Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Είναι η δεύτερη συνεχόμενη μέρα που αναβάλλω το γράψιμο   ενός άρθρου με θέμα τα τελευταία εθνικά μας ‘’ σημεία και τέρατα’’ και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό, διότι τα αίτια της αναβολής αυτής  υπήρξαν πολλαπλά και σπουδαία.  Χαίρομαι κυρίως διότι, με την προσωρινή αναστολή, απέφυγα και την  ενοχλητική - μέχρι ‘’γραφικότητας’’  παρέμβαση μου, που  ενδεχομένως σας έχει, δικαιολογημένα, κουράσει. Σκεφθείτε όμως  ότι  δεν φταίει η κριτική , αν το κρινόμενο γεγονός είναι από τη φύση του κουραστικό και δυσάρεστο. Πιστεύω όμως ότι οι χαρακτηρισμοί μου είναι οι επιεικέστεροι που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένας άνθρωπος μέσης νοημοσύνης – όπως εγώ -   που ακούει, βλέπει, καταλαβαίνει και προσπαθεί να επιβιώσει από την επερχόμενη λαίλαπα.

Την ίδια δυσφορία των αναγνωστών αισθάνεται και  ο γράφων, αφού είναι υποχρεωμένος να περάσει τα γραφόμενά του  από τα φίλτρα των προσωπικών του  συναισθημάτων . Υποφέρει λοιπόν και ο ίδιος  για όσα δυσάρεστα περιγράφει, αφού βιώνει πρώτος όλα εκείνα που  υποθηκεύουν  το μέλλον αυτής της έρμης και ‘’ανάδελφης’’ χώρας. Τελειώνω εδώ τον πρόλογο και μπαίνω  στο σημαντικό μου σημερινό θέμα.

Είναι πολύς καιρός που απέχω από πολιτιστικές και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις της πόλης μου , για διάφορους λόγους, προσωπικής  επιλογής ή άλλων παραγόντων. Ομολογώ ,  ότι  χάρηκα ιδιαίτερα για τη χθεσινή μου ‘’επανεμφάνιση’’ , στην οποία συνέδραμαν  πολλές και ευτυχείς συγκυρίες Πρώτες και κύριες  υπήρξαν  η  συμμετοχή και  παρουσία ενός αγαπητού μου φίλου και παλιού συνάδελφου και το περιεχόμενο του βιβλίου, που έχει άμεση σχέση με την καταγωγή της καρδιάς μου  και τον τόπο γέννησης και διαμονής μου.

Πρόκειται για ένα πολυσέλιδο έργο, απόσταγμα σοβαρής και μακρόχρονης έρευνας του κ. Νικολάου Εμμ. Παπαοικονόμου, που εκδόθηκε από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, και φέρει τον τίτλο ‘’Προσωπογραφία Αγωνιστών του 1821’’. Έχει στενή και άρρηκτη σχέση με τους αγώνες των Μακεδόνων της Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης  που   πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και της δικής μας  περιοχής. Ένα μεγάλο μέρος της Αταλάντης κατοικείται από  τους απογόνους αγωνιστών  της ευρύτερης Μακεδονίας μας, και αποτέλεσε μεταγενέστερα, πόλο έλξης και άλλων Μακεδόνων – κυρίως ειδικών μαστόρων - που εργάστηκαν στην ευρύτερη περιοχή και συνέβαλαν  στην ανάπτυξη της. Αρχικά ο οικισμός αποτέλεσε χωριστό Δήμο ή Κοινότητα [ Πέλλας και Κάτω Πέλλας] - στη σημερινή Σκάλα της Αταλάντης- και αργότερα ενσωματώθηκε  πλήρως [;] στην συνολική πόλη. Με τις ιστορικές λεπτομέρειες ασχολείται το  βιβλίο, - το οποίο ακόμα δεν πρόλαβα να διαβάσω ούτε είμαι  ειδικός για να το κρίνω – γι’ αυτό και θα περιοριστώ  στην επιμελή ανάγνωσή του , συνεχίζοντας  με τα υπόλοιπα.

 Πέραν των κατά καιρούς προνομίων, περιορισμών και γεωγραφικών ορίων των δύο τομέων,  για μας τους γηραιότερους υπήρχε ένα φυσικό όριο – αποδεκτό από όλους – που ήταν ο παλιός και ‘’υπογειοποιημένος’’ πλέον καταρράκτης, που χώριζε το δυτικό κομμάτι [Μακεδονία] από το ανατολικό της παλαιάς έως αρχαίας  πόλης της Αταλάντης. Στα πρόθυρα των 84 χρόνων μου, έχω ζήσει  τις έριδες, τους ανταγωνισμούς , ενίοτε δε και τις αντιπαλότητες, ανάμεσα στους δυο τομείς της πόλης. Περισσότερο  εμφανείς ήσαν οι διαμάχες για το ‘’παζάρι’’ με τις κρύες πηγές του, που υδροδοτούσε όλη την πόλη, ενώ για μια περίοδο  είχε παραχωρηθεί προνομιακά  μόνο στους Μακεδόνες οικιστές. Κατά την παλιά μας συνήθεια και αυτό ακόμα το αγαθό της φύσης, αποτέλεσε στοιχείο τριβής και διαμάχης και μάλιστα  χωρίς σημαντικό  λόγο. Αναφέρω ενδεικτικά, ότι  κάποιες στάμνες των ‘’ανατολικών’’, επέστρεφαν άδειες ή σπασμένες, αφού  οι ‘’δυτικοί’’ κτήτορες[ μέσω των περιοίκων της πηγής]  δεν ήθελαν να μοιραστούν το προνόμιό τους. Δεν αναφέρομαι σε ξυλοδαρμούς και σοβαρότερα περιστατικά που ήσαν πολύ πςριορισμένα. Υπάρχουν επίσης και αντίστροφα παραδείγματα σε άλλους - λιγότερο σημαντικούς τομείς- που την πίεση υφίσταντο οι δυτικοί. Δείγματα των καιρών και της φυλής μας, που ευτυχώς ο πανδαμάτωρ χρόνος και κυρίως οι μικτοί γάμοι ανάμεσα στην ‘’Ανατολή και τη Δύση’’ μιας κωμόπολης, περιόρισαν  τις αντιπαραθέσεις   σε λεκτικό  μόνο επίπεδο  .

Δεν θα αναφερθώ σε  βασικές και διοικητικές κυρίως  διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις δύο συνιστώσες της κωμόπολης, γιατί δεν θέλω να ‘’ξύνω παλιές πληγές’’, αλλά θα περιοριστώ  σε ένα διακριτό  αισθητικό αλλά και πρακτικό χαρακτηριστικό  στοιχείο της πόλης, που αποτελεί η θαυμάσια ρυμοτομία του δυτικού τομέα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο οικισμός των Μακεδόνων χτίστηκε εξ υπαρχής  κυρίως στην περιοχή που γκρεμίστηκε  ο τουρκομαχαλάς , ενώ η υπόλοιπη πόλη συνέχισε- ακόμα και μετά τον μεγάλο σεισμό -  τον ‘’άναρχο’’ τρόπο, που επικρατούσε την εποχή της τουρκοκρατίας. Θέλω επίσης να σημειώσω ότι, παρά τα όσα μικρά προβλήματα δημιουργεί γενικότερα  στους Έλληνες η ‘’ ανεπιθύμητη συγκατοίκηση’’, δεν έγιναν ακραίες διακρίσεις που να διχάσουν  σοβαρά τους κατοίκους. Ενδεικτικά αναφέρω ότι πολλά σπίτια παλιών Μακεδόνων αγωνιστών [Γκάτσος, Δουμπιώτης , Καρατάσος κλπ], βρίσκονται στον ανατολικό τομέα   και τα ονόματά τους φέρουν αρκετοί δρόμοι της  ίδιας περιοχής.

