ΕΙΚΟΝΑ ΑΛΑΘΗΤΗ

Χωρίς καμιά περιέργεια πια, αφού στην ηλικία μου και με τις εμπειρίες μου νόμιζα ότι τα έχω ‘’δει όλα’’, προσπάθησα  να εντοπίσω  κάθε λεπτομέρεια από την επίσκεψη του  Πρωθυπουργού μας στην Τουρκία.  Η μακρόχρονη επαγγελματική μου διαστροφή με πίεσε να αναζητήσω, πίσω από τις εικόνες και τους λόγους και  όσα δεν μπορεί να διακρίνει το ‘‘άπειρο’’ μάτι ή προσπαθούν να  προβάλουν ή να αποκρύψουν τα επιτελεία των δύο πλευρών και ομολογώ ότι διέγνωσα πολλές ανάλογες προσπάθειες. Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή.

Κατά την πάγια πρακτική τους , οι Τούρκοι, δημιουργούν συνήθως   σειρά επεισοδίων και προκλήσεων τις παραμονές μιας επίσκεψης, ώστε την ημέρα της συνάντησης να τα καλύψουν κάτω από τη γνωστή ανατολίτικη υπερβολή τους και να διαφανεί ‘’ένα ήπιο κλίμα’’ στην επίσημη υποδοχή, που θα διευκολύνει τα παζάρια τους!!! Αυτή τη φορά όμως το συνηθισμένο σκηνικό άλλαξε σφόδρα, ξεχάστηκε ή παραλείφθηκε η  ‘’ευγένεια’’ και  αντ’ αυτής προβλήθηκε  συστηματικά μια επίδειξη ‘’μεγαλοσύνης’’ και  υπεροχής, ώστε οι θέσεις τους να παρουσιαστούν σαν απαιτήσεις. ‘Όπως είχε διαφανεί και στην επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, ο τελευταίος έχει πεισθεί πλέον για  τον ρόλο του Σουλτάνου και προσπαθεί να τον επιβάλει και στους γύρω του – συνεπώς και σε μας.

Με δεδομένο ότι η επίσκεψη αυτή έγινε με αποκλειστική πρωτοβουλία του Τούρκου Προέδρου, ήταν σαφές ότι ήθελε να  κάνει  επίδειξη ισχύος, με  παράλληλη ‘’μείωση’’  της ελληνικής πλευράς και σε κάποιο βαθμό το πέτυχε. Μας έδειξε το Σαράι του, άλλαξε τους καθιερωμένους διεθνείς κανόνες ανάλογων εκδηλώσεων και μας ‘’σύστησε’’ την επιστροφή της χώρας του στις οθωμανικές  ρίζες, προβάλλοντας την αντίθεσή του στις αρχές του Κεμάλ Ατατούρκ και τις όποιες δεσμεύσεις είχε εκείνος αναλάβει στο εσωτερικό της χώρας και διεθνώς. Η χθεσινή απαξιωτική στάση και συμπεριφορά  του Ερντογάν,  υποβίβαζε τους καλεσμένους του σε ‘’υποτακτικούς’’ και είμαι σίγουρος ότι οι δυόμισι ώρες  της συνάντησης, θα επανέφεραν στο νου του  κ. Τσίπρα , τη  γνωστή 17ωρη διαπραγμάτευση του Eurogroup, που του άλλαξε πορεία και έκανε το ΟΧΙ πανηγυρικό ΝΑΙ. Ελπίζω και εύχομαι να κάνω λάθος, όχι από έλλειψη εμπιστοσύνης στον κ. Τσίπρα, αλλά κυρίως διότι σκέπτομαι ότι τελευταία όλοι ξεσπάνε επάνω του.

Είμαι βέβαιος ότι τις δυόμισι αυτές ώρες της συνάντησης, συζητήθηκαν – τουλάχιστον από τον Ερντογάν – όλα όσα είχαν ‘απειληθεί’’ προκαταβολικά από τους τουρκικούς παράγοντες για νησιά, τους οχτώ, τους Μουφτίδες, ίσως και άλλα που θα αργήσουμε  να μάθουμε ,αλλά θα μας τα αποκαλύψουν οι   Τούρκοι για τους δικούς τους λόγους. Θα μου πείτε και τι έπρεπε να κάνει, να μην πάει; Δεν ξέρω, διότι οι  διεθνείς σχέσεις επιβάλλουν συχνές επαφές, αλλά έχω  ενστάσεις ως προς την προετοιμασία. Οι διεθνείς σχέσεις έχουν κανόνες και θα μπορούσαμε  να απαιτήσουμε και εμείς την εφαρμογή τους, όπως ένα μίνιμουμ ημερησίας διάταξης, μια καλύτερη συμπεριφορά  ακόμα και αλλαγή ημερομηνίας της συνάντησης, που να αφήνει και στη δική μας πλευρά κάποιες επιλογές  ελιγμών – έστω και δευτερεύουσες.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας που ‘’ χάρηκε’’ το χθεσινό ύφος του κ. Τσίπρα με σταυρωμένα αμήχανα χέρια και το βλέμμα  στραμμένο στον ουρανό, περιμένοντας την εξ ύψους βοήθεια και τον Σουλτάνο ξάπλα στην πολυθρόνα του να αυτοθαυμάζεται  για το ’‘ μεγαλείο’’ του.  Ο πρωθυπουργός μας δεν είχε δείξει τέτοια δείγματα στο παρελθόν και αυτό με προβληματίζει περισσότερο και με οδηγεί νοερά  στην  εικόνα του ηγέτη της Άνοιξης της Πράγας Αλεξάντερ  Ντούμπτσεκ το 1968, που είδα προσωπικά, όταν επέστρεφε από τη Μόσχα  ύστερα από μια πρόσκληση του Σοβιετικού καθεστώτος.  Εύχομαι  να ΄΄στραβοείδα’’, πράγμα που δικαιολογείται στην ηλικία μου, διότι  ο κ. Τσίπρας είναι ένας νέος  και θαρραλέος άνθρωπος και δεν του ταιριάζει  καθόλου η χθεσινή εικόνα . Αισθάνθηκα άσχημα όταν διαπίστωσα ότι ο Τούρκος ηγέτης , δεν σεβάστηκε τον ρόλο του αμφιτρύωνα  και τον  άφηνε επίτηδες να  ‘’σέρνεται’’   πίσω  του, σε όλες τις μετακινήσεις τους.

