ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ

Η αϋπνία μου,  που άρχισε προοδευτικά να με ταλαιπωρεί από  την παραμονή της απόλυσης μου από τον στρατό [1958] και έχει επιδεινωθεί τις δυο τελευταίες δεκαετίες με μια διαπιστωμένη υπνική άπνοια – μηχανικής αιτιολογίας - κάνει εφιαλτικό το πλησίασμα της νύχτας. Με τη σκέψη αυτή χθες το βράδυ οργάνωσα την απασχόλησή μου με την παρακολούθηση ενός αγώνα τένις , στα πλαίσια του US OPEN, ανάμεσα στον μεγαλύτερο σύγχρονο τενίστα –Ισπανό Ναδάλ-  και τον   Ρώσο Χατσάνοφ. Ο  αγώνας ξεπέρασε τις 4 ώρες [μέχρι τις 2 το πρωί ώρα Ελλάδος] ήταν συναρπαστικός, οπότε θα μπορούσε να καλύψει τέσσερες σημαντικές ώρες  της αϋπνίας μου. Τελικά όμως, η γνωστή  προληπτικότατα του Ισπανού τενίστα μου δημιούργησε  κάποια  προβλήματα.

Πέρα από τα  πολλά  ‘’γούρια’’ του ,επαναλαμβάνει μόνιμα, πριν από κάθε  σέρβις, μερικές αντιαισθητικές κινήσεις. Με το δεξί του χέρι ‘’πιάνει’’ το κέντρο των οπισθίων του, στη συνέχεια φέρνει το ίδιο χέρι  στη μύτη του  [σαν να το μυρίζει],πιάνει το αριστερό και αμέσως μετά το δεξί του αφτί, κάνοντας  και ένα απαλό πέρασμα από τα φρύδια του. Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνει και  πριν από κάθε  σέρβις του αντιπάλου του. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι αυτό γίνεται  εκατοντάδες φορές σε κάθε αγώνα, δημιουργώντας τικ στους θεατές του. Από χθες παρατήρησα για πρώτη φορά, ότι ανάλογα με την έκβαση του σέρβις, πρόσθεσε και ένα πέρασμα από το κέντρο του μπροστινού του ‘’συστήματος’’, δίνοντας την εντύπωση ότι προσπαθεί να ‘’υποτάξει’’ ή να διευκολύνει μια κατάσταση  ‘’erection’’. Το αντιαισθητικό και συνάμα προσβλητικό αυτό θέαμα, έγινε αφορμή  παρατηρήσεων του διαιτητή ‘’ για καθυστερήσεις’’. Η στάση του διαιτητή μου θύμισε την περίπτωση του  αρχιμαφιόζου γκάγκστερ Al Capone, που  συνελήφθη τελικά από τις αμερικανικές αρχές για ‘’φοροδιαφυγή’’. Τι υποκρισία!!!

Παρά τη σπουδαιότητα του αγώνα, είχα αρχίσει να παρουσιάζω έντονα  μιμητικά συμπτώματα  από τις μύριες επαναλήψεις των ίδιων ακριβώς κινήσεων του, οπότε προσπάθησα να βρω εναλλακτικό θέαμα για να περιορίζω τις ενοχλητικές παρεμβολές, χωρίς να χάνω τον σπουδαίο, κατά τα άλλα, αυτόν αγώνα. Τελικά το βρήκα σε ένα επαρχιακό κανάλι της Λαμίας, με  ένα  θαυμάσιο έργο, με πρωταγωνίστρια τη Φανί Αρντάν,  που αναφερόταν στη ζωή της Μαρίας Κάλλας και στην προσπάθεια  των παραγωγών και της ίδιας, να επανέλθει στην επικαιρότητα, μετά τη φωνητική της κάμψη. Ένα μικρό σημειωματάκι της παραγωγής στο τέλος των στοιχείων της ταινίας, έδινε μια μικρή ανακούφιση για όσους έχουν ακούσει την πραγματική Κάλλας, με την υποσημείωση ότι ‘’ κάποιες από τις επιλογές του σκηνοθέτη ίσως να  ήταν   φανταστικές’’!!!

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απόλαυσα παράλληλα δυο σπάνια θεάματα, χωρίς τον κίνδυνο εθισμού και προσβολής της αισθητικής μου, από τις κινήσεις του συναρπαστικού τενίστα και συγχρόνως έζησα το μελωδικό μεγαλείο της μεγάλης μας ντίβας, χωρίς την πικρή γεύση που άφηνε η κακή καλλιτεχνική εξέλιξη της. Έτσι όμως φθάσαμε στην 3^η πρωινή και μετά την όλη αισθητική και μελωδική φόρτιση, ο ύπνος αναβλήθηκε για ευθετότερο μελλοντικό χρόνο. Χάθηκε ακόμα μια ευκαιρία για ύπνο και ξεκούραση αλλά με σημαντικά ανταλλάγματα, παρά τις όποιες ενοχλητικές στιγμές με τα ‘’γούρια’’ του μεγάλου αυτού τενίστα. Τα αποτελέσματα των νυχτερινών αυτών αναζητήσεων, βρίσκονται τώρα ενώπιόν σας.       Αντώνης Ταρνανάς

ΩΔΙΝΕΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΤΕΚΕ ΜΙΝΙ

Το αποκύημα της κυβερνητικής ψευδοκύησης [ανεμογκάστρι]  περιγράφεται εναργώς στο 460 κεφάλαιο του Ιπποκράτη : ‘’.. αυτίκα αποχωρέη το αποκύημα, οδύνας τε παρέχει και ρεύμα δυσώδες και πυρετόν’’. Δεν  μεταφράζω το κείμενο , αφήνοντας στον καθένα τη δυνατότητα της ελεύθερης ερμηνείας . Διευκρινίζω ότι η επιλογή  της  μνηστής του  Μίκυ ως εκπροσώπου των ποντικών μου προέκυψε   από την   αυξημένη επιλογή  γυναικών.

