ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΣΤΑΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ

          ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΔΙΚΑΣΤΈΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ

               [Και η  προτεινόμενη άλλη  λύση]

       

 

 

Δεν πρόκειται για ερώτημα αλλά για την πρόσφατη  ‘’απειλητική’’ δήλωση σημαντικού πολιτικού  παράγοντα, που ‘’τυχαία’’ συνέπεσε με απαλλακτική πρόταση Εισαγγελέως, που ως γνωστόν δεν είναι δεσμευτική σε μια δίκη στενού συνεργάτη του. Το γεγονός - παρά τη Συνταγματική πρόβλεψη ότι υπάρχει πράγματι και αποτελεί μια  ανεξάρτητη εξουσία – έκανε γενικότερη εντύπωση. Όταν όμως η απόφαση της προμνησθείσης δίκης ήταν ομοφώνως [με 13-0] καταδικαστική και  πριν  φθάσει στα αφτιά όλων η δήλωση, άρχισαν τα Ναι μεν αλλά και άλλα τέτοια γλαφυρά και δυστυχώς συνηθισμένα .

Προφανώς  η σοβαρή αυτή δήλωση ίσχυε με προϋποθέσεις που χάθηκαν  ή ‘’παραποιήθηκαν’’ στη διαδρομή τους προς τον λαό. Μπορεί ακόμα και να εννοούσε μόνο τους Εισαγγελείς ή ορισμένους εξ αυτών,  αλλά η πρόνοια του Συντάγματος δεν κάνει διακρίσεις. Τι κάνουμε όμως τώρα και μέχρι να ισχύσουν οι ‘’προγραφές’’ που παρήγγειλε το κοπέλι από την Κρήτη για τη ….. ‘’δίωξη’’ μιας λίστας ατόμων, ανάμεσα στους οποίους δικαστές και δημοσιογράφοι;;;

Προσωπικά – δεν ξέρω γιατί – σκέφθηκα ότι υπάρχει και η μέθοδος  Νικολά Μαδούρο , που είναι και φίλος μας, αλλά πιστεύω  ότι το κοπέλι θα γνωρίζει κάτι καλύτερο και ταχύτερο. Φαίνεται όμως ότι η ριζοσπαστική πρακτική ξεπερνά σε ταχύτητα τις απλοϊκές σκέψεις ενός γέροντα της ηλικίας μου και με ξεπέρασαν, σκεπτόμενοι να το μπλοκάρουν !!!  Δεν ξέρω γιατί αλλά τα 12ετή βιώματά μου  στον ‘’υπαρκτό σοσιαλισμό’’, ίσως μπορέσουν να δώσουν λύση και στον ‘’αντώνυμό ‘’  του’’.

Φαίνεται ότι η αντίθεση πολλών κομμάτων – πλην του ΚΚΕ που δεν αποδέχεται τέτοιες  διακρίσεις εξουσιών και αναθέτει στο Κόμμα το σύνολό τους – υποχρέωσε τους ριζοσπάστες σε αναδίπλωση και άντε τώρα να πεισθεί ο  μέχρι πρότινος ‘’στέντορας’’ των απόψεών τους, ότι θα παίξει τον ρόλο  της Ιφιγένειας που καλείται να θυσιασθεί  αντί του καταδικασμένου συντρόφου , για χάρη της σωτηρίας των. Προφανώς θα του υποδείξουν να κάνει υπομονή μέχρι να πάρουν το σύνολο της εξουσίας και να την κρατήσουν για πάντα  –  όπως  διακήρυσσε και ο ίδιος – και  παλαιότερα κάποια κυρία παραπονιόταν γι’ αυτή την ατυχία τους. Καιρός λοιπόν τώρα να τα κατακτήσουν όλα και να μετατρέψουν τη δημοκρατία σε λαοκρατία, που   υπόσχονται  οι αιθεροβάμονες γειτονικού κομματικού χώρου, όλη η εξουσία [ και η δικαστική] στο λαό. Εγώ απλώς θα θυμίσω τη γνωστή ιστορία του Λαβρέντι Μπέρια, όπως αναφέρεται στα απομνημονεύματα του και τον ‘’λαοκρατικό ’’ τρόπο που λύνουν τους λογαριασμούς τους οι απόλυτοι κτήτορες της εξουσίας:

‘’Λίγες ιστορικές μορφές έχουν περιγραφεί ως απόλυτη προσωποποίηση του κακού, όσο ο Λαβρέντι Μπέρια, εξίσου, αν όχι περισσότερο από τον ίδιο το Στάλιν, στενός συνεργάτης του οποίου υπήρξε ως και το τέλος της ζωής του σοβιετικού ηγέτη, αν και βάσει μαρτυριών οι σχέσεις τους είχαν επιδεινωθεί έντονα πριν το θάνατο του τελευταίου. Οι ίδιες οι μαρτυρίες είναι βέβαια ένα άλλο μεγάλο εμπόδιο, διότι μετά την εκτέλεσή του το 1953 στις 23 Δεκέμβρη, ήταν πολύ εύκολο να μετατραπεί σε αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα δεινά της προηγούμενης περιόδου, χρωματίζοντας αναλόγως και τις μεταγενέστερες αφηγήσεις των ηγετικών στελεχών του ΚΚΣΕ που τον γνώριζαν και συνεργάστηκαν μαζί του.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο ευγενέστερος χαρακτηρισμός που μπορεί να βρει κανείς για εκείνον από τους τότε συνεργάτες του, αυτός του “μεγάλου ιντριγκαδόρου”, ανήκει στο Βιατσεσλάβ Μολότοφ, ο οποίος βέβαια του απέδωσε και την κατηγορία ότι δηλητηρίασε το Στάλιν, θέση εξαιρετικά δύσκολο να αποδειχτεί βάση των διαθέσιμων στοιχείων. Είναι γεγονός πάντως πως σε αντίθεση με άλλα μέλη του στενού ηγετικού πυρήνα της ΕΣΣΔ, ο ίδιος δεν απέκρυψε ποτέ του την αποστροφή που ένιωθε εξαρχής για το Γεωργιανό πολιτικό.

Από την άλλη, η μαρτυρία του γιου του αρχηγού των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, Σέργκο Μπέρια, αν και φωτίζει άγνωστες πτυχές της προσωπικής του ζωής και του χαρακτήρα του, όπως την αγάπη του για την επιστήμη και την τέχνη, έχει ως κύριο μέλημά του να παρουσιάσει τον πατέρα του ως παρ’ ολίγον θύμα σταλινικής εκκαθάρισης κι επίσης πρέπει να αντιμετωπίζεται με τη δέουσα προσοχή’’.

        Τα γενόμενα ουκ απογίγνονται και συνεπώς αποτελούν τρανό και απόλυτο δείγμα για την αναμενόμενη επανάληψη και συνέχεια.

Αντώνης  

Η ΖΩΗ ΜΑΣ

          Η  ΖΩΗ  ΜΑΣ 

 

Ο ορισμός της ζωής, όπως δίνεται από το  ΒΙΚΙΛΕΞΙΚΟ,  είναι το χαρακτηριστικό που διακρίνει τα φυσικά σώματα που διαθέτουν βιολογικές διεργασίες, όπως κυτταρική επικοινωνία  και μηχανισμούς αυτοσυντήρησης,  από αυτά που δεν έχουν, είτε επειδή οι λειτουργίες αυτές έχουν διακοπεί (έχουν πεθάνει), είτε επειδή δεν τις είχαν ποτέ και θεωρούνται άψυχα.

Με δεδομένο ότι δεν έχω σπουδάσει το αντικείμενο και συνεπώς δεν μπορώ να κάνω οποιαδήποτε κριτική στη διατύπωση, θα μείνω στο πρακτικό της μέρος, το οποίο έχω βιώσει για 88 έτη και μάλιστα σε πολύ αντίξοες συνθήκες , πολέμων, πείνας κλπ.Αυτό μου επιτρέπει να προβώ στις προσωπικές μου διαπιστώσεις, χωρίς φόβο και πάθος.

