ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

       ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΕ ΜΕ ΤΟΝ Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Ο κύριος Τσίπρας θεώρησε καθήκον του να συνεορτάσει με τον Πρωθυπουργό τον ένα χρόνο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Εγώ, παρακολούθησα πρωί-πρωί με καθαρό μυαλό [στον υπολογιστή μου] , όλη  την ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του Κόμματος  και έμεινα με την εντύπωση ότι  αυτό το διάστημα απουσίαζε από τη χώρα του. Αυτή είναι η μόνη λογική εξήγηση της στάσης και του περιεχομένου της ομιλίας του. Έδειξε ότι δεν ήξερε τίποτα από όσα βιώνει ο ελληνικός λαός –εν μέσω πανδημίας- και προβάλλει ο παγκόσμιος Τύπος και οι Διεθνείς  Οργανισμοί, ως επιτυχημένα πρότυπα. Δεν αναφέρομαι βέβαια στις ‘’φτιαγμένες δημοσκοπήσεις’’ και παρόμοιες ‘’καπιταλιστικές μεθοδεύσεις’’. Για τα άλλα Κόμματα θα επαναλάβω τη φράση ‘’μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι’’ και τους θυμίζω ότι ο παπαγαλισμός αποτελεί απομνημόνευση χωρίς πραγματική κατανόηση.

Διερωτώμαι αν εκεί που βρισκόταν [στην ‘’κοσμάρα’’ του ], δεν διάβαζε, δεν άκουσε τίποτα, μένοντας με τις αυταπάτες του και γιατί οι σύντροφοί του, για μια ακόμα φορά,  δεν τον ενημέρωσαν; Μου έδωσε την εικόνα της αλήστου μνήμης έκτακτης συνέντευξης για το Μάτι, που ξεχείλιζε από χαρά για την επιτυχή αντιμετώπιση της ‘’εκατόμβης’’ της πυρκαγιάς . Εδώ θα πρέπει να εξετασθεί και  η  περίπτωση της απόκρυψης της αλήθειας από τους συνεργάτες του στην προσπάθεια να μην τον στενοχωρήσουν, αφού τον έχουν ένα και μοναδικό, ή –το απεύχομαι διότι συμπαθώ τους αδυνάτους – επιδιώκουν  να  αμαυρώσουν  το μεγαλείο του. Χαίρομαι όμως και θαυμάζω το παγωμένο μόνιμο χαμόγελό του, που όμως  δεν προμηνύει ίχνος αισιοδοξίας.

Αναφέρθηκε  στο όνομα του Πρωθυπουργού  πιο πολλές  φορές και από τον Σκάι,  ξέχασε όμως την ουσία, που ο κόσμος  έχει κάνει ‘’βούκινο’’, για μηνύσεις  ‘’δικών’’ του και  για ‘’Ντοκουμέντα’’. Στήριξε – γιατί άραγε – τον εκλεκτό φίλο και συνεργάτη του, που η πρώτη του  δημόσια παρουσία ήταν  με σορτσάκι στη Βενεζουέλα με κάποιον επιχειρηματία,  ενώ  τώρα ακούγεται η φωνή του να ‘’κελαηδάει’’ [ με άλλο επιχειρηματία] για μαγαζάκια. Δεν μπορούσε βέβαια να μην επαναλάβει τον ύμνο του στο ήθος της αριστεράς, αλλά με προβλημάτισε η προτροπή του ‘’να είμαστε δυο φορές πιο προσεκτικοί’’. Αφού όλα του κόμματός του είναι καλά καμωμένα από ποιον και τι έχουν να κρύψουν!!!

Μήπως φοβάται ότι θα ανοίξουν και άλλα στόματα όταν στριμωχτούν και κυρίως εκείνων που θα  ελεγχθούν από τη δικαιοσύνη , τη Βουλή, ακόμα και τους  ‘’ ντοκουμέντους’’, που στο ζόρισμά τους γίνονται πολύ ομιλητικοί;;  Υπομονή λοιπόν,  και ας μην ξεχνάμε την κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά ‘’Φωνάζει ο κλέφτης’’. Θυμάμαι τη λακέρδα που ‘’τάισαν’’ τον Ντίνο Ηλιόπουλο για να ομολογήσει την ‘’ενοχή’’ του, προκειμένου να σωθούν οι πραγματικοί ένοχοι και κυρίως τη Ρένα Βλαχοπούλου που του ζητούσε  να μην είναι απόλυτος, ‘’κρατώντας’’ πισινή, ενώ  ένοχος ήταν ο αδελφός  της. Ελπίζω και εύχομαι αυτή τη φορά ότι θα έχουμε σύντομες εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα, για να μην κρεμιούνται στα μανταλάκια αθώοι άνθρωποι, για να σωθούν οι ένοχοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η  ζωή ενίοτε ξεπερνά και τη φαντασία των συγγραφέων.

 Η εποχή της λακέρδας  ευτυχώς μας τελείωσε και ίσως να μη χρειάζονται οινοποσίες για να μιλήσουν αυτοί που γνωρίζουν την αλήθεια και πρέπει να είναι πολλοί!!!  Ενδεχομένως εκεί να  οφείλεται και η πρόσφατη προσθήκη  [Δημοκρατική Παράταξη] στην ουρά του Σύριζα, στην οποία αναφέρθηκε   ο κ. Τσίπρας,  για να ωραιοποιήσει ή να μπερδέψει τα πράγματα!!!

 Δεν θα ασχοληθώ με κουτσομπολιά και έωλες  εκφράσεις  που ξανακούστηκαν και δεν  μπορούν να αποτελούν θέμα σύγκλησης κοινοβουλευτικής ομάδας στο κατακαλόκαιρο, διότι με την επικρατούσα ζέστη ‘’βρωμάνε’’ περισσότερο. Η ζωή θέλει  καινούργια πρόσωπα και νέες ιδέες, όπως ισχυρίστηκε και ο κ. Τσίπρας, αλλά στην αίθουσα έβλεπα ένα παρωχημένο παρελθόν. Η  τοποθέτηση στη μόστρα  κάποιας φρεσκαδούρας και τα όποια ‘’μοντελάκια’’ δεν σώζουν την κατάσταση.     Αντώνης

ΣΥΝΕΙΡΜΙΚΑ

ΚΑΛΟΣ, Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΧΗΜΟΣ

Ο χθεσινός θάνατος του διάσημου Ιταλού συνθέτη Ένιο Μορικόνε, έφερε στην επικαιρότητα τη θαυμάσια και  πρωτότυπη μουσική που έγραψε για περισσότερες από 500 κινηματογραφικές επιτυχίες. Παρέμεινε πρωτότυπος μέχρι το τέλος της ζωής του, αφού πρωτότυπα ανακοίνωσε και τον θάνατό του με προσωπική επιστολή. Γράφει ‘’Εγώ ο Ένιο Μορικόνε, έχω πια πεθάνει’’ και αφού αποχαιρετά με τον τρόπο του  τα αγαπημένα του πρόσωπα και το κοινό του, καταλήγει με τη φράση:

‘’Μονάχα για έναν λόγο σας αποχαιρετώ με αυτόν τον τρόπο, και είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο αποφάσισα να έχω μια ιδιωτική κηδεία: Δε θέλω να ενοχλήσω κανέναν.’’