Στην ίδια χθεσινή εικόνα – στο κεντρικό τραπέζι του γεύματος – παρατήρησα και την εφαρμογή του νέου δείγματος διπλωματικού πολιτισμού που διέπει το παλάτι. Όλοι οι άντρες  βρίσκονταν στη μια πλευρά του τραπεζιού και οι γυναίκες – σε απόσταση – στην άλλη. Η κυρία Ερντογάν προς το μέρος  του συζύγου της, δίπλα της η κυρία  Μπαζιάνα, με τη διερμηνέα πίσω τους και μια άλλη κυρία  σε απόσταση, μακριά όμως από άνδρες και γυναίκες του τραπεζιού. Δεν αναφέρομαι βέβαια στα μπουζουκοτράγουδα και τις ‘’δήθεν’’ επιλογές  ‘’ εσύ Θεό και εγώ  Αλλάχ’’ , που κατέδειχνε το μέγεθος της υποκριτικής κενότητας του περίβλεπτου ανακτόρου.

Τι να σχολιάσει βέβαια κανένας από τις συνεντεύξεις  και τις φτιαγμένες δημοσιογραφικές ερωτήσεις, που έδιναν τη δυνατότητα   για την πρόκληση ή την απάλειψη των εντυπώσεων. Κάπως έτσι η σημερινή επίσκεψη στη Χάλκη ‘’διευκρινίστηκε’’ ως ιδιωτική , έγιναν αντιστοιχίσεις  με τους Μουφτίδες της Θράκης και δεν μας  επέτρεψαν αίολες σκέψεις και ιδέες. Ελπίζω αυτό να αποτέλεσε ένα καλό μάθημα για όλους μας αλλά παράλληλα να κατάλαβαν και οι  ‘’επανακτήσαντες’’ την αγάπη μας, Νατοϊκοί, Αμερικανοί και κυρίως Ευρωπαίοι φίλοι μας, να μη μας θεωρούν απλούς ‘’συνοριοφύλακες’’  της Ευρωπαϊκής  Ένωσης .

Αντώνης Ταρνανάς

ΚΑΘΕ ΠΕΡΣ[Η]Σ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

  [ Μια  διαφορετική ανάγνωση]

Το διαχρονικό   ελληνικό  απόφθεγμα ‘’κάθε πέρσι και καλύτερα’’  , πήρε διάφορες μορφές και εκφάνσεις στην ελληνική πραγματικότητα, μέχρι να καταλήξει βίωμα και μοναδική αλήθεια στις μέρες μας. Ενώ στο παρελθόν, προσπαθούσαμε να αντλήσουμε ελπίδες , με τις αισιόδοξες ευχές για τον καινούργιο χρόνο, τώρα είμαστε βέβαιοι ότι αυτές αποτελούν υπεκφυγή και αποδαιμονοποίηση  στα όσα θα ακολουθήσουν, αφού ξέρουμε ότι η  νέα χρονιά θα είναι χειρότερη εκείνης που προηγήθηκε. Τα χρόνια της συνεχιζόμενης ύφεσης αποτέλεσαν το τελικό ‘’χτύπημα’’ για την παγίωση αυτής  της άποψης και κανένας  δεν ελπίζει  στη  βελτίωση των συνθηκών της ζωής του.

Οι μόνοι ‘’αισιόδοξοι’’ για το μέλλον είναι οι πολιτικοί μας, στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν για πράγματα που δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι  αλλά κάνοντας  την ανάγκη φιλοτιμία, μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια.  Μας υποσχέθηκαν καλύτερες ημέρες, τον λαό στην εξουσία, σκίσιμο των μνημονίων, το μαχαίρι στο κόκαλο στην καταπολέμηση της ανεργίας και της διαφθοράς και τόσα άλλα αισιόδοξα και εμείς οι ανόητοι, πάντα τους πιστεύαμε. Στην προκειμένη περίπτωση δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν, η μας κοροϊδεύουν και δεν το καταλαβαίνουμε ή   μας λένε την αλήθεια και δεν μπορούμε να τη συνειδητοποιήσουμε, οπότε – και στις δυο περιπτώσεις – είμαστε  πράγματι ανόητοι ή εκείνοι αιθεροβάμονες ή ψεύτες.  Χωρίς να ξέρω ποια είναι η χειρότερη εκδοχή  για αμφότερες τις πλευρές, παραμένει η βεβαιότητα για τη δική μας ανοησία Το φαινόμενο αυτό, όπως προαναφέρθηκε είναι διαχρονικό  και η λαϊκή  παροιμία έχει πάρει διάφορες  σκωπτικές μορφές ,  όπως αυτή που αναφέρεται στον παρόντα  τίτλο .

Κάποτε στην μακρινή και γνωστή για τον πλούτο και  τη χλιδή της, Περσία,  βασίλευε ο Σάχης, τελευταίος μονάρχης της δυναστείας Παχλαβί  . Ο  προκλητικός τρόπος της βασιλείας του  , που γινόταν εμφατικότερος με την παρουσία της πανέμορφης συντρόφου του Σοράγιας, είχε αρχίσει να ενοχλεί τους   πολιτικούς του αντιπάλους με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί με τον μετέπειτα πρωθυπουργό  Μοσαντέκ και να αναγκασθεί να εγκαταλείψει τη χώρα το 1951. Οι καλοί του φίλοι όμως, που σήμερα είναι οι καλύτεροι δικοί μας [Άγγλοι και Αμερικάνοι], οργάνωσαν πραξικόπημα με την ονομασία ‘’ΑΙΑΣ’’ και  το 1953 τον επανέφεραν. Εδώ θα σημειώσω μια  ρητορική ένσταση  ‘’γιατί σε  διάφορα  πραξικοπήματα και  ανάλογες  βρωμιές, θεωρείται προσφιλής η χρησιμοποίηση  ελληνικών  ονομασιών ‘’ ; Η όποια  απάντηση βέβαια θα είναι επίσης ρητορική και συνεπώς  χωρίς σημασία.

