ΜΥΡΙΣΑΝ ΕΚΛΟΓΕΣ

 

  ΜΥΡΙΣΑΝ ΕΚΛΟΓΕΣ!!!

 

 

Παρά τις μύριες διαψεύσεις της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού προσωπικά, φαίνεται ότι ο κ. Τσίπρας τα κατάφερε τελικά να ξαναπείσει τον κ. Καμμένο να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για τα ‘’εθνικά θέματα’’. Το τελευταίο μπορεί να έγινε και εντελώς αντίθετα,  Αυτό, με άλλα λόγια, σημαίνει δημιουργία ενός προεκλογικού κλίματος, το οποίο θα αναγκάσει τον κ. Μητσοτάκη να προκηρύξει εκλογές, διότι μια παρατεταμένη  προεκλογική περίοδος , θα παραβλάψει την καλή λειτουργία της οικονομίας και την ολοκλήρωση του  κυβερνητικού έργου. Ποιόν θα βλάψει περισσότερο αυτή η κίνηση δεν είναι γνωστό, πάντως δεν θα ωφελήσει τη χώρα .

Ο κ. Καμένος, δεν έπαυσε να είναι ο ‘’λαγός’’ του Σύριζα και ο μόνος που μπορεί να χρησιμοποιήσει θόρυβο με το νταηλίκι του, κάτι που προβλέπει  ο κ. Τσίπρας που δήλωσε ότι θα μείνουμε μόνοι απέναντι στην Τουρκία. Εδώ  έρχεται και κολλάει ο κ. Καμ  μένος για να συνδράμει στον αριστεροδέξιο προοδευτικό δρόμο, που επανέρχεται στην επικαιρότητα.

Το ερώτημα είναι τι απομένει  να δώσουν τώρα, αφού το θέμα ‘’Μακεδονία’’  έκλεισε, όπως ήθελε η κυρία Μέρκελ και δεν υπάρχει  ενδεχόμενο  νέου δημοψηφίσματος για να επιχειρήσουν τις γνωστές κωλοτούμπες. Εκείνο που με τρομάζει είναι ότι η επαναφορά του ‘’ασώτου’’ ακολουθεί τα γνωστά ηρωικά συνθήματα. Δήλωσε λοιπόν ο κ. Κομμένος

«Έλα Τσαβούσογλου Έλληνες Κούρδοι Αρμένιοι Άραβες της Αλεξανδρέττας Κύπριοι Πόντιοι σας περιμένουμε, μαζί με τον Ερντογάν θα σας λιώσουμε».

Το λεξιλόγιο απόλυτα ταυτισμένο με το τουρκικό και ‘’αδίκως’’ το κατακρίνουμε και θέλουμε να δείξουμε τη διαφορά μας  στους συμμάχους μας που καλούμε να αναγνωρίσουν το δίκιο μας και το έχουμε σε μεγάλο βαθμό επιτύχει.. Το αφελές ερώτημά μου είναι ποιος τον εξουσιοδότησε, αν αυτό αποτελεί μέρος της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και πώς αγνόησε εκείνους που για πρώτη φορά μας στηρίζουν με επίσημες δηλώσεις τους, Γάλλοι, ΗΠΑ, Ε.Ε. [συμπεριλαμβανομένης αυτή τη φορά και της  οιονεί  φιλότουρκης Γερμανίας]. Είναι σαφές ότι θέλει να διεμβολίσει ό,τι συστηματικά και σοβαρά  έχει καταφέρει η ελληνική πολιτεία και αντιμάχεται  η αντιπολίτευση. Είπε προχθές  ο νέος αρχηγός του αναπαλαιωμένου ΠΑΣΟΚ για το άδικο της Τουρκίας, χωρίς καμιά αναφορά στις ελληνικές κυβερνητικές θέσεις, σαν να εκπροσωπεί κάποια άλλη χώρα, αλλά ποια;;; Το απέφυγε για να δείξει ότι στο θέμα έχουν τις μοναδικές ορθές θέσεις και σε κάθε περίπτωση δεν συντάσσονται με εκείνα που αγωνίζεται και έχει επιτύχει η χώρα επίσημα  μέχρι τώρα και αποτελούν τις πάγιες εθνικές μας θέσεις στα Ελληνο-Τουρκικά.

Ο κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι ‘’είναι επικίνδυνα τα παιχνίδια μας  στο Ουκρανικό, διότι μπορεί να μας βάλουν στο μάτι της Ρωσίας και ότι δεν πρέπει να μας θεωρεί δεδομένους κανένας. Δηλαδή να στηρίξουμε  τον αναθεωρητισμό της Ρωσίας που ταυτίζεται με τις τουρκικές επιδιώξεις ή να σαμποτάρουμε τις συμμαχικές αποφάσεις και αυτοί γιατί να μας βοηθήσουν!!! Αυτά τα απλά θέματα τα γνωρίζουν και τα παιδάκια και είναι κρίμα να φαίνεται σε φίλους και εχθρούς ότι η Κυβέρνηση δεν έχει ούτε την συμπαράσταση των λοιπών Κομμάτων της Βουλής.

