ΑΠΟ ΤΟΝ Ρ. ΚΙΠΛΙΝΓΚ ΣΤΟΝ Κ. ΒΑΡΝΑΛΗ

            [Πισωγυρίσματα της ζωής]

            Μελετώντας το παρελθόν βρίσκεις ευκολότερα τις λύσεις στα καινούργια, γιατί η ζωή είναι μια ρόδα που γυρίζει  συνεχώς. Η σημερινή πραγματικότητα αποτελεί ‘’κακέκτυπο’’ μιας πιο παλιάς με νέα και αποτελεσματικότερα εργαλεία ‘’εκτέλεσης’’. Είναι κάτι σαν τις συνταγές, που η τεχνική επεξεργασία τους δίνει ‘’φαινομενικά’’ καλύτερα  οπτικά αποτελέσματα

Έχω πολλές φορές αναφερθεί στο ποίημα ΑΝ [if] του Κίπλινγκ  που ‘’αναγκάστηκα’’ να το μελετήσω,  την εποχή που υπηρετούσα στο στρατό.  Επαναφέρω ακροθιγώς το περιστατικό, για να θυμίσω την αιτία που το διάβασα και έκτοτε το προτάσσω σε κάθε μου σκέψη και απόφαση.

Στον στρατό – τη δεκαετία του 1950 - δεν είχε κανείς περιθώρια να αμφισβητήσει τα λόγια των ανωτέρων του, ακόμα και αν αυτό δεν αφορούσε στρατιωτικά θέματα αλλά κοινά  προβλήματα της ζωής. Ένας Ταγματάρχης – ο μετέπειτα φίλος μου Μπάμπης -  που ήταν μαθητής μου σε μια σχολή ηλεκτρονικών του στρατού, έβλεπε  την καθημερινή μου σχεδόν αντιπαλότητα, για θέματα αρχών και σκέφθηκε να με προφυλάξει. Αντί άλλης συμβουλής, μου συνέστησε να μελετήσω σε βάθος τα νοήματα του προαναφερθέντος ποιήματος, τα οποία έκτοτε έκανα ασπίδα προστασίας μου. Σε κάθε δυσκολία και αντιξοότητα αποτέλεσαν το αραξοβόλι και τον προσωπικό μου σύμβουλο, όχι μόνο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αλλά και στην ερμηνεία των βιωμάτων μου.

Δοκίμασα για μια ακόμα φορά την καταφυγή μου στον Κίπλινγκ, για να βρω διεξόδους  και εξηγήσεις  στα σύγχρονα προβλήματα  του λαού μας, αλλά – για πρώτη φορά- δεν βρήκα τις απαντήσεις και τις λύσεις που αποζητούσα. Περισσότερα στοιχεία βρήκα στο  ομότιτλο ποίημα του Κώστα Βάρναλη  και το αποδίδω σε   δυο σοβαρούς λόγους. Ο δικός μας ποιητής γνωρίζει καλύτερα την ελληνική πραγματικότητα και κυρίως διότι, σαν αριστερός και ο ίδιος, δίνει και τις αυθεντικές ερμηνείες του φαινομένου. Διαβάστε με προσοχή τους  πιο κάτω  στίχους  της πρώτης στροφής και θα δείτε ξεκάθαρα τα πρόσωπα που ταλανίζουν τη ζωή μας και για ένα πείσμα και την καρέκλα τους, ρισκάρουν την ίδια την εθνική μας υπόσταση.

‘’ αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν·

αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων·

κι αν το κακό, που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις

κι αν σ' όσα ψέματα σου λεν με πιότερ' απανταίνεις·

κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε

κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.’’

Ο ποιητής μας, γεννημένος στην ξενιτειά [στον Πύργο της Βουλγαρίας – το σημερινό Μπουργκάς] ξέρει καλύτερα να εκτιμά την έννοια της πατρίδας – που του έλλειπε -  και τις ανάγκες της και γι’ αυτό τα λόγια του έχουν περισσή  βαρύτητα . Σε έξι αράδες τα λέει όλα και με το παραπάνω, βγαίνοντας προφητικά και από τ’αριστερά στους σημερινούς θεομπαίχτες καιροσκόπους, κλείνοντας το ποίημά του με τις επόμενες σειρές.

‘’κι αν μήτε φίλους μήτ' εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις

και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν

αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις

και μόνο, αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,

δικιά σου θα 'ναι τούτ' η Γης μ' όλα τα κάλλη που 'χει

κι έξοχος θα 'σαι Κύριος, αλλ' Ανθρωπος δε θα'σαι! ‘’

θεωρώντας μέγιστη ασέβεια την όποια μου παρέμβαση ή προσωπική ερμηνεία, αρκούμαι στη δική του περιγραφή και  στην απλή διαπίστωση, ότι τους κατάλαβε όλους πολύ καλά ,χωρίς να τους γνωρίσει. Εμείς που ζούμε το παρόν μπορούμε, πίσω από τους στίχους του, να δούμε ακόμα και τις φωτογραφίες τους. Ο ποιητής προέβλεψε  και την  απανθρωπιά τους , που ξέρει καλά πως λειτουργούν οι ψεύτες και οι στρατευμένοι μέσα από την  ιδεοληψία τους.

Αντώνης Ταρνανάς

        Υ.Γ.  Επισυνάπτω αυτούσια αμφότερα τα ομότιτλα ποιήματα

‘’’’ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

ΤΟ «ΑΝ» ΤΟΥ ΚΙΠΛΙΝΓΚ

Αν μπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι

σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη·

αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν·

αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων·

κι αν το κακό, που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις

κι αν σ' όσα ψέματα σου λεν με πιότερ' απανταίνεις·

κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε

κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.

Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις

κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο·

το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις

το νικητή, μα και τους δυο ξετσίπωτα προδίνεις·

αν ό,τι γράφεις κι ό,τι λες, το ξαναλέν κι οι άλλοι

γι' αληθινό - να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη·

 αν λόγια κι έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας

τα διαβολοσκορπά κι εσύ ξαναμολάς καινούριον.

Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα

και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις·

κι αν να πλερώνεις την πεντάρα, που χρωστάς, αρνιέσαι

και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το 'χεις·

αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις

γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν' αποδίδουν·

αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος

κι όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός!» εσύ φωνάζεις «πίσω!»

Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου

κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυο λυγάς στη μέση·

κι αν μήτε φίλους μήτ' εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις

και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν

αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις

και μόνο, αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,

δικιά σου θα 'ναι τούτ' η Γης μ' όλα τα κάλλη που 'χει

κι έξοχος θα 'σαι Κύριος, αλλ' Ανθρωπος δε θα'σαι!

Ράντυαρντ Κίπλινγκ, ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ...

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι

τον εαυτό τους εχάσαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,

στον εαυτό σου αν μπορείς να 'χεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουν

μα κι αδιάφορος να 'σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,

αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν' αποστάσεις ποτέ καρτερώντας,

ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς, αν μπορείς απ' το ψέμα

κι αν γενείς μισητός, να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,

κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις,

αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,

αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,

αν μπορείς την λαμπρήν ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,

να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,

αν μπορείς να υποφέρεις ν' ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες,

στρεβλωμένη από αχρείους, να γενεί μια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,

ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντικρίσεις συντρίμμια μπροστά σου,

κι αφού σκύψεις, ν' αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις με σκάρτα εργαλεία,

αν μπορείς να σωριάσεις μαζί τ' αγαθά και τα κέρδη σου όλα,

κι αν τολμήσεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παίξεις

και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ' την πρώτη σου αρχή να κινήσεις,

και να μην ψιθυρίσεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,

κι αν μπορείς ν' αναγκάσεις με βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου,

να δουλέψουν για σέναν ακόμα κι αφού τσακιστούνε στο μόχθο,

και ν' αντέξεις σ' αυτό σταθερά όταν τίποτε εντός σου δεν θα 'χεις

άλλο εξόν απ' τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε»,

αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένεις,

ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,

κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις,

τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ' άλλον,

αν μπορείς να γεμίζεις το αμείλιχτο ένα λεφτό της κάθε ώρας

στην αξία των εξήντα μοιραίων δευτερόλεφτων της διαδρομής του,

τότε θα 'ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,

και —περισσότερο ακόμα— θε να 'σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου.’’’’

ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Τσίπρας: Η μπάλα στο γήπεδο των δανειστών

Είδατε που σας έλεγα για το μέλι, τις καρέκλες και κυρίως την απόλυτη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής; Τόσες φασαρίες, ανταλλαγές συνθημάτων  και ύβρεων, ταλαιπωρία συνταξιούχων και λοιπών κοινωνικών τάξεων υπό βροχή και πολύς  σαματάς, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Είναι γλυκό το ποτό της αμαρτίας, τραγουδούσε η Ρίτα Σακελλαρίου για το ίνδαλμα του σημερινού μας ηγέτη και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα, για όσους το απολαμβάνουν.

Ο Πρωθυπουργός μας επιβεβαίωσε πλήρως, μετά την ‘’ψήφιση’’ του πολυνομοσχεδίου, ότι ένας αγώνας ποδοσφαίρου ήταν και τίποτα περισσότερο. Τώρα  έκανε την πάσα του στους δανειστές και κάθισε βαθιά στον θώκο του. Είναι γνωστό όμως ότι ‘’όλες οι πάσες δεν είναι ασίστ’’ – δηλαδή δεν παράγουν αποτέλεσμα – οπότε ‘’ζήσε μάη μου  να φας τριφύλλι’’ , που έλεγε ο  κάποτε  σοφός  λαός.

Η υπερψήφιση με 152 και μισό, κατέστησε έμπλεους χαράς τους δημοκράτες κυβερνώντες που εκπροσωπούν μια μειοψηφία του λαού, αλλά – όπως λέει και ο σύντροφος Μαδούρο- το λάθος ανήκει στους πολλούς που δεν ξέρουν το συμφέρον τους. Το ελαφρά κουτσουρεμένο συμπαγές 153,δικαιώνει  την επιθυμία της κυρίας Τασίας, και αποτελεί ένα ακόμα δείγμα  νεποτισμού – έστω και μετά θάνατον. Δική τους είναι η τράπουλα , όπως θέλουν μοιράζουν – που έλεγε και ο παμπόνηρος Καραγκιόζης. Ιδού το σχετικό δημοσίευμα.  

‘’’’Μοναδική διαφοροποίηση ήταν το «παρών» της κυρίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου στο άρθρο 56 που αφορά την διαδικασία απόλυσης των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία. Ωστόσο, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του κοινοβουλίου έσπευσε με γραπτή ανακοίνωση να ξεκαθαρίσει πως δεν επιθυμεί να πλήξει την κυβέρνηση και πως με το «παρών» αποτελεί «εσωτερική ανάγκη να τιμήσει τον πρόωρα χαμένο αδελφό μου, Αγησίλαο Χριστοδουλόπουλο, συνδικαλιστή των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και αντιπρόεδρο της ΟΙΕΛΕ μέχρι το θάνατό του».’’’’

Φαίνεται ότι σ’ αυτούς τους 153 δεν βρέθηκε κανένας άλλος με συγγενείς, ζώντες ή τεθνεώτες, γεωργούς, συνταξιούχους, ελεύθερους επαγγελματίας, ή τέλος πάντων κοινούς θνητούς των τάξεων που πληρώνουν το μάρμαρο της ιδεοληπτικής τους εμμονής. Δέχτηκαν λοιπόν τα πάντα με μοναδικό αντάλλαγμα την καρέκλα της εξουσίας τους και τη μεγάλη ζωή, που κατηγορούσαν μεν αλλά διαπίστωσαν ότι είναι γλυκιά και συμφέρουσα.

Υπάρχουν δύο σημαντικά στοιχεία του πολυνομοσχεδίου και του τρόπου που ψηφίστηκε. Τηρήθηκαν κάποια προσχήματα [α] με την ‘’αύξηση’’ της φορολογίας των Βουλευτών , που προφανώς θα τους τα δώσουν πίσω με άλλο τρόπο και [β] η ονομαστική ψηφοφορία. Θα έχουμε όλοι αυτή τη λίστα των 153, που  δεν τήρησαν τον όρκο τους ‘’να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του έθνους και του λαού’’. Δική μας για κάθε ‘’προσωπική χρήση’’ αλλά και για να γίνουμε  επί τέλους λίγο προσεκτικότεροι στις μελλοντικές μας  επιλογές .

Όσον αφορά  το παραμύθι για τα αντίμετρα θα το διηγούνται οι Συριζανεληδες στα παιδιά και τα εγγόνια τους, για να εξηγήσουν τον τρόπο που ξεγέλασαν του ιθαγενείς με ‘’χάντρες και μεταξωτές κορδέλες’’ και να απολαύσουν τα μεγαλεία και τα σοσιαλιστικά μοντελάκια τους. Τελικά νομίζω ότι ποτέ άλλοτε  μια μικρή κάστα τυχοδιωκτών, με πλήρη άγνοια κινδύνου , δεν κατάφερε να ξεγελάσει  ένα ολόκληρο λαό, που το έπαιξε έξυπνος. Να τους χαίρεστε, κύριοι ψηφοφόροι, αφού και εσείς ή μάλλον κυρίως εσείς και εμείς, θα πληρώσουμε τις επαναστατικές ασκήσεις τους. Ας γίνει όμως μάθημα για το μέλλον, διότι η ζωή στη χώρα συνεχίζεται και πρέπει κάποτε να φθάσει στα επίπεδα που αξίζει στο λαό της. Τέρμα πια οι πειραματισμοί των  μαθητευόμενων  μάγων και των  αριστεροδέξιων  σφετεριστών της εξουσίας, που κατάντησαν τη χώρα κομματικό τους λάφυρο και το κοινοβούλιο πασαρέλα κακογουστιάς πολυτελείας.

Σήμερα δεν θα μακρηγορήσω, αφού πολύ σύντομα θα δρέψουμε όλοι τους καρπούς της στιγμιαίας αποκοτιάς μας, που υποθήκευσε  τη χώρα για τα επόμενα 99 χρόνια. Τα όποια αποτελέσματα θα είναι σίγουρα πολύ χειρότερα από αυτά που ζούμε και κυρίως δύσκολα αναστρέψιμα. Παίξαμε και χάσαμε ή μάλλον κάποιοι ανόητοι έπαιξαν και όλοι μαζί χάσαμε . Ας περιορίσουμε τουλάχιστον την ανοησία μας, διότι κάποιοι  δεν το κατάλαβαν ακόμα. Αντώνης Ταρνανάς 

  

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

           ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ

Το επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά ότι, από ενδιαφέρον για τα κοινά ή λόγω του μαζοχισμού που με διακρίνει, παρακολουθώ συστηματικά τις συζητήσεις της Βουλής. Ακόμα μεγαλύτερο είναι το ενδιαφέρον μου τώρα, που συζητείται ένα νομοσχέδιο που κρίνει το μέλλον της χώρας – όχι πια το δικό μου -  και μάλιστα ‘’οριστικά και τελεσίδικα’’.

Το ενδιαφέρον μου εστιάζεται κυρίως στα λεγόμενα των διάφορων φορέων, που κλήθηκαν στις επιτροπές για να πουν τη γνώμη τους και των κυβερνητικών παραγόντων. Αγνόησα συστηματικά τις ομιλίες των  βουλευτών του συνόλου της Αντιπολίτευσης, αφού η Κυβέρνηση τους θεωρεί πολέμιους των εθνικών συμφερόντων και έκαναν και αυτοί το ίδιο. Διέγραψε λοιπόν της επαγγελίες της για μια νέα τάξη πραγμάτων,  δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι  στα πεπραγμένα της.

Κρατώντας λοιπόν τα προσχήματα ή και ελπίζοντας να αποσπάσει έστω και μια θετική συμπαράσταση των φορέων, τους κάλεσε μεν στις Επιτροπές αλλά – οι αχάριστοι – δεν βρήκαν να πουν ούτε μια καλή κουβέντα, αφήνοντας την  τελικά εντελώς μόνη της. Με την εκδίωξη από τις συνεδριάσεις των, ειδικών επί των συρράξεων  χρυσαυγητών, χάθηκε και η τελευταία λύση που επικαλείται ο Κ. Καβάφης,   ‘’ και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;’’

Παραθέτω αυτούσια αποσπάσματα από τις θέσεις των φορέων, που υπήρξαν όλοι τους σφόδρα επικριτικοί.

