ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΑ

 

                                  ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΑ

 Πρόκειται για φωτεινά ουράνια σώματα που στολίζουν το στερέωμα που μας περιβάλλει, με τα οποία ασχολούνται οι επαΐοντες περί την αστρονομία και περιγράφουν τη γένεσή τον προορισμό, τη δραστηριότητα και ενίοτε τη διάρκειά τους. Οι άνθρωποι από αρχαιοτάτων χρόνων έδειξαν τον θαυμασμό τους και μελέτησαν το φαινόμενο, προσδιόρισαν τον ρόλο τους και τα κατέταξαν σε ανάλογες κατηγορίες. ΄Ετσι λοιπόν μάθαμε ότι τα φωτεινά ουράνια σώματα που λαμπρύνουν τον ουράνιο θόλο, στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ήλιοι άλλων ηλιακών συστημάτων που ακτινοβολούν από μόνα τους φως, το οποίο ταξιδεύει εκατομμύρια έτη φωτός για να φτάσει μέχρι το δικό μας οπτικό πεδίο. Κάποια από τα αστέρια που βλέπουμε στο ουράνιο στερέωμα μπορεί είναι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή ετερόφωτα που αντανακλούν τη λάμψη του Ήλιου. Σε αντίθεση με τα αστέρια, που όπως είδαμε, είναι ολόκληροι Ήλιοι ή πλανήτες, υπάρχουν και τα πεφταστέρια, με πολύ περιορισμένη διάρκεια δραστηριότητας. . Η επίσημη ονομασία των τελευταίων είναι διάττοντες αστέρες και στην πραγματικότητα είναι φλεγόμενα θραύσματα κομητών με μέγεθος χαλικιού. Τα μικρά αυτά θραύσματα όταν διαπεράσουν την γήινη ατμόσφαιρα, κινούνται με τόσο μεγάλη ταχύτητα που φλέγονται λόγω τριβής και βγάζουν μεγάλη λάμψη, που για μερικά δευτερόλεπτα είναι ορατά μέχρι την επιφάνεια τη Γης. Η ανθρώπινη υπερβολή προσέδωσε ανάλογους χαρακτηρισμούς και σε άτομα που διακρίνονται στο χώρο τους ή θέλει να τα προβάλει ιδιαιτέρα – κυρίως στα αθλήματα, τα θεάματα και την πολιτική. Με την ίδια λογική που διέπει τα ουράνια σώματα, έχουν και οι επίγειοι αστέρες τους δικούς τους διάττοντες, δηλαδή τα πεφταστέρια τους. Θα αφήσουμε όμως κατά μέρος τους περιστασιακούς διάττοντες του αθλητισμού και των θεαμάτων, που δεν επηρεάζουν το δημόσιο βίο και την προσωπική μας ζωή και θα ασχοληθούμε με τους πολιτικούς αστέρες της επικαιρότητας. Για τους λόγους που προανέφερα, θα περιοριστώ μόνο στους διάττοντες της πολιτικής, αντλώντας συγκεκριμένα παραδείγματα από την ‘’ζέουσα’’ και ενίοτε ‘’ζέχνουσα’’ πολιτική πραγματικότητα, συγκεκριμένου κομματικού χώρου. Πολλοί παράγοντες του, χωρίς να αμφισβητούν την εγκυρότητα της πρόσφατης εκλογής της νέας ηγεσίας του, εξαπολύουν μύδρους , ύβρεις και συκοφαντίες εναντίον της, υιοθετώντας τελικά την αποστασία, η οποία αποτέλεσε, για δεκαετίες την μόνιμη επωδό του αριστερού χώρου κατά της φιλελεύθερης παράταξης. Για προσχηματικούς και μόνο λόγους ή από συνήθεια ψελλίζουν κάποιες αόριστες και ατεκμηρίωτες απειλές για σύσταση επιτροπών, εναντίον της επίσης πρόσφατα αναδειχθείσας από τον ελληνικό λαό νέας κυβέρνησης. Δεν γνωρίζω τους πραγματικούς λόγους της μετατροπής του κόμματος σε Κολοσσαίο, με ρίψη στα λιοντάρια τον νομότυπα εκλεγέντα νέο τους πρόεδρο. Εκείνο όμως που με φοβίζει περισσότερο είναι η διάψευση της περιβόητης αριστερής τους ηθικής. Με καθησύχασε κάπως η κυρία Τασία με τη νέα της δήλωση περί ύπαρξης αριστερής ευφυΐας, εκτός αν αναφέρεται στην γνωστή ‘’κουτοπονηρια’’. Με την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου και το κατάντημα των προοδευτικο- ριζοσπαστικο –αριστερών δυνάμεων στη χώρα μας, καταδείχτηκε η ανυπαρξία των ιδεολογιών και επιβεβαιώθηκε η πρόσφατη δήλωση του κ. Κασσελάκη, ότι δεν θα αφήσει τους νοικοκυραίους στα χέρια της δεξιάς. Φρόντισε δε ο ίδιος να κατηγορήσει τον κ, Τσακαλώτο για τη βαριά φορολογία της μεσαίας τάξης και τον κ. Κατρούγκαλο που πετσόκοψε τις συντάξεις. Παρέλειψε όμως να αναφέρει ότι η συνολική ‘’αριστερά’’, είχε ήδη παραδώσει στην ακροδεξιά το τρίπτυχο πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια , που χαρακτηρίζει όλες τις κανονικές δημοκρατικές κοινωνίες. Φαίνεται δε ότι στη χώρα μας δεν χαίρει απόλυτης εκτίμησης ούτε η κανονικότητα!!! Διαφωνούντες με το αποτέλεσμα της καθ΄ όλα νόμιμης διαδικασίας προεδρικής εκλογής, θέτουν αξιώσεις νομής του χώρου του οποίου υπήρξαν ιδρυτικά μέλη. Αρνούνται να ομολογήσουν ότι μοναδική αιτία της παραίτησης του κ. Τσίπρα [ μοναδικού ιδιοκτήτη του χώρου] και των όσων επακολούθησαν, δεν είναι αυτά που εκ των υστέρων επικαλούνται, αλλά η αποτυχία τους να επιβάλλουν τις αναχρονιστικές μαρξιστικές τους θέσεις στους υπόλοιπους συντρόφους τους. Ο κ. Τσίπρας, από το 2015 ήδη, μετά την εφιαλτική εκείνη εμπειρία του στη διάσκεψη κορυφής, αναγκάστηκε να αλλάξει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Έδειξε ότι κατάλαβε το νόημα της αρχαιοελληνικής παροιμίας ‘’σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν’’ και μετά τον εκλογικό καταποντισμό παραιτήθηκε. Πολλά μέλη του κόμματος όμως, πέραν εκείνων που το εγκατέλειψαν, φαίνεται ότι επιμένουν στις ιδεοληψίες τους και έτσι οδηγούν στη διάλυσή του . Ας μη χαίρονται όμως και όμορες παρατάξεις, που δεν έχουν καταλάβει ότι ‘’πατώντας σε δυο βάρκες τελικά πέφτεις στο νερό ’’ και ο νοών νοείτω.