Με την επάνοδό του λοιπόν  ενεργοποίησε κοινωνικά και προοδευτικά προγράμματα για τη χώρα του, αρνούμενος τη στέψη του πριν πραγματοποιηθούν οι μεγάλες αλλαγές με την ονομασία ‘’λευκή επανάσταση’’ , μεταξύ των οποίων και η χειραφέτηση των γυναικών , στην  οπισθοδρομική χώρα του. Μόλις το 1967 έστερξε να στεφθεί ‘’Βασιλεύς των Βασιλέων ‘’ και ‘’ φώς των Αρείων’’, τοποθετώντας το αυτοκρατορικό στέμμα στην τρίτη του σύζυγο Φαράχ Ντιμπά , που είχε αντικαταστήσει τη θλιμμένη πια Σοράγια, επειδή δεν μπορούσε  να του ‘’δώσει’’ διάδοχο. Αυτό όμως, σε συνδυασμό με τα συμπτώματα διαφθοράς, δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό από το  μουσουλμανικό Ιερατείο και με την άφιξη του διαβιούντος στη Γαλλία υψηλόβαθμου θρησκευτικού ηγέτη Αγιατολάχ Χομεϊνί [κάτι σαν τον Γκιουλέν στις ΗΠΑ] εκδηλώθηκε η Ισλαμική επανάσταση και ο Σάχης εκδιώχθηκε από τη χώρα και πέθανε από καρκίνο το 1980 στο Κάιρο. Έκτοτε οι ιρανοί επανήλθαν στη μαυρίλα του ράσου και του φερετζέ και το ρητό έγινε  σκωπτικό λογοπαίγνιο.  Δική τους  ήταν η επιλογή και συνεπώς άδικα τώρα ξαναψάχνουν για χειραφετήσεις και τόσα άλλα που είχαν και τα πέταξαν,  αγνοώντας ότι  παντού μπορεί να ‘’ παραμονεύει το χειρότερο’’.  Αντώνης Ταρνανάς

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Μη με πιέσετε να την χαρακτηρίσω δημόσια – που δεν υπήρξε ποτέ  άλλωστε  – αφού  απλώς επιβαρύνει ‘’υποχρεωτικά’’  τον λαό και αισθάνομαι ότι είναι επιεικής   ο χαρακτηρισμός του τίτλου.  Πρόκειται για ένα ίδρυμα με το πλουσιότερο αρχειακό και τεχνολογικό υλικό, με  ειδικευμένο ικανό προσωπικό , αλλά και αμέτρητους άσχετους κουμανταδόρους και αστοιχείωτους  εντολοδόχους του Κόμματος , που απλώς διαφημίζουν την πραμάτεια τους . Δεν θα πω ονόματα – αφού άλλωστε στην ίδια χώρα ζούμε και όλοι τα γνωρίζετε  - για να μην ισχυρισθούν οι υπερασπιστές των προσωπικών δεδομένων ότι έχω σκοπό να τους στοχοποιήσω στον λαό ή να τους καταστήσω βορά στα πειναλέα στόματα της αντιπολίτευσης . Αυτό το κάνουν μόνοι τους και με ιδιαίτερη μάλιστα επιτυχία, δίνοντας την εντύπωση ότι το επιδιώκουν. Δεν ξέρω πραγματικά πώς τα καταφέρνουν αλλά , τελικά, όλοι τους και εκ περιτροπής βολεύονται, βάσει της αρχής ‘’όλοι οι καλοί χωράνε’’ , μόνο που την έχουν ξεχειλώσει εντελώς. Δεν αποδέχτηκα ποτέ το ’’μαύρο’’  της, αλλά η ίδια μας έχει μαυρίσει το μάτι!!!

Κάποια από τα σημερινά ικανά στελέχη της, φόρεσαν τον κομματικό μανδύα που αποδίδει καλύτερα και έτσι μπορούν να γίνονται ‘’άξιοι’’ συνεχιστές   Γεωργαλάδων, Κουρήδων και   λοιπών αστέρων   ψιττακισμού του παρελθόντος. Το ερώτημα  όμως είναι τι θα κάνουν αυτοί σε περίπτωση αλλαγής της  κυβερνητικής ηγεσίας, όποτε και αν τελικά πραγματοποιηθεί,  αφού θα έχουν υποστεί μια κομματική ή ηθική στοχοποίηση για τα όσα καθημερινώς προπαγανδίζουν.

 Η απάντηση δεν είναι απλή αλλά οι προοπτικές τους είναι πολλές, αφού άλλωστε οι περισσότεροι το έχουν ξανακάνει και γνωρίζουν το μέλλον τους. Οι παπαγαλίζοντες είναι πάντα χρήσιμοι , αφού πέραν των άλλων,  γνωρίζουν θαυμάσια και τη μέθοδο ‘’αλλαγής τροπαρίου’’ και υπηρέτησης πολλαπλών και εντελώς διαφορετικών αφεντικών. Μπαίνουν για λίγο στην αθέατη πλευρά και μετά επανέρχονται στην επικαιρότητα πλήρως ανανεωμένοι . Είπαμε άλλωστε ότι πρόκειται για ‘’  άξια και ικανά ’’ άτομα  !!! Στην ανάγκη ‘’ανοίγουν’’  μια εφημερίδα ή περιοδικό με ‘’ντοκουμέντα’’  και ‘’ειδικές σκυλοτροφές’’  και βολεύονται.

Για όσους ατυχείς δεν διαθέτουν την ικανότητα του χαμαιλέοντα και δυσκολεύονται στην ανορθόδοξη ομολογουμένως αυτή διαδικασία, υπάρχει και η εφαρμοσμένη ήδη μέθοδος της υποψηφιότητας στις επόμενες εκλογές, οπότε καθίστανται αντιπαθείς μόνο στους συνυποψηφίους τους, αφού η  δημόσια προβολή τους δίνει  σημαντικό προβάδισμα.  Ακούγονται ήδη κάποιες υποψηφιότητες από τη συμπρωτεύουσα, ατόμων που  προέβαλλαν  και ‘’υπηρετούν’’  τη δεοντολογική ανεξαρτησία του λειτουργήματός τους και αντιλαμβάνομαι ότι θα επακολουθήσουν και άλλοι. Ήδη το κοινοβούλιό μας διαθέτει αρκετά τέτοια δείγματα, με τις λαμπρές  ευτυχώς  εξαιρέσεις τους.