‘’’’«Φωνάζατε "φύγετε τσογλάνια" και τώρα ξεπουλάτε τα πάντα», «Ντρέπεστε;», «Μας εξαπατήσατε», «Μας κοροϊδέψατε», «τι σχέση έχετε εσείς με την Αριστερά;» είναι μερικές από τις φράσεις που ακούστηκαν στην ακρόαση των παραγωγικών τάξεων. 
«Ξεπουλάτε τα πάντα αν και στο παρελθόν εσείς φωνάζατε «πουλάτε νερό, πουλάτε λιμάνια πουλήστε και τη μάνα σας να φύγετε τσογλάνια». Καλώ τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μην καμώνονται ότι εκπροσωπούν τον σοσιαλισμό , να αναμετρηθούν με την ιστορία και να καταψηφίσουν» είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΔΕΔΥ, Σταύρος Κουτσιομπέλης της ΑΔΕΔΥ.
Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Βασίλης Αλεξανδρής επισήμανε προς τους υπουργούς πως δεν πρέπει να αισθάνονται ευτυχείς για το νομοσχέδιο το οποίο χαρακτήρισε «ατύχημα».
Εκ μέρους του ΤΕΕ ο πρόεδρός τους Γιώργος Στασινός είπε «στην ταινία «Υπάρχει και Φιλότιμο» ο Κωνσταντάρας λέει κατά λάθος στους πολίτες «θα σας εξαφανίσουμε». Ακριβώς αυτό αισθάνονται οι πολίτες ότι στοχεύει η κυβέρνηση».
Ο ίδιος είπε ότι οι βουλευτές που θα ψηφίσουν τα μέτρα «δεν έχουν φιλότιμο καθώς αναγκάζουν έναν  ελεύθερο επαγγελματία μηχανικό με φορολογητέο εισόδημα 12.000 ευρώ να πληρώσει 11.900 σε φόρους και εισφορές και να του μείνουν 114 ευρώ το μήνα.
 Για νομοσχέδιο έκτρωμα έκανε λόγο ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ, Γιάννης Κατσιαμάκας.
Σκληρή κριτική εξαπέλυσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αστυνομικών Γρηγόρης Γερακαράκος: «Ντρέπεστε. Κοροϊδέψατε, εξαπατήσατε. Νομοθετείτε ένα έκτρωμα

και εξευτελίζετε ένα θεσμό και όσους τον υπηρετούν. Ακούτε κανένα; Εχετε εσείς καμία σχέση με την Αριστερά και την διαλεκτική;».
Για προδοσία, εξαπάτηση και ξαφνικό θάνατο των στελεχών του Λιμενικού Σώματος μίλησε ο εκπρόσωπος τους Κώστας Κυρανάκης.  
Σφοδρή ήταν η επίθεση που εξαπέλυσε και ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Βασίλης Κορκίδης εστιάζοντας την κριτική του στην καταλήστευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τον τρόπο που επιλεκτικά ορίστηκαν οι τουριστικές περιοχές.
Εκ μέρους της ΓΣΕΒΕΕ ο Γιώργος Καββαθάς είπε πως «ολοκληρώνετε ένα κύκλο βίαιων παρεμβάσεων. Μετά από 7 χρόνια σκληρών πολιτικών λιτότητας οδεύουμε σε ένα ακόμα  κύκλο βίαιων επιβαρύνσεων.  Τα νέα μέτρα θα πλήξουν την ραχοκοκαλιά της παραγωγικής βάσης προς όφελός μεγάλων επιχειρήσεων εγχώριων και ξένων». 
Για ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων έκανε λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Χριστόφορος Σεβαστίδης ενώ εξέφρασε προβληματισμό για την συνταγματικότητα ορισμένων διατάξεων. Ο ίδιος είπε πως το άρθρο 20 καθιερώνει από το παράθυρο την ανταπεργία.’’’’

Έρχομαι τώρα στους κυβερνητικούς παράγοντες. Οι άνθρωποι αυτοί – όλοι τους –  ασχολήθηκαν κυρίως με την κακή αντιπολίτευση [μα αν ήταν καλή δεν θα ήταν στην αντιπολίτευση] και σε διάφορες μελλοντολογίες.  Άλλος είπε ότι δεν ξέρει μαθηματικά και  αντιμετωπίζει το θέμα ‘’μπακαλίστικα’’, ζητώντας συγγνώμη από τους μπακάληδες και ξεχνώντας εντελώς τους υπόλοιπους Έλληνες.

 Κάποιες κυρίες με τις κομψές σοσιαλιστικές τουαλέτες τους, έδωσαν τα ρέστα τους στην υποστήριξη των αρρένων συναδέλφων τους [ παρέλειψαν όμως να μας επαναλάβουν τις συνταγές τους για τα γεμιστά] για το μνημόνιο που ‘’πάει έφυγε  επί τέλους!!!’’. Θα μου πείτε αυτό που συζητούν τώρα τι είναι; Απαντώ εγώ για λογαριασμό τους και σας βεβαιώνω ότι πρόκειται για μια ασήμαντη συμφωνία, έτσι για να σκοτώνουν την ώρα τους. Κανείς όμως δεν κοίταζε κατάματα την κάμερα της βουλής, μη τυχόν και διασταυρωθεί το βλέμμα του με εκείνο των  ψηφοφόρων  τους που εντελώς άλλα τους έταζαν. Αν και οι τελευταίοι έχουν πάθει τέτοια πώρωση που έχουν χάσει όχι μόνο τη λογική αλλά και τις αισθήσεις τους.

 Πρωτοστάτησαν και πάλι οι νέο-αριστεριστές βουλευτές των ΑΝΕΛ, αφού σχεδόν όλοι τους εξασφάλισαν  Υπουργικό θώκο. [Πάρε κόσμε, τσάμπα όλα και με κάθε Υπουργείο, προσφέρεται και ειδικός ιστορικός που θα δικαιώσει τους ‘’αγώνες σας’’].

 Στο σημείο αυτό θυμήθηκα  τον ‘’καημένο’’ τον Ιούδα, που προέβη στην προδοσία του για τα 30 ‘’ψωροαργύρια’’ [αλήθεια πόσα ευρώ μας κάνουν σήμερα;]. Βλέπετε ότι η μεσολάβηση των  2.000 περίπου χρόνων από τότε, ανέβασε και τις τιμές ‘’συναλλαγής’’. Εκείνος  το κατάλαβε  έγκαιρα και ξέπλυνε την ντροπή με τον δικό του τρόπο [ τι παράξενο και αυτό να υπάρχει  - τόσο παλιά - τσίπα ακόμα και σε καταδότες;  ].

Άλλες εποχές άλλα ήθη – το  γράφω στα Ελληνικά , διότι οι κρατούντες είχαν πολλές ασχολίες με τις καταλήψεις και ίσως δεν πρόλαβαν να μελετήσουν τον Κικέρωνα στη γλώσσα του. Με το απύθμενο  θράσος που τους διακρίνει - φάνηκε χθες και στο Κοινοβούλιο- κρίνω  ότι η δική τους αριστερή ηθική ξεπερνά κάθε φαντασία, αφού ανακάλυψαν τις ‘’μεγάλες προσδοκίες’’ του Καρόλου Ντίκενς  και κυρίως την ορθολογική  χρήση του  μελιού. Πολύ μέλι έχει η υπόθεση, ώστε δεν αρκούνται μόνο να το γλείφουν αλλά το χρησιμοποιούν και σαν συγκολλητικό υλικό με τις καρέκλες τους !!!. Αυτούς μόνο σηκωτούς θα τους βγάλουν από την εξουσία – μαζί με τις καρέκλες τους -  αν δεν τύχει καμιά απρόβλεπτη στραβή που θα τους οδηγήσει στη χώρα του Μαδούρο[ αν και αυτός εξακολουθεί να ‘’βασιλεύει’’ τότε]. Το πρόβλημα είναι πόσους χωράνε τα ‘’ ιδιωτικά’’ τους αεροπλάνα, μη τυχόν αρχίσουν να τρώγονται μεταξύ τους για το ποιος θα προλάβει να  φύγει πρώτος , αφού  τα ελικόπτερα δεν νομίζω ότι μπορούν να πετάξουν τόσο μακριά.

