ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

 

                ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

                  ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

 

 

1.-Τι ήταν αυτό πάλι που μας ανήγγειλε ο Πλανητάρχης κ. Τράμπ τις πρωινές ώρες;;; Είπε ότι σταμάτησε ο Πόλεμος του Ισραήλ με το Ιράν και προφανώς όλοι χαρήκαμε. Δεν μας εξήγησε βέβαια τι ακριβώς έγινε και με ποια ανταλλάγματα και κυρίως ποιος θα τα πληρώσει. Προσωπικά το είδα σαν μια ευπρόσδεκτη ‘’καλοστημένη παράσταση’’ που έγινε στις πλάτες άλλων, για να δείξει κυρίως στους Αμερικανούς την ‘’επιτυχία του’’.

Ο κ. Τράμπ είχε δηλώσει, όταν ανέλαβε την εξουσία, ότι μέσα σε 100 ημέρες θα σταματήσει τους πολέμους στη Γάζα και στην Ουκρανία. Χαρακτήρισε τον Πρόεδρο της Ουκρανίας δικτάτορα και πήρε θέση υπέρ ενός πραγματικού δικτάτορα που έκανε εισβολή στην Ουκρανία, εκβιάζοντας έτσι την παραχώρηση  των σπάνιων γαιών της χώρας.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον ΠΟΛΕΜΟ και ΕΙΡΗΝΗ Ισραήλ – Ιράν και προσπαθώ να ανακαλύψω τι βρίσκεται πίσω από την καλοστημένη αυτή παράσταση, διότι και καλοστημένη ήταν αλλά και  παράσταση, ίσως δε και μια νέα συναλλαγή. Φοβάμαι ότι πριν επιχειρήσει τη σπουδαία δοκιμή των ειδικών βομβών στον χώρο εμπλουτισμού του ουρανίου είχε βεβαιωθεί ότι οι Ιρανοί είχαν μεταφέρει το ουράνιο σε άλλο χώρο [αφού οι δορυφόροι παρακολουθούσαν κάθε κίνηση]. Το Ιράν του ανταπέδωσε την ευγενική χειρονομία, ειδοποιώντας τις ΗΠΑ άμεσα ή έμμεσα για την ‘’εκδίκησή’’ τους  με 10 πυραύλους μικρού βεληνεκούς, σε αμερικανικές βάσεις της περιοχής. Εξ αυτών οι 9 εξουδετερώθηκαν και ο 10^ος έπεσε στα χωράφια.

Όσα ακολουθούν  αφορούν και τους τρεις ‘’αντιπάλους’’

Το Ιράν δέχτηκε γιατί το Ισραήλ τους  είχε ‘’ξεδοντιάσει’’ και έπνεε τα λοίσθια. Συνεπώς ήθελε μια μικρή διακοπή των συρράξεων για να ανακάμψει, διατηρώντας όμως στο Σύνταγμά του την εξαφάνιση του εβραϊκού στοιχείου από την περιοχή.  Προφανώς θα υπαναχωρήσει σύντομα, αν και συνέχισε  και μετά την εκεχειρία , ‘’χωρίς να υποπέσει στην αντίληψη του κ. Τράμπ’’, ο οποίος όμως δεν παρέλειψε να κατακρίνει ανάλογη παρασπονδία του Ισραήλ, που  του άνοιξε το δρόμο. Το Ισραήλ, εξουθενωμένο αλλά με πλήρη επικράτηση και χωρίς να πλήξη τους αμάχους, αν και νικητής, υπάκουσε στις εντολές του κ. Τράμπ. Ο τελευταίος έκανε τα πάντα για να κρατήσει τη ‘’δόξα’’ με το μέρος του και  παρουσιάστηκε σαν   ειρηνοποιός – διεκδικώντας και το Νόμπελ Ειρήνης. Έτσι λοιπόν έκαναν μια ανακωχή ανάγκης – ο καθένας για ίδιο όφελος - και  όλοι δείχνουν χαρούμενοι και ευτυχείς.

2.- Η εναλλαγή του Πολέμου με την ειρήνη,μου έφερε στον νου το ομότιτλο μυθιστόρημα του Τολστόι  του 1869. Είναι έργο επικής διάστασης, σκιαγραφεί με πολλές λεπτομέρειες όλα  τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εξαιτίας της γαλλικής εισβολής στη Ρωσία, περιγράφοντας συνάμα και τον αντίκτυπο της εποχής του Ναπολέοντα στην τσαρική κοινωνία, όπως φαίνεται μέσα από τα μάτια   ρωσικών αριστοκρατικών οικογενειών. Κάτι ανάλογο  αναμένουμε και στον σημερινό ΠΟΛΕΜΟ που απρόσμενα τον ονόμασαν ΕΙΡΗΝΗ, με τον Αμερικανό Πρόεδρο να μιλάει για το προσωπικό του θαύμα, άγνωστης όμως διάρκειας, και το μίσος ριζωμένο στην περιοχή!!!

Κατά τον   διάσημο Γάλλο συγγραφέα  Ρομαίν Ρολάν ‘’Για να αντιληφθείς   τη δύναμη του Πόλεμος και Ειρήνη πρέπει  να ανυψωθείς πάνω από αυτόν και να αγκαλιάσεις με το βλέμμα σου τον ανοιχτό ορίζοντα. Τότε θα νιώσεις το ομηρικό πνεύμα του έργου και τη γαλήνη των αιώνιων νόμων’’. Και ο νοών νοήτω!!! Αντώνης

Η ΠΕΝΊΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

 

          Η ΠΕΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ  ΗΓΕΣΙΑΣ

 

 

Ο Κόσμος ολόκληρος συνταράσσεται από πολέμους , με απρόβλεπτες συνέπειες και η παγκόσμια ηγεσία ευρίσκεται εν υπνώσει και κατατρύχεται από διάφορα συμπλέγματα. Είναι η πρώτη φορά, στα μεταπολεμικά χρόνια, που παρατηρείται τόσο εκτεταμένη ανικανότητα των ανθρώπων που καθορίζουν τις τύχες του Πλανήτη μας και στους παγκόσμιους Οργανισμούς.