 Η συνολική μου όμως εμπειρία με έχει πείσει  να συνομολογήσω  ότι  πέραν των αναφερόμενων δύο περιπτώσεων   ανυπαρξίας ζωής του ορισμού, υπάρχει και μια τρίτη. Πρόκειται για  αυτή των αποκαλούμενων απόμαχων  της ενεργού ζωής, η οποία με πολλή επιείκεια αποτελεί απλή επιβίωση, αφού της λείπουν τα βασικά συστατικά της, με σημαντικότερο την ποιότητα, που πρέπει να χαρακτηρίζει την πραγματική ζωή.  Δεν έχει καμιά απολύτως σημασία αν πρόκειται για πλούσια, φτωχή, μακρά ή  βραχεία , ακόμα δε  και ‘’σκυλίσια’’, όπως καθ’ υπερβολή  ενίοτε  χαρακτηρίζεται, με τις ελάχιστες και γνωστές  εξαιρέσεις της. Το μόνο που απομένει για τους ανήμπορους ακόμα και να παραπονεθούν, είναι ότι τους ‘’χρυσώνουν το χάπι’’ με την παραχώρηση του υποκρυπτόμενου ηρωισμού  του απόμαχου.

Σε μια εποχή, που το ‘’δημογραφικό’’ αποτελεί , έστω και ‘’παράπλευρη’’ συνέπεια  ενδεχόμενων υπερβολών των δίκαιων αγώνων για την εξίσωση δικαιωμάτων των δύο φύλων, οι επιλογές   που απομένουν είναι περιορισμένες. Με δεδομένη την αύξηση του  προσδόκιμου ζωής των ανθρώπων και την άρνηση των κομματικών σχηματισμών  να στέρξουν σε μια αναγκαία πλέον ηλικιακή αύξηση του ορίου εργασίας – έστω και με ανάλογο περιορισμό των εβδομαδιαίων ημερών ή ωρών εργασίας- τα ταμεία συντάξεων έχουν αρχίσει να στενάζουν και πολύ σύντομα θα εκραγούν, ενώ  οι υπέργηροι θα πλημυρίζουν τους χώρους διαβίωσης . Ας μιμηθούμε  μέρος του παραδείγματος των αγροτών και λοιπών αυτοαπασχολούμενων, που εργάζονται μέχρι τα βαθειά τους γεράματα.

Οι εναπομένουσες τελικά επιλογές για να προλάβουμε την κακή, μέχρι και δραματική αυτή εξέλιξη είναι δύο και το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο και κυρίως δεν είναι δικό μου. Προσωπικά δεν είμαι παρά μόνο  ένας από τους απόμαχους που έχουν μεταβεί από την ενεργό ζωή στην απλή και σχεδόν ‘’παρασιτική’’ επιβίωση’’ , αδύναμος να επηρεάσω ‘’έργω’’ ή  ‘’λόγω’’  οποιαδήποτε κατάσταση. Δεν απομένουν παρά μόνο οι εισηγήσεις των ειδικών, που ατυχώς είναι χειρότερες των προηγούμενων προτάσεων.

 Η πρώτη αφορά τα  παιδιά του ‘’σωλήνα’’ που ίσως να είναι ‘’μια κάποια λύση’’, αφού ενδεχομένως  ‘’τα παραγόμενα νέα άτομα’’ να  είναι απαλλαγμένα  των    σύγχρονων κενοδοξιών που ταλαιπωρούν την εποχή μας και η δεύτερη τη μαζική  αυτοκτονία των ηλικιωμένων. Προσωπικά δεν ανησυχώ για καμία από τις δύο προτάσεις αφού δεν θα με προλάβουν,  ιδιαίτερα δε για τη δεύτερη. Στα 89 μου , τον πρώτο λόγο έχει πλέον ο Άγιος Πέτρος, που θα διευκολύνει και την αντίθεσή μου στην αυτοχειρία.

Για την ιστορία αναφέρω παλαιότερο συμπέρασμα ειδικής επιτροπής που είχε συστήσει ο Ανδρέας Παπανδρέου για τη λύση του συνταξιοδοτικού  και ο επί κεφαλής καθηγητής είχε αποφανθεί ότι κύρια αιτία αποτελεί  η μακροζωία, χωρίς να τολμήσει να προτείνει και τρόπο για την αντιμετώπισή της. Το πρότεινε όμως με απόλυτη σοβαρότητα και γενναιότητα ο Ιάπωνας καθηγητής του Πανεπιστημίου του  YALE για τους ηλικιωμένους συμπατριώτες του και προκάλεσε παγκόσμια οργή. Μιλώντας, σε ενημερωτική εκπομπή της Ιαπωνίας το 2021, για το μεγάλο ποσοστό γήρανσης του πληθυσμού της χώρας , πρότεινε ως λύση την μαζική αυτοκτονία των ηλικιωμένων πολιτών της.

        Κλείνω το παρόν με τη σημείωση ότι ο καθηγητής είναι  πολύ νέος στην ηλικία και συνεπώς εξαιρούσε αυτόματα την αφεντιά του ,τουλάχιστον επί του παρόντος, από το πατροπαράδοτο  χαρακίρι των προγόνων του. Τα συμπεράσματα δικά σας,    Αντώνης

 

ΖΩΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ - Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

                      ΖΩΗ   ΚΑΙ  ΙΣΤΟΡΙΑ

                    Δυο  όψεις του ίδιου  νομίσματος

 

 

Έχω γράψει  πολλές φορές,  ότι την πραγματική ιστορία τη γνωρίζουν όσοι τη βίωσαν προσωπικά και  ΜΟΝΟ αυτοί. Υπάρχουν  βέβαια  ιστορικά βιβλία και έντιμοι ιστορικοί που διασταυρώνουν πηγές και πληροφορίες πριν υιοθετήσουν τα γεγονότα αλλά υπάρχουν και τυχαίες ή και σκόπιμες παραποιήσεις , κατά τη διάρκεια της έρευνας ή της χρονικής διαδρομής, που μπορούν να αλλοιώσουν τα στοιχεία της. Η πραγματικότητα  άλλωστε έχει αποδείξει ότι κάποιες ομάδες πολιτών για παντοειδείς δικούς τους λόγους , την έχουν παραποιήσει σε τέτοιο βαθμό, που την κατέστησαν ψεύτικη.

Δεν αποτελεί αντικείμενο του σημερινού μου πονήματος η ιστορία γενικά αλλά μια μικρή προσωπική ιστορία που σχετίζεται με τη ζωή ενός αγαπητού μου προσώπου, του Τάκη Φλώρου, που, πλήρης ημερών, αποφάσισε να μας εγκαταλείψει οριστικά για την επουράνια ζωή. Ελπίζω  η χωροταξία της νέας κατοικίας του, να μας επιτρέψει – όταν συναντηθούμε -  να τα λέμε εκτεταμένα, ώστε να προσθέσω και  αυτά που κρατώ μέσα μου πολλές δεκαετίες και απέφυγα να του πω, με τη σκέψη ότι τα είχε καταλάβει. Ας μείνουν μόνο για τους δικούς του και σαν ελάχιστη αναπλήρωση της αδυναμίας μου να τον συνοδεύσω – για λόγους υγείας –  στην τελευταία του κατοικία  όπως ένοιωθα την ανάγκη να το κάνω.