Η είδηση αυτή του θανάτου του, με οδήγησε συνειρμικά στη μουσική που στόλισε τα ‘’ σπαγγέτι γουέστερν ‘’  της εποχής του και ειδικότερα στη μεγάλη επιτυχία ‘’ο καλός, ο κακός και ο άσχημος’’. Το σενάριο περιστρέφεται γύρω από τρεις τυχοδιώκτες οι οποίοι, μέσα στο χάος της βίας, αναζητούν ένα σεντούκι χρυσού της Συνομοσπονδίας. Στα  παραδείγματα που ακολουθούν , ίσως να υπάρχουν μικρές διαφοροποιήσεις στον αριθμό και τον χαρακτηρισμό των τυχοδιωκτών και το αντικείμενο των επιδιώξεών τους.

Συνεχίζω τους συνειρμούς, χωρίς να ξέρω ακόμα που θα με οδηγήσουν, είμαι όμως βέβαιος ότι ξαναζούμε, τόσο στη χώρα μας, όσο και εκτός αυτής και κυρίως στη χώρα του γνήσιου γουέστερν, ανάλογες , για να μην πω ταυτόσημες καταστάσεις.

 Ας αρχίσουμε από τα δικά μας, αφού ακόμα συνεχίζονται οι έρευνες των  πιστολέρο που πουλούσαν προστασία,  και αναζητούσαν κάποιον  θησαυρό, με τη συμμετοχή και εκείνων που καλούνται – επί πληρωμή -  να μας προστατεύουν από τους ‘’προστάτες’’.

Μια ολόκληρη ‘’προοδευτική’’ παράταξη στιγματίζεται με τη βαριά κατηγορία χρηματισμού και άλλων μορφών ανηθικότητας  και για να σωθούν κάποιοι πρωτοκλασάτοι, αφήνουν να αιωρείται η ευθύνη επί δικαίων και αδίκων. Δεν είναι δυνατόν να σέρνονται τόσο βαριές κατηγορίες σε βάρος έντιμων ατόμων, στο βωμό της κομματικής πειθαρχίας ή για να σωθούν κάποιες ιδεοληψίες. Δεν μπορεί να αποτελεί απάντηση ότι το ίδιο κάνουν και οι άλλοι ή  ‘’κοίτα ποιοι μιλάνε’’. Αν έχουν στοιχεία – και πρέπει να έχουν όταν προβαίνουν σε ανάλογες καταγγελίες - να τα παρουσιάσουν στη δικαιοσύνη –όχι μέσω συνενόχων εντύπων – για να μπει ένα τέλος στη διαφθορά που μαστίζει τη χώρα μας και η οποία έχει – ευτυχώς ή δυστυχώς - καταστεί ταυτόσημη με την αριστερή ηθική. Ας το κάνουν όσο ακόμα το μπορούν, διότι άρχισαν να ‘’ομολογούν’’ και επώνυμοι τέως πρωταγωνιστές της ηθικής αυτής και άντε μετά να διακρίνεις ποιος είναι ο καλός, ο κακός ή ο άσχημος.

Θυμήθηκα  μια πολύ παλιά αλλά κατηγορηματική δήλωση του τέως Πρωθυπουργού, ότι μπορεί να τον αποκαλούν ψεύτη, δεν θα μπορέσουν όμως ποτέ να τον πουν κλέφτη. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν, για να αποσείσει την απευκταία κατηγορία, που έχει αρχίσει να ψελλίζεται δημοσίως.

Για την άλλη, τη μεγάλη χώρα τι να πω και τι να ομολογήσω. Εκεί όλοι σχεδόν υποψιάζονται ποιος είναι ο κακός και ματαίως αναζητούν τον καλό και τον άσχημο. Βλέπω κάποιες νέες υποψηφιότητες για την προεδρία,  με βιογραφικό ακόμα χειρότερο και αυτό με βάζει σε εφιαλτικές σκέψεις. Γι’ αυτό θα προτείνω – ακόμα μια φορά – στη μεγάλη φίλη και σύμμαχο να καταφύγει στη εκλογή ’’με κλήρωση’’, βέβαιος ων, ότι κάτι καλύτερο μπορεί να τους προκύψει.

Έχουμε και τους ανατολικούς μας γείτονες που το τρίο του τίτλου μετασχηματίζεται  στο ‘’ κακός, κακίων, κάκιστος’’, για όσους θυμούνται ακόμα τα λεγόμενα παραθετικά. Αυτοί ενεργούν με την ανατολίτικη νοοτροπία του καζάν – καζάν, που αποτελεί τη βασική αρχή στη  μέθοδο σφετερισμού περιουσιακών στοιχείων  των γειτόνων.

Προσωπικά είπα αυτό που μπόρεσα να καταλάβω, με τον δικό μου τρόπο, εσείς όμως μπορεί να φανείτε ικανότεροι και να κάνετε τις δικές σας ταυτοποιήσεις με τα πρόσωπα του σπαγγέτι γουέστερν. Είναι κρίμα όμως που η ακροτελεύτια φράση του Μορικόνε ‘’ ότι δεν θέλει να ενοχλήσει κανένα’’, δεν συγκινεί πια στις μέρες μας!  Αντώνης

O ALEXIS

                        O  ALEXIS

Πρόκειται ασφαλώς για αλλοδαπό απλά συνώνυμο του τέως Πρωθυπουργού μας, για τον οποίο δεν θα είχα ποτέ  την απρέπεια να τον αποκαλέσω με το μικρό του όνομα. Σημειώνω δε ότι πέραν της συνωνυμίας δεν υπάρχει καμιά άλλη σχέση ή ομοιότητα. Ζούμε σε πονηρούς καιρούς και δεν θέλω να γίνω αίτιος έστω και τυχαίων συσχετισμών.

Από τον  Αύγουστο του 2016 που δημιούργησα την πρώτη μου ιστοσελίδα, είχα και διατηρώ την ακόλουθη επικεφαλίδα και τηρώ απαρέγκλιτα την ουσία του περιεχομένου της:

Αντώνιος ΤΑΡΝΑΝΑΣ      ttps://anpantar.blogspot.com  Αφηγήσεις

Γράφω για να εξωτερικεύσω προσωπικές μου σκέψεις και να μοιραστώ εμπειρίες και γεγονότα που βίωσα προσωπικά στη μακρόχρονη υπηρεσιακή και ιδιωτική μου διαδρομή.

Μέχρι τότε εκδήλωνα τις όποιες επικοινωνιακές ανησυχίες μου  με την ανταλλαγή e-mail με μια μικρή ομάδα φίλων και συναδέλφων . Η ομάδα αυτή συνεχώς μεγάλωνε, με τις  ανακοινοποιήσεις των κειμένων μου, σε γνωστά άτομα ή κύκλους των αποδεκτών των μηνυμάτων μου, φθάνοντας περίπου τους 100. Όταν μάλιστα ένας [ παντελώς άγνωστός μου] φίλος συναδέλφου , που διαφωνούσε με τα γραφόμενά μου, άρχισε τις ύβρεις και την υπόδειξη '' να φορέσω γυναικεία εσώρουχα'' οι λοιποί αναγνώστες, με πρωτοστατούντα τον κοινό μας φίλο , τον ‘’απέκλεισαν’’ από την ομάδα απαλλάσσοντάς με από την υποχρέωση μεταμφίεσης!!!

