Ο ΠΟΙΚΙΛΌΧΡΩΜΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

 

    Ο ΠΟΙΚΙΛΟΧΡΩΜΟΣ ΝΕΟΦΑΣΙΣΜΟΣ

         Η Βουλή πεδίο άσκησης αντικοινοβουλευτισμού

      

           

       

 Κατά την Βικιπαίδεια, οι όροι «φασισμός» και «φασίστας» , μεταφορικά, στην καθημερινή γλώσσα  σηματοδοτούν την αυταρχικότητα και τον δεσποτισμό^[2], την αυθαιρεσία, την εξουσιαστική, βίαιη και αντιδημοκρατική συμπεριφορά^[3] και συνεπώς δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην ακροδεξιά.  Ξαναζούμε συνθήκες μεσοπολέμου με ‘’καμουφλαρισμσένους,’’ μελανοχίτωνες’’  και ναζιστές τύπου Γ΄ Ράιχ, ανάμεικτες με σταλινικούς και έναν αχταρμά ελκυστικών τίτλων με κοσμητικές περιγραφές [ ριζοσπάστες, σοσιαλιστές, προοδευτικοί], κάτω από τη γενική ταμπέλα ‘’αριστεροί’’. Συμπράττουν με τους  νοσταλγούς του σταλινισμού και αρνητές του αστικού κοινοβουλευτισμού  κομμουνιστές. Στο σύνολό τους αλλά με διαφορετικά κίνητρα διακατέχονται από το  σύνδρομο  την εξουσίας. Αυτό συντελείται στα πλαίσια  μιας αφύσικης , ασύμβατης και συχνά υποβόσκουσας  ανώμαλης τυχοδιωκτικής συνέργειας , προκειμένου να σφετεριστούν την εξουσία που τους αρνήθηκε ο λαός και μετά θα αποφασίσουν  τι θα την κάνουν. Είναι κατά βάθος οπορτουνιστές που αναζητούν μια νέα ιδεοληψία, βάζοντας καιροσκοπικά  κατά μέρος τα φθαρμένα και διεφθαρμένα συστήματα του κακού παρελθόντος ,τα οποία απέρριψαν οι λαοί  στους οποίους επιβλήθηκαν. Γίνεται  προσπάθεια επαναφοράς των τετριμμένων ιδεών του παρελθόντος από κατατεμαχισμένες κομματικές δυνάμεις που περιορίζονται να  διώξουν την κυβέρνηση, ενώ οι  βλέψεις τους  ‘’εξικνούνται’’ μέχρι τη θέση της Αξιωματικής αντιπολίτευσης .

Έχουν πλέον ενστερνισθεί το δόγμα του ΚΚΕ και  επιδιώκουν την ακυβερνησία, που θα τους επιτρέπει ασυστόλως να συκοφαντούν την εξουσία, ώστε στην ‘’αναμπουμπούλα’’ να επωφεληθούν. Για την ώρα αυτή είναι η διαστροφή τους, μέχρι να ξεπεράσουν το δημοσκοπικό πάνω-κάτω του  10%, ώστε να μπορέσουν να συγκεντρώσουν και πάλι τα διασπασμένα ‘’απολειφάδια και ρετάλια’’ τους, Για την ώρα περιμένουν τον σωσία, διαπιστώνοντας ότι  ο νεοφερμένος αρχηγός , δεν τους βγήκε  όπως τον περίμεναν και τους διέσπασε. Μήπως  όμως η όλη κίνηση αποτελούσε αντιπερισπασμό για την επαναφορά του  παλιού και δοκιμασμένου ηγέτη, γιατί τελευταία ακούμε και πάλι πολλά  δοξαστικά ωσαννά στο όνομά του.

Η μόνη ορατή διαφορά ανάμεσα στον δεξιό φασισμό  και τον αντίστοιχο αριστερό είναι ο αυτοπροσδιορισμός ως  υπερεθνικιστικού και διεθνιστικού αντίστοιχα. Όλα τα λοιπά ‘’στολίδια’’ , είναι απλά παραπειστικά στοιχεία για να καμουφλάρουν τον κομουνιστικό ολοκληρωτισμό,  που πολύ πρόσφατα απέρριψαν οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης. Εντυπωσιάζει πάντως η τεχνητή ‘’ομοφωνία’’, προ του κοινού ‘’εχθρού’’ , που είναι η διακυβέρνηση της χώρας που την έχει αλλάξει από το κακό της ‘’προοδευτικό’’ παρελθόν. Όσοι έχουν προσωπικές εμπειρίες από πολιτισμένες ευρωπαϊκές  χώρες με καταλαβαίνουν!!!

Ο  εμφανιζόμενος στη χώρα μας  νεοφασισμός [δεξιάς , αριστερός ή ενδιάμεσος] δεν είναι ιδεολογία , ούτε ιδεοληψία, αλλά ένα συγκεκαλυμμένο ολοκληρωτικό καθεστώς ,που προβάλλει το φαινομενικό ενδιαφέρον του για τον ‘’εργαζόμενο’’ και την ‘’πατρίδα’’, όπως εκείνοι την εννοούν. Είναι η τελευταία προσπάθεια ώστε να παραπλανήσει τους αφελείς και τους δυστυχισμένους, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, είτε  αυτούς που μισούν τους έχοντες και κατέχοντες. Τα καθεστώτα αυτά ‘’ευδοκιμούν’’  στην ανέχεια και την ανωμαλία. Το βίωσα προσωπικά  και   μακροχρόνια , έζησα δε και  την αντίδραση των παιδιών του παιδομαζώματος, που είχαν οδηγηθεί στις κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, τα οποία πρωτοστάτησαν στον αγώνα κατά της Σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία το 1968, την οποία έσπευσε να αναγνωρίσει εκ των πρώτων το ΚΚΕ.  Ας σταματήσει πια αυτό το παραμύθι του καλού  και κακού λύκου ,  γιατί – όπως λέει η παροιμία  ‘’Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του.’’.

Στην αρχή , λόγω νεανικού ενθουσιασμού και περιβάλλοντος, έτρεφα μια συμπάθεια προς την  αριστερή παράταξή . Όταν όμως έζησα για πολλά χρόνια σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και διαπίστωσα το χάλι τους , άλλαξα. Στην προσπάθειά μου να μην γίνω αντικομουνιστής, τους θεωρούσα απλά αιθεροβάμονες , που προσπαθούν να σώσουν τα προσχήματα και τα συμφέροντά τους, αφού οι αφελείς και τυχοδιώκτες δεν θα παύσουν  να υπάρχουν . Τελικά κατάλαβα πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν, όπως και οι λοιποί μεταλλαγμένοι αριστεροί, προοδευτικοί , ριζοσπάστες  και επαναστάτες του γλυκού νερού, που αποτελούν  απλές απομιμήσεις τους, προσποιούμενοι απλά ότι ‘’επιμένουν  να μας σώσουν !!!’’. Το ίδιο ισχύει και για τους πατριδοκάπηλους που γέμισαν την ελληνική επαρχία με σταθμούς προβολής των ‘’ιδεών’’ τους και με τα ‘’μαντζούνια τους, δίνοντας και οδηγίες χρήσης  . Αλήθεια ο ιατρικός Σύλλογος και το ΕΣΡ  δεν βλέπουν τηλεόραση και κυρίως επαρχιακούς σταθμούς;;; Σε ανάλογη μοίρα βρίσκονται και τα  ‘’ρετάλια’’ των διαλυθέντων κομμάτων, που μετέχουν στο εθνικό κοινοβούλιο, χωρίς να διαβουλεύονται. Έχουν υποκαταστήσει τις καταστατικές διαδικασίες της Βουλής με ύβρεις και συκοφαντίες , εμπλέκοντας και τους χαροκαμένους γονείς των θυμάτων  των Τεμπών σε ατέρμονες ενέργειες, προσβάλλοντας και την Ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία έχει άμεσα επιληφθεί του θέματος και θα βρει τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ενόχους.

