καλοντυμένες μαθήτριες. Θύματα υπήρξαν ακόμα και καθηγητές, που, τόσο εντός της αίθουσας όσο και κυρίως εκτός σχολείου, τους έκαναν συστηματικά, τον βίο αβίωτο.

 Ένας συμπαθέστατος καθηγητής των γαλλικών, γινόταν δεκτός στο μάθημά του με εκσφενδονισμό εναντίον του διάφορων  αντικειμένων, ενώ κατά την επιστροφή στο σπίτι του, τις σκοτεινές, ελλείψει ηλεκτρικού φωτισμού, νύχτες, του έκαναν ‘’καρτέρι’’ με νεκροκεφαλές που έπαιρναν από το γειτονικό νεκροταφείο. Στις απολυτήριες εξετάσεις, οι μαθητές της 8^ης τάξης  είχαν ανοίξει στα θρανία  τα βιβλία τους και δίπλα είχαν εναποθέσει πιστόλια και περίστροφα, που κατείχαν οι περισσότεροι., υποχρεώνοντας τους καθηγητές να αποδεχθούν την αντιγραφή. Τα χρόνια πέρασαν και η τάξη επανήλθε στη χώρα,  τα φαινόμενα όμως  άλλαξαν απλά τρόπο εκδήλωσης, με τη βία να είναι πάντα παρούσα και όχι μόνο στα σχολεία. Είναι πολύ έντονη  στα γήπεδα και στην καθημερινότητά μας γενικώς.

  Δεν είναι bullying να σου κόβουν το μισθό, τη σύνταξη,  τα δώρα και την εργασία; Υπάρχει χειρότερη μορφή άσκησης βίας από τη στέρηση της δουλειάς και αυτής της ίδιας της επιβίωσης; Δεν είναι εκφοβισμός ο ξυλοδαρμός των ‘’τιμημένων’’ γηρατειών που διαδηλώνουν για την επιβίωσή τους; Τι είναι και πως εξηγείται το φαινόμενο του ‘’Εξαρχιστάν’’ που έχει επιβληθεί σιωπηρά ο  νόμος των ‘’κ[α]λόπαιδων’’, που ελέγχουν την περιοχή αυτή και  τους χώρους των Πανεπιστημίων; Παλαιότερα στη ΔΕΗ ,  κατέβαζαν αυθαίρετα τους διακόπτες του ηλεκτρικού ρεύματος, στους εθνικούς και άλλους δρόμους [συνεχίζεται και σήμερα]  κάποιοι άλλοι αποφασίζουν να τους κλείνουν, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους. Τι μπορούν  να κλείσουν οι ταλαίπωροι συνταξιούχοι, που διαδηλώνουν ενίοτε με τους καθετήρες και τις προσωπικές  τους μάρκες οξυγόνου; Όλα αυτά δεν αποτελούν μορφές bullying  και μάλιστα χείριστης και απάνθρωπης μορφής;

Μήπως δεν αποτελεί bulling ο εκβιαστικός τρόπος υποταγής στα κελεύσματα των ‘’θεσμών’’; Από την άλλη πλευρά, το νταηλίκι στην αντιμετώπιση της τρόικας με απειλές μεν αλλά εκλιπαρώντας τους δανειστές για ευνοϊκή ρύθμιση των χρεών μας τι είναι;  Παλικαριά θα ήταν να βάλεις τάξη στη χώρα σου και να υλοποιήσεις τους κοινούς κανόνες που έχεις αποδεχθεί και υπογράψει, ή να πάρεις τη γενναία απόφαση της ρήξης και να πληρώσεις και το κόστος των ενεργειών σου. Λοιπόν , ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, το bulling δεν αποτελεί σημερινό φαινόμενο στα σχολεία και κυρίως δεν περιορίζεται σε αυτά. Πάντα οι δυνατοί και κατέχοντες την εξουσία ασκούσαν βία στους αδύναμους και μάλιστα οι αυτοαποκαλούμενοι ‘’προοδευτικοί’’ , έχουν μετατρέψει τον μανδύα του δήθεν ριζοσπαστισμού σε λεοντή και γίνονται  περισσότερο αδίστακτοι.

Έσχατο δείγμα bullying αποτελεί η επιστολή του κ. Κατρούγκαλου προς τους συνταξιούχους , που τους υποχρέωνε ενυπόγραφα  να δεχθούν τη δική του αλήθεια για τις απολαβές τους και όχι της τσέπης  τους. Είναι το παράδειγμα του κ. Πετρόπουλου ‘’που τον σταματούν στο δρόμο άνθρωποι που ζητούν να αυξήσει τις κρατήσεις τους ‘’, είναι οι δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο για την ανάκαμψη της οικονομίας, τη στιγμή που η  ΕΛΣΤΑΤ  ανακοινώνει ύφεση. Είναι η γενικότερη κυβερνητική επιμονή να μας πείσει ότι διαπραγματεύονται, ενώ απλά κωλυσιεργούν και δεν εφαρμόζουν ούτε τους νόμους που ψηφίζουν, για το Ελληνικό, τα αεροδρόμια και τις ιδιωτικοποιήσεις.. Είναι τέλος η επιμονή τους ότι βελτιώνονται τα οικονομικά μας και εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Το τελευταίο, από όσα διάβασα, λέγεται ψυχολογικό bullying και έχει βαρύτερες και ενίοτε ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Αντώνης Ταρνανάς