Ανάλογες καταστάσεις τις έχουμε πληρώσει στο παρελθόν και μυαλό δεν βάλαμε. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα όλων μας και αν έχουμε διαφορές θα τις λύσουμε σε ευθετότερο χρόνο. Όταν ο λαός μας ενήργησε συλλογικά είχαμε το έπος  του 1940 και την επανάσταση του 1821, που ελευθέρωσε τη χώρα από τον οθωμανικό ζυγό. Τα διλήμματα και οι φοβίες δεν ταιριάζουν στον λαό μας και γι’ αυτό φροντίζουμε τον εξοπλισμό μας. Προσέχετε όμως ,γιατί στην προσπάθειά σας να φανείτε ευχάριστοι, προσφέρετε χείριστες υπηρεσίες στην πατρίδα. Με τον τρόπο αυτό δείχνεται ότι σας ενδιαφέρει περισσότερο το κομματικό όφελος και αφήνεται περιθώρια στους πατριδοκάπηλους να προσεταιρισθούν απλούς πατριώτες και να τους εντάξουν σε ακραίες εθνικιστικές ομάδες. Συνέλθετε  διότι ‘’ οι καιροί ου μενετοί’’, κοινώς όσο ακόμα είναι καιρός.     Αντώνης

ΑΣΠΑΛΑΚΕΣ

 

                                 ΑΣΠΑΛΑΚΕΣ

       ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

 

Στην προσπάθειά μου να κατανοήσω το περιβάλλον, αναζητώ  εξηγήσεις στα καθημερινά φαινόμενα που διέπουν τη ζωή μας. Το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, πέραν του εύκολα προσπελάσιμου διαδικτύου με τα αμέτρητα αρνητικά του, δίνει τη δυνατότητα της αναζήτησης επιστημονικών ερευνών για τα φαινόμενα που μας περιβάλλουν. Παρακολουθώντας μια εκπομπή για τα φυσικά προβλήματα της γεωργίας, συγκράτησα ότι κάποια μικρά τρωκτικά – οι ασπάλακες – έχουν τη δυνατότητα να καταστρέφουν ολόκληρες σοδιές και να αχρηστεύουν τους κόπους και τους μόχθους των καλλιεργητών της γης.

Αναζητώντας το ειδικό εδάφιο στην ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια, έμαθα πολλά και λίαν ενδιαφέροντα γύρω από το θέμα και   διαπίστωσα την ύπαρξη  ανάλογης βλαπτικής συνομοταξίας και στα ανθρωποειδή. Πριν όμως προχωρήσουμε στα ‘’δικά’’ μας, ας δούμε την επιστημονική ερμηνεία που αφορά τα τρωκτικά του είδους και στη συνέχεια θα αναζητήσουμε ομοιότητες και ενδεχόμενες διαφορές , με μια ειδική και περίοπτο κατηγορία του δικού μας χώρου, η οποία στα δημοκρατικά πολιτεύματα ονομάζεται αντιπολίτευση.

‘’Ο ασπάλακας ή τυφλοπόντικας είναι μικρό θηλαστικό με πολύ περιορισμένη όραση, αλλά ιδιαίτερα ανεπτυγμένη όσφρηση και είναι προσαρμοσμένο σε έναν υπόγειο τρόπο ζωής. Ζει στους αγρούς και έχει φωλιές λίγα μέτρα κάτω από το έδαφος. Οι ασπάλακες έχουν μικρά μάτια τα οποία καλύπτονται από επιδερμίδα, με συνέπεια η όρασή τους να αρκεί ώστε να διακρίνουν απλά το φως από το σκοτάδι. Έχουν όμως αναπτύξει πολύ την όσφρησή τους, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην επιβίωσή τους. Σύμφωνα με έρευνες, η όσφρησή τους χαρακτηρίζεται «στερεοσκοπική», τους δίνει δηλαδή την δυνατότητα να εντοπίσουν την κατεύθυνση από την οποία προέρχεται μία μυρωδιά, όπως ακριβώς ο άνθρωπος και άλλα θηλαστικά αξιοποιούν τα αυτιά τους για να εντοπίσουν την πηγή ενός ήχου. Με αυτόν τον τρόπο, εάν μυρίσει το γεύμα του, αντιλαμβάνεται προς τα πού να κινηθεί για να το βρει, ή εάν μυρίσει κάποιο φυσικό εχθρό, διαισθάνεται προς ποια κατεύθυνση χρειάζεται να κινηθεί για να τον αποφύγει.^’’

Ας ανατρέξουμε τώρα στην αντίστοιχη ανθρώπινη συνομοταξία   [Στη βιολογία, συνομοταξία (Λατινικά: phylum = φύλο, δηλαδή φυλή) ονομάζεται η ταξινομική βαθμίδα που βρίσκεται κάτω από το Βασίλειο και πάνω από την Ομοταξία]. Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι βασική τους διαφορά είναι ότι οι δικοί μας ζουν πάνω στη γη και τινες μάλιστα εξ αυτών και στους αιθέρες, οι αποκαλούμενοι αιθεροβάμονες. Δεν έχουν περιορισμένη όραση αλλά ‘’επιλεκτική’’ διότι αντί μεμβράνης στα μάτια βάζουν παρωπίδες. Από εκεί και πέρα δεν περιορίζονται στην επιβίωση και τη διατροφή τους – όπως οι  ασπάλακες – αλλά θέλουν τα πάντα και κυρίως την εξουσία, η οποία θα τους εξασφαλίσει και από ενδεχόμενες κακοτοπιές ή παρασπονδίες τους!!!

