ΤΥΧΑΙΟ Ή ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;

        [Μια άλλη άποψη]

Ενώ όλοι περιμέναμε την ώρα της επαναφοράς σε μια κανονικότητα – αφού είχαμε ‘’ισοπεδώσει’’ την καμπύλη με τους θανάτους και τα κρούσματα της πανδημίας στη χώρα μας – ξαφνικά χθες μας ‘’προέκυψε’’ ως κεραυνός εν αιθρία κάτι το αναπάντεχο. Ήταν αυτό τυχαίο , αναμενόμενο, προβλεπτό ή κάτι άλλο; Για πρώτη φορά ίσως είδα και άκουσα τον κ. Τσιόδρα να έχει μια εντελώς διαφορετική, αλλά ειλικρινή αντιμετώπιση , χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να κρύψει την οργή του. Η απάντησή του είχε στόχο και  ξεπερνούσε την αμέλεια που επικαλέστηκε, χωρίς όμως να αφήνει περιθώρια για τυχαιότητα. Τέτοια σύμπτωση σε τρεις εντελώς διαφορετικές δομές αποκλείεται  παντελώς , ενώ είναι γνωστό ότι δεν τηρούντο οι γνωστοί σε όλους  κανόνες ασφαλείας.

Είχαν  αρχίσει να λέγονται καθημερινά πολλά και διάφορα που αμφισβητούσαν  την επιτυχία, με προσχήματα το κλείσιμο των εκκλησιών, την υπονόμευση  εργατικών δικαιωμάτων και του ΕΣΥ και  οικονομικούς ακροβατισμούς, ενώ συνέβαινε το αντίθετο. Η φαινομενική εθνική μας ομοψυχία άρχισε να αμβλύνεται με καθημερινές αιτιάσεις, σε σημείο να αμφισβητείται και η απλή ‘’ανακωχή’’ που τηρείται ακόμα και  μεταξύ εμπολέμων. Η όποια επιτυχία  αποτελεί ενόχληση για τους  αντιπάλους που, εκτιμώντας  τη δυσκολία του εγχειρήματος και την νοοτροπία μας, ανέμεναν μια σίγουρη αποτυχία. Στη χαλάρωση της εθνικής αντιμετώπισης συνέβαλε αρνητικά –ενώ αποτελούσε εθνικό έπαινο- και η παγκόσμια αναγνώριση του αποκληθέντος ‘’ελληνικού θαύματος’’.

Ελλείψει συγκεκριμένων στοιχείων θα αποδοθεί και αυτό στην τυχαιότητα, όπως συνήθως κάνουμε για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα και αφήνουμε στις ‘’πιθανολογήσεις’’’ των ιστορικών του μέλλοντος, να πούνε αυτά που λένε κατόπιν εορτής!!!  Τι είναι όμως ακριβώς  η τυχαιότητα , την οποία θα περιτυλίξουμε και με τον μανδύα της αποφράδας, για να δικαιολογήσουμε  την  κακή στιγμή; Αν ψάξετε λίγο την ιστορία μας θα βρείτε αμέτρητες κακές στιγμές και αποφράδες ημέρες!!!

Στην αρχαιότητα ταύτιζαν την έννοια της τυχαιότητας με την ειμαρμένη και πρώτοι οι Κινέζοι , πριν 3.000 χρόνια, συνδύασαν την τύχη με τις πιθανότητες. Οι Έλληνες φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με  το θέμα σε βάθος και μόλις τον 18^ο αιώνα οι Ιταλοί μαθηματικοί τυποποιούν τις πιθανότητες με διάφορα τυχερά παιχνίδια. Τον 20^ο αιώνα  αναπτύχθηκαν οι ιδέες της αλγοριθμικής θεωρίας  και η έννοια  αλγοριθμικής τυχαιότητας. Οι επιστήμονες υπολογιστών άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η επιτηδευμένη εισαγωγή τυχαιότητας σε υπολογισμούς μπορεί να είναι αποτελεσματικό εργαλείο για τον σχεδιασμό καλύτερων αλγορίθμων. Την πρακτική αυτή  επικαλούνται  και κάποιες ειδικές ομάδες για να φέρουν στα μέτρα τους  καταστάσεις που  δεν τις βολεύουν και  να αμαυρώσουν  επιτυχίες των άλλων.

Ο ορισμός του όρου της τυχαιότητας που δίνει το Βικιλεξικό είναι: συνδυασμός γεγονότων, τα οποία από μόνα τους δεν παράγουν θετικό αποτέλεσμα, ενώ, όταν συνδυάζονται, παράγουν.  Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν  τυχαία γεγονότα, αφού για να πραγματοποιηθούν απαιτείται κάποιος συνδυασμός. Με απλά Ελληνικά σημαίνει ότι κάποιοι πρέπει να βάλουν το χεράκι τους ή να παραβλέψουν  το καθήκον τους, ώστε να επιτευχθεί  ο επιθυμητός συνδυασμός ευδοκίμησης της ‘’τυχαιότητας’’ . Ομολογώ ότι δεν διαθέτω στοιχεία που να τεκμηριώνουν τις σκέψεις μου, αλλά δεν είμαι και τόσο αφελής για να αποδεχθώ την σύμπτωση σαν μοναδική εξήγηση,  λίγο πριν την αναμενόμενη  εξαγγελία για το μικρό άνοιγμα της καραντίνας.