Αυτό που ακολουθεί δεν αποτελεί πολιτική ανάλυση, την οποίαν αφήνω να κάνουν αρμοδιότεροι, αλλά  απλοϊκή διαπίστωση  ενός κοινού Έλληνα πολίτη, που είναι υποχρεωμένος από το Σύνταγμα να υποστεί τις συνέπειες των επιλογών του κ. Πρωθυπουργού.

1.- Δεν μετακινήθηκε κανένας από αυτούς που καθόρισαν  τις οικονομικές δεσμεύσεις  και την εξωτερική πολιτική της χώρας [πλην ενός θρησκευόμενου], που σημαίνει ότι ο κύριος Τσίπρας αποδέχεται πλήρως όλες  τις μέχρι τούδε ενέργειές τους και συνεπώς  αναλαμβάνει και την ανάλογη ευθύνη.

2.- Απομακρύνθηκαν με καθυστέρηση, όσοι είχαν θεωρηθεί υπεύθυνοι για την εισαγωγή ή συνέχιση ‘’πονηρών’’ νομικών διατάξεων για διευκολύνσεις  υπό ειδικούς όρους χορήγησης [νομιμοφανών] αδειών και  αποφυλάκισης συμπαθών κρατουμένων. Ανάλογη μέριμνα λήφθηκε και για τον Υπουργό που σχετίζεται με το μαύρισμα του Σαρωνικού, ορίζοντάς τον  κυβερνητικό εκπρόσωπο, ώστε να μη βλέπει τα πρόσωπα των αποδεκτών των λόγων του.

3.- Μπήκαν πολλές γυναίκες στη νέα σύνθεση [ θετικό] αλλά με τον ίδιο τρόπο που κάποιος Έλληνας Δήμαρχος πήγε στη Βουλγαρία και ζητούσε νύφες για τους άρρενες δημότες του . Δηλαδή εισχώρησαν και ξενόφερτες για να μην πω αποδιωγμένες από τα Κόμματα τους με ‘’χρώμα αποστασίας’’. Κριτήριο επιλογής υπήρξε  το νεαρό της ηλικίας και η εξωτερική εμφάνιση, έστω και με ένα –  μεμονωμένο - ‘’περασματάκι’’  από τον πλαστικό χειρουργό. Ελπίζω το τελευταίο να μην εκληφθεί από τους κακούς της αντιπολίτευσης σαν στοιχείο απόκρυψης και παραλλαγής.

 4.- Δόθηκε μεγάλη μερίδα της μοιρασιάς στον κ. Καμένο , ο οποίος επέλεξε και συνεργάτιδα από τον χώρο του και απαλλάχτηκε από την ‘’ τροχοπέδη’’ του κ. Κουβέλη,. Αυτό προφανώς αποτελεί την πρωθυπουργική αμοιβή  για το γεγονός ότι ‘’γαυγίζει μεν αλλά ξεχνά να δαγκώσει’’, αυτός και οι πονηρούληδες της ομάδας του. Να δείτε ότι ύστερα από τις  επιδαψιλεύσεις του χθεσινού ‘’μετασχηματισμού’’, θα ξεχάσει και την τελευταία του απειλή για το θέμα των Σκοπίων, όπως ξέχασε και τις προηγούμενες για τους μισθούς  των Ενόπλων Δυνάμεων, την ειδική φορολογία των νησιών και αμέτρητες άλλες.

5.- Ήθελα να πω κάτι και για τη μεταφορά του κ. Κουβέλη, στο Υπουργείο Ναυτιλίας. Ίσως είναι μια ταιριαστή επιλογή, αφού με όλες του τις ενέργειες των 5 τελευταίων ετών,  τα έκανε πάντα θάλασσα . Από την μέχρι τώρα θαλασσοποίηση  μας προέκυψε μια τεράστια αυταπάτη, για την οποία θα μιλούν και θα πληρώνουν και τα δισέγγονά μας, περιμένοντας την καθαρή έξοδο από τα επάρατα μνημόνια!!!

Θα μπορούσα πολλά ακόμα να πω για τη χθεσινή αναδόμηση που εξυπηρετεί κομματικές και λοιπές ισορροπίες αλλά φοβάμαι ότι οι βολεμένοι θα τα χαρακτηρίσουν σαν ‘‘κακιούλες’’, αρνούμενοι να αναζητήσουν  τις αλήθειες που κρύβονται κάτω από την περιγραφή ,όπως έκαναν πάντα και συνεχίζουν  να κάνουν και τώρα.

Θα τελειώσω με μια διαπίστωση. Αυτοί οι άνθρωποι πέραν όλων των άλλων χαρακτηρισμών που τους έχουν αποδοθεί και αποδέχονται έμμεσα και ενίοτε άμεσα και οι ίδιοι, είναι και ΓΚΑΝΤΈΜΗΔΕΣ. Στη διάρκεια της εξουσίας τους, μας βρήκαν όλα τα δεινά :  Πολύνεκρες πυρκαγιές και πλημμύρες, αεροπορικά   - και παραλίγο ναυτικό- δυστυχήματα, πολύωρα μπλακάουτ και τόσα άλλα. Προσωπικά αρνούμαι να αποδεχτώ  τις Προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες και τις αστρολογικές προβλέψεις, διερωτώμαι όμως  μήπως μπορούν να τις επικαλεστούν  σαν δικαιολογία  για την  κατάντια μας ή ακόμα καλύτερα σαν πρόσχημα   ότι ‘’δεν τους  ευνοούν’’ οι αστρολογικές συμπτώσεις  και οι ανάδρομοι πλανήτες , βρίσκοντας έτσι έναν εύσχημο τρόπο απόσυρσης!!!  Την ιδέα αυτή μου έφερε στο μυαλό κάποια σύζυγος χαρισματικού μας πρώην Πρωθυπουργού, που είχε ''εμπλουτίσει'' τους πολιτικούς συμβούλους, με αστρολόγους και λοιπούς   οραματικούς τσαρλατάνους μελλοντολόγους.