Η ιστοριούλα που ακολουθεί έχει απόλυτη σχέση με τους δυο μας και αρχίζει στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν εκείνος παντρεύτηκε την αγαπημένη μου πρώτη  εξαδέλφη τη Λουκία και συγκεκριμένα στη διάρκεια που ο οικοδόμος πατέρας μου τους έκτιζε το σπίτι. Την εποχή εκείνη, ήμουν  μαθητής στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου και με ελάχιστες προσλαμβάνουσες παραστάσεις για τη ζωή πέραν των ορίων της γενέτειράς μου Αταλάντης, προβληματιζόμουν για το μέλλον μου. Εκεί συνάντησα ένα ακόμα ‘’χωριατόπαιδο’’ με χαρακτηριστική προφορά και συζήτησα μαζί του τους προβληματισμούς μου για σπουδές στην Αθήνα- που γνώριζα μόνο στον χάρτη- και ότι τα οικονομικά της οικογένειας δεν μου επέτρεπαν την πραγμάτωσή τους, παρά το γεγονός ότι όλα τα καλοκαίρια των διακοπών δούλευα σε οικοδομές και άλλες χειρονακτικές εργασίες,  για να συμβάλω στη βελτίωση των οικογενειακών οικονομικών.

Στη συζήτηση μας άκουσα μια άλλη πρόταση που  βίωσε προσωπικά, δηλαδή της εθελοντικής κατάταξης στις ένοπλες δυνάμεις. Έτσι λοιπόν η κουβεντούλα μας αυτή μου έδωσε μια μοναδική  διέξοδο και αφού πήρα το απολυτήριο ακολούθησα το παράδειγμά του – στο στρατό ξηράς που είχε διαγωνισμό εκείνη την εποχή, αντί του ναυτικού που πήγε ο ίδιος- για να διευκολύνω  και τις μετέπειτα σπουδές μου και τη διεύρυνση των οριζόντων μου,  πέραν του περιορισμένου πεδίου της επαρχίας.

Ο εκλιπών , με το προσωπικό του παράδειγμα,  μου γνώρισε νέους  ορίζοντες , που καθόρισαν τη μετέπειτα ζωή μου με τα πάνω και τα κάτω της και δικαίωσαν  τον υπότιτλο του παρόντος.  Η αληθινή προσωπική ιστορία και η ζωή αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος,  που αμφότεροι βιώσαμε  και γνωρίσαμε κάλλιον παντός άλλου.

Με όσα προανέφερα νομίζω ότι δικαιολογείται απόλυτα και ο ήπιος και πειθαρχημένος χαρακτήρας του και η επίδρασή του στη διαμόρφωση μιας σωστής  οικογένειας, στην οποία εύχομαι να ζήσουν να τον θυμούνται στον ίδιο δε καλό ταξίδι , προσμένοντας να με τηρήσει ενήμερο και των νέων εμπειριών του κατά τη νέα μας συνάντηση. Με όλη μου την αγάπη Αντώνης

 

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΑΦΕΛΕΙΣ

         ΣΥΓΧΡΟΝΑ   ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ  ΓΙΑ  ΑΦΕΛΕΙΣ

 

 

Αρχίζοντας από τους μύθους του Αισώπου, που αποτελούσαν τρόπο διδαχής και παραδειγματισμού, διαπιστώνουμε ότι τα παραμύθια που τους διαδέχτηκαν χωρίζονται σε αυτά που  αφορούν τα παιδιά και εκείνα που προορίζονται για τους ‘’αφελείς’’ μεγαλύτερους. Χρησιμοποιούν αντίστοιχα τον ευθύ ή τον δόλιο παραβολικό τρόπο, ανάλογα με τις επιδιώξεις τους. Οι παραβολές είναι διηγήσεις φτιαχτών ιστοριών από την καθημερινή ζωή, όμως ασυνήθιστες, παράξενες,  ή φανταστικές.  Φανερώνουν  παραστατικά  κάτι  ξεχωριστό για τη Βασιλεία του Θεού ή ασχολούνται με την ‘’βασιλεία’’ των ανθρώπων, γιαυτό και  είχαν πάντα για καλούς ήρωες  βασιλιάδες, πρίγκιπες και βασιλοπούλες. Είχαν επίσης  δράκους και κακούς λύκους αλλά ο σύγχρονος καθωσπρεπισμός περιόρισε τη συνολική κακία αποκλειστικά  στους ανθρώπους και απάλλαξε τα ‘’ζωντανά’’ από τους χαρακτηρισμούς του ‘’κακού’’ παρελθόντος. Αφορούσαν  συνήθως παιδιά και  οι ευσυνείδητοι μυθοποιοί   υπήρξαν  έντιμοι  και καλοπροαίρετοι άνθρωποι.

Υπήρξα και εγώ ένας παραμυθάς παππούς, στηριζόμενος πάντα στον αυτοσχεδιασμό και τις απαιτήσεις της στιγμής. Η πρώτη μου εγγονή  που  χρησιμοποίησα  και σαν πειραματόζωο, βίωσε τις ευχάριστες και συγκινητικές στιγμές από τα λιμπρέτα της Τόσκα, του Τροβατόρε, μιας παραλλαγμένης μορφής της Τραβιάτα αλλά και Την ευφροσύνη  του Κουρέα της Σεβίλλης, που έκλεινε με ακρόαση του αντίστοιχου μελοδράματος. Η δεύτερη εγγονή  μου, που δεν της άρεσαν οι προβληματισμοί και οι συγκινήσεις, μου έδινε 3-4  υποχρεωτικά στοιχεία του περιεχομένου και απολάμβανε τις ξεκαρδιστικές φανταστικές εξελίξεις των ζώων που πρωταγωνιστούσαν κυρίως στις επιλογές της. Με τα δύο αγόρια εγγόνια μου  είχα ελάχιστες ευκαιρίες να επιλέξω και να επιδείξω τους αυτοσχεδιασμούς μου, λόγω της απόστασης που μας χώριζε, την εποχή που η ηλικία τους επέτρεπε ή απαιτούσε παραμύθια.

Κάποιοι σύγχρονοι μυθοπλάστες όμως, επέλεξαν να μιμηθούν τον γνωστό βαρόνο Μινχάουζεν, προκαλώντας ενίοτε και το ομώνυμο σύνδρομο, που  κατατρύχει τους εμφορούμενους από τα νεοπαγή αυτά παραμυθιάσματα της εποχής μας, με κίνδυνο να προκαλέσει μια ομαδική παράκρουση της κοινωνίας μας, με ενδεχόμενο επακόλουθο  τον εθνικό διχασμό. Έχοντας πεισθεί ότι ο λαός άρχισε να τους ‘’καταλαβαίνει’’,  κάποιοι πολιτικοί μας έφθασαν στο έσχατο σημείο ευτέλειας, να προτάσσουν το κομματικό συμφέρον του εθνικού και ‘’γαία πυρί μιχθήτω’’. Είναι μια έκφραση που δηλώνει πλήρη αδιαφορία για τις όποιες εξελίξεις, ακόμα και   τρομακτικές συνέπειες που μπορεί να προκύψουν εξαιτίας  αυτής της  ενέργειας.

Η φράση αποδίδεται σε ανώνυμο αρχαίο Έλληνα τραγικό: "ἐμοῦ θανόντος γαῖα μιχθήτω πυρί" (= μετά το θάνατό μου, ας καεί το σύμπαν) (. Με την  ίδια  έννοια συνεχίζεται και σήμερα η χρήση της  για να καταδείξει την  πλήρη  αδιαφορία. Πολύ πρόσφατα μάλιστα, υπεύθυνος τομεάρχης είπε  ότι «όλα αυτά είναι η βίαιη βαρβαρότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και πρέπει να αντιμετωπιστούν είτε με το καλό είτε με το άγριο !!! Βέβαια αυτό τον καιρό έχουν λεχθεί και πολύ χειρότερα πράγματα, στο όνομα μιας ιδιότυπης και πρωτάκουστης Δημοκρατίας, μάλλον σοβιετικού τύπου.

Για να μην αδικήσουμε τον  συμπαθή βαρόνο ψευταρά, παραθέτω δυο βιογραφικά στοιχεία του, για να κάνετε τους συλλογισμούς σας και τις δέουσες συγκρίσεις με τους σύγχρονους μιμητές του.