Υπάρχουν ακόμα αρκετές διευθυντικές θέσεις στα κομματικά γραφεία, όπως έγινε ακόμα και με  πρόεδρο Ανωτάτου Δικαστηρίου , που   κακίζει τους επικριτές για τις εσφαλμένες αντιλήψεις τους περί  του νόμιμου και  ηθικού, που συνήθως αφορά  τους άλλους. Για όλους έχει ο μπαχτσές, που λέει , ο αισθηματίας  και πάντα προδομένος  λαός της  χώρας μας.

Μέσα στη γενική αυτή περιπτωσιολογία θα υπάρξουν ενδεχομένως και κάποια ‘’θύματα’’, για να δικαιολογηθεί από τη  διάδοχο εξουσία  η πρόθεση κάθαρσης. Θα είναι βέβαια περιορισμένη  και θα αφορά τους εντελώς ‘’αχρείαστους’’, αφού και οι θέσεις βολέματος είναι περιορισμένες. Τα ελάχιστα αυτά  ‘’θύματα’’ θα μπορούν να χαρακτηρισθούν ως παράπλευρες απώλειες, όπως συμβαίνει σε όλες τις αληθινές μάχες της ζωής.

Κουράγιο αδέρφια, συνεχίστε το ιοβόλο έργο σας, αδιαφορώντας για τους κανόνες έντιμου παιχνιδιού, τη δεοντολογία και τόσα άλλα ‘’κουραφέξαλα’’,  που πάντα αφορούν τους αφελείς και συνήθως τους οποιουσδήποτε άλλους.  Η  κοινωνία μας  ‘’ξέρει να αμείβει τις καλές προσπάθειες’’ και θα σας θυμηθεί τουλάχιστον όταν επανέλθει στη ‘’βασιλεία’’ της και μην ακούτε  όσα λέγονται εναντίον της,  αφού και αυτά επίσης αφορούν τους άλλους.

Κλείνοντας το παρόν, θεωρώ υποχρέωσή μου να εξάρω τις όποιες, έστω  και αποτυχημένες αλλά έντιμες προσπάθειες αντικειμενικότητας – που υπάρχουν -  διότι στην ‘’προοδευτική’’  κοινωνία μας, που έχει αφεθεί εντελώς στη μοίρα και στους καναπέδες της, μπορεί να αποτελούν  και παραδείγματα προς αποφυγήν . Ίσως αποτελέσουν  μουσειακά στοιχεία, τα οποία θα στολίσουν τις μελλοντικές εκπομπές του ‘’σαν σήμερα’’, για να αποφεύγεται η ‘’αφύσικη’’ αυτή περίπτωσή τους  και στο απρόβλεπτο μέλλον. Για το προβλεπτό  βέβαια δεν γίνεται λόγος και είναι  αιθεροβάμονες όσοι τυχόν το υποστηρίζουν.                 Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Είναι αλήθεια ότι ο Ναός της Δημοκρατίας της χώρας μας έχει περάσει από πολλές και διάφορες φάσεις στην ιστορική του διαδρομή, που δεν είναι και οι πλέον κολακευτικές, τόσο για το κοινοβούλιο όσο και για την ίδια τη δημοκρατία, την οποία υποτίθεται ότι  οφείλει και έχει ταχθεί  να διακονεί. Δεν θα ασχοληθώ με το παρελθόν – απώτερο ή πρόσφατο – αλλά με όσα συμβαίνουν σήμερα και  προβληματίζουν κάθε σκεπτόμενο  δημοκράτη αυτού του τόπου. Διευκρινίζω ότι με τον όρο δημοκράτη εννοώ κάθε πολίτη που πιστεύει και τηρεί τους γενικότερα αποδεκτούς κανόνες της Δημοκρατίας και δεν τους θέτει εν αμφιβόλω , ούτε τους διαπραγματεύεται ανάλογα με τα προσωπικά ή συλλογικά συμφέροντα και τις όποιες ιδεοληψίες του.

Στο κοινοβούλιο επιβάλλεται ο σεβασμός κάθε ιδεολογίας  [οι αρχές, απόψεις ή ιδέες που έχει κάποιος πάνω σε διάφορα ζητήματα (ηθικά, κοινωνικά κ.λπ.), βάσει των οποίων πορεύεται στη ζωή του] και κοσμοθεωρίας [η συνολική άποψη ενός ανθρώπου ή πολλών για την ζωή, η θεωρία που κουβαλά ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι για τον κόσμο]. Το τελευταίο μου έφερε στο νου μια αποστροφή του Νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη ‘’ μπροστά στη ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο  ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία  ‘’ και μελαγχολώ για  όσα συμβαίνουν γύρω μας . Είναι και αυτό ένα σύμπτωμα της εμπορευματοποίησης των ιδεών και της κατάντιας της δημοκρατίας στον πολύπαθο τόπο μας, όπως προκύπτει από τα όσα λέγονται και επιδιώκονται εσχάτως στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από και για  κάποια από τα  μέλη του. Το πιο επικίνδυνο είναι  ότι , στις κινήσεις αυτές πρωτοστατεί ο σημαντικός πολιτειακός παράγων και κομματικά αμερόληπτος κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ο Πρόεδρος της Βουλής!!!

Για να βολέψουν κάποιους θιγόμενους – χωρίς να αποτελεί  επιδίωξη των τελευταίων – διακόπτουν ψηφοφορίες, για να αντιμετωπίσουν προσχηματικές απουσίες βουλευτών ή  προσπαθούν να επιβάλουν την αλλαγή του κανονισμού της Βουλής, με την ευκολία που  αλλάζουν πουκάμισο.  Επειδή η βίαιη μετατόπιση κάποιων βουλευτών για την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, οδήγησε στη ‘’διάλυση’’ των κοινοβουλευτικών τους ομάδων , προσπαθούν –εκ των υστέρων – να καλοπιάσουν τα ‘’υπόλοιπα’’ των Κομμάτων τους,  με την ‘’επαναφορά’’  της κοινοβουλευτικής τους  υπόστασης. Παράλληλα , με άλλη πρόταση  τροποποίησης, μειώνουν στο μισό τις αριθμητικές απαιτήσεις για τη συγκρότηση, από  τους ανεξάρτητους,  κοινοβουλευτικής ομάδας.

