ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ - ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ

        ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ ,ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ

         ΚΑΙ  ΤΟ ΣΥΝΤΟΙΜΩΤΕΡΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ   Παλαιότερα Τεύχη

 

 

Κυριακάτικα και με τόσα προβλήματα στο κεφάλι  μας, προτιμώ να αρχίσω με το ανέκδοτο, που προφανώς δεν είναι καινούργιο, αλλά εγώ δεν  το είχα προσέξει. Παράλληλα όμως   έμαθα και μια καινούργια  λέξη του προοδευτικού λεξιλογίου. Παραθέτω λοιπόν  αυτούσιο το λογότυπο του στυγνού κομματικού οργάνου του Σύριζα και σας αφήνω να  αισθανθείτε και εσείς τον  κλαυσίγελο που προκαλεί η  τραγική κατάπτωση του κομματικού λεξιλογίου.

‘’’’ Η ΑΥΓΗ  είναι η ανεξάρτητη, καθημερινή, πρωινή εφημερίδα της Αριστεράς: www.avgi.gr στο διαδίκτυο.’’’’

 Ο Ριζοσπάστης είναι   ενδεχομένο, να θεωρηθεί αιθεροβάμων αλλά είναι τουλάχιστον πιο  ειλικρινής και  έντιμος.

Δεν ξέρω αν η συνέχεια του δημοσιεύματος θα είναι εξ ίσου  απολαυστική, αλλά κάτι θα μάθουμε όλοι μας για τον ‘’αριστερισμό’’ – όπως λέμε ορθολογισμός, τοπικισμός κλπ – της Ελληνικής γλώσσας. Στο αριστερίστικο λοιπόν λεξιλόγιο υπάρχουν ειδικοί ‘’ιστορικοί’’ κανόνες που νοηματοδοτούν – κατά το δοκούν και συμφέρειν – ακόμα και παγιωμένες κλασικές ερμηνείες των λέξεων. Για παράδειγμα, οι ταυτόσημες σχεδόν έννοιες των δύο λέξεων του τίτλου [ από τον καιρό - χρόνο και την ευκαιρία] , διαφοροποιούνται κομματικά αφού ‘’ οπορτουνιστές στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα θεωρούνται οι καιροσκόποι με μικροαστικές αντιλήψεις’’.

Παραθέτω  ένα  επίκαιρο άρθρο του κ. Λευτέρη Κουσούλη από 7.8.2017, που αναφέρεται  στην επανάκαμψη του αποκαλούμενου και ‘’θείου βρέφους’’ της αλήστου μνήμης   εποχής του αυριανισμου!!!  

 

‘’’’ΛΑΛΙΩΤΗΣ: Ο ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ

Διαβάζω πρωτοσέλιδο στην »Εφημερίδα των Συντακτών»: άρθρο »μανιφέστο» του Κώστα Λαλιώτη για μια αντι-νεοφιλελεύθερη στρατηγική της Κεντροαριστεράς. Με ενδιαφέρον παίρνω την εφημερίδα. Με παραπέμπει σε ιστοσελίδα, the caller.gr. Και εκεί βρίσκομαι μπροστά σε μια απολογία υπέρ του Ανδρέα Παπανδρέου. Κατανοητό, θεμιτό. Ένας συνεργάτης του τον υπερασπίζεται. Εγείρονται όμως ερωτήματα:

Μπορεί ο υπερασπιστής να εμφανίζεται απολύτως ανυποψίαστος για το κλίμα σύγκρουσης και το πνεύμα διακυβέρνησης της εποχής; Έχει ακουστά για παράδειγμα τί ήταν και πως λειτούργησαν »οι πρασινοφρουροί»; Αυτός ο ανθρωπολογικός τύπος που είναι προϊόν του σπορέα της κρίσης, του Ανδρέα Παπανδρέου; Που ποτέ δεν τους αποδοκίμασε; Μπορεί ένας απολογητής μιας εποχής να αγνοεί το παρόν; Και πως εκείνη η εποχή συνδέεται με το σήμερα; Αρκούν οι αριθμοί και ο υπεροπτικός λόγος για την εις βάθος κατανόηση μιας εποχής; ή είναι η πολιτική της φιλοσοφία που την ορίζει; Μπορεί ο ανυποψίαστος απολογητής να κρύβεται πίσω από την Δεξιά για να μην διατυπώσει γνώμη για το κυβερνητικό σχήμα σήμερα;

Ασφαλώς μπορεί.

Και εμείς, όλοι εμείς, σε μια εποχή που η χώρα βρίσκεται στην έρημο μπορούμε να λέμε: Κοιτάζουμε μπροστά. Και δεν ξεχνάμε την επαναστατική πρόταση του Ιησού.’’’’

Αναφέρομαι  και εγώ στην ίδια εποχή που εξέθρεψε  – κυρίως τη λογική – του Τσοβόλα δώστα όλα, την αύξηση των αποδοχών με δανεικά που ακόμα πληρώνονται, τον κ. Μαυράκη της ΔΕΗ , με το πράσινο δωράκι των 500 εκατομμυρίων [δραχμών] και τους  μετέπειτα υπόδικους και καταδικασμένους  μεγαλοαπατεώνες  και καταχραστές. Τελικά τι έγινε και  κυκλοφορούν ελεύθεροι, πέραν της παραγραφής των αδικημάτων τους , που πέτυχαν  με διάφορα προσχήματα; Διερωτώμαι λοιπόν εγώ ο αφελής γέρων, μήπως ο κ. Λαλιώτης ανέλαβε τη μεσολάβηση  για την απελευθέρωση των παλιών του συντρόφων με κάποια ανταλλάγματα της παλινόρθωσης των Συριζο-πρασινοφρουρών  της νέας προοδευτικής κάστας; Μένω όμως με την απορία αν ο  μόνιμα  ανυποψίαστος  κ. Λαλιώτης  ανήκει στους καιροσκόπους ή στους οπορτουνιστές!!!  Ποια είναι η επί του προκειμένου  άποψη  όλων αυτών που συνεχίζουν να μας ταλανίζουν με τις ιδεοληψίες τους; Αντώνης Ταρνανάς

 

 

 

 

 

Ο ΡΟΚΥ, Ο ΤΕΜΠΕΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΕΜΦΕΡΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

 Ποιος δεν γνωρίζει τις ‘’φτιασιδωμένες’’ ταινίες του ηρωικού Ρόκυ, που στο πέρασμά του  κατατρόπωνε κάθε αντίπαλο και πρόβαλλε το αμερικανικό όνειρο μιας ολόκληρης εποχής. Ο Ρόκυ Μπαλμπόα υπήρξε φανταστικό πρόσωπο, με σεναριογράφο και πρωταγωνιστή τον γνωστό Αμερικανό ηθοποιό  Σιλβέστερ Σταλόνε. Κινηματογραφικά κράτησε το ενδιαφέρον του ‘’φιλοθεάμονος’’ κοινού, που πάντα αναζητούσε τους ήρωες του στους ισχυρούς και βίαιους χαρακτήρες. Αποτέλεσμα της επιτυχίας είναι ότι η σειρά έφθασε μέχρι το Ρόκυ 5, με τον ίδιο πάντα πρωταγωνιστή και σεναριογράφο [1975 – 2006]. Ένας πυγμάχος που έτρωγε πολύ ξύλο αλλά στο τέλος [σαν Αμερικανός] κέρδιζε τους αντιπάλους του. Προσωπικά δεν έχω δει κανένα επεισόδιο και όσα στοιχεία παραθέτω τα έχω ακούσει από φανατικούς θεατές των ταινιών του και τα έχω βρει στο ιντερνέτ.

Τεμπέλης αποκαλείται αυτός που αποφεύγει να κουράζεται, ο αργόσχολος, ο φυγόπονος, ο οκνηρός. Είναι ο τύπος που συναντάμε συχνά τελευταία, διότι έχει βρει τρόπο να αποφεύγει τα δύσκολα και την κούραση, ζώντας παρασιτικά σε βάρος των άλλων, που υπερηφανεύονται μεν για την εργατικότητά τους δεν νομίζω όμως ότι αισθάνονται το ίδιο υπερήφανοι και για την εξυπνάδα τους. Εν πάση περιπτώσει –που λέγαμε παλιότερα-  υπάρχουν και αυτοί οι τύποι που στην εποχή μας συστηματικά ευνοούνται, αφού η σύγχρονη κοινωνία απεχθάνεται την αριστεία και γενικότερα την προσπάθεια, δίνοντας διέξοδο με την κομματική ανέλιξη, έστω  και με την κλήρωση.