Αντώνης Ταρνανάς

ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ

Σε παλαιότερα συστήματα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών [Windows XP], η καταγραφή στο δίσκο ακολουθούσε την άτακτη  διαδικασία του κατακερματισμού, την εγγραφή της σε διάσπαρτες θέσεις, δηλαδή όπου εύρισκε κενό. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την καθυστέρηση ανεύρεσης της πληροφορίας και τη μειωμένη ταχύτητα του Υπολογιστή. Η  διόρθωση του προβλήματος με την ονομασία αποκερματισμός [DEFRAG], γινόταν αφού πρώτα έβγαζε στον αέρα [στο χάος] όλο το περιερχόμενο του δίσκου και το επανατοποθετούσε από την αρχή με τάξη, ώστε να αποκαταστήσει  την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος.

 Η πρώτη κίνηση των εταιρειών ήταν η χρήση των δίσκων SSD [Solid State] , οι οποίοι λόγω αλλαγής του τρόπου εγγραφής, διόρθωναν το πρόβλημα χωρίς κατακερματισμό. Η επόμενη φάση είναι μια  αυτόματη καθημερινή διαδικασία των νεώτερων συστημάτων, που ελέγχει , σβήνει και επανεγγράφει αυτόματα, χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση, οπότε η διαδικασία DEFRAG κατέστη περιττή και ανήκει πια στο παρελθόν.

Θα αναρωτηθείτε και δίκαια γιατί τα γράφω όλα αυτά και τι σχέση έχουν με την πραγματικότητα που βιώνουμε; Πρώτον και κύριο ζούμε σε μια εποχή που η επιστήμη βρίσκεται ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση της τεχνητής νοημοσύνης, όπου κάθε πρόβλημα θα απαντάται αυτόματα από τα νέα ‘’θαυματουργά’’ μηχανήματα που θα μας δίνουν τη μοναδική ορθή λύση. Τι γίνεται όμως μέχρι τότε, με δεδομένο ότι κάποιοι ανθρώπινοι εγκέφαλοι εξακολουθούν να λειτουργούν  με την παλιά δογματική μεθοδολογία και αδυνατούν ή αρνούνται να αποδεχθούν  την  εξέλιξη και επιμένουν  στο ξεχασμένο πια DEFRAG;

Οι ιδεοληπτικοί πολιτικοί εγκέφαλοι, αφού διαπίστωσαν με καθυστέρηση τον κατακερματισμό των ιδεών στους  εγκεφάλους τους - που αποκάλεσαν αυταπάτες - προσπάθησαν να αντιδράσουν με πεπαλαιωμένα εργαλεία . Λειτουργώντας όμως με τις παλιές ακόμα σοβιετικές αντιλήψεις και τη γνωστή ιδεοληψία τους, πιστεύουν ότι θα λύσουν το πρόβλημά τους αλλάζοντας  απλώς τον Γραμματέα του Κόμματος [ τύπου Στάλιν, Μπρέζνιεφ κλπ]. Με τον τρόπο αυτό  έχουν μπει σε μια αέναη περιδίνηση, χωρίς  να μπορούν να ξεφύγουν από το χάος, που οι ίδιοι δημιούργησαν. Σε προχθεσινό μου άρθρο που δημοσίευσα στην ιστοσελίδα μου αλλά παρέλειψα να αποστείλω με e-mail, είχα προτείνει για το Κόμμα τον κ. Καμένο, που θα έδινε στην κυβέρνηση, τουλάχιστον μια λανθάνουσα κατάσταση ‘’Περεστρόικα’’. Ακόμα προλαβαίνουν να το κάνουν!!!

Η επόμενη ενέργεια της ηγεσίας μας είναι ο ανασχηματισμός, κάτι σαν τα ντουμπλ φας πανωφόρια, που δίνουν τη δυνατότητα φαινομενικής ανανέωσης, ενώ στην πράξη πρόκειται για το ίδιο ακριβώς πράγμα με μόνη διαφορά την εξωτερική εικόνα. Προς υπουργοποίηση φέρονται  και πρόσωπα που ενδέχεται  να χρησιμοποιήσουν    ακόμα και ‘’πλαστικές’’ παραποιήσεις, ίσως για να δυσχεραίνεται η αναγνώρισή τους!!! 
Πού πας ρε Καραμήτρο, που έλεγε και μια διαφήμιση, που το θέμα της προέρχεται από ένα ανέκδοτο θλιβερής αναγγελίας  θανάτων  των συγγενών του σε ένα φαντάρο. Μια και αναφερθήκαμε σε θανάτους, παραμένει το ερώτημα, αν υπάρχουν υπεύθυνοι Υπουργοί για αυτή την εκατόμβη και ποιοι είναι; Θα παραμείνουν στα Υπουργεία τους, θα αναδομηθούν ή θα παραμερισθούν προσωρινά, μέχρι να ξεχασθεί η θλιβερή επικαιρότητα; Οι νεκροί αυτοί, που έχασαν τη ζωή τους σε καιρό ειρήνης και τόσο άδικα, δεν πρόκειται να ξεχαστούν και αποτελεί διεθνή πρακτική η ουσιαστική ανάληψη ευθύνης και η τιμωρία των πολιτικών υπευθύνων.