Αφήνω λοιπόν τα ιστορικά στοιχεία στους ειδικούς, αφού τώρα πια τα πάντα είναι μικτά και συνεχίζω την αναφορά μου στη χθεσινή σπουδαία εκδήλωση, που ξεκίνησε από μια πρωτοβουλία του Συλλόγου Παγχαλκιδικιώτικου Συλλόγου Αθηνών ‘’ο Αριστοτέλης’’. Η λαμπρή όπως γνωρίσαμε από κοντά, διοίκηση του συλλόγου -μέλος του οποίου είναι και ο φίλος μου ο Βασίλης Κυριάκος- έδωσε τη σκυτάλη στον Δήμο Λοκρών. Δυο δραστήριοι άνθρωποι του Δήμου – ο Αντιδήμαρχος κ. Γιώργος Βλαχάβας και η κυρία Μαρδίτσα Ζεκεντέ-Καρέτζου από τη Βιβλιοθήκη, κατέθεσαν την ψυχή και όλο τους το μεράκι για να φέρουν σε αίσιο πέρας το έργο τους. Από την άλλη πλευρά, οι εκπρόσωποι του αδελφοποιημένου πλέον συλλόγου, μας κατέπληξαν με τη  μακεδονική τους δωρική λιτότητα. Ο συγγραφέας και ο φίλος του πολιτικός επιστήμονας ,που προλόγισε το βιβλίο, μας έδωσαν ένα δείγμα της λεβεντιάς και της ‘’ήρεμης δύναμης’’,  που διακρίνει τους πολίτες σε ενεργούς και ‘’καναπεδάτους’’.  Σπουδαίοι υπήρξαν  όλοι οι ομιλητές και ιδιαίτερα σαφής και αναλυτική η κυρία φιλόλογος , που ανέπτυξε τα ιστορικά στοιχεία  της εποχής. Με εξέπληξε θετικά η παρουσία του Προέδρου των Μακεδόνων Οικιστών της πόλης μας, μπράβο του.

Ελπίζω και εύχομαι η αδελφοποίηση να αποτελέσει μια επί πλέον αφορμή για το   συναισθηματικό δέσιμο, με φιλία και αγάπη  και      να αποτρέψει τη συνήθη φθορά που  διέπει γενικώς  τους  ‘’συγγενικούς’’ δεσμούς των ανθρώπων !!!. Ο υποφαινόμενος, αισθάνομαι  γνήσιος Μακεδόνας από την πλευρά του πατέρα μου, [Πεντάλοφος Βοίου Κοζάνης] και επίσης γνήσιος Ρουμελιώτης , από την πλευρά της μητέρας μου, που γεννήθηκε και έζησε – προ του γάμου της -  στο ανατολικό κομμάτι της πόλης  στην οδό  που φέρει  το όνομα του Μακεδόνα οπλαρχηγού Αναστάσιου  Καρατάσου.

 Από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι τα σημερινά μου γεράματα κατοικώ στα όρια των δύο τμημάτων της Αταλάντης και κρατώ για τον εαυτό μου τις επιλογές τις καρδιάς μου.    Πιστεύω δε ότι τα συναισθήματα δεν καθορίζονται με  τη συμμετοχή σε συλλόγους [ που θεωρώ θετική και πολύ χρήσιμη] και ταμπέλες καταγωγής. Όλες οι περιοχές έχουν καλούς και κακούς ανθρώπους  και αρκεί να μπορούμε να κάνουμε τις σωστές επιλογές- με τα θετικότερα  χαρακτηριστικά - από τις γονικές μας ρίζες.  Αντώνης Ταρνανάς

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ

                  Υπάρχουν υπεύθυνοι και ποιοι είναι ;

Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί στη σκανδαλώδη τύχη και την αντίστοιχη ατυχία, που σημάδεψαν τη ζωή μου διαχρονικά και τη συμπυκνωμένη διεθνή  μου ‘’ εμπειρία’’ .  Αναφέρθηκα κατά καιρούς σε ιστορικά γεγονότα  που υπήρξα αυτόπτης μάρτυς καθώς και σε γνωστά μου  πρόσωπα που εκόντα – άκοντα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη σύγχρονη ιστορία.

‘Άκουσα σήμερα στο  δελτίο ειδήσεων για την παρουσίαση ενός βιβλίου ντοκουμέντου του κ. Αντώνη Ναξάκη,  που αφορά  την ελληνική ανάμιξη, τη φυγάδευση και τη σύλληψη του Οτσαλάν. Ενώ λοιπόν ετοιμαζόμουν  να γράψω ένα άρθρο για τα κυβερνητικά ‘’κατορθώματα’’ που μας επιφυλάσσει το ‘’κλείσιμο’’  [ή μήπως άνοιγμα]  της συμφωνίας για το μνημόνιο, αφήνω το θέμα για  ευθετότερο χρόνο και καταπιάνομαι με το βιβλίο του κ. Ναξάκη.

Στην παρουσίαση του βιβλίου διέκρινα τον παλιό μου γνώριμο, κύριο  πρωταγωνιστή και συγγραφέα του βιβλίου, Αρχιπλοίαρχο Αντώνη Ναξάκη. Συνειρμικά σκέφθηκα άλλα δύο  πρόσωπα που ενεπλάκησαν ή τα ενέπλεξαν στην υπόθεση  και θέλησα να διατυπώσω και τις δικές μου θέσεις, για τα πρόσωπα  μόνο και όχι για την υπόθεση, που γνωρίζω όσα και ο μέσος Έλληνας. Τα πρόσωπα αυτά  είναι ο συγγραφέας, ο τότε Υπουργός κ. Πάγκαλός και ο Πρέσβης μας στο Ναϊρόμπι, όπου οδηγήθηκε, φυγαδεύτηκε ή επέλεξε να μεταβεί ο Οτσαλάν, κ. Κωστούλας.

Επαναλαμβάνω ότι γνωρίζω τα γεγονότα μόνο από τα δημοσιεύματα και  δέχομαι τις απόψεις των τριών εμπλακέντων, όπως οι ίδιοι τις εξιστορούν, αρχίζοντας από τον αγαπητό μου Πρέσβη κ. Γιώργο Κωστούλα. Πιστεύω απόλυτα όσα περιέχονται στην αναφορά του , ότι ‘’ όλα έγιναν εν αγνοία του’’ και εκείνος λειτούργησε πυροσβεστικά για να περισώσει ό,τι και όπως μπορούσε. Δέχομαι ότι αποτέλεσε το εξιλαστήριο θύμα, μιας αντιδεοντολογικής, πρόχειρης και απερίσκεπτης διαδικασίας, στην οποία μπορεί να τον κατέστησαν συμμέτοχο  κάποιες απλές συμπτώσεις. Για την προσωπική του εντιμότητα και ειλικρίνεια, βάζω το χέρι μου στη φωτιά και είμαι σίγουρος ότι συμφωνούν μαζί μου και αρκετοί από τους αποδέκτες των e-mails          μου, που βρίσκονται εγγύτερα μαζί του επαγγελματικά.

Ο κ. Πάγκαλός ήταν ο επί κεφαλής πολιτικός προϊστάμενος μου – όσο υπηρετούσα στις Βρυξέλλες – και δεν με ‘’έβλαψε’’ παρά τη διαπιστωμένη δυσμενή διάθεση του απέναντί μου. Δεν παύω να πιστεύω στην υψηλή νοημοσύνη του, χωρίς να συμφωνώ  απόλυτα με το σύνολο των ενεργειών του, που αποδίδω περισσότερο στον ‘’έντονα ιδιόρρυθμο ’’ χαρακτήρα του.

Έρχομαι τώρα στο κύριο πρόσωπο της όλης αυτής ιστορίας και για πληρέστερη κατανόηση θα διηγηθώ ένα περιστατικό που ίσως δίνει και κάποιες εξηγήσεις – όχι δικαιολογίες – των γεγονότων που τάραξαν την χώρα την περιγραφόμενη περίοδο.