Αλήθεια, η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία παρακολουθεί καθόλου τα όσα γλαφυρά συνέβησαν στη Θήβα;;; Είναι σε γνώση τους το γεγονός ότι καθόρισαν να συμπέσει η  ορκωμοσία του μολυβένιου στρατιώτη με τα γενέθλιά του;;; Μετά του έδωσαν πενθήμερη άδεια για να ξεκουραστεί και να επιστρέψει για την παραλαβή του απολυτηρίου του!!! Το φαινόμενο αυτό αποτελεί επίσης ακραία ενέργεια και σύγχρονη παράσταση του   θεάτρου του παραλόγου !!!   Δεν ακούστηκε ‘’κιχ’’ από το ΚΚΕ και τους λοιπούς  πατριδοκάπηλους  πατριώτες.

Θα κάνω μια μικρή αναφορά στη συζήτηση στη Βουλή της πρότασης δυσπιστίας ,όπου πέραν των λοιπών αναιτιολόγητων κατηγοριών άκουγα συνεχώς μια γυναικεία φωνή να ωρύεται , διακόπτοντας τους πάντες, με τον Πρόεδρο της Βουλής να την προτρέπει να φωνάζει πιο δυνατά γιατί δεν ακούγεται, προτείνοντας  να της δώσουν μια ντουντούκα. Εκεί έκλεισα την τηλεόραση με τον φόβο μήπως και το πράξουν, διότι έχω ακούσει τόσες ντουντούκες στον εμφύλιο, που παρά την όποια νεανική μου συμπάθεια  προς το καθεστώς, έχω πάθει πλήρη κορεσμό  και άρχισα να   τη φοβάμαι. Αλήθεια με ποιο δικαίωμα έχουν μετατρέψει τον ναό της δημοκρατίας σε λαχαναγορά, παρά τη συμπάθεια που τρέφω για τη δεύτερη. Για όνομα του Θεού η όπου αλλού πιστεύετε, τι θα λέγατε αν είχε υποβληθεί ανάλογη πρόταση δυσπιστίας για την καραμπινάτη εκατόμβη στο Μάτι, που ‘’σκαρώθηκε ’’ συνέντευξη της ηγεσίας της χώρας, όπου αποκρύψατε νεκρούς που είχε ήδη δηλώσει η ‘’δική’’ σας Πυροσβεστική Υπηρεσία;;; Εκείνο που αποτελεί βεβαιότητα είναι και πάλι ότι θα υπήρχε πλήρης ταύτιση του συνόλου της αντιπολίτευσης. Επιτρέψτε μου να επισυνάψω και  ένα άρθρο, που αναφέρεται στην τεκμηριωμένη άποψη ενός ειδικού επιστήμονα για τον φασισμό, που καθιστά  πιο αξιόπιστες τις βιωματικές απόψεις του υπογράφοντος γέροντα.    Αντώνης

ΑΚΟΛΟΥΘΕΊ ΤΟ ΣΥΝΗΜΜΈΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

 

Κείμενο Νίκος Σταματίνης

‘’Η στήλη ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΟΝΟ απευθύνεται σε expert απ' όλους τους τομείς και ρωτάει όσα πάντα ήθελες να μάθεις - κι άλλα τόσα που δεν είχες σκεφτεί ποτέ να ρωτήσεις. Το ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΟΝΟ έρχεται για να απαντήσει σε ερωτήματα, να καταρρίψει μύθους και σε βάλει σε σκέψεις που ενδεχομένως ποτέ δεν είχες.

Ο Χρήστος Τριανταφύλλου, που είναι διδάκτορας Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Δυτική Αττικής, μας εξηγεί γιατί η φράση «η ιστορία επαναλαμβάνεται» δεν έχει απολύτως κανένα νόημα.

---

Το βιβλίο «Η 18η Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» (1852) του Καρλ Μαρξ αρχίζει με μια παράγραφο που περιλαμβάνει την εξαιρετικά διάσημη φράση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, «την πρώτη φορά σαν τραγωδία, μετά σαν φάρσα». Όπως και άλλες φράσεις του Μαρξ –με πιο χαρακτηριστική ίσως εκείνη για τη θρησκεία ως «όπιο του λαού»– έτσι κι αυτή έχει αποκολληθεί από το νόημά της, σαν σκηνή από ταινία, που αν την ανεβάσεις ως σκέτο κλιπάκι στο Youtube, φαίνεται ωραία αλλά χάνεις τον ρόλο που παίζει συνολικά στην υπόθεση.

Στην πραγματικότητα, ο Μαρξ δεν μιλούσε για την κυκλικότητα ή την επαναληπτικότητα της ιστορίας, αλλά για τις κληρονομιές του παρελθόντος στο παρόν και για το πώς η ιστορία διαμορφώνεται ταυτόχρονα τόσο από τις ευρύτερες συνθήκες, όσο και από τις αποφάσεις, πράξεις και αντιλήψεις ατόμων, τάξεων και ομάδων. Η ιδέα ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται είναι πολύ παλαιότερη –πρότερη από τη νεοτερική μας αντίληψη ότι ο χρόνος είναι γραμμικός– παρόλο που επιβιώνει μέχρι σήμερα σε ορισμένες εκδοχές της.

ADVERTISEMENT

Αν μιλήσουμε σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο, είναι σαφές ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, διότι κάθε ιστορικό γεγονός οφείλεται ταυτόχρονα σε πολλές αιτίες και διαφορετικούς παράγοντες, που σχετίζονται με το πώς διαμορφώνονται ανά εποχή μια σειρά από φαινόμενα. Για παράδειγμα, ένα ιστορικό γεγονός της Αρχαιότητας δεν μπορεί να επαναληφθεί σε μια βιομηχανική κοινωνία, γιατί όλα έχουν αλλάξει θεμελιωδώς: οι σχέσεις παραγωγής, η δομή της κοινωνίας, οι αντιλήψεις των ανθρώπων για τους εαυτούς τους και για τους άλλους, το πώς δημιουργούνται και αλληλεπιδρούν τα κράτη, το πώς η τεχνολογία επιδρά στις ζωές μας. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι χρησιμοποιούμε μεγάλες κατηγορίες και έννοιες για να περιγράψουμε φαινόμενα που δεν μοιάζουν καθόλου: μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες ανδρών που συγκρούονται με δόρατα σε μια πεδιάδα, ενώ λίγα χιλιόμετρα παραπέρα η ζωή συνεχίζεται κανονικά, δεν μοιάζει σε απολύτως τίποτα με την ολοκληρωτική εμπλοκή και καταστροφή ολόκληρων κοινωνιών σε μια διαρκή σύγκρουση μέχρι τελικής πτώσης. Και τα δύο τα αποκαλούμε πόλεμο. Και τα δύο είναι σημαντικά στην εποχή τους, παρόλο που δεν μοιάζουν παρά μόνο στο ότι ασκείται οργανωμένη ένοπλη βία κάποιας κλίμακας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Αυτό που μένει είναι ότι οι κοινωνίες μας έχουν την ανάγκη να εντοπίζουν μοτίβα και να καταφεύγουν σε μεγάλες παραδειγματικές ιστορίες για να σχηματίζουν την ταυτότητά τους, να αντλούν διδάγματα και να πλοηγούνται σε έναν χαοτικό κόσμο. Η ιστορία μπορεί να μας βοηθήσει να ερμηνεύσουμε τον κόσμο και να κατανοήσουμε την ετερότητα, αλλά δεν μπορεί να μας διδάξει μέσω της επανάληψης. Ενώ οι ιστορικές αναλογίες είναι κομβικό συστατικό του δημόσιου λόγου γιατί η ιστορία αφορά ολόκληρη την κοινωνία και όχι μια κλειστή κάστα ειδικών, ταυτόχρονα είναι εύκολο η αντίληψη ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται» να μας παρασύρει στο να ψάχνουμε στα τυφλά κάτι που μπορεί εκ πρώτης όψεως να μοιάζει, αλλά ουσιαστικά είναι θεμελιωδώς διαφορετικό –σαν να ψάχνουμε οδηγίες χρήσης για ένα κινητό σε ένα φυλλάδιο σχετικά με τον τηλέγραφο.’’