Έχω αρκετές προσωπικές εμπειρίες που ενισχύουν τις υποψίες μου, από τον τελευταίο ‘’φανερό’’ πόλεμο μέχρι τον σημερινό κρυφό και άγνωστο κορωνοϊό. Ξέρω πλέον ότι  η πείνα του 1941 δεν μας προέκυψε τυχαία αλλά συνέβαλαν και εκείνοι που την προετοίμασαν και  συνέδραμαν για να την εκμεταλλευτούν. Ξέρω επίσης ότι το ‘’αγάντα Ρόμελ’’  δεν υπήρξε κενό σύνθημα ούτε σχήμα λόγου, αλλά διαδικασία  εξυπηρέτησης  των ίδιων ειδικών ομάδων. Διαβεβαιώνω ότι τη δεκαετία του 1990,  βρέθηκα τυχαία σε κάποιο κατάστημα όπου είχαν άτυπη συνάντηση κομματικά στελέχη μιας δημοτικής παράταξης και αποφάσισαν  να ψηφίσουν όχι σε πρόταση του Δημάρχου . Επρόκειτο για τον βιολογικό καθαρισμό με χρηματοδότηση 100% του Ευρωπαϊκού ταμείου, διότι ήθελαν  να περάσουν το θέμα όταν έλθουν αυτοί στην εξουσία.

Από περιέργεια πήγα στο ανοιχτό δημοτικό συμβούλιο και διαπίστωσα ότι τα άτομα που  είχαν συναντηθεί στο κατάστημα, τήρησαν την απόφασή τους. Όχι μόνο φωνασκούσαν για να δυσχεράνουν τη λήψη απόφασης αλλά και χειροδίκησαν κατά του Δημάρχου και πέτυχαν τον σκοπό τους.  Το σπουδαίο είναι ότι ,όταν ήλθαν εκείνοι στην εξουσία, είχε καταργηθεί η Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και το πείσμα τους πλήρωσε ο δημόσιος κορβανάς!!!

Έχω αμέτρητα όσα ανάλογα προσωπικά παραδείγματα και αυτό με κάνει πολύ επιφυλακτικό στην παραδοχή της θεωρίας  της   τυχαιότητας. Σκέπτομαι τον λαμπρό  άνθρωπο και επιστήμονα κ. Τσιόδρα και ειλικρινά τον λυπάμαι .Δεν έχει να αντιπαλέψει μόνο τον κορωνοϊό αλλά και τα  παντοειδή λιοντάρια του δικού μας  Κολοσσαίου. Εννοώ  εκείνους  που  εζήλωσαν τη δόξα του και ίσως εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι ο ίδιος, ασχολούμενος με την επιστήμη του, βρέθηκε  ανέτοιμος για κομματικά παιχνίδια και ιδεοληψίες, που κρατούν την χώρα μας αιχμάλωτη για αιώνες. Αντώνης

ΑΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ

         Νοσταλγικές  φαντασιώσεις

Στον τακτικό μου πλέον πρωινό περίπατο - αν και κινούμαι  στο ίδιο γνώριμο  περιβάλλον - με ελάχιστες γεωγραφικές παραλλαγές – καθημερινά ανακαλύπτω καινούργια πράγματα. Μετά την κατάταξη των πέραν των 65 ετών σε ειδική προστατευόμενη ομάδα του πληθυσμού [όπως  για τις καρέτα - καρέτα], σκέπτομαι ότι θα αργήσει πολύ ακόμα   η ελεύθερη κυκλοφορία . Υπολογίζω ότι, για μας  τους υπέρογδονταεξάρηδες και τους λοιπούς ‘σεσηπότες’, η σταδιακή    απελευθέρωση,  όπως άφησαν να εννοηθεί,   θα ξανανοίξει  τις πόρτες μας όταν εκλείψει παντελώς η επιδημία και για κάποιους ίσως  μετά θάνατον.

 Dum spiro spero που έλεγαν οι Λατίνοι την εποχή του Κικέρωνα ή παρηγοριά στους γέροντες μέχρι να βγει η ψυχή τους που θα έλεγε ο λαός μας.  Καιρός μας και καιρός τους θα πρόσθετα εγώ, προετοιμασμένος και ευγνώμων για κάθε συνέχεια και συνέπεια!!!

Η πρωινή βόλτα απέκτησε και μια πιο ενδελεχή ματιά και παρατήρηση. Το μέρος που γεννήθηκα και στα παιδικά μου χρόνια γνώριζα κάθε γωνιά του, το γεγονός ότι    το διατρέχω  με αυτοκίνητο , μου στέρησε πολλές πληροφορίες, που διαφοροποιούν  την τελική εικόνα.

Έτσι λοιπόν, αν και κινούμαι στην ίδια ακτίνα από την κατοικία μου, ξαναγνωρίζω την περιοχή. Το  αργό περπάτημά μου δεν αφήνει περιθώρια να μου ξεφύγει η παραμικρή λεπτομέρεια, αφού το σύνολο των αισθήσεών μου βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση. Σήμερα βρέθηκα ακόμα και σε αδιέξοδα, αφού το δρομάκι που ακολούθησα με οδήγησε στην αυλή ενός σπιτιού. Τελικά να δείτε ότι ο ιός αυτός, πέραν της πειθαρχίας θα μας υποχρεώσει να   ενστερνισθούμε πολλά και χρήσιμα, συμπεριλαμβανομένης   της πατριδογνωσίας. Θα μάθουμε τον τόπο μας αλλά δεν θα γνωρίσουμε ποτέ τους γείτονες μας, αφού αποφεύγουμε συστηματικά να  συμπίπτουν χρονικά τα δρομολόγιά μας.