·          

·          

·          

δεν βρήκα εξηγήσεις αλλά ούτε την ελάχιστη ελπίδα, βελτίωσης της κατάστασης. Εκείνο όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι οι υπεύθυνοι αναζητούν τη λύση με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο που προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον τελευταίο εκλογικό τους καταποντισμό. Έτσι λοιπόν κατέληξαν στη φυγή, ίσως γιατί δεν θέλουν να αποδεχθούν τα λάθη τους. Δεν τους αφήνει η κομματίλα να μετακινήσουν τις παρωπίδες τους, ώστε να επιτρέψουν να περάσει λίγο φως και να δουν πού βρίσκονται. Στην Αρχή με την εκλογή του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ σκέφθηκα ότι, το πέρασμα από τις Βρυξέλλες [ που έζησα για 12 χρόνια και γνωρίζω καλά] θα του άνοιγε τα μάτια, αλλά ο ίδιος έσπευσε αμέσως να αποδείξει ότι δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τις παλιές του συνήθειες. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ήξερε μεν το καλό αλλά δεν ήθελε να απογοητεύσει τους ‘’οπαδούς’’ της κομματίλας, με την οποία τόσα χρόνια έχουν ‘’εμποτίσει’’ τον λαό μας τα αριστερίστικα κόμματα. Ίσως και να θέλησε, δικαιωματικά, να μιμηθεί τον αείμνηστο Αντρέα αλλά , με μια μικρή παράφραση, θα πω ‘’ου παντός πλειν ες Κόρινθον’’!!! Ακολουθεί η παραίτηση του κ. Τσίπρα, ο οποίος γνωρίζοντας ότι χωρίς τον ίδιο δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε την παραίτηση, ίσως και για να αποδείξει την πασιφανή πολιτική γύμνια κάποιων συντρόφων του, που προβάλλουν τον ριζοσπαστισμό τους, ότι ‘’μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε’’. Ο ίδιος, μετά την ταπείνωση του 2015 με το δημοψήφισμα, είχε ξεμείνει από επιλογές και προτίμησε την παραίτηση από την υποταγή στις ακραίες θέσεις της αριστερής πτέρυγας του κόμματος. Αν έμενε θα τον οδηγούσαν στην επαναφορά στις νεανικές αντιλήψεις του, που η πικρή ευρωπαϊκή εμπειρία τον είχε οδηγήσει σε οριστική εγκατάλειψη τους. Ίσως εκεί απέβλεπε και η ‘’υπόδειξη’’ του συγκεκριμένου αντικαταστάτη του. Σκέφθηκα λοιπόν ότι τόσα χρόνια στις ΗΠΑ και η αξιόλογη προσωπικότητά του, δεν μπορεί παρά να τον βοηθήσουν σε μια νέα δοκιμασμένη πολιτική πρακτική, για το καλό της χώρας, που θα διευκολύνει και το δικό του έργο. Ο λαός έχει αρχίσει να βλέπει το συμφέρον του, που δεν έχει καμιά σχέση με τους επαναστάτες του γλυκού νερού που προσπαθούν να τον επαναφέρουν σε παλιές ιδεοληψίες, που πρόσφατα απορρίφθηκαν από τους λαούς στους οποίους είχαν επιβληθεί. Έτσι λοιπόν εξέλιπε και η έσχατη ελπίδα για μια ήρεμη επαναφορά στην εποχή μας με ‘’ εξημερωμένες’’ φωνές και εθνική συνεννόηση. Φαίνεται ότι η κομματική καμαρίλα ’’θολώνει’’ το μυαλό τους, ενώ ο λαός ευτυχώς για την χώρα, έχει αρχίσει να σκέπτεται και είναι καιρός να κάνουν το ίδιο και οι ηγέτες του. Τόσο καιρό στην Ευρώπη, είχα αρχίσει να ζηλεύω τους λαούς που τα καταφέρνουν καλύτερα από μας – που το παίζομε αλλά και είμαστε έξυπνοι – αποδίνοντας αυτή την ‘’κακοδαιμονία’’ σε τυχαίους παράγοντες, χωρίς να σκεφθώ ποτέ ότι μπορεί να φταίμε και εμείς. Όσο καιρό βρισκόμουν στο εξωτερικό, οι επισκέψεις μου στην Ελλάδα μου δημιουργούσαν κάποιες απορίες, αλλά πίστευα ότι σύντομα θα προσαρμοστούμε στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα που ευτυχώς μόνοι μας και ελεύθερα επιλέξαμε για το μέλλον της χώρας μας. Θυμάμαι δυο περιστατικά, στη γενέτειρά μου που βρέθηκα για τις εκλογές τη δεκαετία του 1980. Το ένα αμέσως μετά την ψηφοφορία , με συγγενικό μου πρόσωπο που προσφέρθηκε να πάμε για καφέ και με ρώτησε αν προτιμώ να πάμε σε πράσινο ή μπλε καφενείο. Αρκέστηκα να απαντήσω ότι έχω κόψει τον καφέ για να αποφύγω τη φαιδρότητα της κατάντιας μας. Το δεύτερο αφορούσε επίσης μια πρόσκληση στην πλατεία της πόλης από φίλο μου κτηματία και τον γιο του που γνώριζα για πρώτη φορά. Την περίοδο εκείνη υπηρετούσα στην Ελληνική Αντιπροσωπεία της ΕΟΚ στις Βρυξέλλες και θέλησαν να ακούσουν τη γνώμη μου , εάν θα μας ωφελήσει ή θα μας βλάψει η ένταξή μας. Απάντησα ότι ‘’ η συμμετοχή σε κάθε διεθνή οργανισμό έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Το αποτέλεσμα όμως ΕΞΑΡΤΆΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΌ ΜΑΣ. Ο πατέρας συμφώνησε απόλυτα μαζί μου ενώ ο γιος ‘’επιθετικά’’ μου έδειξε την αντίθεσή του και μου αντιπαρέθεσε τη συνθηματολογία του κομματικού του οργανισμού. Σημειώστε ότι ο νέος κατέλαβε υψηλά αξιώματα τοπικά και εθνικά και συχνά εκπροσωπούσε τη χώρα μας και στην ΕΟΚ Μετά την συνταξιοδότησή μου και την μόνιμη επανεγκατάσταση στη γενέτειρά μου, δεν έχουμε ξαναμιλήσει πολιτικά οι δυο μας και δεν ξέρω τι πιστεύει για την Ε.Ε. και αν διατηρεί την ίδια κομματική τοποθέτηση. Μετά την μακροσκελή αναφορά μου στο θέμα, βεβαιώθηκα ότι η επιλογή του τίτλου είναι η πιο ταιριαστή στην πραγματικότητα και αξίζει τον κόπο να σας παραθέσω και την προέλευση και την ερμηνεία της, την οποία και εγώ μαθαίνω μαζί σας: Είναι μία σύγχρονη νεοελληνική έκφραση που σημαίνει «άνω κάτω» και προήλθε από την αντίστοιχη αραβική «κούλου ουάχαντ» που σημαίνει «όλα μαζί ένα». Δηλαδή ‘’φασκελοκουκούλωστα’’!!! Συμπερασματικά θα έλεγα ότι μένω με την εντύπωση ότι και οι τρεις ήρωες του κειμένου μου βιώνουν την αφήγηση του Ιουλίου Καίσαρα ‘’veni, vidi. Vici’’ [ήλθα, είδα, νίκησα] , με την οποία ανήγγειλε στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο την εύκολη νίκη το 47 π.Χ. Αντώνης