Βιώνουμε μια εποχή των ‘’μοναχικών λύκων’’ [και ας με συγχωρήσουν τα ζώα για αυτήν μου την παρομοίωση] που τον κόσμο μας κυβερνούν συμπλεγματικοί και ‘’ψυχοπαθείς’’  ηγέτες, οι οποίοι καταπατούν κάθε διεθνή διάταξη, ακόμα και την κοινή λογική, για να επιβάλουν την ύπαρξή τους. Έχουμε μπει σε ένα κύκλο σχιζοφρένειας,  στην οποία αδυνατούμε  να αντιδράσουμε. Ο κόσμος μας έχει τρελαθεί, αγνοώντας κάθε συνέπεια των πράξεών του και ενδιαφέρονται μόνο για ασφαλή ‘’καταφύγια’’ που θα τους εξασφαλίσουν την προσωπική επιβίωση, για τη διαιώνιση του είδους τους!!!

Έχω ασχοληθεί στο παρελθόν, με αφορμή την ωραία ταινία με τον Ούγγο Τονιάτσι και θέμα τους την ομοφυλία,  με την ‘’τρέλα’’ της εποχής, με το περιβόητο ‘’σπίτι με τις τρελές, δεν μπορούσα όμως να φαντασθώ  την εξέλιξη   της ομοφυλίας ,  πολύ δε περισσότερο  την παγκόσμια τρέλα της εποχής μας.

Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με το θέμα, αρκούμενος στην εισαγωγή του παρόντος και την αναδημοσιοποίηση δύο παλιότερων κειμένων μου που σχολιάζουν τη σχετική κωμωδία και την Ελληνική μόνο επικαιρότητα. Τα σύγχρονα διεθνή τα γνωρίζετε όλοι από τα συνεχή  ρεπορτάζ. Αντώνης

       ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ     

   ΤΟ  ΣΥΓΧΡΟΝΟ   ΚΛΟΥΒΙ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΕΛΕΣ  

 

 

Αναφερόμενος στο κλουβί με τις τρελές δεν εννοώ εκείνο της γραφικής αλλά προφητικής ταινίας  με τον Ούγκο Τονιάτσι και τον  Μισέλ Σερό, που αποτέλεσε διεθνή  επιτυχία, αφού στις μέρες μας  το γεγονός αποτελεί πλέον παγκόσμια  ‘’κατάκτηση’’. Η ταινία,  διακωμωδούσε  το  απαγορευμένο θέμα  των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, που  σήμερα προβάλλεται  παντοιοτρόπως, ακόμα και σε realities της τηλεόρασης  και ίσως, προσεχώς , να καταστεί   τιμητική διάκριση και προϋπόθεση  ανάδειξης. Στην μοντέρνα εποχή των ‘’συγχύσεων’’ έχουμε μπερδέψει την ελευθερία με την ελευθεριότητα και την ασυδοσία , που θα  οδηγήσει την επιστήμη γενετικής  στην αναζήτηση νέων μεθόδων  τεκνοποίησης  και τον κ. Μπαμπινιώτη σε αναζήτηση νέων λημμάτων !!!

Ο χαρακτηρισμός αναφέρθηκε παρεμπιπτόντως ή en  passant , που λένε οι φίλοι  μας οι Γάλλοι, δεν παύει όμως να αποτελεί ‘’θέμα’’, τουλάχιστον η τόσο εκτεταμένη προβολή του.  Σκεφθείτε τι θα συμβεί  αν γίνει το ίδιο και για εκείνους που δεν εμπίπτουν σε καμιά  γνωστή ή και άγνωστη μέχρι τώρα ιδιαιτερότητα. Προχωρούμε όμως στην αρχική σημασία που επιδίωκα να δώσω στο περιεχόμενο του παρόντος άρθρου, που αποτελεί τη συνέχεια του επίσης προφητικού τελευταίου άρθρου μου για την πρωτομαγιά.

Ακριβώς όπως είχα προβλέψει , χθες άνοιξε το πραγματικό κλουβί με τις τρελές ιδεοληψίες και γέμισε ο τόπος από ομιλίες και  ομιλητές με κόκκινα σημαιάκια, σε μια ακόμη στρέβλωση της πραγματικότητας, για την ιδιοποίηση των αγώνων της πρωτομαγιάς. Σε κάποιες από τις συγκεντρώσεις που δεν τελούσαν υπό τον αυστηρό έλεγχο του ΚΚΕ, ακούστηκαν και τα σημεία εκκίνησης των εργατικών αγώνων στην Αμερική και στα ελληνικά καπνοτόπια, σε μια εποχή που ο κομμουνισμός δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα στη χώρα μας. Εδώ αναγκάζομαι να επικαλεσθώ και τις ομοιότητες με τους Φίλους Βορειομακεδόνες [πέραν των συνόρων μας] - ας μου το επιτρέψουν  ο κ. Τσίπρας  και οι περί  αυτόν που  εκτέλεσαν την απαίτηση της κυρίας Μέρκελ. Οι βόρειοι γείτονές μας ισχυρίζονταν και δυστυχώς συνεχίζουν να το πιστεύουν, ότι ήταν απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που έζησε τον 3^ο π.Χ. αιώνα και οι Σλάβοι  - στους οποίους ανήκουν-  εγκαταστάθηκαν στην περιοχή τον 6 μ.Χ. αιώνα. Περιορίζομαι να περιγράψω μόνο ‘’γραμματολογικά’’ το γεγονός ως σχήμα πρωθύστερο, με διαφορά εννέα [9] αιώνων [ με το συμπάθιο]!!!

Λοιπόν, για να τελειώνουμε με αυτό το θέατρο του παραλόγου, η εξέγερση των εργατών έγινε παγκοσμίως από τους ίδιους τους εργάτες και κανένας δεν έχει δικαίωμα να τους υποκαθιστά, διότι αυτοί που προβλήθηκαν , τόσο  στις χθεσινές εκδηλώσεις όσο και σε εκείνες προηγούμενων ετών, δεν έμοιαζαν και σαφώς δεν ήταν στην πλειονότητά τους εργάτες. Συνεπώς έκαναν σφετερισμό ξένων αγώνων, όπως έγινε με την αντίσταση κατά των κατακτητών και του Πολυτεχνείου την περίοδο της χούντας, που αποτέλεσε πανεθνικό έργο των Ελλήνων.

