Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ

 

Είναι καιρός τώρα που τριβελίζει το μυαλό μου η σκέψη να ασχοληθώ με τους μικρούς ήρωες του πολέμου, της κατοχής και του εμφύλιου  όπως είχε πράξει και  το ομότιτλο εβδομαδιαίο περιοδικό του Στέλιου Ανεμοδουρά. Το θέμα αυτό απασχόλησε και μυθιστόρημα της κυρίας Σόφης Θεοδωρίδου.

Έχω βιώσει προσωπικά τα τραγικά γεγονότα της εποχής και προσπαθώ  -όπως έκαναν πολλοί της γενιάς μου- να  απαλλαγώ από τα ψυχικά μου τραύματα και κυρίως να μην τα μεταφέρω στα παιδιά μου. Τα γεγονότα με βρήκαν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου , με τους μεγάλους ήρωες – τους δασκάλους μας – να προσπαθούν να απαλύνουν τον πόνο μας.  Με πολύ ήπιο τρόπο  επανέφερε τα ηρωικά συμβάντα ο Στέλιος Ανεμοδουράς με το εβδομαδιαίο περιοδικό του ‘’Ο μικρός Ήρως’’ το 1953, που διαβάστηκε από μικρούς και μεγάλους.

Πολλές δεκαετίες από τότε, ξανάνοιξαν το χρονοντούλαπο της ιστορίας, με απαράδεκτο  παραβατικό τρόπο, οι σύγχρονοι ‘’ήρωες’’ των σχολείων,  κάνοντας τον ‘’κάργα’’, ληστεύοντας και ξυλοκοπώντας  άλλους νέους, ακόμα και συμμαθητές τους. Μαγνητοσκοπούν μάλιστα τις πράξεις τους για να ευτελίσουν τα θύματά τους, που δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τη βία που άσκησαν σε βάρος τους. Δυστυχώς διευκολύνουν την προβολή που επιδιώκουν και κάποιες εκπομπές, αφού το θέμα τους ‘’φέρνει τηλεθέαση’’.

Σε όλους αυτούς, τους ελάχιστους ελπίζω, νέους θα αναφερθώ, με την συνήθη αυτογραφική μου αφήγηση, σε πραγματικά περιστατικά μιας παλιότερης νεολαίας. Πρόκειται για τη δική μου γενιά που έζησε, εν μέσω του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου  της πείνας και του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου, γεγονότα που απεύχομαι να ξανασυμβούν. Αναφέρομαι σε μια εποχή που οι ήρωες υπήρξαν αληθινοί και αλληλέγγυοι μεταξύ τους.

Χωρίς να  κατονομάσω πρόσωπα, θα  αναφερθώ σε  ένα πραγματικό γεγονός της μικρής  πόλης που γεννήθηκα[Αταλάντη],  έζησα τα παιδικά μου χρόνια και επανήλθα μετά τη συνταξιοδότησή μου.

Τρία 8χρονα  παιδιά, είχαν πληροφορηθεί ότι το αυτοκίνητο που μετέφερε το ψωμί από τους φούρνους  γειτονικού χωριού,  στην Αταλάντη,  έμπαινε στην πόλη γύρω στις 12 το μεσημέρι. Η διαδρομή τους, στο κέντρο ακριβώς της πόλης, συναντούσε  υποχρεωτικά μια στροφή 90 μοιρών, πράγμα που υποχρέωνε τον οδηγό να ‘’κόψει’’ ταχύτητα. Τη στιγμή αυτή, ένα από τρία παιδιά, εκ περιτροπής, ‘’σαλτάριζε’’ στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και πετούσε δυο-τρεις κουραμάνες στην παρέα του  και πηδούσε στο δρόμο, πριν  αναπτύξει ταχύτητα το αυτοκίνητο. Στη συνέχεια έκαναν μεταξύ τους τη διανομή της λείας τους.

Είναι γνωστό, ότι κάθε μεταφορά των Γερμανών, συνόδευε ένας  μοτοσικλετιστής Αξιωματικός. Η παρέα έκανε το σάλτο της, τις ημέρες που συνοδός ήταν ένας συμπαθής Αυστριακός , που τον αποκαλούσαμε Ιωσήφ και έκανε ‘’τα στραβά μάτια’’ ή δήθεν απειλούσε  με το περίστροφό του, χωρίς  ποτέ να πυροβολήσει.

Αξίζουν δυο λόγια παραπάνω για τον Γιόζεφ , για τον οποίο έχω ξαναγράψει ότι είχε δώσει πολλά δείγματα της καλοσύνης του. Προσωπικά, που το σπίτι μου ήταν πολύ κοντά στο στρατηγείο τους, μου είχε δώσει μολύβια, έντυπα με λευκή την πίσω σελίδα για πρόχειρα, πολλές φορές μάλιστα, όταν έμενε μόνος του στο γραφείο,  μοιραζόταν μαζί μου και το πρωινό του. Μια παροιμία μας αναφέρει ότι ‘’ο καλός καλό δεν έχει’’ και επιβεβαιώθηκε  και στην περίπτωσή του. Κάποια άλλη φορά συνόδευε μια φάλαγγα με καύσιμα και στο κέντρο της πόλης σε ένα από τα βυτιοφόρα προκλήθηκε φωτιά. Εκείνος με κίνδυνο και της ζωής του, το πυροβόλησε  επανειλημμένα για να αποφύγει την έκρηξη, που θα  έθετε σε κίνδυνο τα γύρω κτήρια και τους ανθρώπους της περιοχής. Οι γυναίκες της γειτονιάς περιποιήθηκαν τα εγκαύματά του  με πρακτικά γιατροσόφια , μέχρι να τον οδηγήσουν στο νοσοκομείο. Η περιπέτεια του είχε αφήσει εμφανή σημάδια στο πρόσωπο, χωρίς ο ίδιος όμως να αλλάξει ‘’πρόσωπο’’.

Ένα δυο μήνες αργότερα οδηγήθηκε σε γερμανικό πλοιάριο που έφθασε στο κοντινό μας λιμάνι, με κάποιους ακόμα που είχε συλλέξει στη διαδρομή του. Τους είπαν ότι θα αποσταλούν στην Κρήτη ,για να ενισχύσουν τις εκεί δυνάμεις τους. Όπως μάθαμε  αργότερα, οι Γερμανοί το βύθισαν μεσοπέλαγα, ίσως γιατί είχαν διαπιστώσει τον αντιναζισμό τους.

Όλα όσα θα διαβάσετε είναι απόλυτα αληθινά και επιβεβαιωμένα. Για την ακρίβεια του κειμένου   Αντώνης

ΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ

 

                             ΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑLZHEIMER

 

 

Μην ανησυχείτε δεν πρόκειται να ασχοληθώ με ένα τόσο σοβαρό θέμα για το οποίο  δεν διαθέτω ούτε τις βασικές γνώσεις. Το αναφέρω γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω μια  αναφορά σε ένα σημαντικό ερευνητικό  βήμα που έγινε από ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο και  στα  ευγενή αίτια που τον οδήγησαν στην έρευνά του.