Πέραν των  θανάτων ανθρώπινων υπάρξεων, υπάρχουν και ‘’θάνατοι’’ στην οικονομία, την ασφάλεια της χώρας, τη διεθνή μας θέση και την εξωτερική μας πολιτική, που δεν έχουν εκτιμηθεί ακόμα επακριβώς. Ως πότε θα καλύπτονται κάτω από την ‘’’έξοδο’’ από τα μνημόνια και πότε θα μας πουν πόσο στοίχισαν  όλα αυτά συνολικά αλλά και αναλυτικά στον δύσμοιρο Ελληνικό λαό; Οι υπεύθυνοι όλων αυτών των  τελευταίων ‘’ επιτευγμάτων’’  θα παραμείνουν στα Υπουργεία τους ή θα ακολουθήσουν τη μοίρα του πρώτου διδάξαντος κ. Βαρουφάκη για να φορτωθούν όλες οι αμαρτίες του χώρου; Με τη χθεσινή ομιλία του κ. Πρωθυπουργού, γίνεται σαφές ότι τίθεται σε πρώτη προτεραιότητα να περισωθεί το Κόμμα. Ίσως στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η νέα 48ωρη  άδεια του ιδεολογικού κομματικού συνοδοιπόρου κ. Κουφοντίνα. Να τον χαίρεστε!!! Αντώνης Ταρνανάς

ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

Τα δραματικά γεγονότα που όλοι βιώνουμε τελευταία, μου έφεραν στο νου   συνειρμικά  τα γεγονότα που πραγματεύεται ο Στρατής Τσίρκας στην ομώνυμη τριλογία του. Κύριο θέμα του έργου είναι η περιγραφή των γεγονότων που βίωσε ο ίδιος στη Μέση Ανατολή , στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η προσπάθεια επικράτησης στην περιοχή αλλά και προοπτικά στην ακυβέρνητη Ελλάδα αφού η Διοίκησή της είχε  μεταφερθεί στο Κάιρο. Αριστερός και ο ίδιος ο συγγραφέας, βλέπει με συμπάθεια μια επικράτηση στη χώρα μας της Αριστεράς, αφού το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, με την αντίσταση και άλλως πως, είχαν προσεταιρισθεί μεγάλες μάζες του Ελληνικού λαού.

Δεν θα επεκταθώ στη  λογοτεχνική ανάλυση του έργου  και θα περιοριστώ,  στον τίτλο και τις πολλές ομοιότητες με τα ανάλογα δεινά που εξακολουθούν να ταλανίζουν τη δύσμοιρη αυτή χώρα, στην οποία μόνιμη επιδίωξη της αριστεράς αποτελούσε η κατάλυση του πολιτεύματος με την ‘’παντί τρόπω’’ κατάληψη της εξουσίας. Στα παλιότερα χρόνια  και η συγκυριακή ακόμα  διακυβέρνηση αποτελούσε εγκαθίδρυση της κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενης λαϊκής δημοκρατίας, δείγματα της οποίας  παραμένουν – ευτυχώς ελάχιστα - μέχρι τις μέρες μας. Μετά το γκρέμισμα του τείχους του αίσχους [ συγγνώμη εννοούσα του Βερολίνου] χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους να σφετερισθούν την εξουσία και να παρατείνουν την παραμονή τους σ’ αυτή με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, με τη χρήση του αχαλίνωτου λαϊκισμού, της ψευδολογίας και τη χρήση ψιττακών. Τώρα θα μου πείτε τι αριστερά είναι αυτή με τους λιβανωτούς προς τις ΗΠΑ και τη γερμανοτσολιαδοποίηση που ,πριν πάρουν την κουτάλα, κατηγορούσαν τους αντιπάλους τους, αυτό είναι μια άλλη ιστορία  που ανάγεται στην  παραποίηση ή   την αντιποίηση της αλήθειας.

Ο αγώνας τους εντοπίζεται στην προώθηση ιδεολογικών  προταγμάτων  και όχι αυτή η ίδια η διακυβέρνηση της χώρας, που   εξακολουθεί να παραμένει ακυβέρνητη. Δείγματα του  φαινομένου αντιμετωπίζουμε παντού και καθημερινά, ενώ οι αρμόδιοι περί άλλα τυρβάζουν, με ατέλειωτες κομματικές και κυβερνητικές συνευρέσεις, αλλά χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα για το λαό που αναμένει μια άσπρη μέρα,  ενώ  εκείνοι ασχολούνται με τα εσωτερικά τους.

Η Μάντρα πνίγηκε δυο φορές – με ανθρώπινα θύματα- και σε λίγο μπαίνουμε στο φθινόπωρο και φοβάμαι μια τρίτη καταστροφή. Το Μάτι,  κάηκε με σχεδόν 100 νεκρούς , τη στιγμή που  οι αρμόδιοι συνεδρίαζαν δημόσια και μιλούσαν για το πότε θα πετάξουν τα πυροσβεστικά αεροσκάφη την επομένη. Ενώ όλοι γνώριζαν την καταστροφή που είχε συντελεσθεί και συνεχιζόταν ακόμα, οι αρμόδιοι συνέχιζαν αγέρωχοι την καλοστημένη τους παράσταση, αντί να βρίσκονται στο πεδίο της συμφοράς.

Η ασφάλεια της χώρας αποτελεί πια ζητούμενο, με νεκρούς σε κεντρικούς τουριστικούς χώρους, σε σημείο να εκδίδονται οδηγίες από φίλες χώρες για την κίνηση των υπηκόων τους στην Αθήνα.

Οι Ρουβίκωνες προαναγγέλλουν πλέον τις καταστροφικές τους επιδρομές, όπου και όποτε θέλουν ,χωρίς καν να συλλαμβάνονται.

