ΑΝΔΡΙΣΜΟΣ

                            [Γνωρίσματα και  Συνέπειες]

Ξεκινώντας  από μια κοινώς αποδεκτή ερμηνεία του σημερινού μου τίτλου , την οποία παραθέτω κατωτέρω, διευκρινίζω ότι δεν έχω καμιά απολύτως   διάθεση να ασχοληθώ με σεξιστικούς χαρακτηρισμούς ή σεξουαλικές επιλογές .Το κάνω αυτό όχι μόνο διότι  προστατεύονται   από τον  Νόμο,  αλλά και για να φυλάξω  παράλληλα  και τα ‘’νώτα μου’’. Ιδού λοιπόν  μια  ερμηνεία από το ΒΙΚΙΛΕΞΙΚΟ.

‘’ Ετυμολογία [επεξεργασία]

ανδρισμός < (καθαρεύουσα) ἀνδρισμός < ελληνιστική κοινή ἀνδρισμός (η ανδρεία)

 Ουσιαστικό[επεξεργασία]

ανδρισμός αρσενικό (o πληθ. προφορικός ή για το όργανο)

1.     κυρίως το ανδρικό φέρσιμο, το γενναίο φρόνημα, η υπερηφάνεια, η ικανότητα του άνδρα να προστατεύει όσα κοινωνικά θεωρούνται δική του ευθύνη, η βασική ιδιότητα του άνδρα όπως αυτός νοείται ως οντότητα ανατομικά, ορμονικά και ψυχικά, συμπεριφερικά

2.     τα ανδρικά όργανα αναπαραγωγής

3.     η γενναιότητα στην ανάληψη ευθυνών

Πρέπει να έχεις τον ανδρισμό να παραδέχεσαι και τα λάθη σου.’’

Για να διευκολύνω ακόμα περισσότερο τα πράγματα, παραβλέπω εντελώς την παράγραφο με το σημείο  [2.], περιοριζόμενος σε  άλλα,  εξ ίσου σημαντικά,  γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν έναν άντρα. Επικαλούμαι λοιπόν το αρχαίο ρητό ‘’ Αρχή άνδρα δείκνυσι’’,  εντοπίζοντας έτσι την κριτική μου σε όσους κατέχουν εξουσία – άνδρες και γυναίκες αδιακρίτως. Συνεπώς υποστηρίζω ότι τα γνωρίσματα του ανδρισμού, ως βασικού στοιχείου ηθικής  συμπεριφοράς και όχι ως περιγραφής  του τρόπου χρήσης του   περιεχομένου μιας ανδρικής αμφίεσης , είναι η εντιμότητα, η αλήθεια ,η γενναιότητα και η ανάληψη ευθύνης.

Απευθύνω λοιπόν το ‘’ρητορικό’’ μου ερώτημα, αν κάποιος ποτέ συνάντησε στη σύγχρονη πραγματικότητα έστω και ένα από τα στοιχεία αυτά, ώστε να το πάρουμε σαν βάση, για την αναζήτηση  και των υπολοίπων. Ψέματα, ψέματα από το πρωί ως το βράδυ και το ακόμα χειρότερο είναι ότι απαιτούν να τα αποδεχόμαστε σαν αληθινά. Θεωρούν  κάθε αντίθετη άποψη ως  ύποπτη και υποβολιμαία από κάποια ελληνικά και ξένα κέντρα, που απεργάζονται το κακό της χώρας μας. Λες και η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού έχει παραφρονήσει και αποβλέπει στην καταστροφή της, αφού δεν αποδέχεται ότι οι  κυβερνώντες  κατέχουν την απόλυτη και  μοναδική αλήθεια. Κρίμα για αμφότερες τις πλευρές, αφού  η  σύμπραξη της απελπισμένης λαϊκής τάξης  έφερε την άλλη πλευρά  στην εξουσία.

Καθημερινώς αναθεωρούν τα προηγούμενα και μας επιβάλλουν όσα μετά βδελυγμίας απέρριπταν λίγο ενωρίτερα. Έχουμε διαβεβαιώσεις ότι είμαστε μπροστά σε επικείμενη συμφωνία επί δύο συναπτά χρόνια και δεν την βλέπουμε, ακούμε για κόκκινες γραμμές, και νιώθουμε δαλτονικοί από την αδυναμία μας να τις διακρίνουμε. Έχουμε κυρίως χάσει  την πίστη μας σε κάθε τι που λέγεται από την εξουσία, η οποία φθάνει στο σημείο να εγκωμιάζει ακόμα και το σημερινό καθεστώς του Μαδούρο. Το τελευταίο αποτελεί χειρότερο κακό και από τη λιτότητα που βιώνουμε, αφού έτσι έχει χαθεί κάθε  ελπίδα ότι οι σημερινοί κυβερνώντες,  μπορούν  να μας φέρουν και κάτι καλό. Δώσανε  γη και ύδωρ για αντάλλαγμα της καρέκλας της εξουσίας, στερώντας από τον λαό και το πενιχρό του χαρτζιλίκι. Φθάσανε στο τραγικό σημείο υπερφορολόγησης των πεινασμένων Ελλήνων , για να  πενταπλασιάσουν το πρωτογενές πλεόνασμα , εξευμενίζοντας έτσι τους ‘’κακούς’’ δανειστές μας.

 Πώς να πιστέψει κανείς πρόσωπα και γεγονότα, αναιρούμενα από τους ίδιους αμέσως μετά; Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι πλέον μόνο οικονομικό αλλά συνάμα και κυρίως κοινωνικό και ηθικό. Τι διδάσκονται οι σημερινοί ‘’άνεργοι’’ νέοι, που ξαναθυμήθηκαν το πενιχρό έως και ανύπαρκτο ‘’πουγκί’’ του παππού και της γιαγιάς, το οποίο επίσης ‘’απειλεί’’  να  διαχειριστεί το κράτος, για να ‘’πουλήσει’’  θέσεις εργασίας; Άφησαν τη ΔΕΗ να πτωχεύσει για να την παραχωρήσουν έναντι πινακίου φακής, ενώ δίνουν σαν αντάλλαγμα στους θιγόμενους πολίτες της περιφέρειας, διορισμούς αρχαιολόγων με δική της  χρηματοδότηση . Σε λίγο μπορεί  η ειδική στα ‘’μαγικά’’ αρμόδια Υπουργός, να κάνει   το ίδιο και στη γεωργία, για να ‘’προσδώσει ’’,   έτσι, ειδική  αρχαιολογική   αξία στα παραγόμενα προϊόντα!!!

Άφησα τελευταίο τον επί των ‘’διαψεύσεων’’ κύριο Υπουργό. Λυπάμαι ή μάλλον τον λυπάμαι σαν νέο άνθρωπο να προβαίνει κάθε μέρα σε αυτοαναιρούμενες νέες διαψεύσεις, ρισκάροντας και την προσωπική του ειλικρίνεια. Κρίμα στα νιάτα και στο μουστάκι του, αμφότερα κάποτε σύμβολα ανδρισμού και αξιοπρέπειας. Σε λίγα χρόνια, που θα εξακολουθεί να είναι νέος, θα δυσκολεύεται  να ξαναδεί τις σημερινές του δηλώσεις και θα ζηλεύει τον ανδρισμό ενός επίσης μυστακοφόρου προκάτοχου του που είπε ‘’φτου ξελευτερία και πήρε των ομματιών του’’. Αντώνης Ταρνανάς

ΜΩΡΟΙ ΚΑΙ ΞΕΜΩΡΑΜΕΝΟΙ

      [Επιστροφή στην καθ΄ημάς πραγματικότητα]

Με  πρόσφατα τα ‘’ακούσματα’’ της Μεγάλης Τρίτης, θα επιχειρήσω  μια  αναλυτικότερη εμβάθυνση  στη μωρία  και την επίδειξη ευφυΐας των ανθρώπων και μια εμπειρική ‘’προσομοίωση’’  με σημερινά γεγονότα. Πρόκειται για την παραβολή των  δέκα  παρθένων και το τροπάριο της Κασσιανής .  Όταν   ο Νυμφίος έφθασε ,με καθυστέρηση τη νύχτα, για την επιλογή της νύφης, μόνο πέντε από αυτές  είχαν προνοήσει να έχουν μαζί τους λάδι για να ανάψουν τα λυχνάρια τους , ενώ οι άλλες πέντε βρέθηκαν ανέτοιμες και ‘’αφανείς’’ στο σκοτάδι και  συνεπώς  ‘’εκτός του νυμφώνος’’, ψάχνοντας για λύσεις της τελευταίας στιγμής. Το δίδαγμα της παραβολής είναι ότι πρέπει πάντα να προετοιμάζεσαι κατάλληλα για κάθε διαδικασία, διότι διαφορετικά, βρίσκεσαι εκτός μάχης. Δεν είναι δυνατόν να αφήνεις τα πάντα στην τύχη τους και μετά να τα αποδίδεις στην  ατυχία ή την κακή προαίρεση των άλλων, που απλά  και μόνο υπερασπίζονται - όπως έχουν  δικαίωμα – τα δικά τους συμφέροντα.