Τα όσα προανέφερα ήταν μια απλή εισαγωγή για αντιδιαστολή με τους δικούς  μου Ρόκυ και  Τεμπέλη,που είναι  ονόματα  δύο από τους σκύλους της ζωής μου. Ο τεμπέλης, ήταν ο πρώτος μου σκύλος τα δύσκολα κατοχικά παιδικά μου χρόνια που  έκανε πολύ καλά τη δουλειά του, παρά τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής του και μάλιστα πλήρωσε αυτή την εργατικότητα με την ίδια του τη ζωή. Ήταν το σκυλί  φύλακας ενός μικροαστικού σπιτιού – στα όρια της πόλης- δεμένο με μια μακριά και βαριά αλυσίδα για να μην κινδυνεύουν οι περαστικοί. Είχε  πολλή αγάπη από όλους μας αλλά ελάχιστη τροφή αφού έλλειπε και από μας. Παρά το όνομά του, ήταν πρόθυμος, χαρούμενος και πιστός φύλακας. Το τελευταίο βέβαια αποτελούσε υπερβολή, αφού η αλυσίδα δεν του επέτρεπε να κάνει κάτι περισσότερο από τις  υλακές προειδοποίησης και αυτό τον ‘’έφαγε’’. Ένας συμπαθής γείτονας, που είχε αδυναμία στο κρασάκι και επέστρεφε αργά στο σπίτι του, ήταν ο τακτικός του στόχος τα σκοτεινά βράδια της εποχής και αυτό προφανώς ‘’πρόδινε’’ τις κινήσεις του. Έτσι λοιπόν, ο τεμπέλης μας έπεσε θύμα του καθήκοντος, αφού κάθε βράδυ αποκάλυπτε  τις κινήσεις του γείτονα, ο οποίος τον φιλοδώρησε με μια ‘’φόλα’’. Τόσο απλά ήταν τότε τα πράγματα, αφού τα ζώα είχαν μόνο υποχρεώσεις και οι άνθρωποι απεριόριστα δικαιώματα ακόμα και επί της ζωής τους. Τον τεμπέλη ακολούθησαν και άλλα σκυλιά, [ τότε έλεγαν ψόφησε ο σκύλος να πάρουμε άλλον] συμβιβασμένα στις συνθήκες της γειτονιάς, οπότε τους επετράπη να ζήσουν ολόκληρο το βίο τους, αφού δεν παραβίαζαν τα προσωπικά δεδομένα των νυχτόβιων περαστικών και μάλιστα  απαλλαγμένα από την  υποχρέωση να σέρνουν βαριές αλυσίδες.

Το 1968, που υπηρετούσα στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας, με παρέσυρε η πολύ  μικρή τότε  κόρη μου να παρακολουθήσω μια παγκόσμια έκθεση σκύλων – λίγες ημέρες πριν τη σοβιετική εισβολή στη χώρα . Η ζωόφιλη σύζυγός μου με προειδοποίησε να μην υποκύψω σε ενδεχόμενες πιέσεις της ‘’μικρής’’ για την αγορά σκύλου, διότι αυτό δημιουργεί υποχρεώσεις, στις οποίες ενδεχομένως θα δυσκολευόμουν να ανταποκριθώ.

Όταν είδα ένα λευκομέταξο με μεγάλα μαύρα μάτια μαλτέζικο πιντς να παίρνει το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού, δεν χρειάστηκε καν η μεσολάβηση της κόρης μου για να ακολουθήσω την καρδιά μου. Μου στοίχισε ένα μηνιάτικο μισθό εξωτερικού, αλλά χαλάλι του. Ο Κάιτους – αυτό ήταν το όνομα του- έγινε κανονικό μέλος της οικογένειας , παρά τα προβλήματα της μεταφοράς του στην Ελλάδα – ελλείψει ειδικής σύμβασης με την Τσεχοσλοβακία για τη διακίνηση ζώων . Θυμάμαι ότι στη διάρκεια της Σοβιετικής κατοχής, μας επισκέφθηκε για να δει το σκυλί η πολωνέζα εκτροφός του από την Κρακοβία, διανύοντας με έξοδά της  μια απόσταση πολλών εκατοντάδων  χιλιομέτρων.

Τελικά το σκυλάκι αυτό που ήταν ισότιμο μέλος της οικογένειας, υπήρξε θύμα μιας ασυνείδητης οδηγού στο Παλαιό Φάληρο, που οδηγούσε στην αντίθεση κατεύθυνση ενός μονόδρομου [ μπροστά στη είσοδο του σπιτιού μου ]  και του στέρησε τη ζωή. Όταν παρουσιάστηκα στο Αστυνομικό τμήμα της περιοχής για να υποβάλω μήνυση, μου θύμισαν ότι – για την ισχύουσα τότε ελληνική νομοθεσία – το σκυλί αποτελούσε ‘’πράγμα’’ και συνεπώς έπρεπε να ακολουθήσω τη διαδικασία φθοράς ξένης περιουσίας. Το  έκανα και αυτό, αλλά επειδή η αντίδικος είχε ισχυρισθεί ότι η σύζυγός μου της είχε απειλήσει τη ζωή, έπρεπε η τελευταία να ‘’δηλώσει’’ ότι ‘’αίρει’’  αυτή την  απειλή. Το τραγικό είναι ότι η σύζυγός μου βρισκόταν στον ‘’Ευαγγελισμό’’ σοβαρά ασθενής και λίγες ημέρες αργότερα ακολούθησε την τύχη του Κάιτους,  ανήμπορη όχι μόνο να απειλήσει τη ζωή μιας άλλης αλλά και να κρατηθεί στη ζωή. Εγώ που γνώριζα την τραγική πραγματικότητα,  αντέδρασα  στον ισχυρισμό της σκυλοκτόνου και αυτό θεωρήθηκε προσβολή του δικαστηρίου και οδηγήθηκα στο κρατητήριο. Δεν γνωρίζω τι μεσολάβησε και λίγο αργότερα με άφησαν ελεύθερο χωρίς όρους, αλλά πήρα  την απόφαση να μην ασχοληθώ πλέον με οικόσιτα ζώα.

Οικόσιτα ζώα διαθέτουν η κόρη μου και οι δύο  εγγονές μου και συνεπώς κατά καιρούς αναλαμβάνω τον ρόλο του ‘’dog sitter και walker’’.Στα ίδια αυτά πλαίσια πρότεινα στη μεγάλη μου εγγονή, να ‘’κρατήσω’’ τον σκύλο της Ρόκυ  στη διάρκεια της απουσίας της. Τότε, δεν  ξέρω γιατί, διαπίστωσα ότι με χαιρετούσαν θερμά οι ήδη γνώριμοί μου περίοικοι και τα ζώα της περιοχής ξεσηκώνονταν σε κάθε πέρασμα του Ρόκυ. Εκείνος συνέχιζε αγέρωχος τη βόλτα του χωρίς φωνές και ούτε μια ματιά ανταπόκρισης στις υλακές των ισχυρών της γειτονιάς, αφού οι ασθενέστεροι ‘’το έβαζαν απλά στα πόδια’’. Κοντά του ένοιωθα και εγώ σημαντικός και δυνατός.

Στο σπίτι ήταν υπάκουος, καθαρός και χαλαρός, όπως συνήθως συμβαίνει με όσους γνωρίζουν την αυθεντικότητά τους. Είναι η δύναμη που δεν απαιτεί επίδειξη, αφού υπάρχει αφ’ εαυτής και γίνεται αντιληπτή από κάθε ενδεχόμενο σφετεριστή. Ένα βράδυ προφανώς αισθάνθηκε την ανάγκη να επαναλάβουμε την έξοδο για προσωπική του ανάγκη και έκανε μια-δυο προσπάθειες να προσεγγίσει την πόρτα εξόδου. Επειδή δεν κατάλαβα τις προθέσεις του και  πήγα στο υπνοδωμάτιό μου για κατάκλιση, παραβίασε τις συνήθειές του και ήλθε κοντά μου και μου φίλησε το χέρι. Πείστηκα ότι ήταν αναγκαία μια επανέξοδός του και μετά ταύτα επέστρεψε ήρεμος στο μπαλκόνι του. Όλα αυτά βέβαια δεν είναι συμπτωματικά αλλά αποτέλεσμα σωστής εκπαίδευσης .Η παιδεία παίζει πάντα το δικό της σημαντικό ρόλο και ας το αγνοούν  οι άνθρωποι.

Από τον σκύλο Ρόκυ έμαθα  την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στους αυθεντικούς δυνατούς και τους νταήδες ή γιαλαντζί παλληκαράδες. Τη δύναμη δεν χρειάζεται να τη δείχνεις ούτε να την επιβάλεις, διότι φαίνεται από μόνη της και αυτόν τον κανόνα τον έχουν κατανοήσει ακόμα και τα ζώα. Εμείς – τα λογικά ζώα –  θέτουμε  εκ νέου υπό αμφισβήτηση την  αξιοκρατία και την  ποιοτική διάκριση, επιστρέφοντας στην ‘’τυχαιότητα’’ της επιλογής δια ‘’κληρώσεως’’ , έστω και με τη μέθοδο του Καραγκιόζη. Εξαιρούνται βέβαια οι ημέτεροι, αφού ο νεποτισμός και ο οπορτουνισμός αποτελούν τις ακατάλυτες αρχές μιας καθώς πρέπει νέας προοδευτικής αντίληψης. Ακολουθεί η μοναδική φωτογραφία που κράτησα από τον  Ρόκυ.  Αντώνης Ταρνανάς 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΕΛΣΤΑΤ;

       [ όσο  υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά !!!]