Υπηρετούσα στις Βρυξέλλες και μου τηλεφώνησε ένας φίλος από τη γενέτειρά μου την Αταλάντη – που δυστυχώς τον χάσαμε- ότι  βρίσκεται στην πόλη με τη σύζυγό του , τη Καίτη. Τους κάλεσα  για φαγητό σε εστιατόριο της πόλης και  αποδέχθηκα  την πρόταση τους να έλθει  μαζί τους και ένα φιλικό τους ζευγάρι. Επρόκειτο για τον αντιπλοίαρχο τότε Αντώνη Ναξάκη που δεν γνώριζα και τη εξαίρετη σύζυγό του Φωτεινή, που συνυπηρετούσαμε στην Ελληνική  Αντιπροσωπεία.

Με τις πρώτες κουβέντες, ‘’αρπαχτήκαμε’’ με τον καλεσμένο μου κ, Ναξάκη, με θέμα την προτίμηση των ‘’αριστερών εφημερίδων’’ που αποστέλλονται στις αρχές του εξωτερικού [αναφέρομαι  σε εποχή ΠΑΣΟΚ]. Εκείνος μου απάντησε ότι ‘’αυτό απαιτεί η δημοκρατική αναγκαιότητα’’ και συνεπώς έτσι έπρεπε να γίνεται. Με τη μεσολάβηση του αείμνηστου φίλου μου Γιάννη  – που κάθισε ανάμεσά μας- ρίξαμε τους τόνους και συνεχίσαμε το φαγητό μας, φεύγοντας τυπικά τουλάχιστον ‘’μονιασμένοι’’. Λίγες ημέρες αργότερα συνάντησα τον κ. Ναξάκη στην    Αντιπροσωπεία μας, όπου βρισκόταν για να συνοδεύσει τη σύζυγό του. Πιάσαμε μια πολύ φιλική κουβέντα και τη στιγμή που έφθασε και η γυναίκα του, μου πρότεινε να ξαναπάμε στο εστιατόριο που τον είχα καλέσει και του άρεσε, για να μου ανταποδώσει την πρόσκληση. Τότε η σύζυγός του τον διέκοψε λέγοντας ‘’ Αντώνη τη δεύτερη φορά που θα  ξανακάνετε πολιτική συζήτηση, θα χρειασθείτε τα ΜΑΤ’’. Συγκατένευσε και εκείνος με χαμόγελο και η δεύτερη αυτή συνάντηση δεν έγινε ποτέ, αλλά παρέμεινε η μέσω της κυρίας Φωτεινής ανταλλαγή των χαιρετισμάτων μας εκατέρωθεν.

Με την ιστοριούλα μου αυτή ήθελα να καταδείξω δύο βασικά χαρακτηριστικά του συμπαθέστατου κατά τα άλλα αρχιπλοιάρχου. Ήταν ‘’φανατικά’’ αριστερός και πατριώτης – όπως έλεγε-  σε σημείο εκνευρισμού, αλλά καλοπροαίρετος , ευγενικός και πολύ φιλικός σε στιγμές ηρεμίας του. Το μεγάλο μου ερώτημα είναι αν είχε ποτέ  στιγμές ηρεμίας. Αυτά τα χαρακτηριστικά ίσως τον οδήγησαν ή και τον ‘’προσέφεραν’’ σε μια ‘’αποκοτιά’’ που η εντιμότητα και η εξυπνάδα του δεν θα του επέτρεπαν   να εμπλακεί.

Είμαι λοιπόν πολύ περίεργος να διαβάσω το βιβλίο του, όπου πιστεύω ότι θα ρίχνει άπλετο φώς  και θα δίνει κάποιες εξηγήσεις  αποδεκτές ,σε  ένα θέμα που αντί να βοηθήσει έσπρωξε στο στόμα των γκρίζων  λύκων τον ηγέτη των Κούρδων, που σαπίζει στις τουρκικές φυλακές. Ελπίζω να επικράτησε η ειλικρίνεια που τον διακρίνει, για να μάθουμε επί τέλους τι έγινε την περίοδο αυτή και γιατί ‘’έβαλαν στη μέση’’ τον αγαπητό μου φίλο ,κύριο Γιώργο Κωστούλα.

Σαν δίδαγμα, αισθάνομαι την ανάγκη να συμπληρώσω, ότι η διεθνής σκακιέρα και η διπλωματία δεν επιτρέπει ερασιτεχνισμούς και αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη και οι σημερινοί πονηρούληδες που προσπαθούν να ασκήσουν την εξωτερική πολιτική με ‘’επαναστατικές ασκήσεις’’. Άλλο είναι τα 15μελη και οι καταλήψεις και εντελώς άλλο η διπλωματία, που προϋποθέτει ειδικές εμπειρίες και γνώσεις αλλά πάνω από όλα γνώση,  που ατυχώς έχει καταστεί ‘’είδος εν ανεπαρκεία’’, ιδίως  στις μέρες  μας .  Αντώνης Ταρνανάς

ΤΑΤΣΙ-ΜΙΤΣΙ-ΚΟΤΣΙ ΚΑΙ

          Η ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

                       

Επειδή η ευθύνη, πέραν της συλλογικότητας  έχει κυρίως τον ατομικό της καταλογισμό, πρέπει να αρχίσουμε να προσδιορίζουμε προσωπικά και αν χρειασθεί και να κατονομάζουμε εκείνους που συνειδητά  ‘’δουλεύουν’’ τον πολύπαθο λαό μας, αφού πρώτα τον εξαπάτησαν.

Είμαι γέννημα – θρέμμα της Ρούμελης και από του 1993 μόνιμος πια κάτοικός της. Παρακολουθώντας τα κοινά και χωρίς να αποδώσω όποιες  σκοπιμότητες, χειροκρότησα και έδειξα ενδιαφέρον για τις καλλιτεχνικές και άλλες δραστηριότητες – συνεντεύξεις κλπ- του ηθοποιού κ. Σκουρολιάκου στην περιοχή. Τον θεωρούσα έναν  καλό ηθοποιό και παρέβλεπα τις κομματικές του θέσεις, ακόμα και στα καλλιτεχνικά του δρώμενα. Θεωρώντας τον μια ακόμα συνηθισμένη περίπτωση, που δεν έζησε την ‘’πρακτική της ιδεολογίας’’ του και πίστευα  ότι θα μείνει σταθερός  τουλάχιστον στη  δική  του ‘’ θεωρία’’  .

Δεν είχα παρακολουθήσει το πολιτικό του άλμα και όταν το πληροφορήθηκα, πίστεψα  όταν ήταν μια κίνηση οικονομικής ανέλιξης, αφού στην πράξη η ‘’τιμή’’ της ιδεολογίας έχει πλήρως απαξιωθεί. Δεν θα έδινα πια  συνέχεια στο θέμα  , αφού  αποτελεί εδραιωμένη συνήθεια η ‘’κάθοδος !!! ‘’ ηθοποιών στη ενεργό πολιτική,  ίσως για να συνδράμουν στην υποκριτική βελτίωση των εθνοπατέρων και εθνομητέρων μας. Στην ίδια κατηγορία εντάσσω και την πρώτη του δημόσια ανακοίνωση, που παραθέτω ευθύς αμέσως, η οποία –αφ’εαυτής – δεν με ενόχλησε, διότι την θεώρησα εντελώς τυπική και ρουτινιάρικη’’.[ Όπως το πάω θα ξεχάσω τα ελληνικά μου και θα υποκύψω στην κουλτουριάρικη ρητορική τους].                       

 ‘’’Νέα κατάσταση , νέα καθήκοντα" που λέγαμε παλιά!

