AU REVOIR ή ADIEU

 

AU REVOIR ή ADIEU

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΤΑΠΕΙΝΆ ΜΟΥ ΌΠΛΑ

Ζώντας πολλά χρόνια σε γαλλόφωνες χώρες, έχω βιώσει αρκετούς αποχαιρετισμούς , ασπασμούς και άλλες επιδαψιλεύσεις επέλεξα όμως τους δύο χαρακτηριστικότερους του τίτλου. Το au revoir [ εις το επανιδείν] εμπεριέχει την ελπίδα σύντομης επαναντάμωσης και το adieu, που αφορά τον  αποχαιρετισμό μεγαλύτερης και αόριστης διάρκειας. Ενίοτε αποτελεί ευχή αποφυγής του οριστικού χωρισμού, σχετιζόμενο απόλυτα με τη φράση A DIEU , συν Θεώ, με τη βοήθεια του Θεού, με την οποιαδήποτε έννοια μπορεί να αποδοθεί στη φράση, από το ‘’Θεός φυλάξει’’ μέχρι ‘’στα χέρια του Θεού’’.

Αποστέλλοντας το τελευταίο μου πόνημα με e mail ,που από καιρό είχα διακόψει, αποζητώ χαιρετισμό ρεαλιστικό, που δεν θα αποπνέει οτιδήποτε το θλιβερό και μακάβριο , μένοντας στο κλασικό , αόριστο και ίσως ελπιδοφόρο και φυσικό adieu, που αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Αποφεύγω σαφώς το απόλυτα αισιόδοξο au revoir , που θεωρώ για την ηλικία μου υπερβολή και πλεονεξία που εγγίζει τα όρια του παλιμπαιδισμού.

Πριν καταλήξω στον γαλλικό τίτλο, που ενδεχομένως μπορεί να εκληφθεί και σαν επίδειξη γαλλοφωνίας,ενώ πόρρω απέχει από την αλήθεια, τριγύριζε στο μυαλό μου το παλιό και τετριμμένο ΄΄κύκνειο άσμα’’ που ίσως να ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Το απέφυγα όμως διότι δεν βρίσκω κοινά γνωρίσματά μου με τον κακόφωνο κύκνο, με την πραγματική ή αλληγορική σημασία, αφού από παιδί κελαηδούσα σαν πουλί και κατέληξα κύκνος στα τελευταία γιατί απέχω συνειδητά από κάθε είδους τραγούδι, παρά τις επανειλημμένες προτάσεις που μου έγιναν από τη χορωδία. Μπορεί και να μην έχω πια την παλιά μελωδική μου φωνή [ αυτό δεν το δοκίμασα καν], περιοριζόμενος στον γραπτό λόγο, που με κρατάει , σαν τον τελευταίο χορευτή, που κλείνει τον χορό της ζωής.

Φοβάμαι ότι πολλοί από σας μελαγχόλησαν, αν και αναφερόμουν γενικά στα ανθρώπινα βιώματα, που με λίγη επιμέλεια στην ανάγνωση μπορούν να αποκαλυφθούν ότι αποτελούν κομμάτι αυτογνωσίας. Στην πράξη όλοι ψαχνόμαστε να βρούμε τις αλήθειες μας και να τις ερμηνεύσουμε, διαπιστώνοντας ποιες και πόσες υπήρξαν αληθινές και πόσες άλλες ήταν δημιουργήματα της φαντασίας η απλές επιθυμίες μας, για να ωραιοποιήσουμε τη ζωή μας, γιατί τελικά όλα είναι ένα ψέμα όχι για να ξεγελάσουμε τους άλλους αλλά για να νοιώθουμε εμείς καλύτεροι.