Κάτι ανάλογο συνέβη και με τις 12  ‘’καλλίστους παρθένους’’ που είχε καλέσει στο παλάτι η μητέρα του Αυτοκράτορα Θεόφιλου, για την επιλογή της συζύγου του. Στην περίπτωση αυτή, η ωραιότερη των υποψηφίων, η Εικασία [μετέπειτα μοναχή και υμνογράφος Κασσιανή], έχασε την επιλογή, διότι η ευφυΐα της εξελήφθη ως θρασεία και   δεν εκτιμήθηκε δεόντως από τον Αυτοκράτορα, επιλέγοντας για σύζυγό του τη ‘’σεμνή Θεοδώρα’’, η οποία μάλιστα πρωτοστάτησε και στην  αναστήλωση των εικόνων . Από την όλη αυτή διαδικασία , μας έμεινε το θαυμάσιο τροπάριο της  Κασσιανής, η οποία έχασε την αρχική επιδίωξή της – αφού αυτοβούλως ήταν ανάμεσα στις 12 υποψήφιες -   για να  παντρευτεί τον Αυτοκράτορα.

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν την ίδια άποψη, την οποία διατύπωσαν με τη ρήση ‘’ συν Αθηνά και χείρα κίνει’’, που σημαίνει απλοϊκά μην  τα περιμένεις όλα να γίνουν μόνα τους, αλλά κάνε και εσύ κάτι. Όπως βλέπετε, τόσο στην αρχαιότητα όσο και στις μέρες του Χριστού , όσοι δεν λαμβάνουν  έγκαιρα τα μέτρα τους,  μένουν εκτός νυμφώνος και τρέχουν την τελευταία στιγμή να σώσουν τα ‘’ασυμμάζευτα’’. Συνεπώς και για εκείνους που δεν ξέρουν ή δεν αποδέχονται τις θρησκευτικές παραβολές, δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες, διότι όφειλαν τουλάχιστον να μελετούν τα αρχαία διδάγματα.

Τώρα που οι Άγιες ημέρες πήραν τέλος και ξαναμπήκαμε στην πεζή μας πραγματικότητα,  ‘’ μέσα τα κεφάλια ’’ – κατά το σχετικό γνωστό ανέκδοτο - και συνεχίζουμε τον δικό μας Γολγοθά. Εδώ οι λύσεις είναι ανθρώπινες και μάλιστα σύγχρονες, αφού  που δεν υπάρχει  ούτε Ανάσταση ούτε καν ο ‘’από μηχανής θεός’’ των αρχαίων προγόνων μας. Τέρμα λοιπόν τα θαύματα και κυρίως τέρμα τα ψέματα. Όλοι μας ‘’ενώπιοι ενωπίοις’’ καλούμαστε να βρούμε την ‘’έσχατη’’ εναπομένουσα λύση, που θα μας βγάλει από το τούνελ. Δεν αναφέρομαι βέβαια στα τούνελς  που είχαν δρομολογήσει  οι προκάτοχοι και  εγκαινιάστηκαν πρόσφατα, με ποικιλώνυμα και  αυθαίρετα  ονόματα. Πρόκειται για  εκείνα που βρίσκονται μπροστά σε κάθε μας βήμα  για να  μας θυμίζουν τους κακούς ξένους, που είχαν τη δική τους ‘’μωρία’’ να μας δανείσουν μεν για να σταθούμε όρθιοι, ίσως και γιατί αυτό εξυπηρετούσε και τις δικές τους ανάγκες,  αλλά  και  το ‘’θράσος’’  να ζητούν πίσω τα δανεικά τους.

Τελικά η ζωή είναι ένας φαύλος κύκλος και εκεί που προσπαθείς να μπεις στη σκληρή σημερινή  πραγματικότητα, επιστρέφεις στη Μεγάλη Τρίτη και τις μωρές παρθένους. Όπως εκείνες, έτσι και εμείς οι σύγχρονοι συνεχιστές τους, διατηρούμε και υπερασπιζόμαστε την ίδια απρονοησία και ενίοτε κάνουμε χρήση και της ιδεοληπτικής ευφυΐας μας, παριστάνοντας τη σύγχρονη Κασσιανή.

Επειδή η μωρία των ανθρώπων δεν έχει αρχή και  τέλος, ούτε και  λογική εξήγηση,  επιτρέψτε σε ένα ‘’ξεμωραμένο’’ λόγω ηλικίας , τον υποφαινόμενο, να υπενθυμίσει ότι όλα στη ζωή έχουν το κόστος τους που πρέπει να πληρώνεται. Έτσι λοιπόν ΄’ αι μωραί παρθέναι’’  έμειναν εκτός νυμφώνος και  η ευφυής Κασσιανή επέλεξε  να γίνει μοναχή , που σημαίνει ότι ‘’σταμάτησαν με τη θέλησή τους’’ τις αρχικές τους διεκδικήσεις, στις οποίες παταγωδώς απέτυχαν. Μήπως και κάποιοι σύγχρονοι μιμητές τους  πρέπει να παραδειγματισθούν αναλόγως; Οψόμεθα !!!!   Αντώνης Ταρνανάς

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

[Κάθε πέρσι και καλύτερα]

Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, λέγει η α’ Ωδή, του Κανόνα [ποιήματος του Ιωάννου Δαμασκηνού], αλλά ελάχιστοι το άκουσαν και ακόμα λιγότεροι το αισθάνθηκαν. Πάσχα , για τους χριστιανούς, είναι η γιορτή με την οποία  τιμούμε την ένδοξη Ανάσταση του Ιησού Χριστού, η οποία  ευκαιριακά συνοδεύεται και  από την εθιμική ευωχία των ημερών, με τον οβελία, το κοκορέτσι και τις λοιπές νοστιμιές.  Πρέπει να γίνει σαφές, ότι υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο πνευματικό και το υλικό μέρος αυτών ημερών.

Δεν είναι ανεξήγητο το γεγονός ότι, σε μια  χώρα σαν τη δική μας, που βγήκε καθημαγμένη από πολέμους και εμφύλιες συρράξεις και πεινασμένη  από μια συνεχή λιτότητα,   αποτελεί ‘’είδηση’’ η ευκαιρία – έστω και με δανεικά – μιας ξεχωριστής  ευωχίας. Τελικά οι συνθήκες της ‘’σύγχρονης’’ ζωής  μας υποχρέωσαν  να μετατρέψουμε τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, σε μια ευκαιρία για να ‘’ ικανοποιήσουμε’’ τις κοιλιακές παρά τις ψυχικές μας  ανάγκες . Είναι πια γεγονός ότι  η εποχή μας έχει αμβλύνει τις τελευταίες και έχει οξύνει τις πρώτες  σε επικίνδυνο βαθμό. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύονται και οι καιροσκοπούντες  της εποχής μας , για να ‘’περάσουν’’ τους ιδεοληπτικούς τους νεολογισμούς, και  να θολώσουν τα νερά και τα μυαλά των ‘’εξαρτημένων’’ πια ‘’οπαδών’’  τους.

Καλόν είναι να τηρούμε τα ήθη και έθιμα, που αποτελούν τα βασικά γνωρίσματα και συνθέτουν τη φυσιογνωμία  και τις παραδόσεις του τόπου μας, αφού τα έχουμε συνδέσει και με το ‘’τερπνόν ‘’ μέρος των διάφορων εορτών και πανηγύρεων της θρησκείας μας. Δεν πρέπει όμως αυτά να αποτελούν πρωτεύοντα αυτοσκοπό και προσχήματα  των εκδηλώσεων, ενώ αποτελούν απλά ακολουθήματα. Τελικά όλοι συμβάλλουμε στην προβολή του υλικού μέρους που είναι και προσοδοφόρο , παρά  στο πνευματικό που αποτελεί εσωτερική προσωπική ανάγκη του καθενός μας. Τόσο τα ΜΜΕ, όσο και εμείς οι ίδιοι στις κατ’ιδίαν συζητήσεις μας, προβάλλουμε  το Βροντάδο με τον ρουκετοπόλεμο, τον Ρουμελιώτικο οβελία ή το θορυβώδες έθιμο των μπότηδων της Κέρκυρας, παραβλέποντας ότι  η μελωδική  Αναστάσιμη Ακολουθία , στην Κέρκυρα και  τα λοιπά Επτάνησα , καθώς και σε  πολλά άλλα μέρη της χώρας ,  οδηγούν στα ουράνια.

 Το θρησκευτικό  Πάσχα συνεπώς δεν μπορεί να συνοδεύεται από ‘’πολεμοχαρείς’’ και ενίοτε επικίνδυνες εκπυρσοκροτήσεις, που εμποδίζουν να ακουστεί  ακόμα και το κύριο μήνυμα της τελετής, το ‘’Χριστός Ανέστη’’. Κάποιοι νεωτεριστές, θέλησαν να εμπορευτούν και τις ελάχιστες αυτές στιγμές της Χριστιανοσύνης, για να πουλήσουν τα  προϊόντα τους και να προτάξουν έτσι τα υλικά κατάλοιπα .