Δεν γνωρίζω αν όλα αυτά είναι νόμιμα, είμαι όμως βέβαιος ότι δεν είναι ηθικά και ότι ανάλογες ενέργειες δεν έχουν συμβεί στο παρελθόν, σε ομαλές κοινοβουλευτικές συνθήκες. Αυτά  συνέβαιναν στα  ολοκληρωτικά καθεστώτα του παρελθόντος και εξακολουθούν να συμβαίνουν στα ελάχιστα εναπομείναντα, μεταξύ των οποίων και η ‘’δημοκρατία‘’ του Μαδούρο που αποτελεί  υπόδειγμα διακυβέρνησης, εκείνων που προτείνουν τέτοιες ενέργειες και εις τα καθ΄ημάς. Σκοπός τους είναι να χρυσώσουν το χάπι των εξαπατηθέντων – όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι οι παθόντες – και να ‘’κλείσουν’’ τα στόματα των αποσχισθέντων τέως συνεργατών τους, που άρχισαν να ‘’κελαηδούν’’, αν και ακούγονται πλέον πολύ παράφωνα!!!

Παρά τις όποιες υπερασπιστικές δικαιολογίες  κυβερνητικών παραγόντων, έχουν προκαλέσει τη λαϊκή οργή και η περιστασιακή τους πλειοψηφία δεν μπορεί να κρύψει τη δημοκρατική τους ‘’γύμνια’’. Το γεγονός ότι στηρίζουν και υποστηρίζουν το καθεστώς Μαδούρο , δεν νομιμοποιεί ανάλογες πράξεις σε μια δημοκρατική χώρα, μέλος της Ευρωπαϊκής  Ένωσης, το Κοινοβούλιο της οποίας πρόσφατα εξέδωσε και σχετικό καταδικαστικό ψήφισμα . Δεν είναι δυνατόν να είμαστε ‘’ και με τον χωροφύλαξ και με τον άστυφύλαξ’’, προσπαθώντας μια ζωή να  ‘’θολώσουμε τα νερά’’, που αποτελεί πάγια πρακτική των πολιτικά ανερμάτιστων.  Αντώνης Ταρνανάς

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΠΛΑΓΓΟΝΑ ΣΤΟ ΝΕΥΡΟΣΠΑΣΤΟ

Μια ανακοίνωση για καλλιστεία χειροποίητης κούκλας στο ξενοδοχείο Αμαλία  [6 Φεβρουαρίου] και η σχετική έρευνα των διοργανωτών της εκδήλωσης, με οδήγησαν σε μια πληρέστερη ενημέρωσή μου επί του θέματος και στην αναζήτηση της σύγχρονης έκφρασης  και της μετεξέλιξης του φαινομένου.

Η κούκλα , όπως την γνωρίσαμε στη χώρα μας, έχει τις ρίζες της στον 7^ο αιώνα π.Χ. με διάφορες ονομασίες όπως πλαγγόνα, κόρη, νύμφη, είδωλο κλπ. και τα υλικά κατασκευής της αρχίζουν από τον πηλό και μέχρι να φθάσουν στη  χρήση του πλαστικού, προηγήθηκαν άλλα φυσικά υλικά όπως,  ύφασμα, ξύλο,  ασήμι και ελεφαντόδοντο. Αποτέλεσε το πιο γνωστό και αγαπημένο παιχνίδι των κοριτσιών της αρχαιότητας [τότε υπήρχε ακόμα διάκριση ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια].  Απασχόλησε δε  τους φιλοσόφους, όπως ο Αριστοτέλης, που αναφέρεται  στα αγάλματα του Δαίδαλου, που είχαν τη δυνατότητα να κινούνται μόνα τους . Το τελευταίο χαρακτηριστικό  της αρχαίας πλαγγόνας, μας έδωσε το γνωστό ‘’νευρόσπαστο’’ , το οποίο έγινε γνωστότερο ως μαριονέτα, από τη λατινική του ονομασία [marionette].

Τα νευρόσπαστα ή μαριονέτες και οι θεατρικές παραστάσεις τους αποτέλεσαν σημαντικό θέαμα μεταξύ των Ελλήνων, όπως αναφέρεται από τους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς. Για την κίνησή τους απέκτησαν αρθρωτά χέρια και πόδια, που ενώνονταν με το κύριο σώμα με μια κλωστή ή λεπτό σύρμα , ώστε να ‘’υπακούουν’’ στις εντολές του χειριστού τους για την μίμηση της ανθρώπινης δραστηριότητας . Η ετεροκίνητη  ενεργοποίησή τους και η υπακοή τους σε άλλα άτομα - χωρίς τη δική τους βούληση, - τους προσέδωσε τη  μειωτική μεταφορική έννοια, που χαρακτηρίζει  και σήμερα γενικότερα τα ενεργούμενα.

Η  μεταφορική  εννοιολόγηση του φαινομένου ,οδηγεί, τόσο επαγωγικά όσο και δια της ‘’ εις άτοπον απαγωγής’’,  στην  ταυτοποίησή του  με την   ζώσα πραγματικότητα . Σε μια χώρα που οι άνθρωποι λειτουργούν αγεληδόν,  οι διαπιστώσεις είναι οδυνηρές, ως προς το εύρος  αλλά και την οξύτητα του προβλήματος. Στο σημείο αυτό  οφείλω να θυμίσω τις ξεχασμένες από τα σχολικά χρόνια , μαθηματικές και φιλοσοφικές αποδεικτικές  μεθόδους:

Επαγωγή είναι η λειτουργία εκείνη του ανθρώπινου λογισμού, κατά την οποία οι εικασίες ή υποθέσεις ενός επιχειρήματος υποστηρίζουν το συμπέρασμα ,έστω και χωρίς να το κατοχυρώνουν,  με βάση τις παρατηρήσεις όμοιων φαινομένων. Η  εις άτοπον απαγωγή, που έχει μεν αποσυρθεί λεκτικά αλλά βρίσκεται πρακτικά σε καθημερινή χρήση, είναι η λογική και μαθηματική απόδειξη του ψεύδους ή της αλήθειας μιας πρότασης, με  τον αποκλεισμό του αντιθέτου που οδηγεί σε άτοπο, οπότε ισχύει η αρχική μας πρόταση.