Σήμερα  συναντήθηκα επίσης  με πολλά ξεχασμένα αρώματα, που τα θεωρούσα οριστικά χαμένα,  αφού η καθαρότητα της πρωινής ατμόσφαιρας, επέτρεπε στο γιασεμί και τα ελάχιστα που είχαν απομείνει άνθη της πορτοκαλιάς,  να διαχέουν το αγνό και έντονο μεθυστικό άρωμά τους σε κάθε περαστικό. Βούλωσαν κυριολεκτικά τα ρουθούνια μου και μισή ώρα αργότερα, που επανήλθα στο σπίτι μου, νιώθω ακόμα  έντονα, τις όμορφες μυρωδιές που συνέλαβαν στο πέρασμά μου.

Μου έλειψαν όμως τα  χαρακτηριστικά χρώματα της Άνοιξης, γιατί κάποιες καλές ημέρες του Φλεβάρη, ξεγέλασαν τις όμορφες τρελές αμυγδαλιές και βιάστηκαν να ανθίσουν  φέτος τόσο πρόωρα.  Ίσως πάλι,  μάθανε για τον κορωνοϊό και φοβισμένες μήπως δεν μπορέσουν να μας χαρίσουν την φυσική  τους ομορφιά, τίναξαν πρόωρα τα άνθη τους για να προλάβουν κάθε ενδεχόμενο  !!! Ήρθαν όμως και πάλι στο μυαλό μου οι στίχοι του ομώνυμου ποιήματος του Γιώργου Δροσίνη και ‘’ στοχάστηκα’’ τις ενδεχόμενες συνέπειες της τρέλας τους!!!

Οι ομορφιές στον τόπο μας όμως δεν λείπουν και μπορείς να τις βρεις στις αστραφτερές αυλές των σπιτιών, τις γλάστρες και τα δεντράκια των κήπων και των δρόμων και το επιμελημένο άσπρισμα όλων των πεζοδρομίων λόγω του Πάσχα.

Γυρίζοντας στο σπίτι μου στην Αταλάντη – στον τέταρτο όροφο και μάλιστα σε υπερυψωμένο έδαφος -  σκέφθηκα  να μοιραστώ μαζί σας τις όμορφες εικόνες από τη  θέα προς το καταπράσινο βουνό και τη γαλάζια θάλασσα  του Βόρειου Ευβοϊκού που καθημερινά αντικρίζω.  Αντώνης

ΑΝΘΡΩΠΟΙ! ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

ΑΝΘΡΩΠΟΙ! ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Βιώνουμε μια εποχή που ο κόσμος ολόκληρος ταλανίζεται από τα δεινά της πανδημίας και τα συνεπακόλουθά της, με την ευχάριστη διαπίστωση ότι για την ώρα η χώρα μας δείχνει να τα πηγαίνει  καλύτερα των υπολοίπων. Αυτό τουλάχιστον διακηρύσσεται από την παγκόσμια  επιστημονική κοινότητα και τα μεγαλύτερα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το ευτύχημα είναι ότι την άποψη αυτή συμμερίζεται και το μεγαλύτερο ποσοστό του Ελληνικού λαού. Το ποσοστό που συμφωνεί με τα μέτρα είναι πάνω από το 80% ενώ, ο εισηγητής των μέτρων, κ. Τσιόδρας ξεπερνά σε διακομματική πανελλήνια αποδοχή το 90%.

  Με αυτά τα δεδομένα και εν μέσω της Μεγάλης Εβδομάδας που διανύομε, θα περίμενε κανείς να επικρατήσει πνεύμα καταλαγής και συνεννόησης. Αμ δε !!! [που λένε στο χωριό μου], αφού στο άκουσμα, ακόμα και στην υποψία της όποιας   κυβερνητικής ή και επιστημονικής ανακοίνωσης, ακολουθεί ομοβροντία αρνητικών σχολίων σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Μόνη αυτή  παγκοσμίως , με απαντήσεις ‘’προκάτ’’, βρίσκει λάθος όλα τα κυβερνητικά μέτρα που εξακολουθούν να επαινούν  οι ξένοι. Λέτε να τρελάθηκαν  οι τελευταίοι και μας αγάπησαν σφόδρα, ενώ πάντα μας πρόβαλλαν σαν παράδειγμα προς αποφυγή, ή κάποιοι δικοί μας, μπροστά στο αδιέξοδό τους  δείχνουν ότι έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους;;  

Αναφέρομαι βέβαια σε όσους αστόχαστα εφευρίσκουν αφορμές για αντιπολιτευτικές κορώνες, ενώ οι οπαδοί τους έχουν ήδη υιοθετήσει και αποδεχθεί με ανακούφιση τα ‘’καταγγελλόμενα μέτρα’’. Έδειξαν ότι αιφνιδιάστηκαν και δεν κατάλαβαν ούτε την τελευταία στάση κι επιθυμία του  ήρωα της αντίστασης Μανώλη Γλέζου - που ζήτησε θρησκευτική κηδεία – κρυμμένοι  πίσω από παραμορφωτικές κομματικές  μάσκες.