Προσωπικά , για πολλοστή χρονιά, παρακολούθησα την Αναστάσιμη ακολουθία στη γενέτειρά μου,  για όση ώρα μου το  επέτρεψε η ηλικία μου. Για μια  όμως φορά ακόμα δεν άκουσα το Χριστός Ανέστη, ούτε ένοιωσα την πρόσκληση ΄΄δεύτε λάβετε Φώς’’, που αποτελούν τα χαρακτηριστικότερα μέρη της τελετής. Οι έστω και περιορισμένες φετινές  βροντές των κροτίδων και η συνεχιζόμενη ‘’αστοχία’’ της μικροφωνικής εγκατάστασης, κατέστησαν αδύνατη κάθε σχετική  προσπάθεια. Ευελπιστώ πάντα σε μια επόμενη χρονιά, αλλά για πόσο ακόμα ο καλός Θεός θα παρατείνει την φυσική παρουσία μου σε ανάλογες ιερές εκδηλώσεις; Ευτυχώς έχω αμέτρητες παραστάσεις  από παλιότερες λαμπρές αναμνήσεις του τόπου μου και κάποιες ξεχωριστές μου παρουσίες σε ‘’Ρωσικές Εκκλησίες’’ της Ευρώπης.  Οι τελευταίες, με την απόλυτη κατανυκτική συμμετοχή  του εκκλησιάσματος, το πολυφωνικό μέλος και πολλές  αυτούσιες   ελληνικές  εκφράσεις – όπως το Χριστός Ανέστη – δημιουργούσαν συνθήκες μυσταγωγίας και ενατένιση προς  το Θείο

Θα ήθελα να προσθέσω δυο λόγια ακόμα για την εκπροσώπηση των πολιτικών μας ηγεσιών ,στις θρησκευτικές  εκδηλώσεις των Ναών που επέλεξαν να βρεθούν,  όπου – πιστεύοντες και μη -  διατράνωσαν την πίστη τους στους συμβολισμούς της Ανάστασης, προβάλλοντας επιδεικτικά και τη λαμπάδα με το,  Άγιο Φώς. Κατάλαβαν  επί τέλους , ότι το ανέσπερο Φώς αποτελεί   ύψιστη τιμή και δεν χρειάζεται κόκκινα χαλιά για να καταξιωθεί.. Έτσι λοιπόν, κάποιοι από  εκείνους που είχαν συμμερισθεί την άποψη για ‘’παγανιστικές’’ διαδικασίες, κράτησαν υπερήφανοι τη λαμπάδα τους , για τις   φωτογραφικές  ανάγκες. Ακόμα και η Βουλευτής του Σύριζα κυρία Βάκη, που πρόσφατα είχε  προβάλλει τον ισχυρισμό ότι το Άγιο Φώς αποτελεί ‘’ψευτοθαύμα’’ ,στήθηκε δίπλα στο πρωθυπουργικό ζεύγος και άναψε τη λαμπάδα της στο άκουσμα ‘’δεύτε λάβετε Φώς’’. Στη φωτογραφία φαίνεται να κρατά  απόσταση ασφαλείας της  αναμμένης  λαμπάδας από  την  κεφαλή της, μη τυχόν και καταυγάσει κα το περιεχόμενο της .

Για μια ακόμα φορά , ο λαλίστατος σε ανάλογες περιπτώσεις κύριος Πρωθυπουργός , στάθηκε [ εκών – άκων] στο ύψος των περιστάσεων. Αφού πέταξε και τη δική του στάμνα για το έθιμο, απέφυγε να επαναλάβει  την περυσινή δήλωση  για τη ‘’ διπλή  ανάσταση ’’, αλλά περιορίστηκε στο δίδαγμα του Ομήρου, ότι ‘’χρειάζεται μυαλό’’ για να φθάσουμε την Ιθάκη.  Αυτό αποτελεί καλόν οιωνό  και ας αναφωνήσουμε , κάλιο αργά παρά ποτέ. Παραθέτω το πλήρες κείμενο των δηλώσεών του, ελπίζοντας ότι ‘’δεν θα τον αναζητούμε στη γειτονική  Ιθάκη’’, τώρα που  ανακάλυψε την ύπαρξή της . Αντώνης Ταρνανάς

           ‘’ψάχνουμε’

‘’Αρκεί να πιστέψουμε ότι υπάρχει Ιθάκη και θα φτάσουμε σύντομα, δήλωσε από την Κέρκυρα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βγαίνοντας από το παλιό δημαρχείο της πόλης «Σαν Τζιάκομο» όπου παρακολούθησε το έθιμο των «μπότηδων».

Με αφορμή την επίσκεψή του στο νησί των Φαιάκων, ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στο δίδαγμα του Ομήρου ότι για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να φτάσουμε στην Ιθάκη δεν χρειάζεται μόνο δύναμη αλλά χρειάζεται και μυαλό.

«Χρόνια πολλά σε όλους. Καλή Ανάσταση να έχουμε, υγεία και ευτυχία. Είναι μια μέρα χαράς για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Είναι μια μέρα που το αναστάσιμο μήνυμα πρέπει να ζεστάνει τις καρδιές όλων μας και να μας δώσει κουράγιο να προχωρήσουμε», ανέφερε ο πρωθυπουργός.

«Είμαι σε ένα πανέμορφο νησί. Εντυπωσιάστηκα από τα έθιμα της πρώτης Ανάστασης. Θέλω να πω ότι είμαι στο νησί των Φαιάκων και ο Όμηρος μας έχει δώσει το δίδαγμα ότι για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να φτάσουμε στην Ιθάκη, δεν χρειάζεται μόνο δύναμη, αλλά χρειάζεται και μυαλό. Να διδαχθούμε από τον πολυμήχανο Οδυσσέα, να κλείσουμε τα αυτιά μας στα σειρήνες, και να ξεπεράσουμε και τις τελευταίες συμπληγάδες», προσέθεσε. 

«Είναι ίσως συμβολικό ότι το νησί των Φαιάκων ήταν η τελευταία στάση πριν την Ιθάκη. Και αρκεί να το πιστέψουμε. Να πιστέψουμε ότι υπάρχει Ιθάκη και θα φτάσουμε σύντομα», δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας βγαίνοντας από το παλιό δημαρχείο της Κέρκυρας «Σαν Τζιάκομο», όπου παρακολούθησε το έθιμο των «μπότηδων» συμμετέχοντας μάλιστα και ο ίδιος ενεργά ρίχνοντας ένα μεγάλο πήλινο κανάτι (μπότη).’’

ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

        [Μια φωνή από το χαμένο παρελθόν]

    

Δεν ανήκω στους θρησκόληπτους και τελευταία – λόγω  ηλικίας – σπάνια  ανταποκρίνομαι   και στα βασικά χριστιανικά μου καθήκοντα. Αυτό όμως ουδόλως διαφοροποιεί το ουσιαστικό μέρος της θρησκευτικής μου πίστης που προσπαθώ να  ‘’αναπληρώνω’’ με  παλαιότερες θρησκευτικές μου αναμνήσεις. Αισθανόμενος ότι ανήκω στους τελευταίους της γενιάς μου, πολύ συχνά νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ τις νεανικές   μου εμπειρίες, με όσους ακόμα  ‘’ανέχονται’’ ακούσματα από μια εποχή που θεωρούν ότι έφυγε ανεπιστρεπτί.

Δεν ενοχοποιώ κανένα γι’ αυτές τις  διαφοροποιήσεις, αφού αποτελούν νομοτελειακή αναγκαιότητα των εποχών και πιστεύω ότι οι χριστιανικές πεποιθήσεις και παραδόσεις δεν χάνονται. Από στόμα σε στόμα, όπως γίνεται για πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια, θα ξανάρθουν εποχές που οι άνθρωποι θα επαναφέρουν τον τρόπο λατρείας που έζησαν και οι παλαιότεροι. Διανύουμε απλώς μια περίοδο σκεπτικισμού και επιβολής νέων ιδεολογικών πρακτικών, που κάποιες μειοψηφίες προσπαθούν να επιβάλουν τις δικές τους αντιλήψεις   στους πολλούς.

Η Ορθοδοξία μας και ο Χριστιανισμός γενικότερα, άντεξαν και επέζησαν σε πολύ χειρότερες εποχές, ακόμα και σε  διωγμούς – μέχρι το τέλος σχεδόν του 20^ου αιώνα - και είναι βέβαιο ότι το ίδιο θα επαναληφθεί και με τους σύγχρονους αιθεροβάμονες ή καιροσκόπους αναθεωρητικούς. Η θρησκεία μας δεν θα αλλάξει, οφείλει όμως να προσαρμοσθεί στις νέες ανάγκες των ανθρώπινων αναγκών , εμμένοντας  στις βασικές  της αρχές που είναι η αγάπη, η καρτερία , η σεμνότητα και η αλήθεια.