Δεν θα εικοτολογήσω ούτε θα καταπιαστώ με το επιστημονικό μέρος του προβλήματος, αφού δεν είμαι ειδικός. Είμαι όμως ένας κοινός ‘’συντηρητικός’’ νους και μου αρέσει να σκέπτομαι. Την όποια αλήθεια επί του θέματος δεν θα την αποκαλύψουν  τα Δικαστήρια, όσο και αν το θέλουν και προσωπικά τα εμπιστεύομαι. Τα πραγματικά γεγονότα όμως,  θα τα μάθουμε πολύ αργότερα και θα τα καταγράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος.

Θα υποθέσω – εναλλακτικά – μια από τις δύο εκδοχές με τα  αντίστοιχα ενδεχόμενα, αρχίζοντας από την άποψη που επιμένουν να ερευνούν τα Ελληνικά Δικαστήρια. Διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι αρμόδιοι της χώρας τηρούν σιγήν ιχθύος, σε αντίθεση με όλους τους ξένους που  αντιτίθενται και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. Αυτό και μόνο  εμβάλλει σε φοβερές σκέψεις, αφού ανατρέπει το όλο σκηνικό δανείων και μνημονίων. Σκέπτεστε τι θα συμβεί με όλα τα Ευρωπαϊκά  κοινοβούλια  που αποφάσισαν με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ; Δεν αναφέρομαι προφανώς στις όποιες προσωπικές ευθύνες του κ. Γεωργίου, που σύρεται σε συνεχείς δίκες ενώ εκτελούσε εντολές [κάποιων], αλλά στην πλήρη ανατροπή μιας κατάστασης που είχε καταγγελθεί και στο παρελθόν ,αλλά ξένοι και κυρίως ντόπιοι παράγοντες δεν ήθελαν καν να τη  συζητήσουν. Δεν ξέρω αν αυτό έβλαψε ή ωφέλησε τη χώρα ξέρω όμως ότι ‘’διευκόλυνε’’ κάποιους πολιτικούς συσχετισμούς της εποχής και οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια.

Έρχομαι  τώρα στην αντίθετη κατάσταση ότι δεν υπήρξε καμιά λαθροχειρία ή παρερμηνεία των στοιχείων της εποχής, έστω και αν ακούστηκαν στεντόρειες φωνές από την πλειοψηφία των μελών της τότε  ΕΛΣΤΑΤ, που κατήγγειλαν το γεγονός. Πώς ένοιωθαν τόσο ισχυροί οι ελάχιστοι αυτοί ‘’ρομαντικοί’’, ώστε να ρισκάρουν την επιστημονική τους φήμη και να αντιταχθούν έντονα στο Ευρωπαϊκό κατεστημένο και την όποια ‘’προοδευτική’’ άποψη μιας  μεγάλης μερίδας  των πολιτικών μας; Δεν μπορώ να απαντήσω ευθέως, ξέρω όμως ότι από την κατάσταση αυτή ωφελήθηκαν πολλοί και άλλαξε το πολιτικό σκηνικό της εποχής. Δεν ισχυρίζομαι ότι , μέχρι τότε , όλα πήγαιναν καλά και όλο το κακό το έκανε ο κ. Γεωργίου, αλλά ότι κάποια ‘’παιχνίδια παίχτηκαν’’ και ότι δεν είναι συμπτωματική η ειδική επιλογή για την θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, εν ενεργεία υπαλλήλου του ΔΝΤ. Δεν είναι βέβαια άμοιροι ευθυνών και κάποιοι δικοί μας υπεύθυνοι της οικονομίας, που  -εντελώς συμπτωματικά ; - υπήρξαν και υπόδικοι για άλλες οικονομικές ατασθαλίες!!!

Ισχύει και εδώ ό,τι συμβαίνει με τους απατημένους συζύγους που το μαθαίνουν τελευταίοι και μάλιστα κατόπιν εορτής, αφού με την αλλαγή  του οικογενειακού δικαίου, η μοιχεία δεν αποτελεί πλέον αδίκημα. Βέβαια κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις πολιτικές αδικοπραξίες, αφού έχει προβλεφθεί και γι’ αυτές η παραγραφή. Τελικά για την όλη κατάσταση αναζητείται ο Γιάννης – Αγιάννης, στο πρόσωπο του άγνωστου κ. Γεωργίου ,πριν τον φέρουν στην επικαιρότητα τα δημοσιεύματα και υποθέτω όχι από προσωπική εμπάθεια απέναντί του.

Τελικά στην ‘’Ωραία Ελλάς’’,  χώρα ‘’ της φαιδράς πορτοκαλέας’’ που έλεγε ο Άγγελος Βλάχος,  καταφέρνουμε να καταστήσουμε και τα πιο σοβαρά εθνικά μας θέματα, απλές προσωπικές υποθέσεις, παρά τις  επιπτώσεις για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Τα πολιτικά Κόμματα- για τους δικούς τους λόγους το καθένα- σιωπούν ή υποτονικά ασχολούνται, αποφεύγοντας έτσι να έλθουν και σε απευθείας σύγκρουση με τους δανειστές μας. Διότι αν πράγματι είναι αληθινές οι καταγγελίες σημαίνει ότι ‘’μας έπιασαν στα πράσα’’, ότι  τους εξαπατήσαμε και τους κάναμε συνεργούς στην ‘’εξαπάτηση’’ των κοινοβουλίων τους και άντε μετά να ξεμπλέξεις με τις ‘’ εμμονές’’  του κ. Σόιμπλε. Μήπως τελικά το κάνουν για το καλό μας, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης!!!

Η Ν.Δ. , παρότι την απασχόλησε το θέμα αφού  πλήρωσε και το ανάλογο πολιτικό  τίμημα, παραμένει στις χαλαρές παλιές της διαπιστώσεις, φοβούμενη ενδεχομένως ότι δίνει πόντους στους κυβερνώντες, που ασμένως αποδέχονται πλέον  κάθε ευρωπαϊκή επιταγή. Το ΠΑΣΟΚ – με την παλιά ή τη νέα του μορφή και ονομασία- έχει  θέματα ανασύνταξης και διεύρυνσης του χώρου, πέραν του ενδεχόμενου της ενοχοποίησής του για το συγκεκριμένο γεγονός, αφού ‘’μπορεί να αποδειχθεί’’ ότι το γεγονός συντέλεσε στην  άνοδό του στην  εξουσία. Παράλληλα αντιμετωπίζει και θέμα ταυτότητας, αφού δεν ξέρει τι να κάνει με το τέως ‘’βαθύ ‘’  κομμάτι  του, που βρίσκεται  μεταξύ των υποδίκων, των στελεχών του Σύριζα και του τρομερού παιδιού, που επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο και για  τον οποίο ο κ. Σπίρτζης δήλωσε ότι  «Με τον Κώστα Λαλιώτη μάς ενώνει μια φιλία πολλών χρόνων. Δεν αρνήθηκα ποτέ τις ιδεολογικές μου καταβολές. Είμαι σοσιαλιστής και το τι θα κάνω εγώ με τον Κώστα Λαλιώτη σάς το λέω: θα χορεύω ταγκό στο Σύνταγμα». Στην Ελλάδα άλλωστε είσαι ό,τι δηλώσεις, όπως έλεγε ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος και το έκανε γνωστόν ο μεγάλος ζωγράφος μας Γιάννης Τσαρούχης.

Στα λοιπά Κόμματα του κοινοβουλίου διαπιστώνω μια κοινή αντιμετώπιση – με διαφορετική αιτιολογία , αφού το ΚΚΕ έχει μείνει στους φονιάδες των λαών και το διεθνές κεφάλαιο, η Χρυσή Αυγή, μόνο αυγή δεν προοιωνίζει με τον αντευρωπαϊσμό της και τις  εθνικιστικές και ανερμάτιστες κορώνες της , ενώ  τον κ. Θεοδωράκη- για πρώτη φορά τελευταία – τον βλέπω μπερδεμένο. Εύχομαι να κάνω λάθος εγώ και να παρερμήνευσαν τις δηλώσεις του. Οψόμεθα ή έχει ο καιρός γυρίσματα;

 Η κυβέρνησή μας λοιπόν απλώς ‘’ ποιεί  την νήσσα’’  και επειδή δεν της βγήκε ο χορός των Ευρωπαίων με νταούλια και ζουρνάδες, το ‘’ρίχνει στο ταγκό με τον κ. Λαλιώτη, στο Σύνταγμα. Είναι γνωστός άλλωστε ο δεσμός του Σύριζα με τη συγκεκριμένη πλατεία, τα συνθήματα  ‘’να καεί – να καεί η Βουλή και τις σχετικές μούντζες’’ προς το Κοινοβούλιο. Ο Υπουργός κ. Τσακαλώτος  έσπευσε μάλιστα να δηλώσει πλήρη αποδοχή των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και ούτε γάτα ούτε ζημιά, που λέει ο λαός.