Θερμά ευχαριστώ όσους και όσες με τίμησαν  με την ψήφο τους.

Θερμά ευχαριστώ τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μου που έδωσαν σ όλη την Ελλάδα ανυστερόβουλα τον τίμιο αγώνα για το καλό. Θερμές ευχαριστίες στον Ελληνικό Λαό!

Τώρα δουλειά, πείσμα, και αισιοδοξία για να κάνουμε όσα υποσχεθήκαμε. Για να ανθίσει ξανά το χαμόγελο, για  να γίνει η πατρίδα μας, η πατρίδα που μας αξίζει!

Ως βουλευτής περιφέρειας Αττικής, μαζί με τα καθήκοντά μου για την πολύπαθη Αττική, θα προστεθούν και εκείνα για την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Φθιώτιδα της καρδιάς μου».’’’’

Από την ανακοίνωση συγκρατώ μόνο την τελευταία παράγραφο, που αναφέρεται στη Φθιώτιδα της καρδιάς του ,που συμπτωματικά είναι και της δικής μου καρδιάς. Τον καλώ να θυμηθεί όσα κατά καιρούς είχε πει για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα μνημόνια και την ίδια την προσωπική του ιδεολογία. Τι από όλα αυτά έχει κρατήσει; Θα τον εντάξω – λόγω πρότερου έντιμου βίου- στην κατηγορία εκείνων που ανακάλυψαν ότι ‘’είναι πολλά τα λεφτά’’ του βο[υ]λευτικού τιμήματος και του συνιστώ φιλικά , να μην επιχειρήσει να επαναλάβει την ‘’αισιοδοξία του για όσα υποσχέθηκε’’. Ίσως να τον ωφελήσει μια αποστασιοποίηση από την περιοχή, που οι άνθρωποί της μπορεί να θεωρούνται αφελείς αλλά δεν είναι ηλίθιοι. Από ανάγκη το έκαναν και πίστεψαν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, που έγιναν πισώπλατες μαχαιριές από τους θεωρούμενους φίλους τους.

Σαν να μην έφτανε αυτό, στην χθεσινή μου μαζοχιστική παρακολούθηση του καναλιού της Βουλής, απόλαυσα ζωντανά και μια παράσταση ‘’ερώτησής του’’ προς τον μεγάλο φίλο του Μαδούρο και προστάτη ‘’α λα καρτ ‘’ του Συντάγματος, Υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής. Αφού  ο κ. Παππάς, δεν κατάφερε να πιάσει στον ύπνο τα αρμόδια όργανα και να μονοπωλήσει την ενημέρωση, προσπαθεί δια της πλαγίας οδού να επαναφέρει στην επιφάνεια την απέχθειά του για το ΕΣΡ και έβαλε τον πονηρό ‘’ψευτορουμελιώτη’’ να του κάνει τη σχετική ερώτηση. Αντί άλλου σχολίου περιορίζομαι στο ρητορικό ερώτημα, ‘’μά τσίπα δεν υπάρχει;

Δήλωσε λοιπόν ο αρμόδιος Υπουργός,  που μοιράζει το πρόγραμμα RURAL μέχρι τον  Πεντάλοφο Βοίου [Κοντά στο Γράμμο –  αν σας λέει κάτι το όνομα], ότι πρώτιστο καθήκον του είναι η τήρηση του Συντάγματος. Αμέσως όμως  μετά, ο συνταγματολογών και ειδικός ηλεκτρονικός –οικονομολόγος-  προσθέτει ότι το ‘’ΣτΕ, ακατανόητα δεν επικύρωσε το διαγωνισμό για τα 4 κανάλια, ενώ τη στιγμή αυτή λειτουργούν ήδη περί τα 10 πανελλαδικά .

Θα επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι μπορεί να ισχύει το ακαταδίωκτο – υπό όρους και προϋποθέσεις- των  Υπουργών, δεν έχει όμως καμιά εφαρμογή για βουλευτές, δημοσιογραφικά συγκροτήματα και πρόσωπα, που συνειδητά ψευδολογούν και μάλιστα με δόλο και θα το ξαναπώ, ότι ‘’ όλα εδώ πληρώνονται’’. Οι συντελεστές και οι συναυτουργοί δεν θα μείνουν ατιμώρητοι τουλάχιστον στη συνείδηση του Ελληνικού λαού. Άθελά μου χρησιμοποίησα  την  άγνωστη τους  λέξη ‘’συνείδηση’’. Πού θα πάει όμως θα αναγκαστούν να την μάθουν, τουλάχιστον ιστορικά αυτό συμβαίνει, αφότου  καταργήθηκε ο από μηχανής Θεός’’. Ακολουθούν τα κύρια στοιχεία της ‘’σικέ’’ ερώτησης, με την σύμπραξη και ενός ‘’δεδηλωμένου’’ Ρουμελιώτη εξ αγχιστείας- σκεφτείτε τι κάνουν οι κρυφοί.    Αντώνης Ταρνανάς

     ‘’’’Απαντώντας στην επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρολιάκου ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής τόνισε ότι "το πρώτιστο καθήκον το δικό μας είναι η τήρηση του Συντάγματος". "Η απόφαση του ΣτΕ ακατανόητα δεν επικύρωσε τον διαγωνισμό, αλλά εμπεριείχε και δύο εκπλήξεις. Η πρώτη ήταν ότι επαναλάμβανε ότι το καθεστώς λειτουργίας των καναλιών άνευ αδείας αντίκειται στο Σύνταγμα. Το δεύτερο ότι η προηγούμενη σύνθεση του το ΕΣΡ δεν ήταν νόμιμη. Το υπουργείο μάς έχει παραδώσει ό,τι απαιτείται ώστε η ανεξάρτητη αρχή να κάνει τον διαγωνισμό. Είπε ότι τον διαγωνισμό δεν τον έκανε η ΓΓΕ, αυτός έγινε στο κτίριο της Γενικής Ενημέρωσης. Εμείς για να κάνουμε τον διαγωνισμό απευθυνθήκαμε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Κι έχουμε παραδώσει όλα τα υλικά στο ΕΣΡ. Και τα μέλη του ΕΣΡ απ όπου κι αν βρίσκονται ανά πάσα στιγμή παντού στην υφήλιο μπορούν να παραλάβουν -αν υπάρξει θέμα- υλικό για να κρίνουν. Επίσης δόθηκε αύξηση αμοιβών μελών του ΕΣΡ ".

Μάλιστα ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής αφού ανέφερε αναλυτικά τις κινήσεις που είχαν γίνει προκειμένου να διεξαχθεί η διαγωνιστική διαδικασία, επισήμανε ότι και τα μέλη του ΕΣΡ έχουν αστικές πειθαρχικές ευθύνες εάν δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους και δεν εφαρμόζουν τους νόμους και το Σύνταγμα.’’’’

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΌΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΑΣΧΕΤΟΣΎΝΗ

  Το είδαμε και το ακούσαμε και αυτό. Σε απευθείας σύνδεση με το Υπουργείο Παιδείας, στα πλαίσια της επιθεώρησης του  Υπουργού,  ο τελευταίος υποδέχθηκε τον ‘’μεγάλο’’ , παραδίδοντάς του έντυπο με τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Τον συμβολισμό δεν το κατάλαβα και νομίζω με την ίδια απορία έμεινε και ο κ. Τσίπρας, ο οποίος συνεχίζει να μας καταπλήσσει με την ‘’ασχετοσύνη’’ του . Το λέω και ειλικρινά θλίβομαι για τις κακές μου αυτές σκέψεις για τον νόμιμα εκλεγέντα ηγέτη μας.