Η ανωτέρω αντίδραση υπήρξε και η μοναδική ‘’κριτική’’ στα όσα έχω γράψει, συμπεριλαμβανομένης και της ιστοσελίδας μου με τα  562 μέχρι σήμερα δημοσιεύματα και τις αρκετές χιλιάδες αναγνωστών ανά την υφήλιο, στην οποία υπάρχει σχετική πρόβλεψη σχολίων. Αν δεν είχα τα νούμερα των Ελλήνων που με διαβάζουν θα το αντιμετώπιζα και σαν αδιαφορία, αλλά φαίνεται ότι πολλοί άνθρωποι προτιμούν τις ειλικρινείς εξομολογήσεις και προσωπικές εμπειρίες από τις επιτηδευμένες σκοπιμότητες που κατακλύζουν τα διάφορα έντυπα και τις καινοφανείς ή κενοφανείς υποδείξεις που μπαίνουν και στα σπίτια μας, χωρίς τη συγκατάθεσή μας. Για να μην γίνω και εγώ ένας από τους απρόσκλητους αυτούς επισκέπτες, περιορίστηκα τελευταία μόνο στην ιστοσελίδα μου και όποιος θέλει με διαβάζει , αλλά με  αποκλειστική δική του επιλογή. Εγώ υπόσχομαι ότι θα συνεχίσω να είμαι έντιμος έναντι των αναγνωστών μου, προφανώς υποστηρίζοντας – ως δικαιούμαι – τις προσωπικές μου αντιλήψεις και αρχές.

Μετά την μακροσκελή αλλά πλήρως διασαφηνιστική εισαγωγή, ας έλθουμε σε ένα ακόμα μέρος της ιστορίας του  ALEXIS – που τελικά αποδείχτηκε ότι δεν τον έλεγαν έτσι  .

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1981, βρέθηκα σε ένα από τα πολλά ελληνικά εστιατόρια των Βρυξελλών,  με έναν Πλοίαρχο του ΥΕΝ, που χειριζόταν θέματα ναυσιπλοΐας και τον αρμόδιο για εμπορικά θέματα της χώρας μας, στην Ελληνική Αντιπροσωπεία της τότε ΕΟΚ. Κάποια στιγμή μπήκε στο μαγαζί ένας επίσημα καλοντυμένος κύριος, με μπαστούνι και ένα συμπαθές τετράποδο και κάθισε στο διπλανό μας τραπέζι, δίνοντας την εντύπωση ότι προσπαθεί να λαθρακούσει. Με τρόπο απευθύνθηκα στον γνωστό μου ιδιοκτήτη του καταστήματος και ρώτησα αν τον γνωρίζει. Μου είπε ότι τον  έχει ξαναδεί μερικές φορές, ότι μιλάει καλά ελληνικά και ότι το όνομα με το οποίο του συστήθηκε ήταν ALEXIS.

Με γνωστά τα πρώτα αυτά στοιχεία και αφού ενημέρωσα με τρόπο τους συνδαιτυμόνες μου, του απεύθυνα τον λόγο με την ερώτηση αν γνωρίζει ελληνικά. Απάντησε με ετοιμότητα ότι είναι Αλβανός διπλωμάτης που υπηρέτησε αρκετά χρόνια στην Κύπρο και τον λένε Alexis. Του δώσαμε και τα δικά μας πραγματικά στοιχεία, χωρίς λεπτομέρειες και τον αποχαιρετήσαμε όταν αποχωρήσαμε πρώτοι.

Τον άνθρωπο αυτό ξανασυνάντησα αρκετές φορές στον ίδιο χώρο, όταν βρισκόμουν με τα ανήλικα παιδιά μου για φαγητό και κάθε φορά, μπαίνοντας στο μαγαζί, περνούσε από το τραπέζι μας για μια τυπική καλησπέρα και πήγαινε στο τραπέζι του. Με τον καιρό και πάντα με τις ίδιες συνθήκες, μια βραδιά με ρώτησε  ευγενικά για τα μαθήματα προτιμήσεων των παιδιών μου. Ο γιός  μου αυθόρμητα του είπε ότι του αρέσουν τα μαθηματικά και εκείνος έριξε την ιδέα, μετά τη βασική του εκπαίδευση να συνεχίσει στη Μόσχα, που έχει πολλά πανεπιστήμια με εξειδίκευση στο αντικείμενο. Μας χαιρέτησε και πήγε στο τραπέζι του.

Σε μια από τις πολλές επόμενες συναντήσεις μας στον ίδιο χώρο, τον ρώτησα γιατί πρότεινε τη Μόσχα  αφού ο ίδιος είναι Αλβανός, μου είπε ότι ‘’ενδεχομένως δεν καταλάβαμε καλά’’ και ότι είναι μέλος της ρωσικής Πρεσβείας Βρυξελλών. Ελέγχοντας τη λίστα του Βελγικού  ΥΠΕΞ διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε υπάλληλος με το όνομα που μας παρουσιάστηκε και σε επόμενη συνάντησή μας μου ‘’ομολόγησε ότι ήταν ο Σύμβουλος της Πρεσβείας του και μου έδωσε και την κάρτα του, στοιχεία τα οποία επιβεβαίωσα και επίσημα.

Με αρκετή καθυστέρηση, την οποία απέδωσα σε ενδεχόμενη ντροπή του για τα ψέματα που είχαν προηγηθεί, ξαναμπήκε στο μαγαζί που βρισκόμουν με παρέα φίλων που γνώριζαν  τα  περιστατικά και με τη σύμφωνη γνώμη τους τον κάλεσα στο τραπέζι μας. Ήταν εντελώς διαφορετικός, χωρίς καμιά νύξη σε όσα είχαν προηγηθεί και μάλιστα μου ζήτησε το τηλέφωνό μου για να βρεθούμε κάποια άλλη φορά. Του έδωσα το τηλέφωνο του σπιτιού και της υπηρεσίας , αφού και τα δυο ήταν γνωστά και δημοσιευμένα στους καταλόγους και του είπα να μου δώσει και τα δικά του. Τον είδα να δυσκολεύεται και βρήκα την ευκαιρία να του επισημάνω τη διαφορά των ανθρώπων που ζουν σε ελεύθερες χώρες από εκείνους που ζουν σε ανελεύθερα καθεστώτα. Το αντιμετώπισε με ελαφρό μειδίαμα,  αλλά πρόσθεσε ότι ‘’καμιά φορά τα φαινόμενα εξαπατούν’’.