Προσπάθησα λοιπόν να αναζητήσω εξηγήσεις αυτής της  μονότονης αρνητικής αντιμετώπισης των κυβερνητικών μέτρων, που ενίοτε παρασύρουν κάποιους μεμονωμένους φανατικούς  οπαδούς τους να θεωρούν ιδεολογικό ηρωισμό  τη μη συμμόρφωση με τα λαμβανόμενα μέτρα υγιεινής!!!

Ιδού λοιπόν κύριοι της αντιπολίτευσης πεδίο δόξης λαμπρό να δείξετε την απαιτούμενη σύμπνοια  αφού έτσι  θα καρπωθείτε και τα αναλογούντα κέρδη. Αν  βρίσκετε ότι γίνονται λάθη βοηθείστε να διορθωθούν ή να περιορισθούν .

Δεν είναι δυνατόν να αποτελεί αντιπολιτευτικό λόγο η δήλωση  ότι τα μέτρα αποτελούν προσχηματική προσπάθεια για περιορισμό  των μελλοντικών εργατικών δικαιωμάτων  ή κάποιοι άλλοι να θεωρούν το ΕΣΥ  οικογενειακή τους κληρονομιά. Δεν ξεχνώ εκείνους που χρησιμοποιούν το βουλευτικό τους αξίωμα σαν μέσο παράκαμψης των περιορισμών κίνησης. Τέλος, είναι και αυτοί, που , εν είδει  αρχαίων σοφιστών, προσπαθούν να καλύψουν την ‘’πενία επιχειρημάτων’’ με το ερώτημα ‘’αν τα μεγάφωνα των εκκλησιών’’  διευκολύνουν τη μετάδοση του κορωνοϊού. Ελπίζω να μη μας εμφανίσουν και ανάλογα γιατροσόφια.

 Δεν είναι δυνατόν να αμφισβητείται εκ προοιμίου κάθε κυβερνητική πρόταση ή ενέργεια που δεν  βολεύει, βλέποντας απλώς τις δημοσκοπήσεις. Το συμφέρον της χώρας απαιτεί πανεθνική συνεννόηση και αφού βγούμε από την κρίση θα έχουν όλοι [;]   τον καιρό να επισημάνουν τα λάθη που έκαναν ή κάνουν οι κυβερνώντες, που στις δημοκρατίες οφείλουν και δικαιούνται να αποφασίζουν.

Οι συνθήκες που βιώνουμε μου έφεραν  στον νου τα λόγια του ‘’τρελού’’ της ταινίας  ‘’οι Γερμανοί ξανάρχονται’’ :

"Προς τι το αίμα, προς τι το μίσος, προς τι ο αλληλοσπαραγμός.

Για όλους υπάρχει γη, για όλους υπάρχει ήλιος.

Θεμέλιο της ευτυχίας η δικαιοσύνη και η αγάπη.

Άνθρωποι, άνθρωποι! Αιμοχαρείς, αιμοδιψείς και αιμοβόροι!
Προς τι το μίσος, προς τι ο αλληλοσπαραγμός!

Μοίρα κοινή των ανθρώπων ο θάνατος.

Όλοι άνθρωποι είμαστε, όλοι αδέρφια είμαστε,

όλοι εξαρτήματα του σύμπαντος." 

Αν και αυτό δεν σας ικανοποιεί θα επικαλεστώ τη σοφή ρήση του Πλάτωνα, που αποτελεί τον υπότιτλο  του παρόντος, αφήνοντας  την επιλογή στους φωνασκούντες!!!  Αντώνης

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΝΤΑΗΔΕΣ

Μεγάλη Δευτέρα σήμερα,  έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδας των Θείων Παθών και του αποκορυφώματος του πανανθρώπινου δράματος που μας προέκυψε με την πανδημία. Με δεδομένη τη Θεία πρόνοια, επικαλούμαι και τη Θεία φώτιση, που μας είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε.

Για μια ακόμα φορά και όχι για λόγους αυτοπροβολής,  σαν μια τελευταία προσπάθεια να βοηθήσω τους ‘’απολωλότες’’ να κατανοήσουν τον κίνδυνο, ανατρέχω σε  δυσκολίες των παιδικών μου χρόνων του παγκόσμιου πολέμου. Η γενιά μας βίωσε  Πάσχα χωρίς οβελία και διασκεδάσεις, Ανάσταση τις πρώτες πρωινές ώρες – λόγω απαγόρευσης - και αμέτρητες άλλες διαφοροποιήσεις από τα ‘’ειωθότα’’ και παρόλα αυτά επιζήσαμε. Δεν σκέφθηκε κανένας κουτοπονηριές για να ξεγελάσει  τότε τον εχθρό, υπομένοντας τα δεινά για να ‘’επιζήσει’’  και να γιορτάσει με χαρά, μετά τη λήξη του πολέμου. Όπως τότε λοιπόν, πρέπει να δείξουμε υπομονή μέχρι να τελειώσει και αυτός ο πόλεμος που ζει η ανθρωπότητα, διότι η αποκοτιά  και παράβλεψη του κινδύνου, θα στερήσει για πάντα αυτή τη χαρά σε πολλούς συνανθρώπους μας, που ξέρουν ότι δεν κάνουμε αστεία με αθέατους εχθρούς.