 Παρηγορούμαι με την ιδέα ότι προσωπικά δεν τον ψήφισα και κυρίως διότι υπέκλεψε την  ψήφο του λαού με εντελώς διαφορετικά και ψεύτικα  συνθήματα. Όσον αφορά τη συχνή επίκλησή του ,ότι με τις τελευταίες εκλογές αναβαπτίστηκε, πιστεύω  ότι τα συνθήματά του παραμένουν  τα ίδια μέχρι και σήμερα. Το γεγονός ότι ο ίδιος δεν τα τήρησε και έκανε το ΟΧΙ,  ΝΑΙ , επιβεβαιώνει τη δόλια θέση του. Αντί όμως να νοιώσω τύψεις για τις κακές μου σκέψεις, έρχεται ο ίδιος καθημερινά να τις επιβεβαιώσει.

Μετά τη γλαφυρή  φιλοφρόνηση του Υπουργού, ακολούθησε ένας χαριτωμένος διάλογος με τον Θουκυδιδικό [ λάτρη του χουλιγκανισμού ] κ. Ζουράρι, που έκανε τους πάντες περιχαρείς και άρχισε η πρωθυπουργική αμετροέπεια. Ξεπέρασε το ‘’Τσοβόλα δώστα όλα, ακόμα και τις προσφορές της χαριτωμένης Ντορέτας στο ‘’κάνε παζάρι’’. Είπε τόσα πολλά που και το 10% αυτών, θα αρκούσε για  να βοηθηθεί η παιδεία. Μόνο για τον τρόπο των καταλήψεων δεν μίλησε, για να μη χάσει την αποκλειστικότητα και ίσως σκέπτεται να τον συμπεριλάβει, σαν βασικό μάθημα , στα δυο επί πλέον χρόνια που προτίθεται να προσθέσει στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

Αναφέρθηκε στην ‘’άνευ εξετάσεων’’ εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση , παρότι πιστεύει ότι το υφιστάμενο σύστημα είναι το πλέον αδιάβλητο , στην ενίσχυση της δημόσιας παιδείας και τα ολοήμερα σχολεία. Οι δύο  πρώτες εξαγγελίες του με ‘’ενέβαλαν σε σκέψεις πονηρές και σκοτεινές’’, διότι κατάλαβα ότι η διαπίστωσή του περί του αδιάβλητου είναι κόντρα στις μέχρι τώρα πρακτικές του και ίσως  γι’ αυτό  θέλει να το αλλάξει. Το δεύτερο, για ενίσχυση της δημόσιας παιδείας,  δεν χρειάζεται επεξηγήσεις αφού φρόντισε ο γιός του να εγγραφεί στην ιδιωτική Σχολή Χίλλ  στην Πλάκα  και μεταξύ μας – με τα χάλια της δημόσιας παιδείας -  καλά κάνει, αφού το πρωθυπουργιλίκι δίνει ‘’καλά λεφτά’’.

Ένα μόνο πράγμα παρέλειψε να μας πει. Πώς [ με ποια χρήματα, ποιους εκπαιδευτικούς και ποιες κτιριακές υποδομές ] θα γίνουν όλα αυτά, που τα θυμάται κάθε φορά που βρίσκεται στριμωγμένος στα σχοινιά, της ασχετοσύνης του. Πρέπει κάτι να πει στους ‘’χαχόλους’’ της σοβιετίας του, για να κρατήσει τη λατρευτή του εξουσία. Τελικά νομίζω ότι  στην περίπτωσή του αναφέρεται η αρχαία ρήση ‘’κρείττον το σιγάν του λαλείν’’   .

 Είναι  δεδομένο ότι δεν  έχουμε βασική παιδεία και  πολλοί καθηγητές   κάνουν – επί πληρωμή- φροντιστήρια στους μαθητές τους, για να ενισχύσουν και το πενιχρό εισόδημά τους, διαμορφώνοντας ανάλογα και τη σχετική βαθμολογία τους . Αντί λοιπόν να ψάχνουμε λύσεις στα ρετιρέ, μήπως είναι καλύτερα να αρχίσουμε από το υπόγειο;  Με αυτές τις βαθμολογίες θα γίνεται η επιλογή εισαγωγής στα Πανεπιστήμια; Αν δεν έχουμε – που δεν το δέχομαι – τους κατάλληλους που θα προγραμματίσουν σωστά την εκπαίδευση στη χώρα μας, μπορούμε να μεταφέρουμε δοκιμασμένα συστήματα από χώρες που έχουν λύσει το πρόβλημα και να μην το κρατάμε σαν μέσο επίλυσης κομματικών διαφορών.

Δεν με ενδιαφέρει ποιες είναι οι θέσεις της αντιπολίτευσης στο σύνολό της και κακώς  οι κυβερνώντες αντί να απαντήσουν στα δικά τους προβλήματα, αναφέρονται στις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη και άλλων ‘’αντιπάλων’’. Τη λύση στα προβλήματα τη δίνει η κυβέρνηση και στα δικά της πρέπει πάντα να αναφέρεται. Δεν είναι πολιτική απάντηση ότι και οι άλλοι τα ίδια ή και χειρότερα έπραξαν στο παρελθόν. Εκείνοι βρίσκονται στην αντιπολίτευση για τα λάθη τους, οι σημερινοί όμως  , υποσχέθηκαν ότι θα τα λύσουν  και συνεπώς  δεν δικαιούνται ‘’δια να ομιλούν’’ που έλεγε ο μυημένος στο σύστημα συγχωρεμένος πολιτικός. Με τη συνέχιση των ‘’εγκλημάτων’’  τους σε βάρος του ήδη πτωχευμένου λαού μας, ας μας κάνουν τη χάρη να ‘’φανερώσουν’’   όσα έχουν αποδεχθεί και υπογράψει, ενώ   μας κοροϊδεύουν ακόμα με τις κόκκινες γραμμές, αφού  το μόνο κόκκινο που στηρίζουν είναι το κομματικό ραδιοφωνικό τους όργανο.

Είναι τυχεροί διότι κυβερνούν ένα λαό που έχει εξοικειωθεί με τέτοιες καταστάσεις – που αποτελεί κατάλοιπο του ραγιαδισμού μας – και στη χώρα μας δεν υπάρχει συνταγματικό δικαστήριο να ‘’τραβάει το αφτί’’ εκείνων που συνεχίζουν να μας εμπαίζουν . Οι πολιτικοί – όλων των παρατάξεων- συμφωνούν ως προς το ακαταδίωκτο των υπουργικών  ‘’εγκλημάτων’’, φθάνοντας στο σημείο να παραχωρούν ανάλογες προνομίες και  σε πολιτικούς τους φίλους . Οι τελευταίοι όμως, όπως και τα έντυπα ή ηλεκτρονικά ΜΜΕ  ,που εν γνώσει τους  εξαπατούν  τον ελληνικό λαό, θα κληθούν να λογοδοτήσουν και θα τους οδηγήσουν στο ‘’σκαμνί’’ οι σημερινοί ‘’πελάτες’’ τους,  που βρίσκονται ακόμα υπό την επήρεια του ‘’κουτόχορτου’’.

Αξιότιμοι κύριοι, Υπουργοί, Υφυπουργοί, Βουλευτές και λοιποί συνεργάτες στο μεγάλο ‘’οραματικό κόλπο’’ του αρχηγού σας, σταματήστε πριν είναι πολύ αργά για όλους μας.   Μας φάγατε τους μισθούς, τις συντάξεις, και την εργασία μας, σταματήστε επί τέλους να παίζετε με τη νοημοσύνη  μας, διότι – όπως ξέρετε – η τρέλα δεν ελέγχεται και αυτό δεν σας συμφέρει.   Αντώνης Ταρνανάς

ΑΠΟ ΤΗ ΦΆΡΜΑ ΤΩΝ ΖΏΩΝ ΣΤΟΝ ΘΑΤΣΕΡΙΣΜΟ

Δηλώνω εξ υπαρχής αντίθετος και με τις  δυο καταστάσεις ,που αναφέρονται στον τίτλο,  αλλά ζώντας υποχρεωτικά πλέον κατά τους κανόνες που περιγράφει ο Τζορτζ Όργουελ, αποδέχομαι μια πλευρά του Θατσερισμού. Επικροτώ  πλήρως και όσο ακόμα υπάρχουν περιθώρια, τη σοφή θέση της σιδηράς κυρίας για τον μοναδικό τρόπο   καταπολέμησης του χουλιγκανισμού. Είναι η αποτελεσματικότερη και ίσως η μοναδική μέθοδος κατά  της βίας , που όπως και τώρα,  είχε άλλα αίτια, αλλά εύρισκε πρόσφορο έδαφος στο ποδόσφαιρο. Εννοώ τον ισόβιο  διεθνή αυτοαποκλεισμό μας, παρά το γεγονός ότι στα διεθνή το παίζουμε γατούλες!!!!