Δεν έχει ανάγκη το Άγιο Φως από κόκκινα χαλιά και ανάλογες  ανθρώπινες μεθοδεύσεις προβολής, αφού διαλύει  το σκότος   και καταυγάζει το παγκόσμιο στερέωμα, δίνοντας αξία και τιμή σε όσους μπορούν να το δεχτούν. Οι Αρχηγοί Κρατών έρχονται και παρέρχονται, ενίοτε βαρυνόμενοι  με ποινικά και  ηθικά αδικήματα .  Η πανανθρώπινη αξία του Αγίου Φωτός δεν  είναι δυνατόν να αποτελεί μέσο προβολής των ‘’πονηρών’’ επιδιώξεων των διάφορων καιροσκόπων. Η τιμή και ο σεβασμός στο Άγιο Φως είναι δεδομένα και δεν χρειάζεται η εξομοίωση ή ισοτιμία του με αμφισβητούμενες ανθρώπινες  ‘’αξίες’’, που μάλλον σφετερίζονται  τη λάμψη του.

Επανέρχομαι λοιπόν στο ουσιαστικό μέρος, που προϊδεάζει και ο τίτλος του άρθρου μου, στην παραδοσιακή βίωση του Θείου δράματος, την εποχή των παιδικών και νεανικών μου χρόνων. Την Μεγάλη Πέμπτη, προσπαθούσαμε να προσεγγίσουμε ψυχικά, τα όσα ο Χριστός μας υφίστατο στο λόφο  των ελαιών και στον Σταυρό και να συμμερισθούμε το μαρτύριό Του. Ήταν αδιανόητο, το παιχνίδι, το τραγούδι,  ή όποια άλλη μορφή διασκέδασης, που θα μας έβγαζε από το  γενικότερο πένθιμο κλίμα της ημέρας. [Θέλω να σημειώσω ότι ο λόφος των ελαιών – όπως τον  γνώρισα σε παλαιότερη επίσκεψη  στους Αγίους Τόπους – είναι πια μια επιφάνεια με υψομετρική διαφορά ελάχιστων μέτρων και επίσης ελάχιστα διάσπαρτα ελαιόδεντρα].

           Από νωρίς το πρωί, οι νοικοκυρές ‘’άπλωναν’’ σε περίοπτη θέση του σπιτιού , ένα κόκκινο υφασμάτινο αντικείμενο, που συμβόλιζε το αίμα του Χριστού και τη συμμετοχή μας στο μαρτύριό του.  Την ίδια ώρα τα παιδιά, αφού είχαν ζητήσει την έμπρακτη  ‘’συγχώρηση’’ – φιλώντας το χέρι – όλων των οικείων και εκείνων προς τους οποίους  ενδεχομένως θεωρούσαν ότι είχαν παραφερθεί , πήγαιναν στην εκκλησία για να κοινωνήσουν. Υποτίθεται ότι είχε προηγηθεί η αυστηρή νηστεία – αναλόγως της ηλικίας- με επιείκεια στα μωρά και τους πολύ ηλικιωμένους. Κατά την επιστροφή, εισέπρατταν την ευχή ‘’με της υγείας σας’’ και ένα λιτό νηστίσιμο πάντα πρόγευμα , για να κρατηθούν ‘’στα πόδια τους’’.

          Οι γυναίκες του σπιτιού, είχαν μεν το γενικό πρόσταγμα της Μ. Εβδομάδας αλλά και τον συνολικό φόρτο της προετοιμασίας – πέραν των καθημερινών εργασιών . Έβαφαν, με κάθε επιμέλεια, τα κόκκινα αυγά και συνέχιζαν  με τις αναγκαίες προετοιμασίες για το Πάσχα. Το βράδυ, όλη η οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία για να ακούσει ‘’τα δώδεκα Ευαγγέλια’’ .

          Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι, άνθρωποι χωρίς παιδεία και οι περισσότεροι αναλφάβητοι, είχαν αποστηθίσει και έψαλλαν ‘’ευκρινώς’’ μέρη των Ευαγγελίων και λοιπών ύμνων της ημέρας. Ενώ δεν κατανοούσαν λεκτικά το περιεχόμενο , ένιωθαν   απόλυτα την ουσία  και τα διδάγματά  του, προσπαθώντας  να τα μεταδώσουν και στα παιδιά . Αυτά , εν τω μεταξύ , είχαν αρχίσει να κάνουν δεύτερες σκέψεις, για τα παιχνίδια, τα  υποτυπώδη ‘’δωράκια’’ και κυρίως τον οβελία, που θα έδινε χαρά και περιεχόμενο στα άδεια στομάχια τους.

     Η Μεγάλη Παρασκευή ήταν μια μέρα γενικού πένθους, με μοναδικό άκουσμα το ‘’μοιρολόγι της Παναγιάς’’, που περιέγραφε το Θείο μαρτύριο. Το έψαλλαν  όλοι ,με εμφανή   έντονο  σπαραγμό και ήταν διάχυτο το  πνεύμα του πένθους, μέχρι δακρύων. Δεν έκαναν καμία δουλειά  στο σπίτι και δεν έπιαναν καν στα χέρια τους καθημερινά εργαλεία του σπιτιού και της εργασίας τους,  για να αποδώσουν την ύψιστη τιμή  στο γεγονός της ημέρας.

     Τα κορίτσια της περιοχής – με τις υποδείξεις μεγαλύτερων  γυναικών με σχετική εμπειρία- στόλιζαν  περίτεχνα με φρεσκοκομμένα άνθη ,τον επιτάφιο της ενορίας τους . Υπήρχε πάντα και μια λανθάνουσα’’ αλλά πάντα καλοπροαίρετη άμιλλα  εμφάνισης,  έναντι του επιταφίου της γειτονικής ενορίας. Το βράδυ προσερχόντουσαν στην εκκλησία όλοι οι πιστοί για να απολαύσουν τους μελωδικούς ψαλμούς των εγκωμίων. Με δεδομένη την παράδοση εκλεκτών πολυφωνικών εκκλησιαστικών χορωδιών της πόλης – ενίοτε και με  προσωπική μου συμμετοχή – το εκκλησίασμα έφθανε στον ύψιστο βαθμό ψυχικής ανάτασης. Τέλος , όλοι μαζί ακολουθούσαν τον επιτάφιο της ενορίας τους και λίγα χρόνια αργότερα, την κοινή πορεία αμφοτέρων των επιταφίων, στο κεντρικό κομμάτι της πόλης, οπότε γινόταν και η σχετική – υποκειμενική συνήθως - κριτική της ποιοτικής υπεροχής του στολισμού.[ Λέγεται ότι η απόφαση για την ‘’συμπόρευση’’ των δύο επιταφίων προέκυψε ‘’ για να αποφευχθεί η – έστω και τυχαία - συνάντησή  τους σε τμήματα της κοινής τους διαδρομής , διότι μια τέτοια σύμπτωση είχε κάποτε θεωρηθεί  ως κακός οιωνός για την πόλη].

     Για να σας  βάλω στο μελωδικό πνεύμα της Μεγάλης Εβδομάδας , επέλεξα μια χαρακτηριστική εκτέλεση του ‘’μοιρολογιού της Παναγιάς’’  με τον  Χρόνη Αηδονίδη και τη Νεκταρία Καραντζή, που ακολουθεί, ευχόμενος σε όλους καλή Ανάσταση. Αντώνης Ταρνανάς

Αναζητήστε στο  GOOGLE  ''το μοιρολόγι της Παναγιάς με τον  Χρόνη Αηδονίδη και η Νεκταρία Καραντζή.

ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΣΥΔΟΣΙΑ

Ζούμε μια ομαδική παράκρουση με την παντοειδή  αυθαιρεσία, αφού ο καθένας ειδικός και μη , αποφαίνεται δημόσια επί παντός επιστητού. Η πληθώρα των προσφερόμενων μέσων προβολής των ΜΜΕ και του διαδικτύου, δίνουν βήμα, στον καθένα για να προβάλει  ανεξέλεγκτα τις ‘’θαυματουργές’’ ιδιότητες του ‘’προϊόντος’’ του, χωρίς ποτέ κανείς να μπει στον κόπο να ελέγξει την πραγματική αξία του και κυρίως τις ενδεχόμενες επιπτώσεις  - πέραν των οικονομικών – και  τις παρενέργειες.  Αυτή η χώρα επιβιώνει συμπτωματικά και λειτουργεί μονίμως  με τον αυτόματο πιλότο.

Είναι αδύνατο να ανοίξεις την τηλεόραση και να μην υποστείς μια επαναλαμβανόμενη ομοβροντία των αυτόκλητων ‘’ειδικών’’ που φροντίζουν για την υγεία και την ομορφιά μας. Δεν είναι μόνο  γνωστοί παρουσιαστές και κυρίως  [ευειδείς] παρουσιάστριες, που πίνουν   και αλείφονται με τα ποικιλώνυμα  σύγχρονα ψιμύθια, που θεραπεύουν πάσαν νόσον και πάσαν …… αδυναμίαν  [αποφεύγω να χρησιμοποιήσω την ακριβή  ρήση του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου] , διότι η  λέξη αυτή έχει πλέον  απαξιωθεί. Ακόμα και αρχηγός Κόμματος, [το έχω ξαναγράψει] που τελευταία το έκανε ‘’τελεία’’ , προβαίνει σε  επίδειξη των ευεργετικών ιδιοτήτων  ανάλογων ιδιοσκευασμάτων [τελευταία κατάλαβε την προκαλούμενη ‘’δυσφήμηση’’ του προϊόντος  και ανέθεσε το πρακτικό μέρος  της επάλειψης σε συνεργάτιδά του].