 

 

 

7+1 ΕΠΙ ΘΗΒΑΙΣ

 

          ‘’  7+1  ΕΠΙ ΘΗΒΑΙΣ ‘’

 

 

Με αφορμή τα όσα παραστρατιωτικά γελοία μας πρόσφεραν  οι μεγεθυντικοί φακοί της προβολής και προπαγάνδας των ημερών, θυμήθηκα το μοναδικό μέρος που σώζεται από την τριλογία του Θηβαϊκού κύκλου της τραγωδίας του Αισχύλου 7 ΕΠΙ ΘΗΒΑΙΣ..Χάθηκαν τα δύο  έργα του Λάιος και Οιδίπους και το σατυρικό δράμα Σφιγξ..

Με το έργο του αυτό  , ο Αισχύλος κέρδισε τον ποιητικό αγώνα που πραγματοποιήθηκε κατά το πρώτο έτος της 78ης  Ολυμπιάδας, που παρουσιάστηκε στην Αθήνα το 467 π.Χ. Η ιστορία της τραγωδίας είναι βασισμένη στον μύθο των γιων του Οιδίποδα και της Ιοκάστης, Ετεοκλή και Πολυνείκη.

Σύμφωνα  με  τον μύθο, τα δύο αδέλφια συμφώνησαν αρχικά να κυβερνούν εναλλάξ τη Θήβα, ωστόσο, μετά από την άρνηση του Ετεοκλή να παραδώσει το θρόνο στον Πολυνείκη, ο τελευταίος οργάνωσε με έξι ακόμα βασιλείς (τον Άδραστο, τον Αμφιάραο, τον Καπανέα, τον Ιππομέδοντα, τον Τυδέα και τον Παρθενοπαίο) εκστρατεία εναντίον του Ετεοκλή και της πόλης της Θήβας^[1]. Η πολεμική αυτή σύγκρουση αναφέρεται με τον όρο Επτά επί Θήβαις και κατέληξε με νίκη των Θηβαίων, αλλά και τον θάνατο αμφοτέρων των  διεκδικητών του θρόνου.

Το ίδιο θέμα πραγματεύεται και η τραγωδία του Ευριπίδη Φοίνισσαι, ενώ σχετικό ήταν και το έπος Θηβαΐς, 7.000 στίχων, το οποίο έχει  επίσης χαθεί.

 

Η σύγχρονη  ιστορία, με τρόπο δημοκρατικότατο, θέλησε να προσθέσει το εκλεκτό ‘’στρατιωτάκι’’ , με τη συμμετοχή του στην παρέλαση , για να προστεθεί στους 7 βασιλείς που συμμάχησαν με τον Πολυνείκη [ όπως συμβαίνει και στην Ελληνική Βουλή], αυξάνοντας τους αταίριαστους συμμάχους σε οκτώ. Με τον τρόπο αυτό έγινε προσπάθεια να διευκολυνθεί και η σχετική προβολή του αμερικανόφερτου ‘’στρατιώτη των 18 ημερών’’, παραβλέποντας τη βεβαιότητα ότι ‘’δεν κάνουν τα ράσα τον παππά’’

 Επειδή προφανώς ο νέος πολιτικός ηγέτης δεν έτυχε να γνωρίζει  τη σχετική τραγωδία, δεν βρέθηκε κανένας από το στενό περιβάλλον του να τον πληροφορήσει για το αποτέλεσμα της παράταιρης συμμαχίας των Θηβών;;; Τελικά ο αγώνας κατέληξε σε νίκη των Θηβαίων [ του λαού] και στον θάνατο αμφοτέρων των διεκδικητών του θρόνου. Αυτά αναφέρει  Αισχύλος κι ελπίζω να μην κατηγορηθεί ότι δωροδοκήθηκε από τον Μητσοτάκη για να παραποιήσει τα στοιχεία του  έργου του.

Αυτά και άλλα χειρότερα συνέβαιναν από την αρχαιότητα στους  αστόχαστους ευκαιριακούς νοσταλγούς της εξουσίας, οι οποίοι μετέρχονται κάθε τρόπο – θεμιτό και αθέμιτο -  χωρίς να μετρήσουν το ‘’μπόι’’ τους και τη γνώμη του λαού. Θεωρούν ότι με την ψευδολογία  και τις συκοφαντίες θα κατακτήσουν  την εξουσία [ η σύζυγος παραιτηθέντος ηγέτη είχε δηλώσει ‘’κερδίσαμε την κυβέρνηση αλλά δεν κατακτήσαμε την εξουσία’’]. Βλέπετε ο λαός ξύπνησε και δεν ακολουθεί τυφλά τις προτάσεις οπορτουνιστών που θέλουν να  μας ‘’σώσουν’’ . Κάποιοι, στην προσπάθεια αυτή ,πωλούν και γιατροσόφια, δίνοντας και οδηγίες χρήσης, προβαίνοντας σε αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος.  Ίσως οι εχθροί να βρίσκονται ανάμεσά  τους

με 3-4 πατριδοκάπηλους και επαναστάτες του γλυκού νερού, που ο λαός τους έχει καταλάβει και τους  καθήλωσε τόσο χαμηλά στην καρδιά του!!! Η ιστορία των Θηβών δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας γα τους όποιους αστόχαστους και τους πωλητές  φρούδων ελπίδων στον λαό.    Αντώνης

 

ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΗΜΑΡΤΗΜΕΝΩΝ

 

         ΔΙΟΡΘΩΣΗ  ΗΜΑΡΤΗΜΕΝΩΝ

 

 

Οι άνθρωποι  οφείλουν και δικαιούνται να διορθώνουν  τα λάθη που εκ παραδρομής ή σκοπίμως έχουν διαπράξει στο διάβα της ζωής τους, γιατί – όπως είχε δηλώσει και γνωστή καλλιτέχνιδα του άσματος – κανένας δεν είναι άσφαλτος. Οι σύγχρονοι ‘’κυνηγοί κεφαλών’’ που καραδοκούν να επισημάνουν τα λάθη των άλλων πιστεύουν ότι κατέχουν  την απόλυτη αλήθεια. Έσπευσαν λοιπόν να  κατασπαράξουν την αοιδό για να προβάλουν τη δική τους παντογνωσία και  τελικά‘’ ην πάτησαν’’. Συνελήφθησαν να αγνοούν το ρήμα σφάλλω, το οποίο με το στερητικό άλφα, περιγράφει σαφώς εκείνον που  κάνει λάθη. Θα σταματήσουμε όμως το μικρό μαθηματάκι για τους ‘’ξερόλες’’ και θα προχωρήσουμε στις επιταγές του τίτλου, που σημαίνει ακριβώς την εκ των υστέρων  διόρθωση των παλιών λαθών μας[ ημαρτημένα: μετοχή παθητικού παρακειμένου, που προσδιορίζει τα λάθη που έχουν ήδη διαπραχθεί. Θα γράψω το κείμενό μου – όπως το κάνω πάντοτε – με τη μέθοδο της αυτοκριτικής αφήγησης, με προσωπικές εμπειρίες, για να επισημάνω περιπτώσεις σημαντικών ανθρώπων που είχαν το θάρρος  να διορθώσουν, όσα εκ των υστέρων θεώρησαν λάθη τους,, αντί να τα κουκουλώσουν διεκδικώντας ‘’το αλάθητο’’ του Πάπα, το οποίο η Καθολική  Εκκλησία αναγνώρισε επίσης ότι αποτελούσε σφάλμα και το κατάργησε.