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΕΙ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ

 

O ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΕΙ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ

Διαβάζοντας το σημερινό άρθρο του κ. Μιχάλη Χαντζηκωνσταντίνου στη Ναυτεμπορική, αναγκάζομαι όχι να αντικρούσω όσα γράφει αλλά να βρω μια δικαιολογία στις απόψεις του. Τον παρακολουθώ χρόνια και τον βρίσκω ικανό επαγγελματία και έντιμο στις απόψεις του. Με το τελευταίο θέλω να πω ότι δεν τις εμπορεύεται, όπως πολλοί το έχουν πράξει μέχρι τώρα και έγιναν μέλη της Βουλής και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου , αλλά μπορεί σε κάποιο βαθμό να τις πιστεύει και είναι απόλυτο δικαίωμά του. Εγώ δεν έχω σχέση με τη δημοσιογραφία αλλά – μακριά από όλα τα κόμματα – και καλός γνώστης της διεθνούς πολιτικής, από επαγγελματική διαστροφή και εμπειρία, στην ηλικία των 90 ετών. Βαυκαλίζομαι ότι μια μέρα θα ακολουθήσουμε και στη χώρα μας τις δοκιμασμένες επιτυχώς θέσεις που βίωσα επί μακρόν στην Ευρώπη. Είμαι ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης με την ίδια αφέλεια και τον ρομαντισμό του , που προτιμά να γελάνε σε βάρος του παρά σε βάρος της χώρας μας και ξεκινώ από τον τίτλο του άρθρου του:Thessaloniki Summit,βίοι αντίθετοι, Τι σχέση μπορεί να έχουν οι δυο σχολιαζόμενοι με το Summit, που σημαίνει κορυφή, που φαίνεται ότι το τόλμησε μόνο για τους αγγλομαθείς. Δεν είναι αντίθετοι οι βίοι τους αλλά τελείως άλλες προσωπικότητες. Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υπήρξε και παραμένει ‘’κύημα’’ της κομματικής καμαρίλας, που δεν μπόρεσε ούτε η πλουσιοπάροχη διαμονή του στις Βρυξέλλες να τον αλλάξει. Ο δεύτερος, αξιόλογη και επιτυχημένη προσωπικότητα αλλά ξένος και άπειρος της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Ίσως προφανής επιλογή του ηγέτη, που θέλησε να αποδείξει ότι χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ και δικαιώθηκε απόλυτα και άμεσα. Τον φαντάζομαι τώρα, σε ταβερνάκια της Ν. Σμύρνης με το δοχείο των δακρύων του Νέρωνα, όταν έβλεπε τη Ρώμη να καίγεται!!! Αμφότεροι οι νέοι ηγέτες, υπηρετούν τον ίδιο χώρο , στον οποίο οι οπαδοί μετακινούνται από το ένα κόμμα στο άλλο, στον ίδιο ρυθμό με τις μετακινήσεις των εκπροσώπων τους, μένοντας σταθεροί μόνο στο όνομα του Αντρέα, που κανένας μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να οικειοποιηθεί πλήρως, ούτε ο γιος του, γιατί τους λείπει το ‘’χάρισμά’’ του, μπορεί και οι ιδεολογικές του βλέψεις . Όσον αφορά τις διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που έγιναν κατά καιρούς προσπάθειες να αποτελέσει τον δούρειο ίππο κάποιων κρυφοκομμουνιστών, θα ακολουθήσουν κι άλλες μέχρι τη διάλυσή του. Τότε οι πηγαινοερχόμενοι οπαδοί, όσοι δεν μπορούν να πάνε αλλού, θα γυρίσουν στο μαντρί, με τον θούριο ‘’Αντρέα ζεις, εσύ μας οδηγείς’’ και ο κ. Ανδρουλάκης θα συνεχίσει – ταπεινόφρονα – να ‘’αποδέχεται’’ την επιτυχία του!!! Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση για τη δικαίωσή του, διαπιστώνω όμως ότι οι καιροί άλλαξαν , οι Έλληνες έχουν αρχίσει γενικώς να σκέπτονται και ίσως οι ελπίδες του αποκαλυφθούν φρούδες. Από σεβασμό στις απόψεις του κ. Χαντζηκωνσταντίνου, παραθέτω αυτούσιο το περιεχόμενο του άρθρου του. Αντώνης Thessaloniki Summit: Βίοι αντίθετοι για Κασσελάκη – Ανδρουλάκη Τρίτη, 21 Νοεμβρίου 2023 7:30 INTIME Nέα δεδομένα που δημιουργεί η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις των πολιτών και η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη μετά από σχεδόν 11 χρόνια Μιχάλης Χατζηκωνσταντίνου • mchatzikonstantinou@naftemporiki.gr Στην άτυπη κόντρα του Στέφανου Κασσελάκη και του Νίκου Ανδρουλάκη που διαγκωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στον χώρο της αντιπολίτευσης στρέφονται σήμερα τα βλέμματα του 7ου Thessaloniki Summit με τους δύο πολιτικούς αρχηγούς να επισκέπτονται τη Θεσσαλονίκη με εντελώς αντίθετο momentum. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο πρόεδρος του πρώτου κόμματος της ελάσσονος αντιπολίτευσης θα πραγματοποιήσουν σήμερα τις παρεμβάσεις τους στη σύνοδο υπό τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις των πολιτών και η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη μετά από σχεδόν 11 χρόνια. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η ανατροπή αυτή είναι αποτέλεσμα της σταθερής ανόδου που σημειώνει το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του κ. Ανδρουλάκη (ανέλαβε το κόμμα στο 8,1% και τώρα υπολογίζεται στο 14% – 16%) αλλά και της δημοσκοπικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ η οποία επιταχύνεται με την ανάληψη της προεδρίας από τον κ. Κασσελάκη. Αρκετά διαφορετική είναι, όμως, και η εικόνα των δύο ως προς την απήχηση τους στην κοινή γνώμη καθώς ο κ. Ανδρουλάκης υπερβαίνει σε δημοτικότητα τον κ. Κασσελάκη σε όλες τις δημοσκοπήσεις της τελευταίας περιόδου με την «ψαλίδα» μάλιστα μεταξύ τους να ανοίγει συνεχώς. Είναι ενδεικτικό ότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση της Marc η δημοτικότητα του κ. Ανδρουλάκη (θετικές και μάλλον θετικές γνώμες) εκτιμήθηκε στο 32,6% και του κ. Κασσελάκη στο 23,4%. Ο κ. Ανδρουλάκης καταγράφει επίσης καλύτερες «επιδόσεις» από τον κ. Κασσελάκη τόσο στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, όσο και στην εμπιστοσύνη των πολιτών προς το πρόσωπό του με αμφότερους, βέβαια, να υπολείπονται κατά πολύ του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Η πιο σημαντική αναντιστοιχία, όμως, εντοπίζεται στην εικόνα των κομμάτων των οποίων ηγούνται οι δύο πολιτικοί αρχηγοί. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Κασσελάκης ηγείται ενός κόμματος που διασπάστηκε ήδη μια φορά επί των ημερών του με την αποχώρηση των στελεχών της «Ομπρέλας» και αναμένεται να διασπαστεί και δεύτερη με την αποχώρηση της ομάδας «6+6». Και το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η μαζική φυγή στελεχών και απλών μελών θα σταματήσει με αυτή τη δεύτερη διαφαινόμενη διάσπαση. Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να διάγει την πιο ήρεμη εσωκομματική περίοδο των τελευταίων ετών με τον κ. Ανδρουλάκη στο τιμόνι. Όλα δείχνουν επίσης ότι στον ΣΥΡΙΖΑ η σκληρή κόντρα της προεδρικής πτέρυγας με τους διαφωνούντες θα πλήξει σφοδρά και τη δύναμη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με αποχώρηση αρκετών βουλευτών. Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει 45 βουλευτές και το ΠΑΣΟΚ 32 κάτι που σημαίνει ότι σε περίπτωση που συνεχισθούν οι αλλεπάλληλες εσωκομματικές κρίσεις το κόμμα του κ. Κασσελάκη δεν είναι καθόλου απίθανο να κινδυνεύσει να υποσκελισθεί από το κόμμα του κ. Ανδρουλάκη και σε όρους κοινοβουλευτικής δύναμης, πριν από τις επόμενες βουλευτικές κάλπες…Αντώνης

ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ

 

ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ

ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ Έχω επιχειρήσει επανειλημμένα να βρω εξηγήσεις για τα όσα ‘’θεόστραβα’’ συμβαίνουν, σχεδόν αποκλειστικά στη χώρα μας και ομολογώ ότι όχι μόνο δεν βρήκα εξηγήσεις αλλά ούτε την ελάχιστη ελπίδα, βελτίωσης της κατάστασης. Εκείνο όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι οι υπεύθυνοι αναζητούν τη λύση με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο που προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον τελευταίο εκλογικό τους καταποντισμό. Έτσι λοιπόν κατέληξαν στη φυγή, ίσως γιατί δεν θέλουν να αποδεχθούν τα λάθη τους. Δεν τους αφήνει η κομματίλα να μετακινήσουν τις παρωπίδες τους, ώστε να επιτρέψουν να περάσει λίγο φως και να δουν πού βρίσκονται. Στην Αρχή με την εκλογή του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ σκέφθηκα ότι, το πέρασμα από τις Βρυξέλλες [ που έζησα για 12 χρόνια και γνωρίζω καλά] θα του άνοιγε τα μάτια, αλλά ο ίδιος έσπευσε αμέσως να αποδείξει ότι δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τις παλιές του συνήθειες. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ήξερε μεν το καλό αλλά δεν ήθελε να απογοητεύσει τους ‘’οπαδούς’’ της κομματίλας, με την οποία τόσα χρόνια έχουν ‘’εμποτίσει’’ τον λαό μας τα αριστερίστικα κόμματα. Ίσως και να θέλησε, δικαιωματικά, να μιμηθεί τον αείμνηστο Αντρέα αλλά , με μια μικρή παράφραση, θα πω ‘’ου παντός πλειν ες Κόρινθον’’!!! Ακολουθεί η παραίτηση του κ. Τσίπρα, ο οποίος γνωρίζοντας ότι χωρίς τον ίδιο δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε την παραίτηση, ίσως και για να αποδείξει την πασιφανή πολιτική γύμνια κάποιων συντρόφων του, που προβάλλουν τον ριζοσπαστισμό τους, ότι ‘’μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε’’. Ο ίδιος, μετά την ταπείνωση του 2015 με το δημοψήφισμα, είχε ξεμείνει από επιλογές και προτίμησε την παραίτηση από την υποταγή στις ακραίες θέσεις της αριστερής πτέρυγας του κόμματος. Αν έμενε θα τον οδηγούσαν στην επαναφορά στις νεανικές αντιλήψεις του, που η πικρή ευρωπαϊκή εμπειρία τον είχε οδηγήσει σε οριστική εγκατάλειψη τους. Ίσως εκεί απέβλεπε και η ‘’υπόδειξη’’ του συγκεκριμένου αντικαταστάτη του. Σκέφθηκα λοιπόν ότι τόσα χρόνια στις ΗΠΑ και η αξιόλογη προσωπικότητά του, δεν μπορεί παρά να τον βοηθήσουν σε μια νέα δοκιμασμένη πολιτική πρακτική, για το καλό της χώρας, που θα διευκολύνει και το δικό του έργο. Ο λαός έχει αρχίσει να βλέπει το συμφέρον του, που δεν έχει καμιά σχέση με τους επαναστάτες του γλυκού νερού που προσπαθούν να τον επαναφέρουν σε παλιές ιδεοληψίες, που πρόσφατα απορρίφθηκαν από τους λαούς στους οποίους είχαν επιβληθεί. Έτσι λοιπόν εξέλιπε και η έσχατη ελπίδα για μια ήρεμη επαναφορά στην εποχή μας με ‘’ εξημερωμένες’’ φωνές και εθνική συνεννόηση. Φαίνεται ότι η κομματική καμαρίλα ’’θολώνει’’ το μυαλό τους, ενώ ο λαός ευτυχώς για την χώρα, έχει αρχίσει να σκέπτεται και είναι καιρός να κάνουν το ίδιο και οι ηγέτες του. Τόσο καιρό στην Ευρώπη, είχα αρχίσει να ζηλεύω τους λαούς που τα καταφέρνουν καλύτερα από μας – που το παίζομε αλλά και είμαστε έξυπνοι – αποδίνοντας αυτή την ‘’κακοδαιμονία’’ σε τυχαίους παράγοντες, χωρίς να σκεφθώ ποτέ ότι μπορεί να φταίμε και εμείς. Όσο καιρό βρισκόμουν στο εξωτερικό, οι επισκέψεις μου στην Ελλάδα μου δημιουργούσαν κάποιες απορίες, αλλά πίστευα ότι σύντομα θα προσαρμοστούμε στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα που ευτυχώς μόνοι μας και ελεύθερα επιλέξαμε για το μέλλον της χώρας μας. Θυμάμαι δυο περιστατικά, στη γενέτειρά μου που βρέθηκα για τις εκλογές τη δεκαετία του 1980. Το ένα αμέσως μετά την ψηφοφορία , με συγγενικό μου πρόσωπο που προσφέρθηκε να πάμε για καφέ και με ρώτησε αν προτιμώ να πάμε σε πράσινο ή μπλε καφενείο. Αρκέστηκα να απαντήσω ότι έχω κόψει τον καφέ για να αποφύγω τη φαιδρότητα της κατάντιας μας. Το δεύτερο αφορούσε επίσης μια πρόσκληση στην πλατεία της πόλης από φίλο μου κτηματία και τον γιο του που γνώριζα για πρώτη φορά. Την περίοδο εκείνη υπηρετούσα στην Ελληνική Αντιπροσωπεία της ΕΟΚ στις Βρυξέλλες και θέλησαν να ακούσουν τη γνώμη μου , εάν θα μας ωφελήσει ή θα μας βλάψει η ένταξή μας. Απάντησα ότι ‘’ η συμμετοχή σε κάθε διεθνή οργανισμό έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Το αποτέλεσμα όμως ΕΞΑΡΤΆΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΌ ΜΑΣ. Ο πατέρας συμφώνησε απόλυτα μαζί μου ενώ ο γιος ‘’επιθετικά’’ μου έδειξε την αντίθεσή του και μου αντιπαρέθεσε τη συνθηματολογία του κομματικού του οργανισμού. Σημειώστε ότι ο νέος κατέλαβε υψηλά αξιώματα τοπικά και εθνικά και συχνά εκπροσωπούσε τη χώρα μας και στην ΕΟΚ Μετά την συνταξιοδότησή μου και την μόνιμη επανεγκατάσταση στη γενέτειρά μου, δεν έχουμε ξαναμιλήσει πολιτικά οι δυο μας και δεν ξέρω τι πιστεύει για την Ε.Ε. και αν διατηρεί την ίδια κομματική τοποθέτηση. Μετά την μακροσκελή αναφορά μου στο θέμα, βεβαιώθηκα ότι η επιλογή του τίτλου είναι η πιο ταιριαστή στην πραγματικότητα και αξίζει τον κόπο να σας παραθέσω και την προέλευση και την ερμηνεία της, την οποία και εγώ μαθαίνω μαζί σας: Είναι μία σύγχρονη νεοελληνική έκφραση που σημαίνει «άνω κάτω» και προήλθε από την αντίστοιχη αραβική «κούλου ουάχαντ» που σημαίνει «όλα μαζί ένα». Δηλαδή ‘’φασκελοκουκούλωστα’’!!! Συμπερασματικά θα έλεγα ότι μένω με την εντύπωση ότι και οι τρεις ήρωες του κειμένου μου βιώνουν την αφήγηση του Ιουλίου Καίσαρα ‘’veni, vidi. Vici’’ [ήλθα, είδα, νίκησα] , με την οποία ανήγγειλε στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο την εύκολη νίκη το 47 π.Χ. Αντώνης

BRICOLEUR ή ΜΠ[ΡΙΚΟΛΑΚΑΣ;

 

BRICOLEUR ή ΜΠΡΙΚΟΛΛΑΚΑΣ;