Φαίνεται ότι η προβολή τέτοιων προϊόντων είναι προσοδοφόρος και ίσως γι΄αυτό   ο βομβαρδισμός αυτός έχει καταστεί  πλέον ομοβροντία και χρηματοδοτεί  αμέτρητες  νέες και πολύωρες τηλεοπτικές εκπομπές. Δεν  υπάρχει πια νόσος   -σωματική ή πνευματική- και  αισθητική ατέλεια, που να μην εξαφανίζεται αυθωρί και παραχρήμα από τη σύγχρονη πανάκεια και εδώ αρχίζει ή μάλλον πρέπει να αρχίζει ο λογικός προβληματισμός. Επιτρέπεται στον καθένα μας να αντιποιείται την ιατρική ή την επιστημονική αισθητική και να προβαίνει σε απόλυτες ιατρικές υποδείξεις   , χωρίς να συγκινείται κανένας υπεύθυνος  για τον  έλεγχο του σύγχρονου κομπογιαννιτισμού;

 Σήμερα υπάρχει και ΕΣΡ , που μάλλον έχει όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση  επέμβασης σε καταστάσεις καταστρατήγησης Νόμων,  προσβολής της δημόσιας αιδούς και κυρίως της αντιποίησης Αρχής. Επαναλαμβάνω εδώ και παλαιότερή μου αναφορά , σχετικά με την  περίπτωση αντιποίησης ακόμα και  της δικαστικής Αρχής, από  αυτεπάγγελτους ‘’εισαγγελείς’’ , που επικαλούμενοι ‘’νόμιμες  παρακολουθήσεις’’ των αρχών ασφαλείας ,προβαίνουν σε δημόσιες διαπομπεύσεις, υπό το πρόσχημα αθλητικών εκπομπών.  Η τελική αυτή  ‘’ετυμηγορία’’, αποτελεί την επόμενη ημέρα το κύριο θέμα των αθλητικών ειδήσεων και βασικό στοιχείο του κεντρικού δελτίου της ημέρας. Ενίοτε, η ‘’εισαγγελική’’  αυτή πρόταση αποτελεί και διαφημιστική προαναγγελία, για να αυξήσει τους θεατές του  τηλεοπτικού ‘’ Κολοσσαίου ‘’.

Ανέκαθεν  η χώρα μας κλείνει τα μάτια   στην ασυδοσία κάποιων πονηρών, που εξοικονομούν τα προς το ζην ή και θησαυρίζουν με την αφέλεια των λοιπών συνανθρώπων τους . Μήπως όμως πρέπει , επί τέλους,  να μπει  μια τάξη στην ασυδοσία  του   τηλεοπτικού  και όχι μόνο τοπίου  της έρμης αυτής χώρας, που πέραν των άλλων προσβάλλει  και την αισθητική μας;

Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, έρχονται και τα πρόσφατα αποκαλυπτήρια του αρχαιολογικού χώρου που εντάχθηκε στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO .  Προφανώς από αβλεψία και τον γνωστό μας ωχαδερφισμό, στο αγγλόφωνο μέρος της επιγραφής , η λέξη WORLD [ κόσμος – παγκόσμιος] έγινε WORD [λέξη] και έτσι ‘’παραγράψαμε’’  την παγκοσμιότητα του μνημείου. Έρχομαι τώρα στο ουσιαστικό μέρος του γεγονότος για να καταλάβουμε το λάθος σε όλο του το μεγαλείο. Κατά την αποκάλυψη του μνημείου από την κυρία  Υπουργό  που - περιχαρής φωτογραφίζεται δίπλα του- δεν είδε κανείς, έστω και την τελευταία στιγμή το λάθος ; Ίσως οι κυβερνώντες μας δεν μένουν μόνο στο κοινοβούλιο με το ‘’ κόπι πάστε ‘’, αλλά επεκτείνουν τη γλωσσομάθειά τους και διεθνώς, μέσω των επισκεπτών των μνημείων μας. Απολαύστε και τη σχετική – κατόπιν εορτής πάντα – αστεία επίσημη δικαιολογία..

‘’Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση του υπουργείου «Στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων, η επιγραφή που κοινοποιεί στους επισκέπτες ότι ο χώρος ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO έχει ήδη διορθωθεί… Λάθη τέτοιου τύπου αποδίδονται συνήθως στον ‘δαίμονα του τυπογραφείου’, όμως στην παρούσα περίπτωση το ‘λάθος’ φαίνεται πως έδωσε την αφορμή για αντιδράσεις και υπέρμετρα σχόλια στο διαδικτυακό χώρο και όχι μόνο», σημειώνει το ΥΠΠΟΑ, αναφέροντας κάποια από τα σχόλια. Όπως το αν γνώριζε η υπουργός «το περιεχόμενο μίας πινακίδας που ήρθε για να αποκαλύψει» ή «την ερμηνεία των δύο λέξεων κατανοητών στη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών άσχετα με το επίπεδο γνώσης τους στα αγγλικά», «αν οι παριστάμενοι στη τελετή ήταν αγράμματοι» κ.ά..

Φυσικά η επισήμανση του λάθους ήταν καθόλα θεμιτή αλλά και χρήσιμη. Αφού από τα πολυπληθή δημοσιεύματα ακόμα περισσότεροι έμαθαν την ανακήρυξη του χώρου των Φιλίππων ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς», καταλήγει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση.’’

Δεν θα σας στερήσω βέβαια και την αυθεντική φωτογραφία της κυρίας Υπουργού, που πλάι στη λανθασμένη επιγραφή περιορίζεται στο  δικό της ρόλο. Στην επιγραφή υπάρχει επίσης και μια ημερομηνία που αναφέρει ότι η έγγραφή του μνημείου στην UNESCO [inscription], έγινε στις 15.07.2016. Γιατί λοιπόν μετέφεραν  τη σχετική  τελετή   σε ημερομηνίες εγκαινίων, δρόμων, σηράγγων και λοιπών μεγάλων έργων που χρηματοδοτούνται κατά 90%, από την επάρατη Ευρώπη, που οι σημερινοί θριαμβολογούντες , που τα εγκαινιάζουν, καταδίκαζαν και συνεχίζουν να υβρίζουν;  Αυτή είναι η μεγαλύτερη αυτοκριτική και  τιμωρία τους, αφού αναγκάζονται να ‘’γλείφουν’’ εκεί που έφτυναν. Η φωτογραφία που  ακολουθεί  τεκμηριώνει  του λόγου  το αληθές. Να προσθέσουμε  επίσης ότι η προσωπική σοβαροφάνεια  ουδόλως μπορεί να υποκαταστήσει την απαιτούμενη σοβαρότητα.

  Αντώνης Ταρνανάς

ΡΗΞΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΛΑΓΗ

Ανέκαθεν ο άνθρωπος , παρασυρμένος από κάποιες δήθεν εκσυγχρονιστικές ιδέες, οδηγείται   συχνά σε ακραίες αμφισβητήσεις, για να δείξει ότι δεν ακολουθεί τον ‘’συρμό’’  και την πεπατημένη της εποχής αλλά  προωθεί καινοτόμες απόψεις, που θα οδηγήσουν σε μια πιο δίκαιη προοδευτική κοινωνία. Πολλές φορές ο σκοπός μπορεί να είναι και ειλικρινής, τις περισσότερες  φορές όμως αποτελεί προπέτασμα ‘’καπνού’’ και αποβλέπει στη ρήξη για τη ρήξη, κάτω από προσχήματα και προσωπικές ιδεοληψίες ,  κυρίως όμως  υπολογισμούς και σκοπιμότητες. Δεν είναι κακή η αναζήτηση νέων πρακτικών και  απόψεων, αρκεί αυτές να εδράζονται σε υγιείς βάσεις και να έχουν δοκιμαστεί για την αποτελεσματικότητα και ιδιαίτερα την ειλικρινή τους θετική προσφορά. Δεν μπορούμε να αμφισβητούμε μια πραγματικότητα, μόνο και μόνο διότι δεν μας ικανοποιεί προσωπικά, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στο κοινωνικό σύνολο. Εμείς λοιπόν σήμερα  λόγω των ημερών θα προτιμήσουμε την καταλλαγή αντί της ρήξης και την αγάπη αντί του μίσους.

Ο χρόνος  ωριμάζει τις καταστάσεις και οι κοινωνίες μπορούν ελεύθερα να κάνουν τις επιλογές τους. Η αμφισβήτηση  μπορεί να  αποτελεί  στοιχείο της εξέλιξης, σαν αποτέλεσμα τεκμηριωμένης έρευνας, δεν μπορεί όμως να γίνει αποδεκτή σαν στοιχείο επιβολής και επιβουλής. Δικαίωμα του καθενός να αμφισβητεί τις καθιερωμένες ιστορικά αξίες, δεν έχει όμως το δικαίωμα να προβαίνει σε απαξιωτικούς  χαρακτηρισμούς και να επιβάλει τις μειοψηφικές απόψεις του, επειδή έτυχε να βρεθεί στην ‘’εξουσία’’. Οι  άρχοντες έρχονται και παρέρχονται, οι αξίες όμως που είναι εδραιωμένες για χιλιετίες δεν ξεριζώνονται με το ‘’έτσι θέλω’’ οποιουδήποτε αμφισβητία.

