ΤΑΒΕΡΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΑ ΑΝΑΦΙΩΤΙΚΑ

ΤΑΒΕΡΝΑΚΙΑ   ΚΑΙ  ΑΠΟΚΡΙΕΣ   ΣΤΑ   ΑΝΑΦΙΩΤΙΚΑ                               [Αναμνήσεις και  πραγματικότητα]

           

Μπήκαμε ήδη στο τριώδιο και οδεύουμε προς τις απόκριες, που χαρακτηρίζονται από τη διασκέδαση και το ξεφάντωμα, ενώ   ακολουθεί η  σαρακοστή,  μια περίοδος  νηστείας και προσευχής . Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, είμαστε μόνιμα στη σαρακοστή, βιώνοντας  την αρνητική πλευρά  του καρνάβαλου  που άλλοι το λένε μνημόνιο και άλλοι εθνική αποκοτιά, που    μας έμεινε ‘’αμανάτι’’. Για να διασκεδάσω λοιπόν τις εντυπώσεις, θα κάνω μια προσπάθεια επιστροφής στο παρελθόν. Θα στραφώ σε αντίστοιχες δύσκολες περιόδους των νεανικών μου  χρόνων, που οι άνθρωποι είχαν τουλάχιστον ελπίδα  και προσμονή για το μέλλον και  κουράγιο για διασκέδαση.

            Ο κατ’ εξοχήν αποκριάτικος χώρος στην Αθήνα ήταν η γραφική ακόμα Πλάκα με τα στενάκια και τα ταβερνάκια της. Τα τελευταία χωρίζονταν σε δυο βασικές κατηγορίες, τις κοσμικές ταβέρνες και τα ζεστά στέκια καθημερινής καταφυγής και διασκέδασης, που βλέπαμε στις παλιές ελληνικές ταινίες. Προσωπικά δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να γνωρίσω εκ των έσω τις πρώτες και θα περιοριστώ σε κάποιες από τις αμέτρητες όμορφες αναμνήσεις μου από τα δεύτερα, εκείνα  που μου επέτρεπαν τα πενιχρά οικονομικά μου να επισκεφθώ.

            Αρχίζοντας  με την απαρίθμηση των πιο γνωστών ή τουλάχιστον εκείνων που , κατά καιρούς, αποτέλεσαν στέκια μου, θα αναφέρω, την Πλακιωτοπούλα, την Κληματαριά [ σε μια πάροδο της οδού Σέλλευ, με  τα σκαλοπάτια] τα μπακαλιαράκια του Δαμίγου [στην Κυδαθηναίων] , το παλιό Πανεπιστήμιου [ στην οδό Θόλου 5] και του Θεόφιλου [ Βάκχου και  Βύρωνος]. Όλα αυτά τα στέκια διέθεταν καθημερινά τουλάχιστον ένα κιθαρίστα-τραγουδιστή. Στην πλακιωτοπούλα , ο μουσικός – ονόματι Νικολάκης, έπαιζε ένα όργανο  το ‘’τσίτερ’’, το μοναδικό  όργανο, που συνόδευε το μουσικό θέμα  της βραβευμένης ταινίας του Όρσον Γουέλς ‘’ο τρίτος άνθρωπος’’. Στην Κληματαριά, έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε ο Ζοζέφ, ένας μποέμ Έλληνας που είχε εργαστεί για αρκετά χρόνια στο Παρίσι. Ο Θεόφιλος  - ένας τζέντλεμαν με τη  αρχόντισσα σύζυγό του την Ιώ Μαλιούρα [ευθυτενείς αμφότεροι και καλοστεκούμενοι παρά τα 70 τους τότε χρόνια] , είχαν αλλάξει τη χρήση ενός αυθεντικού πλακιώτικου  σπιτιού ,  με την αυλή του, σε οικογενειακή γραφική ταβέρνα. Η  Ιώ – αδελφή της γνωστής χορεύτριας Λίντα Άλμα, εγκατέλειψε τη σκηνή του Αττίκ, όπου διέπρεπε και μαγείρευε μόνη της όλα τα σερβιρόμενα φαγητά, με σπεσιαλιτέ της τη φασολάδα. Στην αυλή της ταβέρνας – κάθε Παρασκευή βράδυ – τραγουδούσαν καντάδες απόμαχοι και ενεργοί ακόμα καλλιτέχνες της Λυρικής σκηνής. Ήταν, νομίζω, το ‘’λαϊκότερο’’ αριστοκρατικό ταβερνάκι τις δεκαετίες  1970-1990 που το γνώρισα.

            Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, υπηρετώντας στρατιώτης ακόμα, αποφάσισα με την τότε  φίλη  και μετέπειτα σύζυγό μου να ‘’κάνω’’ απόκριες στην ταβέρνα ‘’ το παλιό πανεπιστήμιο’’, στο χώρο που   στεγάστηκε το  πρώτο ελληνικό Πανεπιστήμιο, στον οδό Θόλου 5. Είχα ακούσει ότι εκεί συχνάζουν πολλοί κανταδόροι, λογοτέχνες  και περισσότεροι ‘’γραφικοί’’  τύποι. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν, μετά τα πρώτα ποτηράκια, όλα τα τραπεζάκια ενώθηκαν σε μια παρέα,  που πλημύριζε από μοναδικό κέφι και εκπλήξεις. Άκουσα ονόματα όπως, ο Ρώσος πρίγκιπας ο μονόφθαλμος πειρατής [ με δεμένο το ένα μάτι],  ο ταξιδευτής ‘’ στις Ινδίες’’ , με τα θαυματουργά μαντζούνια του, ο Τάκης ο Αρχιτέκτονας και πολλοί άλλοι σημαντικοί και λιγότερο γνωστοί σε μένα, άνθρωποι.

            Κάποια στιγμή που κόντευε να ξημερώσει η επόμενη μέρα, ο Τάκης ο αρχιτέκτονας, έδωσε το σύνθημα να τον ακολουθήσουμε στο σπίτι του στα γειτονικά Αναφιώτικα. Αφού όλοι ανταποκρίθηκαν θετικά, κάναμε και εμείς το ίδιο και βρεθήκαμε σε ένα αρχιτεκτονικό μικρό αριστούργημα. Βρεθήκαμε σε μια   πανέμορφη μικρή αυλή – που μόνο όρθιοι μπορούσαμε να χωρέσουμε – γεμάτη με όλα τα φυτά και άνθη της εποχής  και τη μαγευτικότερη θέα των Αθηνών και της Ακρόπολης. Εκείνος με ένα ‘’συνθηματικό’’ σφύριγμα, ξύπνησε τη γυναίκα και τη μητέρα του και έδωσε εντολή να σφάξουν ‘’δυο κοκόρια’’  για να μας ‘’φιλέψουν’’. Οι ευγενικές αυτές ηρωίδες, δεν έδειξαν καμιά ενόχληση για όλη αυτή την ταλαιπωρία και τέθηκαν  περιχαρείς στην υπηρεσία μας.

Μέχρι να τελειώσει η διαδικασία που συνόδευε τη ‘’σεμνή αυτή τελετή’’, αντικρίσαμε και την ομορφότερη ανατολή  του ήλιου, πάνω από τις αρχαιότητες της περιοχής. Εντύπωση μου έκανε η φυσική και ειλικρινής απάντηση της γηραιάς μητέρας του Τάκη, όταν της ζήτησα συγγνώμη για το βίαιο ξύπνημα και τη συνολική ενόχληση που δημιούργησε η πρωινή παρουσία μας στο σπίτι τους.  Αφού ευχήθηκε σε μένα και τη φίλη μου να παντρευτούμε σύντομα  και να ευτυχήσουμε, πρόσθεσε ότι ‘’ ευχαριστήθηκαν και οι ίδιες από την παρουσία μας στο σπιτικό τους, αφού μοιράστηκαν μαζί μας τη γιορτή της αποκριάς’’.