 Το προσωπικό μου δίλημμα, εν προκειμένω,   έγκειται στο γεγονός ότι ευτύχησα να υπηρετήσω στο Βελιγράδι, με προϊστάμενο τον ε.τ. Πρέσβη,  θείο του Θρασύβουλο Τσακαλώτο και με ‘’βασανίζουν’’ οι αναπόφευκτες συγκρίσεις μαζί του. Ευτυχώς δεν ζει πια να δει τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις του συγγενούς του, που πότε είναι με τους 53 και πότε με τις μηδενιστικές του ιδεοληψίες.

Δεν ξέρω ποια θα είναι και αν θα υπάρξει δικαστική απόφαση, η μοίρα της Ελλάδας όμως είναι προδιαγεγραμμένη, αφού έχει καταστεί αξίωμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, η  εξαπάτηση ενός λαού που είναι εθισμένος στο ψέμα. Σκέψου  τώρα που ο λαός αυτός  βρίσκεται και στη ‘’μεθοδευμένη αριστεροδέξια στενωπό  του προοδευτισμού’’ που διαλαλούν  τα  παντοειδή παπαγαλάκια, πόσο θα αντέξει και τι μπορεί να κάνει; Ορατότης μηδέν λοιπόν,  εκτός αν ο Θεός, που αιώνες τώρα  σώζει την Ελλάδα , έστω και την τελευταία στιγμή, βάλει το Χέρι Του. Αντώνης Ταρνανάς

ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ

               [ Όπως στη φάρμα  των ζώων ]   

Είχα κάνει το λάθος να ξεχωρίζω θετικά τον Πρόεδρο της Βουλής, σε σχέση με τους υπόλοιπους ‘’ επαναστάτες του γλυκού νερού’’. Σε αυτό συνέτεινε βέβαια τόσο το ‘’ήπιο’’ της εμφάνισης  όσο και κυρίως η υψηλή  του θέση στην πολιτειακή ιεραρχία. Ο σεβασμός μου προς την πολιτειακή και πολιτική τάξη, επηρέαζε ανέκαθεν τον τρόπο αντίδρασης, όχι όμως την ίδια μου την αντίδραση.

Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση του κ. Βούτση, έδειχνα μια ιδιαίτερη κατανόηση, αφού άλλωστε βοηθούσε σ’ αυτό και η  κάποια  διαφορά του από  την προκάτοχό  στην Προεδρία της Βουλής. Η τελευταία του συνέντευξη για την παιδεία και τη θρησκεία, με προσγείωσε στην πραγματικότητα και μου έφερε  στο νου  τη λαϊκή έκφραση για την  ‘’ομοιότητα της μούρης’’ κάποιων συμπαθών ζώων.

Για να αποφύγω το ενδεχόμενο να μπλέξω στις  κομματικές αντιπαραθέσεις  αλλά κυρίως για να μην δώσω την εντύπωση διακρίσεων σε βάρος ορισμένης τάξης ζώων, κατέληξα και πάλι στο προφητικό για την εποχή του έργο του Τζόρτζ Όργουελ, παραθέτοντας μια μικρή  περίληψή του. ‘’‘’ Η Φάρμα των Ζώων (πρωτότυπος αγγλ. τίτλος: Animal Farm) είναι ο τίτλος του προτελευταίου μυθιστορήματος του Τζορτζ Όργουελ. Εκδόθηκε το 1945, τέσσερα χρόνια πριν από το τελευταίο 1984. Αναφέρεται με αλληγορικό τρόπο σε μία δυστοπική ιστορία κατά την οποία τα ζώα μιας φάρμας μη ανεχόμενα την σκληρή αντιμετώπιση του ανθρώπου-αφέντη επαναστατούν. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στα τεκταινόμενα μετά την Επανάσταση και τη διαμόρφωση της κοινωνίας των ζώων της φάρμας κατά την ανεξαρτησία τους από τους ανθρώπους.

Σύμφωνα με τον Όργουελ στο βιβλίο αντανακλώνται τα γεγονότα που οδήγησαν στη Ρωσική Επανάσταση του 1917 και ακολούθως στη Σταλινική περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης.^[1] Ο Όργουελ, δημοκρατικός σοσιαλιστής, ^[2] ήταν επικριτής του Ιωσήφ Στάλιν και εχθρικός προς τη Σταλινική Μόσχα. Ο Όργουελ είχε προτείνει τον τίτλο Ένωση Σοσιαλιστικών Δημοκρατικών Ζώων (Union des républiques socialistes animales) για τη Γαλλική μετάφραση, που ανακαλούσε στη μνήμη το Γαλλικό όνομα της Σοβιετικής Ένωσης, Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Union des républiques socialistes soviétiques) και δημιουργούσε το ακρωνύμιο URSA, το λατινικό αντίστοιχο της αρκούδας, συμβόλου της Ρωσίας.^{[4] ‘’’’ .}

Τις ίδιες ή παραπλήσιες αντιλήψεις για την επανόρθωση της σοβιετίας του Στάλιν  έχουν και οι σημερινοί δήθεν προοδευτικοί, που προσπαθούν να οδηγήσουν  τη χώρα  [δια της πλαγίας οδού] σε αποτυχημένα καθεστώτα που απέρριψαν οι λαοί της Ευρώπης!!!!  Το γεγονός της προσκόλλησης σε νέας κοπής αντίγραφα της Λατινικής Αμερικής και η αποφυγή καταδίκης του δικτάτορα  Μαδούρο, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Αυτός είναι ο λόγος που τους  ενοχλεί, το Σύνταγμα, η Δικαιοσύνη, η Παιδεία, η Θρησκεία και η οικογένεια . Μην κρύβεστε λοιπόν πίσω από το δάχτυλό σας και ομολογείστε ότι επικροτείτε τις ενέργειες του Μαδούρο που τα καταργεί όλα. Μπαίνει και αυτός στη χορεία του γείτονα Σουλτάνου και του Κιμ Γιονγκ Ουν, με την προσωπική τους ‘’δημοκρατία’’. Για να μην αδικήσω τον κ. Πρόεδρο της Βουλής – που τελικά συνεχίζει πιο έντεχνα τις μεθοδεύσεις της προκατόχου του – παραθέτω το κείμενο των δηλώσεών του, ευχόμενος να της μοιάσει!!!

‘’’’Ο πρόεδρος της Βουλής, αναφερόμενος στην συζήτηση για τις αλλαγές στην Παιδεία και την αντιπαράθεση για την Σημαία και την Αριστεία, τόνισε ότι η εποχή δεν μπορεί να είναι βαθύτατα συντηρητική. Δεν μπορεί αυτή η Ελλάδα να είναι η Ελλάδα του Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια και του Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών. Δεν υπάρχουν Ορθόδοξοι λαοί. Είμαστε από τους πιο ομογενοποιημένους θρησκευτικά, τόνισε χαρακτηριστικά. «Η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν μπορεί να βασίζεται σε ατζέντα "Ελλάς Ελλήνων χριστιανών" ούτε "Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια"». «Δεν είμαστε λαός ορθόδοξος. Η θρησκευτική συνείδηση είναι για κάθε άνθρωπο κάτι ιδιαίτερο. Είμαστε ένα σύγχρονο κράτος και όχι "ταλιμπάν της Ορθοδοξίας". Οι παραδόσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό κρατούνται όσο τις κρατάει η εποχή τους’’’’ 

Το γεγονός ότι εκμεταλλεύθηκε τη φιλοπατρία και θρησκευτικότητα του λαού μας η ‘’ περαστική  χούντα’’, δεν νομιμοποιεί τα όποια Κόμματα του Κοινοβουλίου, να παραβιάζουν ανενδοίαστα ό,τι θετικό έχει απομείνει στη χώρα μας. Αλίμονο, στην εποχή της πείνας και των συσσιτίων που μας οδήγησαν οι ‘’προοδευτικές’’ τους καταστροφικές πολιτικές, αν δεν υπήρχε ο οικογενειακός δεσμός και η Εκκλησία. Δεν εξετάζω βέβαια τις συνταγματικές επιταγές που εξακολουθούν να ισχύουν, διότι ευτυχώς ανήκουμε στην Ευρώπη και είναι δύσκολο στις μειοψηφίες να επαναφέρουν τα απολυταρχικά καθεστώτα που ονειρεύονται και στηρίζουν, ο κ. Βούτσης και οι περί αυτόν.