Η Ύδρα στερείται νερού και ηλεκτρικής ενέργειας για 24 τουλάχιστον ώρες, στο πικ της τουριστικής περιόδου, με τους τουρίστες να εγκαταλείπουν το Νησί και τα αποθηκευμένα τρόφιμα να αλλοιώνονται με ζημία των επαγγελματιών και ιδιωτών κατοίκων του. Θυμάμαι την απάντηση που μου είχε δώσει Γερμανός επίσημος, πριν δυο δεκαετίες που βρέθηκα στο Μόναχο, ως μέλος επιτροπής προμήθειας ηλεκτρονικού υλικού  για τις ανάγκες του ΥΠΕΞ. Τον ρώτησα αν τα μηχανήματα που θα παίρναμε διέθεταν μπαταρία για την συγκράτηση του περιεχομένου της μνήμης σε περίπτωση διακοπής  του ηλεκτρικού. Εκείνος μου είπε ότι έχει ληφθεί  σχετική πρόνοια που εξασφαλίζει τη δυνατότητα αυτή  για ένα δευτερόλεπτο, αφού ‘’ δεν επιτρέπεται διακοπή  του ηλεκτρικού μεγαλύτερη των 30 χιλιοστών του δευτερολέπτου’’.  Ύδρα με ακούς;;;; Διερωτώμαι αν είχε γίνει κάποια πρόβλεψη, συντήρηση ή ό,τι άλλο απαραίτητο για να προλάβουμε τον εξευτελισμό, είμαι όμως βέβαιος ότι τελικά ο τίτλος του έργου του Τσίρκα  ταιριάζει γάντι στην περίπτωση.

Οι σύγχρονοι αριστεροδέξιοι προοδευτικοί, πιστεύοντας ότι έλυσαν τα προβλήματα του τόπου,  ασχολούνται με το πρόσωπο που θα αναλάβει την ηγεσία του Κόμματος, για να λύσουν τις εσωτερικές τους ισορροπίες. Γιατί δεν βάζουν τον κ. Καμένο να ηγείται και στο Κόμμα , αφού η όλη πολιτική τους , στην πράξη είναι δεξιά και μάλιστα αμερικανο-γερμανόστροφη;

 Είμαι σίγουρος ότι  με όσα συμβαίνουν στο ιστορικό Νησί μας, θα τρίζουν τα κόκαλα του Μιαούλη, του Τσαμαδού, του Κουντουριώτη, του  Κριεζή και των λοιπών ηρώων της Ύδρας και κυρίως των γνωστών μπουρλοτιέρηδων, αλλά ‘’πίσω έχει η αχλάδα την ουρά’’, όπως  έλεγαν οι ίδιοι.     Αντώνης Ταρνανάς

Ο ΖΟΑΟ

Παρατηρώντας τα στατιστικά στοιχεία της ιστοσελίδας μου, βλέπω μια αθρόα αναγνωσιμότητα του τελευταίου μου άρθρου παγκοσμίως, την οποία αποδίδω στο γεγονός ότι το θέμα μου αποτελούσε μια αναδρομή σε ρομαντικότερες εποχές. Διαπιστώνοντας ότι  η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση παρατηρείται στους αναγνώστες μου στην Πορτογαλία, σκέφθηκα να καταπιαστώ με ένα  Πορτογάλο φίλο που γνώρισα στις Βρυξέλλες. Το γεγονός ότι οι τίτλοι των θεμάτων μου αναφέρονται σε αναμνήσεις και περιγραφές καταστάσεων του παρελθόντος δεν τα καθιστά ‘’απολίτικα’’, αλλά απεναντίας τα πολιτικοποιεί πολύ περισσότερο, παρεμβάλλοντας και στοιχεία σύγκρισης.

Ο Ζοάο, το 1980 που τοποθετήθηκα στη Μ.Ε.Α. Βρυξελλών , ήταν οδηγός στην Αντιπροσωπεία μας, στα οχήματα που εξυπηρετούσαν ή καμιά φορά και υπηρετούσαν τους    Έλληνες Υπουργούς και Πρωθυπουργούς, κατά τις επισκέψεις των στις Βρυξέλλες   και έβλεπαν πολλά τα μάτια του. Ήταν εχέμυθος, έντιμος, ικανός, πρόθυμος και διέθετε την ‘’χαρισματική’’ μεσογειακή πονηριά, που απαιτούν οι σκληρές ευρωπαϊκές συνθήκες. Δεν σχολίαζε π.χ. κάποιες ‘’λοξοδρομήσεις’’ των υψηλών καλεσμένων του, ούτε ποτέ επιβεβαίωνε ότι κάποιοι υπουργοί τον άφηναν εκτός του αυτοκινήτου και ενίοτε  του το επέστρεφαν την επομένη από ψιλοτρακαρισμένο μέχρι ‘’ακίνητο’’. Έριχνε ένα μικρό μειδίαμα και έκλεινε ελαφρά το αριστερό του μάτι, σε σημείο να φαίνεται σαν προσωπικό του τικ.

Θυμάμαι ότι στην αρχή της γνωριμίας μας, μου ζήτησε εμπιστευτικά να δηλώσω  εγγράφως τη σύζυγό του σαν εργαζόμενη στο σπίτι μου, για να τεκμηριώνει άδεια παραμονής της, αφού η χώρα του δεν είχε ακόμα  γίνει μέλος της τότε ΕΟΚ. Όταν έμαθα ότι δεν ήταν παντρεμένος, μου αποκάλυψε ταπεινά και με πολλή ειλικρίνεια ότι θέλησε να ‘’πουλήσει’’ εκδούλευση σε μια γνωστή του να παραμείνει στο Βέλγιο, αφού η χώρα μας διέθετε αυτή τη δυνατότητα μετά την ένταξή μας στην Κοινότητα. Στο τέλος παραδέχτηκε ότι έπαιξε και έχασε, αναζητώντας κάποιον άλλο στη θέση μου.