Δεν αναφέρομαι βέβαια σε εικασίες και δήθεν φαντασιώσεις μου, αλλά σε σαφείς ενδείξεις ότι την Κυριακή του Πάσχα θα ‘’ντουμανιάσουν’’ και πάλι  πολλές περιοχές . Υπάρχουν άτομα που ‘’πιστεύουν’’ –ως πιο έξυπνοι από τους άλλους- ότι τα υποδεικνυόμενα μέτρα αποτελούν υπερβολές  και αποφάσισαν να πράξουν όπως έκαναν και στο παρελθόν, άλλοι μεν αφελώς και άλλοι μάλιστα πεπεισμένοι για την ορθότητα των αποφάσεών τους. Είναι γνωστό βέβαια  ότι για να γίνει το κακό αρκούν και αυτοί οι λίγοι.

 Οι ειδικοί έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους και μέχρι τώρα – που τους ακούσαμε – δικαιώθηκαν από το αποτέλεσμα. Ας κάνουμε το ίδιο και την κρίσιμη αυτή ‘’ώρα’’, κρατώντας τη γενναιότητά μας για το μέλλον – αν θέλουμε να υπάρξει μέλλον για το κοινωνικό σύνολο. Τα παθήματα μεγάλων και προηγμένων χωρών μαρτυρούν την αλήθεια και οι λαοί τους μας επικαλούνται  σαν  μοναδικό και επιτυχημένο παράδειγμα. Το ίδιο κάνουν και πολλοί ξένοι επιστήμονες που , έστω και με καθυστέρηση, άρχισαν να εφαρμόζουν το ελληνικό παράδειγμα. Δεν αποτελεί θέμα κομματικό ή ιδεολογική επιλογή, αλλά αυστηρή εφαρμογή οδηγιών  των υπεύθυνων επιστημόνων που χειρίζονται την παρούσα κρίση της πανδημίας.

Όσοι επιχειρήσουν να δείξουν  παλικαροσύνη , αγνοώντας  την  πραγματικότητα και ξεγελώντας τους φύλακες της τάξης, απλώς θα ξεγελάσουν τον ίδιο τους εαυτό και θα αποδειχθούν ‘’ανάξιοι’’ και  υπεύθυνοι των δεινών που θα ακολουθήσουν. Δεν θα βλάψουν ενδεχομένως μόνο τον εαυτό τους αλλά και πολλούς άλλους που δεν συμμερίζονται τη ‘’παλικαροσύνη ’’ τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ψευτοπαλληκαράδες ή όπως σοφά τους αποκαλεί ο λαός, νταήδες.

Ο όρος νταής προέρχεται από αραβική λέξη και περιγράφει τους ‘’δοτούς’’ διοικητές Αλγερίου, Τρίπολης και Τύνιδας υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με λίγα λόγια, ήταν άβουλα όργανα του Οθωμανού σουλτάνου και υπηρετούσαν στην ουσία δικούς του σκοπούς και όχι τα εθνικά τους συμφέροντα. Δεν θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν Έλληνες –διότι αυτοί  συγκεκριμένα με ενδιαφέρουν- που θα αγνοήσουν το γενικό συμφέρον και θα ενεργήσουν παράνομα και παράφρονα, όπως –ατυχώς- προτίθενται κάποιοι να πράξουν. Πρέπει να καταλάβουν ότι τα νταηλίκια  δεν χωράνε σε τόσο δύσκολους καιρούς και ότι, πέραν του προσωπικού και οικογενειακού τους ρίσκου, μια τέτοια πράξη μπορεί να οδηγήσει και σε μελλοντικό ‘’κοινωνικό αυτοματισμό‘’ !!! Όσοι από αυτούς δεν ξέρουν τι σημαίνει ο όρος, ας ρωτήσουν να μάθουν, πριν υποστούν την εφαρμογή του από κάποιους που θα τους θεωρήσουν υπεύθυνους. Βλέπετε ότι σε κάποιες περιοχές απαγορεύουν επισκέψεις ακόμα και σε ντόπιους και κάνουν αποκλεισμούς των περιοχών τους, φοβούμενοι τις συνέπειες.

Συμπάσχοντες συνάνθρωποι ξανασκεφθείτε το πριν είναι πολύ αργά, γιατί οι Έλληνες επέζησαν και στην πείνα και συνεπώς μπορούν να ζήσουν για μια φορά ακόμα λιτά και μέσα στα σπίτια τους. Σε αντίθετη περίπτωση, η ευμενέστερη  φράση που απομένει  να εκφέρω  θα είναι το ‘’αιδώς Αργείοι’’. Αντώνης

ΟΙ ΡΟΜΑ Ή ΑΘΙΓΓΑΝΟΙ

Οι Ρομά (αγγλ. Gypsies ελλ. και Γύφτοι – από το αιγύπτιοι - γαλλ. Tsiganes , γερμ. Zigeuner), αποδείχτηκε ότι είναι Καυκασοειδής λαός με σκουρόχρωμο δέρμα, που προέρχεται από τη Βόρεια Ινδία, αλλά σήμερα κατοικεί σχεδόν σε όλες τις περιοχές του πλανήτη και κυρίως στην Ευρώπη, με πολλές διαφοροποιήσεις συμπεριφοράς  από χώρα σε χώρα και πολλές ιδιαιτερότητες στη χώρα μας.