Σε παλαιότερες εποχές, οι επικριτές της πολιτικής μιλούσαν για την ‘’ποδοσφαιροποίησή’’  της, που τελικά αποδείχτηκε ότι είχαν άδικο, αφού συνέβαινε και εξακολουθεί να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.  Το ‘’άθλημα’’ αυτό έχει πλήρως αντιγράψει  τις πολιτικές μεθοδεύσεις, αναδεικνύοντας όλα εκείνα τα στοιχεία  που χρησιμοποιούνται για την  πολιτική ανέλιξη. Όπως στην πολιτική υπάρχουν τραστ συμφερόντων, τα οποία υπηρετούνται με τους κομματικούς τους εκπροσώπους, έτσι και στο λαϊκό αυτό σπορ, έχουμε τους ανάλογους διεκπεραιωτές. Ας μην σπεύσει το ΚΚΕ, οι νέοι ριζοσπάστες συνοδοιπόροι τους και η ακροδεξιά να διαφοροποιηθούν. Ο σκοπός είναι ακριβώς ίδιος, τα μέσα που μετέρχονται διαφέρουν μόνο και κυρίως αποκρύπτονται

 Είναι βέβαια φυσικό επακόλουθο, μετά την πλήρη επαγγελματοποίηση του ποδοσφαίρου , να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, αλλά χρειάζεται και κάποιος έλεγχος. Το περιβόητο πόθεν έσχες, όπως κατ΄ευφημισμό αποκαλείται και εφαρμόζεται στους πολιτικούς, ας ρίξει το βάρος του στο ‘’πόθεν’’ και να εφαρμοσθεί και στους παράγοντες ή μεγαλομετόχους του ποδοσφαίρου. Θυμάμαι, ένα αφελή ερασιτέχνη παράγοντα να ισχυρίζεται ότι ο ‘’Ολυμπιακός’’ είναι ιδέα και δεν πωλείται και πριν αλέκτωρ λαλήσει ‘’δόθηκε σε μεγαλοαπατεώνα με τα ‘’πάμπερς’’, και ομοτράπεζο της πολιτικής. Να θυμηθούμε – τον καλοσυνάτο και πραγματικό φίλο  και χρηματοδότη του ΠΑΟ- που έδινε τις εντολές του προς κάθε κατεύθυνση , με την ‘’κουμπούρα’’ στο χέρι; Δεν ξεχνιέται ακόμα και η συμμετοχή στην κατάκτηση πρωταθλήματος από τρίτη  - μεγάλη ομάδα, με την μεσολάβηση  μεγαλοπαράγοντα  και ιδιοκτήτη παραλιακού κέντρου με προσβάσεις στο κόμμα της εξουσίας. Όλα αυτά βέβαια αποτελούν  ‘’παλιά ξινά σταφύλια’’, που λέει ο λαός μας, αλλά μετά, τώρα τι γίνεται;

Κάποιοι επαγγελματίες νεοπαράγοντες, αποφάσισαν να σχηματίσουν μια ομάδα που θα γκρέμιζε την παράγκα που μονοπωλούσε  πρωταθλήματα σε μια ομάδα μόνο[ την ισοκατανομή στον αθλητισμό της άμιλλας δεν την καταλαβαίνω, αλλά αυτό είναι δικό μου πρόβλημα]. Έκαναν λοιπόν μια άτυπη τριμελή σύμπραξη – χωρίς όμως την υποδομή και τα ανάλογα κεφάλαια για ποδοσφαιριστές – για να πάρουν τους τίτλους. Παρασυρμένοι από τον στόχο  και τις προσωπικές τους βλέψεις, δεν φρόντισαν να εξετάσουν το ‘’πόθεν έσχες’’ εαυτών και αλλήλων και πολύ σύντομα άρχισαν τα φαιδρά τους αλληλομαχαιρώματα. Όπως συχνά συμβαίνει  στη ‘’φάρμα ‘’ του Όργουελ και στη ζούγκλα , επικράτησε ο ισχυρότερος, ο οποίος τα πήρε όλα και έφυγε, ή  μπορεί και να τον ‘’έφυγαν’’ από την νεοπαγή τριμελή παράγκα.

Εκείνος όμως το πανηγύρισε τρελά και ας είναι και πέτσινο. Οι ισχυροί αυτοί παράγοντες, ακολουθώντας πιστά το δόγμα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, βάζουν στο παιχνίδι τους οπαδούς, που δεν μπαίνουν σε λεπτομέρειες για πραγματικά ή μη τέρματα και αποφάσεις διαιτητών που αλλοιώνουν το αποτέλεσμα , όταν αφορούν τις δικές ομάδες. Γιορτάζουν με τις μάζες, το θρίαμβο των ‘’βορείων’’ κατά των  ‘’κουτών νοτίων’’, ρίχνοντας νερό στον μύλο  του ‘Αθηνοκεντρικού’’ συστήματος, που προβάλλουν όλα τα ΜΜΕ της περιοχής, ακόμα και τα κρατικά. Οι νότιοι όμως, για να δείξουν ότι δεν είναι μόνο ‘’κουτοί’’ αλλά και  ανόητοι, μπαίνουν στο παιχνίδι της αντιπαράθεσης και όταν η εκπρόσωπος των βορείων τους κατατροπώνει δίκαια και με τον Νόμο στο βόλεϊ, τους αποκαλούν  βουλγάρους – κατά το λεξικό Μπαμπινιώτη - και τα κάνουν  όλα γυαλιά – καρφιά, αφού οι ίδιοι δεν πληρώνουν ποτέ.

Τα τελευταία , μου θύμισαν μια ένσταση του μεγαλομετόχου των βορείων [ άθελά μου μπήκα και εγώ στο παιχνίδι του διαχωρισμού των Ελλήνων], για επεισόδια σε παλαιότερους αγώνες του Ολυμπιακού, ώστε να γίνει αφαίρεση βαθμών, τους οποίους θα καρπωθεί ο ‘’πονηρούλης’’, που δεν  μιλάει ελληνικά, αλλά θα το κάνει όταν ασχοληθεί με την πολιτική – άλλη απειλή αυτή πάλι.  Πριν προχωρήσω σε άλλες διατυπώσεις και διαπιστώσεις, θέλω να επισημάνω ότι ο τελικός κυπέλλου, σε όλες τις χώρες, γίνεται στο μεγαλύτερο γήπεδο της πρωτεύουσας ή αν αυτό αποτελεί έδρα μιας από τις ομάδες του τελικού, μπορεί να γίνει  στο αμέσως επόμενο της πρωτεύουσας. Γιατί στη χώρα μας, το λογικό και διεθνώς εφαρμοζόμενο αυτό γεγονός αποτελεί ‘’αθηνοκεντρισμό’’; Στον τελικά, εκπροσωπείται μάλιστα και η πολιτεία. Στη χώρα μας ποιος θα τολμούσε να παραστεί στην ‘’έδρα’’ του κ. Μπέου;

Η πρώτη μου αφελής απορία είναι αν συνεχίζει να υποστηρίζει την αρχική δικαστική του ‘’παράσταση’’ και μετά τα ‘’μαχαιρώματα’’ στον τελικό κυπέλλου. Η αμέσως επόμενη αναφέρεται στις ανακοινώσεις των λοιπών μελών του τρίο, για προκατασκευασμένα αποτελέσματα, πέτσινα γκολ και άλλα συναφή. Λίγο πριν την τεσσάρα του ενός και την ‘’παράνομη’’ κατάκτηση του κυπέλλου, που αφορά τον άλλο, δεν τα ήξεραν  όλα αυτά; Η ερώτηση είναι ρητορική και φυσικά έχει πολλές και διάφορες απαντήσεις, ανάλογα με την οπτική γωνιά του κάθε ενδιαφερόμενου.

Επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, ο νικητής και τροπαιοφόρος του βορά, αφού απέκτησε ‘’λαό’’ και συνεπώς διαθέτει  εχέγγυα για ψηφουλάκια, μας απειλεί ότι θα αγοράσει εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς, που δεν κατάφερε με τον Νόμο του κ. Παππά. Πρόσθεσε μάλιστα ότι μπορεί να ασχοληθεί και με την πολιτική, όταν μάθει ελληνικά [ Θεέ μου τι τα θέλει τέτοια βάσανε μάθησης τώρα;] Δικαίωμά  του βέβαια  είναι , αφού έτσι άλλωστε επιτάσσουν και οι κανόνες της φάρμας των ζώων και αφού  μέχρι σήμερα, πειραματίστηκαν και άλλοι και ίσως λιγότερο ικανοί. Ξεχνάμε κάποιους άρτι αποφυλακισθέντες [ για λόγους υγείας και μόνο], εκείνους που έφεραν τα μνημόνια στη χώρα μας και έβγαζαν την αλυσίδα του ποδηλάτου τους εν κινήσει και αυτούς  που ευχαριστούσαν τους Αμερικανούς για τα Ίμια; Στους σημερινούς δεν αναφέρομαι ,αφού είναι εκτός συναγωνισμού και το μόνο προσόν που κατέθεσαν και ο λαός το δέχτηκε ως ικανοποιητικό, ήταν οι καταλήψεις και το δεν πληρώνω. Τέτοιος λαός είμαστε αυτοί μας αξίζουν , γιατί λοιπόν να αδικήσουμε τον κ. Σαββίδη;

Θα μου πείτε ότι ανήκει στην ομάδα που πλούτισε – μαζί με τον κ. Πούτιν και άλλα πρωτοκλασάτα ονόματα της πάλαι ποτέ  σοβιετίας – που πρόλαβαν και μοιράστηκαν, άλλοι μεν την εξουσία και άλλοι τα  περιουσιακά της στοιχεία . Και τι μ’ αυτό; Ιδιοκτήτες μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων της Ευρώπης – Τσέλσι κλπ – και ιδιοκτήτες νησίδων στην Ελλάδα είναι Ρώσοι εφοπλιστές, που έφθασαν σε αυτό το μεγαλείο με την ίδια μέθοδο και θα κολλήσουμε τώρα  στον συμπαθή Ελληνοπόντιο; ΄Αντε  βρε! που λέει και ο λαός και εις ανώτερα και λένε και κάτι άλλο που συνδέει την καλλιγραφία με μια μυλωνού, αλλά είναι σόκιν και το αφήνω για επόμενο άρθρο μου, αφού το σίριαλ καλά κρατεί  και δεν ξέρουμε ακόμα τι μας ετοιμάζουν αυτοί οι εθνοσωτήρες μας, γενικώς.  Αντώνης Ταρνανάς

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕΣ

                  [Αντιπερισπασμός]

Η καθημερινή ειδησεογραφία – εσωτερικού και εξωτερικού – μας μαυρίζει την καρδιά . Πολλές φορές λοιπόν  ‘’καταφεύγω’’, στο Κόκκινο, το Hot Dog και άλλα παρεμφερή παρηγορητικά διαδικτυακά μέσα ή στα ‘’κρατικά’’ μας  κανάλια, για να πάρω τις  ‘’δόσεις’’ αισιοδοξίας μου. Έτσι όμως χάνω εντελώς την ενημέρωση και μου μένει η ‘’νιρβάνα’’  που προσφέρεται αφειδώς.

Με αφορμή ένα βίντεο της φίλης μου Εύας[ Daimyo salut au printemps 1]  που σας καλώ να απολαύσετε και εσείς,  παραμέρισα κάθε ενημέρωση και προτίμησα  την ομορφιά της ‘Άνοιξης,  με τη θεσπέσια μουσική του  υπόκρουση, που με ταξίδεψε νοερά ,μακριά στον τόπο και τον χρόνο. Ξαναβρέθηκα σε μέρη που είχαν μείνει σε μια γωνιά των παιδικών μου  αναμνήσεων και αποτελούσαν ‘’καταφυγή’’, κάθε φορά που η πραγματικότητα  με στρίμωχνε σε δύσκολες ατραπούς.

 Την πρώτη θέση σ’αυτό το νοερό μου ταξίδι κατέχει η γενέτειρά μου, η Αταλάντη, την οποία κρατούσα πάντα στο μυαλό και την καρδιά και ξαναγύρισα στην ίδια για να τελευτήσω τον προσωπικό μου ασήμαντο βίο. Τα χρόνια της νιότης μας – ακόμα και τα δύσκολα κατοχικά  – την Άνοιξη δεν τρέχαμε να τη συναντήσουμε, αλλά μας έβρισκε εκείνη μόνη της. Στην συγκεκριμένη μάλιστα περιοχή, η εποχή αυτή κατέκλυζε κάθε γωνιά, από τον κήπο του σπιτιού μας μέχρις εκεί που έφθανε η ματιά μας και συνεπώς τη νοιώθαμε και τη ζούσαμε σχεδόν υποχρεωτικά. Την εποχή της πείνας του 1941, η ίδια αυτή φύση μας πρόσφερε και τους μοναδικούς καρπούς της [μονοκαρύδες] για να επιζήσουμε.

Τώρα πια, που επέστρεψα  στο ίδιο μέρος, δεν λείπουν μόνο τα νιάτα αλλά και αυτή η ποικιλία βλάστησης και  χρωμάτων, που γέμιζε τον φυσικό καμβά του τοπίου.  Αναζητώ τις αμέτρητες εκτάσεις με τα ‘’σπερδούκλια’’, το χαμομήλι και τις μαργαρίτες και κυρίως τις κατακόκκινες παπαρούνες, που  ‘’στόλιζαν’’  τις κρυφές ερωτικές περιπτύξεις του ζεύγους των πελαργών, που είχαν τη φωλιά  τους στον τρούλο της εκκλησίας. Τώρα που λείπουν ή ελαχιστοποιήθηκαν όλα αυτά και με  την περιρρέουσα γενικότερη ατμόσφαιρα, πώς να ‘’αισθανθείς’’ την ομορφιά και εκείνο το ιδιαίτερο σκίρτημα της Άνοιξης; Βάλε τώρα και τα χρόνια που βαραίνουν τους ώμους και όχι μόνο, για να καταλάβεις ότι, για κάποιους από μας, υπάρχει μόνο ένα μόνιμο φθινόπωρο, με τις δικές του όμως  γαλήνιες ομορφιές.