Θα αντιγράψω από το διαδίκτυο τη διαφορά ανάμεσα στις δυο αυτές έννοιες για να διηγηθώ μια σημαντική εξέλιξη στην αντιμετώπισή της νόσου του Αλτσχάιμερ.

 Η άνοια είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια μείωση των γνωστικών ικανοτήτων αρκετά σοβαρή ώστε να παρεμποδίζει την καθημερινή λειτουργία. Δεν είναι μια συγκεκριμένη ασθένεια αλλά ένα σύνδρομο που προκαλείται από διάφορες καταστάσεις που επηρεάζουν τον εγκέφαλο. Η νόσος Alzheimer είναι μια ειδική και προοδευτική διαταραχή του εγκεφάλου που ευθύνεται για ένα σημαντικό μέρος των περιπτώσεων άνοιας. Χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση μη φυσιολογικών εναποθέσεων πρωτεΐνης στον εγκέφαλο, που οδηγεί σε σταδιακή απώλεια μνήμης, γνωστικής λειτουργίας και αλλαγές συμπεριφοράς.

 

Μπαίνω αμέσως στο κύριο θέμα μου που αφορά  ένα φοιτητή του   Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, τον Ιωάννη Ταρνανά, γιό του συνωνύμου μου πρώτου εξαδέλφου, από το χωριό του   Πενταλόφου Βοίου Κοζάνης – χωριό καταγωγής και του πατέρα μου. Ξεκίνησε τις σπουδές στη φιλοσοφία   και την πληροφορική. Μεγάλο κίνητρό του υπήρξε η περίπτωση της γιαγιάς του [μια από τις γυναίκες της Πίνδου], που παρουσίασε συμπτώματα της νόσου.  Διαβάστε πώς αναφέρεται ο ίδιος  στην συγκεκριμένη περίπτωση :

‘’Η αγάπη μου για τις νευροεπιστήμες και τη βιολογία ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία, ίσως και προσχολικά. Στην πορεία έζησα από πάρα πολύ κοντά τη φροντίδα ατόμων με άνοια μέσω της γιαγιάς μου, η οποία ταλαιπωρήθηκε από τη νόσο για 11 ολόκληρα χρόνια. Το διάστημα αυτό δεν είναι τυπικό για άτομα με άνοια τύπου Αλτσχάιμερ. Συνήθως η μέση διάρκεια είναι 6-8 χρόνια, οπότε κάτι ήταν διαφορετικό στην προκειμένη περίπτωση, που μου κίνησε την περιέργεια. Λόγω της ασχολίας μου με τεχνολογίες εικονικής πραγματικότητας από πολύ νωρίς, το 1999, ξεκίνησα πειράματα παρακολουθώντας την κινητική και νοητική συμπεριφορά της γιαγιάς από πολύ νωρίς. Αργότερα, αυτό εξελίχθηκε με περαιτέρω κλινικές δοκιμές επαυξημένης εικονικής πραγματικότητας για την ανάλυση της συμπεριφοράς, τους λεγόμενους «λειτουργικούς βιοδείκτες’’.

Η αγάπη  για την γιαγιά του , τον οδήγησε σε μια εμπεριστατωμένη έρευνα της νόσου , από την οποία  οδηγήθηκε στην ανακάλυψη  μεθόδου  ανίχνευσής της 6 χρόνια πριν την εκδήλωσή της. Για την γιαγιά του βέβαια ήταν αργά αλλά για την επιστήμη σημαντικό επίτευγμα.  Βρέθηκε λοιπόν στην κορυφή της ευρωπαϊκής καινοτομίας κατακτώντας το βραβείο από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Καινοτομίας και Τεχνολογίας, για την υπηρεσία «Altoida» που προλαμβάνει το Αλτσχάιμερ. Το «Altoida», εν ολίγοις, είναι μια υπηρεσία που μετρά την εγκεφαλική δραστηριότητα των χρηστών σε ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας.  Το «Altoida» προέρχεται από τη σύνθεση της γερμανικής λέξης «Das Alter» («ηλικία») και του αρχαιοελληνικού ρήματος «οἶδα» που σημαίνει «γνωρίζω»

Εδώ και μερικά χρόνια συνεργάζεται με αμερικανικά πανεπιστήμια, συνεχίζοντας την περαιτέρω εξέλιξη της έρευνάς του.Θυμάμαι ότι σε κάποια τηλεφωνική συνομιλία μας μου έκανε κάποιες ερωτήσεις που  αρχικά με προβλημάτισαν, στο τέλος της συνομιλίας μας όμως μου είπε, ότι δεν διατρέχω ανάλογο κίνδυνο. Είναι αλήθεια ότι στα 92 μου η καλή μου μνήμη αποτελεί το μοναδικό οργανικό στοιχείο  , που συνεχίζει να λειτούργει  ‘’κανονικά’’, σε σημείο να επαναφέρει στο μυαλό μου δυσάρεστες καταστάσεις που δεν θέλω να θυμάμαι!!! Με βοηθάει όμως στην καθημερινή καταγραφή  με κάθε λεπτομέρεια των γεγονότων που βίωσα από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια. Η φωτογραφία στην κορυφή ειναι από τη βράβευσή του,  Αντώνης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

·                      

 

 

 

 

 

 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ-ΠΑΛΙΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ- ΠΑΛΙΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

                           ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΘ

 

Η ΔΕΘ στην πορεία της πήρε διάφορες μορφές και στην 61^η λειτουργία της το 1996 εμφανίστηκε ως  Πρωθυπουργός ο    Κ. Σημίτης και στην επόμενη τον ακολούθησε, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο Κ. Καραμανλής. Ως γνωστό, δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό!!!

 Έκτοτε  η Διεθνής Έκθεση έγινε  κομματικό πανηγύρι , στο οποίο  οι εκπρόσωποι όλων των κομμάτων χρησιμοποιούν  το βήμα της για να προβάλουν  την πραμάτεια  τους. Η μεν Κυβέρνηση , όπως οφείλει, κάνει τον απολογισμό του έργου της και  εξαγγέλλει το πρόγραμμά της για τη συνέχεια. Η  αντιπολίτευση κατακρίνει τα πάντα. θεωρώντας τα  ψίχουλα, άδικα και επικίνδυνα για τη χώρα, ζητώντας από την Κυβέρνηση να φύγει . Η ίδια υπερθεματίζει εκ του  ασφαλούς στις δικές της υποσχέσεις , ιδιαίτερα όταν γνωρίζει ότι, ευτυχώς, δεν θα χρειασθεί να υλοποιήσει τις εξαγγελίες της.