Δεν συμφωνούν ποτέ με καμιά κυβερνητική πρόταση – ούτε καν για την ασφάλεια και άμυνα της χώρας  και τον εξοπλισμό της – υπερασπίζονται τους φοιτητικούς αυταρχισμούς , τις καταστροφές βιβλιοθηκών και αρνούνται στην αστυνομία το δικαίωμα της δημόσιας τάξης. Βασικό τους σύνθημα αποτελεί η άρνηση του Νόμου και της τάξης.          Τελικά είναι οι μόνοι που υπερασπίζονται – αμέσως ή εμμέσως και υπούλως-  τη σοβιετική εισβολή στην Ουκρανία, μέσω της οποίας νομιμοποιούν τον αναθεωρητισμό των Τούρκων και τις ρητές πλέον διεκδικήσεις τους. Την  τελευταία  εθνική θέση μας  αποδέχτηκε τελικά και η Γερμανία, που ήταν ανέκαθεν φιλότουρκη ή  κρατούσε  ίσες αποστάσεις θυτών και θυμάτων.

Διερωτώμαι  πραγματικά που το πάνε, αποδεχόμενος ότι η ταύτιση συκοφάντησης του Έλληνα Πρωθυπουργού αποτελεί συμπλεγματική συμπεριφορά αμφοτέρων των πλευρών [  τουρκικής εξουσίας και ελληνικής αντιπολίτευσης]. Δεν θέλω να πιστεύω ότι αντιστρατεύονται τα ελληνικά συμφέροντα, που  επί τέλους   υποστηρίζονται   διεθνώς, δεν αποκλείω όμως ότι  με αυτούς τους ιδεολογικούς τους ακροβατισμούς δεν σκέπτονται ή παραβλέπουν τα εθνικά συμφέροντα,  με αντάλλαγμα την υποκλοπή της εξουσίας!!!  Κάποιοι  μάλιστα εξ αυτών ,το είχαν και καμάρι τους [ αν έχετε απορίες διαβάστε τα συμπεράσματα της 5^ης Ολομέλειας του ΚΚΕ για τη μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα και την κριτική  ακόμα και του στελέχους του κόμματος και συντρόφου του Μπελογιάννη, της Έλλης Παππά. Θέλω να πιστεύω ότι το Κόμμα που αυτοτοποθετείται στο εθνικό τόξο, θα ανανήψει και δεν θα συμμερίζεται ανεξέλεγκτα τους ακροβατισμούς των λοιπών ‘’προοδευτικών’’  δυνάμεων.

Ο τελευταίος χαρακτηρισμός, που σπεύδουν όλοι να υιοθετήσουν, δεν αποτελεί παρά ένα αστείο παλιμπαιδισμό, διότι δεν μπορεί να αποτελεί πρόοδο η επαναφορά στα όσα κατά καιρούς ισχυρίστηκαν, υπερασπίστηκαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί, ριζοσπάστες και αριστεροί. Αυτά  που μας γυρίζουν πίσω σε αποτυχημένα και καταδικασμένα συστήματα που έβλαψαν και εξακολουθούν να δικαιώνουν εισβολείς , αναθεωρητισμούς, οπορτουνισμούς και βαριοπούλες. Όλα αυτά μου θυμίζουν τον τίτλο μιας παλιάς ελληνικής κωμωδίας ‘’υπάρχει και φιλότιμο’’. Αλήθεια υπάρχει;;;  Αντώνης 

ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ - ΥΠΑΡΧΩ

 

        ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ‘’ΥΠΑΡΧΩ’’

 

 

Για την αποφυγή κάθε παρεξήγησης, δηλώνω προκαταβολικά ότι  βιολογικά του  εύχομαι μακροζωία και ευδαιμονία, αλλά  και αποχή από πράξεις και λόγια που επηρεάζουν την εθνική μας ηθική υπόσταση , ακόμα και  την ‘’ακέραια ύπαρξή  μας’’.

Διατηρώ σε περίοπτη θέση το βιντεάκι με την ανήθικη ‘’δακτυλική’’ χειρονομία του σε αθλητική εκδήλωση και την ανταπόδοση των θεατών με μούντζα. Με την χειρονομία του πρόσβαλε  και την προπονήτρια,   αξιοπρεπή  αδελφή του. Μπορεί να υπερασπίζεται τις απόψεις του ‘’ότι μας  ψεκάζουν’’ αρκεί να μην ‘’καπηλεύεται’’ τον αγνό  πατριωτισμό των Ελλήνων με τα ψεύτικα διλήμματά του. Αρκετά έβλαψε τη χώρα, ας ασχοληθεί με την αυτοβιογραφία του, απέναντι σε ένα καθαρό καθρέφτη, ελπίζοντας να ‘’δει πραγματικά τι έχει κάνει ‘’ για τη χώρα μας. Πούλησε ακόμα και την ονομασία περιοχής της πατρίδας μας, που συστηματικά καπηλευόταν.

Εκεί που είχαν  σχεδόν  ξεχαστεί  οι  ‘’εξυπνάδες’’ του, επανήλθε στις  ‘’πολιτικές’’ παρεμβάσεις του, με τη δήλωση ότι είναι τρέλα η απόφαση της Ε.Ε., για εμπάργκο του ρωσικού πετρελαίου. Πάντα οι απόψεις του ήταν ταυτόσημες με εκείνες του  ηγέτη της φίλης Ουγγαρίας, που εκβίασε και πάλι  κάποιο συμβιβασμό. Δεν έχει ακόμα καταλάβει ότι ‘’θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία’’ και η μεγαλοσύνη  των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα, όπως έγραφε ο Κωστής Παλαμάς. Παιδί του πολέμου και της κατοχής ο ίδιος, ξέρω πολύ καλά τι λέγω.

