Ο ΨΕΎΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΌΝΟ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ

    [στη χώρα μας μπορεί και περισσότερο]

           

            Είναι σαφές ότι ο τίτλος του σημερινού άρθρου αναφέρεται στους Έλληνες πολιτικούς και ειδικότερα –λόγω επικαιρότητας -τους κυβερνώντες μας, αφού οι παλαιότεροι έχουν ήδη κριθεί και πήραν, επί μακρόν, τη θέση τους στο ‘’χρονοντούλαπο’’. Ο λαός θα τους  κρίνει εκ νέου, λαμβάνοντας ασφαλώς υπόψη και τον πρότερο πολιτικό τους βίο, όταν οι συνθήκες επιβάλουν κάτι ανάλογο. Το κακό είναι ότι ο  λαός μας έχει μια μόνιμη αδράνεια ,  από την εποχή της τουρκοκρατίας, αλλά δεν λησμονεί [ έτσι εξηγείται και ο υπότιτλος].Μπαίνοντας στην ουσία του θέματος οφείλουμε να εξηγήσουμε τους βαρύτατους αυτούς χαρακτηρισμούς, για να αποφύγουμε  την όποια παρερμηνεία αλλά κυρίως για να μην αδικήσουμε τους προβλεπόμενους από το Σύνταγμα και την αστική δημοκρατία μας πολιτικούς. Είναι δε κρίμα και άδικο, με τις δικές τους πράξεις ή παραλείψεις, να θεωρούνται αναγκαίο κακό, ενώ θα έπρεπε να έχουν τον γενικότερο σεβασμό όλων μας.

            Ο ψεύτης, πέραν της επιστημονικής ερμηνείας της περίπτωσής του, διακρίνεται και για  την  πραγματική επίπτωση των ενεργειών του, επί του κοινωνικού συνόλου και αυτό είναι το ουσιαστικά  κρινόμενο. Η κατάταξη ενός ατόμου ή και συνόλου στην κατηγορία αυτή, δεν είναι εύκολη υπόθεση  και απαιτεί αποδείξεις που, στην περίπτωσή μας, είναι διάχυτες και επαναλαμβανόμενες. Όταν μια κυβέρνηση  ξεχνά όλες  τις προεκλογικές εξαγγελίες κάνοντας  το ακριβώς αντίθετο και έχει το θράσος να τις κάνει μόνιμη επωδό, για να τις αφομοιώσουμε πλήρως,  προσβάλλει κατάφορα  το σύνολο του λαού. Ο ψεύτης και το ψέμα έχουν  συνδεθεί με αμέτρητες σοφές παροιμίες  στη χώρα μας, διότι φαίνεται ότι αποτελεί  αποτελεσματικό όπλο στα χέρια  των επιτηδείων και η παρούσα – κυρίως - ηγεσία μας διακρίνεται ιδιαίτερα στον τομέα αυτό. Στα πάλαι ποτέ 15μελή , τους απασχολούσε συχνά το φαινόμενο,  προκειμένου να  ‘’σπρώξουν ‘’ στις καταλήψεις και λοιπές επιδιώξεις τους, ακόμα και εκείνους που ήταν αντίθετοι και το διακήρυτταν ανοικτά. Είναι η δοκιμασμένη τεχνική των μειοψηφιών να κινητοποιούν τις ‘’άβουλες’’ ενίοτε πλειοψηφίες που ελπίζω  - με την ενηλικίωση – να  πήραν το μάθημά τους.

            Πρόκειται για ένα ‘’τσούρμο’’ νέων εθνοσωτήρων, που υποσχέθηκαν σκίσιμο των μνημονίων [ με ένα Νόμο], φροντίδα για το λαό, επαναφορά του 13^ου μισθού, πόλεμο κατά της διαπλοκής και των διεφθαρμένων καναλαρχών, σταμάτημα του  ξεπουλήματος των λιμανιών, της ΔΕΗ [ του φίλου κ. Φωτόπουλου],  των αεροδρομίων,   της  εκποίησης της ελληνικής περιουσίας  και αμέτρητα όσα άλλα φαντάστηκε η αρρωστημένη ιδεοληψία τους. Σήμερα, 20 σχεδόν μήνες μετά – διότι από τις πρώτες εκλογές μετράει η εξουσία τους- τι έκαναν από όλα αυτά.; Έφεραν και τρίτο- χειρότερο- μνημόνιο, φεσώνοντας με 85 επί πλέον δις το περιβόητο χρέος μας που θα διέγραφαν , έκοψαν αγρίως ό,τι είχε απομείνει από τις περικοπές των προκατόχων τους, βάζουν τις βάσεις για τη δημιουργία της δικής τους  διαπλοκής, με δικούς τους καναλάρχες -κατόχους αγροτολιβαδικών εκτάσεων, μετέτρεψαν την άξια ΕΡΤ σε κομματικό τους όργανο [ κάτι σαν την Αυγή, που χαράσσει άμεσα ή έμεσα την εσωτερική και την εξωτερική μας πολιτική,] που αρκείται [με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις που προσπαθούν να ψελλίσουν κάποια δική τους άποψη], στην  άκριτη μεταφορά των  κομματικών ανακοινώσεων, ιδιωτικοποίησαν ό,τι τους ζητήθηκε από τους δανειστές μέσω ενός ταμείου με ξένη πλειοψηφία και με συναισθήματα χαρμολύπης ‘’παραχώρησαν’’ και το χαρακτηριζόμενο φιλέτο της ελληνικής κυανής ακτής, του Ελληνικού.