Μέχρι και σήμερα, η Κυβέρνηση ανοίγει πρώτη τον χορό, ακολουθούμενη το επόμενο Σάββατο από την αξιωματική Αντιπολίτευση. Στα ενδιάμεσα διαστήματα ‘’ βολεύονται’’ και τα λοιπά κόμματα. Στην παρούσα έκθεση πρώτος εμφανίστηκε [τεχνηέντως] με  συνέντευξη του ο απλός βουλευτής  κ. Τσίπρας, ο οποίος δέχτηκε τα ‘’σχολιανά’’ του  και από τους ομοϊδεάτες του. Δεν θα ασχοληθούμε με τις διακηρύξεις του, που συνεχίζονται  και εκτός  Θεσσαλονίκης, ούτε με τα υβριστικά του σχόλια για  το συνολικό έργο της Κυβέρνησης, αφού έτσι αντιλαμβάνεται ο ίδιος την πολιτική. Φαίνεται όμως ότι η δραστηριοποίησή του αποσκοπεί σε περαιτέρω κατακερματισμό του αποκαλούμενου προοδευτικού χώρου, για να φανεί  ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης του .

Κάνοντας μια υπόθεση εργασίας, ότι θα επανέλθει στην πολιτική σκηνή και ο κ. Σαμαράς, προβλέπεται ότι θα εξαφανίσει τα δεξιότερα της Κυβέρνησης κόμματα και ο αριθμός τους θα περιοριστεί σε φυσιολογικά για το μέγεθος της χώρας μας όρια. Αν  αναδειχθούν λιγότερα κόμματα, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό για   τη χώρα μας, θα μπορέσει η Βουλή μας να λειτουργήσει σαν Κοινοβούλιο, όπως επιτάσσει και ο κανονισμός της. Σε αντίθετη όμως περίπτωση,  θα επιβεβαιωθεί μια παλιά λαϊκή παροιμία, που αναφέρει :  ‘’ όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει’’ και η Ελληνική πολιτική ζωή θα καταστεί ‘’ερεβώδης’’ και δύσκολα θα ανακάμψει.

Αν όμως ελαττωθούν τα Κόμματα και εφαρμοστεί ο κανονισμός της Βουλής, όλα αυτά, που δεν περιποιούν ιδιαίτερη τιμή στην ΔΕΘ και τους Θεσσαλονικείς, θα μπορούν να γίνονται στον φυσικό τους χώρα της Βουλής. Έτσι λοιπόν,  με λίγη καλή θέληση εκατέρωθεν και με πολιτική ‘’εξημέρωση’’ των  ομιλητών θα μπορούσε η Βουλή να παίξει τον ρόλο της και η ΔΕΘ         θα επιτελούσε τον μοναδικό της ρόλο, χωρίς κομματικό καπέλωμα.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν υπήρξε ποτέ η ‘’αδυναμία’’ μου, αλλά παρά τις συκοφαντίες και ύβρεις εναντίον του,  επικροτώ το έργο του  και  ανησυχώ για τα πισωγυρίσματα της αντιπολίτευσης στο σύνολό της. Η μακρόχρονη εμπειρία μου, με προβληματίζει   σφόδρα και σκέπτομαι σοβαρά ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε ο κ. Μητσοτάκης, έπρεπε να τον ‘’εφεύρουμε’’. Μόνο έτσι θα μπορούσε να σωθεί  η χώρα μας και να μη διακοπεί  η αναγνωρισμένη διεθνώς οικονομική της   και όχι μόνο, ανάπτυξη.

Υπηρέτησα για 12 χρόνια [1980-1992] στην   Μόνιμη Ελληνική  Αντιπροσωπεία  στην ΕΟΚ και διαπίστωσα ότι εκείνοι που κυβέρνησαν τη χώρα, μετά την ένταξή μας, ασχολήθηκαν περισσότερο με τη γνωστή ‘’κομματίλα’’ και τα συνθήματα ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και άλλα πολλά και εξ ίσου επικίνδυνα.   Αντιμετώπιζαν την Κοινότητα όπως την αντιμετωπίζει τώρα ο κ. Τράμπ. Αυτό αποτελεί έναν πρόσθετο λόγο που φοβάμαι τις συνέπειες μιας επανόδου τους στην εξουσία και εφαρμογής των ίδιων μεθοδεύσεων. Πέσαμε σε πλήρη ανυποληψία με τις γνωστές συνέπειες,  το κλείσιμο Τραπεζών,   ακόμη και την πρόταση της ‘’επί πληρωμή’’ αποχώρησής μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Θυμάμαι τον συμπαθέστατο Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών, τον σεβαστό στρατηγό, να παρίσταται στις συνεδριάσεις ως άβουλο ον,  αναμένοντας  οδηγίες από το Κόμμα για κάθε του λέξη. Αντιμετωπίσαμε ακόμα  και  τον αποκλεισμό του Πρωθυπουργού μας από διάσκεψη κορυφής. Ακολούθησαν  η συμφωνία του  κ. Γ.Α.Π. με τον κ. Τροσκάν για τα μνημόνια   και  η περήφανη αναγγελία τους   από απομακρυσμένο Νησί μας και η δήλωση του πρώτου ότι ‘’λεφτά υπάρχουν’’  και τόσα άλλα φαιδρά και λίαν επικίνδυνα.

Αυτά τα  ολίγα ενδεικτικά για να κατανοήσουμε πού θέλουν να μας οδηγήσουν και πάλι το ΠΑΣΟΚ και το κατακερματισμένο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το τελευταίο με το τρίτο  μνημόνιο  υποθήκευσε τον εθνικό πλούτο της χώρας, για 99 χρόνια, στο καλούμενο υπερταμείο. Τα λοιπά μέλη της αντιπολίτευσης δεν αξίζουν καν την ενασχόληση μαζί τους, αφού αποτελούν  κομπάρσους  του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια παράταιρη σχέση, με μοναδικό σκοπό   να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Σε μια δημοκρατική χώρα , που έχει τους κανόνες της,  όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό μια παρατεταμένη ανάλογη προσπάθεια , σε  πλήρη αντίθεση με τη λαϊκή βούληση.

 Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αποτελούν στο σύνολό τους σύγχρονους προφήτες με παλιές προφητείες και είναι γνωστός ο χαρακτηρισμός των μετά Χριστόν  προφητών. Ο χαρακτηρισμός ισχύει και για τους δεδηλωμένους άθεους, οι οποίοι απορρίπτουν  την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα δισεκατομμύρια της οποίας κράτησαν τη χώρα μας όρθια, όπως  δήλωνε ο αείμνηστος Θ. Πάγκαλος.

Πολλοί εξ αυτών αποτελούν  απομεινάρια του αιμοσταγούς ολοκληρωτικού παρελθόντος που παρέμεινε ενεργό μόνο στη Β. Κορέα  και εντελώς προσχηματικά στην καπιταλιστική πλέον Κίνα.