Ο Χριστιανισμός λοιπόν και η Εκκλησία – διότι εκεί στρέφονται οι τελευταίες αμφισβητήσεις – έχουν θετική συμβολή στην ιστορία  του λαού μας και είναι άδικο  να αποτελούν πεδίο διαμάχης και ιδεολογικής αντιπαράθεσης . Είναι γνωστή και παλαιά η  ‘’προκατάληψη’’ των οπαδών ολοκληρωτικών ιδεολογιών κατά της θρησκείας, την οποία θεώρησαν  εχθρό των επιδιώξεών τους – ‘’το όπιο του λαού’’  την αποκάλεσαν– αυτό όμως δεν επιτρέπει σε κανένα να τη ‘’συσχετίζει’’ με παγανιστικές αντιλήψεις . Ίσως δεν έχουν αντιληφθεί  αυτοί οι νεόκοποι ‘’προοδευτικοί’’, ότι με τις πράξεις τους έχουν παραδώσει τα πατροπαράδοτα  σύμβολα του Ελληνικού πολιτισμού [ πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια – το τελευταίο έχει  προ πολλού απαξιωθεί ηθικά ], σε φασιστοειδή κατάλοιπα . Αυτοί οι τελευταίοι, οι καιροσκόποι της άλλης ‘’όχθης’’,  τα εμπορεύονται και σκόπιμα συγχέουν  τον ευγενή πατριωτισμό, με τον αχαλίνωτο εθνικισμό, που φθάνει στα όρια της ‘’καθαρότητας της φυλής‘’ του ‘’ εθνικοσοσιαλισμού’’, αλήστου μνήμης εποχών.

 Ο καθένας λοιπόν ‘’εφ’ ω ετάχθη’’ , αλλά με σεβασμό της άλλης άποψης και ιδίως αν πρόκειται για απόψεις δοκιμασμένες που βοήθησαν το λαό μας σε χαλεπούς καιρούς και συνεχίζουν και σήμερα  το ανυστερόβουλο κοινωνικό τους έργο, χωρίς περιορισμούς.  Το ενδεχόμενο να υπάρχουν και κακά παραδείγματα μεταξύ των ανθρώπων της Εκκλησίας, δεν δίνει το δικαίωμα σε κανένα και μάλιστα μη μέλος της, να επιβάλει την συνολική καταδίκη της. Σκεφθείτε τι θα γινόταν αν ο λαός έκρινε με ανάλογο τρόπο τα κόμματα και  τη διαχρονική  πολιτική τους !!  Η Θρησκεία  και η πολιτική αποτελούν λαϊκές κατακτήσεις με μακραίωνα ιστορία και αντί να στραφούμε εναντίον τους, καλόν είναι να επωφεληθούμε από τα αμέτρητα όσα καλά τους, διορθώνοντας και τα  συνειδητά ή ασυνείδητα  λάθη τους.

 Η κοινοβουλευτική δημοκρατία –παρά τις αδυναμίες της- αποτελεί το τελευταίο ορθό δείγμα  διακυβέρνησης και η αρχή της πλειοψηφίας τον ακρογωνιαίο λίθο της. Δεν μπορούμε πάντως να επικαλούμαστε για τη σπίλωσή τους , τις αποτυχημένες κοσμοθεωρίες, που οι   λαοί που  [ εκόντες-άκοντες] τις έζησαν, αποφάσισαν   οριστικά και αμετάκλητα τον εξοβελισμό τους. Το γεγονός ότι  κάποια μικρά δείγματα ολοκληρωτικών καθεστώτων  εξακολουθούν να υπάρχουν, είναι αποτέλεσμα βίας και όχι επιλογής  και συνεπώς όσοι  ’’πιστοί’’ προσέλθετε για να δοκιμάσετε στην πράξη τα ευεργετικά τους αποτελέσματα. Αν μετά ταύτα εξακολουθείτε να πρεσβεύετε τα ίδια, να το συζητήσουμε με αγάπη και κατανόηση.

Δεν ήταν στις προθέσεις μου η μακροσκελής αυτή αναφορά  σε καταστάσεις  που προσβάλλουν το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας, αλλά με παρέσυραν οι λεκτικές ‘’περιστροφές’’,  για να  αποφύγω – χρονιάρες μέρες-  τις  ευθείες και ονομαστικές καταγγελίες, που θα δυσχέραιναν την επιδιωκόμενη καταλλαγή. Η αρχόμενη Μεγάλη Εβδομάδα, δεν αναπαριστάνει μόνο το θείο Δράμα, αλλά με τους λαμπρούς ύμνους και τα  ιερά κείμενα, χαρίζει πνευματική τροφή και γαλήνη σε όσους την ενστερνίζονται και την έχουν ανάγκη και στις μέρες μας  αυτοί είναι πολλοί.  ‘’Ουκ επ’ άρτω  μόνω ζήσεται άνθρωπος’’, είχε απαντήσει ο Ιησούς στον αμφισβητία της εποχής του, άρχοντα του σκότους. Τις ημέρες των παθών  ακολουθεί  ‘’αναστάσεως  ημέρα  λαμπρυνθώμεν λαοί’’, όπως αναφέρεται στον  ‘’Κανόνα’’ του  Ιωάννου  Δαμασκηνού.

Ο Χριστιανισμός, που αποτελεί το επίσημο και συνταγματικά κατοχυρωμένο θρήσκευμά της χώρας,  δεν υποχρεώνει κανένα  και τίποτα . Δίνει απλόχερη και έμπρακτη  αγάπη ακόμα και σε εκείνους που τον πολεμούν και τον αντιστρατεύονται   αθέμιτα. Διδάσκει  το ‘’όστις θέλει οπίσω μου ελθείν’’ ,  ‘’ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω τον λίθον’’ και ‘’άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με’’. Αγκαλιάζει τους πάντες με αγάπη, δεν θέτει όρους και προϋποθέσεις και κυρίως  αρνείται την εκδίκηση και τιμωρία σαν μέσο  ‘’συνετισμού’’ .

Το τροπάριο της Κασσιανής τη Μεγάλη Τρίτη, τα δώδεκα Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης και η αποκορύφωση του θείου πάθους της Μεγάλης Παρασκευής , γεμίζουν τις ‘’άδειες’’ καρδιές μας με αγάπη, διδαχή και θεία μελωδία. Κανένας ποτέ δεν ζημιώθηκε από τα ιερά ‘’νάματα’’ της ορθοδοξίας μας, που βλέπει με την ίδια αγάπη και κατανόηση τους όποιους άπιστους ή αλλόθρησκους ακόμα και πολέμιους του Χριστιανισμού. Ακολουθούν δύο ενδεικτικά,  πραγματικά περιστατικά , που έζησα  μαζί με τη σύζυγό μου, την Μεγάλη Παρασκευή,  σε δυο διαφορετικές Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Στην αρχή της  δεκαετίας  του 1960, που βρισκόμουν στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο, τα μικρά παιδιά της οικογένειας των ιδιοκτητών του σπιτιού που διαμέναμε, μας ρώτησαν τι κάνουμε τα βράδια της Μ. Εβδομάδας στην εκκλησία  [ τι πρόγραμμα έχει] και αν μπορούν να έλθουν μαζί μας. Η γιαγιά τους που ήταν χριστιανή αλλά και οι γονείς τους –βασικά στελέχη του κόμματος με παρτιζάνικη  δράση στο πλευρό του Τίτο – συγκατένευσαν να τα πάρουμε μαζί μας στον Πατριαρχικό Ναό, που κατ΄εξαίρεση επιτρεπόταν μια τυπική μικρή περιφορά του Επιτάφιου, αφού ο Σέρβος Πατριάρχης Γερμανός, ήταν και μέλος του Κόμματος. Τα παιδιά αυτά [ η Μίρα 10 και ο Νίκολα 12 ετών], έκτοτε μας ακολουθούσαν σε κάθε εκκλησιασμό μας, με προτροπή  και των δικών τους.

Προς το τέλος της ίδιας δεκαετίας, που βρισκόμουν στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας ,παραβρεθήκαμε, με τη σύζυγο και την πεντάχρονη  κόρη μας, στον Καθεδρικό Ορθόδοξο Ναό   Κυρίλλου και Μεθοδίου, στα εγκώμια και την περιφορά του Επιτάφιου. Στο κρεσέντο του  πολυφωνικού μινόρε  ‘‘’Η Ζωή εν Τάφω’’, εισέβαλαν στην εκκλησία κάποιες δεκάδες νεαρών, που σε κοινή θέα όλων μας, έσπευσαν να ικανοποιήσουν τις ‘’σωματικές τους ανάγκες’’. Το ευάριθμο του εκκλησιάσματος δεν απέτρεψε την πράξη τους, η αστυνομία όμως που κλήθηκε, προσπάθησε να αποκαταστήσει την τάξη και να συνεχιστεί η μυσταγωγία που τόσο βάναυσα είχαν διακόψει κάποιοι ‘’Ουνίτες Χριστιανοί’’, όπως μας ενημέρωσαν οι Αρχές.