Το κακό στην περίπτωσή μας δεν είναι μόνο το ψέμα , αλλά ο κακοήθης καθημερινός εμπαιγμός του λαού, που ’’δεν καταλαβαίνει την ευδαιμονία του’’, ενώ Υπουργοί, ανακαλούν καταγεγραμμένες δηλώσεις για την αποτυχία τους, με τη δικαιολογία ότι υπάρχει πρόθεση να ρίξουν την Κυβέρνηση. Δεν μας λένε όμως ποια Κυβέρνηση εννοούν αφού, για αντιπερισπασμό, ασχολούνται μόνο με το μάθημα των θρησκευτικών και ύβρεις κατά της εκκλησίας, μιας χώρας που το 80%  είναι θρησκευόμενο και δηλώνουν ορθόδοξοι. Πέραν της κομματικής τους γυμναστικής, για να επιβάλουν τις μειοψηφικές και αποτυχημένες ιστορικά απόψεις τους , διατηρούν το επίσης ψεύτικο χαμόγελό τους, τη  στιγμή που  τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης φθάνουν το 83,1%, ενώ το  76,7 % αποδοκιμάζει τη διαδικασία χορήγησης των τηλεοπτικών αδειών. Ανάλογα είναι τα ποσοστά αυτά και μεταξύ των ψηφοφόρων του Σύριζα, τους οποίους προσπαθούν να κρατήσουν στο μαντρί [ όχι της Ιθάκης], με τα συνεχιζόμενα ψεύδη και τις φρούδες ελπίδες που μοιράζουν αφειδώς.

            Κλείνω το άρθρο μου, με τον δεύτερο χαρακτηρισμό του τίτλου μου, που είναι ακόμα βαρύτερος και επίσης διαχρονικός, δηλαδή του κλέφτη. Στην Ελλάδα, εισέρευσαν  μετά την ένταξη μας στην ΕΟΚ, πολλά δισεκατομμύρια, που ακόμα τα ψάχνουμε, στα στρώματα και στις λίστες τραπεζών  του εξωτερικού, αλλά ‘’δυσκολευόμαστε’’ να τα εντοπίσουμε, αφού κάτοχοι αυτών βρίσκονται και μεταξύ των σημερινών  κυβερνώντων. Παρά τα μεγάλα αυτά ποσά, που δημιούργησαν την τεχνητή ευμάρεια προηγούμενων ετών,  ενοχλεί περισσότερο που μας  έκλεψαν την ελπίδα, με μοναδικό αντάλλαγμα την καρέκλα της εξουσίας. Ελπίζω και εύχομαι να συνετισθούν και να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι ‘’ ο λαός αργεί αλλά δεν λησμονεί’’ και να μην το εκλάβουν αυτό σαν απειλή, αλλά σαν μια απλή υπόμνηση της ιστορικής πραγματικότητας.  Οι σημερινοί ‘’νέο-Μερκελιστές’’ δεν μπορούν πια να κρυφτούν, αφού μας κατάλαβαν και οι ξένοι και  το διακηρύσσουν ανοιχτά, ότι δεν μας εμπιστεύονται καθόλου. Δεν πρέπει λοιπόν, για να σωθούν τα προσχήματα στο προσεχές κομματικό συνέδριο, να ρισκάρουμε την ίδια την ύπαρξη της χώρας μας, διότι θα είναι βαρύς ο πέλεκυς τουλάχιστον της ιστορίας, για όλους τους υπεύθυνους, ακόμα και εκείνους που με τη σιωπή τους ‘’αποδέχονται’’ την καταστροφή.

Αντώνης Ταρνανάς

            

ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ''ΠΑΡΕΝΔΥΣΙΑ''

                                     Για να αμβλύνουμε λίγο την περιρρέουσα όζουσα ατμόσφαιρα, που ασχολείται περισσότερο με τους εντυπωσιασμούς παρά με την αναγκαία πολιτική επικαιρότητα, σκέφθηκα να αρχίσω με ένα σχετικό δείγμα της  ‘’κρυφής’’ ποίησης Κ. Καβάφη. Εκείνοι που μελέτησαν τον μεγάλο μας Αλεξανδρινό ποιητή, ισχυρίζονται ότι τα ποιήματα της κατηγορίας αυτής, δεν δημοσιεύτηκαν από τον δημιουργό τους, ‘’για να μην προκαλέσει με την προσωπική του ιδιαιτερότητα, την κρατούσα τότε  ηθική παραδοχή’’.