  Φαίνεται όμως ότι  αποτελεί εξαρτησιογόνο είδος που η διακοπή του, προκαλεί στερητικό φαινόμενο.  Τι κρίμα που δεν υπάρχει αντίδοτο για να καταλάβουν ότι ‘’ ο πατερούλης ‘’ χάθηκε και το τείχος του Βερολίνου γκρεμίστηκε, ενώ αυτοί , μέσα στον σκοταδισμό τους, ‘’ό,τι θυμούνται χαίρονται’’. Αντώνης

 

 

 

Η ΕΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΏΝΩΝ

 

                  Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ‘’ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ’’

 

  Ας αρχίσουμε, κατά τα γνωστά, αναλύοντας τον τίτλο του παρόντος και τη σημασία του: Η εποχή προσδιορίζει την  υποδιαίρεση του έτους και συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Η εποχή των παγετώνων αφορά την περίοδο συγκέντρωσης  μεγάλων όγκων πάγων. Η εναλλαγή της  όμως  με θερμότερα χρονικά διαστήματα, όπως αυτή που διανύουμε, χαρακτηρίζεται ως   μεσοπαγετωνική περίοδος. 

Η εποχή των παγετώνων διακρίνεται για τις ακραίες συνθήκες ψύχους, που συνέτεινε στην εξαφάνιση πολλών ειδών πανίδας και χλωρίδας και οδήγησε στη διακοπή κάθε δραστηριότητας στον πλανήτη μας.  Κάτι ανάλογο αρχίζει να διαφαίνεται και στη σύγχρονη πολιτική σκηνή της χώρας μας , χωρίς να συντρέχουν  ανάλογες γεωλογικές  συνθήκες. Πρόκειται για μια ομαδική παράκρουση κομματικών παραγόντων που διακατέχονται από μια και μόνη επιδίωξη. να διώξουν τον Πρωθυπουργό. Ας το κάνουν λοιπόν με τις  νόμιμες διαδικασίες, αντί να σπέρνουν ανέμους, γιατί θα θερίσου, θύελλες και μαζί τους όλη η χώρα.

Είναι θεμιτή η επιθυμία τους να πάρουν τη θέση του, πείθοντας όμως τον λαό  ότι είναι καλύτεροι, αγνοί και αμόλυντοι   και  δεν θα την ρίξουν ‘’στα βράχια’’.  Με διάφορες αφορμές, όπως το πολύνεκρο  σιδηροδρομικό  δυστύχημα, πυρκαγιές και άλλα γεγονότα που  συμβαίνουν στις περισσότερες χώρες, έφθασαν στο σημείο να  κατηγορούν  προσωπικά τον Πρωθυπουργό ακόμα και για εσχάτη προδοσία.

 Εάν το πιστεύουν γιατί δεν προσκομίζουν τα στοιχεία απ’ ευθείας στη Δικαιοσύνη, ώστε να σώσουν τη χώρα από έναν ‘’προδότη; Είναι απλό, γιατί οι περισσότεροι ‘’δημόσιοι κομματικοί κατήγοροι’’ είναι νομικοί και γνωρίζουν τις συνέπειες μιας ψευδούς και αναπόδεικτης καταμήνυσης. Μένουν λοιπόν  στη δοκιμασμένη κι εκ του ασφαλούς συκοφαντική πρακτική τους, διχάζοντας και τον λαό, ο  οποίος όμως αρχίζει να τους μαθαίνει!!!

 Ας κάνουμε όμως μια υπόθεση εργασίας ότι  η κυβέρνηση δεν συγκεντρώνει την απαιτούμενη πλειοψηφία. Ποιος και με ποιους άλλους θα κυβερνήσει, αφού τα περισσότερα κομματίδια δεν μιλάνε καν μεταξύ τους;; Θα δεχθώ και μια δεύτερη υπόθεση εργασίας ότι η εξουσία θα τους ενώσει και θα σχηματίσουν κυβέρνηση. Τι χρώμα θα έχει αυτή, αφού συνολικά η αντιπολίτευση περιέχει στο χώρο της κομμουνιστές, εμπόρους μαντζουνιών και ιδεών, πατριδοκάπηλους και  ‘’αποκομμουνιστικοποιημένους’’ λαϊκιστές και   θρησκόληπτους. Άφησα για το τέλος τους κατακερματισμένους προοδευτικούς, αριστερούς  και σοσιαλίζοντες, οι οποίοι προς το παρόν αλληλοδιαδέχονται αλλήλους στην  Αξιωματική Αντιπολίτευση. Ποιος όμως διεθνής παράγοντας , που σαν μικρή χώρα έχουμε ανάγκη της στήριξής του, θα τους πάρει στα σοβαρά;

Ο μήνας Σεπτέμβριος, λόγω της ΔΕΘ,  σηματοδοτεί για τη χώρα μας, μια ιδιαίτερα  θερμή περίοδο, λόγω των κομματικών εξαγγελιών για παροχές, σαν τη γνωστή Τσοβόλα δώστα όλα. Άρχισε όμως η  ‘’pre game’’ παροχολογία των κομμάτων της αντιπολίτευσης, για να ‘’προδιαψεύσουν’’, τις εξαγγελίες της Κυβέρνησης  πριν αυτές ανακοινωθούν. Επειδή όμως  δεν είχαν  προβλέψει σωστά, επανήλθαν με διορθωτικές, δηλώσεις αμέσως μετά τη λήξη των εξαγγελιών, εν είδει διόρθωσης ημαρτημένων.  Με όλα αυτά τα ‘’σουσούμια’’ χάνουν κάθε ίχνος αξιοπιστίας και εκτίθενται ανεπανόρθωτα, γιατί υπάρχουν και οι πολλαπλές θετικές  διεθνείς αξιολογήσεις της χώρας μας.

 Έτσι λοιπόν με τις  κατά καιρούς   δημοσκοπήσεις  και την έντονα  φημολογούμενη  επαναφορά στην πολιτική των δύο τέως πρωθυπουργών, πολλοί θα χάσουν  τον ύπνο τους.  Στην περίπτωση επιστροφής του κ. Τσίπρα, κάποιοι ‘’άστεγοι’’ θα αναζητήσουν τη στέγασή τους, πολλοί όμως θα τον στοχοποιήσουν για τα όσα, κατά καιρούς,  του έχουν καταλογίσει. Τον θωρούν  υπεύθυνο της διάσπασης του κόμματός του και   για τον συνολικό πρότερο πολιτικό του βίο. Άλλοι θα του χρεώσουν την ατυχή εξέλιξη του τελευταίου  δημοψηφίσματος,   τα 104 θύματα της πυρκαγιάς στο Μάτι – παρά την  παραγραφή- αλλά και   τα νεότερα δημοσιεύματα που αφορούν τον στενό συνεργάτη του , κ. Καμένο. Προφανώς πολλοί  τέως φίλοι του και στενοί συνεργάτες,  δεν είναι διατεθειμένοι να  πληρώσουν το μάρμαρο για λογαριασμό του.

Από την άλλη,  ενδεχόμενη επιστροφή του κ.  Σαμαρά, θα βάλει τέλος στην ιδιοτέλεια του δεξιόστροφου λαϊκισμού.

Δεν θέλω να πικράνω κανένα αλλά κάποτε πρέπει να λέμε την αλήθεια, για να γίνουμε πιστευτοί.  Η παλαιοκομματική πρακτική, που  προσπαθούν να επαναφέρουν τα αυτοκαλούμενα  αριστερά, προοδευτικά και λοιπά κόμματα έφθασε πια στο τέλος της.  Η κυβέρνηση έχει την πίττα αλλά και το δικαίωμα να την μοιράζει κατά το δοκούν,  ενώ οι πολέμιοί της  απλά υπόσχονται,  χωρίς τη δυνατότητα , ίσως και  την πρόθεση  να το πράξουν.