Τη δεκαετία του 1960 υπηρετούσα στην Ελληνική Πρεσβεία στη Γιουγκοσλαβία όπου γεννήθηκε η κόρη μου. Η έλλειψη των ειδικών γνώσεων περί την ανατροφή ενός παιδιού, μας οδήγησε σε ειδικά βιβλία επιστημόνων, μεταξύ των οποίων και εκείνο του γνωστού Αμερικανού παιδοψυχολόγου Dr  Benjamin Spock.

Ο γιατρός αυτός είχε κυρίαρχο θέμα στο βιβλίο του ότι ΠΟΤΕ δεν επιπλήττουμε το παιδί μας και κυρίως ποτέ δεν το τιμωρούμε  καθοιονδήποτε τρόπο. Φυσικά , η σύντροφός μου και εγώ – ελλείψει εμπειριών - εφαρμόζαμε πιστά τις οδηγίες του. Η έκπληξή μας όμως υπήρξε μεγάλη όταν στη νέα του έκδοση, που έφθασε στα χέρια μας – και λόγω καθεστώτος – με καθυστέρηση 5 ετών, περιείχε μια βασική διόρθωση ως προς την τιμωρία, με τίτλο ‘’κι όμως έκανα λάθος. Η τιμωρία με μέτρο και αιτιολόγηση, ενίοτε καθίσταται  αναγκαία’’. Δεν κάναμε καμία αλλαγή στην ανατροφή του παιδιού μας, ίσως και διότι ήταν αργά και τελικά δεν μάθαμε ποτέ ποιο είναι το καλύτερο σύστημα. Στη χώρα μας επικρατεί η έκφραση ‘’ το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο’’. Δεν είμαι σίγουρος γιαυτό, διότι δεν τον έχω ακόμα επισκεφθεί!!!

Έρχομαι τώρα στη σκληρή και παράλογη σημερινή πολιτική πραγματικότητα στη χώρα μας και τον τρόπο που καθημερινά – όσο πλησιάζουμε στις ευρωεκλογές – η Αντιπολίτευση ανακοινώνει απάτες και σκάνδαλα της κυβέρνησης, επαναλαμβάνει τα παλιά και υποδεικνύει στους χαροκαμένους γονείς να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προσβάλλοντας την Ελληνική δικαιοσύνη , κρατώντας στην επικαιρότητα  ένα σημαντικότατο θέμα του οποίου έχει ήδη επιληφθεί, όπως  και επιτροπές εμπειρογνωμόνων. Οι τελευταίοι, έχουν αποφανθεί ότι το ανθρώπινο χέρι του υπευθύνου βάρδιας και μόνο προκάλεσε την τραγωδία. Να πούμε  ότι αφ΄ενός και πριν τα σύγχρονα μέσα δεν συνέβαιναν συγκρούσεις αλλά και  η πλήρης εφαρμογή των βελτιωμένων προειδοποιήσεων απαιτεί τη σύμπραξη του ανθρώπινου παράγοντα. Ας αφήσουμε επί τέλους την ανεξάρτητη δικαιοσύνη – αν πιστεύουμε σ’ αυτή – να ολοκληρώσει το έργο της, κάνοντας παράλληλα επώνυμες προσφυγές στη ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ με προσκόμιση των αποδεικτικών στοιχείων, μια υποχρέωση που βαρύνει αποκλειστικά και υποχρεωτικά τους καταγγέλλοντες. Τα υπόλοιπα αποτελούν γελοιοποίηση της τραγικής αυτής διαδικασίας από το σύνολο της Αντιπολίτευσης, με αντάλλαγμα τα ενδεχόμενα λίγα ψηφουλάκια , εκθέτοντας και τη χώρα διεθνώς.

       Τελευταία, η ατμόσφαιρα γίνεται ολονέν και πιο πνιγηρή, φθάνοντας σε απαράδεκτες και αντιδημοκρατικές ακρότητες, ζητώντας ακόμα και την παραίτηση του  Πρωθυπουργού . Ελάχιστα με ενδιαφέρει το πρόσωπο εναντίον του οποίου στρέφεται ομαδόν το μένος του  συνονθυλεύματος ακροδεξιάς και των λοιπών αριστερο-προοδευτικών παραγόντων  της νεοδημιουργηθείσας ώσμωσης. Αυτή προσομοιάζεται  με το φυσικό φαινόμενο της έννοιας της εντροπίας, που στην περίπτωσή μας εγγίζει τα όρια της ‘’εντροπής’’. Η στάση αυτή  αποτελεί  προσβολή του λαού της χώρας που τον ψήφισε και τον στηρίζει δημοσκοπικά. Αν οι καταγγέλλοντες  έχον στοιχεία σε βάρος του, πρέπει να κατατεθούν άμεσα στη δικαιοσύνη, για να απαλλαγή η χώρα το συντομότερο από ένα τόσο μεγάλο κίνδυνο, όπως  περιγράφεται. Αν δεν υπάρχουν  στοιχεία,  παρακαλώ ευγενικά  σιωπή , γιατί εκείνο που νοιώθω να  πω είναι  πολύ χειρότερο και η ηθική μου δεν το επιτρέπει. Προσοχή όμως γιατί η υπέρβαση των ορίων θα μετατρέψει την κατάσταση σε μπούμερανγκ εναντίον των καταγγελλόντων  και τα  περιθώρια εξαντλούνται.

Κλείνοντας το παρόν θα κάνω την προσωπική μου  ‘’διόρθωση ημαρτημένων’’, επαναλαμβάνοντας παλιό μου δημοσίευμα [ αυτούσιο ], με τις ελπίδες που μου έδινε η έλευση ενός κατ΄αρχήν ευγενούς νεοφερμένου ηγέτη, που σύντομα αποδείχτηκαν φρούδες. Το κείμενο δημοσιεύτηκε  μόνο στην ιστοσελίδα μου την 1^η του παρελθόντος       Δεκεμβρίου . Αντώνης

 

 ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ 1.12.2023

BRICOLEUR ή ΜΠΡΙΚΟΛΛΑΚΑΣ;