Όσοι το αμφισβητούν και θέλουν  να ζήσουν την πραγματική ‘’φιλεργατική’’ συμπεριφορά των καθεστώτων της ιδεοληψίας τους, ας επισκεφθούν τη Β. Κορέα, την Κίνα και την Κούβα, αφού δεν πρόλαβαν ή μάλλον δεν θέλησαν να γνωρίσουν εκείνη   των συγγενών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Η ‘’μητερούλα’’ Σοβιετική Ένωση υπάρχει ακόμα, διατηρώντας όλα τα γνωρίσματα του ολοκληρωτισμού της, αλλάζοντας μόνο  τις ‘’πινακίδες της ονομασίας’’ της. Να τους χαίρεστε αυτούς και τις παραλλαγές ή τις μεταλλάξεις τους, όπως θα λέγαμε σήμερα με όρους πανδημίας , την οποία  επίσης προσπαθείτε να εκμεταλλευθείτε . όπως το κάνετε σε κάθε  ανώμαλη συγκυρία. Αντώνης

            LA CAGE AUX FOLLES

 

Ο τίτλος ανήκει σε μια μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία του Μολιναρό  του 1978 και θίγει ένα θέμα απαγορευμένο για τα δεδομένα της εποχής που γυρίστηκε, τις σχέσεις ομοφυλόφιλων ζευγαριών, αλλά το παρουσιάζει με ευαισθησία και χιούμορ, τα οποία συντέλεσαν στη μεγάλη επιτυχία της. Δεν κράτησα τον ελληνικό τίτλο,  διότι διαφωνώ ως προς τη μετάφραση της λέξης  CASA, που δεν έχει τον περιοριστικό ρόλο που αποδίδεται στο  κλουβί,  αλλά αναφέρεται σε σπίτι και  γενικότερα σε χώρο φιλοξενίας για  διάφορες χρήσεις.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός ζευγαριού ομοφυλόφιλων - του Ρενάτο Μπάλντι (Ούγκο Τονιάτσι ), διευθυντή νυχτερινού κέντρου που ειδικεύεται σε θεάματα με τραβεστί στο Σαιν-Τροπέ, και του Αλμπέν Μουζότ (Μισέλ Σερώ), το αστέρι του - και την τρέλα που ακολουθεί όταν ο γιος του Ρενάτο, Λωράν (Ρεμί Λωράν), φέρνει στο σπίτι την αρραβωνιαστικιά του και τους υπέρ-συντηρητικούς γονείς της, ο πατέρας της είναι εξέχον μέλος του υπέρ-συντηρητικού κόμματος «Ένωση για την ηθική τάξη» και ιδιαίτερα αυστηρός πατέρας, για να τους συναντήσουν. Για να μην σοκάρει τα μελλοντικά πεθερικά του, ο Λωράν ζητά από τον πατέρα του να παραστήσουν την αξιοσέβαστη οικογένεια. Ο Ρενάτο αποδέχεται απρόθυμα και αρχικά σκέφτεται να απομακρύνει τον Αλμπέν την ημέρα της συνάντησης αλλά καταλήγει να δεχθεί ότι ο Αλμπέν θα μείνει στη συνάντηση, παρόλο που υποψιάζεται, γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του συντρόφου του, ότι αυτό θα περιπλέξει τα πράγματα, γεγονός που πράγματι συμβαίνει και ακολουθούν τραγελαφικές καταστάσεις.

Εδώ αφήνω την ταινία και τους ομοφυλόφιλους στην ησυχία τους  και οδηγούμαι συνειρμικά στη σύγχρονη ’τραβεστί* πραγματικότητα που βιώνει η χώρα μας. Θα αναφερθώ και πάλι μόνο σ’ αυτά που  ακούνε τα αφτιά μου και βλέπουν τα μάτια μου και όχι σε διαδόσεις και κηρύγματα μισαλλοδοξίας  που μου περιέρχονται έμμεσα. Επιλέγω μάλιστα τα τελευταία και πιο φρέσκα που βγαίνουν από πρωτοκλασάτα κομματικά στελέχη :

Με την ευκαιρία της χθεσινής ημέρας του Πολυτεχνείου, διαπίστωσα ότι ΟΛΟΙ προσπάθησαν να το καταστήσουν αποκλειστική κατάκτησή τους, παρότι κανείς τους δεν το έζησε προσωπικά, αλλά  άκουσε, έμαθε ή του είπανε οι κομματικοί ‘’ινστρούχτορες’’, αυτά που έπρεπε να πει, για να πείσει τα παιδάκια που πολλά από αυτά  οδηγήθηκαν στον ιερό χώρο και  έδειξαν στην τηλεόραση εαυτά   και τους συνοδούς τους που επίσης επιλεκτικά  προβάλλουν τις κομματικές αντιλήψεις των γονιών τους. Έκαναν μια ηρωική ημερομηνία και έναν ιερό χώρο λαϊκό πανηγυράκι για να προβάλουν την υπαρξιακή τους ένδεια. Ηρωικός αγώνας με χιλιάδες θύματα έγινε και στην Αλβανία και στην Κύπρο, αλλά δεν είδα κανένα από τους προοδευτικούς ή εθνικιστές πατριώτες τους να κάνουν το ίδιο.

Μια για πάντα λοιπόν για να τελειώνουμε, το πολυτεχνείο υπήρξε πανεθνική αντίσταση στη χούντα και οι πραγματικοί πατριώτες δεν το επικαλέστηκαν ποτέ έκτοτε. Πολλοί όμως από τους ‘’έγκλειστους’’ του Πολυτεχνείου, διεκδίκησαν και πήραν ανταλλάγματα. Έγιναν αρχηγοί προοδευτικών Κομμάτων, εκπρόσωποι της χώρας μας σε ‘’επάρατους’’ διεθνείς Οργανισμούς, Βουλευτές, Υπουργοί και μεγαλοπαράγοντες της κοινωνίας μας. Ρώτησε κανείς  τι απέγιναν οι χιλιάδες άλλοι μέσα και έξω από τον ιερό αυτό χώρο;;; Ας σταματήσει αυτή η τελετή, διότι την κάνατε κομματική σύναξη, ενώ οι περισσότεροι ‘’ έχετε αμειφτεί’’ αδρά για την όποια συμμετοχή σας στα γεγονότα της εποχής. Κάποιοι από τους προβαλλόμενους απλώς είχαν κάνει μια βόλτα  στο πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων.

Άκουσα ότι κάποιοι νεαροί, θεωρώντας ότι βρίσκονται στο σπίτι τους, επέτρεπαν επιλεκτικά την είσοδο στους δικούς τους και  την απαγόρευαν ακόμα και σε σημαντικά πολιτειακά όργανα, επικροτούμενοι από τους επαγγελματίες συνοδοιπόρους τους. Άκουσα επίσης από την  τηλεόραση με περισσή περηφάνια να μας ενημερώνει ότι ‘’η σημαία του Πολυτεχνείου’’ μας φυλάσσεται από την ΠΑΣΠ σε σημείο που κανένας να μη γνωρίζει, σαν να πρόκειται για την ‘’προίκα’’ της μάνας τους. Είναι ντροπή, να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο αυτή η θεατρική παράσταση. Η θα γίνει πραγματική τελετή με σεβασμό σ’ αυτούς που έκαναν τη χούντα να πέσει πιο γρήγορα ή να σταματήσει η ασεβής αυτή απρέπεια. Η  Ελλάδα είναι δημοκρατική χώρα και πρέπει να εφαρμόζονται οι Νόμοι για όλα και προς όλους.