Η Πορτογαλία  μαζί με την Ισπανία μπήκε στην Ένωση το 1986 και έκτοτε έκανε άλματα ξεπερνώντας με την πρώτη και την υπαγωγή της στο μνημόνιο, ενώ εμείς , δεν είναι σίγουρο πότε και αν θα βγούμε  ποτέ ‘’καθαρά’’ και με ποιες πρόσθετες δεσμεύσεις από τις επάρατες μνημονιακές μας δεσμεύσεις . Η κατάσταση αυτή  χώρισε τους Έλληνες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, ενώ οι Πορτογάλοι αντιμετώπισαν διακομματικά το θέμα και ξεμπέρδεψαν αμέσως. Είμαι βέβαιος ότι ο φίλος μου Ζοάο, που στερούμαι πλέον  ειδήσεών του, θα χαίρεται τα πλεονεκτήματα – όπως μου έλεγε τότε – που απέκτησε και η δική του χώρα  και ίσως να προβληματίζεται για την κατάντια της χώρας μας που θαύμαζε αλλά  βρέθηκε ένα βήμα από το Grexit.  Ίσως ακόμα να αναλογίζεται και όσα έβλεπε και δεν ομολογούσε για τις κινήσεις κάποιων Υπουργών μας κατά την συχνότατη άφιξή τους στις Βρυξέλλες. Εγώ πάντως δεν θα αποκαλύψω   περισσότερα!!!     Αντώνης Ταρνανάς

ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΟΣ

Σε λίγες μέρες τελειώνει η καλοκαιρινή ραστώνη , για τους ελάχιστους που μπόρεσαν να την απολαύσουν και μπαίνουμε στους ρυθμούς της σύγχρονης ελληνικής ‘’κανονικότητας’’. Τα παιδιά θα γυρίσουν στα σχολεία τους, οι πατέρες του Έθνους θα επιστρέψουν στη Βουλή για να ολοκληρώσουν το έργο τους και θα χαρούμε όλοι μαζί την έξοδο από τα μνημόνια, ’’τρώγοντας πια με χρυσά κουτάλια’’. Το θέμα πλέον είναι ποιος θα μας τάξει τα περισσότερα, όχι μόνο εν όψει της ΔΕΘ, όπου δίνουν όλοι τα ρέστα τους, αλλά κυρίως  διότι έχει ήδη ανοίξει μια μακρά προεκλογική περίοδος, στην διάρκεια της οποίας θα ακούσουμε  και πάλι πολλά και διάφορα. Δεν θα σπεύσω να προκαταλάβω τους  πολιτικούς – αν και όλοι ξέρουμε πολύ καλά τι θα μας τάξουν με το αζημίωτο  βέβαια.

Προτιμώ να  σας επαναφέρω  σε πολύ παλαιότερες, ρομαντικές προεκλογικές συγκεντρώσεις της δεκαετίας του 1950 και θα αναφερθώ  -ενδεικτικά- στις  ομιλίες του ‘’μάστορα’’ των μπαλκονιών, και δεινού ρήτορα,  αείμνηστου Σπύρου Μαρκεζίνη. Συγκέντρωνε πάντα το μεγαλύτερο και θερμότερο ακροατήριο, χωρίς αυτό να έχει αντίκρισμα και στον αριθμό των ψήφων [ προσωπικά δεν έτυχε να τον ψηφίσω ποτέ]. Θα διαπιστώσετε ότι τα λόγια του παραμένουν  επίκαιρα  ακόμα και σήμερα ,με μόνη διαφορά   την αισθητική αλλά  και τον σεβασμό στην όμορφη γλώσσα μας . Θα διαπιστώσετε επίσης ομοιότητες όχι μόνο στα αιτήματα [πρόσφατα είχαμε βγει από ένα παγκόσμιο και ένα πολύ χειρότερο αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο] αλλά και στη σκανδαλολογία, που αποτελούσε το κύριο όπλο σπίλωσης των πολιτικών  αντιπάλων:

Το όνομά του, όπως και άλλων της ‘’καλής κοινωνίας των Αθηνών’’, ενώ ήταν υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην Κυβέρνηση Σοφούλη το 1949, βρέθηκε (αδίκως) αναμεμιγμένο σε υπόθεση λαθρεμπορίας χρυσού μεταξύ Αθηνών και Ελβετίας, που αποκαλύφθηκε το 1948. (Την εποχή, που μαίνονταν οι μάχες του εμφυλίου στον Γράμμο – Βίτσι…). Σε ιδιωτικό αεροπλάνο που έκανε υποχρεωτική προσγείωση λόγω μηχανικής βλάβης στην Λευκάδα, βρέθηκαν  χρυσές λίρες και χιλιάδες ελβετικά ωρολόγια που οι καλοθελητές τα ‘’φόρτωσαν’’ στον Σπύρο Μαρκεζίνη!
          Βέβαια η κατηγορία αποδείχτηκε ψευδής και συκοφαντική, αλλά η ζημιά για  τον  πολιτικό είχε γίνει . Τόσο ήθελε, να  συνδεθεί το όνομά του με τα ακριβά ελβετικά  ρολόγια, σε μια εποχή που οι κοινοί θνητοί μάθαιναν την ώρα από το ρολόι της εκκλησίας τους ή από τη θέση του ήλιου στο στερέωμα.   Γι’ αυτό και ως αρχηγός κόμματος (των Προοδευτικών), σε κάθε προεκλογική ομιλία του ανά την Ελλάδα τότε, σε ανοιχτό χώρο και με την ένταση των εκλογών, δέχονταν προκλήσεις από το ακροατήριο της πλατείας…
   … Πες μας και για τα ρολόγιααα… Ή … τι έγινε με τα ρολόγιααα;
   Απτόητος , με ψυχραιμία αλλά και με εξ ίσου σκωπτική διάθεση -  ήταν ετοιμόλογος και καλός ρήτορας ο μακαρίτης -  απαντούσε στη συνθηματολογία των  προκλητικών  κλακαδόρων και πλακαδόρων!
   … Σας πήρα τα ωρολόγια και σας έφερα ξυπνητήρια για να ξυπνήσετε, αλλά εσείς δυστυχώς συνεχίζετε ακόμα να κοιμάστε!...
   Αυτά λέχθηκαν  εκείνη τη βραδιά  του προεκλογικού αγώνα του ’56  και  στην πλατεία Κλαυθμώνος ! Τα άκουσαν πολλοί. Μερικοί από αυτούς ήταν ίσως βαλτοί ή και αβανταδόροι. Οι περισσότεροι όμως πήγαιναν ‘’για να σπάσουν πλάκα’’ και άκουγαν μεγάλες αλήθειες. Στην τελευταία κατηγορία  ανήκε και ο υποφαινόμενος, νεαρός τότε και ακομμάτιστος ,   ούτε καν πολιτικοποιημένος. Τρία χρόνια   μόλις  νωρίτερα είχα καταταγεί ως εθελοντής 5ετούς στρατιωτικής υποχρέωσης στο Χαϊδάρι, για να μπορέσω να σπουδάσω.