            Άλλες εποχές , άλλα ήθη με τα θετικά και τα αρνητικά τους. Έκτοτε πάντως δεν ξαναπήγα στη συγκεκριμένη ταβέρνα για να αποφύγω επανάληψη ανάλογων συμπεριφορών, αλλά διατηρώ πάντα τις καλύτερες αναμνήσεις από την πρωτόγνωρη εκείνη εμπειρία.

Αντώνης Ταρνανάς

ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ...... ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

        ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ  ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛΗΔΕΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

[ Μια προσαρμογή εις τα καθ ημάς της ρήσης του Ιησού]

Παραθέτω αυτούσια μια συνέντευξη του ριζοσπάστη μεταρρυθμιστή εθνοσωτήρα μας κ. Ν. Παππά και στη συνέχεια  την κριτική μου στην επιχειρούμενη γκεμπελική διαστρέβλωση  της πραγματικότητας που όλοι μας ζούμε. Όλοι εκτός από τους διαχειριστές της κουτάλας, που επιλέγουν μόνοι τους τα προνόμια που τους βολεύουν και πετούν τα ψίχουλα στο πόπολο που εξουσιάζουν!!!

'''' Ν. Παππάς: Δεν υπάρχει καμία νομιμοποιητική βάση για περαιτέρω λιτότητα

Τετάρτη, 15 Φεβρουαρίου 2017 18:51

UPD:19:05

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Τετάρτη στην Καλαμάτα, ο κ. Παππάς είπε ακόμα ότι «η χώρα βαδίζει συντεταγμένα προς την ομαλότητα, κερδίζει συμμάχους, πείθει και θα συνεχίσει με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, για την οποία μπορεί ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα πολιτικής συμφωνίας να γίνει στο Eurogroup της Δευτέρας».

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Τετάρτη στην Καλαμάτα, ο κ. Παππάς είπε ακόμα ότι «η χώρα βαδίζει συντεταγμένα προς την ομαλότητα, κερδίζει συμμάχους, πείθει και θα συνεχίσει με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, για την οποία μπορεί ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα πολιτικής συμφωνίας να γίνει στο Eurogroup της Δευτέρας».

Επίσης, υπογράμμισε ότι μόνο όσοι κινούνται από πολιτική σκοπιμότητα δεν αναγνωρίζουν ότι η χώρα βρίσκεται σε φάση σταθεροποίησης, κάνοντας λόγο για κάποιους εταίρους «οι οποίοι δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα, πως δηλαδή μια αριστερή προοδευτική κυβέρνηση είναι αυτή που βγάζει την χώρα από την κρίση», αλλά και για κάποιους «εμπαθείς αντιπολιτευόμενους», οι οποίοι, όπως είπε, «ακόμα και στο εξωτερικό αρνούνται πεισματικά να βάλουν έστω και μία φορά την φανέλα της εθνικής Ελλάδος και φοράνε την φανέλα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».

«Τα σενάρια των εκλογών πάνε χέρι – χέρι τις εντός εισαγωγικών δημοσκοπήσεις, που προσπαθούν να διαμορφώσουν κλίμα»

Απαντώντας σε ερώτηση για τις δημοσκοπήσεις, είπε ότι «μας απασχολούν όσο λίγο έχουν σχέση με την αλήθεια» και πρόσθεσε ότι «υπερτιμάται η δυνατότητά τους να δημιουργήσουν κλίμα». Τα σενάρια των πρόωρων εκλογών συμπλήρωσε, «πάνε χέρι - χέρι με αυτού του τύπου, των εντός εισαγωγικών δημοσκοπήσεων, οι οποίες προσπαθούν και νομίζουν ότι θα διαμορφώσουν ένα κλίμα τετελεσμένων».

Ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής σημείωσε ότι για το 2016 η χώρα θα γράψει ανάπτυξη 0,3 ή 0,4% , πλεόνασμα άνω του 2%, την στιγμή που ο στόχος ήταν στο 0,5%. Ακόμα είπε, ότι «από την αρχή του 2015 μέχρι τώρα, έχουμε αύξηση της απασχόλησης έως 240.000 θέσεις εργασίας, η βιομηχανική παραγωγή έχει αυξηθεί κατά 2,3%, την στιγμή που ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι στο 0,6%, οι εξαγωγές της χώρας αυξήθηκαν κατά 12%, οι επενδύσεις κατά 10% και ο τουρισμός πάει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά να έχει αντίστοιχη αύξηση με αυτή που είχαμε πέρυσι».

naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ''''

Αρχίζω από τον τίτλο της συνέντευξης ότι ‘’ δεν υπάρχει καμιά νομιμοποιητική βάση για περαιτέρω λιτότητα’’.

Γιατί κύριε Παππά υπήρχε  στην μέχρι τώρα λιτότητα; Εκλεχτήκατε  με το σύνθημα ότι θα καταργήσετε όσα έκαναν οι κακοί προκάτοχοί σας και  εσείς τα επαναλάβατε όλα και μάλιστα σε χείριστη μορφή .Συνεπώς τα ίδια θα κάνετε και τώρα για να σώσετε την καρέκλα σας και ίσως και  το ’σαρκίο’’ σας. Γιατί λοιπόν να σας πιστέψουμε ;

‘’Η Χώρα βαδίζει προς την ομαλότητα και κερδίζει συμμάχους’’. Πού την είδατε την ομαλότητα και ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας, που εμείς οι κοινοί θνητοί βλέπουμε μόνο δανειστές και  εσείς οι ίδιοι καθυβρίζεται όσους Ευρωπαίους σας μιλάνε για μεταρρυθμίσεις, που έχετε  ήδη αποδεχθεί και υπογράψει;

‘’Όσοι κινούνται από σκοπιμότητα δεν βλέπουν ότι η χώρα  βρίσκεται σε φάση σταθεροποίησης’’ και τόσα άλλα γλαφυρά ,‘’ για αριστερή προοδευτική κυβέρνηση που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση’’. Που την είδατε τη σταθεροποίηση και εμείς οι τυφλοί – ακόμα και οι ψηφοφόροι σας- δεν μπορούμε να τη δούμε; Μήπως φοράτε ειδικά παραμορφωτικά γυαλιά και τα βλέπετε όλα όπως εσείς τα φαντάζεστε; Αυτό πάλι περί αριστερής γιατί το λέτε; Εννοείτε μήπως  τον κ. Καμένο και την κουστωδία του, που τους υπουργοποιήσατε σχεδόν όλους για να εξασφαλίσετε την ψήφο τους; Εδώ θα σημειώσω ότι  σας ‘’έριξαν’’ αφού , αυτοί μπορούσαν να εξαγοραστούν και με τα μισά. Μήπως το ίδιο κάνετε και στις  διεθνείς σας διαπραγματεύσεις;

Δεν θα σχολιάσω αναλυτικότερα  τα περί εκλογών και  αναληθών δημοσκοπήσεων, λέγοντας απλώς ότι ο ‘’πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται’’. Στο λαό  μπορείτε πια να κυκλοφορείτε ελεύθερα για να δείτε την μία και μοναδική αλήθεια;  Μήπως και εδώ θα εφαρμόσετε την καραμπινάτη αντισυνταγματικότητα που επιχειρήσατε για να σφετερισθείτε τα ΜΜΕ, με εγγυήσεις τις ΄΄χορτολιβαδικές εκτάσεις’’;

Έρχομαι τώρα στην τελευταία παράγραφο, με τα πιο χοντροκομμένα ψεύδη, για την αύξηση του πλεονάσματος, της απασχόλησης και του τουρισμού, αρχίζοντας από το τέλος. Η αύξηση του τουρισμού δεν αποτελεί επιτυχία σας, διότι οι ξένοι έρχονται για την όμορφη και φιλόξενη χώρα μας, παρά τις όποιες ‘’τρικλοποδιές’’ σας με την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά και των μεταναστών που προσκαλούσε η κυρία-Τασία. Μας βοήθησε δε και η επικρατούσα ανασφάλεια στη γείτονα  χώρα και τη Μ. Ανατολή.