 Η αντιπολίτευση κρίνεται μόνο από τα πεπραγμένα της και θα επανακριθεί αν  και όταν έλθει στην εξουσία, για την υλοποίηση των όσων κατά καιρούς έχει υποσχεθεί. Οι υποσχέσεις, πριν και πάνω από όλα   πρέπει να επιτρέπουν την εκτέλεση του νέου προϋπολογισμού που  συντάσσει κάθε χρόνο η Κυβέρνηση, ενώ οι λοιποί δεν την λαμβάνουν υπόψη τους. Η παροχολογία της Αντιπολίτευσης συνεπώς αποτελεί ‘’επεα πτερόεντα’’ και  ο έμπειρος λαός, κρίνει με βάσει τα πεπραγμένα, εφαρμόζοντας  την παραλλαγή της σοφής παροιμίας  ‘’εν τη παλάμη και ούτω ψηφίσωμεν’’.

Με την ευκαιρία της έκθεσης, κάποιος τέως αρχηγός, βρήκε την ευκαιρία να κάνει ηγετικές εμφανίσεις , αμφισβητώντας αυτούς που ‘’τράβηξαν κουπί’’ για να κρατήσουν ό,τι απόμεινε από το κόμμα τους. Δεν θα σχολιάσω συνεπώς τις δηλώσεις στη Θεσσαλονίκη του τέως Πρωθυπουργού  , θα ερωτήσω όμως γιατί δεν τα έπραξε ή έστω δεν τα εξήγγειλε όταν ήταν αρχηγός και κυβέρνησε;  Να προσθέσουμε ότι κανείς δεν αμφισβήτησε την αρχηγία του, το έκανε όμως  ο ίδιος μετά από τις  συνεχόμενες ήττες και τους καταποντισμούς.

Αποφάσισε καιροσκοπικά να παραδώσει το δακτυλίδι διαδοχής σε εισαγόμενο πρόσωπο από τις ΗΠΑ,  για να σώσει την όποια  αξιοπρέπεια του  είχε απομείνει. Την ίδια μοίρα όμως είχε και ο τοποτηρητής που με τις ευλογίες του αρχηγού κατέλαβε το πόστο του. Το ‘’poulain’’ του αρχηγού , φαίνεται ότι αυτονομήθηκε πέραν του αναμενόμενου, με συνέπεια, το μεν κόμμα να κατακερματιστεί και ο βασικός κορμός του να καταλήξει δημοσκοπικά ‘’ στον πάτο του βαρελιού’’ !!!

Παράλληλα διερωτώμαι, τι τους φταίει η  ΔΕΘ  και την επαναφέρουν στην αρχική της μορφή σαν ένα βαλκανικό ‘’παζάρι’’ εμπορευμάτων και ‘’ρουσφετιών’’; Την έχω ζήσει τη δεκαετία του 1950 και διαπίστωσα ότι οι ντόπιοι την αντιμετώπιζαν σαν  εμποροπανήγυρη. Αργότερα ανοίχτηκε μεν διεθνώς αλλά της φόρτωσαν και την κομματική πασαρέλα, συνοδεία υποσχέσεων και απεργιών.  Αντώνης

 

ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ

 

                                      ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΗ  ΣΕΛΗΝΗ !

                                                    ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΝΑΠΟΛΗΣΕΙΣ

 

 

 

Γεννημένος το 1934 σε μια μικρή επαρχιακή πόλη και βιώνοντας  σε  τρυφερή ηλικία την τραγικότητα της εποχής, την πείνα και τον εμφύλιο, δεν είχα τον καιρό και τη δυνατότητα  να εμπλουτίσω τις   προσωπικές  μου παραστάσεις. Τον καιρό εκείνο ο δικός μου Κόσμος σταματούσε στον οπτικό μου ορίζοντα, συμπεριλαμβανομένου του  διαυγέστατου έναστρου ουρανού.

Πρώτη  διεύρυνση του Κόσμου μου, έγινε  από μια   παράσταση ‘’ ο Καραγκιόζης στη σελήνη’’ ενός  περιοδεύοντος θεάτρου σκιών, που μου έδωσε τις δικές της εξηγήσεις για το θαυμάσιο θέαμα του ουράνιου θόλου. Η έλλειψη ηλεκτρισμού και φωτισμού μας επέτρεπαν να ‘’μετράμε τα άστρα’’ και να απολαμβάνουμε ένα μαγικό θέαμα, που πιστεύω ότι δεν μπορούν πια να το απολαύσουν οι μετέπειτα γενιές.

Πολύ αργότερα διάβασα τα  μυθιστορήματα  του Ιουλίου Βερν και   του Μενέλαου Λουντέμη και βρήκα  τον αληθινό μου  ουρανό. Ο Λουντέμης  αναφέρεται σε ένα  παιδί που  μετράει συμβολικά  τα άστρα , για να καταδείξει την προσπάθειά του  να μπορέσει να πάει σχολείο   , να μορφωθεί και να επιβιώσει.

Στην Αθήνα βρέθηκα για πρώτη φορά το 1953, ως εθελοντής πενταετούς υποχρέωσης στο στρατό, για να κάνω αυτά που ονειρεύεται και ο μικρός ήρωας του Λουντέμη. Δεν θα κάνω πια καμιά αναφορά στις συνθήκες υπηρεσίας μου στις Ένοπλες δυνάμεις , θα διαβεβαιώσω  όμως ότι  διεύρυναν τους ορίζοντες μου και μου έδωσαν την ευκαιρία να επεκτείνω την γνώση και τη  μόρφωσή μου.

Κουβαλώντας ακόμα τις πρώτες προσλαμβάνουσες της μικρής μου πόλης και για να διευκολύνω τις σπουδές μου, αναζητούσα ‘’δωμάτιο’’ για διαμονή σε παλιές περιοχές της Πρωτεύουσας, στην Πλάκα, τον Κεραμεικό και την πλατεία Κουμουνδούρου,κοντά στην αφετηρία των λεωφο0ρείων για το στρατόπεδο που υπηρετούσα. Βασικό μου κριτήριο ήταν η ύπαρξη αυλής, που υπήρχε ακόμα τις δεκαετίες 1950-60.

Σε μια από αυτές υπήρχε μια μεγάλη αυλόπορτα   που οδηγούσε στην αυλή, γύρω από την οποία ήταν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια,ενώ η εξυπηρέτηση των λοιπόν αναγκών ήταν κοινή. Στην άμεση αποδοχή του δωματίου   συνέβαλε και το τετράστιχο ενός αγαπημένου μου χ0δωριακού τραγουδιού που παραθέτω στη συνέχεια:

Μια αυλόπορτα που κρύβετ’ η μισή
απ’ τ’ αγιόκλημα και την περικοκλάδα
και ρετσίνα στο ποτήρι σου χρυσή
να τι θα πει Ελλάδα.