Για όσο καιρό πάντως, παραμένουν ακόμα στην εξουσία και στη χώρα, μην ανησυχείτε, δεν μπορούν να μας κάνουν περισσότερο κακό, αφού πατώσαμε. Εκείνοι θα συνεχίσουν να σφυρίζουν αδιάφορα, αφού τώρα πια είναι σίγουρο ότι ξόδεψαν όση ‘’τσίπα’’ διέθεταν, από το όποιο έντιμο παρελθόν τους και την υποκατέστησαν με τη  σχεδόν ‘’ομόηχη’’ αλλά πλήρως  αντώνυμη [ και λίαν συμφέρουσα]  λέξη ‘’Τσίπρα’’. Η εξουσία δεν φθείρει απλά αλλά διαφθείρει τα ανθρωποειδή, αφού στο βασίλειο των λοιπών ζώων υπάρχουν ακόμα κάποιοι κανόνες, έστω και αν πρόκειται για  εκείνους  της ζούγκλας, που διατηρείται  ή διεκδικείται τουλάχιστον το δικαίωμα της  αυτοάμυνας. Αντώνης Ταρνανάς

ΜΙΑ ΟΜΕΛΕΤΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ

     [  Μαθήματα κατοχικής πρακτικής]

            Ένα καρτούτσο παραπάνω – που προσωπικά μου συμβαίνει σπάνια αφού επιλέγω την απομόνωσή μου -  λύνει τη γλώσσα και επιτρέπει κάποια πρακτικά μαθήματα επιβίωσης σε δύσκολες ώρες, που αισιοδοξώ να μην χρειασθούν. Προσωπικά – λόγω ηλικίας- προφανώς δεν  θα με προλάβουν- αν και είμαι εξοικειωμένος και δεν φοβάμαι - το θέμα όμως είναι να μην αποκτήσουν τις  εμπειρίες μου και οι νεότεροι και μάλιστα σε συνθήκες ειρηνικής περιόδου και σχετικής ευμάρειας στην Ήπειρό μας. Αντώνης Ταρνανάς

Δεν μου συμβαίνει συχνά, αλλά στις ελάχιστες αυτές ανθρώπινες συμπεριφορές  , απολαμβάνω απόλυτα τις απλές μα τόσο αναγκαίες, στις βάναυσες εποχές μας, ευγενικές κινήσεις – έστω και τυπικές-  των ανθρώπων που συναναστρέφομαι.  Στη σύγχρονη πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε – ο καθένας με τον τρόπο του – είναι ανάγκη να σκεφθούμε  , τις όμορφες καταστάσεις συμπαράστασης, που όλοι βάζαμε σαν προτεραιότητα το σύνολο αντί του εαυτούλη μας.  Έτσι επιζήσαμε σαν λαός και χώρα, πέρα από κάθε κομματική επιλογή ή πρόταση, που απέβλεπε στην λαϊκή πελατεία και όχι στην  ουσιαστική βελτίωση της  απλής μα τόσο σημαντικής  εθνικής μας επιβίωσής .

Είναι καιρός να ξαναγυρίσουμε στις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις που δεν προϋποθέτουν σκοπιμότητες, αλλά έτσι απλά και ‘’χύμα’’ δείχνουν ότι πέραν της υλικής υπόστασης ενυπάρχει    ο ίδιος ο άνθρωπος, που τόσο βάναυσα εκμεταλλεύτηκαν και συνεχίζουν να το κάνουν τα κομματικά συμφέροντα.

Αφορμή του παρόντος αποτέλεσε μια τυχαία και όχι για πρώτη φορά, συνάντηση με κάποιους γνωστούς ή φίλους [ ο προσδιορισμός αποτελεί προσωπική επιλογή καθενός των μετεχόντων]. Εκεί λοιπόν που – η συνδρομή του οίνου- συνέβαλε στο  ‘’συναμφότερο του πνεύματος’’ που ισχυρίζεται θεωρητικά αλλά ποδοπατεί στην πράξη ο κ. Ζουράρις, ακολούθησε το απλό και  πρακτικό αλλά σημαντικό και μεγαλειώδες γνώρισμα της φυλής μας. Αυτό που μας κρατά όρθιους για  χιλιάδες χρόνια, κόντρα στις  αμέτρητες  ατυχείς πολιτικές  συγκυρίες.

Στο χωρισμό μας, ένας από την παρέα, ο Άγγελος, μοίρασε στους υπόλοιπους τρεις μας,  μια σακουλίτσα με λίγα αβγά [ το αβγά με β θα εξακολουθεί να με βασανίζει] από τις κότες του. Δεν έδωσε λύση στο οικονομικό μας πρόβλημα, αφού και χωρίς το περιεχόμενο της σακούλας θα επιζούσαμε, αλλά μου θύμισε πρακτικές της κατοχής που χαρακτήρισαν  την ελληνική αλληλεγγύη των  παιδικών  μου χρόνων και μου ξανάφεραν την ελπίδα ότι στη χώρα μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, που  είναι περισσότεροι από αυτούς που βλέπουμε. Ίσως εκείνοι που δεν τα έζησαν δεν μπορούν ακόμα ,  να τα κατανοήσουν και εύχομαι να μην χρειασθεί να το κάνουν.

Λειτούργησα λοιπόν ενστικτωδώς, μιμούμενος τις κινήσεις της συγχωρεμένης  μητέρας μου που,  κάθε φορά που εξασφαλίζαμε τον επιούσιο, έσπευδε να  τον,’’ σερβίρει’’, για να διασκεδάσει – έστω και προσωρινά- την καθημερινή μας  ένδεια και μιζέρια, με την πρόσκαιρη κατάκτησή μας. Δεν ζούμε σαφώς ανάλογες καταστάσεις, αλλά καλού – κακού  είναι καιρός να δοκιμάζουμε τις πρακτικές, γιατί με αυτούς που μπλέξαμε , κανείς δεν ξέρει πόσο ακόμη θα μας στοιχίσει το τίμημα της ‘’καρέκλας’’ τους.

‘Έτσι λοιπόν και εγώ, επιστρέφοντας στο σπίτι, έκανα χρήση των δύο από τα 6 αβγά –κρατώντας πισινή -  για να  επαναφέρω στο μυαλό μου τις ελάχιστες θετικές στιγμές, μιας πολύχρονης λιτότητας του μακρινού μας παρελθόντος. Κάποιοι βολεμένοι αριστεροδέξιοι, σκέφθηκαν να μας επαναφέρουν τις ξεχασμένες μας αναμνήσεις, διανθισμένες με τα σύγχρονα ‘’σοσιαλιστικά  συσσίτια’’ , μιας  εποχής που κανένας μας δεν θέλει να θυμάται.

Προχώρησα λοιπόν άμεσα  στην παρασκευή   μιας απλής ομελέτας [ φωτογραφία στην κορυφή] που συχνά αποτελεί πρόχειρη λύση στην  ανθρώπινη αδυναμία μας να ‘’κορέσουμε’’ τη στομαχική μας στέρηση  και ίσως τη μοναδική που απέμεινε πια απόλαυση στη ‘’ ζωή’’ της τρίτης ηλικίας. Άγγελε, σ’ ευχαριστώ για τη ‘’ σημαντικότερη ομελέτα της ζωής μου και τους συναισθηματικούς συνειρμούς που με οδήγησες με την ευγενική σου χειρονομία.  Αντώνης Ταρνανάς

ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

[Επαναφορά της δημιουργικής λογιστικής]

Λόγω πληθώρας  ύλης της επικαιρότητας, αναγκάζομαι και πάλι να επανέλθω στη μέθοδο, της σπονδυλωτής γραφής. Το κέντρο της ιδέας είναι ένα και μοναδικό αλλά εμφανίζει και εμφανίζεται σε πολλές  εκδοχές και παραλλαγές. Βασικό μας θέμα παραμένει η ψήφιση της συμφωνίας ή του μνημονίου ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε. Τα διάφορα στάδιά του, είναι πολλά και ποικίλα, ενώ στη φυσική κοινοβουλευτική διαδικασία είναι μόνο δύο με κάποιες συντρέχουσες διαδικασίες. Δηλαδή,  οι συναρμόδιοι Υπουργοί ετοιμάζουν το Νομοσχέδιο και την εισηγητική έκθεση – καμιά φορά το συνοδεύουν και με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου – και  στη συνέχεια περνάει από την αρμόδια Επιτροπή και παραπέμπεται στην Ολομέλεια. Εκεί  γίνεται η σχετική συζήτηση ,στην οποία παίρνουν μέρος πολλοί Βουλευτές και εκφράζουν ‘’την κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα ελεύθερη προσωπική τους γνώμη’’. Η διαδικασία τελειώνει με την ψηφοφορία, το αποτέλεσμα της οποίας, σε ανάλογης σοβαρότητας Νόμους, μπορεί να αποτελέσει και ψήφο εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας στην  Κυβέρνηση.