Αυτά τα σύνθετα και περιπεπλεγμένα εκ πρώτης όψεως λογικά βοηθήματα, μας οδηγούν στο αυταπόδεικτο  συμπέρασμα ότι όλοι μας έχουμε μετατραπεί εκόντες-άκοντες, σε μαριονέτες με σάρκα και οστά και μας επιβάλλεται να αποδεχόμαστε άκριτα και αδιαμαρτύρητα τα παντοειδή κελεύσματα της εξουσίας. Η τελευταία , επέλεξε δι’ εαυτήν το  δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις χωρίς τη δική μας άποψη, ενοχοποιώντας την όποια αντίδρασή μας ως υποκινούμενη ή ακροδεξιά και φασιστική. Η συνολική αυτή αδρανοποίηση της ανθρώπινης σκέψης δεν είναι τυχαία , αλλά αποτέλεσμα συστηματικής προεργασίας, με τη δική μας πάντοτε συνέργεια και συνευθύνη, αφού αποτελεί το τίμημα της εξόφλησης ρουσφετιών ή της υπόσχεσης  της γνωστής ρήσης  του ληστή  προς τον Ιησού ,‘’μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου’’. Είναι η μόνη απομένουσα ελπίδα στους κατατρεγμένους να ‘’βρουν στον Ήλιο μοίρα’’, με τη μετατροπή πους σε ‘’κομματόσκυλα’’, ενίοτε δε και σε πολυκομματόσκυλα, για την  πληρέστερη κάλυψη  και μελλοντική τους ανέλιξη, ακόμα δε και την  επιβίωσή τους. Η πρώτη προσέγγισή τους αρχίζει από τα σχολικά 15μελή και την επάνδρωση των κομματικών επιτελείων και συνεχίζεται με τις – γενικότερες -  καταλήψεις. Αμφότερες αυτές οι ομάδες των  συνανθρώπων μας, κινούνται και δρουν με τα κελεύσματα των εντολέων-χειριστών τους, ακριβώς όπως οι  ετεροκινούμενες πλαγγόνες και τα νευρόσπαστα, των αρχαίων και νεότερων παραστάσεων.

Το φαινόμενο αυτό, επεκτείνεται τελευταία και στους εκπροσώπους μας στη Βουλή, οι οποίοι χωρίς να λογοδοτούν στους ψηφοφόρους τους, ‘’εκτελούν κομματικά συμβόλαια’’ προς εκείνους που  έμμεσα τους επέλεξαν, αφού  οι τελευταίες εκλογές έγιναν χωρίς σταυρό . Το ακόμα χειρότερο είναι ότι το κακό δεν σταματά εδώ αλλά προχωρεί στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, με μεταγραφές, αγορές ή και φημολογούμενες εξαγορές βουλευτών , μεσούσης της βουλευτικής περιόδου. Ακούγονται δε επισήμως και σκέψεις να τροποποιηθεί  ο κανονισμός της Βουλής που αφορά τη συγκρότηση κοινοβουλευτικών ομάδων, με λιγότερα και ίσως χωρίς μέλη, για να ‘’κλείσουν κάποια στόματα’’. Αυτό ίσως να συμπαρασύρει ευνοϊκά και άλλες ομάδες, βάση του παλιού γνωμικού, ‘’κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και γλάστρα’’ και ελπίζω να μην παρεξηγηθούν οι γλάστρες!!!

Αν λοιπόν,  ύστερα από όλα αυτά, υποστηρίξω  ότι η Βουλή μας μετατρέπεται συχνά σε αίθουσα παραστάσεων κουκλοθέατρου, κινδυνεύω να χαρακτηρισθώ ακροδεξιός συκοφάντης και να πέσω και στο ‘’ευγενικό’’ στόμα του πρωτοπαλίκαρου, που αρνείται να απαντά σε ερωτήσεις, ενώ δεν τον ενοχλούσαν οι κρεμάλες της πλατείας συντάγματος και οι κραυγές να καεί – να καεί !!! Ας κάνουν ό,τι νομίζουν, εγώ πάντως δεν είμαι ακροδεξιός ούτε φασίστας και ίσως είναι καιρός να ξανακοιταχτούμε όλοι μας στον καθρέφτη , μήπως και ανακαλύψουμε την αφορμή που μπορεί να βολεύει προσωρινά, αλλά αφήνει πίσω της συμφορές για τη χώρα μας και δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την ενίσχυση των ακραίων και σε λίγο ανεξέλεγκτων τάσεων της κοινωνίας. Θυμηθείτε κύριοι της εξουσίας και τη θεωρία του μπούμερανγκ.!!!

Αντώνης Ταρνανάς

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΧΕΙ ΤΟΥΜΠΑΝΟ

Δύο είναι τα κυριότερα πολιτικά  θέματα της διεθνούς επικαιρότητας, η συμφωνία των Πρεσπών και τα δραματικά γεγονότα της Βενεζουέλας . Ας δούμε  λοιπόν ψύχραιμα την παγκόσμια απήχησή τους και τον τρόπο που παρουσιάζονται έξω από τους  παραμορφωτικούς κυβερνητικούς φακούς της χώρας μας, αρχίζοντας από το πρώτο, που μας αφορά και άμεσα:

Το έγκυρο πολιτικό περιοδικό ΤΙΜΕ χαρακτηρίζει τη συμφωνία για το Σκοπιανό καταστροφική αλλά κυρίως ανησυχητική για τη Δημοκρατία. Μεταξύ πολλών άλλων, καθόλου κολακευτικών και για τη χώρα μας και την πολιτικής της ηγεσία που συνέργησε με την Ευρωπαϊκή Ένωση , αναφέρει «Η συμφωνία για αλλαγή ονόματος της Μακεδονίας είναι ένας θρίαμβος για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ανησυχητική για τη Δημοκρατία»

Ντρέπομαι ακόμα και να επαναλάβω τα όσα καταμαρτυρεί το σχετικό άρθρο στον Πρωθυπουργό μας για ανάμιξη στη δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ και τον Στρατό, για αγνόηση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, για ‘’ δελεασμό’’  των αντιτιθέμενων στη συμφωνία με την υπόσχεση κυβερνητικών θέσεων και πολιτικό παζάρι. Όσον αφορά την πλευρά των Σκοπίων αναφέρεται σε απειλές για πολιτικές διώξεις και έναν αμφιλεγόμενο νόμο για πολιτική αμνηστία, ενώ  επισημαίνει ότι ασκήθηκαν μεγάλες πιέσεις από ξένες κυβερνήσεις. Θα ήμουν ευτυχής αν τις είχαμε απορρίψει σαν ανεπίτρεπτες αλλά δεν μπορώ να το κάνω γιατί τις προέβαλαν και τα κυβερνητικά μέσα σαν εθνικά συμφέρουσες.