Την εποχή της  παντοκρατορίας του κόμματος στην ‘’Καθολική  αυτή χώρα,  οι Ουνίτες -  ορθόδοξοι που   είχαν προσχωρήσει ‘’βίαια’’ στον καθολικισμό - προσπάθησαν να προσεταιριστούν τους ανυπεράσπιστους Ορθόδοξους. Ο Πάπας διέθετε ειδικό απεσταλμένο ‘’Νούντσιο’’ στην Πράγα  και αυτό διευκόλυνε την πολιτική επιδίωξη του περιορισμού  των Ορθοδόξων της χώρας. Έτσι λοιπόν το κράτος βρήκε πρόθυμους συμμάχους, στον περιορισμό των θρησκευόμενων, που δεν ανήκαν στο τυπικά ‘’ανεκτό’’ καθολικό δόγμα της χώρας.

Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ και στην ιστορικότητα του Ιερού αυτού Ναού, η κρύπτη του οποίου αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του Β΄ παγκόσμιου πολέμου.  Αντώνης Ταρνανάς

Παραθέτω ένα συνοπτικό  ενημερωτικό κείμενο.

‘’Η αφήγηση της ιστορίας ενός ζοφερού δολοφόνου ταιριάζει να αρχίσει από  την κρύπτη ενός ναού. Στην Πράγα, στα υπόγεια του ορθόδοξου καθεδρικού ναού των Κύριλλου και Μεθόδιου, στην οδό Ρέσλοβα, βρήκαν καταφύγιο οι αλεξιπτωτιστές που το 1942 κατάφεραν να σκοτώσουν τον τρομερό Ράινχαρτ Χάιντριχ, τον πανίσχυρο αρχηγό ασφαλείας του Γ΄ Ράιχ, εκπρόσωπο του Χίτλερ στην Τσεχοσλοβακία. Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς άνθρωπο πιο κακόβουλο από τον Χάιντριχ. 

Ο Ράινχαρτ Χάιντριχ υπήρξε ο πιο ειδεχθής ναζιστής εγκληματίας. Φιλόδοξος, μνησίκακος, ψυχρός και υστερόβουλος, ο επικεφαλής της υπηρεσίας ασφαλείας του Γ΄ Ράιχ, ο επινοητής της «τελικής 
λύσης», επιδόθηκε με καταστρεπτική μανία στην εξόντωση εκατομμυρίων εβραίων. Άφησε την τελευταία του πνοή στην Πράγα, δολοφονημένος από Τσέχο κομάντο. 

Μια άνιση μάχη 
Η κρύπτη της εκκλησίας της Πράγας διατηρεί εύγλωττες μαρτυρίες της άνισης μάχης που δόθηκε ανάμεσα σε μια χούφτα γενναίων ανδρών, οι οποίοι καταδίωξαν το τέρας σε μια επιχείρηση αυτοκτονίας, και της στρατιάς που εξαπολύθηκε εναντίον τους. Στους πέτρινους τοίχους που είναι γεμάτοι κόγχες, άδειες σήμερα, για τη φύλαξη των οστών, μπορεί να δει κανείς ακόμη κάμποσα σημάδια από σφαίρες, ενώ σε μια γυάλινη προθήκη εκτίθεται ένα περίστροφο Καλτ εννέα χιλιοστών, μια χειροβομβίδα Μills και ένα μυδράλιο Sten των αλεξιπτωτιστών καθώς και ένα βιβλίο βουτηγμένο στο αίμα ενός από αυτούς. Στην κρύπτη της εκκλησίας έμειναν κρυμμένοι επί 20 ημέρες οι τρεις φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας ή «στρατιωτικής παύσης» του Χάιντριχ, ύστερα από την επιτυχή έκβαση της αποστολής τους στις 27 Μαΐου του 1942.

Λέγεται μάλιστα ότι για να τους εξουδετερώσουν, γέμισαν με νερό την κρύπτη του  ναού και τους έπνιξαν’’.

ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΕΣ

Σκέφτηκα  να κάνω μια ‘’ανακωχή’’ εν όψει των Άγιων ημερών’’ και να ασχοληθώ με θέματα της ψυχής και της καρδιάς, που πρέπει να διέπουν τους   σύγχρονους ανθρώπους σε ανάλογες συνθήκες. Υπάρχουν όμως  καθημερινά γεγονότα που εμβάλλουν σε  ‘’ σκέψεις ’’ , ακόμα και εμάς τους εμπειρότερους και  πιο ώριμους ηλικιακά κατοίκους αυτής χώρας και  μας εκτρέπουν από τις αρχικές μας σκέψεις.

Ενώ οι  συνάνθρωποί μας  βιώνουν τη χειρότερη μιζέρια τους – μετά την κατοχή του 1940 - και ετοιμάζονται  για  τη χαρμολύπη της Μεγάλης Εβδομάδας , ενέσκηψαν οι κενολόγοι όψιμοι  σκοταδιστές αμφισβητίες του Αγίου φωτός.  Δεν θα σχολιάσω τους χαρακτηρισμούς  του κυβερνητικού Βουλευτή περί ‘’παγανιστικού εθίμου’’, αφού πήρε απάντηση από τον ίδιο του τον πολιτικό χώρο και το χορταστικό θέαμα της παρουσίας  του κ. Πρωθυπουργού στον Πανάγιο Τάφο. Τι να πει κανείς για τις   ρωμαϊκού τύπου φέστες τμηματικών  εγκαινίων του οδικού δικτύου – με πλούσια  παρουσία της Εκκλησιαστικής  ιεραρχίας;    Θα προσθέσω επίσης ότι δεν μπορεί οποιαδήποτε κομματική νομενκλατούρα  να αγνοεί τις  απόψεις της πλειοψηφίας  του Ελληνικού λαού, που εξακολουθεί να δηλώνει πίστη στην Ορθοδοξία.

‘’Τα ευρήματα για τη θρησκευτική πίστη της πανελλαδικής έρευνας Metron Forum της Metron Analysis που δημοσιεύθηκαν το Δεκέμβριο του 2011. Στην έρευνα αυτή, το 95% δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, το 1,5% δηλώνει ότι ανήκει σε κάποια άλλη θρησκεία, ενώ άθρησκοι ή άθεοι δηλώνει το 2,8% του πληθυσμού, ποσοστό από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη^’’.

 Η  δεινή ελληνική πραγματικότητα επιβάλλει   στην Κυβέρνηση μια  εντελώς  διαφορετική αξιολόγηση  των προτεραιοτήτων της . Οι  αριστερίστικες αυτές καινολογίες είναι προδήλως αντισυνταγματικές., αφού ‘’ Στο προοίμιο του Συντάγματος γίνεται επίκληση «εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», και η θρησκεία της «Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού» αναγνωρίζεται ως «επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα» στο Άρθρο 3 του Συντάγματος.

Η  δεινή  κατάσταση  της χώρας μας  επιβάλλει, άλλωστε,   στην εξουσία  μια  εντελώς  διαφορετική αξιολόγηση  των προτεραιοτήτων της, σαν ελάχιστο δείγμα σεβασμού των λαϊκών δικαιωμάτων  .

Ένα ακόμα γεγονός που με οδηγεί στην αλλαγή αυτή ‘’πλεύσης’’ είναι και οι σύγχρονοι ‘’μαυραγορίτες’’ που –προκλητικά-   προβάλλονται  μέσα  από τα ΜΜΕ  και καθημερινά αυξάνονται και πληθύνονται τα καταστήματα τους – δείγμα ότι πάνε καλά οι δουλειές τους-  ανά την επικράτεια. Καλούν λοιπόν τον αναξιοπαθούντα λαό μας να εναποθέσει τα  τελευταία υπάρχοντά του  ‘’ασημικά και χρυσαφικά ’’, για ένα κομμάτι ψωμί, όπως ακριβώς συνέβαινε και τα δύσκολα κατοχικά χρόνια. Με το θέμα αυτό – που δεν τιμά κανένα μας - έχω ασχοληθεί και στο παρελθόν [3.6.2015] και  επισυνάπτω στο τέλος του παρόντος , το σχετικό κείμενο, διότι  εξακολουθεί να θυμίζει εποχές που έπρεπε να διαγραφούν οριστικά από τη μνήμη του Ελληνικού λαού. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν ευθύνονται εκείνοι που εμπορεύονται τον πόνο και τις ανάγκες του   Ελληνικού λαού ή εκείνοι που τις προκάλεσαν και εξακολουθούν να τις συντηρούν για τους δικούς τους λόγους .  Αντώνης Ταρνανάς

Οι σύγχρονοι  ‘’ μαυραγορίτες ‘’                      3.6.2015

Έζησα μια εποχή που απεύχομαι να επανέλθει ποτέ στις νεώτερες γενιές των συνανθρώπων μας. Το απεύχομαι γιατί υπήρξε ανεπανόρθωτα οδυνηρή αλλά κυρίως διότι οι σύγχρονοι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν σε μια τεχνητή ευμάρεια δεν έχουν αντοχές για κάτι ανάλογο, έστω και σε ηπιότερη μορφή. Αναφέρομαι βέβαια στην κατοχή και την πείνα του 1941 με τα αμέτρητα θύματά της, που καθόρισε και τη μετέπειτα πρακτική των ανθρώπων της εποχής μου, να δώσουμε στα παιδιά μας απλόχερα, όσα εμείς, οι επιζήσαντες, στερηθήκαμε .