Το δεύτερο αλλά εξ ίσου σημαντικό σύνθημά του ήταν ‘’λένε ότι ο Μαρκεζίνης θα οδηγήσει τη χώρα στο βάθος της αβύσσου’’. Μα κύριοι βρισκόμαστε ήδη στον πάτο και συνεπώς δεν κινδυνεύουμε να πάμε ποιο κάτω. ‘’Οποίο βάθος αγαπητοί ακροατές, δεν υπάρχει πιο κάτω’’!!!

Πέρασαν έκτοτε 62 ολόκληρα χρόνια, η οικονομία αλλά και η κοινωνία μας ολόκληρη βρίσκεται στο Ναδίρ , η Ελβετία και οι παράνομες καταθέσεις σε ξένες τράπεζες εξακολουθούν να αποτελούν την καθημερινή μας καραμέλα και το ακόμα χειρότερο είναι ότι κανείς δεν ακούει τα ξυπνητήρια. Ο ήχος τους έχει καλυφθεί από τις σειρήνες του λαϊκισμού, της αμετροέπειας και της ,τόσο αρεστής στο εθισμένο ακροατήριο, ψευδολογίας.

Τα ίδια συνθήματα θα ακουστούν  και πάλι, τόσο στη ΔΕΘ Θεσσαλονίκης όσο και στην προεκλογική αναμέτρηση, που άτυπα έχει ήδη αρχίσει. Όπως σκίζονταν τα μνημόνια πριν τέσσερα χρόνια, σήμερα θα ακούσουμε για το ‘’σκίσιμο’’ των πρόσφατα ψηφισμένων Νόμων στη Βουλή και με διάφορα τεχνάσματα θα συνεχιστεί το ‘’παραμύθιασμα’’ για αλλαγή σελίδας,  ελληνική οικονομία χωρίς ελέγχους  και καλύτερες μέρες. Θα μιλήσουν και κάποιοι ‘’ειδικοί’’ για την άρση των συνεπειών των δεσμεύσεων που έχουμε ψηφίσει και υπογράψει, με νεώτερες αποφάσεις, μέχρι να πάμε στις εκλογές. Όλα αυτά τα θαυμαστά θα σπεύσουν να επικροτήσουν τα παντοειδή κομματικά παπαγαλάκια, μέχρι να διαπιστώσουμε και πάλι τις νέες μας αυταπάτες , με ‘’αιδήμονα σιωπή’’   των ‘’ψιττακοειδών’’.

Πρέπει ,επί τέλους, να γίνει αποδεκτό  από  όλους – ειδικούς και ‘’ειδικευόμενους’’ – αυτό που γνωρίζει πλέον  και ο πιο ανίδεος πολίτης:  ‘’Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΔΙΑΤΑΣΣΕΤΑΙ’’ με κυβερνητικές αποφάσεις και αλλά γιατροσόφια, παρά μόνο ‘’ΑΝΑΤΑΣΣΕΤΑΙ’’ με επενδύσεις, εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών, συστηματικό και απαρέγκλιτο  προγραμματισμό και κυρίως δουλειά  - και όχι δούλεμα - όλων μας. Αντώνης Ταρνανάς

ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΩΣ

          Το Ανεξίτηλο Στίγμα

Σήμερα θα προσπαθήσω να αποφύγω ονόματα και πρόσωπα, εκτός από εκείνα που εμπλέκονται θετικά ή αρνητικά σε ακραία ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος. Για τους λοιπούς αφήνω στους ίδιους να εντοπίσουν εαυτούς και αλλήλους στο κείμενο που ακολουθεί και να προβούν στις ενέργειες που εκείνοι θεωρούν  απαραίτητες. Την τελική κρίση την έχει πάντα ο λαός.

Αρχίζω λοιπόν το πόνημά μου με τον διεθνώς αποδεκτό ορισμό της πολιτικής και τους θεμιτούς στόχους της: ‘’’’ Είναι η τέχνη και η πρακτική της διακυβέρνησης, δηλαδή της οργάνωσης, της διεύθυνσης και της διοίκησης των ανθρώπινων κοινωνιών: Είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι το πεδίο, όπου κρίνονται οι ιδεολογίες

Η άσκηση της πολιτικής (politics) αποτελεί τέχνη και επιστήμη που αφορά σε παραγωγή ιδεών και στον τρόπο εφαρμογής τους, τόσο σε ζωτικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και υπόστασης (ελευθερία, ασφάλεια, δικαιοσύνη, πολιτισμός, κτλ), καθώς επίσης και σε όλα τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν στο κοινωνικό σύνολο, στον πολίτη, στον εργαζόμενο, κτλ. Όταν η πολιτική αποσκοπεί να διατηρηθεί ή να κατακτήσει ένα κόμμα την εξουσία ως αυτοσκοπό, τότε υπεισέρχεται η διαφθορά, η κατάχρηση εξουσίας, το "χρήμα" και οι περισσότεροι πολίτες απογοητεύονται και παύουν να ενδιαφέρονται για αυτά που τους αφορούν, με κίνδυνο τα αποτελέσματα να είναι ολέθρια σε όλους τους τομείς. ‘’’’