Με αφορμή το τελευταίο παραθέτω δήλωση αρχηγού Κόμματος να αμφισβητεί την αστική δημοκρατία της χώρας τόσο πριν όσο και μετά το 1973, καλώντας τους εργαζόμενους να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, καλώντας ουσιαστικά σε επανάσταση αλλαγής πολιτεύματος. Τι λένε τα άλλα κόμματα επ’  αυτού και τι προβλέπει σχετικά το Σύνταγμα;;; Άλλος αρχηγός, κάνει δήλωση ότι θα απορρίψει τις σημερινές  δηλώσεις του Πρωθυπουργού της χώρας για την πανδημία, τις οποίες προφανώς ακόμα δεν γνωρίζει, σε στιλ Μπανανίας!!! Αυτό ξεπερνά ακόμα και την προληπτική λογοκρισία ολοκληρωτικών καθεστώτων και ίσως χρειάζεται κάποιοι να τον ‘’μαζέψουν’’. Τα λοιπά κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης , στην προσπάθειά τους να μη δείξουν ευρωπαϊκή ή δημοκρατική νοοτροπία, προσθέτουν το κάτι τι τους για να μην πω την ανοησία τους, διότι όπως πάνε, στο ‘’κλουβί με τις τρελές’’ που ζούμε, στην πολιτική του εκδοχή, η αντιμετώπιση είναι ίδια, μόνο που βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα και αυτό οι Έλληνες δεν θα το επιτρέψουν !!! Οι εποχές του 1944 έχουν πια παρέλθει ανεπιστρεπτί και καλόν είναι να προσέχουμε όλοι μας!!!

Αντώνης

*τραβεστί άκλιτο

(μεταφορικά) ο ψεύτικος, ο πλαστός, ο κίβδηλος, που μεταμφιέζεται (συνήθως για να αποκρύψει κάτι)

ADIEU ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΓΑΛΛΙΚΗΣ

 

 

                                         ADIEU

         ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΓΑΛΛΙΚΗΣ

 

 

Τον Σεπτέμβριο του 1980, ταξίδευσα ιδιωτικώς στις Βρυξέλλες,  εν όψει της μετάθεσής μου τον επόμενο μήνα, ώστε να διαπιστώσω προσωπικά τις προσφερόμενες δυνατότητες εκπαίδευσης των παιδιών μου, μετά την απώλεια της συντρόφου μου, τρία χρόνια νωρίτερα. Κατά τη διάρκεια της ολιγοήμερης εκεί παραμονής μου, φιλοξενήθηκα στο σπίτι φιλικού μου ζεύγους και για να με ευχαριστήσουν, γνωρίζοντας και τις φωνητικές μου ικανότητες, με πήγαν  στο γνωστό τότε Ελληνικό Κέντρο Ζορμπάς.

Όταν άρχισε το ζωντανό μουσικό πρόγραμμα, σιγοντάρισα από το τραπέζι μας τα τραγούδια τους και ο ιδιοκτήτης του καταστήματος και παλιός μουσικός ενός Αθηναϊκού τρίο της εποχής, με παρακάλεσε να πω ένα- δυο τραγούδια, παραδίνοντάς μου το μικρόφωνό του. Ύστερα και από την προτροπή της παρέας μου, ανταποκρίθηκα στην πρότασή του και ακολούθησε το μπιζάρισμα και όχι μόνο. Ακολούθησε  η παράκληση μιας παρέας Γάλλων από τη Νορμανδία, που έγινε αποδεκτή και μετακομίσουμε και οι τρεις μας στην παρέα τους. Αργότερα, οι φίλοι μου επικαλέσθηκαν την ανάγκη επιστροφής κοντά στα ανήλικα παιδιά τους που βρίσκονταν μόνα  στο σπίτι και μου έδωσαν κλειδί να επιστρέψω όταν το αποφασίσω. Ομολογώ ότι ήθελα να μείνω περισσότερο και η χειρονομία τους με διευκόλυνε.

Είπαμε και άλλα τραγούδια και η παρέα αναφέρθηκε και στην   ιστορία της περιοχής τους ,με την γνωστή απόβαση των συμμάχων τον Ιούνιο του 1944, όπως την είχαν μάθει στο σχολείο τους και περάσαμε πολύ καλά. Με την ώρα αρκετά προχωρημένη ένας-ένας αποχωρούσαν οι Γάλλοι της παρέας, πληρώνοντας και τον λογαριασμό. Διαπίστωσα όμως ότι είχε παραμείνει μόνη μια κοπέλα της συντροφιάς, παρακαλώντας με να  πω ακόμα ένα τραγουδάκι. Κολακευμένος από την πρότασή της, ζήτησα και πάλι το μικρόφωνο και ανταποκρίθηκα στην επιθυμία της

Κάποια στιγμή ένοιωσα την ανάγκη να αποσυρθώ, εκείνη μου έδωσε το τηλέφωνό της, λέγοντας μου ότι  εργάζεται στην ΕΟΚ. Της εξήγησα ότι ήμουν περαστικός από τις Βρυξέλες και ίσως επανερχόμουν τον επόμενο μήνα. Προσφέρθηκε να με πάει στο σπίτι των φίλων μου με το αυτοκίνητό της και τη στιγμή της αποβίβασής μου  είπε au revoir. Εγώ, για να επιδείξω τις γνώσεις μου στη γαλλική, της απάντησα με τη φράση του τίτλου του παρόντος  ADIEU. Τι τόθελα να το πω;; Η πρώτη αντίδραση της ήταν ‘’γιατί’’ και ακολούθησε ένα μάθημα γαλλικής για αρχαρίους μέσα στο αυτοκίνητό της. Μου εξήγησε ότι το ADIEU είναι έκφραση  μακρού ή και μόνιμου αποχαιρετισμού, ότι προέρχεται από την πρόθεση a με τόνο που μεταφράζεται εις, προς και τη λέξη DIEU που σημαίνει Θεός, δηλαδή συνολικά προς τον Θεό κλπ. Έτσι λοιπόν πήρα το πρώτο μάθημά μου στις Βρυξέλλες από τη Φίλη Σαντάλ, εγγονή μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, όπως μου εξήγησε. Στη νέα 12ετή  διαμονή μου στις Βρυξέλλες δεν δοκίμασα να της τηλεφωνήσω, ενώ εκείνη δεν είχε κανένα πρόσθετο στοιχείο για μένα και  έτσι εφαρμόσθηκε η εκδοχή της για  μόνιμο αποχαιρετισμό.