Την εποχή εκείνη οι άνθρωποι επιστράτευσαν όλη τους την αλληλεγγύη και αγάπη προς τον πλησίον, ώστε να επιζήσουν όσο το δυνατόν  περισσότεροι από τα δεινά που βασάνιζαν το λαό της χώρας μας. Με κάθε τρόπο λειτούργησε ένας κοινωνικός  αυτοματισμός για να μετριάσει τα αποτελέσματα του πολέμου και των στερήσεων, αφού η Πολιτεία δεν μπορούσε να δώσει  την ελάχιστη βοήθεια, λόγω της κατοχής και της πραγματικής αδυναμίας για προσφορά.  Αυτό γινόταν σε μια εποχή που δεν υπήρχαν προοπτικές για το τέλος του πολέμου και τη δυνατότητα νέας παραγωγής. Μοιραζόντουσαν τα ελάχιστα τρόφιμα μεταξύ τους, για να μπουν και άλλοι στο καράβι της σωτηρίας από τη συνολική δυστυχία που βασίλευε παντού, χωρίς να ξέρουν αν και οι ίδιοι θα είχαν τον τρόπο να ανταποκριθούν στις προσωπικές ή οικογενειακές τους ανάγκες μελλοντικά.

Αλλά η ανθρώπινη  φύση είναι απρόβλεπτη και , όπως σε όλους τους κανόνες, υπήρξε και εδώ η κραυγαλέα εξαίρεση. Ήσαν το κοράκια που παραμόνευαν να αρπάξουν τη ‘’λεία’’ τους , να επωφεληθούν από το γενικό κακό και να ‘’θησαυρίσουν’, εις βάρος βέβαια των συνανθρώπων τους. Πουλήθηκαν περιουσίες ολόκληρες για ένα κομμάτι ψωμί, σπίτια και οικόπεδα για 100 ‘’δράμια’’ λάδι’’ που θα έσωζε τα παιδιά των οικογενειών αυτών από την αβιταμίνωση και το χειρότερο όλων πουλήθηκαν τιμές και υπολήψεις, για να μην πω ‘’αρπάχτηκαν’’ από τους ισχυρούς και συνήθως ‘’ δοσίλογους’’, για να ικανοποιήσουν και τις λοιπές αρπαχτικές τους ανώμαλες ορέξεις. Το κακό είναι ότι όσοι τα κατάφεραν να επιζήσουν, άρχισαν από την αρχή την προσπάθεια για να αναπληρώσουν τα χαμένα ‘’ αγαθά ‘’ ‘η απομακρύνθηκαν από τον τόπο της διαμονής των, για να περισώσουν ό,τι τους απέμεινε από τη χαμένη τους τιμή και αξιοπρέπεια, ενώ αυτοί που τους την άρπαξαν ξανάγιναν τρανοί και προύχοντες, αφού είχαν αποκτήσει και τον απαραίτητο για τη διάκριση στην κοινωνία, πλούτο. Θα έλεγα ότι αποτέλεσαν, με τον ‘’παρά τους’’, τη νέα τάξη των ‘’ευγενών’’, σε μια χώρα που η αξιοκρατία αποτελούσε ανέκαθεν  μειονέκτημα, αφού στερούσε από τις κατά καιρούς εξουσίες, τη δυνατότητα της απόλυτης επιλογής των στελεχών της. Η χώρα αυτή πάντα διαφήμιζε την εκπαιδευτική εξέλιξη και πρόοδο, αλλά προτιμούσε και επιδίωκε τη μετριότητα, κοινωνική και πολιτιστική, αφού αυτό αποτελεί τον μόνο τρόπο να επικρατούν οι μετριότητες των ‘’ημετέρων’’. Βλέπουμε λοιπόν τα χάλια μας σε όλους τους τομείς παιδείας και πολιτισμού. Αρχίζοντας από την περιβόητη ‘’κατάργηση’’ της καθαρεύουσας και έμμεσα και της αρχαίας ελληνικής – που εξακολουθεί να διδάσκεται παγκοσμίως-  αντί να ανεβάσουν το επίπεδο μόρφωσης του λαού, ‘’κατέβασαν ‘’ τη γλώσσα, επιβάλλοντας τη δημοτική, την οποία, χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων, υπερασπίστηκαν στο ελληνικό κοινοβούλιο οι εθνοπατέρες μας ‘’ εις άπταιστον  καθαρεύουσαν’’. Το ίδιο έγινε και στους περισσότερους πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς τομείς, αφού έκριναν το πεδίο αυτό πρόσφορο για πολιτικά κέρδη και ψηφοθηρία και βλέπουμε τα χάλια μας. Διερωτώμαι όμως  αν πράγματι βλέπουμε τα πραγματικά μας χάλια, αφού οι κρατούντες περί άλλα τυρβάζουν μέχρι τώρα, περιοριζόμενοι να  καταχωρήσουν στις ιδεολογίες και τον ‘’νεολογισμό’’ μνημονιακός και αντιμνημονιακός . Αφού  λοιπόν λύσαμε όλα μας τα προβλήματα, κατά τους κατά καιρούς κρατούντες, τώρα προσπαθούμε να λύσουμε και τα αντίστοιχα της Ευρώπης, αφού διαπιστώσαμε ότι κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια που πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε και στους ‘’καθυστερημένους’’ λαούς της Ευρώπης. Ας είναι όμως, αφού στη χώρα αυτή όλοι  πειραματίζονται ‘’στου κασίδη το κεφάλι’’, αρκεί να μην ανοίξουμε τους ασκούς του Αιόλου και κανείς δεν θα μας εμπιστεύεται πλέον. Έχουμε τόσα πάθει στο παρελθόν, εγγύς και απώτερο και μυαλό δεν εννοούμε να βάλουμε. Ας υποστούμε λοιπόν και αυτό το πείραμα, αρκεί να μην καταστούμε απλά πειραματόζωα, προς τέρψιν εκείνων που μας την έχουν ‘’στημένη’’ και περιμένουν να επωφεληθούν και να θησαυρίσουν εις βάρος μας. Το λέγω αυτό διότι η ιστορία διδάσκει ότι σε όλες τις εποχές υπάρχουν οι καραδοκούντες να κερδίσουν προσωπικά, εις βάρος του συνόλου και έρχομαι στο προκείμενο, για να δικαιολογήσω και τον τίτλο του παρόντος.

Καθημερινά βομβαρδίζονται, από όλα τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι αναξιοπαθούντες συνέλληνες, με διαφημίσεις ενεχυροδανειστηρίων και γραφείων συναλλαγών χρυσού, κοσμημάτων και άλλων σχετικών αντικειμένων σε ‘’τιμή κοσμήματος ‘’ και έχουν κατακλυσθεί όλες οι πόλεις με αντίστοιχα καταστήματα. Το χειρότερο, για μένα προσωπικά, είναι η γνωστή φωνή ενός διαφημιστή  ανάλογης αλυσίδας γραφείων, που μου θυμίζει απόλυτα τη φωνή του ‘’ντελάλη’’ που διαλαλούσε στα παιδικά μου δύσκολα χρόνια , το ανάλογο ενδιαφέρον κάποιων ‘’μαυραγοριτών’’ της κατοχής. Τότε όμως ήταν μικρό το ‘’βεληνεκές’’ των νοσηρών αυτών ‘’ακουσμάτων’’, ενώ σήμερα, οι σύγχρονοι συνεχιστές τους, μπορούν να εισβάλουν στο σπίτι μας σε ανύποπτο χρόνο και να προσβάλουν την ακοή και τη ‘’μνήμη’’ μας. Εγώ χθες, παρακολουθούσα αγώνα μπάσκετ και υποχρεώθηκα να υποστώ τη δοκιμασία που με γύρισε 71 και πλέον χρόνια πίσω, σε μια εποχή που θέλω τόσο πολύ να ξεχάσω με κάθε τρόπο. Ας σταματήσει κάποιος αυτή την εκβιαστική συναλλαγή ή τουλάχιστον ας περιορίσει την προβολή της, με τα παντοειδή σύγχρονα μέσα ενημέρωσης. Φοβούμαι κυρίως, μήπως η ανοχή αυτής της κατάστασης δημιουργήσει συνειρμικά και την ανάπτυξη άλλων ανώμαλων συμπτωμάτων, μιας εποχής που προσπαθούμε να βάλουμε οριστικά στο χρονοντούλαπο της μαύρης ιστορικής πραγματικότητας της χώρας  μας. Αντώνης