Πού βρήκατε την αύξηση του πλεονάσματος , αφού όλοι ξέρουν ότι οφείλεται στην υπερφορολόγηση – που δεν έχει περιθώρια συνέχισης και στο μέλλον- και στη διακοπή των κρατικών πληρωμών προς τους ιδιώτες, τα νοσοκομεία, την παιδεία και αλλού. Το Κράτος  χρωστάει παντού, ακόμα και της ‘’Μιχαλούς’’, για να παρουσιάζει εικονικά πλεονάσματα, με τη γνωστή μέθοδο Βαρουφάκη , της δημιουργικής ασάφειας .

Τέλος, που βρήκατε την αύξηση της απασχόλησης; Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη ή μεταφέρονται σε γειτονικές χώρες.  Στην Ελλάδα επικρατεί η μερική απασχόληση με εξευτελιστικές αποδοχές και οι περισσότεροι θυμήθηκαν παππούδες και γιαγιάδες για να συντηρηθούν με τα ψίχουλα που τους έχουν απομείνει από τις συντάξεις τους.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, αφού όλοι πια γνωρίζουν  την αλήθεια και διερωτώμαι πότε θα την καταλάβουν οι σοφοί μας κυβερνήτες, που ξεκίνησαν με όνειρα ‘’ να αλλάξουν την Ευρώπη’’ και να την κάνουν σαν τα ‘’μούτρα τους’’, ασελγώντας σε βάρος του λαού του οποίου υπέκλεψαν την ψήφο  με μυθεύματα και ψεύδη.

Καλά, στο Θεό – λένε – δεν πιστεύουν, αυτό το ειδικό γνώρισμα του ελληνικού λαού που λέγεται φιλότιμο δεν τους πιέζει να προχωρήσουν στο δρόμο της εξιλέωσης;  Αντώνης Ταρνανάς

ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΈΡΩΣΗ

Αμφότερες οι αναφερόμενες στον τίτλο  καταστάσεις αποτελούν δημοκρατική ανωμαλία και υπηρετούν αθέμιτους σκοπούς. Η διαφορά τους έγκειται στο γεγονός ότι στη στράτευση υπάρχει ένα στοιχείο ‘’εθελοντισμού’’, ενώ η  επιστράτευση μπορεί να είναι  και  αποτέλεσμα βίας και εξαναγκασμού. Υπάρχουν βέβαια πάντα και οι εξαιρέσεις, αφού  και στη  δεύτερη περίπτωση είναι δυνατόν να υποκρύπτονται  κάποιες προσχηματικές δικαιολογίες, αφού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και προέχει το αποτέλεσμα.  Ένα  αποτέλεσμα  πάντως που  υπηρετεί τελικά, δόλιους σκοπούς και έχει κύριο στόχο  να αποκρύψει την αλήθεια και να ενσπείρει την αμφιβολία στις λαϊκές μάζες, προς ‘’ ίδιον ή στοχευμένο  όφελος’’. Η Ευρωπαϊκή και ειδικότερα  η σύγχρονη  ελληνική ιστορία, βρίθουν  ανάλογων παραδειγμάτων,  που  συμπίπτουν  πάντοτε με περιόδους  ‘’ανώμαλων’’  και αντιδημοκρατικών  καταστάσεων.

Πρωτομάστορας της μεθόδου  θεωρείται  ο ναζιστής Γιόζεφ Γκαίμπελς που  βρήκε πρόθυμους συνεχιστές  στη χώρα των μιμητών και των απομιμήσεων, τους σύγχρονους γκαιμπελίσκους, που κάνουν κάθε προσπάθεια για να δικαιώσουν τον τίτλο τους. Αρχής γενομένης από τη χούντα – όπου το μαύρο γινόταν άσπρο και το αντίστροφο, ακολούθησε ο ‘’αυριανισμός’’ σε όλο του το μεγαλείο, με παρακλάδια και στο σήμερα, φθάνοντας στη σημερινή ζώσα πραγματικότητα. Εδώ πλέον βρισκόμαστε  σε οριακό σημείο, που απαιτεί ενδεχομένως ‘’επιστημονική συνδρομή’’.

Ξεκινώ  από τον κ. Κατρούγκαλο,  που έφθασε στο σημείο να βομβαρδίζει  τους’’ θεωρούμενους ηλιθίους’’ συνταξιούχους, με ενυπόγραφες διαβεβαιώσεις ότι ‘’δεν ψάχνουν καλά τις τσέπες τους’’ , ότι οι αποδοχές τους έχουν αυξηθεί και η ‘’ανοησία’’ τους εμποδίζει να το καταλάβουν. Επικαλούμαι τις πολλαπλές ψεύτικες εξαγγελίας και αναγγελίες του ίδιου του Πρωθυπουργού [ που καλύφθηκαν πίσω από τον τίτλο αυταπάτη, ενώ  πρόκειται για σκέτη απάτη]. Συνεχίζω με τα ‘’ατέλειωτα’’ κλεισίματα των  αξιολογήσεων από  τους δανειστές μας, που δε λένε ακόμα να κλείσουν, [ που  οι ίδιοι τα περιγράφουν άλλοτε σαν κατεπείγοντα και άλλοτε άνευ χρονικών περιορισμών]  και τόσα άλλα ασαφή, στρεβλά και παράλογα που πλασάρονται από τα πιο επίσημα κυβερνητικά χείλη. Καταλήγω  δε στο άκρον άωτον – στην  κατηγορία της επίσημης παραπληροφόρησης – με τον Υφυπουργό κ. Πετρόπουλο, που μας προέκυψε τελευταία. Αυτός ο άνθρωπος , αυτοτρολάρεται και  αυτοαποθεώνεται,  παραπέμποντας   μας έτσι στη διαδικασία της  ‘’αυτοϊκανοποίησης’’. Πού τους βρήκε όλους αυτούς τους θαυμαστές των ‘’έργων του’’, όπως λίγο παλιότερα και ο κ. Φλαμπουράρης; Εξουσία είναι ,οπότε  λένε και κάνουν ό,τι θέλουν , αφού το σινάφι έχει φροντίσει για την ατιμωρησία τους, αλλά πρέπει να υπάρχει και φιλότιμο, που έλεγε μια παλιά  ελληνική κωμωδία.

Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία, με φαινόμενα γκεμπελισμού, που δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν εμπίπτουν στις γνωστές ευεργετικές διατάξεις του ‘’ακαταδίωκτου’’ που έχουν οι  Υπουργοί και  οι βο[υ]λευτές στη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου. Μας παραμυθιάζουν λοιπόν  ασύστολα και συνήθως συνειδητά , αφού η νοημοσύνη τους επιτρέπει ή τέλος πάντων επιβάλλεται να  επιτρέπει να ξεχωρίζουν  την αλήθεια από το ‘’καραμπινάτο’’ ψέμα.

Πρόκειται για τα αποκαλούμενα ΜΜΕ και ειδικότερα τα κρατικά μας κανάλια και κάποιες κομματικές εφημερίδες. Η μία από τις τελευταίες αποτελεί και κομματικό όργανο, ενώ μια  άλλη,  έρποντας και γλείφοντας την εξουσία ,προσπαθεί να γίνει για  να αυξήσει τα φύλλα της και άλλα νιτερέσα της. Τα  κρατικά μας κανάλια,  καλυπτόμενα  πίσω από την ‘’επιστράτευση’’, συμμετέχουν εκόντα άκοντα στην ‘’ ερμαφρόδιτη’’  πλύση εγκεφάλου, χωρίς να σκέπτονται το κακό που κάνουν και σε δικούς τους ακόμα  ανθρώπους και κυρίως στη χώρα. Κάποτε τα συνδικάτα τους μιλούσαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του Τύπου και καταδίκαζαν τη λογοκρισία. Τώρα γιατί  τα ξέχασαν όλα, στο βωμό, του καιροσκοπισμού, της συναλλαγής και της ‘’ιδεοληπτικής στρέβλωσης της πραγματικότητας’’;  Δεν σκέπτονται ότι οι ερινύες κυνηγούν ακόμα τους ασυνείδητους;

Παρά τον προβαλλόμενο αθεϊσμό, εγώ θα θυμίσω το ‘’έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά’’ , διευκρινίζοντας ότι  πλην του Θεού, ‘’μάτια έχουν και οι άνθρωποι’’ που αυτή τη στιγμή ‘’πληρώνουν’’ τις συνέπειες της δικής τους σύμπραξης και ‘’συνευθύνης’’, που θα έλεγε σε άλλες εποχές ο κ. Ζουράρις. Κάθε πράξη έχει το τίμημά της και η προδοσία – ασχέτως αργυρίων – στιγματίζει ισοβίως τους δράστες της, χωρίς ελαφρυντικά.