Δεν είναι μόνος όπως δυστυχώς συμβαίνει συχνά, υπάρχουν και οι οπορτουνιστές [ όρος των αριστερών που καλύπτει όλους τους εθνικιστές και τους οπαδούς του ολοκληρωτισμού]. Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να επαναφέρει αυτές της ηθικές αλήθειες, ο μαρτυρικός λαός και η άξια ηγεσία της Ουκρανίας, ΠΟΥ ΠΛΗΡΏΝΕΙ ΤΟ ΤΊΜΗΜΑ ΥΠΕΡΆΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΙΡΏΠΙΝΩΝ ΑΞΙΏΝ, αντιδρώντας στη βάρβαρη ρωσική εισβολή.

Αν λοιπόν κ. Καμμένε [ με δύο ή ένα [μι]τίποτα δεν αλλάζει] βάλουμε όλα τα ιδανικά στο χρηματιστήριο  οικονομικών αξιών, δικαιώνουμε τον ρωσικό αναθεωρητισμό και σύντομα έρχεται η σειρά μας και αυτό είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να το καταλάβετε.

Ασχοληθείτε  λοιπόν  με  άλλα, ολιγότερο επικίνδυνα παιχνίδια, αφού το έχετε πάρει απόφαση να ξεστρατίσετε στους δρόμους της νοσηρής σας επιλογής  . Αντώνης

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΜΠΡΊΚΗ

         ΔΕΔΙΚΑΙΩΜΕΝΟΣ

 

 

Εγκατέλειψε την παρέα μας, απόλυτα δικαιωμένος, ένας ακόμα ‘’καλός κ’ αγαθός φίλος’’, ο Άλκης. Τα  νέα  τρέχουν γρήγορα  και έφθασε και στα αφτιά μου η θλιβερή είδηση της απώλειας ενός ακόμα από μας. Η  Εκκλησία μας  συνοδεύει αυτούς που φεύγουν από τη ζωή, με τη φράση ‘’ο  γαρ νεκρός δεδικαίωται της αμαρτίας’’.  Ο φίλος Άλκης  όμως, υπήρξε δικαιωμένος προ του θανάτου του. 

Δεν θα αναφερθώ στην επαγγελματική του αρτιότητα και συμμετοχή στο συνολικό του έργο , στα οποία αναφέρεται  ο φίλος   Γιώργος Κακαβιάτος, αλλά  θα επισημάνω την πληθωρική παρουσία των ανθρωπίνων αρετών που τον συνόδευαν και ιδιαίτερα στην  ευγένειά του.

Προσωπικά, θυμάμαι την πρώτη παρουσία του στον κλάδο, με το χαρακτηριστικό του εκφραστικό  βλέμμα , με το οποίο, νομίζω, τον κουβαλάμε όλοι μέσα μας. Λόγω απόστασης, είχα χάσει τα ίχνη του από το 1993 που  συνταξιοδοτήθηκα και είχα τη χαρά να τον ‘’ΞΑΝΑΒΡΏ’’ σε μια μικρή ομάδα επικοινωνίας μέσω  SKYPE, από την οποία τον απομάκρυνε  οριστικά η τελευταία περιπέτεια της υγείας του. Ίσως το πέρασμά του αυτό να αποτελούσε τον  ακροτελεύτιο αποχαιρετισμό με τη φυσική του παρουσία, γιατί το  καλοσυνάτο πνεύμα του  θα συνεχίσει να τριγυρίζει σ’ αυτούς και σ΄αυτά που  βιώσαμε μαζί.

Καλό του κατευόδιο και όλη μου  τη συμπάθεια στους δικούς του.

Αντώνης Ταρνανάς

---

Ο ΚΥΒΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ

 

        Ο  ΚΥΒΟΣ  ΕΡΡΙΦΘΗ

                Alea  jacta  est

 

 

Όσο και αν ωραιοποιήσεις αισθητικά μια τόσο ιστορική φράση, το νόημά της παραμένει το ίδιο.  Η φράση  ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μένανδρο  και  χρησιμοποιείται όταν πρόκειται να πάρουμε μια αμετάκλητη απόφαση.  Κατέστη  θρυλική στις 10 Ιανουαρίου του 49 π.Χ. από τον  Ιούλιο Καίσαρα όταν , επιστρέφοντας από τη Γαλατία και βαδίζοντας προς τη Ρώμη , αποφάσισε να διαβεί με το στρατό του το Ρουβίκωνα ποταμό, ενώ εγώ βαυκαλίζομαι με φρούδες ελπίδες.

Προσωπικά σκέφθηκα επανειλημμένα να ‘’σταματήσω οριστικά’’ την ενημέρωση με e-mail μιας εκατοντάδας περίπου φίλων – με τη σκέψη ότι με διάβαζαν, ή ότι δεν τους ενοχλούσε η λήψη των απόψεών μου. Το επικαλέστηκα αρκετές φορές, αλλά στο τέλος υπέκυπτα σε μηνύματα και τηλεφωνήματα αναγνωστών των κειμένων μου , που μου ζητούσαν να συνεχίσω τουλάχιστον γι’ αυτούς  τη διαδικασία ενημέρωσης. Δεν έχω όμως ακόμα  πεισθεί ότι η κατά καιρούς επαναφορά της  υπήρξε η αιτία  και όχι η αφορμή  της εφαρμογής  της .