Μοναδικό θέμα των ’’ τελευταίων ημερών’’ του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προσπάθεια επανασυγκόλλησης των μελών του, ενώ το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο και αφορά τη διαμάχη φατριών που επιχειρούν να επιβάλλουν τις ιδεοληψίες τους. Επικαλούνται ξεπερασμένους όρους [αριστερός ,ριζοσπάστης, προοδευτικός, δεξιός, συντηρητικός ] που εμπεριέχονται – στον αναγκαίο βαθμό - στις σύγχρονες μορφές της εφαρμοζόμενης δημοκρατίας. Κάποιοι άλλοι επικαλούνται ακόμα και την αριστερή περηφάνια και το έρμα ισορροπίας του καραβιού, λες και η πρώτη αποτελεί γεωγραφικό όρο και το δεύτερο δεν ταυτίζεται και με την σαβούρα, που λένε οι ναυτικοί μας. Έτσι και εγώ, που είμαι έξω από τον χορό, επέλεξα για τον νέο ηγέτη, τον όρο του bricoleur, που σημαίνει μάστορας, επισκευαστής και συγκολλητής, ή την SLAG έκφραση που αγνοούσα μέχρι τώρα, ‘’μπρικόλλακας’’, που στο διαδίκτυο σηματοδοτεί όσους κολλάνε μπρίκια. Στα παιδικά μου χρόνια υπήρχαν ειδικοί τεχνίτες για μπρίκια και άλλα μεταλλικά σκεύη κουζίνας, που είχαν διαρροές ή μικρές τρύπες. Ο νέος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει ανοίγματα που δεν κολλιούνται και κυρίως την αδιαλλαξία ‘’δοξασιών’’ που η Ευρώπη και ο λοιπός πολιτισμένος κόσμος έχουν αποποιηθεί οριστικά και αμετάκλητα. Δείχνει ότι διαθέτει καλλιέργεια, πολιτισμό και υψηλό δείκτη νοημοσύνης που αντιστρατεύεται η καμαρίλα του χώρου και συνεπώς βλέπω να χάνει τον χρόνο του και ίσως και το ‘’παιχνίδι’’, αφού τελικά όλοι οι αρχηγίσκοι, μεταξύ των οποίων και περιστασιακοί ‘’υποστηρικτές’’ του, οι οποίοι θα εγείρουν τις αξιώσεις τους όταν κρίνουν ότι μπορούν να το κάνουν!!! Η κομματική νομενκλατούρα ήταν ανέκαθεν αντίθετη με την ιδέα της αριστείας, της ορθότητας και της κανονικότητας, αρνούμενη τη συνεννόηση τουλάχιστον στα θέματα γενικού ενδιαφέροντος και δεν τους άρεσε που ο νέος ηγέτης δεν υιοθέτησε απόλυτα τον φθόνο προς τους αντιπάλους και την άρνηση της τάξης και κυρίως του κεφαλαίου, κατά τις πάλαι ποτέ προσταγές του Καρλ Μαρξ. Πρακτικά λοιπόν, γιατί όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν ένα τέλος, αντί της αναζήτησης λύσης μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν σχεδόν τίποτα κοινό μεταξύ τους, είναι προτιμότερη η επιλογή του ατόμου που θα ‘’κλείσει την πόρτα φεύγοντας. Αντώνης

ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 

ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΄΄ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ΄΄ Η ‘’απειλή δημοψηφίσματος’’ του κ. Γ.Α.Παπανδρέου το 2011, που τελικά δεν έγινε, το αντίστοιχο του κ. Τσίπρα το 2015 που έγινε αλλά ο ίδιος το αποποιήθηκε και το επίσης απειλούμενο του κ. Κασσελάκη, που μάλλον θα παραπεμφθεί στις καλένδες, δείχνει ότι η αριστερά, κάθε φορά που τα βρίσκει σκούρα,επικαλείται τη λαϊκή βούληση. Τελικά όμως μάλλον μπλοφάρει ή δεν ξέρει τι θέλει και αναζητεί διέξοδο ή χρόνο για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Στην πρώτη περίπτωση, επιστρέφοντας στην Ελλάδα από τη Σύνοδο Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου 2011, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου βρήκε την κατάσταση εκτός ελέγχου.[8] Στη Θεσσαλονίκη διαδηλωτές προκάλεσαν τη ματαίωση της στρατιωτικής παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου και την αποχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.[9] Το Σαββατοκύριακο o κ. Παπανδρέου συγκέντρωσε μια μικρή ομάδα συμβούλων και τους αποκάλυψε το σχέδιό του για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη νέα, ύψους 172 εκ. ευρώ δανειακή σύμβαση, ώστε να υποχρεωθούν να λάβουν θέση ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνης Σαμαράς, και οι εντός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαφωνούντες, προβλέποντας ότι οι περισσότεροι θα την υποστήριζαν.[8 Πρόσφατα, σε συζήτηση που συντόνισε ο κ. Φέδερστοουν, καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών και Ευρωπαϊκής Πολιτικής, ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, εξέφρασε την πεποίθησή του ότι εάν γινόταν το δημοψήφισμα του 2011 η κυβέρνησή του θα το είχε κερδίσει και έτσι η Ελλάδα θα έβγαινε γρηγορότερα από το πρόγραμμα διάσωσης και θα ήταν σε καλύτερη θέση στις αγορές. «Αυτό που μετανιώνω περισσότερο είναι ότι το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ. Αν το είχαμε κάνει θα το είχαμε κερδίσει. Δεν αναφέρθηκε όμως καθόλου στις συνέπειες που είχε για τη χώρα και μόνη η απειλή του. Το Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 προκηρύχθηκε από τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα στις 27 Ιουνίου 2015. Το ερώτημα ήταν αν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που προτάθηκε στην Ελλάδα στις 25 Ιουνίου. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν η απόρριψη της πρότασης του σχεδίου συμφωνίας με ποσοστό 61,31%, σύμφωνα με την σαφή θέση του Τσίπρα υπέρ του "ΟΧΙ".[1] Οι Ευρωπαίοι παράγοντες , στη διάσκεψη κορυφής ‘’εγκλώβισαν’’ τον Έλληνα Πρωθυπουργό για 17 ώρες , μέχρι να κάνει το νικηφόρο ΟΧΙ περήφανο ΝΑΙ και να πανηγυρίσουμε εθνικά για το αποτέλεσμα. Όλα αυτά προφανώς τα γνωρίζει ο κ. Κασσελάκης και το ερώτημα είναι αν επιμένει στο δημοψήφισμα, σε ποιους θα το απευθύνει και με ποιο ερώτημα;;; God bless you, Αρχηγέ!!! Αντώνης