   Κάθε βράδυ, ο καθένας μας έβγαινε με την καρέκλα του έξω από την πόρτα του και με τη σειρά – ηλικιακά - κάναμε τη ‘’διάλεξή μας. Τις καλύτερες στιγμές της ‘’παρέας’’ αποτελούσαν οι αφηγήσεις των ηλικιωμένων της συντροφιάς μας, οι οποίοι, παρά την περιορισμένη τους μόρφωση, σαγήνευαν με το λόγο τους, σε σημείο να αρχίζει η διαρροή του ακροατηρίου όταν εκείνοι αποσύρονταν.

Αυτή η αυλή,  θύμιζε αμφιθέατρο Πανεπιστημίου  και εκεί πήρα τα πρώτα  δείγματα ορθής αφήγησης.

Όταν διέμενα  στην Πλατεία Κουμουνδούρου, ανακάλυψα, σε κοντινή πάροδο της Πειραιώς, μια σχολή χορωδίας του ζεύγους Διονύση και  Καίτης Αποστολάτου. Άρχισα μαθήματα και σύντομα  διαπίστωσαν τις φωνητικές μου ικανότητες καί  μου πρότιναν να μετάσχω στο διαγωνισμό για τη χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στην οδό Ακαδημίας. Άκουσα την προτροπή τους. διαγωνίστηκα και με προσέλαβαν.

Η χαρά  με οδήγησε το επόμενο Σαββατοκύριακο στους γονείς μου για να τους αναγγείλω το ευχάριστο γεγονός. Η μητέρα μου με δύο αδελφούς σπουδαίους τενόρους στην παραδοσιακή τοπική χορωδία, δεν είπε τίποτα. Ο πατέρας μου, Μακεδόνας και δωρικός τύπος – άσχετος όμως με τη μουσική- μου είπε  τα εξής:  Μπράβο παιδί μου. Έκανες το κέφι σου, αλλά κοίταξε να βρεις και μια δουλειά για τη ζωή σου, λόγια του οποίου  αντηχούν ακόμα στα αφτιά μου. Τον καθησύχασα λέγοντας ότι έχω λάβει μέρος σε τρεις  διαγωνισμούς και περίμενα τα αποτελέσματα  [ΟΤΕ, Ολυμπιακή και ΥΠΕΞ], επιτυγχάνοντας ευτυχώς και στους τρείς και επέλεξα το άγνωστό μου Υπουργείο εξωτερικών. Σκεπτόμενος με χρονική απόσταση τα γεγονότα, είναι βέβαιο ότι έκανα την καλύτερη επιλογή, κρατώντας την  ‘’ευφωνία’’ μου για το κέφι μου και σημαντικές φιλίες και σχέσεις μου. Η φράση του τετράστιχου  ‘’ και ρετσίνα στο ποτήρι σου χρυσή’’, με βοήθησε  αρχικά– μαζί με τη αείμνηστη σύντροφο της ζωής μου,   να ζήσουμε αξέχαστες βραδιές στις Πλάκας τα στενά και αλλαχού. Γίναμε θαμώνες στο’’ παλιό Πανεπιστήμιο’’ [ το πρώτο Πανεπιστήμιο στη χώρα μας]  που είχε διαμορφωθεί σε γραφική ταβέρνα με εκλεκτούς  πελάτες. Κάποια χρόνια μετά την απώλεια της συζύγου μου, συνέχισα να ακολουθώ την προτροπή του πατέρα μου στις Βρυξέλλες, όπου ‘’έζησα για 10 ζωές και όταν φύγω από την παρούσα ζωή,θα είμαι απόλυτα χορτασμένος’’.

Αντώνης  

ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

 

                         ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ  

 

 

Πριν οδηγηθούμε στην ανάλυση του θέματος, που   θα μας οδηγήσει ο τίτλος, ας δούμε συνοπτικά τι επί τέλους ήταν οι σοφιστές της αρχαιότητας και αν υπάρχουν στις μέρες μας ‘’αντίστοιχοί’’ τους.

Η λέξη “σοφιστής”  υποδηλώνει κάποια σχέση με την ‘’σοφία’.  Ωστόσο, από τον 5ο αιώνα π.Χ. και μετά, η λέξη άρχισε να αποκτά μια υποτιμητική χροιά, που τους σχετίζει με τους αποκαλούμενους  λαϊκιστές, που παίζουν με τις λέξεις και τον λαό. Διάφοροι φιλόσοφοι  τους κατηγορούσαν ότι κυρίαρχο γνώρισμά τους ήταν ο ηθικός σχετικισμός, η άρνηση της αντικειμενικής αλήθειας και ο σκεπτικισμός για την απόλυτη αξία της γνώσης και ότι η διδασκαλία τους γινόταν επί πληρωμή.

Για την καλύτερη κατανόηση των σοφισμάτων παραθέτω το  αποκαλούμενο    του αντιστρέφοντος, που  έχει ως εξής: Ο Εύαθλος, μαθητής του  Πρωταγόρα, πλήρωσε τα μισά δίδακτρα και υποσχέθηκε να πληρώσει τα άλλα μισά μόλις κερδίσει την πρώτη του δίκη. Επειδή όμως ο καιρός πέρναγε και δεν τα έδινε, ο Πρωταγόρας τον πήγε σε δίκη, λέγοντας: «Είτε κερδίσεις, είτε όχι πρέπει να με πληρώσεις. Εάν μεν κερδίσεις, κατά τη συμφωνία μας, εάν όχι, κατά την απόφαση των δικαστών».

Και ο Εύαθλος απαντά: «Είτε κερδίσω είτε όχι, δεν σε πληρώνω. Εάν μεν κερδίσω, κατά την απόφαση των δικαστών, εάν δε χάσω, κατά τη συμφωνία μας» [ αφού υπήρξε ‘’χασοδίκης’’!

Μετά την εμπεριστατωμένη αυτή  εισαγωγή, νομίζω ότι είναι εύκολο να βρούμε   μιμητές τους σε πολλούς τομείς και  ιδιαίτερα στην  πολιτική της αναπόδεικτης  συκοφαντίας και σε μερίδα των  ΜΜΕ και ιδιαίτερα στο διαδίκτυο. Ο καθένας που έχει πρόσβαση σε ένα μικρόφωνο ή άλλο μέσο προβολής των απόψεών του, λέει – με το αζημίωτο- ό,τι θέλει,’’ επί δικαίων και αδίκων’’.

Υπάρχει, συνεπώς,  πλήρης αντιστοίχιση με την επ΄ αμοιβή [ όχι υποχρεωτικά χρηματική] προσφορά αμφισβήτησης και διαστρέβλωσης της αντικειμενικής αλήθειας. Αυτός είναι και ο  λόγος που εγώ- που επίσης διαθέτω την ιστοσελίδα μου  για να προβάλω τις απόψεις μου -  καταφεύγω στη μέθοδο της  αυτογραφικής αφήγησης, ώστε να αναφέρομαι σε γεγονότα που βίωσα προσωπικά  ή αντιλαμβάνομαι με τις αισθήσεις μου και όχι ακούσματα τρίτων.