Την ιστορία που σας διηγήθηκα – πέρα για πέρα αληθινή – μου τη θύμισε ένα τραγούδι που ξανάκουσα χθες το βράδυ στην τηλεόραση και είχα πρωτακούσει , όταν για πρώτη φορά έγινα μόνιμος κάτοικος  Αθηνών, το 1953.Το σχετικό άσμα αποτέλεσε τότε μεγάλο    σουξέ  και  συγκρατώ το πρώτο δίστιχο  που έλεγε: Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα; Κι αν περιμένουμε τι θα κερδίσουμε;

Καθένας κάνει τους δικούς του συνειρμούς και ακολουθεί τη στενή ή την ευρύτερη έννοια της γαλλικής  λέξης του τίτλου. Προσωπικά , θυμάμαι το ‘’μάθημά’’ του 1980, αλλά  παρά ταύτα εμμένω στη χρήση της λέξης   ADIEU!!!   Αντώνης

 

 

 

 

Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΉ ΕΚΘΕΣΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΖΕΙ

 

ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΖΕΙ

 

 

Αρχίζοντας από τον ζωογόνο Ήλιο, οι ειδικοί μας προειδοποιούν να  αποφεύγουμε την παρατεταμένη και χωρίς προστατευτικά  μέσα έκθεσή μας στην  άμεση ακτινοβολία του, διότι δημιουργεί κινδύνους για την υγεία μας  [μελανώματα, εγκαύματα, ηλίαση, ακόμα και θερμοπληξία]. Σκεφθείτε τι μπορεί να συμβεί με άλλες – μη φυσικές – εκθέσεις, στις οποίες λίγο-πολύ, όλοι εμπλεκόμαστε, μη εξαιρουμένου του συντάκτη του παρόντος, που εκτίθεται για τα γραφόμενά του.

Σε κάθε περίπτωση, η παντοειδής υπερβολική έκθεσή μας στη δημοσιότητα βλάπτει επίσης και πρέπει να αποφεύγεται. Καθίσταται ιδιαίτερα επιβλαβής όταν  γίνεται ‘’καθ’ έξιν’’, χωρίς πλήρη στοιχειοθέτηση του αντικειμένου και υπηρετεί  ιδίαν ή ετεροκίνητη σκοπιμότητα. Μια ανάλογη ενέργεια στην πληροφορική αποδίδεται σε ‘’κακόβουλο λογισμικό’’, για την αντιμετώπιση του οποίου υπάρχει  σχετικό αντίδοτο. Στις ‘’δόλιες’’ πράξεις των ανθρώπων, επιλαμβάνεται  η Δικαιοσύνη. Τη λογική Συνταγματική αυτή πρόνοια τη γνωρίζουν καλά  οι φωνασκούντες  νομικοί εκπρόσωποι του λαού, αλλά συνειδητά την παραβλέπουν. Μήπως πρέπει να ισχύσουν και για αυτούς τα ίδια μέτρα και σταθμά;;;

Η σκοπούμενη βλάβη προσώπων ή καταστάσεων, μέσω της επαναλαμβανόμενης και έμμονης προβολής ατεκμηρίωτων καταγγελιών, των ‘’κοινών  θνητών’’ γίνεται ενίοτε μπούμερανγκ. Μήπως είναι καιρός να ακολουθείται η ίδια πρακτική και για τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους εκπροσώπους μας, ώστε   ο καταγγέλλων – αν δεν προσκομίσει αποδείξεις για τις καταγγελίες του – να υφίσταται τις συνέπειες του Νόμου, υπεράνω του οποίου δεν είναι κανείς;;;

Υπάρχει όμως και η πρακτική πλευρά του θέματος, σύμφωνα με την οποία η υπερβολική δημοσιότητα και η αναπόδεικτη  στόχευση αντιπάλων ,  κάνει τις  καταγγελίες να ξεθωριάζουν. Τότε  αρχίζουν να ενοχλούν τους θεατές και ακροατές των, ενοχοποιώντας τελικά τους κατηγόρους για ψευδή καταμήνυση και συκοφάντηση, με δυσάρεστες   επιπτώσεις.

Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί διαπιστώνω ότι Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που τους προσφέρεται δωρεάν βήμα για να προβάλλουν – όπως δικαιούνται – τις καλές τους υπηρεσίες για το εθνικό καλό, αναλίσκονται σε προσωπικές επιθέσεις, ύβρεις και συκοφαντίες των αντιπάλων τους, βάζοντας στο προσωπικό παιχνίδι τους ακόμα και συγγενείς θυμάτων, για την πολιτική τους προβολή.

 Πρώτοι αυτοί θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι υπάρχει ειδική ‘’εξουσία’’ που προβλέπει το Σύνταγμα,  η οποία ασχολείται αποκλειστικά με την απόδοση δικαιοσύνης, και στην οποία πρέπει να αποκλειστικά να καταφεύγουν . Οι ίδιοι μάλιστα πρέπει να είναι υπέρμαχοι της άμεσης παραπομπής των Βουλευτών και Υπουργών στον φυσικό τους δικαστή, χωρίς τα γνωστά τεχνάσματα της άρσης ασυλίας και σύστασης διάφορων επιτροπών, που τελικά [μέχρι τώρα], ποτέ δεν κατέληξαν σε ένα κοινό πόρισμα και οι ενδεχόμενοι ένοχοι την ‘’σκαπουλάρισαν’’ λόγω παραγραφής ή συνδρομής της πλειοψηφίας . Η αντιδημοκρατική αυτή πρακτική δεν περιποιεί τιμή  σε κανένα και ιδιαίτερα σε εκείνους που θέλουν να χαρακτηρίζονται προοδευτικοί!!!