Ύστερα από όσα συνομολογήσαμε σιωπηρά, νομίζω ότι ταιριάζει σαν αποχαιρετισμός το ADIEU , με την οποιαδήποτε ερμηνεία του, για να δικαιώσουμε και τον τίτλο. Adieu λοιπόν φίλοι αναγνώστες μου, που είχατε την υπομονή και την ευγένεια να με αποδεχθείτε. Αντώνης

ΣΥΓΧΟΝΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΜΕ ΤΑΡΖΑΝ ΚΑΙ ΤΣΙΤΕΣ

 

ΣΎΓΧΡΟΝΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΜΕ ΤΑΡΖΑΝ ΚΑΙ ΤΣΙΤΕΣ

   

1. Από μικρός θαύμαζα τα κατορθώματα του Ταρζάν και τις ζαβολιές της Τσίτας. Η τελευταία με τις πονηριές της αποτελούσε τον αχώριστο φίλο και συνεργάτη του ήρωα της ζούγκλας όχι όμως πάντα με ανιδιοτέλεια, για να κρατήσει την εύνοια και προστασία της από τους κινδύνους που την περιέβαλλαν .

   Το ίδιο συμβαίνει και στη σημερινή πολιτισμένη κοινωνία μας, με τη διαφορά ότι πολλοί παριστάνουν τον Ταρζάν ενώ δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο ηθικής ή δυναμικότητας μαζί του . Όσα όμως συνέβαιναν στη ζούγκλα επαναλαμβάνονται και στην εποχή μας, με αμέτρητους ‘’γατόπαρδους’’ να πλαισιώνουν τους παντοειδείς σύγχρονους ταρζάν.

   Θα μου πείτε γιατί το κάνουν αυτό στη δική μας ζούγκλα;;; Μα είναι απλό, οι μεν πρώτοι θέλουν να δείξουν το νταηλίκι τους [ ας μη λέμε ονόματα] για τη διεκδίκηση της εξουσίας, οι δε γατόπαρδοι για να αποκομίσουν τα δικά τους οφέλη από τους κατέχοντες την εξουσία ‘’περιστασιακούς’’ φίλους ,τα οποία δεν είναι λίγα. Όταν αλλάξουν τα πράγματα αλλάζουν και οι σύγχρονες τσίτες, που προβλέπουν πριν από κάθε δημοσκόπηση ποιος θα επικρατήσει για να πάνε μαζί του. Οι Έλληνες είναι πάντα με το μέρος των νικητών , αδιαφορώντας για ιδεολογίες και λοιπά συνθήματα, αρχίζοντας, από το σχολείο με τα αποκαλούμενα δεκαπενταμελή και τους αφισοκολλητές.

   Δεν επιθυμώ να κατονομάσω τους πρώτους αφού τους ξέρουμε όλοι, ενώ οι δεύτεροι είναι τα ‘’κομματόσκυλα’’ τα οποία διαγκωνίζονται με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο για να εξασφαλίσουν τα προνόμια που προσφέρει η εξουσία στους ‘’παρακοιμώμενους’’.

   Για τα υπόλοιπα υπάρχουν πάντα τα κορόιδα , τα οποία έχουν την υποχρέωση για την τήρηση των Νόμων και του Συντάγματος, το πρώτο άρθρο του οποίου αναφέρει όλες τις πρόνοιες από τον λαό και για τον λαό.

   Όπως γράφω και στον υπότιτλο, το παρόν αποτελεί ευθυμογράφημα και συνεπώς μην περιμένετε να ασχοληθώ διεξοδικότερα με όσα συμβαίνουν με τα Κόμματα ταμπέλες και ευήκοους τίτλους [ δεξιός, αριστερός, προοδευτικός, ριζοσπάστης] και άλλα σχετικά, που έχουν εκλείψει οριστικά με αποκλειστικό σκοπό να δελεάσουν τους ‘’πιστούς κομματικούς στρατούς’’, τους οποίους κινούν με συνθήματα, συκοφαντίες και τσιτάτα, για την προβολή και προώθηση τους στις ‘’μάζες’’ , που είναι έτοιμες για κάθε κινητοποίηση επιβολής των σοφών κομματικών τους εντολέων.