Μοναδικό θέμα των ’’ τελευταίων ημερών’’ του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προσπάθεια επανασυγκόλλησης των μελών του, ενώ το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο και αφορά τη διαμάχη φατριών που επιχειρούν να επιβάλλουν τις ιδεοληψίες τους. Επικαλούνται ξεπερασμένους όρους [αριστερός ,ριζοσπάστης, προοδευτικός, δεξιός, συντηρητικός ] που εμπεριέχονται – στον αναγκαίο βαθμό - στις σύγχρονες μορφές της εφαρμοζόμενης δημοκρατίας. Κάποιοι άλλοι επικαλούνται ακόμα και την αριστερή περηφάνια και το έρμα ισορροπίας του καραβιού, λες και η πρώτη αποτελεί γεωγραφικό όρο και το δεύτερο δεν ταυτίζεται και με την σαβούρα, που λένε οι ναυτικοί μας. Έτσι και εγώ, που είμαι έξω από τον χορό, επέλεξα για τον νέο ηγέτη, τον όρο του bricoleur, που σημαίνει μάστορας, επισκευαστής και συγκολλητής, ή την SLAG έκφραση που αγνοούσα μέχρι τώρα, ‘’μπρικόλλακας’’, που στο διαδίκτυο σηματοδοτεί όσους κολλάνε μπρίκια. Στα παιδικά μου χρόνια υπήρχαν ειδικοί τεχνίτες για μπρίκια και άλλα μεταλλικά σκεύη κουζίνας, που είχαν διαρροές ή μικρές τρύπες. Ο νέος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει ανοίγματα που δεν κολλιούνται και κυρίως την αδιαλλαξία ‘’δοξασιών’’ που η Ευρώπη και ο λοιπός πολιτισμένος κόσμος έχουν αποποιηθεί οριστικά και αμετάκλητα. Δείχνει ότι διαθέτει καλλιέργεια, πολιτισμό και υψηλό δείκτη νοημοσύνης που αντιστρατεύεται η καμαρίλα του χώρου και συνεπώς βλέπω να χάνει τον χρόνο του και ίσως και το ‘’παιχνίδι’’, αφού τελικά όλοι οι αρχηγίσκοι, μεταξύ των οποίων και περιστασιακοί ‘’υποστηρικτές’’ του, οι οποίοι θα εγείρουν τις αξιώσεις τους όταν κρίνουν ότι μπορούν να το κάνουν!!! Η κομματική νομενκλατούρα ήταν ανέκαθεν αντίθετη με την ιδέα της αριστείας, της ορθότητας και της κανονικότητας, αρνούμενη τη συνεννόηση τουλάχιστον στα θέματα γενικού ενδιαφέροντος και δεν τους άρεσε που ο νέος ηγέτης δεν υιοθέτησε απόλυτα τον φθόνο προς τους αντιπάλους και την άρνηση της τάξης και κυρίως του κεφαλαίου, κατά τις πάλαι ποτέ προσταγές του Καρλ Μαρξ. Πρακτικά λοιπόν, γιατί όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν ένα τέλος, αντί της αναζήτησης λύσης μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν σχεδόν τίποτα κοινό μεταξύ τους, είναι προτιμότερη η επιλογή του ατόμου που θα ‘’κλείσει την πόρτα φεύγοντας. Αντώνης

ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΕΟΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ ΝΩΡΙΣ - Αλίμονο στους νέους

 

 

 

       

           ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ ΝΩΡΙΣ

                                   Αλίμονο στους νέους

 

 

Ένα σοβαρό  κάταγμα στο δεξί μου γόνατο με καθήλωσε στο κρεβάτι , καθιστώντας δύσκολη ακόμα και την πρόσβασή μου στον υπολογιστή, όπου καταγράφω τις προσωπικές μου μαρτυρίες από μια ζωή γεμάτη  τραυματικές έως τραγικές εμπειρίας. Η μόνη ενασχόλησή μου – για όλο αυτό το διάστημα – υπήρξε η τηλεόραση η οποία δεν θυμάμαι να έδειξε και κάτι  ουσιαστικά ευχάριστο και χρήσιμο.

Ομολογώ ότι δεν φταίει αποκλειστικά η τηλεόραση, η οποία αποτελεί το μέσο να ‘’χωνέψουμε’’ όσα συμβαίνουν γύρω μας, με μια μικρή τάση υπερβολικής επανάληψης, για να κολακέψει και  τις νοσηρές αδυναμίες του λαού μας. Ο τελευταίος χαίρεται να βλέπει ότι υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις από τις προσωπικές του. Από τον κανόνα δεν ξέφυγε πολύ ούτε η βελτιωμένη τελευταία δημόσια τηλεόραση, που  δεν θέλει να φαίνεται ‘’καθυστερημένη’’, και συχνά πέφτει θύμα του μιμητισμού της εποχής μας.

Για την ώρα όμως ο θεατής δεν έχει παρά να επιλέξει ανάμεσα σε αυτά που μας προσφέρουν οι πατέρες του έθνους εντός και εκτός  Βουλής, με την ομαδόν κατακραυγή της αντιπολίτευσης, με επαναλαμβανόμενες βαριές αναπόδεικτες συκοφαντίες κατά της κυβέρνησης ή τη νέα μόδα παντοειδών εγκλημάτων που αρχίζει από την παιδική σχεδόν ηλικία. Έτσι οι νέοι μας  βρήκαν πρόσφορο τρόπο να διασκεδάζουν την πλήξη και την καλοπέραση, στην οποία τους έχει οδηγήσει  η μίμηση των σημερινών ηρώων και προτύπων τους και κυρίως η διάλυση της οικογένειας.

Όσον αφορά το πρώτο – τους ‘’πολιτικούς’’ – δεν βλέπω ελπίδα αν δεν διορθωθούν τα δημοσκοπικά στοιχεία που  τους κρατούν σε ποσοστά γύρω από το 10%, ενώ εκείνοι θέλουν να επιβάλουν την ‘’αριστερή προοδευτικότητά τους’’ , αγνοώντας το βασικό γεγονός ότι ο λαός θέλει την ησυχία του , την  τάξη και  την πραγματική πρόοδο της χώρας και όχι  τις δήθεν ρηξικέλευθες ιδεοληψίες τους!!! Για το δεύτερο θα επαναλάβω τον υπότιτλο του παρόντος ‘’αλίμονο στους νέους’’, οι οποίοι πρέπει να εκδηλώσουν την επαναστατικότητά τους ‘’στο κακό που έρχεται’’ και θα τους βρει ανέτοιμους, γιατί και η απλή στέρηση του καφέ και η επαναστατική γυμναστική των στρατευμένων, δεν τους αφήνουν να σκεφθούν τι μας περιμένει.

Με την μακρά αυτή αλλά αναγκαία εισαγωγή μπαίνω στο κύριο θέμα μου που είναι ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που πολλοί φοβούνται την έλευσή του, ενώ αυτός είναι ήδη παρών και βιώνουμε τα πρώτα οδυνηρά αποτελέσματα του, ενώ άλλες χώρες  τον υφίστανται σε όλο του το ‘’μεγαλείο’’. Οι νέοι μας δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ζούμε από καιρό την εποχή του ‘’μεσοπολέμου’’, που απέχει ένα βηματάκι από τον ολοκληρωτικό πόλεμο και την ολική καταστροφή αλλά και αυτοί που καταλαβαίνουν πού βρισκόμαστε δεν  κάνουν ή δεν μπορούν πια να κάνουν τίποτα  για να τον προλάβουν.

Το σύγχρονο τρίτο ΡΑΙΧ άρχισε , από την ‘’αποσοβιετοποίηση’’ της Ρωσίας. Μια οργανωμένη ‘’κλίκα’’ στελεχών της KGB και του κόμματος, έσπευσαν να  ιδιοποιηθούν  για το δικό τους όφελος , την συνολική λαϊκή περιουσία και έγιναν εφοπλιστές, ιδιοκτήτες πετρελαιοπηγών και άλλων αγαθών της χώρας, αγόρασαν μεγάλες ομάδες και νησιά [ ακόμα και στη χώρα μας] και κατέλαβαν μόνιμα την εξουσία. Αποδέχτηκαν και εξαγόρασαν την ηγεσία της  θρησκείας και εισέβαλαν παράνομα  στην Ουκρανία. Για τους νεώτερους που δεν γνωρίζουν και εκείνους που  διαθέτουν επιλεκτική μνήμη, θα θυμίσω ότι έτσι άρχισε και ο Χίτλερ, με την κατάληψη της Πολωνίας με την ανοχή των Δυτικών Χωρών και τη σύμπραξη της Σοβιετικής Ένωσης.