Αντώνης Ταρνανάς

ΛΟΓΙΚΕΥΘΕΊΤΕ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ

  [ Μην βάζετε στο ‘’ τραπέζι ’’  τα Εθνικά θέματα]

Αρχίζω με το πασιφανές και αυτονόητο, ότι κανένας Έλληνας δεν παραγνωρίζει την απαράδεκτη και απάνθρωπη ρητορική των τελευταίων ημερών από μεγάλο μέρος των δανειστών μας. Μήπως όμως πρέπει να ερευνήσουμε ποιος ενίσχυσε το οπλοστάσιο που τώρα χρησιμοποιείται εναντίον μας;

Άκουσα σήμερα τις ακόλουθες δηλώσεις του κ. Προέδρου της Βουλής,  τον οποίο θεωρώ – όπως επιβάλλεται να είναι – σοβαρό  στα λόγια και τα έργα του.

‘’Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Βούτσης σε συνέντευξή του στο tvxs.gr: «Το Grexit δεν επανέρχεται πια ως μία απειλή και ως ένα σχέδιο όπως το 2015. Τότε ήταν ένα σχέδιο το οποίο είχε ετοιμάσει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και μας παρουσιάστηκε, και μάλιστα με την συναίνεση τότε οκτώ ή και δέκα χωρών, ως επιλογή. Τώρα δεν επανέρχεται ως κάτι τέτοιο αυτή η απειλή. Επανέρχεται στο πλαίσιο της διακαούς, απ’ ό,τι φαίνεται, επιθυμίας της νέας ηγεσίας των ΗΠΑ να οδηγηθεί η ΕΕ και το ευρώ σε πλήρες αδιέξοδο. Γι’ αυτό και είχαν χαιρετίσει το Brexit, γι’ αυτό κι ο νέος πρέσβης που θέλει να στείλει στην ΕΕ ο Τραμπ έκανε αυτές τις δηλώσεις για την Ελλάδα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Βουλής επισημαίνοντας ότι δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία σε αυτές τις συζητήσεις.’’

Αν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα και οι δηλώσεις του κ. Βούτση απηχούν την κυβερνητική θέση, γιατί καθυστερούσαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι δεν ‘’βιάζονται’’, αφού γνώριζαν τι μας περιμένει από τον νέο  αμερικανικό παράγοντα; Τι πέτυχαν  μετά το εξακολουθητικό γλείψιμο δύο ετών των ‘’καλών προκατόχων του’’; Γιατί επίσης εξακολουθούμε να βρίζουμε τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών αφού ο κ. Πρόεδρος θεωρεί ότι αυτό αποτελούσε παλιό του σχέδιο που τώρα δεν ‘’επανέρχεται πια σαν απειλή’’; Γιατί τέλος ,ο μοναδικός εταίρος της Κυβέρνησης,  δηλώνει δια του Αρχηγού του, θαυμαστής του κ. Τράμπ, όπως κάνουν   οι  λοιπές εθνικιστικές  πολιτικές δυνάμεις της χώρας;

Το κύριο γνώρισμα μιας σωστής  πολιτικής είναι το ‘’φείδου χρόνου’’, που ο Χείλωνας ο Λακεδαιμόνιος το γνώριζε πριν 2.500 περίπου χρόνια. Οι σημερινοί απόγονοί του παίζουν συνεχώς καθυστερήσεις, για να αποφύγουν ‘’το πικρό ποτήρι’’, που είχαν εντάξει στις κόκκινες γραμμές τους. Τελικά , αν πιστέψουμε τον νουνεχή κ. Βούτση, οδηγήσαμε  τη χώρα στο στόμα του λύκου που  μας προέκυψε πολύ πρόσφατα, ενώ είχαμε όλον τον καιρό μπροστά μας να τον αποφύγουμε.

Δεν θέλω να πιστέψω ότι η  συνεχιζόμενη καθυστέρηση έγινε σκόπιμα αλλά μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι μας προέκυψε αναπάντεχα, αφού  δεν δικαιολογείται με την απλή απειρία, αλλά μόνο με σοβαρές παραλείψεις και πλήρη ανικανότητα. Ό,τι και να συμβαίνει δεν αποτελεί απλή παράβαση αλλά βαρεία βλάβη των εθνικών μας συμφερόντων  και δεν παρέχει άλλοθι σε όσους εξακολουθούν να παίζουν τα εθνικά μας συμφέροντα, στα ‘’ζάρια’’. Περιμένοντας απλά ‘’τη διάλυση της Ευρώπης’’ που θέλει και ο κ.  Τράμπ, προσπαθούμε να σώσουμε τα προσχήματα και όχι τη χώρα. Αλλάξτε ρότα κύριοι της Κυβέρνησης πριν είναι πολύ αργά και δεν εννοώ για σας που δε με αφορά ούτε με ενδιαφέρει, αλλά για την ‘’έρμη αυτή χώρα’’. Φοβάμαι ότι θα μας βάλουν και εθνικές παγίδες, αφού όπως φαίνεται, ακόμα και ο γείτονας Σουλτάνος μυρίστηκε τις αδυναμίες μας. Δεν είναι καιρός να ανοίξουμε και άλλα μέτωπα, ούτε και σαν ‘’λωτό’’ λησμονιάς της οικονομικής μας μιζέριας.

Εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί  δεν είναι οι εκλογές στις Ευρωπαϊκές χώρες και αν το αποτέλεσμα θα είναι ‘’προοδευτικό’’ ή ‘’συντηρητικό’’, αλλά ο προβλεπόμενος  ή και επιδιωκόμενος εξοβελισμός μας από το Ευρώ και τα δεινά που θα ακολουθήσουν. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε την όποια αναμενόμενη ή  πιθανολογούμενη   ιδεολογική συγκυρία για να λύσουμε τα χρονίζοντα προβλήματά μας. Σταματήστε επί τέλους την  ‘’επαναστατική’’  σας γυμναστική σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, διότι ο λαός σας ψήφισε να κυβερνήσετε τη χώρα και όχι να το παίζετε χαλαροί και ανέμελοι καβαλάρηδες – έστω και αν έτσι αισθάνεστε. Μην  αποδίδετε μόνο  στους άλλους τις ευθύνες της συνεχιζόμενης κρίσης, όσο και αν αυτό βολεύει και ευνοεί την κομματική σας διαχείριση.. Το πρόβλημα της χώρας δεν ‘’λύνεται με ίδια μέσα’’,  όπως  λέει ο κ. Πρόεδρος της Βουλής, λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι ‘’ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο’’. Ούτε λύνονται τα εθνικά θέματα δια της ‘’απλής μεθόδου των τριών’’, που ισχυρίζεται ο  νεόκοπος σοφιστής μας κ. Γ. Βαρεμένος, που δηλώνει ‘’θα τα βάλουμε όλα κάτω και θα δούμε τι να μας συμφέρει’’. Αυτό έχει πλέον ξεπεραστεί  χρονικά και βρισκόμαστε στη φάση που αποφασίζουν οι άλλοι για μας, δυστυχώς χωρίς τη δυνατότητα επιλογής και μάλιστα αυτό έχει συντελεσθεί  και με δικές μας υπογραφές