 Το παρατιθέμενο ’’κρυφό’’  ποίημα, με τίτλο ‘’ενδύματα’’,   αναφέρεται κυρίως στις μεταμφιέσεις που παραπέμπουν έμμεσα και υπονοούν την παρενδυσία. Η τελευταία δεν είναι πια ,μόνο  το αποκλειστικό γνώρισμα των ανδρών που θέλουν να προβάλουν την ετεροφυλική τους αισθητική και σεξουαλικότητα, αλλά αποτελεί και κυρίαρχο στοιχείο στη λογοτεχνία, όπως π.χ.  η Πάπισσα Ιωάννα του Εμμανουήλ Ροΐδη και  οι  Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη.  Είναι δε συγχρόνως  ένα καινούργιο μέσο που χρησιμοποιείται ευρύτατα και στη σύγχρονη   πολιτική. Έτσι λοιπόν  στην Βουλή μας, έχουμε σοσιαλιστές με λιμουζίνες, εκατομμύρια σε ξένες τράπεζες και έγκλειστους στις φυλακές, που εξακολουθούν να τονίζουν την αριστερή τους υπαρκτή ή μη  ‘’ σοσιαλιστικότητα’’, με ριζοσπαστική ή μαρξιστική προμετωπίδα.

Παλαιότερα, η πολιτική παρενδυσία εμφανίστηκε με την καθιέρωση του ζιβάγκο  του Ανδρέα, το οποίο , οι εφευρετικοί  μιμητές του , αντικατέστησαν με την κατάργηση της γραβάτας και την κακόγουστη ενδυματολογική πολυχρωμία . Στις μέρες μας το φαινόμενο διανθίζεται και με ύφος και ‘’ήθος’’ Λουδοβίκου 16^ου και Μαρίας Αντουανέτας, που συνιστούσαν στο λαό που δεν είχε ψωμί να τρώει  παντεσπάνι. Οι ημέτεροι όμως ‘’εστεμμένοι’’, πιο έμπειροι και ευέλικτοι από τα πρότυπά τους ,θα ‘’έκαναν την αναδιανομή του εισοδήματος και θα τα έπαιρναν από τους πλούσιους’’. Στη Γαλλία φρόντισε η Γαλλική επανάσταση να αποκαταστήσει την τάξη, στην Ελλάδα όμως παραμείναμε στο [ΘΑ], αφού οι επαναστάσεις μας σταμάτησαν στο 1821. Για πόσο θα μας εμπαίζουν ακόμα Μαρίες Αντουανέτες, που οικεία τους  πρόσωπα ‘’πρόβλεψαν’’ τα [ capital controls και ’’βοηθήθηκαν’’ να αποσύρουν την τελευταία στιγμή τις καταθέσεις τους;  Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν ασύστολα να μας δίνουν πρακτικές διατροφικές συνταγές επιβίωσης και συναντούν στο διάβα τους  μόνο ευτυχισμένους ανθρώπους, των οποίων οι αποδοχές δεν μειώθηκαν καθόλου . Δεν αρκούνται δηλαδή στην επαναστατική τους γυμναστική αλλά  ‘’ηδονίζονται’’ και  να μας εμπαίζουν εν ψυχρώ.

                                        Έρχομαι τώρα και στο  περιστατικό των μεταμφιεσμένων, της Ν. Υόρκης,  που η Κουμουνδούρου  ανέβασε ψηλά, για να καλύψει την πολιτική της  γύμνια  . Από τις αστείες  εικόνες που είδα στο ιντερνέτ,  οι δυο δημοσιογράφοι ήταν απλά μασκαρεμένοι και πάντως λιγότερο  από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους, Παρόλα  αυτά όμως  οι πρώτοι τιμωρήθηκαν άμεσα και παραδειγματικά , μέχρις ότου  το θέμα διασαφηνισθεί , ενώ οι ‘’μεγάλοι’’  μας δεν είπαν λέξη για την ταμπακέρα, δηλαδή τι γύρευε  ο αρχικαναλάρχης μας  επί τρίμερο – χωρίς επίσημο ραντεβού – στα πάρκα της Αμερικανικής Μεγαλούπολης.  Με δεδομένο ότι το υλικό μεταμφίεσης αποτελούσαν οι ‘’φενάκες’’, πότε θα μάθουμε  επί τέλους, τι θα γίνει   με τους ‘’φένακες’’ που λυμαίνονται τη χώρα μας; Αντώνης Ταρνανάς 

ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

                   [ Οι  ‘’ αργυρώνητοι ‘’  και  οι  άλλοι]

Με το θέμα αυτό έχω ασχοληθεί και στο παρελθόν και δια μακρών και επανέρχομαι για να γίνω πιο συγκεκριμένος και χρήσιμος, αρχίζω δε από τις διευκρινήσεις των όρων του τίτλου.