   Σήμερα όμως θα αντλήσω παραδείγματα και θα αναφερθώ ανώνυμα σε μια σύγχρονη μικρή ζούγκλα, στα πλαίσια της οικογένειας. Πρόκειται για μια τυπική ελληνική οικογένεια, με δυο μικρούς γατόπαρδους και μια μητέρα που, λόγω συνθηκών, αναγκάζεται μόνη να το παίξει Ταρζάν. Τό πρόβλημα είναι ότι η μητέρα είναι εργαζόμενη και επιβαρύνεται με πρόσθετα γονεϊκά προβλήματα, που δεν έχουν τελειωμό. Εάν ζούσαμε σε μια ακμάζουσα και προνοιακή [ δεν λέω σοσιαλιστική διότι έχει χάσει το νόημά της] κοινωνία, θα μπορούσε να απαλλαγή από ένα μεγάλο μέρος των συνεχών προκλήσεων των γατόπαρδων [ μικρών και μεγάλων] που της κλέβουν κάθε ελεύθερη προσωπική στιγμή και της σπάνε τα νεύρα. Το θέμα είναι ότι η ίδια έσπευσε να ανταποκριθεί το πανελλήνιο δημογραφικό πρόβλημα και το χειρότερο ότι όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, αδυνατούντες να βοηθήσουν ή να δείξουν κατανόηση στα γενικότερα προβλήματα που έχει επωμισθεί, χωρίς να τα συμμερίζονται η πολιτεία και οι παρατρεχάμενοι. Εν τω μεταξύ οι τσίτες, μικρές και μεγάλες εκμεταλλεύονται την προσπάθεια πλήρους ανταπόκρισης του ΄΄Ταρζάν’’ και πιέζουν περισσότερο, με σκοπό να κατοχυρώσουν τις απαιτήσεις τους. Πραγματική ζούγκλα δηλαδή χωρίς όνομα!!! Αντώνης

ΣΥΝΕΙΔΗΤΉ ΨΕΥΔΟΡΚΙΑ

 

Σ

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΨΕΥΔΟΡΚΙΑ

1. Δεν είμαι νομικός, γνωρίζω όμως – όπως οφείλω ως πολίτης μιας ευνομούμενης χώρας - ότι η ‘’ καταπάτηση’’ του όρκου θεωρείται ψευδορκία. Η συνειδητή μάλιστα τιμωρείται αυστηρά από τη μοναδική αρμόδια κατά το Σύνταγμα Δικαστική Εξουσία. Οι Βουλευτές ορκίζονται πριν από την ανάληψη των καθηκόντων τους με τον ακόλουθο όρκο :«Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοιούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου». Με διαφορετική διατύπωση ορκίζονται και οι άθεοι και αλλόθρησκοι.

   Ύστερα από όλα αυτά δεν μπορώ να διανοηθώ πώς είναι δυνατόν, πρόσωπα ‘’δυνάμει μέλη μελλοντικής διακυβέρνησης της χώρας’’ να μην τηρούν τον όρκο τους και να αμφισβητούν το Σύνταγμα και τις διατάξεις των Νόμων. Πέραν της ψευδορκίας, η στάση τους αποτελεί, πράξη αντισυνταγματικότητας και πρόκληση στοιχείων ολοκληρωτισμού, για μια ευρωπαϊκή χώρα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης .

   1. Ας μας εξηγήσουν οι βάναυσα και παράνομα αντιδρώντες, ποια διάταξη καταργεί την ανεξαρτησία των τριών εξουσιών και επιτρέπει στη Νομική εξουσία να ελέγχει τη Δικαστική, όπως πρότεινε πρόσφατα σύσσωμη η αντιπολίτευση;;; Η Δικαιοσύνη, ως ανεξάρτητη εξουσία διαθέτει τα δικά της όργανα ελέγχου. Η πραξικοπηματική πρόταση της αντιπολίτευσης να καλέσουν την αρμόδια Εισαγγελέα σε ‘’ανάκριση’’ στη Βουλή, θυμίζει σύγχρονη Αλβανία με την υπόθεση Μπελέρη και παλαιότερες καταστάσεις των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να αντιμετωπίσει τα υπαρξιακά της προβλήματα με όρους ολοκληρωτικών καθεστώτων δεν περιποιεί τιμή στους εμμένοντες στο πραξικόπημα τους .