Μια και η ποδοσφαιροποίηση έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και οι κυβερνώντες μας γνωρίζουν τουλάχιστον από ποδόσφαιρο, θα προσπαθήσω και εγώ να κάνω ένα ‘’κατανοητό’’ παραλληλισμό, για να γίνω πιο σαφής.  Σκεφθείτε λοιπόν  ότι βρισκόμαστε   ήδη στις καθυστερήσεις  του αγώνα και μάλιστα με εχθρική τη διαιτησία, οπότε μαζέψτε τα χέρια  και περιορίστε τις κινήσεις σας, για να αποφύγετε το πέναλτι  ή την κόκκινη κάρτα, όσο και αν   το χρώμα αυτό σας ελκύει. Μόνο έτσι πλέον μπορούμε να προλάβουμε   την αποβολή και την τελική ήττα!!!!  Έγινα σαφής και κατανοητός ή χρειάζεται διευκρίνηση;

Αντώνης Ταρνανάς

Η ΑΤΑΛΑΝΤΗ ΤΩΝ ΝΕΑΝΙΚΩΝ ΜΟΥ ΧΡΟΝΩΝ

Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν σε θέματα που αφορούν τη γενέτειρά μου και θα προσπαθήσω και σήμερα να συνεχίσω αυτή την προσωπική μου κατάθεση, με μοναδικό σκοπό να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.

            Στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.gr [ κλικ αφηγησεις], έχουν ήδη καταχωρηθεί περίπου  180 διάφοροι τίτλοι, ποικίλης ύλης, μεταξύ των οποίων και θέματα που αφορούν την πόλη μας. Ανάλογη είναι και η σημερινή μου πρόθεση που αφορά χαρακτηριστικά μέρη και γραφικά στέκια και πρόσωπα, που χάθηκαν οριστικά ή άλλαξαν μορφή και αρχίζω από το κέντρο της Αταλάντης, παραθέτοντας σχετικό σκίτσο της παλιάς του μορφής. Επισημαίνω με νούμερα τα πιο

χαρακτηριστικά στοιχεία της περιοχής, με την υποσημείωση ότι η οδός 28^ης Οκτωβρίου [από τα χειρόγραφα νούμερα 1,2,3,4,19,20,21] είχε τη γενική ονομασία   ‘’οβρέικα’’.

1.Η αίθουσα Μπελίτσα, αποτελούσε τον μοναδικό κλειστό  χώρο θεατρικών    και λοιπών ‘’πολιτιστικών’’ εκδηλώσεων.

2,3.Εμπορικά καταστήματα  Γαλατσάνου και αγνώστου ονόματος

4 Κατοικία Στρατηγού Σερ. Κοκόλα και επιγόνων του.

19,20. Οι ταβέρνες –ψητοπωλεία του Σούνα και του Μπαρμπαμάνθου, σημειώνοντας ότι γεννήθηκα ακριβώς απέναντι.

21.Η κατοικία και στον πλάτανο η ‘’ψησταριά’’ του[ νονού μου] Σωτήρη  Θεοδωρίκου.

5. Τα καταστήματα Ευαγγέλου και Ευριπίδη Μάρκου, ο πρώτος μάλιστα είχε και μια επιγραφή με κεφαλαία μεγάλα γράμματα των αρχικών του [ΕΑΜ] ,παίζοντας με τη μόδα της εποχής !!!

6. Επάνω η  κατοικία Κ. Συκιώτη[ που είχε και τον φούρνο απέναντι από του Μπελίτσα] και κάτω το κατάστημα των αδελφών Χρήστου, Θεοδώρου και Ελένης Ριζόπουλου.

7. Ημιυπόγειο ραφείο Δανέλη [στέκι γραφικών τύπων]

8. Το μανάβικο των αδελφών Μπούτση.

9.Κατάστημα των αδελφών Λαμπρινίδη [ τρόφιμα , υφάσματα κλπ].

10.Εμπορικό κατάστημα Σουλτανόπουλου[;]

11.Εμπορικό κατάστημα Κόντου.

12. Το πρώτο και μοναδικό περίπτερο Λ. Παπαδημητρίου

13. Ειδικό κατάστημα ειδών αυτοκινήτου Χ. Μαμάνδρα

14. Υπόγειο μανάβικο του μπαρμπαγιάννη Χυμευτού, με τις μουστάκες του και τις εμφανείς έγχρωμες [ αρχαίες;]τοιχογραφίες στο χώρο του καταστήματος.  Στο επίπεδο του δρόμου δίπλα το ζαχαροπλαστείο Κρούπη και το κουρείο Κοτσικόνα-Ριζόπουλου.

15. Κατάστημα Σαμαρτζή  [ τρόφιμα- υφάσματα κλπ].

16. Κατάστημα Θεμιστοκλή Σκαπερδόπουλου και δίπλα ψησταριά – ταβέρνα αδελφών Ευαγγέλου και Χρήστου Παπουτσή με ταράτσα επάνω για παραστάσεις καραγκιόζη κλπ.

17,18. Καφενεία αδελφών Παπαϊωάννου και Τσάπαλη  αντίστοιχα και 19. Καφενείο ‘’Μορφόπουλου’’

Το  δρομάκι των ‘’οβρέικων’’ έσφυζε από ζωή και πλημύριζε από κίνηση, αφού αποτελούσε το κέντρο εμπορίου και διασκέδασης. Το μισό κομμάτι του δρόμου μοσχομύριζε μπαχαρικά και το άλλο μισό από την τσίκνα των αμέτρητων ψησταριών.  Από την άλλη μεριά, τα  συγκεντρωμένα καφενεία ήταν τα στέκια συνάντησης των ανδρών της πόλης, για το καφεδάκι και την επικοινωνία των εργαζομένων μετά το τέλος της εργασίας τους  [ οι περισσότεροι γεωργοί έφθαναν με τα ρούχα της δουλειάς].

            Αργότερα, ένας γαμπρός της Αταλάντης από την πρωτεύουσα, άνοιξε το πρώτο ειδικό ‘’ΟΥΖΕΡΙ’’ , που μετεξελίχθηκε σε κέντρο ευρύτερης διασκέδασης. Το βασικό κατάστημα καταλάμβανε τη γωνία των οδών Εθνικής Αντιστάσεως  και  Θεοφανόπουλου [βλέπετε φωτογραφία σημερινού καταστήματος στην ίδια θέση] και διέθετε άπλετο χώρο απέναντι [ σε τρία υψομετρικά επίπεδα]. Ο χώρος αυτός σήμερα καταλαμβάνεται από το φαρμακείο Θωμαΐδη, και τις ιδιοκτησίες Κ. Γκανέτσου και Θεοδωρίκου, μέχρι τη σημερινή  ιδιοκτησία Παλαιολόγου.

Οι θαμώνες του  ουζερί, αγνοώντας μέχρι τότε την ερμηνεία του τίτλου, το θεώρησαν όνομα του ιδιοκτήτη και έδιναν τα ραντεβού τους στου ‘’Ζερή’’. Σ’ αυτό το κέντρο διασκέδασης, όπως ονομάστηκε μεταγενέστερα, εμφανίστηκαν τα γνωστότερα μουσικά ονόματα της εποχής. Γιαούζος, Ρίτα Αμπατζή ,Παπασιδέρης, Αλ. Αραπάκης και άλλοι γνωστοί εκτελεστές δημοτικών τραγουδιών.