Μια μέρα στο γραφείο μου δέχθηκα- μέσω της γραμματέως του- τηλεφώνημα από την Πρεσβεία του και μου ζήτησε να αποδεχθώ πρόσκλησή του σε γεύμα σε γνωστό  εστιατόριο στο χωριό του Βατερλό, δίπλα ακριβώς στο τύμβο του Ναπολέοντα. Ορίσαμε την ημέρα και την ώρα του ραντεβού, με τη διευκρίνιση εκατέρωθεν ότι θα μπορούσαμε να φέρουμε μαζί μας και την ‘’παρέα’’  μας. Πήγα με ένα φίλο μου με το αυτοκίνητό του που με περίμενε απέξω και βρέθηκα   σε ένα τραπέζι με αρκετές αιθέριες  ‘’Ρωσίδες’’. Για πρώτη φορά ‘’ανησύχησα’’, διότι τα  απόκεντρα εστιατόρια του Βελγίου δείχνουν αρκετά  έρημα τις νυχτερινές ώρες και επικαλούμενος έκτακτη αδιαθεσία μου, αποχώρησα , ζητώντας συγγνώμη για τη στάση μου , προσθέτοντας ‘’πονηρά’’ ότι μάλλον δεν θα περνούσε άσχημα με τόσο όμορφη συντροφιά.

Έκτοτε χαθήκαμε ή δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου η παρουσία του. Πολύ αργότερα όμως είδα τη φωτογραφία του στα ΜΜΕ ΤΟΥ Βελγίου, με εντελώς διαφορετικό όνομα, ως αναμεμειγμένο σε δίκτυο βιομηχανικής κατασκοπίας, τα μέλη του οποίου απελάθηκαν από το Βέλγιο. Είχα σχεδόν ξεχάσει όσα είχαν μεσολαβήσει και τον ξαναθυμήθηκα με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τις αλλαγές στη Ρωσία, ρίχνοντας πάντα μια προσεκτική  ματιά στα νέα πρόσωπα της ρωσικής νομενκλατούρας, που απλώς άλλαξαν ρόλο αλλά κράτησαν  την εξουσία ή μοιράστηκαν  τον εθνικό πλούτο, δημιουργώντας τη νέα τάξη εφοπλιστών. Είναι αυτοί που αγοράζουν Νησιά, και Ποδοσφαιρικές Ομάδες ή διαχειρίζονται τη σύγχρονη  αγορά υδρογονανθράκων της πάλαι ποτέ ‘’μητερούλας’’ του ανύπαρκτου σοσιαλισμού. Ο μεγάλος αρχαίος φιλόσοφος Ηράκλειτος από  τον 6^ου π.Χ. αιώνα είχε  διατυπώσει την άποψη ότι  ‘’τα πάντα ρει ‘’ και όποιος προλάβει χαίρεται, θα πρόσθετα εγώ ο ταπεινός αλλά μεστός εμπειριών της παγκόσμιας πραγματικότητας.  Αντώνης

ΔΥΟΙΝ ΘΑΤΕΡΟΝ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ

Ο τίτλος του παρόντος με γυρίζει 70 περίπου χρόνια πίσω στα γυμνασιακά μου χρόνια, με τους θαυμάσιους εραστές της γλώσσας μας φιλόλογους καθηγητές. Οι περισσότεροι  μαθητές δεν κατανοούσαμε τη διαφορά του όρου  από τους αμέτρητους  παρεμφερείς  που την κοσμούν. Ο καθηγητής μας αναφέρθηκε αρχικά στην Τρίτη αρχή της Αριστοτελικής λογικής [περί αποκλεισμένου μέσου] την οποία προφανώς αγνοούσαμε και το κατέστησε κτήμα μας με τη λαϊκή έκφραση ‘’στους δύο τρίτος δεν χωρεί].

Όσοι μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν τα πονήματά μου, ξέρουν καλά ότι πολύ συχνά χρησιμοποιώ λόγιες εκφράσεις, τις οποίες προσπαθώ να επεξηγώ. Το κάνω με τη σκέψη ότι ανήκω στην τελευταία γενιά που διδάχτηκε τη γλώσσα μας και οφείλει να μεταφέρει τη γνώση της στους επόμενους, οι περισσότεροι των οποίων ‘’δεν ομιλούν ελληνικά’’. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει η ιστορική αλήθεια ότι η γλώσσα αποτελεί το κύριο και ίσως το μοναδικό μέσο απόδειξης της εθνικής ύπαρξης κάθε χώρας και ιδιαίτερα της δικής μας που τελευταία δολίως και συστηματικά αμφισβητείται.

Μετά την εισαγωγή αυτή, έρχομαι στο κύριο θέμα μου, με την παράθεση ομότιτλου άρθρου του εξαίρετου συγγραφέα και αρθρογράφου, κ. Νίκου Δήμου, που είχε κάνει ανάλογες σκέψεις την κρισιμότερη ίσως περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας , τον Δεκέμβριο του 2014.

‘’ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Νίκος Δήμου 28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014, 10:37 Από τα δύο, το ένα. Οι λακωνικοί Αρχαίοι είχαν φυλακίσει σε δύο λέξεις την τρίτη αρχή της Αριστοτελικής λογικής (περί αποκλειομένου μέσου). «Δυοίν Θάτερον»: Ένα από τα δύο (και τρίτο δεν υπάρχει). Δυοίν Θάτερον, λοιπόν. Ή στις 29 Δεκεμβρίου εκλέγεται πρόεδρος της δημοκρατίας, ή όχι. Αν εκλεγεί (απίθανο αλλά όχι αδύνατο) συνεχίζουμε ως συνήθως. Αν δεν εκλεγεί, έχουμε εκλογές. Δυοίν Θάτερον: είτε στις 25 Ιανουαρίου, είτε την 1η Φεβρουαρίου. Και στις εκλογές αυτές βγαίνει πρώτο κόμμα και εισπράττει το μπόνους των 50 εδρών… δυοίν θάτερον: Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε η Νέα Δημοκρατία. Και αν μεν βγει η ΝΔ, συνασπίζεται με τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ ή/και το Ποτάμι και συνεχίζει να κυβερνάει τη χώρα. Του ΠΑΣΟΚ; Ποιου ΠΑΣΟΚ; Δυοίν Θάτερον: Είτε έχει επιβιώσει το του Βαγγέλη, είτε έχει ανανήψει του Γιωργάκη, είτε (το πιο πιθανό) κανένα από τα δύο. (Το «και τα δύο» μάλλον είναι ο «αποκλειόμενος τρίτος» που λέγαμε…). Και εάν με είναι του Βαγγέλη, συνεργάζεται. Αν όμως είναι του Γιωργάκη; ΑΔΙΕΞΟΔΟ. Πάμε πίσω τώρα στην πιθανότερη περίπτωση: πλειοψηφούντος ΣΥΡΙΖΑ μετά μπόνους. Δυοίν Θάτερον: ή έχει αυτοδυναμία ή δεν έχει. Και εάν μεν έχει – κάνει κυβέρνηση. Εάν δεν έχει, συνεργάζεται. Αλλά με ποιον; Δυοίν Θάτερον: είτε έχουν περάσει οι Ψεκασμένοι το 3%, είτε όχι. Και εάν ναι, συνεργάζονται.  Άλλα δύο διλήμματα (για να μην επαναλαμβάνω το ΔΘ): Είτε έχουν μαζί την δεδηλωμένη είτε όχι. Και εάν την έχουν: είτε τους αντέχει ο Λαφαζάνης (και κάτι πιο ακραίες συνιστώσες) είτε όχι. Εάν δεν έχουν την δεδηλωμένη, μένει μόνο το Ποτάμι. Ο Θεοδωράκης θα βάλει τους όρους του. Δυοίν Θάτερον: είτε θα τους δεχθούν, είτε όχι. Αυτό το παιχνίδι μπορείτε να συνεχίζετε να το παίζετε επ’ αόριστον. Π. χ. για τις επαναληπτικές εκλογές (αν χρειαστούν) τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, το κούρεμα του χρέους, το ευρώ ή τη δραχμή… Όλα είναι δυοίν… κλπ. Μόνο να ξέρετε πως είναι πανάκριβο παιγνίδι: Θα το παίζουν αυτοί και θα το πληρώνουμε εμείς. Πηγή: Protagon.gr’’.