Διαμορφωτές της κοινής γνώμης δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι και οι παντοειδείς δημοσιογραφούντες στα ΜΜΕ [κλασικά και INTERNET]. Είναι όλοι εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα  να διακηρύσσουν τις απόψεις τους και να επηρεάζουν –λόγω θέσεως- την κοινή γνώμη. Είναι δηλαδή οι πολιτικοί μας στο σύνολό τους, αφού  έχουν εύκολη , ενίοτε δε και υποχρεωτική, πρόσβαση   στα διάφορα ‘’κανάλια’’ ενημέρωσης. Ακολουθούν oι  διάφορες ιστοσελίδες , από τις πιο απλές – όπως του υποφαινόμενου – όπου  προβάλλονται κυρίως  προσωπικές γνώμες και απόψεις και  οι κομματικές που προφανώς  εκφράζουν τις απόψεις των κομμάτων που υπηρετούν. Τέλος εξακολουθούν να υπάρχουν και τα επίσημα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, τα οποία, σε κάποιο βαθμό μικρότερο ή μεγαλύτερο, έχουν επίσης καταστεί κομματικά εργαλεία   προπαγάνδας. Πολλοί σύγχρονοι  έλληνες και ιδίως όσοι  υπηρετούν κομματικές ιδεολογίες και ιδεοληψίες, προσφεύγουν πια   στα κομματικά κρατικά ΜΜΕ και στα  διάφορα SITES, που ικανοποιούν εκείνα τα  ακούσματα που χαϊδεύουν τα αφτιά τους και αποκλειστικές ‘’ερμηνείες’’ των γεγονότων της επικαιρότητας. Παράλληλα παίρνουν και την ανάλογη  επιλεκτική και μονόπλευρη πληροφόρηση και την  κομματική ‘’ρετσέτα’’, που κυκλοφορεί αμέσως και αυτολεξεί μεταξύ των κομματόσκυλων , έστω αν κάποιοι από αυτούς δεν εννοούν καν τη χρησιμοποιούμενη ορολογία.

Στα πλαίσια αυτά, η εξουσία φροντίζει – πέραν των διάσπαρτων προπαγανδιστικών ιστοσελίδων και των ελεγχόμενων επίσημων ΜΜΕ, να αυξήσει ή και να μονοπωλήσει την επιρροή της , με την επιλογή νέων  καναλαρχών, ώστε να υποκατασταθεί απόλυτα η παλαιά διαπλοκή με μια άλλη, πιο οργανωμένη και κυρίως προσκείμενη στις απόψεις της. Στο όνομα της δήθεν καταπολέμησης της ολιγαρχίας, η εξουσία ευνοεί  τη δημιουργία της ανάλογης   δικής της –έστω και με τη συνδρομή κουμπάρων και εγγυήσεις  φιλικών αγροτολιβαδικών εκτάσεων που βόσκουν ανυποψίαστα αιγοπρόβατα.   Γράφουν λοιπόν έτσι , στα παλαιότερα των υποδημάτων τους , τις όποιες Συνταγματικές ή άλλες νομικές επιταγές, κωφεύοντας στις διαμαρτυρίες  και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια. Ο Πρωθυπουργός μας, κατά την παρουσία του στη ΔΕΘ, αντιμετώπισε τις  συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας  με την πρωτοφανή ‘’δημοκρατική’’  χρησιμοποίηση 5.000 αστυνομικών , τις δε νομικές παρεκτροπές, με μια ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη . Παραφράζοντας ολίγον τα λόγια του Κυρίου στην παραβολή του άφρονος πλουσίου και σχετίζοντάς τα με τη συνέντευξη του δικού μας κυρίου στη συνέντευξη της ΔΕΘ,  θα επισημάνω ότι ‘’ ο έχων ώτα ακούειν ήκουσεν’’.

Έρχομαι τώρα στην έκφραση αργυρώνητος, που η χρησιμοποίησή της και μόνο  με έχει ήδη βάλει στο  στόχαστρο των  προσβαλλόμενων καλών καγαθών, διαμορφωτών της κοινής πληροφόρησης, δίνοντας και τη δική μου – και όχι μόνο – ερμηνεία του όρου.  Αργυρώνητοι στις μέρες μας [ άργυρος και ωνούμαι- αγοράζω]  δεν είναι μόνο εκείνοι που εξαγοράζονται  άμεσα με χρήματα αλλά και όσοι προσβλέπουν σε μια θέση ή ακόμα και  σε ένα ‘’ θυμήσου με όταν έλθεις στην εξουσία’’ . Δυστυχώς όμως είναι και όσοι έχουν τη δουλίτσα και το μισθουδάκι τους [γλίσχρο ή και παχυλό] και θέλουν να  συνεχίσουν την εξασφάλιση επιβίωσης των οικογενειών τους]. Οι περισσότεροι των τελευταίων εργάζονται στα κρατικά ΜΜΕ και συμμερίζομαι εν μέρει το πρόβλημα και τον ‘’πόνο’’ τους, γι΄αυτό άλλωστε  και παρατηρείται   το φαινόμενο των ολίγων μεν αλλά τίμιων  αντικειμενικών, αφού η πλειονότητα των λοιπών, έχει καταστεί το μέσο της ανεξέλεγκτης και αυτούσιας μεταφοράς των κειμένων του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου. Μέχρις ενός σημείου κατανοώ τη θέση  και τις δυσκολίες τους, αλλά στην πατρίδα του Αριστοτέλη δεν πρέπει να ξεχνιέται εντελώς το μέτρο. Το να επαινείς τους ηγεμόνες για αρετές που δεν έχουν είναι σαν να τους βρίζεις ατιμώρητα ισχυρίζεται ο Γάλλος συγγραφέας και μεγαλύτερος γνωμικογράφος  Λα  Ροσφουκώ , ενώ  μια λαϊκή παροιμία συμπληρώνει, ο κόλακας και ο κόρακας έχουν το ίδιο χρώμα, ο ένας το’χει στην ψυχή κι ο άλλος εις το σώμα. Προσοχή λοιπόν διότι οι ‘’άρχοντες’’ στις δημοκρατίες έρχονται και παρέρχονται και ο βίος και   η πολιτεία  του καθενός μας, μας συνοδεύει και στο διηνεκές.  Αντώνης Ταρνανάς