Αντί λοιπόν να περιφέρονται’’ ανά τας  οδούς και τας ρύμας’’ με κρωγμούς και απειλές κατά των αντιπάλων τους, να προσφεύγουν άμεσα στη δικαιοσύνη – όπως γίνεται για τους λοιπούς πολίτες της χώρας – γιατί αλλιώς καθίστανται συνένοχοι.  Εκεί όμως οφείλουν να προσκομίσουν στοιχεία και αποδείξεις και  το αποφεύγουν, σαν τον διάβολο με  το λιβάνι, γιατί η εφαρμογή των Νόμων διέπεται από κανόνες, από τους οποίους, κάποιοι αριστεροδέξιοι δημόσιοι κατήγοροι, φυλάσσουν καλά τα νώτα τους.

Κλείνω με μια συμβουλή προς τους χαροκαμένους των Τεμπών, μαζί με την έκφραση της λύπης μου για τις τόσες απώλειες. Να προσέξουν ποιους και με ποιο τρόπο εμπιστεύονται, γιατί στο τέλος χάνουν το δίκιο τους . Άθελα τους υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα και μετατρέπονται σε ‘’λαγούς’’ , όπως αποκαλούνται οι αθλητές που μπαίνουν, για περιορισμένο χρόνο, μπροστάρηδες στην κούρσα των λοιπών αθλητών για να τους ‘’τραβήξουν’’ στα όριά τους για νέα ρεκόρ, χωρίς οι ίδιοι να επωφελούνται.    Αντώνης

 

ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

                        ΒΟΥΛΗ  ΚΑΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

 

Δυο λέξεις που συμβολίζουν τη δημοκρατία και καταπατούνται επαίσχυντα από ένα μεγάλο μέρος των αιρετών εκπροσώπων του λαού. Ευτυχώς,   Κόμματα της αντιπολίτευσης, πλην μιας μικρής κομματικής παραφυάδας που προέκυψε από την πολυδιάσπαση του Σύριζα, έπαυσαν να χρησιμοποιούν τον όρο Δημοκρατικό στον τίτλο τους . Αυτό παράλληλα αποτελεί και τη  ρεαλιστική προσαρμογή στον σαφή ολοκληρωτικό προσανατολισμό τους .

Με το θέμα έχω ασχοληθεί επανειλημμένα και θα μπορούσα να αρκεσθώ σε  αναδημοσίευση  παλαιότερων αναφορών  , αλλά έτσι οι αναγνώστες μου θα έχαναν τον ολονέν αυξανόμενο εκμαυλισμό που παρατηρείται στον Ναό της Δημοκρατίας και αποτελεί κακό  παράδειγμα για τους επιρρεπείς  νεοέλληνες. Βίωσα τη διαφορά κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, της οποίας παρακολουθώ  ανελλιπώς κάθε συνεδρίαση.

Πριν ασχοληθώ επισταμένα και όπου χρειασθεί και επωνύμως, με το θέμα, θα επαναλάβω την μοναδική σαφή ερμηνεία των δύο λέξεων του τίτλου.

Η βουλή – αποκαλούμενη και κοινοβούλιο –  συμβολίζει τη δημοκρατία, σημαίνει χώρο  διαβούλευσης των μελών της, επ’ αγαθώ της χώρας και των πολιτών της. Το είδατε αυτό ποτέ τελευταία ,αφού το μόνο που απασχολεί το σύνολο της ετερόκλητης αντιπολίτευσης είναι να διώξουν τον Μητσοτάκη. Δεν είναι κακό σαν επιδίωξη αλλά η μόνη αποδεκτή οδός είναι να παρουσιάσουν έργο καλύτερο για να κερδίσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία. Με ύβρεις, συκοφαντίες και τελευταία με απαράδεκτες κατηγορίες, ξεπερνούν τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, στην ίδια τη χώρα που την γέννησε.

 Έχουν δει τα τελευταία δημοσκοπικά ποσοστά των κομμάτων τους;;; Οι ελάχιστοι που παρουσιάζουν μια αδικαιολόγητη αύξηση, ξέρουν καλά ότι αυτή αποτελεί ένα σύμπτωμα της επικαιρότητας που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή με κάθε τρόπο. Είναι ένα σύμπτωμα που θυμίζει ‘’ανεμογκάστρι’’, που συνοδεύεται από ξεφούσκωμα, ελλείψει ‘’πραγματικού  περιεχομένου’’.

Πολιτική, κατά τον Μπίσμαρκ, είναι η τέχνη του εφικτού  εφαρμόζεται δε  με την σύμπραξη όλων των παραγόντων της εξουσίας με διαβούλευση, συνεργασία και κοινή δράση και όχι με ύβρεις, απειλές και συκοφαντίες. Πολιτικοί εκπρόσωποι του λαού είναι οι Βουλευτές, οι οποίοι, ψηφίζουν ελεύθερα όσα εκείνοι πιστεύουν ότι εξυπηρετούν το εθνικό συμφέρον και πάντα με επικράτηση της άποψης  της πλειοψηφίας. Η λαϊκιστική συμπεριφορά, που σχετίζεται με την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, μιμείται τη στάση ομάδων που όταν χάνουν  κράζουν [ κατά τον Κίπλινγκ ]  για φταίχτες τους άλλους.

Τι γίνεται όμως, ιδιαίτερα τελευταία,  στη χώρα μας;;; Η βουλή έχει μετατραπεί σε χώρο  κομματικών μονολόγων δημόσιων κατηγόρων και εξορκίζεται κάθε συγκατάβαση και κυρίως η ψήφιση Νόμων που προτείνει η εκλεγμένη Κυβέρνηση. Η παρακολούθηση των συνεδριάσεων, για  οποιοδήποτε θέμα, προσφέρει  τροφή για τη διάπραξη αδικημάτων και κάθε προτροπή βουλευτών της αντιπολίτευσης αποτελεί δείγμα μίσους και διχασμού με ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον της Κυβέρνησης και ηθική αυτουργία στη διάπραξη έκνομων πράξεων, εκείνων που τους μιμούνται.

Ποιοι όμως είναι αυτοί που απευθύνουν τους μύδρους κατά της εξουσίας;;; Είναι τα κόμματα των πάμπερς, που ο αρχηγός τους  την γλύτωσε με τη διπλή ψήφο του Προέδρου του δικαστηρίου, της δημόσιας ‘’ρεμούλας’’ που συνοδεύτηκε από βαριές ποινές και κάποιοι έμειναν ελεύθεροι  λόγω παραγραφής ενώ κάποιοι άλλοι, συνεχίζουν να είναι ‘’θαμώνες’’ των δικαστηρίων. Είναι το Κόμμα του αποκαλούμενου 13-0 που με θράσος καθυβρίζει τους αντιπάλους παραβλέποντας ότι μένει ελεύθερος λόγω αναστολής.