Ο Βαρόνος Μινχάουζεν ή Μυνχάουζεν (Hieronymus Carl Friedrich von Münchhausen, Ανόβερο, 11 Μαΐου 1720 - 22 Φεβρουαρίου 1797) είναι ιστορικό πρόσωπο (πρόκειται για τον βαρόνο Κάρολο Φρειδερίκο Ιερώνυμο φον Μινχάουζεν^[7]), αλλά και ο πρωταγωνιστής του γνωστού βιβλίου^[8] του Ροδόλφου Ράσπε, που γράφτηκε στα 1785. Υπήρξε μισθοφόρος αξιωματικός του ρωσικού ιππικού, που πολέμησε κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου. Μετά την αποστρατεία του συνήθιζε να διηγείται σε φίλους και γνωστούς με εμφατικό έως και υπερβολικό τρόπο τα (συχνά φανταστικά) στρατιωτικά του και άλλα επιτεύγματα, κάτι που τον κατέστησε, σταδιακά, πασίγνωστο και πολλοί συγγραφείς αποφάσισαν να ασχοληθούν μαζί του. Αντώνης

 

ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ [ για το παντεσπάνι του και άλλα αγαθά.]

                  ΤΙ  ΚΑΝΕΙ   Ο  ANΘΡΩΠΟΣ

         [για το παντεσπάνι του και  άλλα  αγαθά;;;]

 

 

Η πρόσφατη δήλωση του  συντρόφου της  συμπατριώτισσας   μας ότι στο QATAR GATE ‘’όλα έγιναν για χρήματα  που δεν είχαμε ανάγκη’’, μου θυμίζει   φάσεις του εξελισσόμενου προεκλογικού ‘’βόρβορου’’. Δεν αντίκρισα ούτε   το ελάχιστο όμοιό του στον λοιπό ευρωπαϊκό χώρο, που έζησα κάποιες δεκαετίες, πολλές δε εκλογικές περιόδους δεν τις κατάλαβα καν!!!  Στη χώρα μας η ανεπίσημη ακόμα προεκλογική αρένα έχει ήδη μετατραπεί ‘’σε Κολοσσαίο της φρίκης’’ και είναι άγνωστο τι μας περιμένει και κυρίως ποια θα είναι τα καινούργια  ακούσματα που θα  μας λανσάρουν οι σύγχρονοι ‘’τελάληδες’’

Διερωτώμαι τι συμβαίνει στην ιστορική και όμορφη χώρα μας και κάποιοι καταλαμβάνονται από αμόκ κατασυκοφάντησης  και ίσως σκέψεις και φυσικής ακόμα εξουδετέρωσης των αντιπάλων τους. Έχω δε μια απορία, τι θα κάνουν στο τέλος  της εκλογικής περιόδου- γιατί δεν μπορεί κάποτε θα τελειώσει και αυτό το πανηγύρι – νικητές ή ηττημένοι  και πως θα αντιμετωπίσουν αλλήλους και κυρίως τον ταλαίπωρο λαό. Οι ηττημένοι στη φυλακή και οι νικητές – επί τέλους στην εξουσία -  αλλά αν πράγματι βαρύνονται με τόσα εγκλήματα που ακούονται, έπρεπε να βρίσκονται ήδη μέσα , όπως η χρυσή αυγή!!!

Όλο αυτό το πανηγύρι, διότι για πανηγύρι πρόκειται  και μάλιστα λαϊκό  πάνω στο  ‘’τσακίρ κέφι’’, που αν συγκεντρώσει κανείς όλα όσα καταγγέλλονται θα πρέπει να κλείσει τους μισούς τουλάχιστον Έλληνες στη φυλακή. Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί δεν προσκομίζουν και τις αποδείξεις από τώρα  στη Δικαιοσύνη, ώστε να απαλλαγεί η χώρα από τους επικίνδυνους πριν προλάβουν να την βλάψουν;;;

 Κυρίες και Κύριοι, ελπίζω και εύχομαι να αντιλαμβάνεστε ότι  συνειδητά βλάπτετε τη χώρα μας και δίνετε το κακό παράδειγμά σας στην κοινωνία, για το παντεσπάνι της εξουσίας και τη συνοδό κουτάλα ή για να προλάβετε να κρύψετε τα ενδεχόμενα ή εκκρεμούντα στα δικαστήρια δικά σας. Στην μια όμως ή στην άλλη  περίπτωση, αν κερδίσετε πως θα δικαιολογήσετε τις όποιες καταγγελίες σας , αφού θα περιοριστείτε στο γνωστό κρέμασμα ονομάτων και φωτογραφιών στα περίπτερα, που σύντομα θα απαλλαγούν;;; Δεν θα κάνω περαιτέρω σχόλια για τους πολιτικούς, αφού αυτούς έχουμε με αυτούς δυστυχώς θα πορευτούμε. Θα καταπιαστώ δι’ ολίγων και αν χρειαστεί επανέρχομαι, με τους έκτακτους κομματικούς ‘’συνεργάτες’’, τα πρώτα δείγματα των οποίων άρχισαν να φαίνονται και  αντί να φέρουν μια λεκτική τουλάχιστον αλλαγή, δεν έδειξαν καν τον απαιτούμενο επαγγελματισμό. Χρησιμοποιούν τη δημοσιογραφία σε στιλ ‘’πρωινάδικων΄΄ της T.V. και  μετέτρεψαν την κομματική ενημέρωση  σε κουτσομπολιό . Με ειλικρινή συμπάθεια απλά τους θυμίζω ότι ‘’δεν τους συνοδεύει η ίδια ασυλία που διαθέτουν τα αφεντικά τους’’, διότι στο τέλος μπορεί να τους φορτώσουν και το βάρος των κατηγοριών και να τρέχουν!!!

Μία μάλιστα από τους συνεργάτες , που διατυπώνει συνεχώς  ερωτηματικά κατηγοριών αντιπάλων του Κόμματος,  στο  κανάλι που εργαζόταν – όπως ακροθιγώς έχω αναφέρει  πρόσφατα -   είχε σε καθημερινή εφεδρεία, ανταποκριτή από τη ρωσική περιοχή,  έτοιμο  να στηρίξει όλες τις θέσεις του κ. Πούτιν κατά της  κακής Ουκρανίας, όπως απαιτούσε το σενάριο. Ο καημένος ο ανταποκριτής όμως το έκανε για να σώσει το ψωμάκι του και να μην τον διώξουν από  την περιοχή, ενώ οι λοιποί υπερασπίζονταν επιχειρήσεις  ή το παντεσπάνι τους!!! Η φίλη μου κυρία τι έχει να προσθέσει επί του περιστατικού;;; Θα τα ξαναπούμε.-

Αντώνης

ΕΣΤΙ ΔΙΚΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΟΣ ΤΑ ΠΑΝΘ' ΟΡΑ

 ΕΣΤΙ ΔΙΚΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΟΣ ΤΑ ΠΑΝΘ΄ΟΡΑ

               Ρεαλισμός και Οπορτουνισμός

 

 

Η σοφή αρχαιοελληνική ρήση του τίτλου, πρέπει να προβληματίζει έντονα τους ψευδολόγους και συκοφάντες της εποχής μας – και είναι πολλοί και διάσπαρτοι παντού-  οι οποίοι  συχνά-πυκνά προβάλλουν,  μέσω τρίτων, αυτούσιες , ακόμα και τις ρωσικές θέσεις για να αντικρούσουν  οποιαδήποτε ουκρανική ή δημοσιογραφική πληροφορία Ελλήνων ή διεθνών ανταποκριτών που βιώνουν προσωπικά τη συντελούμενη καταστροφή.