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, Π[ΑΡΟΙΜΙΕΣ ΚΑΙ ΖΩΗ

 

 

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΠΑΡΟΙΜΊΕΣ ΚΑΙ ΖΩΗ

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ – ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ και ΖΩΗ Η γενιά μου μεγάλωσε με διάφορους μύθους και αποφθέγματα, με αίσια κυρίως έκβαση, ίσως στην προσπάθεια των δικών μας να βρουν και κάτι λιγότερο οδυνηρό από τα γεγονότα της εποχής μας, για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις των πολέμων και της πείνας και αποφθέγματα σαν προειδοποιήσεις αποφυγής του κακού δρόμου. Αργότερα στο σχολείου ακολούθησαν οι διδακτικοί μύθοι του Αισώπου και τα διδάγματα των σημαντικών ηρώων της ιστορίας και της επιστήμης. Και εγώ προσωπικά, στα γραπτά μου, συχνά επικαλούμαι την βοήθεια όλων αυτών των αποφθεγμάτων, για να ενισχύσω τα παρατιθέμενα προσωπικά μου βιώματα. Τελικά δεν ξέρω πόσοι τα πιστεύουν, αρκεί όμως ότι, έστω και μηχανικά, εγγράφονται στη μνήμη μας, υπό την έννοια προειδοποίησης ή παραδειγματισμού. Ποτέ δεν έβλαψαν κανένα και ίσως δεν έπεισαν απόλυτα για την εγκυρότητά τους. Κατά βάθος όμως επηρέασαν τον τρόπο σκέψης και δράσης μας και πολύ συχνά τα επικαλούμαστε στους άλλους σαν επιχειρήματα για να αντικρούσουμε τους ισχυρισμούς τους. Θυμάμαι πολλές ότι φορές στα πολύ παιδικά μας χρόνια, όλοι μας επικαλεσθήκαμε μια παροιμία με άγνωστη προέλευση ‘’Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια να μην κόψεις, την Κυριακή να μην λουστείς, αν θέλεις να προκόψεις’’ για να ξεφύγουμε από τον έλεγχο καθαριότητας, ενώ είμαστε ξυπόλυτοι μέσα στο καταχείμωνο. Οι δάσκαλοι τελικά μας χάριζαν την πρώτη παράβαση αλλά αυτό εγγραφόταν αυτόματα στη μνήμη μας και μας έκανε προσεκτικότερους στη συνέχεια. Ανάλογα παραδείγματα έχω αμέτρητα, τα οποία ίσως προσωπικά να μην πιστεύω, αλλά και εγώ –εν τη ρύμη του λόγου – χρησιμοποιώ συχνά ανάλογες ρήσεις για να διευκολύνω την επιχειρηματολογία μου. Σήμερα λοιπόν θα προσπαθήσω – εύχομαι και με τη δική σας συμμετοχή στην έρευνα- να αναζητήσω, με τη μέθοδο της αυτογραφικής αφήγησης, αν ισχύει και ανταποκρίνεται στην αλήθεια η παροιμία ‘’μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται’’. Έχω παρατηρήσει και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ο αριθμός των απαντήσεων και σχολιασμών των κειμένων μου έχει περιοριστεί άνω του 80% και ενίοτε στο 100%. Εάν δεχθώ ότι ισχύει η παροιμία και ‘’είχα’’ φιλότιμο, θα έπρεπε να είχα διακόψει τη ‘’βλαβερή αυτή συνέχεια’’ αποστολής των παντοειδών φληναφημάτων μου, για να αποφύγω τουλάχιστον τις εξ ίσου ‘’βλαβερές’’ συνέπειες στους φίλους αποδέκτες τους. Από την άλλη έχω κατά καιρούς και σε ανύποπτο χρόνο, τις προτροπές πολλών φίλων μου ‘’ συνέχισε να γράφεις, σε διαβάζουμε και αν μην σου το λέμε’’. Εγώ, εν τω μεταξύ. αρκούμαι σε συχνές παρακλήσεις , όσοι δεν τις διαβάζουν να μου το λένε, ώστε να παύσω να τους ενοχλώ. Με τη συνολική αυτή λογική μου, συνεχίζω την αραιότερη μεν αλλά ενδεχόμενη ‘’ενόχλησή’’ μου, καλυπτόμενος πίσω από τα προσχήματά μου. Αυτό όμως είναι το ένα μέρος του θέματος, γιατί σαν ανθρώπινη ύπαρξη, αναζητώ και εγώ τη συναισθηματική μου κάλυψη πίσω από όλα αυτά τα επιχειρήματα. Ε! λοιπόν για να σας απαλλάξω από τις ενδεχόμενες ‘’ τύψεις’’ για ψυχικά μου τραύματα, σας ξεκαθαρίζω την πάγια και σαφή θέση μου ότι ‘’ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΩ ΤΑ ΑΙΣΘΉΜΑΤΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΉ, ΑΝΆΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΥΙΟΘΈΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΈΝΩΝ ΜΟΥ. Το κάνω για να καλύψω προσωπικές μου μόνο ανάγκες, δηλαδή να σκοτώσω τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς μου κι όχι για να προβάλω τις ‘’σπουδαίες αμπελοφιλοσοφίες μου’’. Με λίγα λόγια και σταράτα, δηλώνω κατηγορηματικά ότι μου αρκεί η προσωπική μου αγάπη για τους άλλους, χωρίς να την εξαρτώ από την οποιαδήποτε ανταπόκριση, για την οποία σαφώς και δεν αδιαφορώ. Αντώνης

                      ΕIΜΑΣΤΕ  ΑΚΟΜΑ  ΖΩΝΤΑΝΟΙ  

                 Οι κρίσεις των τελευταίων ημερών   

 

Δεν ξέρω αν σας έλειψα ή σας απάλλαξα από την ενόχλησή μου, η αδιαφορία των περισσοτέρων όμως, μάλλον δικαιολογεί το δεύτερο. Όπως και νάναι όμως η απουσία μου οφείλεται στην ολοκλήρωση του ‘’κύκνειου πονήματός μου’’ που απέστειλα ήδη σε εκδοτικό Οίκο για τα περαιτέρω. Ο τίτλος του είναι: ‘’ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΒΙΏΜΑΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΩΝ 90 ΧΡΟΝΩΝ – Κάποιοι κρατούν την Ελλάδα επί ‘’ξυρού  ακμής’’.