Είναι κρίμα για αρχηγό Κόμματος ,που θεωρείται ότι ανήκει στον δημοκρατικό άξονα και υπηρέτησε στο Ευρωκοινοβούλιο επί μακρόν, να μην κρατήσει τίποτα από όσα βίωσε και είδε να εφαρμόζονται στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί που αμφισβητούν το Σύνταγμα να θέλουν να κυβερνήσουν τη χώρα ;;; Αυτό θυμίζει άλλες εποχές, που βίωσα προσωπικά στην έρμη αυτή χώρα και νομίζω ότι παρήλθαν ανεπιστρεπτί οι μαύρες εποχές που αιματοκύλισαν την πατρίδα μας για την εξουσία και την επιβολή των ιδεοληψιών κάποιων οπορτουνιστών, που ευτυχώς δεν μας έκαναν Βόρεια Κορέα!!!

0. Αυτή τη φορά θα επικαλεσθώ τη μοναδική απάντηση που ταιριάζει στην περίπτωση : ‘’Αιδώς Αργείοι’’, για να αποφύγω τα χειρότερα που έχω στο μυαλό μου και απηχούν τη γενικότερη κοινή γνώμη, για ανθρώπους που θέλουν να μας κυβερνήσουν.

   Αντώνης

1. 
   

 

        ΓΑΙΔΟΥΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ

 

 

Τα καημένα τα γαϊδουράκια υπήρξαν ανέκαθεν τα πρώτα μεταφορικά μέσα και  οι πιο  πιστοί  φίλοι  και βοηθοί του ανθρώπου στη γεωργία και τις λοιπές αναγκαιότητες των παλαιότερων εποχών.

Πρόκειται για θηλαστικά που βοηθούσαν στη μεταφορά ανθρώπων και προϊόντων  και γενικότερα  αποτέλεσαν τον άμεσο συνεργάτη του ανθρώπου για χιλιάδες χρόνια. Στα ίδια ζώα αναφέρεται και η μεταφορά [επί πώλου όνου – γαϊδουράκι] του Ιησού στην Ιερουσαλήμ όπου, μεταξύ άλλων, έδιωξε με ένα μαστίγιο τους εμπόρους από τον ναό, τον οποίο είχαν μετατρέψει σε σπήλαιο ληστών.«Ο ᾿Ιησοῦς εἶχε βρεῖ ἕνα γαϊδουράκι καὶ κάθισε πάνω του, ὅπως λέει ἡ Γραφή· Μὴ φοβᾶσαι θυγατέρα μου, πόλη τῆς Σιών· νά ποὺ ἔρχεται σ’ ἐσένα ὁ βασιλιάς σου, σὲ γαϊδουράκι πάνω καθισμένος».

Παραμένει μεγάλο ερώτημα γιατί  χρησιμοποιήθηκε η ίδια αυτή λέξη για να περιγράψει τους πολύ κακούς ανθρώπινους χαρακτήρες. Ίσως με τον τρόπο αυτό έγινε προσπάθεια να διαιωνισθεί το όνομά τους σε πολλά ανθρώπινα όντα, τα οποία αριθμητικώς  υπερκαλύπτουν τους  φθίνοντες αγαπημένους φίλους και βοηθούς του ανθρώπου παλαιότερων εποχών. Χρησιμοποιήθηκε μάλιστα ο αντευφημισμός αυτός για να περιγράψει εντονότερα την εκτεταμένη αχρειότητα σε μεγάλο αριθμό των σημερινών συνανθρώπων μας.

Περιορισμένο αριθμό των συμπαθών αυτών ζώων συναντάμε ακόμα σε κάποια νησιά να προσφέρουν τουριστικές υπηρεσίες και ατραξιόν για τους ξένους που επισκέπτονται τη χώρα μας, ώστε να υποβοηθηθούν στη μεταφορά τους σε δύσβατους χώρους, ρισκάροντας την ακεραιότητα των ευγενικών αυτών ζώων, σε μια εποχή που όλοι και όλα έχουν μπει ενεργά στο παιχνίδι του κέρδους.