Ο ίδιος χώρος αποτέλεσε και το πάλκο εμφάνισης νέων καλλιτέχνιδων, που αποτέλεσαν πρωτόγνωρο θέαμα για τον περιορισμένο ακόμα τότε ‘’οπτικό ορίζοντα’’  των ανδρών της περιοχής. Στη διάρκεια της τοπικής εμποροπανήγυρης ή  με άλλες ευκαιρίες,  κόλλησαν στα μέτωπα  των καλλιτεχνών ή έριξαν στα πόδια των καλλίγραμμων καλλιτέχνιδων χιλιάδες  χαρτονομίσματα, που αποτελούσαν  το αντίτιμο διάθεσης της ετήσιας σοδειάς τους. Στη ‘’σπονδή’’ αυτή πρωτοστατούσαν οι αγρότες των γύρω χωριών που υπερτερούσαν οικονομικά και έκλεβαν, εν προκειμένω, την ‘’παράσταση’’. Περασμένα  μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς, που λέει και ο ποιητής.

Ένα άλλο σημαντικό μέρος της πόλης αποτελούσε και το εκκλησάκι του Οσίου  Σεραφείμ, στο λοφίσκο που βρίσκεται σήμερα το περιβόλι του Αλέκου ή ‘’Νταβός’’.  

Το εκκλησάκι του Οσίου Σεραφείμ. Στο βάθος αριστερά διακρίνεται η ειδική κυκλική δενδροφύτευση, για τη θέση της χορωδίας

 Τα παλιότερα χρόνια , την ημέρα εορτασμού της μνήμης του  [6 Μαΐου], υπήρχε κοσμοσυρροή ,όχι μόνο ντόπιων αλλά και από τα γύρω χωριά. Με πρωτοβουλία των καθηγητών και δασκάλων των σχολείων, οι μαθητές καθάριζαν έγκαιρα  το πευκοδάσος, που περιβάλλει τον ναΐσκο, από τις κάμπιες και τις πευκοβελόνες, όπου έστρωναν τραπεζομάνδηλα οι πιστοί, για να γευματίσουν, υπό την σκιά των πεύκων.

Στη λειτουργία συχνά  χοροστατούσε  ο Μητροπολίτης του Νομού και παρίσταντο οι αρχές του τόπου. Συμμετείχε η ανδρική εκκλησιαστική χορωδία, στην ειδική θέση που είχε προβλεφθεί [αριστερά πίσω από το Ιερό, ανάμεσα στα ειδικώς φυτεμένα σε κύκλο κυπαρίσσια].

Ακολουθούσε ολοήμερη ποικίλη διασκέδαση με καντάδες και παρουσίαση μοντέρνων τραγουδιών και χορών από μια παρέα νεαρών της εποχής [Γ. Τσάπαλης, Τ. Ροδιτάκης  ,Δανέλης, Λουκάς Κοκορέτσης, Αγγ.Κοτσικόνας κ.ά.] . ‘’Κλου’’ της ημέρας   αποτελούσαν οι αυτοσχεδιασμοί ενός γραφικού  τύπου και καταπληκτικού τενόρου  [Νίκου  Καζάκη] με αυτοσχεδιασμούς,  που το συγκεντρωμένο πλήθος επικροτούσε  με το σύνθημα  ‘’ ω! ω! ω!  γιατρέ ‘’.

 Μέχρι αργά  το βράδυ κατηφόριζαν το  ‘’χωμάτινο’’ δρομάκι οι  προσκυνητές, με μια μικρή ενίοτε στάση να δροσιστούν ή για ένα συνηθισμένο κέρασμα,  στα τελευταία σπίτια της περιοχής -ανάμεσα στα οποία και το πατρικό μου, που θεωρούσαν την ημέρα σαν ειδική τοπική γιορτή και είχαν κάνει το ‘’κουμάντο’’ τους.

Ελπίζω με μια νέα ευκαιρία να ανασύρω από τη μνήμη μου και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία μιας αποχής που ξεχνιέται και χάνεται, παρασύροντας μαζί της και αναμνήσεις που δύσκολα θα επανέλθουν. Είναι κρίμα που μαζί με το κακό παρελθόν μας φεύγουν και σημαντικά ήθη και έθιμα, που αποτελούσαν την παράδοση και την ιστορία μας.

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΑΣ

Επειδή ο πολιτικός σχολιασμός δεν έχει τελειωμό και ίσως έχει κουράσει και τους αναγνώστες των κειμένων μου, σκέπτομαι σήμερα να ασχοληθώ με το παραμύθι, που πάντα ενθουσίαζε τα ‘’παιδιά’’ πάσης ηλικίας, αρχίζοντας από την προσωπική μου περίπτωση.

Μεγάλωσα με τα παραμύθια για  Βασιλιάδες και Πριγκηπόπουλα και  τα άλλα με τους κακούς λύκους και τους δράκους. Όλα αυτά μου άρεσαν αλλά δεν μπορούσα να τα κατανοήσω ,αφού ποτέ ,μέχρι τότε, δεν είχα συναντήσει τους λεγόμενους ‘’γαλαζοαίματους’’ και βεβαίως ούτε είχα δει ποτέ  δράκους. Την περίοδο των κατοχικών χρόνων είχα έλθει αντιμέτωπος μόνο με πραγματικούς λύκους – που κατασπάρασσαν τα ζωντανά της περιοχής μου και κάποια ανθρωπόμορφα όμοιά τους που λεηλατούσαν και σκότωναν για το κέφι τους. Συνεπώς οι φυσικοί λύκοι μου φαινόντουσαν άκακα ζωντανά που  προσπαθούσαν να επιβιώσουν, ενώ οι άλλοι για να επιδείξουν την παντοδυναμία τους.

Μεγαλώνοντας, παντρεύτηκα, έγινα πατέρας και παππούς και βρέθηκα στην ανάγκη να πω τα δικά μου παραμύθια, στα παιδιά και στα εγγόνια μου. Όταν απόκτησα το πρώτο μου παιδί [τη δεκαετία του 1960] βρισκόμουν στο Βελιγράδι, νέος και άπειρος, με την εξ ίσου νέα και άπειρη σύζυγό μου και είχαμε πλήρη άγνοια για τα παιδιά και την ανατροφή τους. Προσέφυγα λοιπόν σε βιβλία ειδικών , αρχίζοντας από τον καθηγητή  Παδιατέλη και τον γνωστό τότε παιδοψυχολόγο και γνωστό Αμερικανό – αριστερό ακτιβιστή - Dr Benjamin Spock. Εκεί διάβασα για πρώτη φορά ότι δεν βοηθούν τα παιδιά παραστάσεις που τους δημιουργούν συμπλέγματα ή τα τρομάζουν , ενώ αμφότεροι  κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι αυτά  πρέπει να ‘’εισάγονται’’ από μικρά και με ήπιο τρόπο στην πραγματική ζωή  και κυρίως να επιβραβεύονται για τις καλές τους πράξεις και ΠΟΤΕ να μην επιπλήττονται για τις όποιες παιδικές τους παρασπονδίες.  Ειδικότερα ο κ. Σπόκ ‘’απαγόρευε’’ αυστηρά  το ξύλο και κάθε άλλη μορφή τιμωρίας στα παιδιά, θεωρώντας ότι αυτό θα μπορούσε να τους δημιουργήσει ψυχολογικά τραύματα. Αργότερα, οι φιλοζωικές εταιρείες εισήγαγαν και τις νεώτερες αντιλήψεις για τους παρεξηγημένους καλοκάγαθους λύκους, οπότε περιορίστηκαν και τα προσφερόμενα θέματα για παραμύθια.

Όταν ‘’πρωτόγινα’’ παππούς, πειραματίστηκα με την εγγονή μου να αυτοσχεδιάζω δικά μου παραμύθια, χρησιμοποιώντας σαν πρώτη ‘’ύλη’’, τα λιμπρέτα από γνωστές όπερες που αποτελούσαν και δική μου αδυναμία. Πολλά από αυτά μάλιστα τα είχα καταγράψει και σε ‘’κασέτες’’[με την αντίστοιχη μουσική υπόκρουση] και από τα λεγόμενα της μεγάλης πια εγγονής μου, τις έχει  φυλαγμένες. Στα επόμενα εγγόνια μου περιορίστηκα σε αυτοσχεδιασμούς της στιγμής [κατά παραγγελία], με βάση τα στοιχεία που εκείνα μου έδιναν. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πορεύτηκα πολύ καλά στον τομέα των παιδικών  παραμυθιών, σε σημείο τουλάχιστον να εγκωμιάζονται ακόμα και τώρα από τα εγγόνια μου.