Στην περίπτωσή μας, έχουμε κάποιες ‘’ασήμαντες’’ διαφοροποιήσεις. Επειδή μας το έστειλαν έτοιμο – για να αποφύγουμε την πατρότητά του-  και καθυστέρησε η άφιξή του στη χώρα μας ‘’λόγω της γνωστής απόστασης που μας χωρίζει από τη λοιπή Ευρώπη’’ – ίσως και λόγω του σιδηροδρομικού δυστυχήματος,  επελέγη η μέθοδος του επείγοντος – κατευθείαν στην Ολομέλεια. Πού να βάζεις τώρα τους πιεσμένους και  κακοπληρωμένους ‘’βολευτές’’ της συμπολίτευσης ,να διαβάζουν περί τις χίλιες σελίδες βαρετά κείμενα; Υπάρχει άλλωστε και προηγούμενο με Υπουργό του ‘’ρηχού’’ ΠΑΣΟΚ, που είχε δηλώσει στο παρελθόν  ότι δεν πρόλαβε να διαβάσει το  μνημόνιο. Έτσι κατέληξαν σε μια παλιά, αλλά δοκιμασμένη και ενίοτε ευχάριστη ασιατική μέθοδο, που αποκαλείται ΜΑΣΑΖ, από τους ‘’ειδικούς στο είδος’’ Υπουργούς, για την ταχύρρυθμη εκμάθησή του. Τελικά αυτό δεν είναι Κόμμα, μασατζίδικο τελευταίας τεχνολογίας είναι.

Εγώ που είμαι από χωριό και δεν ήξερα τον όρο,  αναζήτησα τις σχετικές πληροφορίες στο διαδίκτυο. Ψάχνοντας διάφορα σχετικά στοιχεία πονηρεύτηκα, όταν διαπίστωσα ότι υπάρχει και κινέζικο μασάζ, με την ακόλουθη περιγραφή  “Happy ending”: Το κινεζικο μασαζ που καταληγει σε… ερωτικα χαδια’’.  Ομολογώ ότι ‘’κολάστηκα’’ και δεν θέλω να σκεφθώ ότι  τους υπέβαλαν  σε τόσο ‘’οδυνηρές’’ διαδικασίες για ένα μισθουδάκι , το ανάλογο κομμάτι παντεσπάνι και την  καρέκλα τους. Εκτός και αν ξέρουν κανένα διαφορετικό κόλπο, που τους τηλεφώνησε ο κ. Τσίπρας απευθείας από την Κίνα, το οποίο  δεν έχει φθάσει ακόμα στο ιντερνέτ.

     Πριν πάμε στο λαμπρό ελληνικό κοινοβούλιο , που δεν έπαυσε ποτέ να μας εκπλήσσει – ακόμα και επί χούντας που του είχαν αλλάξει τα φώτα και το όνομα - χρειάζομαι μια μικρή στάση στην Κίνα. Θαύμασα για μια ακόμα φορά το πλατύ μόνιμο γέλιο της ευτυχίας του Πρωθυπουργού μας. Παρότι δεν ξέρω καλά τα ‘’κοσμικά’’, μια μικρή περιγραφούλα για την όμορφη τουαλέτα της κυρίας Περιστέρας θα την επιχειρήσω, μένοντας κυρίως στο   στιλιστικό του μέρος, που κάποτε αμφότεροι ‘’πολεμούσαν’’ ακόμα και με καταλήψεις και σήμερα το αποκαλούν σοσιαλιστικό, με ολίγο από Μαδούρο.  Τώρα που τα οικονομικά μου, σαν συνταξιούχου, βελτιώνονται – όπως επιμένουν οι υπουργοί και τα δημοσιογραφικά τους όργανα [ΕΡΤ, ΑΥΓΗ, ΕΦΗΜ. ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΏΝ, KOKKINO ΚΛΠ] – σκέπτομαι να αγοράσω και εγώ μια τέτοια τουαλέτα, αλλά δεν ξέρω που να την χαρίσω, αφού στερούμαι συντρόφου,  σε μια τόσο  γενναιόδωρη εποχή.

Κλείνω – προσωρινά - το κεφάλαιο Κίνα, με κάποιες εικόνες από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν -που παραμένουν έντονες στη μνήμη μου- και βλέπω τον αρχηγό  μας να ηγείται όλων των κινήσεων και των κινημάτων κατά της πώλησης του λιμανιού και των ασημικών μας στους ‘’κιτρινιάρηδες’’. Διερωτώμαι όμως – ρητορικά και από μέσα μου -μα για τον ίδιο λόγο δεν βρίσκεται και πάλι ο ίδιος στη μεγάλη ασιατική χώρα– που ήταν μεγάλη και όταν άνοιξαν αυτά τα ταξίδια κάποιοι ‘’συντηρητικοί’’ προκάτοχοι του;

 Δεν παραβλέπω ένα επίσης σοβαρό λόγο αυτού του ταξιδιού στη χώρα του μεταξιού για να  αντικαταστήσουν ‘’προσηκόντως’’ τα ντεμοντέ λινά και βαμβακερά υφασμάτινα είδη τους. Μη λησμονείτε και το λαϊκό επιμύθιο , που αναφέρεται στη συνύπαρξη  ειδικών απαιτήσεων , των μεταξωτών εσωρούχων. Αεροπλάνο δικό τους έχουν, την παρέα του φίλου και ΄΄σύντροφου’’ κ. Παππά επίσης – που για χάρη τους έφτασε μέχρι τη χώρα του Μαδούρο-  η δε Ελλάδα πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Εδώ αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω μια αθυροστομία που μοναδικά αντιδιαστέλλεται με το ειρωνικό  νόημα του πελάγους της ευτυχίας, ότι δηλαδή οι Έλληνες ‘’ έχουμε κάνει το σκατό μας παξιμάδι’’. Όσοι τυχόν θίγονται από την μοναδική αυτή ελληνική έκφραση, μπορούν να με καταγγείλουν ακόμα και να μου κάνουν αγωγή. Δεν έχω να τους πληρώσω ούτε  δεκάρα ούτε και διαθέτω κανένα περιουσιακό στοιχείο, αφού με άφησαν ταπί. Αρχίζω λοιπόν να χρησιμοποιώ λέξεις και εκφράσεις που ‘’ σκέπτονται’’ εκείνοι για μας , μη τυχόν και αρχίσουν να μας καταλαβαίνουν καλύτερα.  Μπορεί μελλοντικά να ακολουθήσω και τα επιτυχή συνθήματά τους όπως το δεν πληρώνω και άλλες ‘’χάντρες για τους αγαθούς  ιθαγενείς’’

 Τι τους λείπει λοιπόν, για να στερηθούν μια ευκαιρία που δεν είχαν φαντασθεί ούτε στα πιο τρελά τους μαρξιστικά όνειρα στο παρελθόν; Ελπίζω να πληροφόρησαν τον κ. Παππά ότι στη χώρα δεν κυβερνά πλέον ο Μάο και η τηλεόραση έχει αμέτρητα κανάλια. Άντε και καλά να περάσετε, ίσως έτσι γλυτώνετε λίγες από  τις μούντζες  του λαουτζίκου , που νομίζετε ότι δεν φτάσουν τόσο μακριά.  Στην πραγματικότητα ξεπερνούν σε εμβέλεια τους βαλλιστικούς πυραύλους της γειτονικής και ομοϊδεάτισσας  Β. Κορέας. Πού  θα πάτε όμως; Θα γυρίσετε και πάλι στη χώρα των κατορθωμάτων σας.