Είναι αλήθεια ότι η ενασχόληση με την ιδιότυπη αρθρογραφία μου  για μια περίπου δεκαετία, δεν αποτελούσε μόνο παρέμβαση στα ‘’κοινά’’ αλλά και την ανάγκη να γεμίσω τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς και αδράνειας, που βίωνα καθημερινά. Τώρα λοιπόν, διαπιστώνοντας και την προσκόλληση  κάποιων αναγνωστών  μου στα όσα ανυπόγραφα, λαϊκίστικα και ανιστόρητα στοιχεία του διαδικτύου αντιπαρέθεταν στα δικά μου κείμενα, αποφάσισα την οριστική διακοπή της διαδικασίας, που ‘’είχαμε’’ κάποτε  αποδεχθεί. Εις το εξής θα ανταποκρίνομαι – όσο ακόμα το μπορώ- σε σχολιασμό προσωπικών απόψεων, χωρίς κοινοποιήσεις σε τρίτους . Δεν με ενδιαφέρουν  ξένα κείμενα που μου πλασάρονται, ενώ μπορώ να τα βρω και μόνος μου και θα πράττω κατά συνείδηση. Θα συνεχίσω την καθημερινή μου καταγραφή των γεγονότων – για να σκοτώνω την ώρα μου – δημοσιεύοντας κάποια από τα πονήματά μου στην ιστοσελίδα μου  anpantar.blogspot.com, στην οποία θα προσφεύγουν οικειοθελώς όσοι και όταν θέλουν να τα διαβάσουν. Μέσω των  στατιστικών της σελίδας μου, θα μπορώ να εντοπίζω το ενδιαφέρον και  τους αναγνώστες της, αφήνοντας  για προσωπική   μελλοντική  μου χρήση τα υπόλοιπα.

Μια και φθάσαμε αισίως ως εδώ, θα ‘’κλείσω’’ τη σελίδα μου με ένα αστείο αλλά διαπιστωμένο προσωπικό περιστατικό, που ακολουθεί, για να φαιδρύνουμε λιγάκι και την ατμόσφαιρα  που συνοδεύει το οποιοδήποτε τέλος. Έχω δηλώσει ότι από δεκαετίας σχεδόν έχω παύσει να απασχολώ την ιατρική  και εργαστηριακή επιστήμη με τα όποια προσωπικά μου συμβάντα, αφήνοντας τη ‘’μητέρα φύση’’ να πράξη το καθήκον της όποτε και όπως το αποφασίσει , θεωρώντας  παλιμπαιδισμό, την οποιαδήποτε εκτροπή από εκείνα που μου όρισε !!!

Την τελευταία διετία άρχισα να παρατηρώ μια μικροαστάθεια και την διαπίστωνα με μώλωπες σε διάφορα σημεία του σώματός μου και μια-δυο  πτώσεις μου, με σοβαρότερες συνέπειες. Η πρώτη παρατήρηση του φαινομένου έγινε στην προπέρσινη περιφορά του Επιταφίου, που ακολουθούσα χωρίς προβλήματα και δυσκολίες, αλλά  αντιμετώπισα πρόβλημα  στο ‘’φρενάρισμα’’, κάθε φορά που γινόταν κάποια στάση του. Βεβαιώθηκα γενικότερα ότι μπορούσα να βαδίσω γρήγορα, κάνω ακόμα ‘’εύκολη’’ ορειβασία, αλλά δυσκολεύομαι να προχωρώ με βραδύ βήμα. Ένοιωθα σαν τον ποδηλάτη στις πρώτες του προσπάθειες να κρατήσει την ισορροπία του σε πολύ χαμηλή ταχύτητα.

Ύστερα από τις βεβαιωμένες αυτές προσωπικές  διαπιστώσεις, κάθε φορά που περνώ μπροστά από γνωστά μου πρόσωπα , για να αποφύγω μια  ενδεχόμενη   ανισορροπία μου, το παίζω ‘’στητός  και περήφανος’’ και εκείνοι μου εκδηλώνουν τον θαυμασμό τους για τη ‘’λεβέντικη’’ περπατησιά μου. Ευτυχώς η πρότερη  έντονη αθλητική μου δραστηριότητα, με βοηθάει πολύ στη σκηνοθετημένη  αυτή παρουσία μου!!! Συνιστώ ιδιαιτέρως την πρακτική  αυτή και σε τυχόντες  ομοιοπαθείς ‘’συνομηλίκους’’ , αρκεί να ‘’το λέει η περδικούλα τους’’ κατά το κοινώς λεγόμενο.   Αντώνης

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΧΟΔΙΏΚΤΕΣ

 

        ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ  ΑΠΟΨΗ

            ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ

 

 

