ΜΟΝΑΞΙΑ Ή ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ - Τόπο στα νιάτα

   Τόπο στα νιάτα

Ο απρόσκλητος ξαφνικός επισκέπτης μας, ο κορωνοϊός,  επέβαλε μια καινούργια κατάσταση στις σύγχρονες κοινωνίες, τη μοναξιά και την απομόνωση. Μια κατάσταση  που αρχικά απέβλεπε στην προστασία των ηλικιωμένων, που αποτελούσαν την πρώτη επιλογή της τρομερής πανδημίας  στην πορεία όμως διαπιστώθηκε ότι  ο ιός δεν ‘’χαρίζεται’’ ούτε στους νεώτερους. Στη χώρα μας λήφθηκαν και μάλιστα πρωτοφανώς έγκαιρα τα περιγραφόμενα μέτρα και αυτή τη στιγμή έχουμε την αισιοδοξία και την ελπίδα ότι μπορούμε να αποφύγουμε – έστω και προσωρινά – την καταιγίδα και τη συμφορά που βιώνουν Ιταλοί, Ισπανοί και εσχάτως οι Αγγλο-Αμερικανοί.

Τα δικά μας τα γνωρίζουμε και απλώς αναμένουμε την εξέλιξη που θα δικαιώσει – ελπίζω - την αρχική μας επιλογή. Εφαρμόσαμε την  αρχαία ρήση ‘’κάλλιον το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν’’, που επιτυχώς έχει δοκιμαστεί και σε άλλες περιπτώσεις της ιατρικής και κυρίως στον καρκίνο. Τα υπόλοιπα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος.

Έρχομαι τώρα στις μεγάλες χώρες που προανέφερα, στις οποίες θα ήθελα να προσθέσω και δύο Σκανδιναβικές, που προσχηματικά επικαλούνται τις  ελευθερίες του ατόμου, αδιαφορώντας για την ίδια τη  ζωή του. Και μόνο η επίκληση του όρου ‘’ανοσία της αγέλης’’, αρκεί για τον χαρακτηρισμό των προθέσεων των υπευθύνων. Το γεγονός ότι τελικά αναγκάστηκαν να ανακρούσουν πρύμναν, κάνοντας τη γνωστή κυβίστηση, δεν εκπλήσσει πια κανένα, αφού η κίνησή τους αποτελεί εφαρμογή της παλιάς Παπικής πρακτικής , ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Έφθασαν δυστυχώς στο σημείο να αναφέρονται στο ενδεχόμενο να απολεσθούν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, σαν   συνέπεια της ‘’λογικής’’  του ‘’κοπαδιού’’. Το θέμα δεν είναι η χρησιμοποιούμενη ορολογία αλλά η αντιμετώπιση  των ανθρώπων σαν μιας νέας μορφής ‘’κοπαδοποίησης’’. Το χειρότερο δεν είναι ότι αυτά εξαγγέλλονται από παγκόσμιους ηγέτες αλλά ότι τα ανέχονται και σε μεγάλο βαθμό τα επικροτούν οι λαοί τους. Σε ανύποπτο χρόνο είχα γράψει – με την ευκαιρία κάποιων εκλογικών αναμετρήσεων που ανέδειξαν τους ηγέτες που αναφέρομαι – ότι η επιλογή των ηγετών με κλήρωση θα έδινε σίγουρα καλύτερα αποτελέσματα.

Ο Κόσμος ολόκληρος στερείται πλέον των ηγεσιών που απαιτούν οι δύσκολοι καιροί που ζούμε, για να μην πω ότι το σημερινό κατάντημα του Κόσμου είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ικανών ηγετών. Όταν οι λαοί αποδέχονται ηγεσίες τις οποίες οι ίδιοι χλευάζουν, μάλλον χρειάζονται τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων που θα ερευνήσουν το θέμα.  Τα δείγματα της ανικανότητάς τους τα έχουμε ζήσει και σε άλλα θέματα, όπως εκείνο του περιβάλλοντος και του μέλλοντος της ζωής του πλανήτη που μας φιλοξενεί και δεν αποτελεί άλλοθι η εκ μέρους τους επίκληση  της παραποίησης ή απόκρυψης των κρουσμάτων της Κίνας από την ηγεσία της. Δεν ξέρω αν μπορεί να αποτελεί  αποκούμπι η Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα καταστεί και αυτή μια ακόμα φρούδα ελπίδα. Τους φόβους που μας κυριεύουν ενισχύει η παντελής απουσία αλληλεγγύης εδώ και καιρό, με αποκορύφωμα τη Γερμανική εμμονή και τον μικρομεγαλισμό της Ολλανδίας και της Αυστρίας, ξεχνώντας πού έχουν οδηγήσει ανάλογες καταστάσεις τον Κόσμο ολόκληρο 80 μόλις χρόνια νωρίτερα.

           Τελικά, ύστερα από όλα αυτά, προκύπτει το ερώτημα αν αυτό που βιώνουμε αποτελεί  επιλεγμένη  μοναξιά ή απομόνωση.  Εκείνο όμως που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι μήπως η παγκόσμια αυτή  απομόνωση προστασίας των γερόντων εκθέσει σε πρόσθετους κινδύνους τους νέους μας και οδηγήσει  σε μια παγκοσμιοποίηση των υπέργηρων. Τόπο στα νιάτα λοιπόν, όσο είναι καιρός, γιατί αυτά μόνο μπορούν να δώσουν ελπίδα για το μέλλον του πλανήτη μας  . Οψόμεθα…. Ελπίζω!!!

Αντώνης