Αντί να ασχολούνται με τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και μάλιστα με τη δική τους υπογραφή και συγκατάθεση,  παρέτειναν για πολύ ακόμα την εφαρμογή τους, καταπιάνονται με τη θρησκεία και την οικογένεια. Την τελευταία την έχουν αλλοιώσει σημαντικά με τις ανιστόρητες εμμονές τους, δεν θα τους αφήσουμε όμως  να κάνουν το ίδιο για την πατρίδα και τη θρησκεία, το τελευταίο αποκούμπι όλων των κατατρεγμένων. Ακόμα και στο θέμα των προσφύγων και μεταναστών τα προσχήματα τα έσωσε η εκκλησία και η ιδιωτική πρωτοβουλία των γνήσιων πατριωτών και όχι των πατριδοκάπηλων και τυχοδιωκτών  κάθε μορφής , που λυμαίνονται τη χώρα.

 Όσον αφορά τη φράση ‘’ Δεν είμαστε λαός ορθόδοξος. Η θρησκευτική συνείδηση είναι για κάθε άνθρωπο κάτι ιδιαίτερο. Είμαστε ένα σύγχρονο κράτος και όχι "ταλιμπάν της Ορθοδοξίας", ας την απαντήσει εμπράκτως ο λαλίστατος κατά τα άλλα κύριος Καμένος. Είναι η τελευταία του ευκαιρία να αποδείξει ότι  εξακολουθεί να πιστεύει όσα έχει κατά καιρούς δηλώσει, διότι διαφορετικά θα μας πείσει ότι ‘’ φίλη μεν η πατρίς, φιλτάτη όμως η καρέκλα της εξουσίας’’. Δεν ξέρω αν ο σύντροφος Πρόεδρος της Βουλής έλαβε υπόψη του και τις σχετικές θρησκευτικές δραστηριότητες του τέως κομμουνιστή και σημερινού Προέδρου της Ρωσίας, στη βοήθεια του οποίου επανειλημμένα προστρέξαμε ανεπιτυχώς !!!

Για να μην μας πιάσει η δικαιολογημένη μελαγχολία και το παράπονο, θα ήθελα να φαιδρύνω λίγο την ατμόσφαιρα με ένα ερώτημα στον κ. Ν. Παππά. Μήπως διαθέτει  και δεύτερο πατέρα, διότι χηρεύει και άλλη θέση προέδρου σε επανακρατικοποιούμενο οργανισμό. Ο κ. Καμένος και οι περί αυτόν αναμένουν  απλά και το δικό τους βόλεμα; Κρίμα στο μπόι σας, που έλεγε και μια παλιά ελληνική κωμωδία.

Αν κάποιος ασχοληθεί σοβαρά με τα όσα συμβαίνουν στη σύγχρονη Ελλάδα θα  διερωτάται ασφαλώς πως αυτή η χώρα εξακολουθεί να υπάρχει – έστω και στο επίπεδο της επιβίωσης. Μήπως κύριε Βούτση υπάρχει πράγματι Θεός και μας προστατεύει από τους άθεους και τους ‘’αθεΐζοντες’’  κατ’ επάγγελμα προοδευτικούς;   Αντώνης Ταρνανάς

Remaining Time-0:24

Fullscreen

Mute

ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ ΒΕΛΤΙΣΤΟΝ

Είναι απογοητευτικό ότι κάποιοι τολμούν ακόμα    να επικαλούνται μια  παροιμία, της οποίας αμφισβητείται  και η ίδια της η ‘’πατρότητα’’. Τα όσα δεινά επέφερε στη χώρα μας αυτή η λογική, μαρτυρούν πλέον ξεκάθαρα ότι η ανόητη και επικίνδυνη χρήση της, αποτέλεσε ίσως και την κύρια αιτία της σημερινής μας  εθνικής συμφοράς

Δεν θα ανατρέξω σε αρχαίες πηγές ή γεγονότα του παρελθόντος, αλλά θα μείνω στα όσα συνέβησαν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια της κρίσης και ιδιαίτερα τα χρόνια της εμφάνισης των προοδευτικών ‘’σωτήρων’’. Επειδή η χώρα δεν βρέθηκε ξαφνικά και αναίτια στην σημερινή κατάντια της, καλόν είναι να ιστορήσουμε – έστω και χονδρικά – τους λόγους που μας οδήγησαν στην κρίση.

Στο άκουσμα της διεθνούς κρίσης με την Lehman Brothers που κατέρρευσε, κάτω από το βάρος ζημιών 60 δις δολαρίων κυρίως από τοξικά προϊόντα [15.9.2008],οι ειδικοί οικονομικοί εγκέφαλοι της εποχής διαβεβαίωναν ότι η χώρα μας είναι θωρακισμένη και απέκλειαν επιπτώσεις την Ελληνική οικονομία. Παρά τις αντίθετες προειδοποιήσεις για την εμφάνιση προβλημάτων στην οικονομία μας, ο κ.ΓΑΚ, διακήρυξε το περίφημο ‘’λεφτά υπάρχουν’’ και κέρδισε τις εκλογές του 2009. Εδώ βλέπουμε την πρώτη σύγχρονη εφαρμογή της παροιμίας, στην οποία ‘’τσίμπησαν’’ οι ψευτοπροοδευτικοί ψηφοφόροι και  ακολούθησε η ‘’πανηγυρική ανακοίνωση’’  εισόδου στο πρώτο μας μνημόνιο, αφού τελικά λεφτά δεν υπήρχαν. Αποδεχτήκαμε λοιπόν την άποψη  ‘’το μη χείρον βέλτιστον’’ και μπήκαμε στο ‘’ιδεολόγημα’’  των μνημονιακών και αντιμνημονιακών.

Ακολούθησαν πολλά τραγελαφικά, μέχρι του σημείου να προταθεί για την προεδρία της Δημοκρατίας ο ‘’προοδευτικός’’ κ. Κουβέλης, ώστε με τη σύμπραξη του κόμματός του να συμπληρωθούν οι απαιτούμενες  ψήφοι και να αποφευχθεί η  προσφυγή σε άμεσες εκλογές. Ο εξίσου  ‘’ προοδευτικός’’ Σύριζα όμως  – με τον οποίο επίσης  ερωτοτροπούσε  ο πρόεδρος  της Δημοκρατικής Αριστεράς -  φαίνεται ότι έταξε περισσότερα , για την άνοδο  της  ‘’πρώτη φορά αριστερά στην εξουσία’’. Έτσι λοιπόν φθάσαμε για μια ακόμα φορά στο ίδιο δίλημμα της παροιμίας και δεν είμαι βέβαιος αν τελικά αποφύγαμε το μεγαλύτερο κακό για τη χώρα, αφού υπεστήκαμε  το ένα κακό σε βάρος ενός άλλου. Τόσο  η πρόταση για την ‘’ανάθεση’’ της  προεδρίας σε ένα  εποχιακό δημοφιλή ,  όσο και η τελική κατάσταση  στην  οποία οδηγήθηκε η χώρα, εξυπηρετούσε απλά κομματικές  συναλλαγές και σκοπιμότητες Στον τομέα αυτό οι αριστερίζοντες ‘’προοδευτικοί’’ δεν ‘’πιάνονται’’  και κέρδισαν την παρτίδα, αδιαφορώντας για το  αποτελέσματα.

Με τη συνδρομή λοιπόν του κ. Φώτη Κουβέλη, που είχε προετοιμάσει το έδαφος με την αποχώρησή του από την κυβέρνηση συνεργασίας –παρά τις αντιρρήσεις στελεχών του Κόμματός του – μπήκε μπροστά ο μηχανισμός της ‘’προοδευτικιάς διακυβέρνησης’’. Ανάλογα ενήργησε και ο υμνητής του Λεπέν  -  που τον ‘’κουτσούλισε’’ το περιστέρι στην Πόλη, που επιθυμούσε σφόδρα να σώσει και αυτός τη χώρα. Ο  τέως αρχηγός της Δ.Α., που τότε ήταν  και ιδιαίτερα δημοφιλής, θέλησε να παίξει το ‘’τελευταίο’’ παιχνίδι του ,προφανώς έναντι ανταλλαγμάτων. Τελικά όμως τον ‘’πούλησαν’’ και τον κατέστησαν συνένοχο στη συντελούμενη  καταστροφή της χώρας και τη διάλυση του Κόμματός του.  Η ιστορία θα κάνει τις μελλοντικές της κρίσεις και  ελπίζω και εύχομαι τελικά να έμαθε από το πάθημά του, έστω και στου κασίδη το κεφάλι και ο ελληνικός λαός να τον κρίνει με επιείκεια.

Θα κλείσω το κείμενό μου με ορισμένες ταιριαστές για την περίπτωση ρήσεις, που χαρακτηρίζουν την εποχή Συριζανέλ που διανύουμε.