Πρόκειται για μια μεγάλη πληθυσμιακά ομάδα ανθρώπων, που η ζωή τους ελέγχεται και μάλιστα πολύ αυστηρά από τα δικά τους ήθη και έθιμα και ειδικούς κανόνες , αντίθετους ενίοτε και προς τη νομοθεσία των χωρών που διαβιούν. Οι Γάλλοι τους ονόμασαν μποέμ, εννοώντας ότι έφθασαν στη χώρα τους μέσω της Βοημίας της Τσεχίας. Τον 19^ο αιώνα, μιμήθηκαν τον τρόπο ζωής τους πολλοί καλλιτέχνες, που άρχισαν να ζουν στις φτωχογειτονιές του Παρισιού, με τρόπο λιτό και αντισυμβατικό, χωρίς να τους απασχολεί το αύριο. Τελικά όμως ανακάλυψαν ότι μποέμ δεν γίνεσαι αλλά γεννιέσαι και άλλαξαν πρακτική, αφού το κέρδος παραμέρισε την ‘’ιδεολογία], κάτι όμως που αρνούνται να κάνουν οι Ρομά. Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με ιστορικά ή άλλα στοιχεία καταγωγής τους, που αφορούν τους ειδικούς, αλλά με την πραγματική ζωή και κυρίως τις επιπτώσεις της στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.

Στην πράξη και ιδιαίτερα στις νοτιότερες μεσογειακές χώρες, έχουν επιβάλλει   ένα δικό τους τρόπο ζωής, ίσως διότι η πολιτεία  δεν μπόρεσε ή δεν  θέλησε  να αντιμετωπίσει το  σοβαρό πρόβλημά τους και κυρίως της παιδείας και να τους εντάξει κανονικά στην έννομη τάξη. Οι ίδιοι δια των εκπροσώπων τους επικαλούνται δικαίως κατά καιρούς αυτή την αδυναμία, την οποία η πλειονότητα των ομόφυλών τους  δεν επιθυμεί να διορθωθεί, διότι έτσι χάνουν την ‘’κεκτημένη’’ αυτονομία και  ασυδοσία τους. Η ευθύνη βαρύνει βεβαίως την υπεύθυνη πολιτεία που για γνωστούς και αγνώστους  ίσως λόγους, δεν θέλησε να αντιμετωπίσει οριστικά το πρόβλημα.

Οι χθεσινές σκηνές σε οργανωμένο καταυλισμό Ρομά στη Λάρισα δεν τιμούν κανένα,  απεύχομαι δε  αυτό να  προκαλέσει αναζωπύρωση του ελεγχόμενου με θυσίες του λαού κινδύνου από τον κορωνοϊό. Αυτό θα βλάψει συνολικά το κοινωνικό σύνολο,  ιδιαίτερα όμως  τους ίδιους, αφού η κοινωνική τους συμπεριφορά, τους εκθέτει  περισσότερο σε ανάλογους κινδύνους. Τι έχουν να απαντήσουν επ’ αυτού  οι επικεφαλείς τους και οι παντοειδείς αυτόκλητοι δήθεν υποστηρικτές του τρόπου ζωής και συμπεριφοράς τους;

Θα ανατρέξω και πάλι σε σχετικές εμπειρίες μου από βορειότερες ευρωπαϊκές χώρες , που δείχνουν   ότι  υπάρχουν λύσεις στο πρόβλημα

Θυμάμαι, μια σκηνή που αντιμετώπισα πριν από 30 χρόνια στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας. Βρισκόμουν καλοκαίρι στο μπαλκόνι ενός σπιτιού απέναντι από το ποδοσφαιρικό γήπεδο μιας τοπικής ομάδας και είδα ένα πλήθος ανθρώπων να το μετατρέπουν σε οργανωμένο οικισμό. Με λυόμενα σπιτάκια, χημικές τουαλέτες και ό,τι άλλο απαιτείται για  μια σύγχρονη φιλοξενία ανθρώπων. Λίγες ώρες αργότερα είδα να ακολουθούν, επίσης οργανωμένα, φάλαγγες αυτοκινήτων – συνοδεία αστυνομικών – και να εγκαθίστανται στις  εγκαταστάσεις οι νέοι τους κάτοικοι. Η απάντηση που μου έδωσαν οι περίοικοι ομολογώ με εξέπληξε θετικά. Μου εξήγησαν ότι πρόκειται για τσιγγάνους που μετακινούνται εποχιακά, για να εργασθούν στη γεωργική παραγωγή της περιοχής. Έμαθα επίσης ότι οι φιλοξενούμενοι ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν επακριβώς τους κανόνες και τις τοπικές συνήθειες  και όταν θα τελείωνε η εργασία τους, με τον ίδιο οργανωμένο τρόπο θα επέστρεφαν στην έδρα τους. Το γήπεδο – καθαρισμένο από κάθε πρόσθετο στοιχείο, θα παραδίδονταν στην κανονική του χρήση. Διερωτώμαι γιατί στη δημοκρατική χώρα μας δεν μπορεί να ισχύει κάτι ανάλογο, αντί να συμβαίνουν αυτά που έγιναν στη Λάρισα, ή να λιάζονται οι πρόσφυγες και μετανάστες στις πλατείες των ελληνικών μεγαλουπόλεων!!!

 Οι πολυπολιτισμικές χώρες αποτελούν πλέον πραγματικότητα, ας τους επιτραπεί όμως να διατηρήσουν το εθνικό τους χρώμα, όπως δικαιωματικά το διατηρούν και οι χώρες προέλευσης εκείνων που  τις επέλεξαν για την εγκατάστασή τους.