Αφού λοιπόν κατανόησα πλήρως και προσαρμόστηκα και στις νέες αντιλήψεις [ για καλούς λύκους, κακούς βασιλιάδες κλπ.], δεν τα πήγα το ίδιο καλά στο παραμύθιασμα που προσπάθησαν να με μυήσουν, οι παλαιότεροι και σύγχρονοι επαγγελματίες παραμυθάδες. Για 12 χρόνια που έζησα σε χώρες του ‘’υπαρκτού’’ σοσιαλισμού, δεν με έπεισε κανένα από τα καθημερινά τους παραμύθια, αφού η ίδια η ζωή τα διέψευδε. Εκείνοι όμως τα συνέχιζαν, αφού όπως είπαμε ήσαν επαγγελματίες και αυτό ήταν το τίμημα ‘’της κοινωνικής τους ύπαρξης και υπόστασης’’. Ο λαός τα άκουγε μεν και προσποιούταν  ότι του άρεσαν, ενώ παράλληλα έψαχνε και ευκαιρίες να τα αποφύγει, ακόμα και ‘’δραπετεύοντας ‘’ από τη χώρα.

            Όπως και  τώρα υπάρχουν στη χώρα μας  πρόσφυγες και μετανάστες  – λόγω πολέμου- έτσι και παλαιότερα υπήρξαν παγκόσμια ,εκατομμύρια ανάλογων περιπτώσεων λόγω φτώχιας ή καθεστώτων. Όλοι αυτοί οι ταλαίπωροι άνθρωποι έζησαν το δικό τους παραμύθι στην ξενιτειά και οι περισσότεροι πρόκοψαν εκεί, διότι δεν είχαν άλλη επιλογή και βρέθηκαν σε  περιβάλλον, που η αξιοσύνη και η εργατικότητα μπορούσαν ή συνέφερε  να εκτιμηθούν.

            Όλο  αυτό το  ‘’παραμυθολόγιο’’, μου έφερε στο νου κάποια γεγονότα των τελευταίων ημερών, που ένα  επώνυμο και μεγάλο παιδί, θέλησε να ζήσει το δικό του παραμύθι και οι κακοί σύγχρονοι ‘’λυκάνθρωποι’’ [τους λέω έτσι για να μην παρεξηγηθώ από τις φιλοζωικές εταιρείες] τα έβαλαν μαζί του. Τι  κακό έκανε το δικό μας παιδί και στράφηκαν οι περισσότεροι εναντίον του;  Απλούστατα πήρε το ‘’δικό’’ του αεροπλανάκι και πήγε μια μικρή βόλτα το Σαββατοκύριακο στο Παρίσι. Πού είναι λοιπόν το κακό και όλοι τον ξεμπροστιάζουν; Όπως όλα τα παιδιά, θεώρησε δικό του το αεροπλανάκι, κάτι που έκανε και στα παιδικά του χρόνια που θεωρούσε δικά του τα σχολεία και τα καταλάμβανε, χωρίς ποτέ κανείς να τον ‘’μαλώσει’’. Αντίθετα αυτό εκτιμήθηκε από τον ελληνικό λαό και του ‘’εμπιστεύτηκε’’  ολόκληρη τη χώρα για να παίζει μαζί της και μαζί μας και να περνάει την ώρα του, χωρίς να πλήττει , ούτε εκείνος αλλά ούτε και εμείς.

            Μια και σήμερα αποφάσισα να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα, δεν θα αναφερθώ αναλυτικότερα στο άλλο  παραμύθι του Υπουργού μετανάστευσης,  που χθες ‘’ τριάντα άτομα’’ τον εμπόδιζαν να μπει στο  ειδικό ‘’προσφυγικό’’  κέντρο του παλιού αεροδρομίου. Ίσως το έκαναν κάποια ‘’ οπορτουνιστικά’’  στοιχεία, που δεν ήθελαν να μετατραπεί το ‘’ευαγές’’ αυτό ίδρυμα στο μεγαλύτερο πολιτιστικό πάρκο της Ευρώπης και ας έχουμε ήδη υπογράψει  και  τη σχετική συμφωνία ‘’υποτέλειας’’ στα ξένα κέντρα εξουσίας.

            Από παραμύθι ξεκίνησα και μου φαίνεται ότι στη διαδρομή μου προέκυψαν ‘’κλωνοποιήσεις’’ του κυρίου Τράμπ, για τον οποίο ερίζουν, πέραν της Χρυσής Αυγής, του κ. Καμένου και του προέδρου του ΛΑΟΣ και αρκετά ‘’προοδευτικά’’  στελέχη, αφού τελικά εφαρμόζουν τις ίδιες ακριβώς μεθόδους αλλά με ‘’αριστερόστροφο’’ τρόπο.

            Θα κλείσω το παρόν διδακτικό ‘’παραμύθι’’, αναφερόμενος σε μια νεώτερη  έκδοση του βιβλίου  του Δρα Σπόκ, αρκετά χρόνια αργότερα, με το οποίο αναθεωρούσε τις αρχικές απόψεις του περί τιμωρίας και θεωρούσε ότι πολλές φορές αυτή είναι χρήσιμη και επιβεβλημένη. Εγώ προσωπικά, προσπάθησα - χωρίς απόλυτη επιτυχία- να εφαρμόσω την αρχική του προτροπή, εσείς τι προτείνετε για τη σύγχρονη περίπτωσή μας;

 Αντώνης Ταρνανάς

ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣΗ

            Με την αρθρογραφία και τη δημόσια κριτική μου, έγινα μεν αρεστός σε όσους συμφωνούν μαζί μου ή μπορούν να κατανοήσουν το περιβάλλον που όλοι ζούμε, αλλά παράλληλα παρεξηγήθηκα ακόμα και από αγαπητά μου πρόσωπα. Στη δεύτερη περίπτωση , μπορεί τα άτομα  αυτά με τον καιρό  να ελαχιστοποιούνται, δεν παύουν όμως να με ενδιαφέρουν και συνεπώς  προσπαθώ να κατανοήσω τις θέσεις και κυρίως τα ελατήρια της στάσης  τους και όχι την ‘’ πολιτική τους θέση’’, που δεν με αφορά και αποτελεί δικαίωμά τους.

            Πρώτη μου διαπίστωση είναι ότι πρόκειται – πλην ελάχιστων εξαιρέσεων – για καλοπροαίρετα πρόσωπα, χωρίς κομματικές ή δογματικές εμμονές. Προφανώς   δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν  τη δεινή κατάσταση στην οποία είχαν ήδη περιέλθει  –‘’ χωρίς’’  δική τους ευθύνη  και ευλόγως εξακολουθούν να ελπίζουν ότι τελικά θα πραγματοποιηθούν οι  υποσχέσεις που τους έδωσαν Είναι κατά κανόνα καλόπιστοι  άνθρωποι, που ‘’φοβούνται’’ να αντικρίσουν την αλήθεια κατάματα και ενημερώνονται από ειδικά κομματικά ‘’blogs’’ για να αποφύγουν την άμεση απογοήτευση. Είναι επίσης άτομα που δεν  έχουν  ιδιαίτερη ενασχόληση με την πολιτική ‘’πρακτική’’, ή  άνθρωποι με νέες ‘’σκέψεις’’ που νομίζουν ότι είναι λάθος ο γενικότερος δρόμος που ακολουθούσαν οι προηγούμενοι  και τέλος και το χειρότερο, εκείνοι που έχουν πάρει το όλο θέμα εγωιστικά και δεν θέλουν να παραδεχτούν το  λάθος της επιλογής τους.