Κάνω, με την ευκαιρία , και την  απαραίτητη διευκρίνιση για τους νεώτερους, που ίσως αγνοούν τη  λέξη ‘’σπερδούκλια’’, που φαίνονται στην επόμενη φωτογραφία. Πρόκειται για το κρινοειδές ποώδες φυτό ασφόδελος, που κοσμούσε την τοπική φύση και  αποτελούσε στόχο των μελισσών,  αλλά  και προάγγελο, κατά τους ειδικούς ,γεωλόγους και βοτανολόγους μιας πιθανής  μελλοντικής  ερημοποίησης. Στην κατάσταση  όμως αυτή  οδηγούμαστε νομοτελειακά,  αλλά  για εντελώς διαφορετικούς λόγους και  κυρίως οικονομικούς,  μεταναστευτικούς  ή και έντονα δημογραφικούς.

Αργότερα, έζησα την ανοιξιάτικη φύση, με τους στολισμένους με γιαπωνέζικες κερασιές δρόμους των Βρυξελλών, τις τεχνητές πολύχρωμες φυτείες τουλίπας στην Ολλανδία,  την επίσης πλούσια χλωρίδα και πανίδα της  Γιουγκοσλαβίας, της  Αυστρίας και Τσεχοσλοβακίας . Αποκορύφωμα όλων αυτών   υπήρξε το  WESTFALENPARK, στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, όπου με τέχνη και  περισσή φροντίδα καλλιεργούνται σχεδόν όλα τα είδη της παγκόσμιας χλωρίδας, με την ιδιαίτερα προσεγμένη, αντιπροσωπευτική γωνιά των φυτών της χώρας μας.

Επειδή όμως, όπως προείπα, η Άνοιξη δεν είναι μόνο εποχή αλλά και αναγέννηση, σκίρτημα καρδιάς και αναπόλησης, υπάρχει θέση και για μας τους ‘’γηραιότερους’’. Μας επιτρέπεται να απολαμβάνουμε οπτικά και συναισθηματικά τη φύση, αφού το κύριο όργανο αισθημάτων και συναισθημάτων μας – η καρδιά -  γερνάει και ‘’πεθαίνει’’ τελευταίο. Αντώνης Ταρνανάς

Υ.Γ. Αναζηγήστε το σχετικό βίντeο μέσω google στο [ daimyo salut au printemps 1]

ΜΙΑ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Καλή μου φίλη ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

προσωπικά  δεν θα αντιδράσω σαν  Εβραίος αλλά ούτε και θα τους κάνω το χατίρι να αυτοκτηνήσω, αφού δεν είμαι ηλίθιος να τους ‘’διευκολύνω’’, ούτε όμως και τόσο γενναίος  να το κάνω. ΄Ένα ταπεινό καλοκάγαθο μερμηγκάκι στην απεραντοσύνη του κόσμου είμαι και κανείς δεν θα καταλάβει ποτέ ότι λείπω. Αυτή την ανθρώπινη αδυναμία την έχουν πλήρως μελετήσει οι ‘’’γιοί του διαβόλου’’ και την εκμεταλλεύονται, αφού   ξέρουν και τον μικρόκοσμο  μας και την κλασική μας αδιαφορία για τα κοινά. Πληρώνουμε λοιπόν την αποκοτιά μας, που δικαιώνει την περίφημη ρήση του Πάγκαλου ότι ‘’όλοι μαζί τα φάγαμε’’. Μην ξεχνάς ότι οι σημερινοί μας δυνάστες αποτελούν συνέχεια των προηγούμενων, με πιο άγριο τρόπο αλλά πιο εξελιγμένες μεθόδους. Παίξαμε και χάσαμε λοιπόν και ότι λέμε -    ο καθένας από το μετερίζι του- το κάνουμε πλέον  για την ‘’ τιμή των όπλων’’. Περαστικά μας  , αφού μια ζωή σαν λαός κινούμαστε με βάση τον ‘’αποσκοπούμενο’’ δήθεν προοδευτισμό και τον προσωπικό μας καιροσκοπισμό.  Επαναλαμβάνω τη μόνη ευχή που μου απομένει, με την ελπίδα  να εισακουσθεί. Να φύγω όρθιος οποτεδήποτε, αφού κανένα πια σκοπό δεν μπορώ να υπηρετώ  και συνεπώς δεν  θα γίνει αισθητή η ασημαντότητά μου. Ο κάθε άνθρωπος τελικά, έρχεται στη ζωή και  φεύγει από αυτή γυμνός και μόνος – όπως λέει ο ποιητής - αρκεί να μην αφήνει το αρνητικό του στίγμα, που θα βαρύνει και  τους επιγόνους του, εκτός αν είναι μεγαλοαπατεώνας, οπότε θα τους αφήσει τουλάχιστον περιουσία και  ένα λαμπρό και ‘’ένδοξο’’ όνομα. Ο καθένας μας στα δικά του μέτρα. Κράτησε αυτό το μικρό αυθόρμητο κείμενο ή κοινοποίησέ το όπου δει, μήπως τυχόν προλάβουμε χειρότερες μελλοντικές επαναλήψεις, στις οποίες – σαν λαός -  μονίμως ρέπουμε.

Αντώνης

Στάλθηκε από την Αλληλογραφία για Windows 10

Από: ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Αποστολή: Σάββατο, 6 Μαΐου 2017 03:32 μμ
Προς: Αντώνης Ταρνανάς
Θέμα: Re: ΜΙΑ ΕΜΜΕΣΗ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ

Αντώνη μου είναι γεμάτο ΑΛΗΘΕΙΕΣ το σημερινό σου κείμενο και μάλιστα πικρές.

Προχτές ακούγοντας ειδήσεις ελληνικές κατάλαβα ότι πρόκειται να περικοπούν εντός ολίγου χρονικού διαστήματος η σύνταξή μας και τα ταμεία μας που καλοπληρώσαμε επί τόσα χρόνια, όπως γράφεις και εσύ, αυθόρμητα σκέφτηκα δυνατά και είπα (θα αυτοκτονήσω). Με άκουσε ο ΧΧΧΧ και η μικρή μας κόρη ΧΧΧΧ που ήταν εδώ Βρυξέλλες και πετάχτηκαν από τις καρέκλες τους. Αυτή η αυθόρμητη αντίδρασή μου ήταν γιατί από παιδί δούλεψα γιατί έπρεπε να δουλέψω. Δεν ζήτησα ποτέ από κανένα να με συντηρήσει, κουτό ή έξυπνο, δεν ξέρω τι είναι, αλλά αυτή είμαι. Και τώρα όπως λες και γράφεις ίσως χρειαστεί να επιβαρύνουμε τα παιδιά μας αν δεν μετοικήσουμε στον άλλο κόσμο όρθιοι.

Δεν θα αφήσω όμως αυτούς όλους τους αλιτήριους να με γεμίσουν θλίψη. Οση αγάπη έχω μέσα μου θα την προσφέρω και σε όσους καλούς φίλους γύρω μου υπάρχουν ακόμα. Από εδώ  και πέρα θα δούμε τι άνθρωποι είμαστε. 

Μπορούμε ο ένας να προσφέρει στον άλλο ό,τι του είναι δυνατόν.

Δεν πρέπει να τους αφήσουμε άλλο να μας απογυμνώσουν. Δεν πρέπει να μιμηθούμε τους Εβραίους που όλους τους διωγμούς τους τους είχαν θεωρήσει τιμωρία εξ ουρανού.

Καλό Σαββατοκύριακο 

2017-05-05 16:04 GMT+02:00 <anpantar@yahoo.gr>:

Στο σημερινό μου άρθρο, εφάρμοσα τη μέθοδο του συμπαθούς ‘’λογιστάκου’’ Τιμολέοντα, στην κωμωδία ‘’φωνάζει ο κλέφτης. Εκεί, ο ήρωάς μας, για να βρει το κουράγιο να καταγγείλει την απάτη, έπινε μισό κιλό κρασί. Εγώ περιορίστηκα σε ένα ‘’καρτούτσο’’ και το αποτέλεσμα θα το κρίνουν οι αναγνώστες του κειμένου μου.  Αντώνης Ταρνανάς

Στάλθηκε από την Αλληλογραφία για Windows 10