Ποιος πραγματικά μπορεί να φανταστεί ότι θα ανακοπεί  η φόρα του Πούτιν και της παρέας του, με δεδομένο   ότι αν επικρατήσει ειρήνη, όλοι αυτοί θα κληθούν να λογοδοτήσουν για τον σφετερισμό των περιουσιακών στοιχείων της χώρας τους;;!!! Είναι πια πολύ αργά  και με την απειλή της επικαλούμενης χρήσης του πυρηνικού τους οπλοστασίου, κρατούν όλους τους άλλους σε αδράνεια, διότι ξέρουν τις τραγικές συνέπειες για  τον πλανήτη ολόκληρο. Μόνο ‘’σωτήριο’’ μέσο μπορεί να αποτελέσει η βεβαιότητα ότι σε μια χρήση πυρηνικών δεν θα επιζήσουν ούτε οι ίδιοι. Ακόμα και ενδεχόμενη προετοιμασία ειδικών καταφυγίων, θα τους αναγκάσει να πεθάνουν εκεί μέσα σαν τους ποντικούς, αφού ο χρόνος μείωσης των ρύπων της ραδιενέργειας είναι τόσο μακρός που δεν θα τους βοηθήσει!!!

Από την άλλη στη γειτονική μας Μέση Ανατολή, με αφορμή τις αγριότητες της Χαμάζ σε εβραϊκό κιμπούτς, ξύπνησε τα πολεμικά ένστικτα του Ισραήλ για την εξολόθρευση των αντιπάλων του. Δεν αποτελεί βέβαια καμιά δικαιολογία ότι είναι προσωπική επιλογή του Πρωθυπουργού τους, γιατί ένας πόλεμος απαιτεί τη γενικότερη σύμπραξη, αφού βάζει στο ‘’χορό’’ όλο τον λαό της χώρας.

Όσο  για την αποκοτιά της Χαμάζ, ήξεραν τη συνέχεια  που θα ακολουθούσε και μου θυμίζει κάποιες μεμονωμένες δράσεις του ΚΚΕ στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, που σκότωναν μοναχικούς Γερμανούς στρατιώτες, γνωρίζοντας ότι οι κατακτητές θα εξαφάνιζαν ολόκληρο το χωριό. Έτσι  υποχρέωναν έμμεσα τον άρρενα πληθυσμό   της περιοχής  να τους ακολουθεί στο ‘’βουνό’’,  και μπορεί να λεχθεί ότι υπήρχε και μια δόση ιδιοτέλειας.

Εδώ, στο συγκεκριμένο θέμα μου δημιουργείται ένα μεγάλο ερωτηματικό για τον λαό του Ισραήλ, αφού έζησα προσωπικά τους διωγμούς τους και   είναι  παγκόσμια γνωστά τα μαρτύρια που υπέστησαν από τον ναζισμό. Με ποια ηθική – δεν αναφέρομαι στη λογική διότι ξέρω ότι ο  πόλεμος δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες- φέρονται με ανάλογο ‘’απανθρωπισμό’’ έστω  και στον μισητό εχθρό τους. Δεν διδάχτηκαν τίποτα από τα ναζιστικά στρατόπεδα των βασανιστηρίων τους;;; Κρίμα!!!

Με τον κοινό νου που πιστεύω ότι ακόμα διαθέτω και την εμπειρία που έχω από τον πόλεμο και όση σώρευσα τα 90 χρόνια μου και την Σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία που έζησα, δεν έχω πια καμιά αμφιβολία ότι ο Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη και οι δυνάμενοι    πρέπει να δράσουν άμεσα, πριν είναι πολύ αργά.

Θα κλείσω το σημερινό μου  πόνημα με κάποια προφητικά λόγια για τον πόλεμο του μεγάλου Αλβέρτου Αινστάιν. Σκεφθείτε χωρίς δογματισμούς και παρωπίδες και ενεργήστε ανάλογα:

‘’Δεν είμαι μόνο ειρηνιστής είμαι και μαχητικός ειρηνιστής. Είμαι πρόθυμος να πολεμήσω για την ειρήνη. Τίποτα δεν θα κάνει τον πόλεμο να πάψει να υπάρχει, εκτός από τους ανθρώπους τους ίδιους που θα αρνηθούν να πολεμήσουν. - Δεν πιστεύω πως ο πολιτισμός θα εξαλειφθεί από έναν πόλεμο στον οποίον θα χρησιμοποιηθούν ατομικές βόμβες.

- Δεν πιστεύω πως ο πολιτισμός θα εξαλειφθεί από έναν πόλεμο στον οποίον θα χρησιμοποιηθούν ατομικές βόμβες. Ίσως τα 2/3 των ανθρώπων στη Γη να σκοτωθούν.

- Δεν γνωρίζω με τι είδους όπλα θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος, αλλά ο τέταρτος παγκόσμιος θα γίνει με πέτρες και ξύλα.

- Αποτελεί πεποίθησή μου πως οι σκοτωμοί σε καιρό πολέμου είναι στην πραγματικότητα δολοφονικές πράξεις.

- Ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο μέρος για να ζεις, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό αλλά  εξαιτίας εκείνων που το βλέπουν και δεν κάνουν κάτι.

Αντώνης

 

 

 

 

Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ

 

 

           Η  ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ

 

 

Από αρχαιοτάτων χρόνων, η αχαριστία απασχόλησε  τον άνθρωπο και μπορούμε να την εντάξουμε στα απαράδεκτα διαχρονικά κοινωνικά φαινόμενα. Το χειρότερο δείγμα της αποτελεί  η εκδήλωσή της από τον ευεργετούμενο προς τον ευεργέτη του. Σπάνια αναγνωρίζεται  καλή πρόθεση  ακόμα και από ανώνυμους που βοηθούν συνανθρώπους  τους, αναζητώντας σκοπιμότητες  ή πονηρές προθέσεις για την άδολη βοήθειά τους. Απόδειξη της έλλειψης οποιασδήποτε κακής πρόθεσης αποτελεί η συνήθως ανώνυμη ευεργεσία, γιατί αυτό απαιτεί η ηθική εκείνων που σπεύδουν σε βοήθεια.

Το γεγονός  της ύπαρξης κακοπροαίρετων ατόμων, δεν πρέπει  να θέτει υπό αμφισβήτηση ακόμα και αυταπόδεικτες καλές προθέσεις αλληλεγγύης και εν πάση περιπτώσει  δεν αποτελεί  το αντικείμενο του σημερινού μας πονήματος ,που αφορά την αχαριστία των   ευεργετούμενων έναντι  των ευεργετών τους.

Το θέμα είναι πολύ παλιό, αναφερόμαστε όμως σ’ αυτό γιατί στην εποχή μας  των αμφισβητήσεων κάθε αγαθής και καλοπροαίρετης πράξης , έχει  επιδεινωθεί. Από το 310 π.Χ,, Ο Αλεξανδρινός ποιητής Καλλίμαχος , είχε πει τη γνωστή φράση «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος», στον Θουκυδίδη αποδίδεται η φράση «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος». Την αχαριστία μάλιστα δεν τη συγχώρεσε ούτε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Μετά τη γνωστή θεραπεία των δέκα λεπρών μόνον ένας γύρισε και Τον ευχαρίστησε. Και ο Κύριος εξέφρασε το παράπονό του «Ουχί οι δέκα εκκαθαρίσθησαν ,οι δε εννέα που;» [Λουκ.17]. Πρόκειται για ένα αρνητικό και οικτρό φαινόμενο που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο αριθμό ατόμων της απάνθρωπης και  ηθικώς φθίνουσας κοινωνίας μας.