Σημειώστε ότι η μοίρα μου χάρισε το 1968 την ευκαιρία να βιώσω και προσωπικά την πρώτη  εισβολή της τότε Σοβιετικής Ένωσης στην Πράγα,  με τα ίδια περίπου αστεία επιχειρήματα. Τα υπόλοιπα αποτελούν απλώς θέμα πινακίδας ονομασίας της χώρας που επιβάλλει ο καιροσκοπισμός ανάλογων καθεστώτων  και μόνο για λόγους ευπρέπειας διαφοροποιώ στον υπότιτλο του παρόντος. Καμιά φορά αφήνουν  ερωτηματικά για την εγκυρότητα και ίσως την υπηρετούμενη  σκοπιμότητα. Μια γνωστή μάλιστα και καλή δημοσιογράφος το  έκανε  συστηματικά στο δελτίο ειδήσεων του καναλιού που εργαζόταν. Ύστερα από εκτάκτως βίαιες ρωσικές ενέργειες που δημιουργούσαν παγκόσμια κατακραυγή,  καλούσε συγκεκριμένο Έλληνα ανταποκριτή, ο οποίος παρουσίαζε μόνο  τις ρωσικές θέσεις , χωρίς να  διατυπώνει ερωτηματικά, που δημιουργούσαν οι εικόνες που είχε προβάλει λίγο πριν το ίδιο κανάλι. Θεωρώ την καλή αυτή δημοσιογράφο ανερχόμενη  και ικανή, ελπίζω όμως να της επιτρέψουν να κρατήσει τουλάχιστον το πολιτισμένο επίπεδο και την επαγγελματική της επάρκεια και στην νέα της θέση. Όσον αφορά τον συμπαθή ανταποκριτή, τον δικαιολογώ, διότι μόνο έτσι προστατεύει τη θεσούλα του, σε ανάλογα καθεστώτα, που γνωρίζω καλά.

 Για όσους πιστεύουν στον Θεό, κρυφά ή φανερά, υπάρχει η Θεία  δίκη  αλλά και  για τους άπιστους υπάρχει  η ανθρώπινη τιμωρία, ή οποία δεν έχει  ‘’έλεος’’. Προσωπικά την πιστεύω και μιμούμενος την εμμονή του  Γαλιλαίο Γαλιλέι , θα επικροτήσω  την επιμονή στις τεκμηριωμένες αλήθειες. Αντικρούοντας την κομματική  ελεεινολογία, επιμένω ότι  υπάρχει αυτό το μάτι που   τα βλέπει  και τα κρίνει  όλα με την Θεία ή ανθρώπινη κρίση και τις ανάλογες συνέπειες!!!  Τα ακούσματα αυτά μας οδηγούν εκ του ασφαλούς στον  κόσμο που ονειρεύονται, για τους εύπιστους οπαδούς τους, με μεθοδεύσεις που έχουν πια εγκαταλειφθεί στον πολιτισμένο δημοκρατικό κόσμο.  Αυτή είναι και  η ευνοϊκότερη εκδοχή, διότι η άλλη είναι ‘’αυτός ο λαός είναι άξιος της μοίρας του και καλά να πάθει’’, αφού πιστεύει τους επαγγελματίες ψεύτες και τα βλέπει όλα με παραμορφωτικούς φακούς που  του επιβάλλει η ‘’κομματίλα’’. Προσπαθούν και στη χώρα μας, για επαναφορά από την πίσω πόρτα, των αισχρών ολοκληρωτικών συστημάτων που ταλαιπώρησαν τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και έχουν απορρίψει  οι λαοί που τα βίωσαν.

Τον τελευταίο καιρό και εν όψει εκλογών, οι ψευδολόγοι έχουν μείνει στο μοναδικό τους όπλο , την αμφισβήτηση και τη συκοφαντία που βρίσκει  πρόσφορο έδαφος στους ανυποψίαστους και κατατρεγμένους από τις συνεχιζόμενες δεινές διεθνείς συγκυρίες, που συντηρούν λεκτικά κάποιοι τυχάρπαστοι πολιτικάντηδες, Βγήκαν τα άπλυτά τους στη φόρα και αυτοί ψελλίζουν ακόμα την παλιά και διαψευσθείσα ρητορική τους για αριστερά, ακροδεξιά, προοδευτικό και σοσιαλιστικό μετασχηματισμό  – εκτός αν εννοούν την πρόσφατη ‘’μίζα’’ κάποιων ‘’σοσιαλ[η]στών’’ ευρωβουλευτών, με τα φαιδρά καραγκιοζιλίκια τους.

Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους, με  καλοπροαίρετη και ειλικρινή διάθεση. Ο  σοσιαλισμός και οι συνιστώσες που τον καθορίζουν αποτέλεσε  καταφυγή των απελπισμένων  και ελπίδα διαφυγής για τον   ταλαίπωρο  και προδομένο λαό. Εκεί βασίστηκαν, ίσως με καλή πρόθεση και  θετική προσέγγιση οι Γερμανοί φιλόσοφοι Μαρξ και Έγκελς . Έχω διαβάσει  το σύνολο των έργων τους και είχα αποδεχθεί μεγάλο μέρος των θεωριών τους, το οποίο αρχικά αμφισβήτησα και τελικά το απέρριψα στην εφαρμογή του, που βίωσα για 12 χρόνια, στην Ανατολική Ευρώπη και ειδικότερα στην εισβολή στην Τσεχοσλοβακία του 1968.

 Η πρακτική και μεθοδική χώρα τους, φρόντισε να εξαγάγει το πειραματικό προϊόν τους -με τη συνδρομή του Λένιν- στη καταδυναστευόμενη Τσαρική Ρωσία, με την αποκαλούμενη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1918. Έσφαξαν τους Τσάρους για να πάρουν το λαό με το μέρος τους και επέβαλαν τον δικό τους τσαρισμό, με πρόσχημα το  ‘’ δίκιο του εργάτη’’. Ύστερα από μια τρομερή αιματοχυσία και καταστροφή των θρησκευτικών και πολιτιστικών στοιχείων - που φρενάριζαν την απόφαση της νέας τάξης πραγμάτων στην αχανή χώρα- και με τη βίαιη προσάρτηση και των γύρω περιοχών, δημιούργησαν την ισχυρή Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, την οποία προσπαθεί να επανασυστήσει ο κ. Πούτιν. Χρησιμοποίησαν δηλαδή τον σοσιαλισμό και τη δημοκρατία σαν ‘’μαϊντανό’’  για να πλασάρουν το  νέο δημιούργημά τους .

Μεσολάβησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ‘’με ολίγο από σοσιαλισμό, αφού και  ο Χίτλερ στηρίχθηκε σε μια παραλλαγή του, τον γνωστό ‘’εθνικοσοσιαλισμό’’ και επαναλήφθηκε η παγκόσμια  αυτή τη φορά παγκόσμια αιματοχυσία. Αφού τελικά οι Γερμανοί έχασαν το παιχνίδι να υποτάξουν την ανθρωπότητα στο νέο τους δημιούργημα, οι μεγάλοι ηγέτες Αγγλίας και Αμερικής κάλεσαν και τον ‘’σοσιαλιστή και δημοκράτη’’ νέο ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης [ τον Στάλιν] και έκαναν τη Συνθήκη της Γιάλτας. Μοίρασαν δηλαδή τον κόσμο στις δικές τους ζώνες επιρροής, με διαφοροποίηση του Στάλιν, που επέβαλε το σύστημά του σε όσες χώρες της  Ανατολικής Ευρώπης, επέλεξε να απελευθερώσει ο ίδιος, με συγκατάθεση και των άλλων δύο μεγάλων.