Αφήνουμε πια τους υψηλούς μας ταξιδιώτες στα μεγαλεία τους και επιστρέφουμε στον Ναό της Δημοκρατίας, όπως τον κατάντησαν Σήμερα έπεσε και ξύλο – και είμαστε ακόμα στην αρχή. Παρά το μασάζ ασιατικό, ευρωπαϊκό ή της πλατείας Κουμουνδούρου, φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμα κάποιες δυσκολίες να καταλάβουν οι ανόητοι, που δεν μπορούν να χωνέψουν τη διαφορά της Συριζανέλικης  λιτότητας μέχρι πείνας από τις αντίστοιχες καπιταλιστικές καταστάσεις. Έτσι λοιπόν λειτούργησαν τα αντανακλαστικά της αυτοσυντήρησης του ‘’αδελφού ετέρου άκρου’’ - του ακροδεξιού – που έβαλε το χεράκι του ή μάλλον έριξε τις ‘’ψιλές’’ του- δια χειρός  Κασιδιάρη -  για να εκτρέψει την τόσο ανιαρή συζήτηση για τη συμφωνία.

Δεν ξέρω γιατί αλλά σε ανάλογο νταηλίκι στο κανάλι του ΑΝΤ1, ο  ίδιος παλικαράς είχε ‘’ραπίσει’’ μια γυναίκα και ο γεροδεμένος ψηλός Κρητικός παρουσιαστής ψέλλιζε κάτι σαν ‘’ παρακαλώ , παρακαλώ και η κυρία Κανέλλη, τις έτρωγε κανονικά. Ακριβώς κάτι ανάλογο ένοιωσα και με τον προεδρεύοντα στη Βουλή. Παρότι διέθετε μικρόφωνο, έβγαζε κάτι ψιθύρους καλώντας το ‘’φρουραρχείο’’ το οποίο δεν άκουγε τίποτα. !!! Όταν τελικά  άκουσε,  ο  Βουλευτής της Ν.Δ. τις είχε φάει κανονικά, το δε ειδικό κανάλι  ‘’ έπαθε εμπλοκή’’ και δεν έδειξε τα κρίσιμα σημεία του επεισοδίου. Ύστερα από απόφαση του  κ. Προέδρου της Βουλής – μετά τις διαμαρτυρίες των λοιπών Κομμάτων-  αποφεύχθηκε η πρόταση του κυβερνητικού εισηγητή να γίνει συζήτηση στην αίθουσα για το επεισόδιο, ‘’ για να κερδίσουμε λίγο χρόνο από την ενοχλητική  ενασχόληση με το ανιαρό μνημόνιο. Ο μεγάλος μας πάντως δεν χάνει το κέφι του ‘’στην καινούργια αγάπη του την Κίνα’’ και   συνεχίζει να μας κάνει  τον Κινέζο.

Θα επανέλθω κλείνοντας, για λίγο ακόμα στο μασάζ, που φαίνεται πολύ αποτελεσματικό. Όλοι οι  Συριζανεληδες- τέως  στελέχη του  ‘’βαθέος ΠΑΣΟΚ’’, απαντούσαν με τα ίδια ακριβώς τσιτάτα στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και έκαναν και αρκετές πολύ θετικές προφητείες. Μέχρι και για έξοδο από το μνημόνιο μίλησαν, για ‘’δίκαια ισοπαλία’’ στις διαπραγματεύσεις τους  και σύντομη έξοδο στις αγορές και αύξηση των συντάξεων. Ήσαν τόσο πειστικοί, που σκέπτομαι να κάνω και εγώ ένα μασάζ και ‘’όσο αντέξω’’. Αντώνης Ταρνανάς

“

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Είναι η δεύτερη συνεχόμενη μέρα που αναβάλλω το γράψιμο   ενός άρθρου με θέμα τα τελευταία εθνικά μας ‘’ σημεία και τέρατα’’ και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό, διότι τα αίτια της αναβολής αυτής  υπήρξαν πολλαπλά και σπουδαία.  Χαίρομαι κυρίως διότι, με την προσωρινή αναστολή, απέφυγα και την  ενοχλητική - μέχρι ‘’γραφικότητας’’  παρέμβαση μου, που  ενδεχομένως σας έχει, δικαιολογημένα, κουράσει. Σκεφθείτε όμως  ότι  δεν φταίει η κριτική , αν το κρινόμενο γεγονός είναι από τη φύση του κουραστικό και δυσάρεστο. Πιστεύω όμως ότι οι χαρακτηρισμοί μου είναι οι επιεικέστεροι που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένας άνθρωπος μέσης νοημοσύνης – όπως εγώ -   που ακούει, βλέπει, καταλαβαίνει και προσπαθεί να επιβιώσει από την επερχόμενη λαίλαπα.

Την ίδια δυσφορία των αναγνωστών αισθάνεται και  ο γράφων, αφού είναι υποχρεωμένος να περάσει τα γραφόμενά του  από τα φίλτρα των προσωπικών του  συναισθημάτων . Υποφέρει λοιπόν και ο ίδιος  για όσα δυσάρεστα περιγράφει, αφού βιώνει πρώτος όλα εκείνα που  υποθηκεύουν  το μέλλον αυτής της έρμης και ‘’ανάδελφης’’ χώρας. Τελειώνω εδώ τον πρόλογο και μπαίνω  στο σημαντικό μου σημερινό θέμα.

Είναι πολύς καιρός που απέχω από πολιτιστικές και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις της πόλης μου , για διάφορους λόγους, προσωπικής  επιλογής ή άλλων παραγόντων. Ομολογώ ,  ότι  χάρηκα ιδιαίτερα για τη χθεσινή μου ‘’επανεμφάνιση’’ , στην οποία συνέδραμαν  πολλές και ευτυχείς συγκυρίες Πρώτες και κύριες  υπήρξαν  η  συμμετοχή και  παρουσία ενός αγαπητού μου φίλου και παλιού συνάδελφου και το περιεχόμενο του βιβλίου, που έχει άμεση σχέση με την καταγωγή της καρδιάς μου  και τον τόπο γέννησης και διαμονής μου.

Πρόκειται για ένα πολυσέλιδο έργο, απόσταγμα σοβαρής και μακρόχρονης έρευνας του κ. Νικολάου Εμμ. Παπαοικονόμου, που εκδόθηκε από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, και φέρει τον τίτλο ‘’Προσωπογραφία Αγωνιστών του 1821’’. Έχει στενή και άρρηκτη σχέση με τους αγώνες των Μακεδόνων της Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης  που   πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και της δικής μας  περιοχής. Ένα μεγάλο μέρος της Αταλάντης κατοικείται από  τους απογόνους αγωνιστών  της ευρύτερης Μακεδονίας μας, και αποτέλεσε μεταγενέστερα, πόλο έλξης και άλλων Μακεδόνων – κυρίως ειδικών μαστόρων - που εργάστηκαν στην ευρύτερη περιοχή και συνέβαλαν  στην ανάπτυξη της. Αρχικά ο οικισμός αποτέλεσε χωριστό Δήμο ή Κοινότητα [ Πέλλας και Κάτω Πέλλας] - στη σημερινή Σκάλα της Αταλάντης- και αργότερα ενσωματώθηκε  πλήρως [;] στην συνολική πόλη. Με τις ιστορικές λεπτομέρειες ασχολείται το  βιβλίο, - το οποίο ακόμα δεν πρόλαβα να διαβάσω ούτε είμαι  ειδικός για να το κρίνω – γι’ αυτό και θα περιοριστώ  στην επιμελή ανάγνωσή του , συνεχίζοντας  με τα υπόλοιπα.