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ

Ο μύθος σαν άποψη, απασχόλησε  και απασχολεί τους ανθρώπους από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, πότε με την πρώτη και πότε με τη δεύτερη εκδοχή του τίτλου, αποτέλεσε δε και αντικείμενο ανάλυσης των φιλοσόφων ανά τους αιώνες. Ο μύθος σαν επικεφαλίδα μας απασχόλησε και μας, πολύ πρόσφατα [27/8/16], αφού   η σημερινή Ελληνική πραγματικότητα, στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο ‘’παραμύθιασμα’’.

 Με το παρόν  κείμενο, θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε ειδικές   επιστημονικές ερμηνείες και φιλοσοφικά ‘’πλατιάσματα’’, πρώτον για να μη βαρύνουμε πολύ την ατμόσφαιρα και δεύτερο και κυρίως διότι δεν διαθέτουμε την ανάλογη επιστημονική  γνώση. Θα καταπιαστούμε δηλαδή με την ‘’πρακτική’’ πλευρά του θέματος, δανειζόμενοι όμως  την άποψη ενός ειδικού – του ακαδημαϊκού  Ιωάννη Κακριδή, συγγραφέα του πεντάτομου έργου ‘’Ελληνική Μυθολογία’’. Κατά τον αείμνηστο  κλασικό φιλόσοφο, ‘’ ο μύθος έχει ως πρώτη πηγή τις αναγκαίες αντιδράσεις της συνείδησης, μπροστά στο άγνωστο, το οποίο θέλει να εννοήσει και μέσα στο οποίο θέλει να ενεργήσει, αφού αλλιώς δεν μπορεί να ολοκληρωθεί η ύπαρξή της’’.

Ξεκινώντας λοιπόν από την – φιλοσοφικά και επιστημονικά -τεκμηριωμένη αυτή άποψη, καταλήγουμε σε ένα πρώτο συμπέρασμα ότι η προσφυγή στον μύθο αποτελούσε ανέκαθεν και εξακολουθεί να αποτελεί μια υπαρξιακή και συνειδησιακή αναγκαιότητα.  Η ελληνική μυθολογία συνεπώς αποσκοπεί ‘’ να  απαντήσει έμμεσα  στα μυστήρια που περιβάλλουν τον άνθρωπο μέσα από ιστορίες που τον αφορούν και να δώσει μια κατευθυντήρια γραμμή’’.  Συνεπώς η μυθολογία έχει και παιδευτικό χαρακτήρα , βρίσκεται κοντά στην ανθρώπινη φύση και αποφεύγει την υπερβολή, δηλαδή την αρχαιοελληνική ‘’ ύβρη’’, στοιχείο στο οποίο προσφεύγει συστηματικά η μυθοπλασία.

Η μυθοπλασία,  έχει και αυτή τη διδακτική της  πλευρά, αλλά είναι σίγουρα στρατευμένη να ανυψώσει και να ωραιοποιήσει τον μύθο που προτίθεται να ‘’πλασάρει’’.  Έχει όμως και μια ‘’πιο σκοτεινή πλευρά, που βασίζεται σε ανθρώπινα συναισθήματα και πλάνες’’. Αυτή η πλευρά της είναι πιο ‘’πολιτικοποιημένη’’  αλλά και περισσότερο ύποπτη. ‘’Σχετίζεται με τη δημιουργία εθνικών μύθων με σκοπό να προκαλέσει το περί δικαίου αίσθημα’’, υποσχόμενη το ‘’πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι’’. Ψάχνει λοιπόν να βρει τους κακούς γερμανοτσολιάδες, δοσίλογους και εθνικούς μειοδότες, για να τους στιγματίσει ανεξίτηλα.  Επιδιώκει δηλαδή να ενεργοποιήσει το θυμικό των λαϊκών μαζών, ώστε να προσεταιριστεί ιδεολογικά, όσους εξ αυτών  αισθάνονται ή νομίζουν ότι είναι αδικημένοι από τους άλλους που προηγήθηκαν ή από αυτούς που ενδεχομένως θα ακολουθήσουν, ώστε οι κακοί αυτοί αντίπαλοι   να εξουδετερωθούν προκαταβολικά.