 Μοναδικό μου σχόλιο [Αντώνης] είναι  ότι’’ τα γενόμνα ουκ απογίγνονται‘’ και ότι ‘’μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται’’.

         Τώρα ,  μας είναι γνωστά τα αποτελέσματα και  βλέπουμε ότι επικράτησαν οι ιδιοτελείς σκοπιμότητες, παραμερίστηκε κάθε ηθική αναστολή και επιβλήθηκε η μέθοδος των τριών [Τσίπρας, Καμένος , Κουβέλης] με τον τρίτο απλώς να διευκολύνει εν γνώσει του την ανώμαλη και ανιστόρητη σύμπραξη. Κάποιοι τρέχουν στα δικαστήρια και προφανώς κανένας από τους τρεις  δεν είναι ανεύθυνος των όσων συνέβησαν στη χώρα μας. Δεν ξέρω ούτε μου  επιτρέπεται να εικοτολογώ και να διατυπώνω   αυθαίρετα συμπεράσματα, αφήνοντας σε ειδικότερους και τους μελλοντικούς ιστορικούς να αποφανθούν επί του θέματος. Αυτό όμως μας υποχρεώνει να δείξουμε μεγαλύτερη εθνική συνέπεια για το μέλλον, ώστε να αποφύγουμε ανάλογες περιπέτειες. Σε κάθε περίπτωση  αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στην προηγούμενη ‘’κοινοπραξία’’ να υπερηφανεύεται για το συντελεσθέν έργο της [Μακεδονικό, Μάτι, Μάντρα, καταθέσεις μαγνητοφωνημένων ‘‘ιδιωτικών’’ συνομιλιών, Novartis, ‘μαξιλαράκι’’ κλπ].

Με αφορμή τα προηγούμενα και την παρακολούθηση της χθεσινοβραδυνής συζήτησης στο Κοινοβούλιο, πρόσθεσα και τον υπότιτλο προσωπικά αφού σκέπτομαι να περιοριστώ  στην Κυρία των ομιλητών. Αυτό το κάνω διότι για τους άλλους ήταν γνωστή η πάγια θέση – άρνηση, αφού δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Προβάλλουν απλά τις ιδεοληψίες τους και αρνούνται να δεχθούν αυτό που επικροτεί η διεθνής κοινότητα αλλά και μεγάλο πλέον ποσοστό του ελληνικού λαού. Δικαίωμά τους, αλλά να έχουν υπόψη ότι κάθε ενέργεια έχει το τίμημά της.

Η σεβαστή – λόγω θέσεως  – Κυρία, εξέπληξε τους πάντες με τη χθεσινή της ομιλία, που χαρακτήριζε το ειρωνικό γέλιο της και ένα αδιόρατο ‘’υφάκι’’, το οποίο την αδικεί. Προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στην ‘’προοδευτική’’ της πρόταση να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και την επιθυμία του τέως Δημάρχου που το είχε πρόσφατα εισηγηθεί!!! Σημειώνω, για όσους ξεχνούν εύκολα, ότι ο τέως Δήμαρχος αποτελεί προσωπική επιλογή της για το Επικρατείας, για να μην πω, ‘’προϊόν’’ ανταλλαγής του με τον κύριο Βενιζέλο, το τελευταίο βαρύ όπλο και όνομα του Κόμματος, με οποιαδήποτε από τις μετονομασίες του Κόμματος.

 Αναγκάζομαι να επαναλαμβάνομαι πότε με τον όρο του γέρου Παπανδρέου για ‘’αχθοφόρους’’ μεγάλου ονόματος – το είχε πει για τον γιο του – και πότε με παλαιότερη προσωπική μου έκφραση ότι παρέλαβε κόμμα να μην  παραδώσει τελεία!!! Δεν έχει σημασία βέβαια τι λέω εγώ αλλά η απορία μου αν συμφωνούν όλοι γύρω της με τη χθεσινή της ‘’παράσταση’’ και ιδιαίτερα αν  συμφωνεί και ο κύριος Κομίνης . Σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτή τη ζωή [στα πρόθυρα των 87 μου χρόνων] , τα έχω δει και τα έχω ζήσει όλα, ας μου χαρίσει ο Πανάγαθος την ευκαιρία να δω και κάτι ‘’κανονικό!!! Δεν με ενδιαφέρουν τα Κόμματα ούτε οι ιδεολογίες τους και δεν είμαι δεδομένος ψηφοφόρος κανενός, λίγη συμπόνια για την έρμη αυτή χώρα περιμένω και αγανακτώ με την αντίδραση όσων αρνούνται να ακολουθήσουν τα σπάνια καλά βήματα, κάθε φορά που αυτά επιχειρούνται.    Αντώνης

Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ

Κάποτε είχα ένα φίλο  και ελπίζω να είναι καλά και να εξακολουθώ να τον έχω. Η τελευταία μας προσωπική επαφή ανάγεται στο μακρινό 1992 που συνταξιοδοτηθήκαμε αμφότεροι και έκτοτε η επικοινωνία μας αραίωσε, γινόταν μέσω τρίτων και  τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια ‘’χαθήκαμε’’. Δεν ξέρω τι κάνει όπως και εκείνος υποθέτω δεν ξέρει για μένα.

Πέραν της φιλίας μας συνέδεσε για λίγο και μια πρόταση της υπηρεσίας να παραμείνουμε – μετά τη συνταξιοδότησή μας - με ‘’ανάθεση έργου’’. Εκείνος για τον πρώτο τουλάχιστο χρόνο το δέχτηκε και παρέμεινε, σε αντίθεση με μένα, που το αρνήθηκα για να μη διαταράξω την τάξη στον κλάδο, αφού θα στερούσα το βαθμό του Δ/ντού Α΄ που έφερα – και όχι μόνο – από τους επόμενους  συναδέλφους. Ο φίλος μου ο Γιώργος είχε υψηλή και σημαντική θέση στην υπηρεσία και εξ ίσου σημαντική κοινωνική θέση. Οι σύγχρονοι ‘’προοδευτικοί’’  όμως θα τον έλεγαν συντηρητικό.