Κάποια σύγχρονα ανθρωπόμορφα γαϊδουράκια  έχουν πάρει το όνομά τους χωρίς  καμιά σχέση με τον χαρακτήρα και την χρησιμότητα των ομώνυμων θηλαστικών.

Καταλήγω με την επιβεβαιωμένη διαπίστωση ότι η κοινωνία μας κατακλύζεται από τα ανθρωποειδή γαϊδούρια, τα οποία ατυχώς  για αυτήν,  όσο πάνε και αυξάνουν,  υπό τον μανδύα διάφορων προσχηματικών  ευήκοων τίτλων. Αντώνης 

ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ - ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΛΟΓΙΚΉΣ

 

      ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ

              Παιχνίδια Λογικής

 

Είναι μια διαπίστωση που δεν αμφισβητείται από κανένα, αφού, κατά κοινή ομολογία, τα πάντα είναι ρευστά . Πριν όμως  μπούμε στην  εποχή μας, θα αρχίσω από τα προσωπικά μου, που επίσης και ίσως δικαίως δεν πάνε καλά και το θεωρώ λογικό και αναμενόμενο, ‘’δεδομένων των αναλογιών’’, όπως λέγαμε παλιά, που μιλούσαμε ακόμα Ελληνικά. Αυτό αφορά μόνο εμένα και αποτελεί  μια φυσική ηλικιακή συνέπεια, που  αφορά την παράταση επιβίωσης, για την οποία ουδόλως  ενδιαφέρομαι .

Πάμε λοιπόν παρακάτω, στα γενικότερα και σημαντικά  υπαρξιακά  παγκόσμια προβλήματα που αφορούν τη ζωή ανθρώπινων υπάρξεων για το παρόν και το ‘’ άγνωστο’’   μέλλον τους. 

Δεν θα αναφερθώ καθόλου στα εσωτερικά μας που είναι  χιλιοειπωμένα, αλλά στα παγκόσμια, όπου τίποτα πια δεν είναι βέβαιο και δεδομένο.    Έχουμε αρχίσει να ξαναζούμε καταστάσεις πολέμων, με  αναμενόμενη εξέλιξη τη  γενίκευσή τους, αφού η μοναδική δύναμη που θα μπορούσε να τους αναστείλει είναι ο ΟΗΕ. Αυτός είναι αδρανοποιημένος, αφού μόνιμα μέλη του με δικαίωμα βέτο πρωτοστατούν στις εμπόλεμες περιοχές, απειλώντας μάλιστα και με  χρήση των πυρηνικών όπλων. Το τελευταίο το θεωρώ μάλλον ως αιωρούμενη απειλή, για να εκβιάσει λύσεις στα επιδιωκόμενα που δεν τους εξυπηρετούν, αφού γνωρίζουν καλά ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι και οι απειλούντες ενδιαφέρονται για τον εαυτούλη τους ,για να καρπωθούν και απολαύσουν τον λαϊκό πλούτο που σφετερίστηκαν με την πλαστή ιδεολογική τους μετάλλαξη.

 Από την άλλη πλευρά είναι αστείο μια ηγέτιδα χώρα να μην μπορεί να υποδείξει δυο υποψήφιους της ‘’προκοπής’’ για την προεδρία της. Είναι σχεδόν γελοίο να φθάνουμε στην δωδεκάτη για να εξαναγκάζεται να ομολογήσει ο σχεδόν συνομήλικός μου την αδυναμία του να συνεχίσει την υποψηφιότητά του.  Ευτυχώς την τελευταία στιγμή, φάνηκε κάποιο φως στο τούνελ που ανοίγει κάποιες προοπτικές να περισωθεί  ό,τι ακόμα μπορεί να σωθεί. Ο έτερος υποψήφιος – υπόδικος με αμέτρητες  σοβαρές κατηγορίες  και εκκρεμούσες δίκες σε βάρος του – με ύφος που  τρομάζει , δηλώνει ότι η Αμερική θα κλειστεί  στον εαυτό της, αδιαφορώντας για τις υποχρεώσεις της  έναντι των συμμάχων της.