Η συστηματική μυθοπλασία φθάνει  την υπερβολή στα άκρα   και στη σημερινή εποχή της ασύδοτης υπερπληροφόρησης,  καταλήγει σε ελλιπή και μεροληπτική  ενημέρωση. Οι οργανωμένοι κομματικοί μηχανισμοί, μετέρχονται διάφορους τρόπους, για να προβάλουν τις δικές τους ιδέες και ιδεοληψίες, συκοφαντώντας  και αμφισβητώντας ακαριαία κάθε αντίθετη άποψη, μη τυχόν και ‘’ριζώσει’’ , έστω και συμπτωματικά σε όσους βρίσκονται πολιτικά μετέωροι ή ευκαιριακά στη δική τους ‘’πλευρά’’. Φθάνουν στο σημείο να  δημιουργήσουν νέα κανάλια – με το πρόσχημα της διαφθοράς και της διαπλοκής  -  για να φτιάξουν τη ‘’δική τους’’ διαπλοκή, η οποία, με τα λειτουργούντα ήδη κομματικά, θα ‘’παράγει’’ μονοπωλιακά τις ειδήσεις της αρεσκείας τους. Κάτι ανάλογο συνέβαινε επί  δεκαετίες και στον ‘’υπαρκτό’’ σοσιαλισμό, σκεφθείτε λοιπόν τι μπορεί ν α γίνει στον ‘’ανύπαρκτο’’. Βεβαίως δεν σημαίνει ότι τα σημερινά ιδιωτικά κανάλια είναι άψογα, αφού είναι αντιπροσωπευτικά της κοινωνίας μας, αλλά – αν θέλουν – μπορούν να ζητήσουν τη συνδρομή της δικαιοσύνης  για να επιβάλει την τάξη.

Ας μεταφέρουμε λοιπόν τα - εντός εισαγωγικών - σοφά  λόγια του αείμνηστου  δάσκαλου και φιλόσοφου και τα συμπεράσματα που αυτά μας οδήγησαν, στη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. Οι ντόπιοι μυθοπλάστες, με  την γενικότερη υπερβολή τους, ξεπερνούν και αυτή την έννοια της αρχαιοελληνικής ‘’ύβρης’’  και μάλιστα σε κάθε της έκφανση, ώστε να διαφοροποιηθούν πλήρως – τυπικά και φαινομενικά  τουλάχιστον – με οτιδήποτε άλλο προϋπήρξε ή αναμένεται να δημιουργηθεί. Δεν είναι τυχαία ή απόλυτη ενδυματολογική τους διαφοροποίηση - με τα κιτρινοπορτοκαλί παντελόνια , την  κατάργηση της γραβάτας και την  έντονη προβολή της αθεΐας τους -   η αλλαγή της κοινοτικής  ορολογίας , αφού θεωρούν ότι δεν υπάρχει πια η τρόικα , μνημόνια και οτιδήποτε άλλο σχετικό.. Ακόμα και οι συναντήσεις  των Υπουργών μας με τους αποκαλούμενους πλέον  ‘’θεσμούς’’, δεν  γίνονται πια στα αρμόδια Υπουργεία αλλά  στο Χίλτον - που προσδίδει περισσότερο prestige – και η  ενδυματολογική και γενικότερη αισθητική εντύπωση της κυβερνητικής ενημέρωσης, θυμίζει  Βερσαλλίες του Βασιλιά ‘’ Ήλιου’’ του 18 ου αιώνα. Αν ζούσε ο Γκαίμπελς [εθνικο- Σοσιαλιστής  ο ίδιος], θα ζήλευε την εξελιγμένη αυτή σύγχρονη πρακτική και μεθοδολογία που  εφαρμόζουν οι κινούμενοι ανάμεσα στον Μαρξισμό και τη Σοσιαλιστική Διεθνή  και διακατέχονται από το σύνδρομο της  αρχαιοελληνικής ΄΄ύβρεως’’. Όπως βλέπεται πολλοί και κατά το παρελθόν, κακοποίησαν την ιερή αυτή λέξη του σοσιαλισμού, με τη ‘’χρησιμοποίησή’’  της   αυτούσιας ή ως συνθετικού, για να περάσουν τις επικίνδυνες ιδεοληψίες τους. Οι λαοί βέβαια τους κατάλαβαν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις πολύ αργά και αφού  πρώτα  βυσσοδόμησαν εις βάρος τους , ενώ οι μιμητές των συγκεκαλυμμένων αυτών ολοκληρωτικών μεθόδων, επανέρχονται, με αλλαγή προβιάς και  προσχηματικές ‘’ύβρεις’’.