Αρχίζοντας από τον Πλούταρχο που είπε ‘’την προδοσία όλοι αγάπησαν, αλλά τον προδότη κανένας , συνεχίζω με τον Φραντς Κάφκα  «Ο δρόμος της αλήθειας περνάει πάνω από ένα σκοινί που δεν είναι τεντωμένο σε μεγάλο ύψος, αλλά ακριβώς λίγο πιο πάνω από τη γη. Φαίνεται περισσότερο να προορίζεται να σκοντάφτουν οι άνθρωποι, παρά να βαδίζουν πάνω σ’ αυτό.»

Ήδη η κυβέρνηση βαδίζει μόνη της «με την σιγουριά ενός υπνοβάτη» όπως έλεγε και ο πολύς Αδόλφος, επίκαιρος όσο ποτέ στις μέρες μας. Όλοι μιλούν για την ‘’ανώμαλη’’ συγκυβέρνηση και  τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης(όσα απομένουν και όσα συμμετέχουν σε αυτό το ψυχολογικό παίγνιο) παριστάνουν τα… απορημένα μέλη της μεγάλης παρέας των έκπληκτων Ελλήνων.

 Τελειώνω με την έμπειρη πολιτική τοποθέτηση του Σαρλ Ντε Γκωλ  ‘’Στην πολιτική είσαι αναγκασμένος να προδίδεις είτε τη χώρα σου είτε τους ψηφοφόρους. Εγώ προτιμώ να προδίδω τους ψηφοφόρους μου. ‘’ Οι δικοί μας φαίνεται ότι δεν ασχολήθηκαν με τέτοιες λεπτομέρειες και δεν μπήκαν στο κόπο της επιλογής, επιφυλάσσοντας για τους εαυτούς τους το ‘’ μη χείρον βέλτιστον’’ που νομίζουν ότι τους αφήνει στο απυρόβλητο.     Αντώνης Ταρνανάς

Η ΗΣΣΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Στη σύγχρονη εποχή μας, καλλιεργείται συστηματικά η απαξίωση κάθε μορφής αξιοκρατίας, πατριωτισμού – όχι εθνικισμού -  και εθνικών συμβόλων και προβάλλεται η μέθοδος της ‘’ήσσονος προσπαθείας’’. Τίποτα βέβαια δεν γίνεται στην τύχη, αφού συστηματικά επιδιώκεται η ανάδειξη της αναξιοκρατίας και μετριότητας που κολακεύει τους παρατρεχάμενους της εξουσίας. Πρόκειται για τα πρότυπα της  αυτοκαλούμενης προοδευτικής ‘’εξουσίας’’ , που ξεκίνησαν τη δράση τους με καταλήψεις των χώρων της παιδείας και της άμιλλας. Είναι φυσικό λοιπόν να εχθρεύονται κάθε μορφή διάκρισης και κυρίως  της αριστείας. Ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει ‘’αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσε του εξουσία’’ και ο Ελληνικός λαός το δοκίμασε και θα πληρώνει τώρα και στο διηνεκές, τα  επίχειρα των πειραματισμών του.

Ψάχνοντας να βρω στοιχεία των σοφών προγόνων μας, που οι σημερινοί μας άρχοντες απεχθάνονται μετά βδελυγμίας, ανέτρεξα στο γνωστό ‘’Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων – μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν’’ [να είσαι πάντα πρώτος και ανώτερος από όλους και να μη ντροπιαζεις τη γενιά των προγόνων σου], που συμβούλεψε ο Ιππόλαχος τον γιό του Γλαύκο, όταν τον έστειλε στην Τροία. Σήμερα οι ταγοί της εξουσίας μας συνιστούν  ακριβώς το αντίθετο και προτείνουν  σαν μέτρο επιλογής την κλήρωση.

Η έκπληξή μου  έγινε μεγαλύτερη όταν  ανέτρεξα στη ρήση ‘’ άμες δε γ’ εσόθεμα πολλώ κάρρονες’’, που αναφέρεται στο έργου του Πλούταρχου Βίοι Παράλληλοι. Εδώ συνάντησα ένα χάος να χωρίζει τις ιδέες των αρχαίων Ελλήνων με εκείνες των αριστεροδέξιων Κυβερνητών της χώρας μας. Με βοήθησε όμως τα μέγιστα ένα δημοσίευμα της γνωστής συγγραφέως κυρίας Μαρίας Αρβανίτη- Σιδηροπούλου [26.2.2016], που είδε το φως της δημοσιότητας στην Αυγή. Το υιοθετώ απόλυτα και το αναδημοσιεύω αυτούσιο, με την πικρία ότι θα ήθελα τόσο πολύ να το είχα γράψει εγώ.

‘’’’

07 Αυγ 2017

http://www.avgi.gr/opinions/10850

Άμμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες

 Δημοσίευση: 26 Φεβρουαρίου 2016 22:00

Της Μαρίας Αρβανίτη Σιδηροπούλου, Οι παλιότεροι θυμούνται το θρυλούμενο παιχνίδι των αρχαίων Σπαρτιατών, με τις γενιές να κοκορεύονται τραγουδιστά για τα επιτεύγματα. Πρώτα οι γέροι, έπειτα οι νιοι και τέλος τα παιδιά με το πεισματάρικο «Άμμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες» = εμείς θα γίνουμε καλυτερότεροι (που θα 'λεγε και η σύγχρονη αργκό). Σήμερα το χάσμα των γενεών συμπτύσσεται με την ταχύτητα που η τρύπα του όζοντος πλαταίνει. Η πείρα δεν θεωρείται στοιχείο θετικό. Η σοφία συγκεντρώνεται ταχύτατα στα κυκλώματα των κομπιούτερ, κυκλοφορεί και αναδιατάσσεται.

Αν και οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «σοφός ουχ ο πολλά ειδώς, αλλ' ο χρήσιμα», σοφία σήμερα θεωρείται η γνώση μόνο των εμπορικά εκμεταλλεύσιμων στοιχείων. Η μονομέρεια επικρατεί στην σύγχρονη παιδεία, έτσι που κάθε χρόνο ν' απολαμβάνουμε από τα χείλη της παρελαύνουσας νεολαίας την άποψη ότι την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε τη νίκη του Κολοκοτρώνη κατά του Σαντάμ. Τα ίδια παιδιά ταχύτατα εξοικειώνονται στην πληκτρολόγηση γκρήγκλις κωδικοποιημένων μηνυμάτων στα κινητά και στη στιγμιαία περιήγηση κάθε δυνατότητας του κυβερνοχώρου. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στοχεύει στην εξειδίκευση και τα μεταπτυχιακά δεν αποτελούν πλέον προθάλαμο της επαγγελματικής επιτυχίας, αλλά θυμίζουν φανταχτερά παράσημα από πόλεμο χαμένο. Η γνώση αποστρέφεται τη διαδικασία της ωρίμανσης, που κρίνεται κατάλληλη μόνο για τα τυριά και τα αλκοολούχα.

Οι νέοι περιφρονούν βαθύτατα τους μεγαλύτερους, αξιολογούν σαν άχρηστη κάθε εμπειρία που ξεφεύγει από τους δικούς τους κώδικες αξιών και αποκτούν ταχύτατα επιδεξιότητες μηχανικές. Ακόμη και στις τηλελοταρίες πάντα πια κερδίζει ο ταχύτερος στην πληκτρολόγηση. Κάθε γενιά κομπιούτερ ή κινητού απαιτεί αναπροσαρμογή του χρήστη στο νέο σόφτγουερ. Ακόμη και οι ηλεκτρικές συσκευές γίνονται δύσχρηστες για τους μεγαλύτερους, αφού προσφέρουν πολλές άχρηστες συνήθως δυνατότητες, που μπορεί να μπλοκάρουν την απλούστερη χρήση. Οι τηλεοράσεις δεν βρίσκουν «αυτόματα» τα κανάλια για τους μεγαλύτερους και οι κουζίνες σβήνουν αυτόματα για λόγους ασφαλείας γεφυρώνοντας παιδιά και παππούδες στην άγνοια χρήσης τους. Οι νέοι ειρωνεύονται όσους δεν είναι επιδέξιοι στον χειρισμό της τεχνολογίας.