 Παραλείπω, για λόγους οικονομίας, τη χρήση της ατομικής βόμβας στην επίσης νεοφασιστικής  ηγεσίας Ιαπωνία, με τα γνωστά θύματα, που οι συνέπειές τους φθάνουν μέχρι την εποχή μας με μόνη  διαφοροποίηση της Τσεχοσλοβακίας, που έγινε κομμουνιστική το 1948, όταν χρειάστηκε βοήθεια στη Βουλή, που πρόσφερε το σοσιαλιστικό κόμμα ,με αντάλλαγμα  την κομμουνιστικοποίηση. Έτσι ενεργεί δυστυχώς ο σοσιαλισμός μετά το 1918  και προφανώς δεν εγκαταλείπει τόσο προσοδοφόρες τεχνικές, αφού στη χώρα μας έφθασε στο σημείο να συμπράξει και με την ακροδεξιά!!! Τα καθεστώτα αυτά, που διαφέρουν μόνο στην ταμπέλα ονομασίας τους, χρειάζονται δεινά και βασανισμένο λαό για να επιβληθούν και γι’ αυτό μιλάνε συνεχώς για το δίκιο του εργάτη, αφού η κομματική νομενκλατούρα ανήκει στην κοινωνική ελίτ.

Δεν θα ξεχάσω ένα διάλογό μου με τη γειτόνισσά μου στην Πράγα, μητέρα του πολυολυμπιονίκη  ΕΜΙΛ ΖΆΤΟΠΕΚ το 1968. Τη ρώτησα , ενώ ο γιος της είχε εξοριστεί στη Σλοβακία σε βενζινάδικο και του αφαιρέθηκαν ο βαθμός του Συνταγματάρχη και τα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Τη ρώτησα πότε ζούσαν καλύτερα προ ή μετά την κομμουνιστικοποίηση της χώρας. Σημειωτέον ότι της είχαν πάρει και το τριώροφο σπίτι και της άφησαν τη χρήση μιας ‘’γκαρσονιέρας’’ στα βαθειά της γεράματα  και ζούσε με τη φροντίδα των γειτόνων. Με εξέπληξε  η απάντησή της ότι τότε υπήρχαν φτωχοί και πλούσιοι, ενώ τώρα μόνο φτωχοί, διότι τα στελέχη του Κόμματος έχουν δικά τους καταστήματα,  νοσοκομεία, δικαίωμα σπουδών και ζουν σε χωριστές γειτονιές και σχεδόν δεν τους βλέπουμε, ενώ οι υπόλοιποι είναι  όλοι φτωχοί αλλά  ίσοι,  χωρίς καμιά κρατική μέριμνα.

Όταν  αυτός ο σοσιαλισμός δεν είχε  τελειωμό,    μια πραγματικά δημοκρατική σκανδιναβική χώρα ,η Σουηδία, επιχείρησε το δικό της έντιμο σχέδιο εφαρμογής πραγματικού σοσιαλισμού, όπως περιγράφεται  και στα σύγχρονα διεθνή λεξικά, ως κοινωνικό σύστημα , στο οποίο οι χώρες αναλάμβαναν κάθε υποχρέωση για τους πολίτες που ζουν σ’ αυτές. Ύστερα από επίμονες και διαρκείς πολυετείς προσπάθειες για να το επιτύχουν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για χιλιοειπωμένους πραγματικούς λόγους, αυτό είναι ανέφικτο και ευνοεί κυρίως τους άεργους και τους τεμπέληδες. Έτσι λοιπόν, ύστερα από τόσες δοκιμές παραπειστικών και κακέκτυπων μεταφράσεων του όρου και μιας ολοκληρωμένης ειλικρινούς προσπάθειας της Σουηδίας, κατέστη σαφές ότι το μοναδικό δίκαιο και πρακτικά εφαρμόσιμο σύστημα  – παρά τις όποιες αδυναμίες στην εφαρμογή του – παραμένει  η γεννημένη στη αρχαία Ελλάδα τον 5^ον π.Χ. αιώνα Δημοκρατία. Είναι πια  δοκιμασμένη για 2.600 χρόνια, και  δίνει  ευκαιρίες σε όσους το προσπαθούν και έχουν την αξία για ανέλιξη, αρκεί να καταστήσουμε τις ευκαιρίες ίσες για όλους τους ικανούς.

Θεμιτό είναι να πιστεύουν οι άνθρωποι στις οποιεσδήποτε ιδέες τους. Η πτώση του τείχους του Βερολίνου όμως από τους ίδιους τους λαούς που το υπέστησαν, δεν αφήνει  περιθώρια παρερμηνειών και κυρίως για μας τους Έλληνες, τίθεται και θέμα διαστρέβλωσης  της μοναδικής σαφήνειας της γλώσσας μας και αυτό δεν είναι επιτρεπτό !!!

Αυτή είναι αγαπητοί μου φίλοι η ιστορία της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, όπως τη βίωσα προσωπικά τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη , στις ουδέτερες  και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού . Τρέμω δε  στη σκέψη ότι υπάρχουν έλληνες που παζαρεύουν ακόμα τις ελεεινές τους ιδεοληψίες, παρερμηνεύοντας ελληνικές λέξεις. Δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν, δεν έχουν όμως το δικαίωμα να προπαγανδίζουν ασύστολα  συστήματα που απέτυχαν παταγωδώς και απορρίφτηκαν από τους λαούς που τα δοκίμασαν και δοκιμάστηκαν από αυτά  για δεκαετίες. Τελειώνω με την μοναδική αλήθεια, που αποτελεί αξίωμα,  ότι την αυθεντική ιστορία γνωρίζουν κάλλιον παντός άλλου εκείνοι που την βίωσαν προσωπικά και εγώ την έζησα στον τόπο των γεγονότων από το 1940 μέχρι και σήμερα με όλες τις συνέπειες και διεκδικώ το δικαίωμα να διαψεύδω τις αισχρές παραποιήσεις  της από τους επαγγελματίες διαστρεβλωτές της. Τους κακίζω δε όχι μόνο για τα ψεύδη τους αλλά και για την παραποίηση της γλώσσας μας, που δίνει τις μοναδικές αυθεντικές ερμηνείες των υψηλών δημοκρατικών νοημάτων της.

Ο μοναδικός μας Γιάννης Τσαρούχης είχε πει ότι στη χώρα μας είσαι ό,τι δηλώσεις και με αφορμή τη διαπίστωση  αυτή, θα μπω  και στα ενδότερα της συμπαθούς  τάξης των επαγγελματιών κριτών και διαμορφωτών  της ενημέρωσης της κοινής γνώμης.  Τους αποκαλούμε 4η εξουσία – πράγμα που υιοθετούν και προβάλλουν και οι ίδιοι  και κάποιοι μάλιστα  από αυτούς προσπαθούν να επιβάλουν  την προσωπική ιδεοληψία τους ως εθνικό  σπόρ. Παντού και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα συναντάμε δακτυλομετρούμενους αδάμαντες  κρυμμένους στη σκιά ελάχιστων φαινομενικών [που φαίνονται ότι είναι κάτι, χωρίς να είναι πραγματικά].   Είναι αυτοί  που κρίνουν αυστηρά αλλά  έντιμα  την όποια εξουσία και μένουν στο περιθώριο ή πεθαίνουν στην ‘’ψάθα’’, γιατί δεν θέλουν να συνεργούν σε αθέμιτα κομματικά παιχνίδια και να προδώσουν τη χώρα και τις ιδέες τους. Κάποιοι από αυτούς, αρνούμενοι να υπηρετούν κομματικο-ιδεοληπτικά όργανα,  ‘’καταλήγουν’’ συγγραφείς και έτσι μπορούν τουλάχιστον να πουν  ελεύθερα  και την προσωπική τους άποψη. Στη χώρα της ‘’φαιδράς πορτοκαλέας’’ που έλεγε ο Άγγελος Βλάχος, η ζωοφιλία είχε αρχίσει με τα ‘’κομματόσκυλα’’ , που ευγενικά αποκαλούσαν ημετέρους και όλοι οι κατέχοντες εξουσία, διέθεταν και  εξακολουθούν να διαθέτουν  τους  ‘’κεκράκτες’’ τους. !!!