Στην τραγική εποχή  των μεταλλάξεων, που θεωρούμε πρόοδο την επιστροφή στο αποτυχημένο  παρελθόν, που τη θέση των χαμένων ιδεολογιών πήραν  καινοφανείς  ιδεοληψίες και  αρλούμπες λαϊκισμού, αποτελεί ζητούμενο η  τεκμηριωμένη προσωπική  άποψη. Δεν θα περιοριστώ  στη γενικευμένη θεώρηση, αλλά εκείνη που διαπίστωσα στην δεκάχρονη περίπου ενασχόλησή μου με την γραπτή έκφραση γνώμης, σε κοινωνικά, πολιτικά, γλωσσικά  και λοιπά θέματα γενικότερου εθνικού ενδιαφέροντος και την ανταπόκρισή της στην κοινή γνώμη. Σπάνια έως ποτέ  διατυπώνουν  αμφισβητήσεις ή προσωπικές  αντιθέσεις  και οι ελάχιστοι ‘’αμφισβητίες’’ αντιπαραθέτουν ‘’σχετικά’’ κείμενα του διαδικτύου  με αντίθετη άποψη, χωρίς να παίρνουν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου . Ενίοτε  μου ζητούν να τις σχολιάσω, όπως κάνουν και για κείμενα στρατευμένων επαγγελματιών   του Τύπου και κομματικά τσιτάτα. Το τελευταίο το κάνω  από μόνος μου, διότι πιστεύω ότι δικαιούμαι να έχω άποψη σε θέματα που αφορούν τη χώρα μας  και τον λαό της. Προσωπικά το κάνω με μοναδικό  κριτή  τη συνείδησή μου, ενώ οι λοιποί επαγγελματίες του είδους, έχουν τα δικά τους κριτήρια και στο τέλος όλοι κρινόμαστε. Ομολογώ ότι με ξενίζει η προσπάθεια εμπλοκής μου στη δημόσια κριτική των άλλων και μάλιστα με υπόδειξη τρίτων, χωρίς οι ίδιοι να μπαίνουν στο κόπο να παίρνουν θέση επί των δημοσιευμάτων που μου ‘’πλασάρουν’’..

Τελικά  αποφάσισα τη διακοπή της τακτικής ενημέρωσης με  e-mail, της γνωστής ομάδος των 100-120 ατόμων και περιορίζομαι σε προσωπικές  μόνο απαντήσεις , όσων εκφράζουν και αναπτύσσουν  δικές τους  απόψεις. Κατά τα λοιπά, θα περιοριστώ αποκλειστικά    στην ιστοσελίδα μου [anpantar.blogspot.com], για  ό,τι  κρίνω δημοσιεύσιμο, από την καθημερινή μου προσωπική  εργασία. Έτσι λοιπόν θα διαβάζουν τα δημοσιεύματά μου μόνο εκείνοι που το επιθυμούν, αφήνοντας για μένα  τη χαρά της δημιουργίας για τα υπόλοιπα..

Αφού βάλαμε σε κάποια τάξη και λογική τα διαδικαστικά και τον τρόπο της όποιας μελλοντικής  επικοινωνίες μας, θα ήθελα να αναφερθώ στον τίτλο του παρόντος, που αποτελεί μια πολύ πονεμένη ιστορία, αφού οι περισσότεροι ‘’περί άλλα τυρβάζουν’’. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια ή  αποκρύπτουν την προσωπική τους άποψη, προβάλλοντες  ανυπόγραφες και ανυπόστατες απόψεις του διαδικτύου ή κομματικά ιδεολογήματα. Οι σκέψεις αυτές, , περιβεβλημένες τον μανδύα μιας νέας επαναστατικότητας ‘’του γλυκού νερού’’,  αποσκοπούν να εμφανίσουν την ανυπαρξία τους σαν ‘’πολιτική άποψη’’ και να επαναφέρουν τις ‘’φρούδες ελπίδες ‘’ στον λαό που μαστίζεται από την παγκόσμια δεινή συγκυρία της πανδημίας και του νέου ρωσικού ολοκληρωτισμού, με την απάνθρωπη εισβολή στην Ουκρανία. Αυτό δημιούργησε ένα  διεθνή εκβιασμό στα καύσιμα και στα  βασικά αγροτικά αγαθά της περιοχής. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα – ασχέτως χρώματος – ενδιαφέρονται μόνο για τα πρόσωπα της εξουσίας, αδιαφορώντας και για τις χιλιάδες άμεσες και μελλοντικές απώλειες του λαού τους. Δεν έχουν ιερό και όσιο, αφού στο παιχνίδι τους έβαλαν και την κεφαλή της ρωσικής εκκλησίας, παρά τα σταυροπροσκυνήματα του  τέως φανατικού διώκτη της κ. Πούτιν, που έκανε και κάποια φαρισαϊκά περάσματα από το Άγιο Όρος.

Μια και αγγίξαμε για μια φορά ακόμα τη διεθνή ‘’πολιτική’’, θα ήταν άδικό να αφήσουμε έξω από την κριτική τη δική μας κομματική ασυδοσία. Θα περιοριστώ σε κάποιες ‘’αφελείς’’ απορίες μου, κυρίως όσον αφορά τους αυτόκλητους Μπαχαλάκηδες και τους προστάτες τους. Από πότε απαγορεύεται στη μοναδική αρμόδια για τη δημόσια τάξη Αστυνομία, να προστατεύει τη δημιουργία μιας βιβλιοθήκης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.;;; Αφού λοιπόν δεν την αποδέχονται γιατί δεν κάνουν το ίδιο και για τις δεκάδες αστυνομικών που διατίθενται  στα κόμματα και τα δημοσιογραφικά τους όργανα για προστασία τους και από ποιους;;;