Αντώνης

Η ''ΜΕΓΑΛΗ ΖΑΡΙΑ''

Οι Ρομά (αγγλ. Gypsies ελλ. και Γύφτοι – από το αιγύπτιοι - γαλλ. Tsiganes , γερμ. Zigeuner), αποδείχτηκε ότι είναι Καυκασοειδής λαός με σκουρόχρωμο δέρμα, που προέρχεται από τη Βόρεια Ινδία, αλλά σήμερα κατοικεί σχεδόν σε όλες τις περιοχές του πλανήτη και κυρίως στην Ευρώπη, με πολλές διαφοροποιήσεις συμπεριφοράς  από χώρα σε χώρα και πολλές ιδιαιτερότητες στη χώρα μας.

Πρόκειται για μια μεγάλη πληθυσμιακά ομάδα ανθρώπων, που η ζωή τους ελέγχεται και μάλιστα πολύ αυστηρά από τα δικά τους ήθη και έθιμα και ειδικούς κανόνες , αντίθετους ενίοτε και προς τη νομοθεσία των χωρών που διαβιούν. Οι Γάλλοι τους ονόμασαν μποέμ, εννοώντας ότι έφθασαν στη χώρα τους μέσω της Βοημίας της Τσεχίας. Τον 19^ο αιώνα, μιμήθηκαν τον τρόπο ζωής τους πολλοί καλλιτέχνες, που άρχισαν να ζουν στις φτωχογειτονιές του Παρισιού, με τρόπο λιτό και αντισυμβατικό, χωρίς να τους απασχολεί το αύριο. Τελικά όμως ανακάλυψαν ότι μποέμ δεν γίνεσαι αλλά γεννιέσαι και άλλαξαν πρακτική, αφού το κέρδος παραμέρισε την ‘’ιδεολογία], κάτι όμως που αρνούνται να κάνουν οι Ρομά. Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με ιστορικά ή άλλα στοιχεία καταγωγής τους, που αφορούν τους ειδικούς, αλλά με την πραγματική ζωή και κυρίως τις επιπτώσεις της στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.

Στην πράξη και ιδιαίτερα στις νοτιότερες μεσογειακές χώρες, έχουν επιβάλλει   ένα δικό τους τρόπο ζωής, ίσως διότι η πολιτεία  δεν μπόρεσε ή δεν  θέλησε  να αντιμετωπίσει το  σοβαρό πρόβλημά τους και κυρίως της παιδείας και να τους εντάξει κανονικά στην έννομη τάξη. Οι ίδιοι δια των εκπροσώπων τους επικαλούνται δικαίως κατά καιρούς αυτή την αδυναμία, την οποία η πλειονότητα των ομόφυλών τους  δεν επιθυμεί να διορθωθεί, διότι έτσι χάνουν την ‘’κεκτημένη’’ αυτονομία και  ασυδοσία τους. Η ευθύνη βαρύνει βεβαίως την υπεύθυνη πολιτεία που για γνωστούς και αγνώστους  ίσως λόγους, δεν θέλησε να αντιμετωπίσει οριστικά το πρόβλημα.

Οι χθεσινές σκηνές σε οργανωμένο καταυλισμό Ρομά στη Λάρισα δεν τιμούν κανένα,  απεύχομαι δε  αυτό να  προκαλέσει αναζωπύρωση του ελεγχόμενου με θυσίες του λαού κινδύνου από τον κορωνοϊό. Αυτό θα βλάψει συνολικά το κοινωνικό σύνολο,  ιδιαίτερα όμως  τους ίδιους, αφού η κοινωνική τους συμπεριφορά, τους εκθέτει  περισσότερο σε ανάλογους κινδύνους. Τι έχουν να απαντήσουν επ’ αυτού  οι επικεφαλείς τους και οι παντοειδείς αυτόκλητοι δήθεν υποστηρικτές του τρόπου ζωής και συμπεριφοράς τους;

Θα ανατρέξω και πάλι σε σχετικές εμπειρίες μου από βορειότερες ευρωπαϊκές χώρες , που δείχνουν   ότι  υπάρχουν λύσεις στο πρόβλημα

Θυμάμαι, μια σκηνή που αντιμετώπισα πριν από 30 χρόνια στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας. Βρισκόμουν καλοκαίρι στο μπαλκόνι ενός σπιτιού απέναντι από το ποδοσφαιρικό γήπεδο μιας τοπικής ομάδας και είδα ένα πλήθος ανθρώπων να το μετατρέπουν σε οργανωμένο οικισμό. Με λυόμενα σπιτάκια, χημικές τουαλέτες και ό,τι άλλο απαιτείται για  μια σύγχρονη φιλοξενία ανθρώπων. Λίγες ώρες αργότερα είδα να ακολουθούν, επίσης οργανωμένα, φάλαγγες αυτοκινήτων – συνοδεία αστυνομικών – και να εγκαθίστανται στις  εγκαταστάσεις οι νέοι τους κάτοικοι. Η απάντηση που μου έδωσαν οι περίοικοι ομολογώ με εξέπληξε θετικά. Μου εξήγησαν ότι πρόκειται για τσιγγάνους που μετακινούνται εποχιακά, για να εργασθούν στη γεωργική παραγωγή της περιοχής. Έμαθα επίσης ότι οι φιλοξενούμενοι ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν επακριβώς τους κανόνες και τις τοπικές συνήθειες  και όταν θα τελείωνε η εργασία τους, με τον ίδιο οργανωμένο τρόπο θα επέστρεφαν στην έδρα τους. Το γήπεδο – καθαρισμένο από κάθε πρόσθετο στοιχείο, θα παραδίδονταν στην κανονική του χρήση. Διερωτώμαι γιατί στη δημοκρατική χώρα μας δεν μπορεί να ισχύει κάτι ανάλογο, αντί να συμβαίνουν αυτά που έγιναν στη Λάρισα, ή να λιάζονται οι πρόσφυγες και μετανάστες στις πλατείες των ελληνικών μεγαλουπόλεων!!!