Όμως ο ανθρώπινος οργανισμός με την ηλικία αποκτά βραδύτερους ρυθμούς. Αυτό αποτελεί ασπίδα προστασίας από μια σειρά ατυχημάτων, συνήθων στους ηλικιωμένους. Η βραδύτερη πορεία δημιουργεί διαφορετική θέαση του κόσμου και μεγαλύτερη απόλαυση των απλών καθημερινών συμβάντων μιας ζωής που, υπό πίεση, κανείς δεν προλαβαίνει να δει, πόσο μάλλον να βιώσει. Η ηλικία που κάποτε αποτελούσε μέτρο τιμής και τίτλο επιτυχίας, σήμερα αντιμετωπίζεται σαν βάρος ενοχής, που οι πλαστικές και οι κρέμες αντιγήρανσης δεν καλύπτουν. Οι συνταξιούχοι επιβαρύνουν το κράτος με τις συντάξεις για τις οποίες πλήρωναν μια ζωή και επιμένοντας ή εξαναγκαζόμενοι να δουλεύουν κλέβουν θέσεις εργασίας από τους άνεργους νέους με τα πολλά πτυχία. Είναι βάρος για τα πολυάσχολα νιάτα, που ζουν στο δικό τους σπίτι, που συνήθως κληρονόμησαν από τους γονείς. Το σπίτι των παππούδων είναι χρήσιμο σαν παιδικός σταθμός, αλλά επικίνδυνο για τον ηλικιωμένο, που επιθυμεί στοιχειώδη ανεξαρτησία. Η εγκληματικότητα και η ανάγκη ιατρικής φροντίδας επιστρατεύονται για να πείσουν τους ηλικιωμένους να παραχωρήσουν στα παιδιά κάθε τους πόρο ως αντίτιμο της ασφάλειας.

Το παράδοξο είναι ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων γονιών ευχαρίστως παραχωρεί τη συγκομιδή του μόχθου της ζωής τους. Ευτυχώς, ακόμη και προ κρίσης, δεν ήταν η πλειοψηφία των παιδιών που παραπετούσαν τους γονιούς σε οίκους εξαφάνισης γερόντων.

Λένε πως ό,τι κάνεις στους γονείς, θα το δεις από τα παιδιά σου. Οι κοινωνικές συνθήκες αλλάζουν τόσο γρήγορα που είναι απίθανο να ισχύει πια. Η οικογένεια και στην Ελλάδα αποσυντίθεται κατά τα αμερικανικά πρότυπα και ο εγωκεντρισμός κυριαρχεί. Παρά την επανασύνδεση στην οποία μας ανάγκασε η οικονομική κρίση, οι κύκλοι των γενιών διασπάσθηκαν ανεπίστροφα. Κανείς δεν ακούει τα παραμύθια των παππούδων, ούτε τις καυχησιολογίες των νέων. Και τα παιδιά πια δεν διαλαλούν ότι θα είναι καλύτερα.

Να είσαστε ευτυχείς αν τα καταφέρουμε να επιβιώσουμε, όπως τα φτιάξατε, λένε. Αν προλάβουμε να πάρουμε τη σκυτάλη.’’’’

Ένα μόνο σχόλιο προσθέτω στο προφητικό αυτό δημοσίευμα, ότι τελικά τα παιδιά πλέον θα κολακεύονται ότι με κλήρωση μπορούν να γίνουν και σημαιοφόροι – μέχρι να καταργηθούν οι παρελάσεις και ίσως και  οι σημαίες – και με την ίδια μέθοδο θα επιλέγονται και οι καθηγητές Πανεπιστημίων. Με τη νέα αυτή μεθόδευση   δεν αποφεύγουν μόνο την υπόσχεση  ότι θα γίνουν καλύτερα, αλλά θα έχουν εξασφαλισμένο μέλλον στα συσσίτια που τους επιφυλάσσει το προοδευτικό καθεστώς της χώρας μας. Αντώνης Ταρνανάς

ΣΙΕΛΟΠΕΝΙΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΕΧΕΣ ΦΤΥΣΙΜΟ  ΟΛΟΙ ΠΆΣΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΣΙΕΛΟΠΕΝΙΑ

                [Έλλειψη σάλιου στη στοματική κοιλότητα]

Αφού έλυσαν δια μαγείας όλα τα προβλήματα της χώρας και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε  τα αγαθά  αποτελέσματα των εξαγγελιών  του κ. Τσίπρα στην ΔΕΘ, προχωρούμε και στην προοδευτική παιδεία μας. Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν, μια τόσο μικρή μειοψηφία δεν  επιχείρησε να αλώσει οποιαδήποτε δημοκρατική διαδικασία με κανόνες που εφαρμόζονται σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, με τη σύμπραξη και της ‘’δέσμιας’’ πολιτικά και ίσως ποινικά συγκυβέρνησης, φορώντας πάντα τον μανδύα  του προοδευτισμού.

 Η συνενοχή φιμώνει προσωρινά κάποια στόματα, αλλά είναι μαθηματικά βέβαιο ότι πολλοί ‘’εταίροι’’  –για να σώσουν το σαρκίο τους- θα γίνουν λαλίστατοι και θα ακολουθήσουν σύντομα, τον πρώτο διδάξαντα κ. Βαρουφάκη.   Ακόμα και στο χωριό του Κορλεόνε έσπασε η σιωπή.    Έχει ο καιρός γυρίσματα και  κανένας ‘’προοδευτικός νόμος’’ δεν μπορεί πλέον να σας σώσει από τις δικές σας παγίδες και κυρίως από τους  οπαδούς σας που ξεγελάσατε. Τα ομολογημένα ψέματα,  και οι δήθεν αυταπάτες, δεν αποτελούν δικαιολογία, αφού κάποιοι πρέπει να πληρώσουν για τα παθήματα και την οικονομική υπερχρέωση του λαού .Ακόμα και  η αμισθί εργαζόμενη  ‘’ γηραιά κυρία’’, θα  σας γυρίσει την πλάτη , όταν βρεθεί απέναντι στη λαϊκή οργή., που τώρα επικαλείται.

Ο νέος Νόμος για την παιδεία ψηφίστηκε από μια συμπλεγματική και ιδεοληπτική μειοψηφία 149 αριστερο-δέξιων βουλευτών, αρχίζοντας έτσι το ξήλωμα κάθε αξιοκρατίας στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία , τα γράμματα και τον πολιτισμό. Με τη συνήθη διαδικασία fast track και με την απολυταρχική μέθοδο Μαδούρο,  κατάργησαν τον προηγούμενο Νόμο του 2011 που είχε πάρει 255 ψήφους, μεταξύ των οποίων και πρωτοκλασάτων σημερινών στελεχών της συγκυβέρνησης. Σκόπιμα τον ονόμασαν   Νόμο  Διαμαντοπούλου, ενώ είναι και Νόμος  Καμένου, Τζάκρη, Μπόλαρη , Παραστατίδη, Μιχελογιαννάκη, Κόλλια-Τσαρουχά, Κουντουρά και Κουρουμπλή , που είχαν ταχθεί  αναφανδόν με την πρωτοφανή τότε πλειοψηφία. [ Αυτοί πάνε πάντα με τους ‘’νικητές’’ !!! ]

Τι άλλαξε και όλοι αυτοί   απαρνήθηκαν τον Νόμο που ψήφισαν  και υιοθέτησαν την κρυφο-κομμουνιστική μέθοδο του μυστακοφόρου Υπουργού παιδείας; Με το αλισβερίσι της εξουσίας και το μέλι που δεν το γλείφουν πια αλλά το τρώνε   με την κουτάλα, ανένηψαν και είδαν το φως το αληθινό, ακόμα και οι τυφλοί, όχι μόνο στα μάτια αλλά κυρίως στην ψυχή!!! Κάποτε πρέπει να απολογηθούν όλοι αυτοί οι ωραιοπαθείς και εξουσιομανείς σφετεριστές της  εξουσίας,  που δεν αποστάτησαν απλά αλλά πρόδωσαν την όποια και όση διέθεσαν αξιοπιστία, στο λαϊκό παζάρι μιας πρωτοφανούς και  αθέμιτης συναλλαγής.

Ο Υπουργός Παιδείας, για να δείξει  τις συνολικές τους προθέσεις, εξέδωσε απροειδοποίητα και ειδικό διάταγμα για τις παρελάσεις και τους σημαιοφόρους, με κριτήριο την ‘’κλήρωση’’ και όχι τη γνωστή αξιοκρατική βαθμολογία. Το παλιό αυτό σύστημα  δεν εξαιρούσε ούτε εκείνους που   δεν πίστευαν τα σύμβολα που κρατούσαν. Αυτοί, που αναδείχτηκαν με τις καταλήψεις και τη διάλυση της παιδείας και οι   συνοδοιπόροι τους που έκαιγαν επιδεικτικά την Ελληνική σημαία μας δίνουν μαθήματα δημοκρατίας. Επιτρέπουν έτσι  να μετατραπούν σε αποθήκες πυρομαχικών περισσότεροι πανεπιστημιακοί  χώροι, και στην πρωτοφανή αυτή κίνηση, πρωτοστατεί πανεπιστημιακός δάσκαλος, στον οποίο εμπιστευόμαστε το μέλλον των παιδιών και της χώρας μας. Βάλαμε τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα κύριε Κουρουμπλή, που κάτι ξέρετε εσείς από λύκους. Τώρα δικαιολογούν πλήρως και τις ενέργειες του προτύπου τους , του Μαδούρο, που κατάργησε την αντιπολίτευση και  με κάλπικη ψηφοφορία καταργεί και το κοινοβούλιο, πυροβολώντας εναντίον    των  πολιτών  της χώρας του.