Στη σχετικά πρόσφατη ελληνική ιστορία υπήρξαν πολιτικοί με αρχές και οράματα, που ατύχησαν ή επέλεξαν λανθασμένες αποφάσεις,  οι οποίες  δεν ωφέλησαν ή οδήγησαν σε εθνική τραγωδία και ταπείνωση. Υπήρξαν επίσης άλλοι , με κακό ιδεολογικό παρελθόν, που σε κρίσιμες στιγμές για το Έθνος, παραμέρισαν τη λαθεμένη ιδεοληψία τους και πρόταξαν  το εθνικό συμφέρον και ιδεώδες, τιμώντας  την ιστορία της χώρας διεθνώς. Ο λαός και στις δυο αυτές περιπτώσεις  τους αναγνώρισε την ειλικρίνεια, το θάρρος  και τις αγαθές προθέσεις και παρέβλεψε τα όποια  αρνητικά στοιχεία τους, τιμώντας και προβάλλοντας τη θετική τους συνδρομή στην εξέλιξη της χώρας. Ίσως χωρίς αυτούς να αποφεύγαμε την Μικρασιατική καταστροφή,  τη νεολαιίστικη  δικτατορική δομή της ΕΟΝ, ή  την αστυφιλία και τον υδροκεφαλισμό της Αθήνας. Μπορεί όμως να χάναμε και την ευκαιρία της δημιουργίας του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους , το ιστορικό ΟΧΙ [ δεν αναφέρομαι στο ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ ] και τον διεθνή θαυμασμό για την ελληνική ομοψυχία και αυταπάρνηση  ενάντια στο φασισμό και την ένταξή μας στη μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια.

Στη διεθνή πολιτική σκηνή, ψυχοπαθείς και ανόητοι ηγέτες, με εθνικο-σοσιαλιστικές μεθοδεύσεις, μελανοχίτωνες του Μουσολίνι και Γκαιμπελίσκους , αιματοκύλησαν τον Κόσμο ολόκληρο, αφήνοντας το σπέρμα της νοσηρής ιδεοληψίας τους να ταλανίζει ακόμα τους λαούς. Είχαν προηγηθεί βέβαια και συνεχίστηκαν μεταπολεμικά, ανάλογα ολοκληρωτικά δείγματα του άλλου ιδεολογικού  φάσματος, που κράτησαν και κρατούν ακόμα τους λαούς τους δέσμιους, των δήθεν δικαιωμένων ‘’επαναστατικών’’ καθεστώτων, τύπου Κιμ Γιόνγκ Ουν, Στάλιν, Μαδούρο και αμέτρητων όσων άλλων οπορτουνιστών που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί.[Φαίνεται ότι στην Κούβα τους τέλειωσαν οι  κατιόντες συγγενείς των αδελφών Κάστρο, για να συνεχίσουν το προοδευτικό τους έργο!!!].

 Στο σημείο αυτό αισθάνομαι την ανάγκη και ερωτήσω ‘’ρητορικά’’ αν κάποιος από τους απανταχού μιμητές και υποστηρικτές των   νεποτιστικών αυτών καθεστώτων, έχει  το κουράγιο να βιώσει προσωπικά τα δεινά των λαών τους. Είμαι σίγουρος ότι κανένας δεν το αποτόλμησε –  ο υποφαινόμενος  υποχρεώθηκε υπηρεσιακά  να το κάνει για 12 συναπτά χρόνια -  διότι τότε θα μας έλεγε εντελώς άλλα πράγματα. Είναι οι αποκαλούμενοι επαναστάτες επί χάρτου ή κοινώς του γλυκού νερού. Τα καθεστώτα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα δεκαπενταμελή συμβούλια και τις γνωστές καταλήψεις, ούτε μπορείς να τα γνωρίσεις  με επισκέψεις αβροφροσύνης!!!

Είναι γνωστό ότι η ιστορία κατέταξε και κατατάσσει τους πολιτικούς ανάλογα με τα έργα τους και τη συνεισφορά τους στην  πρόοδο του λαού της χώρας τους και όχι με βάση τις ψεύτικες επαγγελίες τους  και τον όποιο πρόσκαιρο εντυπωσιασμό. Κρίνει συνήθως με επιείκεια και κατανόηση και  συγχωρεί ακόμα και τα ασυνείδητα συγγνωστά λάθη τους. Είναι όμως άτεγκτη σε όσους συνειδητά παραπλάνησαν και υπέκλεψαν την ψήφο του λαού με ψεύδη , χωρίς  να δείξουν την έμπρακτη μεταμέλεια τους.  Οι τελευταίοι δεν ξέρω αν θα  φθάσουν μέχρι την ιστορική κρίση, ή θα τους προλάβει ο εξαπατημένος λαός και θα  τους στείλει στο γνωστό ‘’χρονοντούλαπο’’. Διερωτώμαι όμως – όπως πάντα αφελώς – και γνωρίζοντας ότι όλοι ‘’σχεδόν’’ οι πολιτικοί χρησιμοποιούν ψεύδη και πέραν των ‘’κατά συνθήκην’’, πώς αισθάνονται οι ίδιοι όταν τους αποκαλούν δημόσια ψεύτες και μάλιστα κατά συρροήν και  το αποδέχονται και οι ίδιοι ως δήθεν ‘’έλασσον’’ κακό.  Αυτό αποτελεί  στίγμα, που κανείς δεν μπορεί να εξαλείψει  και αλίμονο σε όσους το φέρουν. Σε λαούς με μικρότερη ανεκτικότητα είναι γνωστές οι δυσάρεστες συνέπειες σε αντίστοιχες καταστάσεις και θα περίμενα , αν όχι μια ευρωπαϊκή αντιμετώπιση, μια απλή ‘’Βαλκανική’’ συγγνώμη, όπως επιβάλλει η μπέσα και το φιλότιμο που χαρακτηρίζει την περιοχή.  Αντώνης Ταρνανάς