 Οι πολυπολιτισμικές χώρες αποτελούν πλέον πραγματικότητα, ας τους επιτραπεί όμως να διατηρήσουν το εθνικό τους χρώμα, όπως δικαιωματικά το διατηρούν και οι χώρες προέλευσης εκείνων που  τις επέλεξαν για την εγκατάστασή τους.

Αντώνης

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ Ή ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ;

Μπήκαμε πια για τα καλά στην άνοιξη, αλλάξαμε και την ώρα μας ενώ ο καιρός κάνει ό,τι μπορεί για να διαψεύσει το ημερολόγιο. Η γενική ανθρώπινη κατήφεια των ημερών συνοδεύεται από το συνεχές ψιλοβρόχι που συχνά  μετατρέπεται σε μπόρα, χιονόπτωση και αδιάκοπο κρύο. Κλαίει και ο καιρός μαζί μας τα αμέτρητα θύματα ανά την υφήλιο, αφού οι συνθήκες δεν επιτρέπουν να τους κλάψουν ούτε οι δικοί τους. Η πρωτόγνωρη πραγματικότητα διαψεύδει και αυτή ακόμη την τραγική κατάληξη του στίχου του Ν. Καββαδία, στον τραγικό και ανάξιο εραστή, που αναφέρθηκα και σχετικά πρόσφατα:

‘’Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ

σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες

θα ’χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ

και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες’’

Δεν είναι καιρός για κλάματα και εκτιμήσεις για την απαξίωση και αυτού του τελευταίου αποχαιρετισμού , αλλά για περισυλλογή και σκέψεις, τι έφταιξε και φθάσαμε στο έσχατο σημείο ευτελισμού αυτής ίδιας τη ζωής και του θανάτου μας. Αυτό δεν δίνει άλλοθι στους καιροσκόπους που καραδοκούν να αποδώσουν οπουδήποτε ευθύνες, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι κι αυτοί θα έκαναν τα ίδια και πιθανώς χειρότερα, λόγω της ιδεοληψίας τους.

Προσωπικά, προσπαθώ να συμβάλλω στο ελάχιστο, στην όποια θετική εξέλιξη της δραματικής κατάστασης, μένοντας  κλεισμένος στο  λαγούμι μου και αναζητώ ομοιότητες με ανάλογες δραματικές καταστάσεις του παρελθόντος που έζησα. Ναι υπάρχουν πράγματι ανάλογες καταστάσεις και επίσης πληθώρα συμπτώσεων με την παγκόσμια συμφορά του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, που έζησε ο Κόσμος ολόκληρος.

Έτσι και τότε τα σύννεφα του πολέμου συνοδεύτηκαν με εκείνα των έντονων  καιρικών φαινομένων, που συνέβαλαν τα μέγιστά στην πείνα που ακολούθησε και στην οικονομική κρίση από την οποία η χώρα μας δεν πρόλαβε να βγει ακόμα οριστικά. Το νέο στοιχείο της παρούσας κρίσης είναι ότι πέραν της απαξίωσης της ζωής, φθάσαμε και στην απαξίωση του θανάτου, που αποτελούσε την έσχατη τιμή που οφείλεται στους συνανθρώπους που φεύγουν από τη ζωή, ασχέτως θρησκείας ή χρώματος.

Το είδαμε πρόσφατα και στην κηδεία της τελευταίας ηρωικής προσωπικότητας της χώρας μας, του Μανώλη Γλέζου, που απλώς συνέπεσε με την πανδημία. Δεν μπόρεσαν να τον αποχαιρετήσουν όπως του άξιζε, όλοι οι Έλληνες, που θα καρπούνται την ένδοξη ιστορία του εις το διηνεκές. Το μοναδικό ερώτημα που απομένει να απαντήσει το γέρικο μου μυαλουδάκι είναι αν αυτό, πέραν της σύμπτωσης , διευκόλυνε και τους  δεδηλωμένους άθεους  να συγκαλύψουν  την επιθυμία ενός αναμφισβήτητου κομμουνιστή, να ταφή χριστιανικά και ορθόδοξα. Το μεγαλείο και οι ηρωικές του πράξεις θα μνημονεύονται εσαεί – όπως του αξίζει, αλίμονο όμως στους άλλους, τους ‘’ήρωες με παντούφλες’’ και τους απλούς ανθρώπους  που οδηγούνται  στη ‘’μέθοδο της αγέλης’’ ακόμα και στο θάνατο.

Το ξέρω ότι σας μαύρισα την ψυχή με τις περιγραφές μου αλλά, σας παρακαλώ μη μου φορτώσετε και  την ευθύνη της τραγικότητας των στιγμών, επειδή απλώς τόλμησα να τις περιγράψω  αντικειμενικά και ρεαλιστικά. Έτσι νομίζω ότι  αρμόζει στα κοσμοϊστορικά γεγονότα που βιώνει ο πλανήτης μας άσχετα αν πολλοί από μας  προσπαθούμε να τα αφορίσουμε με την αποσιώπησή τους.

Αντώνης