Η ανάγκη να ασχοληθώ με το θέμα δεν προέκυψε τυχαία. Ούτε ξεκίνησε από προσωπικές μου περιπτώσεις, που έχω, συμπτωματικά αρκετές, αλλά από εκείνα που βλέπω στην τηλεόραση και τα δελτία ειδήσεων, που βρίθουν ανάλογων περιπτώσεων. Σκέφθηκα μάλιστα να αναφερθώ και σε συγκεκριμένες κραυγαλέες περιπτώσεις, ιδεοληπτικών ομάδων, οι οποίες έχουν  συμπεριλάβει στο καθημερινό  συκοφαντικό πρόγραμμά τους σχετικά ‘’δήγματα’’.  Δίνω όμως μια μικρή πίστωση χρόνου για ‘’ανάνηψη’’ σε όλους, πριν αρχίσω να αναφέρομαι  στις  κραυγαλέες περιπτώσεις . Θα περιμένω πριν αναφερθώ σε συγκεκριμένες  ομάδες και πρόσωπα, ώστε να μπει  κάθε κατεργάρης στη θέση του.    Αντώνης

 

ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ, ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΈΣΑ

 

ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ, ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ

 

 

 

Αρχίζω το κείμενό μου με ένα παλιό ανέκδοτο , που μου έδωσε τον τίτλο του παρόντος, για τους ελάχιστους που το αγνοούν.

Κάποιος καλός χριστιανός μετά τον θάνατό του πήρε μια θέση στον Παράδεισο, ενώ παρατηρούσε ότι απέναντι στην κόλαση περνούσαν τη μέρα τους σε μια  μεγάλη λίμνη χωρίς να κάνουν το παραμικρό. Ζήτησε λοιπόν μια αλλαγή ‘’στρατοπέδου’’ και το αίτημά του έγινε αποδεκτό. Με την πρώτη του παρουσία στην κόλαση, διαπίστωσε ότι η λίμνη που έβλεπε εξ αποστάσεως ήταν γεμάτη ακαθαρσίες. Επιλογή του ήταν η αλλαγή και έδειξε συγκατάβαση, μέχρι που άκουσε  τη δυνατή φωνή του επιστάτη της λίμνης να αναγγέλλει ‘’τέλος το διάλειμμα τα κεφάλια μέσα’’.

Θυμήθηκα το ανέκδοτο διαπιστώνοντας ότι μετά την μακρότερη περίοδο ειρήνης που έζησε η ‘Ήπειρος μας, αρχίζουν να πυκνώνουν επικίνδυνα τα  πολεμικά σύννεφα που έφθασαν και στη γειτονιά μας. Οι ηγέτες της εποχής είναι στην πλειοψηφία τους γέροι αστόχαστοι, πολεμοχαρείς και οι απάνθρωπες συνθήκες που είχε επιβάλει η δικτατορία του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού, τους οδήγησε πολλούς  λαούς στο άλλο  άκρο, του φασισμού, με τους κομμουνιστές να περιμένουν, όπως πάντα έκαναν, να εκμεταλλευθούν τη συγκυρία που βολεύει τους οπορτουνιστές και καιροσκόπους.

 

Αντί λοιπόν να επικρατήσει  σ’ αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες του πλανήτη η λογική, άρχισαν να διαγκωνίζονται ποιος μπορεί να κάνει το μεγαλύτερο κακό στη χώρα του και ευρύτερα. Αφού και ο ηγέτης που ο λαός του είχε εκατομμύρια θύματα από τις θηριωδίες του ναζισμού,  προσπαθεί – ασκώντας καθ’ υπερβολήν το νόμιμο δικαίωμα άμυνας της χώρας του – να ξεριζώσει έναν ολόκληρο λαό και κυρίως τα  άμαχα γυναικόπαιδα , ενώ σύσσωμη η διεθνής γνώμη  τιμά  το ολοκαύτωμα. Ζούμε ακραίες καταστάσεις του μεσοπολέμου με όλα τα γνωρίσματα της εποχής και ορισμένοι μικροί μιμούνται τους μεγάλους και υπερθεματίζουν, αγνοώντας τις συνέπειες, οι οποίες δεν θα έχουν πλέον νικητές και ηττημένους αλλά παγκόσμιο όλεθρο και συμφορά.

Όσον αφορά τους μικρομέγαλους δικούς μας,  θα προσθέσω ότι ικανός πολιτικός δεν είναι  αυτός που θα ρίξει τον ‘’Μητσοτάκη’’ αλλά αυτός που με τα έργα του για τη χώρα θα φανεί άξιος να τον διαδεχθεί στην καλύτερη εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων αλλά και στην καρδιά των Ελλήνων. Ας ξανακάνουν τη Βουλή εθνικό κοινοβούλιο με επικράτηση της ομόνοιας και  της κοινής διαβούλευσης και όχι αρένα επίλυσης προσωπικών διαφορών και επικράτησης των φαντασιώσεων για το προσωπικό τους ‘’μεγαλείο‘’. Ο Ελληνικός λαός έμαθε πια να διακρίνει τους χρήσιμους από τους χαρισματικούς  σωτήρες με  ή χωρίς τα γιατροσόφια τους και επιστολές του Χριστού. Οι εύπιστοι και αφελείς  μειώνονται  δραματικά  ή ενισχύουν επικίνδυνα την ακροδεξιά,   Αντώνης .

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

 

          ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

 

 

Στη γενιά μας του 30, σε μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη, κυριαρχούσαν οι δεισιδαιμονίες και οι  προλήψεις, με μηδενικές προσλαμβάνουσες παραστάσεις και δείγματα  εξελίξεων και διεθνούς κοινωνικής ζωής. Φανταστείτε ότι πίστευα ότι ο Κόσμος όλος σταματούσε στα όρια του οπτικού μου πεδίου. Ξαφνικά όμως, στην ηλικία που αρχίσαμε να ‘’κατανοούμε’’ τον γύρω κόσμο άρχισε ο πόλεμος του σαράντα, ο πατέρας μου έφυγε στρατιώτης στην Αλβανία και εγώ, πριν ακόμα πάω στο Δημοτικό,  μεγάλωσα πρόωρα και άρχισα να αισθάνομαι τις ευθύνες του προστάτη της οικογένειας. Το 1941 με την πείνα μάζευα χόρτα με τη μητέρα μου και τα πουλούσα – για τα έξοδα της οικογένειας – στις δυο ταβέρνες της εποχής.

Είδα δίπλα μου Γερμανούς και Ιταλούς να σκοτώνουν ή να συλλαμβάνουν τους άντρες για να τους στείλουν στη Γερμανία για καταναγκαστικά έργα. Δυο φορές συλλάβανε και τον πατέρα μου και με τη μεσολάβηση, τη μια  του κοινοτάρχη μπαρμπαλιά του Καρδάρα και τη δεύτερη του γιατρού Βελόπουλου, τη γλύτωσε. Ο τελευταίος με το τέλος του πολέμου βρέθηκε δολοφονημένος σε ένα ξεροπήγαδο, χωρίς να μάθουμε τον δράστη!!!