Με τον τρόπο αυτό, οι τελευταίοι, επωμίζονται και τα συνεχιζόμενα  λάθη, πιστεύοντας ότι, αν συνέβαινε το αντίθετο, οι κυβερνώντες θα το ομολογούσαν και θα αναλάμβαναν τις ευθύνες τους. Ο Θεός να βοηθήσει τις σκέψεις τους και όλους μας – πριν είναι πολύ αργά – διότι ‘’μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι’’. Προσωπικά, εύχομαι, χωρίς να το ελπίζω, να  διαψευσθώ συνολικά στις κρίσεις μου, αρκεί να σωθεί η χώρα αυτή, που όλοι μας απλά έχουμε δανειστεί από τους προγόνους μας και οφείλουμε να την παραδώσουμε και στους επόμενους. Ο καιρός θα το δείξει και τα γραπτά μένουν…..και  για μελλοντική ανάγνωση.

Στη χώρα μας δυστυχώς δεν υπάρχει πολιτική παιδεία και αυτή υποκαθίσταται από τη δογματική κομματική ‘’πειθαρχία’’ και τον λαϊκισμό, που ανέκαθεν έδιναν  κάποια οφέλη στους υποστηρικτές τους. Σε κάθε αμφισβήτηση της ειλικρίνειας των κρατούντων  και της διάψευσης όλων των υποσχέσεών τους, οι ‘’αμφισβητίες’’ απαντούν με το κυβερνητικό  τσιτάτο, ‘’είδαμε και τους προηγούμενους ή κοίτα ποιοι μιλάνε’’. Μερικοί μάλιστα αιθεροβάμονες, ξεπερνούν και τα όρια της λογικής, υποστηρίζοντας ότι ‘’ δεν με νοιάζουν οι συνέπειες  για μένα και τα παιδιά μου, αρκεί να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι  που μας οδήγησαν μέχρις εδώ’’. Το θέμα είναι ότι διαφοροποιούνται ως προς τους ‘’υπεύθυνους’’, θέτοντας διαφορετικά και πάντως προσωπικά εκάστοτε  κριτήρια Μπορεί βέβαια η βάση της επιχειρηματολογίας τους να είναι κατ’ αρχήν σωστή, δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να  αναχθούμε στο γενικότερο κακό  και την εθνική καταστροφή, μέχρι να βρούμε το ουτοπικά ορθό, που ενδεχομένως και να μην υπάρχει. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αποκλείουν και το ενδεχόμενο , κάποιας μορφής πολέμου ή επανάστασης – όπως το αποκαλούν – για να οδηγηθούμε στην ιδανική μελλοντική κοινωνία των λαών.

 Ο ελληνικός λαός υπήρξε ανέκαθεν εύπιστος και προδομένος και αυτό βαραίνει πολύ στην αποδοχή μιας άλλης πραγματικότητας. Χρειάζεται  πολλή και ειλικρινής  προσπάθεια για να καταλάβουν το λάθος τους οι ‘’παρασυρθέντες’’ και πολύ θάρρος από τους ίδιους για να το παραδεχθούν . Δεν πρέπει βέβαια να αποκλείουμε και τους  ‘’σκόπιμους’’ παρασυρθέντες, που πάντα ‘’πήγαιναν’’ με τους εμφανιζόμενους ως  νέους ισχυρούς και σωτήρες, για να καρπωθούν τα σχετικά ωφελήματα. Κάποιοι δηλώνουν αριστεροί ενώ  πρεσβεύουν και υιοθετούν  την πιο ακροδεξιά και ρατσιστική πρακτική , όταν αυτό βολεύει κάποια προσωπικά τους συμφέροντα.

Ακόμα και η χούντα απέκτησε οπαδούς και διατηρεί και τώρα   ‘’νοσταλγούς’’ που επικαλούνται  τον Παπαδόπουλο και μάλιστα ‘’διαστρωματώνονται’’ σε όλες ανεξαιρέτως  τις ιδεολογικές παρατάξεις. Έτσι  μας έχουν γαλουχήσει οι πολιτικές δυνάμεις και τώρα δρέπουν τους καρπούς του  κακού παρελθόντος τους. Είναι όμως σημαντικό να σκεφθούμε  ότι τα επίχειρα των ενεργειών αυτών τα  πληρώνει  πάντα ο λαός και αξίζει τον κόπο να προβληματιστούμε σοβαρότερα.

Πώς όμως μπορούν να πείσουν οι σημερινοί συνεχιστές του παλιού κατεστημένου ότι ‘’άλλαξαν προς το καλύτερο’’ και κατάλαβαν το λάθος τους, όταν αρκούνται μόνο  στην επισήμανση  των  τραγικών λαθών  των σημερινών αφεντικών της πολιτικής σκηνής, που έχουν δική τους και  την  παντοειδή εξουσία και προπαγάνδα; Πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά στο λαό και να απολογηθούν  για τα  συνειδητά ή ασυνείδητα λάθη τους, διότι μόνο έτσι ο λαός θα κρίνει τη διαφορά με τα σημερινά δεδομένα. Διαφορετικά δεν θα βγούμε ποτέ από τη στενωπό στην οποία συνέβαλαν  και τα λάθη των  προηγούμενων,  ενώ οι σημερινοί νομείς της εξουσίας βολεύονται, αφού πλην της καρέκλας τους  εξυπηρετούνται και οι επιδιώξεις τους. Τα ‘’καθεστώτα’’  αυτά   ανέκαθεν εξυπηρετούσε  η  εκμετάλλευση του πόνου και της αδικίας και όπου δεν υπήρχε τα δημιουργούσαν, για να βρίσκουν έδαφος για τη δική τους’’θεραπεία’’. Η ευρωπαϊκή ιστορία βρίθει αμέτρητων σχετικών παραδειγμάτων, που όταν τα κατάλαβαν οι λαοί ήταν πολύ αργά .

Μια και αναφερθήκαμε σε εθνικές συνέπειες, διευκρινίζω ότι δεν εννοώ μόνο τις οικονομικές, αφού ‘’ενός κακού μύρια έπονται’’, πέραν του γεγονότος ότι οι αυτοαποκαλούμενοι ριζοσπάστες αριστεροί, προβάλλουν ενίοτε  το εθνικιστικό θυμικό, για να κρατήσουν και να  επεκτείνουν τα κομματικά οφέλη και κεκτημένα. Οι δικοί μας άλλωστε ‘’γιαλαντζί’’ αριστεροί,  έχουν και τους  ετερόδοξους εταίρους, που καλύπτουν  και το δεξιό ‘’κέρας’’ του αμφιλεγόμενου πολιτικού τους  σχηματισμού.  Δηλαδή εκτός από τους μόνιμα χαμογελαστούς   και αραχτούς ΄΄χομπίστες’’,  μας προέκυψαν και οι νεόκοποι ‘’Τραμπίστες’’.

Οι πρώτοι είναι   πρόθυμοι και έτοιμοι να ‘’δώσουν τα ρέστα τους’’, αφού έφθασαν στο σημείο να εκδιώξουν την αριστερή τους  πτέρυγά  για να διευκολύνουν τη ‘’μετάλλαξή’’ τους και  αντί να ‘’καταλάβουν το Νομισματοκοπείο’’  που σχεδίαζαν, υπέγραψαν μετά βαΐων και κλάδων το τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο. Οι δεύτεροι όμως, αφού τους τέλειωσαν οι προσχηματικές και εικονικές παραιτήσεις  , μετέχουν στο τσιμπούσι της εξουσίας και ειδικεύονται στις ΄΄απειλές’’ και άλλα λόγια του αέρα ή από αέρος , για να θυμίζουν την ύπαρξή τους.

Θα ήθελα να κλείσω το παρόν, με τη γενικότερη ατυχή παραδοχή ότι η Ευρώπη μας αλλά και ο Κόσμος ολόκληρος, στερούνται πολιτικών προσωπικοτήτων που πρωτοστάτησαν στη μεταπολεμική εξέλιξη και πρόοδο των χωρών και των λαών τους

Αντώνης  Ταρνανάς.