 Πέραν των κατά καιρούς προνομίων, περιορισμών και γεωγραφικών ορίων των δύο τομέων,  για μας τους γηραιότερους υπήρχε ένα φυσικό όριο – αποδεκτό από όλους – που ήταν ο παλιός και ‘’υπογειοποιημένος’’ πλέον καταρράκτης, που χώριζε το δυτικό κομμάτι [Μακεδονία] από το ανατολικό της παλαιάς έως αρχαίας  πόλης της Αταλάντης. Στα πρόθυρα των 84 χρόνων μου, έχω ζήσει  τις έριδες, τους ανταγωνισμούς , ενίοτε δε και τις αντιπαλότητες, ανάμεσα στους δυο τομείς της πόλης. Περισσότερο  εμφανείς ήσαν οι διαμάχες για το ‘’παζάρι’’ με τις κρύες πηγές του, που υδροδοτούσε όλη την πόλη, ενώ για μια περίοδο  είχε παραχωρηθεί προνομιακά  μόνο στους Μακεδόνες οικιστές. Κατά την παλιά μας συνήθεια και αυτό ακόμα το αγαθό της φύσης, αποτέλεσε στοιχείο τριβής και διαμάχης και μάλιστα  χωρίς σημαντικό  λόγο. Αναφέρω ενδεικτικά, ότι  κάποιες στάμνες των ‘’ανατολικών’’, επέστρεφαν άδειες ή σπασμένες, αφού  οι ‘’δυτικοί’’ κτήτορες[ μέσω των περιοίκων της πηγής]  δεν ήθελαν να μοιραστούν το προνόμιό τους. Δεν αναφέρομαι σε ξυλοδαρμούς και σοβαρότερα περιστατικά που ήσαν πολύ πςριορισμένα. Υπάρχουν επίσης και αντίστροφα παραδείγματα σε άλλους - λιγότερο σημαντικούς τομείς- που την πίεση υφίσταντο οι δυτικοί. Δείγματα των καιρών και της φυλής μας, που ευτυχώς ο πανδαμάτωρ χρόνος και κυρίως οι μικτοί γάμοι ανάμεσα στην ‘’Ανατολή και τη Δύση’’ μιας κωμόπολης, περιόρισαν  τις αντιπαραθέσεις   σε λεκτικό  μόνο επίπεδο  .

Δεν θα αναφερθώ σε  βασικές και διοικητικές κυρίως  διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις δύο συνιστώσες της κωμόπολης, γιατί δεν θέλω να ‘’ξύνω παλιές πληγές’’, αλλά θα περιοριστώ  σε ένα διακριτό  αισθητικό αλλά και πρακτικό χαρακτηριστικό  στοιχείο της πόλης, που αποτελεί η θαυμάσια ρυμοτομία του δυτικού τομέα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο οικισμός των Μακεδόνων χτίστηκε εξ υπαρχής  κυρίως στην περιοχή που γκρεμίστηκε  ο τουρκομαχαλάς , ενώ η υπόλοιπη πόλη συνέχισε- ακόμα και μετά τον μεγάλο σεισμό -  τον ‘’άναρχο’’ τρόπο, που επικρατούσε την εποχή της τουρκοκρατίας. Θέλω επίσης να σημειώσω ότι, παρά τα όσα μικρά προβλήματα δημιουργεί γενικότερα  στους Έλληνες η ‘’ ανεπιθύμητη συγκατοίκηση’’, δεν έγιναν ακραίες διακρίσεις που να διχάσουν  σοβαρά τους κατοίκους. Ενδεικτικά αναφέρω ότι πολλά σπίτια παλιών Μακεδόνων αγωνιστών [Γκάτσος, Δουμπιώτης , Καρατάσος κλπ], βρίσκονται στον ανατολικό τομέα   και τα ονόματά τους φέρουν αρκετοί δρόμοι της  ίδιας περιοχής.

Αφήνω λοιπόν τα ιστορικά στοιχεία στους ειδικούς, αφού τώρα πια τα πάντα είναι μικτά και συνεχίζω την αναφορά μου στη χθεσινή σπουδαία εκδήλωση, που ξεκίνησε από μια πρωτοβουλία του Συλλόγου Παγχαλκιδικιώτικου Συλλόγου Αθηνών ‘’ο Αριστοτέλης’’. Η λαμπρή όπως γνωρίσαμε από κοντά, διοίκηση του συλλόγου -μέλος του οποίου είναι και ο φίλος μου ο Βασίλης Κυριάκος- έδωσε τη σκυτάλη στον Δήμο Λοκρών. Δυο δραστήριοι άνθρωποι του Δήμου – ο Αντιδήμαρχος κ. Γιώργος Βλαχάβας και η κυρία Μαρδίτσα Ζεκεντέ-Καρέτζου από τη Βιβλιοθήκη, κατέθεσαν την ψυχή και όλο τους το μεράκι για να φέρουν σε αίσιο πέρας το έργο τους. Από την άλλη πλευρά, οι εκπρόσωποι του αδελφοποιημένου πλέον συλλόγου, μας κατέπληξαν με τη  μακεδονική τους δωρική λιτότητα. Ο συγγραφέας και ο φίλος του πολιτικός επιστήμονας ,που προλόγισε το βιβλίο, μας έδωσαν ένα δείγμα της λεβεντιάς και της ‘’ήρεμης δύναμης’’,  που διακρίνει τους πολίτες σε ενεργούς και ‘’καναπεδάτους’’.  Σπουδαίοι υπήρξαν  όλοι οι ομιλητές και ιδιαίτερα σαφής και αναλυτική η κυρία φιλόλογος , που ανέπτυξε τα ιστορικά στοιχεία  της εποχής. Με εξέπληξε θετικά η παρουσία του Προέδρου των Μακεδόνων Οικιστών της πόλης μας, μπράβο του.

Ελπίζω και εύχομαι η αδελφοποίηση να αποτελέσει μια επί πλέον αφορμή για το   συναισθηματικό δέσιμο, με φιλία και αγάπη  και      να αποτρέψει τη συνήθη φθορά που  διέπει γενικώς  τους  ‘’συγγενικούς’’ δεσμούς των ανθρώπων !!!. Ο υποφαινόμενος, αισθάνομαι  γνήσιος Μακεδόνας από την πλευρά του πατέρα μου, [Πεντάλοφος Βοίου Κοζάνης] και επίσης γνήσιος Ρουμελιώτης , από την πλευρά της μητέρας μου, που γεννήθηκε και έζησε – προ του γάμου της -  στο ανατολικό κομμάτι της πόλης  στην οδό  που φέρει  το όνομα του Μακεδόνα οπλαρχηγού Αναστάσιου  Καρατάσου.

 Από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι τα σημερινά μου γεράματα κατοικώ στα όρια των δύο τμημάτων της Αταλάντης και κρατώ για τον εαυτό μου τις επιλογές τις καρδιάς μου.    Πιστεύω δε ότι τα συναισθήματα δεν καθορίζονται με  τη συμμετοχή σε συλλόγους [ που θεωρώ θετική και πολύ χρήσιμη] και ταμπέλες καταγωγής. Όλες οι περιοχές έχουν καλούς και κακούς ανθρώπους  και αρκεί να μπορούμε να κάνουμε τις σωστές επιλογές- με τα θετικότερα  χαρακτηριστικά - από τις γονικές μας ρίζες.  Αντώνης Ταρνανάς

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ

                  Υπάρχουν υπεύθυνοι και ποιοι είναι ;

Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί στη σκανδαλώδη τύχη και την αντίστοιχη ατυχία, που σημάδεψαν τη ζωή μου διαχρονικά και τη συμπυκνωμένη διεθνή  μου ‘’ εμπειρία’’ .  Αναφέρθηκα κατά καιρούς σε ιστορικά γεγονότα  που υπήρξα αυτόπτης μάρτυς καθώς και σε γνωστά μου  πρόσωπα που εκόντα – άκοντα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη σύγχρονη ιστορία.

‘Άκουσα σήμερα στο  δελτίο ειδήσεων για την παρουσίαση ενός βιβλίου ντοκουμέντου του κ. Αντώνη Ναξάκη,  που αφορά  την ελληνική ανάμιξη, τη φυγάδευση και τη σύλληψη του Οτσαλάν. Ενώ λοιπόν ετοιμαζόμουν  να γράψω ένα άρθρο για τα κυβερνητικά ‘’κατορθώματα’’ που μας επιφυλάσσει το ‘’κλείσιμο’’  [ή μήπως άνοιγμα]  της συμφωνίας για το μνημόνιο, αφήνω το θέμα για  ευθετότερο χρόνο και καταπιάνομαι με το βιβλίο του κ. Ναξάκη.