Σεβόμενος τη χώρα μου, δεν θα πάρω θέση ως προς την ακρίβεια των καταγγελιών του άρθρου. Γνωρίζω  όμως πολύ  καλά την αλήθεια και διερωτώμαι αν αυτός είναι ο προοδευτικός κόσμος που οραματίζονται για τα παιδιά  και τα εγγόνια μας και ως που φθάνει ο εφησυχασμός των σκεπτόμενων συμπατριωτών μας για τα όσα εις βάρος τους διαπράττονται!!!

Έρχομαι τώρα στο εξ ίσου σοβαρό θέμα της Βενεζουέλας, η οποία δεν έπαυσε να προβάλλεται σαν πρότυπο και για τη χώρα μας και κυρίως πού  είδαν τη δημοκρατία σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, που θυμίζει την πάλαι ποτέ σοβιετία, από την οποία υπέφεραν για δεκαετίες πολλές ευρωπαϊκές χώρες . Ήταν τόσο βάρβαρο το καθεστώς των χωρών αυτών [ έχω 12ετή προσωπική εμπειρία], ώστε οι λαοί τους οδηγήθηκαν αντανακλαστικά στο αντίθετο ακροδεξιό άκρο, από τον φόβο υποτροπής και αυτό πρέπει να μας προβληματίζει όλους μας, όταν αναζητούμε τα αίσια της αύξησης των ακροδεξιών στην Ευρώπη!!!

Η πολιτική ηγεσία της χώρα μας είναι και εδώ πελαγωμένη, αφού το Κόμμα εμμένει στην παλιά συνθηματολογία ‘’για τη δημοκρατία του κ. Μαδούρο’’ και  η κυβέρνηση απέτρεψε μεν την ομόφωνη καταδίκη, όχι όμως και το σχετικό τελεσίγραφο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τον ηγέτη  της. Έναν αριστερό ηγέτη, που  στρέφει τις ένοπλες δυνάμεις του ενάντια στον πεινασμένο λαό του. Είναι και αυτό ένα δείγμα της σύγχρονης προοδευτικής νοοτροπίας,  που απεύχομαι να υιοθετηθεί  και στη χώρα μας, για την καταστολή διαδηλώσεων, διεκδικήσεων και  λοιπών  κινητοποιήσεων .

Εντύπωση προκαλεί και η  ακόλουθη πρόσκληση , του ‘’αυτοανακηρυχθέντος’’ Προέδρου της Βενεζουέλας προς τον κ. Τσίπρα και νομίζω ότι αποτελεί μοναδική ευκαιρία για να αποκαλυφθεί άμεσα πού  βρίσκεται , επί τέλους, η αλήθεια , αν μας ενδιαφέρει πραγματικά: «Δεν θα ήθελα να αναμειχθώ με περισσότερες λεπτομέρειες στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας ή στα εθνικά της συμφέροντα. Αλλά καλώ τον Έλληνα πρωθυπουργό και οποιοδήποτε μέλος του κόμματος του, να έρθει στη Βενεζουέλα όσο πιο σύντομα γίνεται… Αύριο, μεθαύριο αν θέλει. Και να πάμε μαζί σε νοσοκομεία, σε φαρμακεία, ή σε σχολεία της Βενεζουέλας. Ή να μείνει μια εβδομάδα για να ζήσει με τον κατώτατο μισθό της Βενεζουέλας, και να δούμε τι γνώμη θα έχει για το καθεστώς του Μαδούρο»

Η πρόσκληση αυτή παρέχει μοναδική ευκαιρία και στον κ. Παππά, να ξαναφορέσει το σορτσάκι του και να ξαναδεί τον αγαπημένο του σύντροφο και τα όσα προβάλλονται σαν επιτεύγματα του ‘’σοσιαλισμού του’’ . Δεν θα έβλαπτε ίσως και  μια επίσκεψη  στα δικά μας σχολεία, νοσοκομεία  και η υποβολή στο ‘’πείραμα’’ επιβίωσης με το φιλοδώρημα που δόθηκε στον κατώτερο μισθό, ρωτώντας και τους Έλληνες πως καταφέρνουν να επιβιώσουν και να φανούν συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Θα παρακαλούσα μάλιστα τους κυβερνώντες και όλους τους υποστηρικτές τους, να μού θυμίσουν αν αυτό που ζούμε έχει οποιαδήποτε σχέση με τις επαγγελίες τους που τους έφεραν στην εξουσία. Τα λόγια είναι περιττά, λέει ένα παλιό τραγούδι και δυστυχώς τελευταία ακούμε μόνο λόγια – λόγια – λόγια!!!

Αντώνης  Ταρνανάς

ΑΚΡΙΤΟΜΥΘΙΕΣ, ΑΔΟΛΕΣΧΙΕΣ Ή ΑΛΗΘΕΙΕΣ!!!

                [Μαθήματα  πρακτικής  φιλοσοφίας]

  

Εν  αρχή ην ο λόγος , αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και πολλοί θεολόγοι έσπευσαν να δώσουν τη δική τους ερμηνεία στη λέξη ‘’Λόγος’’, χωρίς να πείσουν  απόλυτα με τις ερμηνείες  τους. Το θέμα  απασχόλησε και τους φιλοσόφους, αρχής γενομένης από τον Ηράκλειτο ο οποίος συσχέτισε τον λόγο με την  πύρινη πρώτη αρχή του κόσμου. Οι Στωικοί εμπλούτισαν την άποψη του Ηράκλειτου και αποκάλεσαν λόγο τον Θεό τους. Σημαντική  είναι η διαφοροποίηση των πλατωνιστών οι οποίοι απέδωσαν τον όρο  στις ενδιάμεσες ‘’θείες’’ δυνάμεις – ανάμεσα στον υπερβατικό Θεό και στον κόσμο . Περιγράφεται σαν μια νέα αδημιούργητη θεότητα, που αυτοπροσδιορίζεται ως δημιουργός πατήρ, που ξεκινάει την πλάση του  κόσμου  με βάση τις αρχέτυπες Ιδέες και παραδίδει τη σκυτάλη της πλάσης σε άλλες κατώτερες θεότητες.