Θα κλείσω, συντομεύοντας για τους γνωστούς προσωπικούς μου λόγους, με το Κυπριακό  που όλοι  οι μεγάλοι , ομνύοντας υποκριτικά στη δημοκρατία, ανέχονται για 50 συναπτά χρόνια, την παράνομη εισβολή και κατοχή μιας ανεξάρτητης χώρας, μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Δεν είναι μόνο ένα απλό πρόβλημα διεθνούς δικαίου, που ζητείται η επίλυσή του, αλλά μια μακρόχρονη υποχρέωση όλων των μεγάλων, που  κωφεύουν και χαϊδεύουν τα αφτιά της Τουρκίας των 80 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων – πελατών για εμπορικούς και άλλους  παρεμφερείς λόγους. Η χώρα αυτή διεκδικεί την επαναφορά της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και θέλουν να την κρατήσουν σε μια δημοκρατική συμμαχία, ενώ έχει εξελιχθεί σε  δικτατορία με αναθεωρητικές θέσεις. Το μόνο που μπορώ να πω, χωρίς φόβο και πάθος είναι ‘’ντροπή’’ στον υποτιθέμενο πολιτισμένο κόσμο που επικαλείται φαρισαϊκά τη δημοκρατία αλλά ανέχεται την καταπάτηση του διεθνούς δικαίου και κρατεί αιχμάλωτη μια ολόκληρη σύγχρονη δημοκρατία, κρατώντας  τους κατοίκους της αιχμάλωτους στην ίδια τους τη χώρα.   Αντώνης

 

Ο ΤΡΥΦΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΠΕΛΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

                        Ο ΤΡΥΦΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΠΕΛΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Κάνοντας ζάπινγκ στην τηλεόραση έπεσα σε ένα καβγά και έκανα μια στάση να τον απολαύσω. Μιλούσε μια κυρία σε ένα τηλεοπτικό πάνελ και τη διέκοψε από το τηλέφωνο το γνωστό κοπέλι της πολιτικής, με λεξιλόγιο ακατονόμαστο,. Ήταν τόσο χυδαίο το ύφος της διακοπής, που ανάγκασε τον αρχηγό του κόμματος να της  ζητήσει συγγνώμη.  Πέραν αυτού ουδέν, διότι το κοπέλι φαίνεται ότι - τους έχει όλους - όπως επανέλαβε σε νεώτερη δήλωσή του  με την οποία  δηλώνει – ότι δεν παίρνει πίσω ούτε λέξη.

Το περιστατικό μου θύμισε μια παλιά προσωπική μου εμπειρία από το 1953, όταν παρουσιάστηκα στο Χαϊδάρι στο στρατό. Ελλείψει θαλάμου μας έβαλαν για κάποιες ημέρες ανά δύο στα λουτρά του στρατοπέδου, δίνοντάς μας από ένα στρώμα και μια κουβέρτα στον καθένα. Στον ύπνο μου φαίνεται ότι ενόχλησα άθελά μου τον διπλανό μου Τρύφωνα από τον Αποκόρωνο Χανίων, ο οποίος έκανε μια κίνηση για μαχαίρι και μου είπε επιτακτικά, αν μου ξανατραβήξεις την κουβέρτα   ‘’θα σε γεμίσω κουμπότρυπες’’. Επειδή δεν τον γνώριζα φοβήθηκα και την επομένη τον ρώτησα τι εννοούσε με την απειλή του. Μου εξήγησε ότι στην περιοχή του, το συνηθίζουν για να πάρουν τον αέρα του άλλου και να δείξουν την παλληκαριά τους.