Στην παρουσίαση του βιβλίου διέκρινα τον παλιό μου γνώριμο, κύριο  πρωταγωνιστή και συγγραφέα του βιβλίου, Αρχιπλοίαρχο Αντώνη Ναξάκη. Συνειρμικά σκέφθηκα άλλα δύο  πρόσωπα που ενεπλάκησαν ή τα ενέπλεξαν στην υπόθεση  και θέλησα να διατυπώσω και τις δικές μου θέσεις, για τα πρόσωπα  μόνο και όχι για την υπόθεση, που γνωρίζω όσα και ο μέσος Έλληνας. Τα πρόσωπα αυτά  είναι ο συγγραφέας, ο τότε Υπουργός κ. Πάγκαλός και ο Πρέσβης μας στο Ναϊρόμπι, όπου οδηγήθηκε, φυγαδεύτηκε ή επέλεξε να μεταβεί ο Οτσαλάν, κ. Κωστούλας.

Επαναλαμβάνω ότι γνωρίζω τα γεγονότα μόνο από τα δημοσιεύματα και  δέχομαι τις απόψεις των τριών εμπλακέντων, όπως οι ίδιοι τις εξιστορούν, αρχίζοντας από τον αγαπητό μου Πρέσβη κ. Γιώργο Κωστούλα. Πιστεύω απόλυτα όσα περιέχονται στην αναφορά του , ότι ‘’ όλα έγιναν εν αγνοία του’’ και εκείνος λειτούργησε πυροσβεστικά για να περισώσει ό,τι και όπως μπορούσε. Δέχομαι ότι αποτέλεσε το εξιλαστήριο θύμα, μιας αντιδεοντολογικής, πρόχειρης και απερίσκεπτης διαδικασίας, στην οποία μπορεί να τον κατέστησαν συμμέτοχο  κάποιες απλές συμπτώσεις. Για την προσωπική του εντιμότητα και ειλικρίνεια, βάζω το χέρι μου στη φωτιά και είμαι σίγουρος ότι συμφωνούν μαζί μου και αρκετοί από τους αποδέκτες των e-mails          μου, που βρίσκονται εγγύτερα μαζί του επαγγελματικά.

Ο κ. Πάγκαλός ήταν ο επί κεφαλής πολιτικός προϊστάμενος μου – όσο υπηρετούσα στις Βρυξέλλες – και δεν με ‘’έβλαψε’’ παρά τη διαπιστωμένη δυσμενή διάθεση του απέναντί μου. Δεν παύω να πιστεύω στην υψηλή νοημοσύνη του, χωρίς να συμφωνώ  απόλυτα με το σύνολο των ενεργειών του, που αποδίδω περισσότερο στον ‘’έντονα ιδιόρρυθμο ’’ χαρακτήρα του.

Έρχομαι τώρα στο κύριο πρόσωπο της όλης αυτής ιστορίας και για πληρέστερη κατανόηση θα διηγηθώ ένα περιστατικό που ίσως δίνει και κάποιες εξηγήσεις – όχι δικαιολογίες – των γεγονότων που τάραξαν την χώρα την περιγραφόμενη περίοδο.

Υπηρετούσα στις Βρυξέλλες και μου τηλεφώνησε ένας φίλος από τη γενέτειρά μου την Αταλάντη – που δυστυχώς τον χάσαμε- ότι  βρίσκεται στην πόλη με τη σύζυγό του , τη Καίτη. Τους κάλεσα  για φαγητό σε εστιατόριο της πόλης και  αποδέχθηκα  την πρόταση τους να έλθει  μαζί τους και ένα φιλικό τους ζευγάρι. Επρόκειτο για τον αντιπλοίαρχο τότε Αντώνη Ναξάκη που δεν γνώριζα και τη εξαίρετη σύζυγό του Φωτεινή, που συνυπηρετούσαμε στην Ελληνική  Αντιπροσωπεία.

Με τις πρώτες κουβέντες, ‘’αρπαχτήκαμε’’ με τον καλεσμένο μου κ, Ναξάκη, με θέμα την προτίμηση των ‘’αριστερών εφημερίδων’’ που αποστέλλονται στις αρχές του εξωτερικού [αναφέρομαι  σε εποχή ΠΑΣΟΚ]. Εκείνος μου απάντησε ότι ‘’αυτό απαιτεί η δημοκρατική αναγκαιότητα’’ και συνεπώς έτσι έπρεπε να γίνεται. Με τη μεσολάβηση του αείμνηστου φίλου μου Γιάννη  – που κάθισε ανάμεσά μας- ρίξαμε τους τόνους και συνεχίσαμε το φαγητό μας, φεύγοντας τυπικά τουλάχιστον ‘’μονιασμένοι’’. Λίγες ημέρες αργότερα συνάντησα τον κ. Ναξάκη στην    Αντιπροσωπεία μας, όπου βρισκόταν για να συνοδεύσει τη σύζυγό του. Πιάσαμε μια πολύ φιλική κουβέντα και τη στιγμή που έφθασε και η γυναίκα του, μου πρότεινε να ξαναπάμε στο εστιατόριο που τον είχα καλέσει και του άρεσε, για να μου ανταποδώσει την πρόσκληση. Τότε η σύζυγός του τον διέκοψε λέγοντας ‘’ Αντώνη τη δεύτερη φορά που θα  ξανακάνετε πολιτική συζήτηση, θα χρειασθείτε τα ΜΑΤ’’. Συγκατένευσε και εκείνος με χαμόγελο και η δεύτερη αυτή συνάντηση δεν έγινε ποτέ, αλλά παρέμεινε η μέσω της κυρίας Φωτεινής ανταλλαγή των χαιρετισμάτων μας εκατέρωθεν.

Με την ιστοριούλα μου αυτή ήθελα να καταδείξω δύο βασικά χαρακτηριστικά του συμπαθέστατου κατά τα άλλα αρχιπλοιάρχου. Ήταν ‘’φανατικά’’ αριστερός και πατριώτης – όπως έλεγε-  σε σημείο εκνευρισμού, αλλά καλοπροαίρετος , ευγενικός και πολύ φιλικός σε στιγμές ηρεμίας του. Το μεγάλο μου ερώτημα είναι αν είχε ποτέ  στιγμές ηρεμίας. Αυτά τα χαρακτηριστικά ίσως τον οδήγησαν ή και τον ‘’προσέφεραν’’ σε μια ‘’αποκοτιά’’ που η εντιμότητα και η εξυπνάδα του δεν θα του επέτρεπαν   να εμπλακεί.

Είμαι λοιπόν πολύ περίεργος να διαβάσω το βιβλίο του, όπου πιστεύω ότι θα ρίχνει άπλετο φώς  και θα δίνει κάποιες εξηγήσεις  αποδεκτές ,σε  ένα θέμα που αντί να βοηθήσει έσπρωξε στο στόμα των γκρίζων  λύκων τον ηγέτη των Κούρδων, που σαπίζει στις τουρκικές φυλακές. Ελπίζω να επικράτησε η ειλικρίνεια που τον διακρίνει, για να μάθουμε επί τέλους τι έγινε την περίοδο αυτή και γιατί ‘’έβαλαν στη μέση’’ τον αγαπητό μου φίλο ,κύριο Γιώργο Κωστούλα.

Σαν δίδαγμα, αισθάνομαι την ανάγκη να συμπληρώσω, ότι η διεθνής σκακιέρα και η διπλωματία δεν επιτρέπει ερασιτεχνισμούς και αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη και οι σημερινοί πονηρούληδες που προσπαθούν να ασκήσουν την εξωτερική πολιτική με ‘’επαναστατικές ασκήσεις’’. Άλλο είναι τα 15μελη και οι καταλήψεις και εντελώς άλλο η διπλωματία, που προϋποθέτει ειδικές εμπειρίες και γνώσεις αλλά πάνω από όλα γνώση,  που ατυχώς έχει καταστεί ‘’είδος εν ανεπαρκεία’’, ιδίως  στις μέρες  μας .  Αντώνης Ταρνανάς