 Τα λέω όλα αυτά σήμερα, που είχα προγραμματίσει να ασχοληθώ με τις μεταφραστικές αλχημείες συγκεκριμένου χώρου , με πρόλαβε όμως  ο κ. Μανδραβέλης με ταυτόσημο άρθρο του στην Καθημερινή. Ανέβαλα λοιπόν προσωρινά το θέμα, βέβαιος ων ότι θα μου δοθούν σύντομα οι ευκαιρίες  στο άμεσα προβλεπτό μέλλον. Θα προσθέσω μόνο το αφελές μου ερώτημα, που ο γνωστός συντάκτης απέφυγε ή δεν θέλησε να το συμπεριλάβει στο άρθρο του. Ερωτώ λοιπόν πώς εξηγείται η απαίτηση  της γνώσης μιας ξένης γλώσσας και για την τελευταία δημόσια θέση, ενώ αυτό δεν απαιτείται για τον Πρωθυπουργό της χώρας. Αλήθεια, πώς έκανε τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις επί σοβαρών θεμάτων, αφού οι ξένοι δεν γνωρίζουν ελληνικά και ο ίδιος , με τα όσα έχουμε ακούσει,  προφανώς είχε περιορισμένες δυνατότητες πλήρους ενημέρωσης; Μένω μόνο στο ερώτημά μου και θα επανέλθω, συνεχίζοντας με το θέμα του φίλου μου του Γιώργου, που είναι πέρα για πέρα πραγματικό.

Βλέποντας  πολύ σκεπτικό τον φίλο μου τον παρακάλεσα να μου πει τι του συμβαίνει, μήπως μπορέσω να τον βοηθήσω και για πρώτη ίσως φορά μου άνοιξε την καρδιά του για ένα θέμα καθαρά οικογενειακό . Μου είπε λοιπόν ότι ο γιός του , που μόλις είχε πάρει το απολυτήριο Γυμνασίου, ήθελε να μεταβεί για σπουδές στην κομμουνιστική Ρουμανία του Τσαουσέσκου. Έμαθε μάλιστα από τον ίδιο,  ότι τον είχε πλησιάσει μια κοπέλα που μοίραζε τον ‘’Οδηγητή’’ στο γήπεδο και πες – πες τον έπεισε.

Έχοντας προσωπική εμπειρία 12 χρόνων από χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού – κάτι που στερούνται οι θεωρητικοί Έλληνες αριστεροί, τον καθησύχασα. Του πρότεινα να μην αντιδράσει βίαια και να κάνουν ιδιωτικά ένα οικογενειακό ταξίδι διακοπών στη χώρα του Τσαουσέσκου. Κάποια μέρα, μάλιστα,  συνάντησα τυχαία τον γιο του με την κοπέλα του και ομολογώ ότι η ομορφιά της μου κλόνισε την αρχική βεβαιότητα.

Εν πάση περιπτώσει, ο καλός Θεός που αγαπάει και βοηθάει τους ανθρώπους – ένθεους και άθεους – έβαλε το Χέρι του. Επιστρέφοντας από τις διακοπές στη Ρουμανία ο γιός του φίλου μου δεν ήθελε ούτε να ακούσει για Ρουμανία. Σπούδασε χημικός και από ό,τι έμαθα από φίλους, ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στην Μ. Βρετανία. Ελπίζω να μην έχασε  και  τη συντροφιά της Ελληνίδας καλλονής, που η αρχική της προσέγγιση ξεκίνησε με διαφορετικά κίνητρα.

Με το μικρό αυτό περιστατικό θέλω να τονίσω ότι κόμματα και παρατάξεις κάθε  αυτοαποκαλούμενης   προοδευτικής ή ‘’δημοκρατικής’’ αριστεράς,  χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο ‘’προσηλυτισμού’’ οπαδών ή προβολής των ιδεών τους. Χρησιμοποιούν ακόμα και τον αυθορμητισμό των νέων οπαδών τους για να τους φέρουν κοντά τους, τάζοντας παραδείσους, που ποτέ δεν μπήκαν στο κόπο να μας περιγράψουν ευκρινέστερα. Δεν είναι μακράν των συνηθειών τους και η χρήση αισθητικών  ή και αισθησιακών ‘’δολωμάτων’’ για την άγρα φίλων και οπαδών. Αν προσέξετε καλύτερα, ανάλογες μέθοδοι και  εμφανίσεις αρχίζουν να προβάλλονται και μέσα στο κοινοβούλιο, παρά τα όσα αντίθετα ισχυρίζονται για τις γυναίκες. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και αποτελεί μέθοδο δοκιμασμένη από  την Παπική εκκλησία στη διάρκεια του  μεσαίωνα. Απομένει να προσδιοριστεί η ‘’αγιοσύνη’’ της νέας τάξης πραγμάτων, που επιδιώκουν οι παντοειδείς ανά τον Κόσμο αριστερές, αριστερίζουσες , ενίοτε δε και αριστεροδεξιόστροφες   προοδευτικές προσεγγίσεις. Αντώνης

ΓΥΡΩ - ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΤΟΝ

Η  Ελληνική πραγματικότητα, μέσα στην παγκόσμια περιδίνηση λόγω της πανδημίας, μου θύμισε το παλιό παιδικό παιχνίδι ‘’γύρω – γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης. Χέρια πόδια στη γραμμή και όλοι κάθονται στη γη, κι ο Μανώλης στο σκαμνί’’.  Αυτό παλιότερα σήμαινε ότι οι γύρω κάθονταν ‘’καταγής’’ σεμνά, ταπεινά και προσγειωμένοι, ενώ ο ένας και μοναδικός Μανώλης καθόταν στο σκαμνί, με ό,τι αυτό σήμαινε, από την περίοπτο θέση  μέχρι και εκείνη  του κατηγορούμενου.

Ας αρχίσουμε από τη διεθνή σκηνή και όσα και με όποιο τρόπο φθάνουν στα αφτιά μας για τα έργα και τις ημέρες των υπευθύνων. Το λέω αυτό διότι στην εποχή μας δεν υπάρχει μόνο η δυνατότητα λογοκρισίας αλλά και συστηματικής παραποίησης της αλήθειας. Δεν πρέπει ποτέ να πιστεύουμε και μάλιστα άκριτα όσα λέγονται και γράφονται, αλλά αυτά που βιώνουμε. Η σημερινή Ελλάδα μας, μπορεί και για πρώτη φορά,  η μικρή μας χώρα παρουσιάζεται διεθνώς σαν μοναδική θετική πρόβλεψη και επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας.  Είναι η πρώτη φορά μετά τον ελληνικό ξεσηκωμό κατά του φασισμού, που όλος ο Κόσμος  και ο σοβαρός διεθνής Τύπος αναφέρεται στο Ελληνικό θαύμα. Το άκουσα με τα αφτιά μου και από τους πρώτους που έτρεξαν να κάνουν τουρισμό στη μοναδική σιγουριά της χώρας μας.