Ανάμεσα στα βιώματά μου στο μακρινό 1968 με την Άνοιξη της Πράγας, ένα από τα πρώτα αιτήματα που έθεσε ο λαός ήταν η κατάργηση της αστυνομίας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σήμαινε  αστυνομία για τα κομμουνιστικά καθεστώτα. Όμως ο  Alexander Dubcek,  o εμπνευστής και δημιουργός της ‘Άνοιξης, τους προσγείωσε στην πραγματικότητα λέγοντας ‘’ έστω και η απάνθρωπη αστυνομία, είναι καλύτερη από την πλήρη αναρχία’’. Τι λένε επί του συγκεκριμένου οι δικοί μας προοδευτικοί;;; Ποιο λαό θέλουν να κυβερνήσουν οι υποστηρικτές των ‘’φοιτητών ευκαιρίας’’ , που προτιμούν τις καταλήψεις από μια βιβλιοθήκη;;;  Ας ξεκαθαρίσουν οι υποκινητές τους ότι δεν γίνονται όλοι οι καταληψίες πρωθυπουργοί, έστω και βλαπτικοί για τη χώρα τους.   Αντώνης

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ

 

   ΚΡΑΤΟΣ  ΚΑΙ  ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ

 

 

Τελευταία , σε συζήτηση με αγαπημένο μου πρόσωπο, προέκυψε  τυχαία μια αναφορά στο Κράτος και επιμονή του συνομιλητή μου να  αποδοθούν σε αυτό, όλες οι εξουσίες , ώστε να ξεφύγουμε από την ιδιωτική  δύναμη, τον αποκαλούμενο καπιταλισμό. Στα 88 μου και  με τα βιώματα της διεθνούς μου εμπειρίας , είχα σαφώς διαφοροποιημένη άποψη, την οποία εξέφρασα με ήπιο τρόπο. Δεν υιοθετώ τον ανεξέλεγκτο καπιταλισμό, αρνούμενος βεβαίως και τον λαϊκισμό που τον δαιμονοποιεί. Το μέτρο και ο έλεγχος της πολιτείας  θα μπορούσε να αποτελέσει ένα αντίμετρο, διατηρώντας όμως το βασικό κίνητρο της προσωπικής προσπάθειας  και του ανταγωνισμού, χωρίς το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει περαιτέρω εξέλιξη.  Τελικά σκέφθηκα  να μελετήσω το θέμα αναλυτικότερα σε αποδεκτές πηγές και ενυπόγραφες απόψεις – στο θεωρητικό του μέρος - αφού το ουσιαστικό το έχω ήδη βιώσει-.

Πριν ανατρέξω στις όποιες σχετικές πληροφορίες, επισημαίνω ότι το Κράτος  αποτελεί λέξη της αρχαίας ελληνικής και σημαίνει δύναμη ή όπως το λένε σήμερα οι ‘’αριστεροί’’, εξουσία. Έχουμε κατά καιρούς ακούσει ο λαός στην εξουσία, το δίκιο του εργάτη[που προσφέρει τις υπηρεσίες του επί μισθώ στους καπιταλιστές, γιατί αλλιώς δεν θα είχε δουλειά]. Η σύζυγος  του τέως Πρωθυπουργού ‘’ έχει δηλώσει ‘’πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία’’ και από το στέλεχος του Σύριζα κ. Πολάκη και τινες άλλους του χώρου, ότι την επόμενη φορά θα ‘’διορίσουμε δικούς μας σε όλα τα πόστα για να ελέγχουμε την εξουσία’’. Είναι και αυτή μια ‘’δημοκρατική’’ άποψη για την έννοια του κράτους που ονειρεύονται.

Με όσα ανέφερα πιο πάνω, όλοι αυτοί οι ‘’αριστεροί’’ αποβλέπουν σαφώς στο Κράτος – που θα προσωποποιείται στους ίδιους – και θα έχουν τον απόλυτο και κατά βούληση  έλεγχο, πράγμα που σημαίνει για κάθε σκεπτόμενο, αλλαγή του πολιτεύματος και πλήρη υποταγή στην εξουσία  !!! Αυτό σημαίνει ότι ‘’το κράτος αναλαμβάνει τον ρόλο εγγυητή της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης και είναι, εν γένει, το καταλληλότερο μέσο της επίλυσης προβλημάτων και συγκρούσεων στο εσωτερικό μιας χώρας’’. Με δεδομένο ότι την κατάσταση αυτή βίωσα προσωπικά τη δεκαετία του 1960 και την αρχή του 1971,  στις χώρες του αποκαλούμενου ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’, διατηρώ κάποιες πολύ σοβαρές επιφυλάξεις. Την ίδια συμπεριφορά επιδεικνύει και ο κ. Πούτιν  στη ‘’νέα’’ διακυβέρνηση της Ρωσίας, παρά την αλλαγή του τίτλου της χώρας. Επειδή μάλιστα το θέμα αποτελεί σημαντικό  αίτημα της αριστεράς, αρχίζω  με τις απόψεις του  γνωστού φιλοσόφου  και ιδεολογικού συντρόφου του  Καρλ Μαρξ,  του Έγκελς.