Κάποια όψιμα αποφάσισαν να μιμηθούν  πλήρως και να επαναφέρουν καθεστώτα που καταδυνάστευσαν την Ανατολική Ευρώπη για δεκαετίες και κατέρρευσαν σαν απόλυτα αποτυχημένα. Η κομματική  νομενκλατούρα βέβαια ιδιοποιήθηκε  τον πλούτο των χωρών τους και αποτέλεσε τη νέα ‘’υπεραστική’’  τάξη με πλούτη και αξιώματα. Ο  Γιαρουζέλσκι και ο Τσαουσέσκου  όμως δεν πρόλαβαν και ας γίνει αυτό μάθημα για τους σημερινούς  αστόχαστους συνεχιστές των μεθόδων τους, που δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα. Για τους μεταμεληθέντες ‘’μωρούς’’ του 2011, θέλω να επισημάνω ιδιαιτέρως την άνανδρη στάση του συναρχηγού, που δεν είχε το θάρρος ούτε να παραστεί στην ψηφοφορία, οι δε λοιποί έκαναν κοινώς την πάπια. Ο λαός κάνει βέβαια λάθη αλλά τελικά έχει και μνήμη και ξέρει  καλά ότι το ‘’δις εξαμαρτείν’’ δεν ταιριάζει στους Έλληνες, έστω και αν ανήκουν σ’ αυτούς που τους έφεραν στην εξουσία.

Για τους εναπομείναντες ψευτοαριστερούς που υπερθεματίζουν για την κατάργηση των παρελάσεων και των σημαιών, θα τους θυμίσω ότι στα καθεστώτα που θαυμάζουν και ονειρεύονται ,τα παιδιά  παρελαύνουν με κόκκινα μαντηλάκια στο λαιμό και την  κομματική σημαία – αντί τη εθνικής. Το έζησα προσωπικά για πολλά χρόνια στις χώρες του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού και το βλέπουμε όλοι μας στις χώρες του Μαδούρο, της Κίνας – μόλις προχθές -  και του Κιμ Γιόνγκ Ουν.. Ας πουν  για ,μια και μοναδική φορά την αλήθεια γιατί έχουν καταστήσει τους  τέως οπαδούς και ψηφοφόρους τους να πάσχουν από  ‘’σιελοπενία’’ από το συνεχές φτύσιμο και ας νομίζει ο κ. Καρανίκας ότι ψιχαλίζει.

Από την άλλη ο καθ’ ομολογία του  ψεύτης, άπειρος και θύμα της αυταπάτης του, ξαναχτύπησε σήμερα, με το κείμενο που ακολουθεί, ξεπερνώντας τον Πινόκιο. Εκείνο που με φοβίζει ιδιαίτερα είναι η εμβληματική του μεταρρύθμιση  και η καθολική πρόσβαση στα δημόσια αγαθά. Δηλαδή θα μας βάλει  ΟΛΟΥΣ ΣΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ;;; Τελικά ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες μας που συνεχίζουν να ψευδολογούν αναίσχυντα!!!! Αντώνης Ταρνανάς

«Εμβληματική» χαρακτήρισε τη μεταρρύθμιση στο χώρο της Υγείας ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, στην ομιλία του, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για την Υγεία, στην Ολομέλεια της Βουλής.

«Υλοποιούμε με σταθερά βήματα, ένα στρατηγικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και βρισκόμαστε σε μία τροχιά οριστικής και αμετάκλητης λήξης των μνημονίων σε έναν χρόνο από σήμερα», ανέφερε ο κ. Τσίπρας και πρόσθεσε ότι «η νέα εποχή για τη χώρα πρέπει να χτιστεί από σήμερα και οργανικό κομμάτι αυτής της νέας εποχής είναι η επαναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους, που λεηλατήθηκε τα μνημονιακά χρόνια, ώστε να προσφέρει υπηρεσίες ποιότητας στους πολίτες με καθολικό τρόπο, δίχως ταξικούς και εισοδηματικούς φραγμούς».

«Το δικό μας αξιακό φορτίο, η πολιτική ταυτότητα και οι αρχές μας, είναι εγγεγραμμένες σε κάθε παρέμβαση στην Υγεία. Οι κυρίαρχοι κύκλοι συνέδεαν μονοσήμαντα την αξιοπιστία της χώρας με την προθυμία των ηγεσιών της να υπακούουν στους δανειστές. Δεν υπήρξε μεγαλύτερο έλλειμμα αξιοπιστίας από την περίοδο 2010 έως 2014, όταν από το βήμα της Βουλής ακούστηκε ότι αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια έπρεπε να τα εφεύρουμε, ότι είναι ευλογία, ότι μαζί τα φάγαμε», τόνισε ο πρωθυπουργός.

 «Η αξιοπιστία της χώρας είναι συνάρτηση της δυνατότητας να υπερασπίζεται τους πολίτες της δημοκρατίας και της διαφάνειας και όχι η συγκάλυψη της διαφθοράς. Η καθολική πρόσβαση στα δημόσια αγαθά ανεξαρτήτως εισοδήματος, κοινωνικής τάξης ή καταγωγής είναι θεμελιώδης αρχή μίας Ελλάδας που εμείς οραματιζόμαστε. Ισότητας και Δικαιοσύνης. Δώσαμε και δίνουμε μία μάχη στην προσπάθεια να φέρουμε πιο κοντά αυτό το όραμα σε συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας», υπογράμμισε ο κ. Τσίπρας

‘’’’«Το έλλειμμα δικτύου των Πρωτοβάθμιων Φορέων Υγείας συνέβαλλε καθοριστικά στη γιγάντωση δύο βασικών στρεβλώσεων του ελληνικού συστήματος υγείας. Σήμερα, δημιουργώντας το σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας για όλους τους πολίτες, καλύπτουμε μία διαχρονική έλλειψη του ΕΣΥ», πρόσθεσε ο κ. Τσίπρας και απέδωσε τις ευθύνες στον «νοσοκομειακοκεντρικό και ιατροκεντρικό χαρακτήρα, καθώς και στην ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής για την πρόληψη και την αγωγή υγείας».

«Το δικό μας όραμα είναι η καθολική πρόσβαση και ισότιμη πρόσβαση των πολιτών στις υπηρεσίες Υγείας. Το δικό σας όραμα ποιο είναι; Υπηρετείτε με σαφήνεια τα ιδιωτικά συμφέροντα στον χώρο της Υγείας, της Παιδείας», σημείωσε, απευθυνόμενος στη ΝΔ.

«Επιχειρούμε μία συνολική αλλαγή στον προσανατολισμό και τη λειτουργία του δημόσιου συστήματος υγείας. Μέσα από την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ο πολίτης θα έχει τη δυνατότητα για έγκαιρη διάγνωση, αποφεύγοντας τις χρόνιες αναμονές. Οι μεγάλες ελλείψεις στον τομέα αυτό εμφανίζονται στα μεγάλα αστικά κέντρα και έτσι δημιουργείται η συμφόρηση στα νοσοκομεία. Προχωράμε στη δημιουργία 250 Τοπικών Μονάδων Υγείας σε 65 αστικές περιοχές της χώρας. Κάθε μονάδα θα καλύψει τον μεγαλύτερο αριθμό αναγκών κάθε αστικού κέντρου», πρόσθεσε ο πρωθυπουργός.

«To ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των Τοπικών Μονάδων Υγείας θα πλαισιωθεί με το ερευνητικό προσωπικό, ώστε να παρέχουν μία ολοκληρωμένη φροντίδα στους πολίτες. Θα δημιουργηθούν 239 μονάδες σε 65 περιοχές της χώρας. Η κάθε μονάδα θα καλύπτει 10.000 έως 12.000 πολίτες και θα έχει από 10 έως 12 άτομα προσωπικό», υπογράμμισε.

«Προχωράμε σήμερα στην επέκταση της θητείας των επικουρικών ιατρών και του λοιπού προσωπικού, η οποία έληγε στις 30 Σεπτεμβρίου και για την εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων, αλλά και γιατί αναγνωρίζουμε το έργο που έχουν προσφέρει για να κρατηθούν όρθια τα νοσοκομεία της χώρας. Συνάπτουμε πλήρεις συμβάσεις εργασίας για τους γιατρούς και τους οδοντιάτρους των γιατρών του ΕΟΠΥΥ. Δημιουργούμε 465 νέες θέσεις ειδικευμένων ιατρών στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών των δημοσίων νοσοκομείων», κατέληξε ο πρωθυπουργός.’’’’