Στη συνέχεια που γνωριστήκαμε καλύτερα, είδα ότι ήταν πολύ καλό παιδί και γίναμε φίλοι. Διερωτώμαι δε συνειρμικά ότι μπορεί να έκανε το ’ίδιο και το κοπέλι της Βουλής, για να πάρει τον αέρα των υπολοίπων και από ότι προκύπτει μάλλον το πέτυχε. Να σημειώσουμε εδώ ότι το κάνει συχνά και μέσα στη βουλή, συνοδεύοντας πάντα την απειλή του με τη φράση – σας έχω όλους – εννοώντας υποθέτω ότι έχει στοιχεία σε βάρος τους. Ελπίζω να μην εννοεί αυτό αλλά  η όλη του κίνηση να δικαιώνει τους συντρόφους του που αποδίδουν τη στάση του σε ιδιομορφία και γραφικότητα – όπως λένε.

Τον τελευταίο καιρό ακούμε πολλά και διάφορα και μάλιστα εκ των έσω σε κάποια κόμματα, ακολουθούμενα από παραιτήσεις στελεχών που οι ίδιοι θεωρούσαν σημαντικά. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία  και μάλιστα με την επίκληση ανάλογης στάσης στελέχους της Κυβέρνησης, διότι η ενδεχόμενη  επανάληψη λάθους δεν είναι δυνατόν, να αποτελεί άλλοθι. Στην περίπτωση που συμβαίνει  και σε άλλους χώρους οφείλουν να το καταγγείλουν στη δικαιοσύνη, η οποία στη δημοκρατία που ισχυρίζονται ότι υπηρετ0ούν  όλοι, δεν επιτρέπονται ανάλογες καταστάσεις.

Ήθελα να γράψω πολλά ακόμα αλλά πρώτον δεν μου αρέσει να ρίχνω λάδι στη φωτιά και δεύτερον εξ ίσου σπουδαίο, είναι ότι η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να το κάνω. Τα μάτια και τα χέρια άρχισαν να μη μπορούν να ακολουθήσουν την ταχύτητα της σκέψης και  ίσως το παρόν να είναι ένα από τα τελευταία μου πονήματα. Θυμίζω απλά ότι τελευταία έγραψα αρκετά, που δημοσίευσα μόνο στην ιστοσελίδα μου anpantar,blogspot.con, όπως θα κάνω στην συνέχεια όταν μπορώ. Εκεί με διαβάζει ο φίλος μου ο Αλέξης , πολλές εκατοντάδες και χιλιάδες αναγνωστών στην Κίνα , το Χονγκ Κονγκ, στις ΗΠΑ και αλλού και άλλοι συνάδελφοι, όπως μου δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία του ιστολογίου μου.  Αντώνης

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

 

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΆΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

 

Κάποιες αστόχαστες οργανώσεις γυναικών, επιμένουν στην άδικη διάκριση ανάμεσα στα δύο ή περισσότερα φύλα,  με στοχοποίηση των ανδρών, με τη δημοσιότητα που πήρε στην εποχή μας ή οικογενειακή βία. Εγώ που είμαι υπερήλικας και υπέρμαχος των γυναικών,  έχω ζήσει χειρότερες διακρίσεις σε βάρος τους και είμαι σίγουρος ότι δεν φταίνε μόνο οι άνδρες αλλά και ο ξεχωριστός τρόπος που τους μεγάλωσαν οι μητέρες τους, για να ελέγχουν το σπιτικό μετά τον γάμο του κανακάρη τους. Το φαινόμενο έχει μεν περιοριστεί αλλά δεν εξαλείφτηκε, ιδιαίτερα στην επαρχία, όπου η ‘’καλή’’ πεθερά υποκαθιστά την οικογενειακή επιμέλεια με την απόλυτη κηδεμονία. Υπάρχει και μια παλιά ρήση που συνιστά στις ‘’νύφες’’ να προσέχουν περισσότερο τους συζύγους τους για να έχουν την ‘’ανοχή’’ της πεθεράς!!!

Θυμάμαι κάποιους ορεινούς πληθυσμούς, που στα χρόνια του εμφυλίου μετακινήθηκαν στην πόλη μας ,έφεραν και πρωτόγνωρες εικόνες.. Μας ξάφνιασε το θέαμα της επιστροφής του ζεύγους από τη συλλογή καυσόξυλων, με τον σύζυγο καβάλα στον γάιδαρο και τη σύζυγο πεζή, να σέρνει το ζώο, ‘’ζαλικωμένη’’ με τα καυσόξυλα. [Ζαλίγκα!! (Η λέξη είναι Σλάβικη). Αλλού τη λένε "καλικούτσα" ή "αγκάνια"...