Διαρρηγνύει τα ιμάτιά της μια κυρία , η οποία ως Πρόεδρος της Βουλής, είχε επιχειρηματολογήσει για τη νομιμοποίηση  της ψήφου του  κόμματος της Χρυσής Αυγής, υπέρ του Σύριζα και τώρα το παίζει εισαγγελέας, που ξεσηκώνει τους χαροκαμένους να προσδιορίζουν αδικήματα κατά του Πρωθυπουργού Είναι  οι ‘’Θεομπαίχτες  αγιατολαχικοί, τα απολειφάδια του Σύριζα και οι αντιποιούμενοι την ιατρική με τα μαντζούνια τους. Για το Κόμμα που ζει ακόμα στην εποχή του Στάλιν θα αρκεσθώ σε όσα είπαμε τελευταία, εντάσσοντας την ηγεσία του στην κατηγορία  των ανιστόρητων που απολαμβάνουν τα αγαθά της Δημοκρατίας, την οποία  αρνούνται. Αντώνης

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

 

          ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

 

 

 

Μετέχοντας και  εγώ παρεμπιπτόντως στο τελευταίο παιχνίδι των συνταγματολογούντων, θα επαναλάβω το τετριμμένο ότι δεν είμαι Συνταγματολόγος ούτε νομικός, αυτό όμως δεν μου αφαιρεί το δικαίωμα να ενεργοποιώ τη λογική μου και να δικαιολογώ ή όχι τη διαφορετική κρίση για το  κείμενο, κάθε νομικής διάταξης. Πριν όμως μπούμε στα βαθιά, θα ασχοληθούμε με απλά μέχρι και απλοϊκά κείμενα σαν τα δικά μου, για τα οποία συχνά παρακαλώ να επιλέξουν την ανάγνωση αντί του διαβάσματος. Το δεύτερο αποτελεί ένα απλό πέρασμα από το οπτικό μας πεδίο, μια   απλή σάρωση στην γλώσσα των υπολογιστών. Με την ανάγνωση όμως [ πέρασμα και από τα όργανα της γνώσης μας], μπορεί κανείς να διαπιστώσει τι ενδεχομένως υποκρύπτεται σε κάθε φράση ακόμα και λέξη του κειμένου, με την προϋπόθεση ότι ο συντάκτης του   γνωρίζει τη  γλώσσα μας  και  είναι σαφής στη διατύπωση και την επιλογή  των κατάλληλων λέξεων.

Στην επιστημονική όμως περίπτωση που μας απασχολεί εσχάτως, οφείλει να υπάρχει η  βεβαιότητα της ορθής και μοναδικής διατύπωσης και ερμηνείας του συνταγματικού κειμένου , κάτι που ενίοτε παραμένει το ζητούμενο, εκτός αν τυχαίως παρεισφρήσει κάποιο  λάθος.  Στην περίπτωση αυτή γίνεται μια πρόσθετη διευκρίνιση ή διαφοροποίηση, που αποκαλείται ‘’διόρθωση ημαρτημένων΄΄ που πρέπει να καθιστά το τελικό κείμενο απόλυτα σαφές και κατανοητό.Το Σύνταγμα της χώρας, πριν πάρει την τελική του μορφή  και τη δημοσίευσή του, υφίσταται  και τη βάσανο της διόρθωσης ημαρτημένων, αλλά παρόλα αυτά, ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός λάθους. Στη χώρα μας, παλιότερα, τα λάθη αυτά τα αποκαλούσαν ‘’παραθυράκια’’, που έδιναν τη δυνατότητα στους πολιτικούς να τα ερμηνεύουν κατά το δοκούν. Τώρα πια είμαι βέβαιος ότι τουλάχιστον αυτά  έχουν εκλείψει , ποτέ όμως δεν εκλείπει και η δυνατότητα ‘’διαφορετικής’’ ανάγνωσης και ερμηνείας των Συνταγματολόγων,  και των δικαστηρίων που κρίνουν μια διάταξη ως Συνταγματική ή Αντισυνταγματική.

Υπήρξαν περιπτώσεις στο παρελθόν και συνεχίζουν και σήμερα, που για το ίδιο κείμενο υπάρχουν δυο, τρεις ή και περισσότερες εντελώς διαφορετικές και αντικρουόμενες επιστημονικές απόψεις. Πιστεύω ότι το σύνολο των συνταγματολόγων μας ,διαθέτει επιστημονική επάρκεια και το απαρτίζουν άνθρωποι με καλές προθέσεις. Πού οφείλεται όμως αυτή η ακραία διαφοροποίηση και τα εξ αυτής δυσμενή σχόλια;;;

Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω, αφού δεν διαθέτω κανένα στοιχείο και στερούμαι και την ειδική γνώση του αντικειμένου. Θα πιθανολογήσω όμως ότι, παρά τον έλεγχο του τελικού κειμένου, διέλαθαν της προσοχής των  υπευθύνων κάποιες φράσεις ή λέξεις με πολλαπλή ερμηνεία και αυτό δίνει   ελαφρυντικά  στους ερμηνευτές, λόγω και της δυσκολίας της γλώσσας μας.  Συμπληρωματικά  όμως επιθυμώ να καταθέσω και μια άλλη  ανθρώπινη ματιά.

Προσωπικά όταν προβαίνω  σε πολιτικά σχόλια στα κείμενά μου, αναφέρω συχνά ότι οι κρίσεις μου γίνονται  ‘’με την μέγιστη ανθρωπίνως δυνατή αντικειμενικότητα’’. Δεν αποδίδω σκοπιμότητα ούτε και κακή πρόθεση σε κανένα, πιστεύω όμως ότι ο καθένας μας έχει τη δική του πολιτική οπτική και σε περίπτωση  λέξεων ‘’πολλαπλής ερμηνείας’’, επιλέγει ευκολότερα εκείνη του προτάσσει η προσωπική του οπτική!!! Σκεφθείτε τώρα τα όρια αντιμετώπισης μιας ανάλογης περίπτωσης , από άτομα που έχουν ίδιον ενδιαφέρον και συνηγόρους που επιθυμούν και επιδιώκουν  αποκλειστικά  μια   συγκεκριμένη ερμηνεία!!!