Ελπίζω και εύχομαι ο πάντα γελασμένος ελληνικός λαός που το παίζει και έξυπνος, να παραμείνει τουλάχιστον ξύπνιος, διότι το δις εξαμαρτείν ου λαού σοφού.     Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ''ΛΑΘΟΣ΄΄ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ

Διαβάζοντας το σημαντικό άρθρο της  Άλκηστης Πρωτοψάλτη, που αναφέρεται στα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας και τα οποία εκμεταλλεύονται αμέτρητοι όσοι ‘’ευκαιριακοί   φελλοί’’ για να  επιπλεύσουν, εις βάρος του υγιούς κοινωνικού συνόλου, θα ήθελα να προσθέσω φωναχτά και τις δικές μου σκέψεις, για να καταλήξω στη βασική μου αντίθεση, με την οποία κυρίως θα ασχοληθώ, αφού τα υπόλοιπα τα επισημαίνει ξεκάθαρα η ίδια.

Λάτρης του αθλητισμού και εγώ, τη θυμάμαι παιδούλα ακόμα και νεοφερμένη στην Αθήνα, να ασχολείται με τον στίβο και κατέφυγα στο Google  για να επιβεβαιώσω κάποια στοιχεία της, που στα 83 μου δεν ήμουν βέβαιος ότι συγκρατούσα σωστά στη μνήμη μου. Αυτή  η επίσκεψη μου στο INTERNET , με έφερε αντιμέτωπο με τα ‘’ βοθρολύματα’’ της  κακόβουλης πρακτικής των νέο-Ελλήνων, οι οποίοι , αντί να ασχοληθούν με την θαυμαστή καλλιτεχνική καριέρα  και το ήθος της, προτίμησαν το ‘’μπανιστήρι’’ στην κρεβατοκάμαρα της . Η Κυρία Πρωτοψάλτη,  ίσως συνειδητά, απέφυγε να κατατάξει στα νέα  ‘’κουσούρια’’ μας και την όζουσα αυτή  πλευρά της κλειδαρότρυπας , που έχει καταστεί  το δημοφιλέστερο ‘’σπορ’’ της μάζας στην οποία αναφέρεται. Με όλα αυτά και την απόλυτα τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία της, προβληματίζεται και δείχνει  διατεθειμένη να ‘’υποκύψει ‘’ στη σκέψη της φυγής.

Ε λοιπόν όχι. Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι να υποχωρήσουμε στις αρρωστημένες σκέψεις που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν τη χώρα μας, με   τις κατονομαζόμενες κακότροπες συνήθειες των όποιων απολίτιστων και αγροίκων συμπατριωτών μας. Δεν θα δεχθούμε την άποψη των βολεμένων και εκείνων που θεωρούν  την κομματική αφισοκόλληση  υπηρεσία προς τη χώρα, αναμένοντας να τους θυμηθούν  ‘’όταν έλθουν εις την εξουσία’’ ή εκείνους που εξαγόρασαν την όποια ‘’προσφορά’’ τους με αξιώματα ,  σε βάρος του έντιμου κοινωνικού συνόλου, που χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Στη χώρα αυτή αυτοχαρακτηρίστηκαν αντιστασιακοί και όσοι έτυχε να περάσουν ‘’έξω’’ από το Πολυτεχνείο και διεκδίκησαν  αντίστοιχη  σύνταξη, άτομα που στην κατοχή ήσαν μόλις τριών ετών.

 Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύονται δυστυχώς και τα πολιτικά κόμματα , που ποντάρουν στο αριθμητικό τους  μέγεθος και ευνοούν ή  και προβάλλουν ανάλογες νοσηρές καταστάσεις , διεκδικώντας με τη σειρά τους την εξαργύρωση των ‘’επιταγών’’, δηλαδή  τα ψηφουλάκια τους. Πολύ σωστά αναφέρει η Κυρία Πρωτοψάλτη ότι οι περισσότεροι τα περιμένουν όλα από το κράτος, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι το κράτος είμαστε  όλοι εμείς  και συνεπώς, εμείς οι ίδιοι καλούμαστε να  ‘’πριμοδοτήσουμε ’’ έμμεσα τους καιροσκόπους που καραδοκούν να επωφεληθούν από τη δική μας αδράνεια και ενδεχόμενη ‘’υποχώρηση’’. Πού βρίσκεται σήμερα η ελληνική παιδεία και ο σύγχρονος πολιτισμός, αφού  οι συμπεριφορές στις οποίες  αναφέρεσθε Κυρία μου , αποτελούν την  απόδειξη  της παντελούς τους έλλειψης και  υποβάθμισης; Αντέξατε να ακούσετε τελευταία τις ‘’επαναλαμβανόμενες ψεύτικες εξαγγελίες για φρούδες ελπίδες και το χειρότερο το λεξιλόγιο κυβερνητικών παραγόντων; Λέγω αν τις αντέξατε διότι σίγουρα τις ακούσατε. Είναι και αυτοί οπαδοί του κρατισμού που στηρίζουν οι μάζες που υπαινίσσεστε και υποκρίνονται ότι ‘’θα εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα που διακηρύσσουν ότι δεν το πιστεύουν’’. Η χώρα – λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού, έχει καταστεί τριτοκοσμική και θέμα σατιρικών σχολίων σε βάρος της , ενώ εμείς περί άλλα τυρβάζουμε,  για να μη χάσουμε τη ραστώνη μας.