Το μικρό αυτό θαύμα – με δεδομένη την νοοτροπία μας και τις εγγενείς αδυναμίες της χώρας μας, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και παγκόσμια αναφορά. Μέσα σε ένα μικρό διάστημα και υπό τις πλέον δύσκολες συνθήκες έγιναν τόσα πολλά. Δεν ξέρω γιατί αυτό δεν το κατάλαβαν μόνο τα ελληνικά κόμματα της αντιπολίτευσης – σχεδόν όλα. Θα πω και πάλι αν σκέφθηκαν ποτέ τι θα συνέβαινε στη χώρα με οποιαδήποτε άλλη διακυβέρνηση. Δεν βλέπουν τι συνεχίζει να γίνεται σε άλλες μεγάλες χώρες, με τα εκατομμύρια ανέργων, κρουσμάτων και κυρίως θανάτων!!! . Δεν βλέπουν τους ομαδικούς τάφους και τα γηροκομεία που εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους και τον όλεθρο;

Θα προτάξω και εδώ τη μεγάλη και σύμμαχο υπερατλαντική χώρα – εκείνη που κάποιοι δικοί μας έχουν  εντάξει στους φονιάδες των λαών. Στην περίπτωσή της φρόντισε ο σημερινός ηγέτης της να συμπεριλάβει στα θύματά του κυρίως τους συμπατριώτες του. Εγώ θα επιμείνω ότι και το ακαταλόγιστο ακόμα δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία και ότι η ευθύνη διαχέεται σε όλους εκείνους που σχημάτισαν  γύρω του τον κύκλο κομματικής σωτηρίας τους, παίζοντας το γύρω – γύρω όλοι. Αν συνεχίσουν, πέραν των ανθρώπινων απωλειών,  καραδοκεί και  το σκαμνί της δικαιοσύνης.  Δεν μου κάνει εντύπωση βέβαια ότι η μόνη τους αντίδραση στρέφεται κατά της Ευρώπης που τους έχει εντάξει προσωρινά, στην κόκκινη ζώνη επικινδυνότητας και περιορίζομαι  στη φράση ‘’μωραίνει Κύριος ον βούλεται  απωλέσαι. Ο Κύριος εδώ μπορεί να είναι και ο υφιστάμενος τις χιλιάδες απώλειες  λαός της χώρας, που αυτή τη φορά άργησε πολύ να αντιδράσει.

Ο συνεχιζόμενος κύκλος προστασίας  από προσωπικούς ή κομματικούς υποστηρικτές,  αρχίζει να στενεύει και είναι σίγουρο ότι θα καταστεί ‘’θηλιά’’ στον λαιμό του αστόχαστου Μανώλη, όπως  αναφέρεται στο παιδικό παιχνίδι.

Παρόμοια κροκοδείλια δάκρυα χύνουν και οι γείτονες εξ ανατολών, που τους κατέταξαν επίσης στην κόκκινη ομάδα , με το σκεπτικό ότι  ‘‘πειράζουν’’ τα επίσημα στοιχεία εξέλιξης των θυμάτων της πανδημίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τους ενοχλεί περισσότερο ότι η χώρα μας απέκτησε τη διεθνή αναγνώριση της σοβαρότερης χώρας στην αντιμετώπιση του ιού και επίσης ότι μας προτιμούν οι ελάχιστοι τολμηροί τουρίστες των ημερών. Αυτό, μεταξύ μας, δείχνει ότι ενοχλεί  και το σύνολο σχεδόν της ντόπιας αντιπολίτευσης, διότι τους στερεί επιχειρηματολογίας. Έχουν οργώσει τη χώρα δυσφημώντας τα όσα πράττουν οι κυβερνώντες, για να αναδείξουν αυτά που οι ‘’πληρωμένοι’’ ξένοι δεν μπορούν να δουν!!!

Ερχόμαστε λοιπόν και στα καθαυτό δικά μας, στα οποία η ντόπια προπαγάνδα – ελπίζω άθελα της -  παίζει το παιχνίδι της γείτονος. Προσπαθούν να αντικρούσουν τα γενόμενα με κουτσομπολιά, που φθάνουν σε σημείο γελοιότητας, ακόμα δε και σε προφητείες ότι το Σεπτέμβρη θα επανέλθουν τα συσσίτια στην Κέρκυρα, τη Ρόδο, την Κρήτη και τα άλλα Νησιά, με μόνη επιδίωξη να παραμείνουν στην επικαιρότητα. Το κακό γι’ αυτούς είναι ότι μιλούν επί παντός επιστητού [ ρηματικό επίθετο παραγόμενο από το επίσταμαι – γνωρίζω καλά, έχω ειδική γνώση του αντικειμένου], ενώ τυφλωμένοι από την πολιτική τους γύμνια δεν βλέπουν γύρω τους και δεν  ξέρουν τι λένε.

Θα κλείσω το παρόν με την αντίδραση τους σ ένα νόμο για τις απεργίες, που προσπαθεί να βάλει τάξη στην καθημερινή αναστάτωση που προκαλείται στους επαγγελματίες που έτυχε να βρίσκονται κοντά στο κέντρο ‘’επιδείξεων’’  της δήθεν επαναστατικής τους γυμναστικής. Με την ευκαιρία ερωτώ τους ευρωπαϊστές αν έχουν αντιμετωπίσει ανάλογο χάλι στην Ευρώπη που συχνά ταξιδεύουν και ψωνίζουν τα προοδευτικά μοντελάκια τους. Ερωτώ επίσης και τους αντιευρωπαιστές, αν έχουν ακούσει για δικαίωμα διαδηλώσεων στις τέως χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται. Είναι ιερό και απαράβατο το δικαίωμα συγκεντρώσεων και διαμαρτυριών, αλλά εξ ίσου ιερό είναι  και το δικαίωμα εκείνων που θέλουν να βγάλουν το ψωμάκι τους και κάποιες ομαδούλες ευάριθμων διαμαρτυρομένων καταλαμβάνουν τους δρόμους και τα σπάνε, ενίοτε δε καίνε και τους εργαζόμενους . Αντώνης

ΟΛΟΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ

Με την ευκαιρία της πρωτομηνιάς εύχομαι παγκοσμίως, καλό μήνα, καλό καλοκαίρι, καλή εξέλιξη στην πανδημία και κυρίως  να ληφθούν  υπόψη οι ευχές που θα ακολουθήσουν, άσχετα με τον τρόπο που διατυπώνονται.

Τι να πρωτοευχηθεί κανείς σε μια εποχή που τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν πάει καλά. Πρόσθεσα το σχεδόν διότι με τέτοιες παγκόσμιες ηγεσίες αποτελεί ελάχιστη θετική ένδειξη και το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα  ‘’επιζώντες’’ από την πανδημία.

Ας αρχίσουμε  - όπως το δικαιούται – από τη μεγάλη χώρα, την ηγέτιδα του ‘’ελεύθερου κόσμου’’, που εξαιρεί μόνο τους μαύρους και τις αποχρώσεις του και επαναπροβάλλει την Άρια [λευκή] φυλή, στα πρότυπα του 19 ου αιώνα, που νομίζαμε ότι το 1945 είχε πια φθάσει στο τέλος της σαν άποψη. Εύχομαι λοιπόν στη μεγάλη αυτή σύμμαχο να βρει τρόπο να σταματήσει τον εξευτελισμό της με κάθε τρόπο. Το θέμα δεν είναι κομματικό , ούτε καν πολιτικό, νομίζω ότι εγγίζει επικίνδυνα τα όρια συγκεκριμένης επιστήμης. Δεν έχω να προτείνω λύση στο πρόβλημα της χώρας, νομίζω όμως ότι  αν αποφασίσει να επιλέγει τους Προέδρους της με κλήρωση θα έχει καλύτερα αποτελέσματα. Στηυ περίπτωση αυτή, αν δεν την βολεύει το αποτέλεσμα έχει τη δυνατότητα της επανάληψης. Κάποιοι άλλοι άλλαξαν το ΟΧΙ με ΝΑΙ, που δείχνει  πολύ δυσκολότερο !!!