Κλείνω το παρόν εγχείρημα, ζητώντας συγγνώμη, από τους καθόλα σεβαστούς ειδικούς επιστήμονες ,για  ενδεχόμενες λανθασμένες εκτιμήσεις μου. Διαβεβαιώνω όμως τους πάντες,  ότι ενήργησα καλόπιστα  και χωρίς δόλο και ζητώ την επιείκειά τους, με το ελαφρυντικό ότι είμαι εμπειρικός και αυτοδίδακτος, χωρίς   επιστημονική γνώση του αντικειμένου. Ασχολήθηκα όμως με το θέμα,  γιατί παρασύρθηκα από τους αμέτρητους συνταγματολογούντες των ημερών, ελπίζοντας ότι στην  πράξη μου αυτή δεν θα αποδοθεί η κατηγορία  της ‘’εσχάτης προδοσίας’’  Αντώνης Ταρνανάς

 

 

ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΘΕΙΟ

 

              ΜΕ  ΤΟ  ΣΥΜΠΑΘΕΙΟ

 

 

Η έκφραση του τίτλου συνηθίζεται πολύ στη γενέτειρά μου τη Ρούμελη και αποτελεί μια προσπάθεια προκαταβολικής συγγνώμης για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν, αλλά δεν εμπεριέχει σκοπιμότητα ή κακή πρόθεση. Το λέμε για πράξεις  και λόγια ανθρώπων που  μας είναι συμπαθείς , αλλά φρονούμε ότι κάνουν κάποιο λάθος.

Το σημερινό μου  δημοσίευμα υπονοεί  όσους εμμένουν σε παρωχημένες αντιλήψεις, οι οποίες έχουν παντοιοτρόπως αποδειχθεί στην πράξη ότι δεν αντιπροσωπεύουν πια τίποτα και κανένα. Πράξεις που στην Ευρώπη τουλάχιστον διαψεύστηκαν και κατέπεσαν με γδούπο και οι ελάχιστοι συνεχιστές τους άλλαξαν στρατόπεδο, κρατώντας όμως τη βασική αρχή του συστήματος, τον  ολοκληρωτισμό

Η μακρά αυτή η εισαγωγή μου αποτελεί μια προσπάθεια ‘’λείανσης’’ των ενδεχόμενων σκληρών χαρακτηρισμών μου σε πρόσωπο που μου είναι πολύ συμπαθές. Πρόκειται για κ. Κουτσούμπα ως Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ και όχι σαν άτομο, που εκτός από συμπατριώτης μου, μου είναι και λίαν αγαπητός.

Ένα  άτομο το οποίο πολύ θα το έκανα παρέα και θα το ήθελα για φίλο μου, αν και αργά πια για μένα με συμπληρωμένα τα 91 μου χρόνια. Πολλά παιδιά θα  χαιρόντουσαν να είναι ο παππούς και στενός συγγενής τους. Είναι ένα πράο και ευγενικό πρόσωπο εμπιστοσύνης, που θα μπορούσε να αποτελεί πρότυπο. Εδώ όμως σταματούν  τα καλά, όχι γιατί δεν τα διαθέτει αλλά γιατί την ίδια στιγμή- λες και σταμάτησε το βιολογικό του ρολόι-  δεν είδε, δεν άκουσε και κυρίως δεν κατάλαβε τίποτα, Παραβλέπει όσα έχουν συντελεσθεί στην τέως κομμουνιστική Ανατολική Ευρώπη και ιδιαίτερα στη σημερινή Ρωσία, στην οποία  κάποιοι  πρωτεργάτες του καθεστώτος σφετερίστηκαν και μοιράστηκαν μεταξύ τους τη εξουσία και τον λαϊκό πλούτο της χώρας,

Σημειώνω ότι για να εξασφαλίσω τις σπουδές μου δούλεψα στις οικοδομές κα με είχαν επηρεάσει ανάλογες θεωρίες. Το γεγονός  όμως ότι τη  δεκαετία του 1960 και πέραν αυτής, έζησα οικογενειακώς σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και βίωσα προσωπικά και τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, με έκανε να αναθεωρήσω πολλές από τις απόψεις που προβάλλει ο αγαπητός συμπατριώτης μου. Συνάμα μου εμπεδώνει και τη βεβαιότητα ότι τον κομμουνισμό στην εφαρμογή του το ξέρω καλύτερα από εκείνον και συνεπώς δικαιούμαι να έχω έγκυρη  άποψη για το θέμα. Δεν με εκπλήσσει αυτό το ίδιο το  φαινόμενο [γιατί στην εποχή μας υπάρχει μεγάλος καιροσκοπισμός], αλλά η προσωπική του στάση, γιατί πιστεύω απόλυτα ότι πρόκειται για έντιμο και σεβαστό πρόσωπο. Το γεγονός με αναγκάζει να προσφύγω στην  εικοτολογία, δηλαδή στη διατύπωση εικασιών ή αυθαίρετων συμπερασμάτων, που  προσωπικά δεν αποδέχομαι, η ότι κάτι δεν πάει καλά με τη λογική του, που επίσης δεν φαίνεται να συμβαίνει.

Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;;; Αναφέρομαι σε πρόβλημα γιατί είμαι βέβαιος ότι  υπάρχει και είναι αυτό που αναζητώ. Πιθανολογώ ότι σταμάτησε το ρολόι του η δεν διαθέτει ημερολόγιο για να καταλάβει ότι ο  χρόνος και ο Κόσμος άλλαξε. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και του κομμουνισμού, κινδυνεύει να παραμείνει ο τελευταίος και μοναδικός ηγέτης στην Ευρώπη που υπερασπίζεται ιδέες όχι απλά ξεπερασμένες αλλά και μισητές για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που τις υπέστησαν δια της βίας. Δεν θέλω να πιστέψω, όχι από συμπατριωτικό σωβινισμό, αλλά επειδή  πρόκειται πράγματι για άνθρωπο  σοβαρό και νοήμονα. Δεν είναι  δυνατόν  να πιστεύει όσα διακηρύσσει και ιδιαίτερα τη δήλωσή του ότι δεν αποδέχεται τον αστικό κοινοβουλευτισμό, στον οποίο όμως μετέχει!!!

Επειδή φαίνεται άνθρωπος με χιούμορ σκέπτομαι μήπως μας κάνει πλάκα γα να γελάσουμε, γιατί όσα υποστηρίζει προκαλούν και από μόνα τους γέλιο. Δεν θα παύσει όμως  να μου είναι συμπαθής και ελπίζω η ηλικία μου να μου επιτρέψει να δω τη φυσική μετάλλαξη του, προτρέποντας τον να ρίχνει κατά καιρούς  καμιά ματιά  στο ημερολόγιό του, γιατί βρισκόμαστε αισίως στο 2025.  Αντώνης