Οι ξωμάχοι των χωριών μας - κατά κύριο λόγο οι γυναίκες - ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει να ζαλικώνεσαι το "κλαρί" για τις γίδες και τα άλλα ζωντανά... Να το "κόβεις στον ώμο", δένοντάς το - με μοναδικό τρόπο - με την "κανναβιά" (τριχιά) και να φτάνεις στο σπίτι "κοντανασαίνοντας" μη σε πιάσει η νύχτα στο δρόμο...]

 

Οι γυναίκες έπεσαν θύματα φιλόδοξων ομόφυλών τους, που διεκδικούσαν προσωπικές διακρίσεις και τους ‘’έπεσαν γάντι’’ οι πολλαπλές και διάφορες γυναικείες οργανώσεις κατά των ανδρών, ενώ έπρεπε να τους έχουν συμμάχους. Για παράδειγμα αντί να  καταφέρονται κατά των ανδρών για τα υψηλότερα – που δεν ισχύει στη χώρα μας - και τις αποδοχές τους, θα μπορούσαν να ζητούν την εξομοίωσή τους που δικαιούνται. Οι γυναίκες ανήκουν ασυζητητί στο ανθρώπινο γένος και όχι στα ‘’ανθρωποειδή, όπως θέλουν κάποιοι να  παρουσιάσουν , την Φούλα και την Κάστρω  [σύζυγος και πεθερά] που δολοφόνησαν ύπουλα τον ‘’καημένο Αθανασόπουλο’’ όπως τον αναφέρει το σχετικό άσμα της εποχής.

Οι γυναίκες δικαιούνται ανεξαιρέτως να απολαμβάνουν  της απόλυτης ισονομίας και ισοπολιτείας με τους άνδρες με ευθύνη της πολιτείας που έχει τη δυνατότητα και την υποχρέωση να εφαρμόσει το Σύνταγμα. Η ισότητα ως έκφραση αποτελεί ‘’φενάκη’’, καθότι αφορά μαθηματικό όρο και έχει σχέση με τα μεγέθη. Οι γυναικείες διεκδικήσεις  πρέπει να αρχίζουν από την οικογένεια με την ορθή και ισότιμη ανατροφή  των παιδιών τους , που θα δημιουργήσουν τους μελλοντικούς σωστούς άνδρες.

Θυμάμαι την εποχή της σύνταξης του νέου οικογενειακού δικαίου, κάποιες κυρίες με πολλά χρόνια στην πλάτη και μέλη της οργάνωσης [ΕΓΕ],  μιλούσαν στην κρατική  τηλεόραση της ΥΕΝΕΔ για την απόλυτη ‘’ισότητα’’ των δύο [τότε] φύλων και πρότειναν την υποχρεωτική στράτευσή τους , από την οποίαν δεν κινδύνευαν οι ίδιες. Οι κακοί όπως παρουσιάζονται άνδρες δεν το ζήτησαν ποτέ αυτό, αναγνωρίζοντας τον  ρόλο των γυναικών στην οικογένεια. Όσον δε αφορά τη φυσική ανισότητα των δύο φύλων,  προκύπτει έμμεσα από το γεγονός ότι υπερτερούν τα γυναικεία θύματα στην ενδοοικογενειακή βία, αφού η γυναικεία περιορίζεται στα νύχια για να φανεί ότι αν μπορούσαν θα έκαναν ίσως περισσότερα και αυτό δεν αποτελεί ισότητα στη δύναμη.

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι  οι γυναίκες είναι άνθρωποι, δικαιούμενες απόλυτη ισονομία , χωρίς διακρίσεις. Είναι ενδεχόμενο να έχουν παρασυρθεί από τον αριθμό των δημοσιευόμενων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας., σας πληροφορώ όμως ότι και η μοίρα των ανδρών δεν είναι πάντοτε καλύτερη.  Αντώνης