Παρακολουθώ τον Πρόεδρο των ΗΠΑ καθημερινά, διότι φοβάμαι ότι είναι ικανός  για πολύ χειρότερα πράγματα. Πριν από αυτόν,  λειτουργούσε  σε κάποιο βαθμό ,η  ορθά οργανωμένη διοίκηση, η γερουσία, η βουλή, στην ανάγκη και η δικαιοσύνη !!! [Θυμάται  κανένας την περίπτωση Watergate;;;] Κάποιοι έχουν αρχίσει να το ψελλίζουν αλλά πολύ αμυδρά. Πού περιμένουν να φθάσουν τα θύματα της πανδημίας για να κάνουν τις κινήσεις τους;

Πίσω από το ίδιο πρόσωπο κρύβονται και άλλοι, άγνωστο ποιοι και πόσοι, κάποιοι όμως έχουν αναστατώσει και τη δική μας περιοχή ,ενώ άλλοι – πονηροί -   περιμένουν να επωφεληθούν!!! Η Αγιασοφιά έχει μείνει μόνη της με την Ελλάδα και τον Πατριάρχη , άντε και λίγο τον Πρόεδρο της Γαλλίας, τι περιμένουν οι λοιποί διεθνείς Οργανισμοί για να προλάβουν το κακό; Δεν  εννοώ βέβαια τον ιστορικό Ναό της ανθρωπότητας – ‘’πάει αυτός’’  που έλεγε και ο Διονύσης Παπαγιανόπουλος – αλλά τους θρησκευτικούς πολέμους που , ενδεχομένως, θα ακολουθήσουν και αυτοί δεν έχουν ούτε Ιερό ούτε Όσιο, αφού διέπονται από φανατισμό.

Για τον γείτονά μας Σουλτάνο έμμεσα τα είπαμε και αν δεν προλάβουν οι Αμερικανοί να κάνουν κάτι για τον δικό τους πριν από τις εκλογές, ο γείτονας θα αλωνίζει και μετά θα είναι πολύ αργά!!! Σκέπτομαι καμιά φορά την Ευαγγελική ρήση ‘’μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι’’ από την οποία οι σημερινοί ηγέτες κράτησαν μόνο τους ‘’φτωχούς’’. Σε κάθε περίπτωση εύχομαι και στον Σουλτάνο περαστικά, γιατί πέραν των άλλων σκιαμαχιών του, έχει στραφεί και εναντίον του λαού του, φυλακίζοντας ακόμα και όσους ξεροβήχουν και ίσως είναι αυτό ένα από τα προσόντα που του αναγνωρίζει ο μεγάλος των ΗΠΑ. Συγγνώμη για το λεξιλόγιό μου, αλλά δυστυχώς οι ίδιοι μου το προκαλούν .Ελπίζω να μείνω σ’ αυτό και να μην αναφερθώ σε φύλα και φυλές κατακτητών που έφεραν στην Ήπειρό μας τον ‘’πολιτισμό’’ των σφαγών!!!

Εύχομαι στον παγκόσμιο οργανισμό Υγείας να πετύχει κάτι από όσα προβλέπει κατόπιν εορτής, αφού άρχισε να μιλάει όταν ο ιός χτύπησε και τους ίδιους. Μου θυμίζει παλιότερες μεθόδους του Διεθνούς Ταμείου που χρησιμοποίησε τη χώρα μας σαν πειραματόζωο για να προλάβουν να εισπράξουν οι μεγάλοι τις ζημίες τους, με την επίκληση της  επαναφοράς μας στην ‘’κανονικότητα’’. Τα  κατάφεραν όλα, πλην του τελευταίου το οποίο δεν αποδέχθηκε τότε η ‘’πολύχρωμη προοδευτική κουρελαρία’’, που επέμενε ότι έπρεπε να αλλάξουν οι άλλοι και όχι εμείς, απειλώντας με το ιστορικό ΟΧΙ , αφού βέβαια το εξομοίωσε με το ΝΑΙ. Κάποια στελέχη  ή μάλλον οι συγγενείς τους, πρόλαβαν [ από έμπνευση ] να αποσύρουν μέσα στην προηγούμενη νύχτα  τις καταθέσεις τους, πριν ισχύσει το τραπεζικό μπλοκάρισμα που χαροποίησε  τον κ. Βαρουφάκη . Εύχομαι,  ο τελευταίος να μακροημερεύσει για να προλάβει να ολοκληρώσει την θεωρία των παιγνίων που τελικά υποχρεώθηκε να του αρνηθεί ο φίλος του Πρωθυπουργός. Ελπίζω και εύχομαι  ο κύριος Μπαμπινιώτης να  συμπεριλάβει την εξομοίωση του ΝΑΙ με το ΟΧΙ , στις νέες εκδόσεις του λεξικού του, ώστε να παραδειγματίζονται οι ‘’μελλοντικοί νταήδες’’.

Θα ήθελα πολλά ακόμα να ευχηθώ και για πολλούς από τους υπόλοιπους, οι οποίοι μόλις διαπίστωσαν ότι κάτι κινείται στη χώρα προς την κανονικότητα, εξεδήλωσαν το πολιτικό τους μένος, διότι – όπως προείπαμε – σαν λαός δεν πολυαντέχουμε την όποια κανονικότητα. Για τους εθνοαμύντορες εύχομαι να αυξήσουν τα μαντζούνια και τα κανάλια προβολής τους, ενώ για τους άλλους που συμπαθώ μεν αλλά δεν τους πιστεύω, να βρουν καινούργιες λέξεις, διότι άρχισαν να μην πιστεύουν και οι υπόλοιποι.

Στην Κυβέρνηση εύχομαι καλή τύχη, διότι άσχετα με τις προθέσεις της, πρέπει να λάβει  υπόψη ότι ο λαός που κυβερνάει προτάσσει  – στην πλειοψηφία του – το προσωπικό  του καλό, προσδοκώντας  πάντα να ‘’ψοφήσει η γίδα του γείτονα’’. Θα μου πείτε που να βρεθεί γίδα στην αστική τάξη – που εχθρεύεται το ΚΚΕ – αφού ο καθένας ισχυρίζεται ότι αυτή πιάστηκε στην πλάτη  αντιπάλων του. Για το τελευταίο ας περιμένουμε τι θα πει και η δικαιοσύνη, την οποίαν οι περισσότεροι την θέλουν αποκλειστικά δική τους αλλά εκείνη ευτυχώς  άρχισε ή μπόρεσε να ‘’κλωτσάει’’. Αντώνης