Δεν πρόκειται να συνεχίσω στους παλιούς ρυθμούς, αλλά θα το επιχειρώ κάθε φορά που δεν θα μπορώ να σιωπήσω, αφού βέβαια και εσείς διατηρείται το δικαίωμα να  ζητήσετε την εξαίρεσή σας.

Οι κρίσεις των ημερών εντοπίζονται στα απάνθρωπα γεγονότα της Παλαιστίνης, στις τελευταίες δηλώσεις του Προέδρου του ΟΗΕ και στα όσα διαδραματίζονται στην Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αρχίζω από τα τελευταία που απασχολούν   τη χώρα μας άμεσα, με την έννοια ότι η πτέρυγα αυτή της Βουλής αποτελεί την ‘’δυνάμει μελλοντική ηγεσία της χώρας’’. Θα προσπαθήσω να πω τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά χωρίς φόβο και πάθος και  σύμφωνα με τη δική μου κρίση και λογική.

Ο παραιτηθείς αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας την τακτική του Γ.Α.Παπανδρέου  -ίσως και με τις ίδιες επιδιώξεις μιας καριέρας στη Σοσιαλιστική Διεθνή- αφού στη χώρα έχασε τους μισούς οπαδούς του, συνέδραμε  καταφανώς στην έλευση και προώθηση του νέου ηγέτη του Κόμματος, γνωρίζοντας τις πολιτικές του θέσεις. Όταν όμως το κατάλαβε αυτό η αριστερά πτέρυγα και με όσα είχαν συμβεί το 2015 με τους προκατόχους τους, αντέδρασαν με σφοδρότητα. Τώρα, ό,τι και να γίνει ‘’δεν κολλάει το γυαλί’’ αφού ο νέος αρχηγός  οδηγεί σε  αποριζοσπαστικοποίηση, που  αποτελεί  το ‘’φύλλο συκής’’ σύνδεσής τους με το κόμμα. Φαίνεται ότι οι αριστεροί, που είναι πια μετρημένοι, ξέρουν τι τους περιμένει και επικαλούνται ριζοσπαστικά συνθήματα που δεν πιστεύει πια κανένας, για να πείσουν τους εναπομείναντες αφελείς για την ‘’επανάστασή τους’’. Διερωτώμαι πως ανακάλυψαν μόλις τώρα όσα  φοβερά και τρομερά καταγγέλλονται εσχάτως!!!

Οι εποχές των ιδεολόγων επαναστατών πέρασαν ανεπιστρεπτί, αφού οι πολιτισμένες χώρες έχουν δημοκρατία – που καλύπτει όλες τις ιδεολογίες- και ο νέος αρχηγός φαίνεται οπαδός της δοκιμασμένης οδού, χωρίς ακρότητες και διχασμούς και φαίνεται ότι λειτούργησε με το μυαλό και όχι με το ένστικτο, με αποτέλεσμα να τους πάρει το κόμμα.

Τώρα θα ακουστούν πολλά και ενίοτε ανεξέλεγκτα και ίσως αναληθή, που μάλλον θα επιδεινώσουν τη θέση τους. Αν μάλιστα δεν το καταλάβουν εγκαίρως και τα εγγύτερα  συγγενή κόμματα θα υποστούν τα ίδια. Οι όροι αριστερός, δεξιός, προοδευτικός, ριζοσπάστης ανήκουν στο μακρινό πια παρελθόν και τη θέση τους θα πάρουν οι λέξεις καλός, κακός, ικανός, ανίκανος  και θα ευχόμουν και έντιμος. Είναι όμως τόσο προχωρημένη η φθορά και διαφθορά που η εντιμότητα θα αποτελεί για πολύ ακόμα τη μελλοντική προσδοκία των λαών.

Επαναλαμβάνω ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και ίσως είναι αργά για την ηλικία μου να βιώσω τις προσδοκίες μου, εύχομαι όμως στους λαούς όλου του κόσμου να ζήσουν ελεύθεροι και χωρίς παρωπίδες που εκμεταλλεύονται οι κατά καιρούς ‘’καπάτσοι’’.

Έρχομαι τώρα στο θέμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, το αξίωμα του οποίου αντιμετωπίζω με απόλυτο σεβασμό. Δέχομαι όλα αυτά που είπε: ότι η επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου «δεν συνέβη εν κενώ». «Ο παλαιστινιακός λαός έχει υποστεί 56 χρόνια ασφυκτικής κατοχής». «Ωστόσο, τα παράπονα του παλαιστινιακού λαού δεν δικαιολογούν τις φρικτές επιθέσεις της Χαμάς. Και αυτές οι φρικτές επιθέσεις δεν δικαιολογούν τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού».

Τι έκανε όμως ο Οργανισμός του οποίου ηγείται τα 65 αυτά χρόνια για να ‘’επιβληθούν’’ οι συμφωνίες που έχουν υπογράψει ήδη οι αντίπαλοι για την συνύπαρξη δύο χωριστών κρατών;;; Δεν έκανε απολύτως τίποτα, όπως και στην Κύπρο, που η Τουρκία μετέφερε στρατό και ‘’εμπλούτισε’’ τον τουρκοκυπριακό πληθυσμό με πολλαπλάσιους ετερόχθονες κατοίκους, παρά τις αντίθετες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας!!! Αυτό δεν είναι ένα απλό φάουλ κ. Γκουτέρες αλλά καραμπινάτο πέναλτι που συνοδεύεται  και από κόκκινη κάρτα.

Τελειώνω με τη σφαγή  γυναικόπαιδων, οι  περισσότεροι των οποίων παίζουν τον ρόλο ασπίδων προστασίας της χαμάζ, χωρίς ο διεθνής Οργανισμός να κάνει κάτι για την προστασία τους, πριν η κατάσταση φθάσει στη σημερινή τρέλα. Λυπάμαι κ, Γενικέ για τη συνολική σας – όχι προσωπική- αδράνεια και θεωρώ εμπαιγμό τις κινήσεις ‘’ισορροπίας’’ που επιλέξατε με τις δηλώσεις σας!!! Αντώνης

---