Χθες το βράδυ για παράδειγμα, είδα και άκουσα σε ένα από την πλειάδα των περιφερειακών καναλιών που  διαφημίζουν τα ‘’μαντζούνια’’  αρχηγού Κόμματος και αναμεταδίδουν τις προσωπικές σοφιστείες εκπομπών,  της προσωπικής δημοσιογραφικής του ομάδας. Συνήθως αποφεύγω ανάλογες εκπομπές, οι οποίες στα 92 μου με κουράζουν και συχνά με αγχώνουν. Η αναφορά όμως  της εκπομπής στο σιδηροδρομικό δυστύχημα που βύθισε στο πένθος όχι μόνο τις οικογένειες των θυμάτων αλλά το πανελλήνιο, με υποχρέωσε να κάνω μια στάση.

Διέκρινα την αμηχανία ενός  ‘’ανακρινόμενου’’ ειδικού,  ο οποίος -από ό,τι προέκυψε από τη συζήτηση-  είχε αποφανθεί ότι το τραίνο μετέφερε εύφλεκτα υλικά για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο επικεφαλής της εκπομπής τον πίεζε ανυπόφορα να επαναλάβει τις επιστημονικές απόψεις του και να διαψεύσει την έκθεση της επιτροπής που αποφάνθηκε για  το αντίθετο. Ειλικρινά λυπήθηκα τον επιστήμονα και τον τρόπο πίεσής του να επαναλάβει τα αποτελέσματα της έρευνάς του, την οποία έχει κοινολογήσει και  υποβάλει αρμοδίως.. Κάτι ανάλογο έκαναν και οι αρχαίοι σοφιστές για να διαδώσουν τις σοφιστείες τους, αλλά με την ρητορική τους δεινότητα και όχι με καταπίεση.

Το θέαμα του ‘’ανακρινόμενου’’ και η βιαιότητα των ‘’εξεταστών’’, με απέτρεψε να δω τη συνέχεια. Πρόλαβα όμως να δω και να ακούσω και την ερώτηση ενός παλιού μου γνώριμου, αλλά όχι και τόσο καταξιωμένου  δημοσιογράφου και λυπήθηκα για τη γενικότερη ‘’εμφάνισή’’  του.

Από τα ΜΜΕ έμαθα ότι έχει τελειώσει η διαδικασία συγκέντρωσης αποδεικτικού υλικού και αρχίζει το κύριο μέρος της υπόθεσης που είναι η δίκη, ευχόμενος να εντοπισθούν οι υπεύθυνοι και να τιμωρηθούν κατά τα έργα τους. Μένω όμως με σημαντικές απορίες από την μέχρι τώρα εξέλιξη της υπόθεσης. Δίνεται η εντύπωση ότι  κάποιοι πολιτικοί και δημοσιογραφούντες, θεωρούν αυτούς ειδικότερους των ειδικών.  Δεν γνώριζα ο αφελής ότι στη Νομική και άλλες κλασικές  Πανεπιστημιακές Σχολές διδάσκεται και η μεταλλουργία, πυροτεχνουργία και δεν ξέρω ποιές άλλες επιστήμες, που  ασχολούνται με την εξερεύνηση ανάλογων δυστυχημάτων.

. Επίσης σαν πρακτικός και με μακρά διεθνή εμπειρία άνθρωπος, δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν η εξέταση του ίδιου φαινομένου να οδηγεί σε τόσο διαφορετικές και εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Δεν θέλω να δεχτώ , για να μην πω ότι αδυνατώ να πιστέψω,  ότι οι ειδικοί δεν ξέρουν τη δουλειά τους , πολλώ δε μάλλον ότι – για τους οποιουσδήποτε λόγους – ‘’αλληθωρίζουν’’ υπέρ της μιας η της άλλης άποψης. Είναι λογικές μερικές αμφιβολίες που εμποδίζουν την απόλυτη ταύτιση, αλλά αποτελεί νομοτέλεια ότι η επιστήμη στηρίζεται  στην απόδειξη και όχι στην οποιαδήποτε υπόδειξη.

Αν δεχθούμε κάτι ανάλογο σημαίνει ότι σαν λαός βρισκόμαστε  στα όρια  εθνικής παρακμής και όχι ‘’προδοσίας’’. Σκέπτομαι τους χαροκαμένους συγγενείς των θυμάτων, που ξαναζούν το μαρτύριό τους, στο βωμό κομματικών  και άλλων επιλογών και σκοπιμοτήτων.      Αντώνης

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ '' ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ''

 

                              ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ  ‘’ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ’’

 

 

Την ιδέα του εντός εισαγωγικών τμήματος του τίτλου, μου έδωσε το ομότιτλο  μυθιστόρημα του Αλέξανδρου  Παπαδιαμάντη που αναφέρεται στα γεγονότα τις παραμονές της Δ’ Σταυροφορίας [1199-1207].   Ενετοί και Γενοβέζοι πειρατές,  εξορμούν με σκοπό να κυριαρχήσουν στις Κυκλάδες. Στο βιβλίο, περιγράφεται και το κλίμα της εποχής, όπου «οι έμποροι των εθνών» με βασικό κίνητρο τη δίψα για χρήμα, καταφεύγουν σε ωμότητες και αυθαιρεσίες.

Ανάλογα γεγονότα βιώνουμε και στις μέρες μας, από τους σύγχρονους  ‘’ πειρατές’’, οι οποίοι επισείοντες την απειλή της παντοδυναμίας τους,  επιβάλλουν τις επιθυμίες τους, αλλάζοντας  τα πάντα   γύρω μας  [χρησιμοποιώ ήπιες εκφράσεις για να αποφύγω την κόκκινη κάρτα της Goοgle].

Οι συντελούμενες και οι αναμενόμενες νέες αλλαγές, θυμίζουν την τελευταία πανδημία και τις συνεχιζόμενες μεταλλάξεις της.  Η ταχύτητα διάδοσης της νόσου αιφνιδίασε τους πάντες και εν μέσω του 21^ου αιώνα μας βρήκε ανέτοιμους. Οι μόνοι που δεν αιφνιδιάστηκαν ήταν οι ‘’έμποροι’’ φαρμακευτικών  εταιρειών, οι επιστήμονες των οποίων ανακάλυψαν γρήγορα νέα εμβόλια. Αυτά τα εμβόλια, που έσωσαν τη σύγχρονη ανθρωπότητα, αμφισβητήθηκαν έντονα από τους ‘’ερευνητές’’ του διαδικτύου,  όπως  και κάποιους σύγχρονους ξερόλες.. Χαρακτηρίστηκαν, από τους πάσχοντες  σαν σωτήρες  και  έμποροι της μοναδικής παρηγοριάς και ελπίδας για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία.  Οι εμβολιολογούντες όμως του διαδικτύου και κάποιων κομμάτων, έσπευσαν – για τους δικούς του έκαστος λόγους- να αντιμετωπίσουν τα εμβόλια σαν  τα ‘’καινά δαιμόνια’’ που καταλόγισαν  στον Σωκράτη. Το τελικό αποτέλεσμα και η κοινή άποψη για την αβλαβή αποτελεσματικότητα των εμβολίων, παραμένει ακόμα το  ζητούμενο. Αυτοί είμαστε. Το διαδίκτυο μας προσφέρει αμέτρητες γνώσεις, πολλοί όμως από τους φορείς του, μας ‘’βραχυκυκλώνουν’’ τη γνώση!!!