Η απόλυτα αναγκαία πολιτική,  από τέχνη του εφικτού έγινε πια επικερδές επάγγελμα και τρόπος κατάκτησης της εξουσίας [ την οποία κάποια κυρία τέως Πρωθυπουργού είχε παραπονεθεί ότι δεν την είχαν κατακτήσει ακόμα] και της συνεπακόλουθης ‘’κουτάλας’’. Ακολουθεί κατά πόδας  η δημοσιογραφία – δεν αναφέρομαι ασφαλώς στους ανθρώπους που προσπαθούν να βγάλουν το ψωμάκι τους και εκόντες - άκοντες ενίοτε υπερθεματίζουν για να μη βρεθούν στο δρόμο , αλλά και να καταστήσουν την κομματική ενασχόληση της  χώρας  μας ένα νέο - σύγχρονο  EL DORADO. Η περίπτωση Τράγκα δεν αφήνει πολλές απορίες. Όσον αφορά την ενημέρωση, θα αναρωτηθώ αν υπονοείται αυτό που βλέπουμε και ακούμε καθημερινά [ με ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα]. Στην προσχηματική όμως εποχή μας, έχουν περιβληθεί αμφότερες τον μανδύα της ιδεολογίας, για να ‘’καμουφλάρουν’’ τις ολοφάνερες προθέσεις τους. Οι Ενώσεις επέβαλαν συνδικαλιστικά  ‘’το δικαίωμα’’  να μην αποκαλύπτουν τις πηγές τους, αναγνωρίζοντας εις εαυτούς το αλάθητο, αφού  ο καθένας  μπορεί να προβάλει  τα απωθημένα του, χωρίς να προσκομίζει τουλάχιστον τις ‘’αποχρώσες ενδείξεις’’. Ατυχώς δε αυτό συμβαίνει κυρίως με άτομα που τα κόμματα προσπαθούν να επιβάλουν ως ‘’εκδότες ή ‘’καναλάρχες’’,  έγχρωμων μέσων ενημέρωσης, ενώ  μπαινοβγαίνουν στα δικαστήρια για συκοφαντία ή βαρύτερες κατηγορίες και ως λευκές περιστερές συνεχίζουν το ‘’έργο τους’’!!! Παρουσιάζουν ‘’γεγονότα’’  αναπόδεικτα και ασκούν κριτική

επί δικαίων και αδίκων , προφανώς με το ‘’αζημίωτο’’ και δυστυχώς και  με το ‘’ακαταδίωκτο’’, απαιτώντας τις αποδείξεις από τα θύματα των συκοφαντιών τους. 

Εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία για να επαναλάβω τις ευχές μου για ένα καλύτερο νέα χρόνο με υγεία και ειρήνη.   Αντώνης

Η ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ

               Η  ΥΓΕΙΑ  ΣΤΗΝ  ΕΠΑΡΧΊΑ    

             Προσωπικές  Μαρτυρίες  

 

 

Με  αφορμή μια πρόσφατη προσωπική εμπειρία αντιμετώπισης   προσωπικού μου  ατυχήματος από το Κέντρο Υγείας Αταλάντης [του Δήμου Λοκρών], αισθάνομαι την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο συνολικό προσωπικό του κέντρου, για τον επαγγελματισμό και την άψογη   συμπεριφορά τους . Με   μακρόχρονη ευρωπαϊκή εμπειρία και αμέτρητες προσωπικές  παραστάσεις που βίωσα τις τελευταίες δεκαετίες στην περιοχή διαμονής μου [Δήμος Λοκρών] , βρίσκω μια σημαντική θετική διαφορά, που δεν έχει καμιά σχέση με όσα ακούγονται και από πολιτικά πρόσωπα τόσο σε μισθωμένες εκπομπές τους στο τηλεοπτικό ‘’πλασάρισμα’’ μαντζουνιών  και της προπαγάνδας τους όσο και μέσα στη Βουλή.

Αναφέρομαι στη συνέχεια    σε κάποια συγκεκριμένα παλαιότερα περιστατικά, τα οποία σαφώς επιβεβαιώνουν τις πρόσφατες προσωπικές μου μαρτυρίες για τη  σημερινή  μου άποψη και τη σημαντική θετική διαφορά, στην ίδια ακριβώς γεωγραφική περιοχή. Προφανώς η διαφοροποίηση δεν είναι μόνο θέμα της πολιτείας αλλά και του προσωπικού του συγκεκριμένου  Κέντρου Υγείας και του Γενικού Νοσοκομείο της περιοχής. Ακολουθούν τα περιστατικά:

 Ζήτησα προ πολλών ετών τη βοήθεια του ίδιου Κέντρου Υγείας για σοβαρότατο ατύχημα πολυτραυματία συγγενούς μου και έλαβα την απάντηση ότι   ο οδηγός  μόλις είχε επιστρέψει από άλλο περιστατικό και είχε συμπληρώσει το ωράριό του. Τον μετέφερα κατά την προτροπή τους μόνος μου , με το αυτοκίνητό μου και τον κατέβασα από την ταράτσα στην πλάτη μου, με ενδεχόμενη επιδείνωση της κατάστασής του.

Όταν διαπίστωσαν τη σοβαρότητα της κατάστασης κάλεσαν μέσο Πρώτων Βοηθειών από το Νοσοκομείο Λαμίας, το οποίο  με τη βία το κατηύθυνα στο Νοσοκομείο Γεννηματά στην Αθήνα, ενώ οι αρμόδιοι του κέντρου μου ζητούσαν να περιμένω την Αστυνομία για ενημέρωσή της για τις συνθήκες τραυματισμού του. Ο ασθενής μόλις πρόλαβε να διασωθεί!!!

Ένα δεύτερο προσωπικό περιστατικό αναφέρεται στο Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, για το οποίο επισυνάπτω  αυτούσιο το σχετικό δημοσίευμά   στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.com το 2016, που κοινοποίησα  και στο  Νοσοκομείο Λαμίας.

Το παρόν θα δημοσιευθεί και στην ιστοσελίδα μου  με  τίτλο αφηγήσεις,   που προανέφερα  . Αντώνης Ταρνανάς

 

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας

                   ΤΟ   Ε.Σ.Υ.   ΚΑΙ   ΕΓΩ

               Γενικό  Νοσοκομείο Λαμίας

 

 

Έχοντας παλαιότερα μια 12ετη προσωπική εμπειρία διαβίωσης σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού [Γιουγκοσλαβία – Τσεχοσλοβακία], όπου τα πάντα ήσαν κρατικά], απέκτησα έναν αρνητισμό – μέχρι και  αποστροφής – στην ‘’κρατική αρωγή’’. Με βάση αυτή τη λογική, απέφευγα, όσο μου ήταν δυνατό ,  τη ‘’δωρεάν’’ προσφορά περίθαλψης, στα κρατικά μας Νοσοκομεία Η ιδέα αυτή μου έγινε πεποίθηση, όταν το 1977 έχασα τη σύζυγό μου σε ηλικία 36 ετών, ‘’από  ιατρικό λάθος’’ σύμφωνα με γνωμοδότηση ειδικού καθηγητή που – με αίτησή μου -  μετείχε σε ιατρικό συμβούλιο και με παρότρυνε να κινηθώ δικαστικά εναντίον των υπευθύνων. Δεν το έκανα διότι το κακό είχε ήδη συντελεσθεί.

             Όταν αργότερα έγινε το Ε.Σ.Υ, θεώρησα ο αφελής ότι η κατάσταση βελτιώθηκε - όπως μας  έλεγαν τα ‘’αντικειμενικά’’ από τότε ΜΜΕ- οδήγησα στο ίδιο μεγάλο Νοσοκομείο των Αθηνών – τον πατέρα μου, που ‘’μόλις πρόλαβα να τον πάρω μετά από απαίτησή του’’ και να τον  οδηγήσω στο σπίτι του όπου ‘’έφυγε’’ την επομένη ήσυχος και γαλήνιος. Στην περίπτωσή του, με εσωτερική αιμορραγία, στομάχου ,αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με συνεχείς μεταγγίσεις και δεν συζητούσαν καν την μετάκληση εξωτερικού ειδικού ιατρού.