Έζησα και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο και όσα επιχείρησαν και διέπραξαν οι κομμουνιστές για να καταλάβουν την εξουσία και να κάνουν τη χώρα μας, σαν τις λοιπές Ανατολικό – ευρωπαϊκές, που βίωσα για πολλά χρόνια και γνώρισα τα χάλια και κυρίως την παντελή ανελευθερία τους. Όλα αυτά σαν εισαγωγή μόνο , γιατί η

ανάμνησή τους με έχει στοιχειώσει , για να φθάσω στο αντικείμενο του τίτλου μου.

Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, στήθηκε μια θεατρική σκηνή δίπλα στην εκκλησία από την Οικογένεια του Βασίλη Στρατηγού. Μαζί με τα παιδιά του  ‘’σκάρωνε’’ παραστάσεις με τα γνωστά κωμειδύλλια της θεατρολογίας της εποχής. Αυτές ήταν οι πρώτες μου θεατρικές εμπειρίες, ακολουθούμενες από καλές μέχρι ευκαιριακές ‘’αρπαχτές’’ παραστάσεις από περιοδεύοντα θέατρα.

Αργότερα στήθηκε ένας ‘’θίασος σκιών’’ σε μια ταράτσα στο κέντρο της πόλης και ‘’χορτάσαμε’’ καραγκιόζη. Οι πονηριές του διεύρυναν το γνωστικό μου πεδίο, αφού παρουσίαζαν και σκηνές από την ελληνική πραγματικότητα. Με το ταξίδι του καραγκιόζη στη σελήνη, άρχισα να αναθεωρώ τις πρώτες εντυπώσεις για την ευρύτητα του Κόσμου αλλά και το θέατρο γενικά και αόριστα. Δεν ασχολήθηκα θεατρολογικά, μου κίνησαν όμως το πρώτο ενδιαφέρον  για τα διάφορα είδη του και άρχισα μεγαλώνοντας να παρακολουθώ θεατρικές παραστάσεις και να διαβάζω θεατρικούς συγγραφείς. Εν τω μεταξύ διαπίστωσα πόσοι Καραγκιόζηδες κυκλοφορούν μεταξύ μας και διεκδικούν να μετατρέψουν τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, σε καραγκιοζούπολη!!!

Τελικά, έπεσε τυχαία στα χέρια μου  ένα έργο του Ιονέσκο, ο Ρινόκερος. Ακολούθησαν η φαλακρή τραγουδίστρια και άλλα. Δεν μπορούσα να τα κατανοήσω απόλυτα και κυρίως, στην αρχή, δεν μπόρεσα να καταλάβω τη σχέση τους με την πραγματικότητα, αλλά μου τράβηξαν το ενδιαφέρον. Το  κατάλαβα πολύ αργότερα, όταν, ύστερα από τρεις δεκαετίες στην Ευρώπη, επέστρεψα οριστικά στη χώρα μου και μάλιστα – μετά τη συνταξιοδότησή μου  – στη μικρή  μου γενέτειρα. Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να επικοινωνήσω και με τους πιο γνωστούς μου και τότε κατάλαβα αυτή την ‘’ιδιαιτερότητα’’ που νόμισα ότι μας απέδιδαν οι ‘’ζηλιάρηδες’’ ευρωπαίοι, επειδή δεν μπορούσαν να απολαύσουν τη δική μας ραστώνη!!! Τελικά  έγινα ένας   αποτελεσματικός ερασιτέχνης ψαράς ,χαρίζοντας τα ψάρια μου, κρατώντας ελάχιστα για τους δικούς μου και την  παρέα για το κρασάκι μας. Έμειναν όμως κάτι ψήγματα αμφιβολιών για τον σκοπό που  υπηρετεί το θέατρο  του παραλόγου.

Με δεδομένο ότι δεν δικαιολογείται η  άγνοια Νόμου, που αγνοείται σκοπίμως από αυτούς που δεν τους βολεύει, φρόντιζα να παρακολουθώ το κανάλι της Βουλής για να τους βλέπω στην  πηγή τους. Διαπίστωσα όμως ότι ο καθένας τους ήθελε   στα μέτρα του και με τα κομματικά του κριτήρια, πιστεύοντας ότι κατέχει την μοναδική αλήθεια. Οι αρχηγοί των κομμάτων θέτουν θέμα κομματικής πειθαρχίας, αφαιρώντας την  αυτοτέλεια του Βουλευτή που μόνος αυτός κατά συνείδηση εκπροσωπεί τους ψηφοφόρους και τα συμφέροντα της περιοχής του   και να αποτελεί κυρίαρχο εκπρόσωπο των πολιτών που τον εξέλεξαν.  Τότε θυμήθηκα τον τρόπο ψηφοφορίας των αρχαίων Αθηναίων με  τα λευκά και μαύρα σφαιρίδια που έριχναν στην ειδική κάλπη . Από τη διαδικασία αυτή επικράτησε μέχρι σήμερα και  η  φράση του έριξα ή θα του ρίξω μαύρο  ή τον μαύρισα.

Ύστερα από 2.500 χρόνια διαπίστωσα ότι διεκδικούν το δικαίωμα να νομοθετούν[ παροτρυνόμενοι και  από το σύνολο των Κομμάτων της αντιπολίτευσης], κάποιες κοινωνικές τάξεις, όπως φοιτητές , γεωργοί, κονταροφόροι με κόκκινα σημαιάκια και άλλοι. Οι πρώτοι μάλιστα διεκδικούν το δικαίωμα να καταλαμβάνουν Πανεπιστήμια, να διαλύουν συνελεύσεις και να ‘’ορίζουν’’ και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με σύνθημα δεν θα αφήσουμε να περάσει η μεταρρύθμιση και άλλα ‘’παράλογα’’, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να διατηρούν τα γνωστά ‘’πυρομαχικά’’ σε αίθουσες του Πανεπιστημίου, αρνούμενοι τον έλεγχο από τις νόμιμες Αρχές της πολιτείας. Αυτά δεν συμβαίνουν σε καμία πολιτισμένη χώρα και τα ‘’ιδιωτικά Πανεπιστήμια’’ τα έχουν όλες οι χώρες του Κόσμου, εκτός της σφύζουσας από τη δημοκρατία και τον νεποτισμό της Κούβας

Με όλες αυτές τις παραστάσεις , εντός της Βουλής και στους δρόμους, κατανόησα πλήρως το θέατρο του παραλόγου, δεν μπορώ όμως να φανταστώ  τι θα  έγραφε, αν ζούσε σήμερα ο Ιονέσκο, που του κλέψανε τις ‘’ιδέες, που μάλλον σατίριζαν την εποχή του και τη διαδέχτηκε στη χώρα του ο Νικολάι Τσαουσέσκου.

Δεν μπορώ  όμως να παραβλέψω τη χθεσινή ‘’χοντράδα’’ του πατριώτη μου αρχηγού του ΚΚΕ, ο οποίος, εφαρμόζοντας τις μεθόδους του ειδώλου του Ιωσήφ Στάλιν, κατέδειξε πόσο επικίνδυνα σκέπτεται, αφού μέχρι τη στιγμή αυτή, δεν ζήτησε ούτε τυπικά συγγνώμη για το επικίνδυνο ολίσθημά του. Κατά τα άλλα διεκδικεί το δικαίωμα να θεωρείται προοδευτικός, ενώ δηλώνει αντίθετος με τον αστικό κοινοβουλευτισμό και Ευρωπαϊκή Ένωση, επιδιώκει όμως τη συμμετοχή εκπροσώπων του για τα λεφτά και το ‘’ροκάνισμα  της Δημοκρατίας εκ των έσω. ’’Αντώνης