Η ίδια αμφιβολία διέπει  τις διεθνείς αλλά και τις ντόπιες πολιτικές σχέσεις, με νέες παράταιρες ‘’λυκοφιλίες’’, αλληλοθαυμασμούς των παγκόσμιων ηγεσιών και διάσπαρτα κατευναστικά μηνύματα για το ‘’πόπολο’’. Διανύουμε την περίοδο των ‘’πολιτικών παγετώνων’’ , με πρόσωπα που εμπορεύονται ακόμα και την  ελάχιστη ίσως δε και  τελευταία ελπίδα.

Κάποιοι σκέπτονται ‘’φωναχτά’’ και επιδιώκουν την κατοχή χωρών στις οποίες έκαναν στρατιωτική εισβολή, άλλοι προτείνουν την ‘’αγορά’’ από τον Καναδά μέχρι τη Γροιλανδία. Πρόσφατα μάλιστα κυκλοφόρησαν και σχέδια για την Αμερικανοποίηση της Γάζας  για 10 χρόνια  και τη μετατροπή της σε  ‘’Ριβιέρα’’   της Μέσης Ανατολής. Όσον δε  αφορά το λαό της περιοχής ‘’ας τον να κουρεύεται’’. Η φράση  έχει αναφορά στα βυζαντινά χρόνια, που,  κύριο δημόσιο θέαμα αποτελούσε η διαπόμπευση των παντοειδών παρανόμων, με πρώτη φάση το κούρεμά τους.

Μετά την υψηλού επιπέδου συνάντηση στην Αλάσκα και την [προσωρινή διαβλέπω]   διακοπή του αυτοθαυμασμού μεταξύ τους , η άλλη πλευρά  άλλαξε ρότα, ‘’ κρατώντας πισινή’’.  Πιάστηκαν λοιπόν χέρι-χέρι για να καταδείξουν τον άλλο πόλο ισχύος  του Κόσμου [Ρωσία, Ινδία ,Κίνα, Β. Κορέα] και ανάμεσα τους και ο μαϊντανός  της γειτονιάς μας και όχι μόνο.  Ανέκαθεν στην ιστορία, αρχής γενομένης από τη μάχη των Θερμοπυλών, διευκόλυνε τη λύση ένας Εφιάλτης. Φαίνεται ότι οι μετέχοντες του νέου σχήματος, ‘’εζήλωσαν’’ το οικονομικό θαύμα της Κίνας, το οποίο βέβαια έγινε με το μεροκάματο πείνας του λαού της, που μόνο ένα  ανελεύθερο- ολοκληρωτικό  καθεστώς μπορεί να επιβάλει.

Φαίνεται ότι η τελευταία συνάντηση προσπαθεί να λειτουργήσει στα πρότυπα και να σφετεριστεί τις ιδέες του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Το κίνημα αυτό ξεκίνησε το 1961, με εμπνευστές τους ηγέτες Τίτο της Γιουγκοσλαβίας, Νάσερ της Αιγύπτου , Σουκάρνο της Ινδονησίας και Νεχρού της Ινδίας. Στην πορεία διευρύνθηκε αριθμητικά στα Ηνωμένα Έθη, με πενιχρά  όμως αποτελέσματα , αφού οι μεγάλοι διατηρούν πάντα το δικαίωμα βέτο. Οι σκοποί του κινήματος υπήρξαν σημαντικοί, ιδιαίτερα για τις αναπτυσσόμενες χώρες Ασίας και Αφρικής. Η πρώτη τουλάχιστον σύνθεση της ηγεσίας του  δημιουργεί  πολλά ερωτηματικά ως προς τη δημοκρατικότητα των ηγετικών μελών του. 

Χαρακτηριστικότερο  δείγμα ‘’αδέσμευτου ηγέτη’’  υπήρξε η παρουσία του Τίτο, που εγώ ο αφελής που έζησα στη χώρα του για 6 συναπτά έτη, τον θεωρούσα ως κομμουνιστή και το παίζω και έξυπνος .

Ο Τίτο, δήλωνε ‘’φίλος’’ της Ελλάδας, με ιδιαίτερες προσωπικές σχέσεις με τον τότε Βασιλιά της χώρας μας Παύλο. Σε κάθε  σιδηροδρομικό ταξίδι του τελευταίου στην Ευρώπη, τον παραλάμβανε στα σύνορα  η ‘’χρυσή’’ αμαξοστοιχία του Τίτο και τον ξεπροβόδιζε μέχρι τα επόμενα σύνορα της χώρας του.

 Το 1948 όμως, σε μια προσπάθειά του ‘’απογαλακτισμού’’ από την Κομινφόρμ [ που συντόνιζε από το 1947 τα ευρωπαϊκά  κομμουνιστικά κόμματα υπό την ηγεσία της σοβιετικής Ένωσης, σε αντικατάσταση της προκατόχου της  Ιντερφόρμ],  επηρέασε διττά τη χώρα μας.

Οι Σοβιετικοί, χολωθέντες από την προσπάθειά του αυτή, διέκοψαν τον μέσω Γιουγκοσλαβίας εξοπλισμό  των ελληνικών ανταρτικών ομάδων στο Γράμμο και το Βίτσι. Αυτό ανάγκασε τους τελευταίους να διαφύγουν στις κομμουνιστικές χώρες της Ευρώπης. Το γεγονός μου εξιστόρησε προσωπικά  ο Στρατηγός Πέκο  Ντάπτσεβιτς , η μεραρχία του οποίου  μεσολαβούσε στην προώθηση του οπλισμού. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 τοποθετήθηκε ως Πρέσβης της χώρας του στην Αθήνα, αντιμετωπίζοντας πολλές και  μακρές, αντιρρήσεις της Ελλάδας.

Σε αντιπερισπασμό ο Στρατάρχης Τίτο, έδωσε στη δική του Δημοκρατία της Μακεδονίας, την ελευθερία  των αλυτρωτικών διεκδικήσεων τους και για πρώτη φορά αποδέχτηκε  το  βουλγαρο-σερβικό γλωσσικό κατασκεύασμα  σαν ‘’μακεδονική γλώσσα’’.

Με την πράξη του αυτή ο Τίτο, ως ‘’έμπορος των Εθνών’’ και ‘’πειρατής’’ της εποχής του, προσπάθησε να εξευμενίσει και να εξαγοράσει την εύνοια της Σοβιετικής Ένωσης, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.  Αυτά όλα για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί, με την διευκρίνιση ότι την πραγματική ιστορία την γνωρίζουν  καλύτερα εκείνοι που την βίωσαν. Αντώνης