             Με όλη αυτή την ‘’προδιάθεση’ προσέφευγα για κάθε σοβαρή κατάσταση της υγείας μου σε κάποιο από γνωστά μεγάλα ιδιωτικά ιατρικά κέντα των Αθηνών, με προσωπικά μου έξοδα, αλλά με τη βεβαιότητα ασφαλέστερης έκβασης. Το ίδιο σκέφθηκα να πράξω και προ διετίας όταν μια παλιά μου  βουβωνοκήλη ‘’ είχε επιδεινωθεί. Ο ειδικός που επισκέφθηκα μου εξήγησε τη σοβαρότητα της κατάστασής μου και τον τρόπο αντιμετώπισής της, αναφέροντας μου ότι το κόστος της επέμβασης θα ανέλθει – για μένα - στις 5.500 Ευρώ. Τον ευχαρίστησα και έφυγα αποφασισμένος ότι στην ηλικία μου και με δεδομένη τη σύγχρονη οικονομική κατάσταση, δεν αξίζει πια οποιαδήποτε σκέψη ‘’ επισκευής’’, που ξεπερνά τις πενιχρές μου πια οικονομικές  δυνατότητες. Έλεγα μάλιστα ,αστειευόμενος, ότι μπορώ να πεθάνω πλέον και χωρίς ιατρική βοήθεια.

             Επειδή η κατάστασή μου επιδεινώθηκε ‘’σφόδρα’’, αναγκάστηκα να οδηγηθώ στο πλησιέστερο ,στον τόπο διαμονής μου, ώστε να έχω και τη βοήθεια της κόρης μου που διαμένει στην ίδια πόλη, Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας. Οδηγήθηκα σε άμεση επέμβαση από τον χειρουργό κ. Αριστοτέλη Λιάκο, ο οποίος μου ανέτρεψε μονομιάς όλες  τις προηγούμενες προκαταλήψεις  και μου επανέφερε τη διάθεση να συνεχίσω να ζω φυσιολογικά παρά τα 83 μου. Το γεγονός αυτό με υποχρεώνει  να προβώ σε ένα σαφή και αναγκαίο διαχωρισμό ανάμεσα στο υλικοτεχνικό και το ανθρώπινο δυναμικό του Νοσοκομείου και ιδιαίτερα τη χειρουργική πτέρυγα, για την οποία έχω πλήρη και απόλυτη προσωπική γνώση.

             Αρχίζοντας από το κτίριο του νοσοκομείου, που αποτελούσε από της δημιουργίας του, περίβλεπτο καμάρι της περιοχής, θα περιορισθώ στην πλήρη αντίθεση του εξωτερικού με το εσωτερικό του, που θυμίζει –επιεικώς- ένα αξιοθρήνητο  ναυάγιο και δεν θα  επεκταθώ σε κανένα πρόσθετο σχόλιο, αφού δεν μπορώ να ‘’ανακαλύψω’’ σχεδόν τίποτα θετικό. Έχω όμως και θα τονίζω τα αμέτρητα θετικά στοιχεία που αφορούν τους ανθρώπους του, πάσης κατηγορίας και ειδικότητας, αρχίζοντας από τον ήρωα μου, τον χειρουργό κ. Λιάκο, που το μικρό του όνομα [Αριστοτέλης], προδιαθέτει για την περιγραφή του. Άνθρωπος του μέτρου και της λογικής του ομώνυμου  φιλοσόφου, αντιμετώπισε την ιδιαιτερότητα της κατάστασής μου[ οριακή κατάσταση της κήλης μου  και το προσωπικό μου   πρόβλημα άπνοιας σε ύπτια θέση και την  ηλικία των 83 ετών], με τον θετικότερο τρόπο. Απόφυγε την ολική νάρκωση , ακόμα και την επισκληρίδιο αναισθησία, και σχεδόν καθιστός ‘’απόλαυσα’’ την όλη -πολύ σύντομη διαδικασία με τον βοηθό του γιατρό και ένα θαυμάσιο νοσοκομειακό προσωπικό-, κρυφοκοιτάζοντας με τρόπο από το παραβάν, τις περίτεχνες κινήσεις των χεριών του.

             Η διαδικασία [ κλασική μέθοδος] κράτησε ελάχιστα και 15 λεπτά αργότερα, με τη συγκατάθεσή του, είχα πλήρη αυτοτέλεια κίνησης. Την επομένη το πρωί πήρα εξιτήριο και συνέχισα με προσοχή κάθε  δραστηριότητα στο σπίτι μου. Όταν την μεθεπομένη το βράδυ αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα υγείας, που φοβήθηκα συσχέτισή του με την επέμβαση- του τηλεφώνησα στο κινητό και ενώ βρισκόταν στο χειρουργείο με καθησύχασε, δίνοντας μου και τις κατάλληλες απαντήσεις στο πρόβλημα που αντιμετώπιζα.

             Ευγνωμονώ την ‘’ατυχία’’ να μην έχω άλλη επιλογή, που με οδήγησε στην  ευτυχή συγκυρία  να γνωρίσω ένα θαυμάσιο επιστήμονα και άνθρωπο και το σύνολο του προσωπικού της χειρουργικής  πτέρυγας, που αποτελούν την εξαίρεση που δικαιώνει τον κανόνα ότι στη χώρα που όλα σχεδόν έχουν διαλυθεί, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δίνουν ελπίδα για το μέλλον του λαού μας. Ανάλογα θετική είναι η εντύπωσή μου και για το προσωπικού του αιματολογικού και του ακτινολογικού τμήματος του νοσοκομείου, που χρειάστηκα προεγχειρηντικά,  έστω και αν στο δεύτερο, προφανώς ελλείψει προσωπικού, εξυπηρετήθηκα  από το αντίστοιχο τμήμα έκτακτης ανάγκης του Νοσοκομείου. Αισθάνομαι την ανάγκη να προσθέσω και ένα τυχαίο περιστατικό που μου συνέβη τις πρώτες πρωινές ώρες, όταν  -εκ παραδρομής- πάτησα το κόκκινο κουμπάκι κλήσης των νοσοκόμων και αντιμετωπίστηκα με τόση ευγένεια από την άμεσα προστρέξασα αδελφή, που μου θύμισε αρνητικά ανάλογη και μάλιστα αναγκαία μου ενέργεια στο παρελθόν, σε μια  από τις μεγαλύτερες  ιδιωτικές κλινικές των Αθηνών. Τελειώνω με τη διαπίστωση ότι είναι κρίμα και άδικο, να αφήνουν αυτό τον σημαντικότατο τομέα της υγείας, στην τύχη και τον πατριωτισμό του ανθρώπινου παράγοντα, διότι κάποτε θα εξαντληθεί και αλλοίμονο στους ανήμπορους και αδύνατους, διότι οι ‘’άλλοι’’, οι βολεμένοι διαθέτουν τα ‘’όβολα’’  και  έχουν τον τρόπο τους, ‘’όπως έλεγαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού’’ που έζησα από κοντά και για πολύ, για τα μέλη του κόμματος. Αντώνης

  Στο ανωτέρω κείμενο παρέλειψα σκοπίμως ένα σημαντικό και χαρακτηριστικό συμβάν και το έκανα για να μη φανώ μίζερος για κάτι που δεν ευθυνόταν το προσωπικό. Είχε αποφασισθεί να γίνει αμφίπλευρη επέμβαση, αλλά τελικά τους τέλειωσε το αναισθητικό και ο γιατρός για να καλύψει το Νοσοκομείο μου είπε ‘’ ίσως είναι καλύτερα να επανέλθεις μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων για τη συνέχεια’’, πράγμα που δεν ‘έκανα ποτέ. Αντώνης Ταρνανάς