Το κράτος -κατά τον Ένγκελς- είναι προϊόν της κοινωνίας σε ορισμένη βαθμίδα εξέλιξης. Είναι η "...ομολογία ότι η κοινωνία αυτή μπερδεύτηκε σε μια αξεδιάλυτη αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό της, ότι διασπάστηκε σε ασυμφιλίωτες αντιθέσεις που είναι ανήμπορη να παραμερίσει. Και για να μη φθείρουν αυτές οι αντιθέσεις, οι τάξεις και τα αντιμαχόμενα οικονομικά συμφέροντα τον εαυτό τους και την κοινωνία σε έναν άκαρπο αγώνα, έγινε αναγκαία μια δύναμη που φαινομενικά στέκεται πάνω από την κοινωνία, για να μετριάζει τη σύγκρουση, για να την κρατάει μέσα στα όρια της «τάξης». Και η δύναμη αυτή που βγήκε από την κοινωνία, αλλά που τοποθετήθηκε πάνω από αυτήν, που όλο και περισσότερο αποξενώνεται από αυτήν, είναι το κράτος. Απέναντι στην παλιά οργάνωση των γενεών το κράτος χαρακτηρίζεται πρώτα από το χωρισμό των υπηκόων του κατά εδαφική περιοχή […] Αυτή η οργάνωση των πολιτών σύμφωνα με τον τόπο διαμονής  είναι κοινή σε όλα τα κράτη. Για αυτό και μας φαίνεται φυσική’’.

Εγώ που δεν είμαι ούτε δεξιός ούτε αριστερός, ομολογώ ότι ελάχιστα κατάλαβα και διερωτώμαι πώς τα καταλαβαίνουν όλα οι ορίτζιναλ αριστεροί, αφού τους δώσουν τις κατάλληλες ερμηνείες οι αποκαλούμενοι ‘’ινστρούχτορες’’!!! Θεωρώ απλούστατα ότι το κράτος αποτέλεσε μια αναγκαία συνένωση των διάσπαρτων δυνάμεων σε μια κεντρική δύναμη για να μπορέσουν να επιζήσουν. ‘’Η ΙΣΧΎΣ ΕΝ ΤΗ ΝΏΣΕΙ’’ με απλά ελληνικά.

Θα κλείσω το παρόν άρθρο, με τις  καταγραφές της  Βικιπαίδειας, αφού τις προσωπικές μου εμπειρίες και τα βιώματά μου από τις ‘’συγχωρεμένες’’ κομμουνιστικές χώρες, τις έχω αναφέρει και στον παρελθόν , αφήνοντας  τους αναγνώστες να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, τα οποία  κατέδειξε η ίδια η ζωή και τα απέρριψε με πάστγο!!! 

‘’Ιστορική αναδρομή Επεξεργασίαεπεξεργασία κώδικα

Το κράτος ως ένα ανθρώπινο κοινωνικό δημιούργημα, γεννήθηκε, εξελίχθηκε, συνεχίζει να εξελίσσεται και θα περάσει και αυτό στο στάδιο της παρακμής και της οριστικής εξαφάνισης, μαζί με τις ταξικές/κοινωνικές ανισότητες. Τα χαρακτηριστικά του διαμορφώνονται ανάλογα με το τι κοινωνικό σύστημα επικρατεί σε κάθε ιστορική περίοδο. Στην μακραίωνη ύπαρξή του ως κοινωνικός θεσμός, γνώρισε και συνεχίζει να γνωρίζει πολλές μεταβολές. Έτσι κατά την περίοδο της αρχαιότητας και της ύπαρξης του δουλοκτητικού κοινωνικού συστήματος, το κράτος ήταν οργανωμένο στο πλαίσιο της πόλης/κράτους ή/και στο πλαίσιο μιας αυτοκρατορίας. Αργότερα, όταν η ανθρώπινη κοινωνία πέρασε στο φεουδαρχικό σύστημα, έχουμε το κράτος οργανωμένο στο πλαίσιο μικρών φεουδαρχικών βασιλείων.^[2]

Η ανάδυση του πρώιμου καπιταλισμού (12ος αι. μ.Χ.), οδηγεί σταδιακά σε κρίση το φεουδαρχικό σύστημα, τον φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής και κατ' επέκταση την κρατική οργάνωση αυτού του συστήματος. Τα φέουδα ως μορφή κρατικής οργάνωσης αποδυναμώνονται, προς όφελος της κεντρικής εξουσίας που την εκφράζει ο βασιλιάς. Η κρίση και η παρακμή της φεουδαρχίας συνοδευόμενη από την ανάδυση του καπιταλιστικού συστήματος κράτησε ίσαμε τον 16ο αι., οπότε παρατηρούμε και την κρατική οργάνωση να αποκτά σταδιακά τα σημερινά της χαρακτηριστικά. Τα χαρακτηριστικά του έθνους/κράτους που αρμόζουν στην κρατική οργάνωση την εποχή της ηγεμονίας του καπιταλισμού και της ταξικής καπιταλιστικής κοινωνίας.’’ Οι μυημένοι στα καθεστώτα αυτά αντιλαμβάνονται τον κρατισμό σαν το μοναδικό μέσο επικράτησης, αφού έχουν καταργηθεί στο σύνολό τους οι φεουδαρχίες  και σε μεγάλο βαθμό τα βασίλεια  και προσπαθούν να επαναφέρουν το ‘’επαναστατικό δίκαιο’’ και το  εφεύρημα του ‘’δίκιου του εργάτη’’. Θέλουν  να δημιουργήσουν μια χωριστή τάξη εργαζομένων, στα πρότυπα των τελευταίων καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, που φωτογραφίες  και ονόματα βραβευμένων εργατών, κοσμούσαν τις προσόψεις όλων των εργοστασίων!!! Αντώνης