Μεταφέροντας την  άποψη αυτή των πλατωνιστών στη σημερινή ‘’κάστα’’ των αριστεριστών, θα έλεγα ότι οι τελευταίοι αποδίδουν – θέλοντας και μη  - την έννοια του ‘’πατρός’’ στον ηγέτη τους που τους έβγαλε από τον  ζόφο και την πολιτική αφάνεια. Τον αποδέχτηκαν λοιπόν εν λευκώ ως δημιουργό πατέρα και εκείνος αντί των αρχέτυπων  ‘’Ιδεών’’ της συνομοταξίας του, στήριξε το δημιούργημά του στις δικές του – ανίδεες-  Οβιδιακές  μεταμορφώσεις. Έστερξε  προς τούτο και στην πρόσληψη ενός ειδικού  και πολιτικά ευέλικτου  - εκ δεξιών - ’’τσονταδόρου’’, τον οποίον ανακήρυξε σε βασικό του  εταίρο. Ερώτημα παραμένει η αναζήτηση των άλλων ‘’κατώτερων θεοτήτων’’ για την παράδοση της σκυτάλης της πλάσης, εκτός αν απαντήσουν με τη γνωστή ρήση του Λουδοβίκου 14^ου ‘’l’ Etat c’est  moi‘, το οποίο σε ελεύθερη προοδευτική  μετάφραση αποδίδεται με τη φράση ‘’μετά από μένα το χάος’’.

Συνεργάστηκαν όσο τους επέτρεπε η προσωπική τους  κοινή εμπάθεια για  τους υπόλοιπους, μέχρι που  έφθασαν στις κόκκινες γραμμές τους [ υπονοώντας με αυτές την εκλογική τους σωτηρία] και εκεί άρχισαν τα παρατράγουδα. Με πρόσχημα τη συμφωνία των Πρεσπών , την οποία αμφότεροι βοήθησαν να προωθηθεί, ανακάλυψαν ότι  αλληλοκλέβονται. Τότε ο αυτοπροσδιοριζόμενος  ως ‘’βασιλιάς Ήλιος’’, για να αποφύγει την οργή του αθυρόστομου και ρέποντα στην ακριτομυθία συνεταίρου του, ‘’παραίτησε’’ τον ηπιότερο  των αντιμαχομένων, Υπουργό των εξωτερικών, αναλαμβάνοντας  ο ίδιος  και το Υπουργείο του.

Έφθασε όμως κάποτε και η ώρα της κρίσεως, οπότε ο δεδηλωμένος μακεδονομάχος Υπουργός Εθνικής Αμύνης αναγκάστηκε να ‘’παραιτηθεί’’, για να σώσει τα προσχήματα και να περισώσει όσους από τους συνεργάτες του δεν είχαν αλλάξει  ιδεολογία και στρατόπεδο. Τότε λοιπόν άρχισε ο ακήρυχτος από καιρό πόλεμος ανάμεσα στους δυο παραιτηθέντες πρωτοκλασάτους υπουργούς, φθάνοντας σε εκατέρωθεν σοβαρές κατηγορίες, τα όρια της εθνικής προδοσίας. Όταν μάλιστα ο ‘’δάσκαλος της γραφής με το δεξί’’ διαπίστωσε ότι ο ‘’αδελφοποιτός’’ του ιδιοκτήτης της εξουσίας, ‘’σφετερίστηκε’’ και το Κόμμα του, άρχισε να απειλεί θεούς και δαίμονες. Επειδή   δεν μπορούσε να καταφερθεί ονομαστικά εναντίον του πρώην εταίρου του που είχε ανακηρυχθεί , εν τω μεταξύ,  ως ο ‘’Λόγος’’ της κάστας, στράφηκε εναντίον του τέως υπουργού εξωτερικών, με ακατονόμαστες εκφράσεις. Ο δεύτερος βέβαια δεν έμεινε σιωπηλός και έτσι φθάσαμε σε ένα ξεκατίνιασμα άνευ προηγουμένου με απειλές μηνύσεων και αγωγών , όπως έλεγαν στις παλιές ελληνικές ταινίες και ξεκαρδίζονταν οι θεατές στα γέλια!!! Στο τέλος βέβαια, ο ευέλικτος  τέως συναρχηγός,  τα έβαλε ανοιχτά και με τον ‘’πατέρα’’ της παράταξης , αναζητώντας τα παιχνίδια που του πήραν οι παλιοί του συμπαίχτες.

Έρχομαι τώρα στο προσωπικό μου πρόβλημα, που ίσως να απασχολεί και άλλους ταπεινούς, που δεν έχουν ακόμα ενστερνισθεί την προοδευτική ιδεολογία και αναφέρεται στην αδυναμία μου να καταλάβω αν αυτά που λέγονται αποτελούν ακριτομυθίες, αδολεσχίες ή μήπως κρύβουν και κάποιες αλήθειες και ποιες. Είναι καιρός να μάθουμε και εμείς οι ταπεινοί , κάτι από τα κουτσομπολιά τους, αφού  μας κρατούν επίμονα μακριά από τις μύχιες σκέψεις τους μέχρι να καταστούν τετελεσμένα γεγονότα. Έτσι έκαναν  και με το μακεδονικό [τελικά σκέτο χωρίς το βόρειο], τους νόμους αποφυλάκισης τρομοκρατών, μέχρι να δούμε τον Κουφοντίνα να κάνει βόλτα στους χώρους που είχε αναπτύξει τη δολοφονική του δεινότητα και όσα άλλα απεργάζονται και θα τα μάθουμε, σαν τους απατημένους συζύγους , κατόπιν εορτής.

Δικαιολογήστε μου  παρακαλώ τη χρήση των    παλιών και  ίσως αδόκιμων  για  την προοδευτική εποχή μας όρων, ακριτομυθίες και αδολεσχίες,  στους  οποίους  κατέφυγα  για να ανταγωνιστώ, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, τα  παράγωγα του ‘’πράττω’’ που χρησιμοποίησε ο κ, Καμένος κατά του κ. Κοτζιά.  Αντώνης  Ταρνανάς