Το  σύγχρονο ελληνικό πρόβλημα δεν είναι πια οικονομικό ,ούτε αμιγώς εξαρτώμενο από την πολιτική κατάσταση, που εμφανώς  στερείται κάθε αξιοπιστίας , είναι καθαρά θέμα παιδείας και αξιών, που την τρέχουσα περίοδο τείνουν να γίνουν – ίσως και σκόπιμα -είδος εν ανεπαρκεία. Στην Ελλάδα που ανέδειξε την έννοια και τη σημασία των λέξεων, δεν ομιλείται πια η ελληνική γλώσσα και προβάλλονται  φτηνιάρικες  λύσεις που κολακεύουν τους ‘’αγράμματους’’ και ευκαιριακούς τυχοδιώκτες  και ‘’διεθνιστές’’ της πεντάρας. Καταυτόν τον τρόπο  δημιουργείται  χώρος και προσχήματα  για να παρεισφρήσουν ακραία φαντάσματα του παρελθόντος,  που αιματοκύλησαν την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από το σχολείο, όχι με πειραματισμούς που κάνουμε μέχρι τώρα, αλλά με επιλογή τρόπων και συστημάτων που έχουν δοκιμαστεί σε πολιτισμένες χώρες, επιλέγοντας απλώς εκείνες τις προσαρμογές, που αρμόζουν και απαιτούνται στις δικές μας ιδιαιτερότητες. Μόνο με τη συστηματική οργάνωση  και την καταπολέμηση του ωχαδερφισμού και του καιροσκοπισμού που μας διακατέχει,  μπορούμε να ελπίζουμε σε μια μελλοντική βελτίωση των τρόπων  συμπεριφοράς και διαβίωσης των παιδιών μας. Με την ευκαιρία που ανέφερα τα παιδιά, με καταπλήσσει το περιορισμένο και ‘’ απαράδεκτο’’ λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν και βέβαια δεν φταίνε αυτά, αφού τέτοια ακούσματα έχουν από τις κεφαλές της χώρας.

Δεν θα φύγουμε εμείς λοιπόν Κυρία μου και σας το λέει κάποιος που ‘’έφυγε’’ ήδη  για περισσότερο από τρεις δεκαετίες από τη χώρα μας και επιστρέφοντας τη βρήκε αγνώριστη ‘’επί τα χείρω’’ και σε  μόνιμη χειμερία νάρκη. Εσείς ακόμα μπορείτε και έχετε και ‘’βήμα’’ και τα όπλα για να πολεμήσετε την πολιτισμική ‘’κακοήθεια’’ που τόσο έντονα περιγράψατε, εγώ όμως στο έσχατο γήρας μου, θα περιοριστώ να σας καμαρώνω διπλά και να χαίρομαι τις νέες  επιτυχίες σας, διότι  ‘’ οι καιροί ου μενετοί’’.

Διερωτώμαι όμως που βρίσκονται και τι κάνουν    οι πνευματικοί και πολιτιστικοί ταγοί οι οποίοι  θα σαλπίσουν εγερτήριο, σε ένα λαό που τον ‘’ έμαθαν’’ να βολεύεται στον καναπέ του και να τα περιμένει όλα από τους άλλους; Με καμάρι διάβασα τις δηλώσεις συγγνώμης του Μίκη Θεοδωράκη, του Μανώλη Γλέζου και της Κυρίας Σακοράφα , για τα όσα βροντοφώναζαν δυο χρόνια πριν και υπήρξαν οι κύριοι μοχλοί που παρέσυραν  τις ‘’μάζες’’ που αναφέρεστε να πιστέψουν σε  ψεύτικα οράματα . Το κακό όμως έχει συντελεσθεί και δεν ξεγίνεται. Ο Θεός να βάλει το Χέρι του, αφού  οι άνθρωποι δεν μπορούν ή δεν θέλουν πια.  Α. Ταρνανάς

Το εξαίρετο άρθρο της Κυρίας  Άλκηστης Πρωτοψάλτη

 Αξίζει να το διαβάσετε

Θέμα: Άλκηστη Πρωτοψάλτη ! ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Το έγραψε σε ένα blog η Άλκηστη Πρωτοψάλτη......

<< Nαι, θα έφευγα.

Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει.          

Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα - ούτε κάν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς - και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο - συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας - να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ'το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ κι ευχαριστώ.                               

Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως.

Βγάζει τον σκύλο βόλτα - αν τον βγάλει - και δεν διανοείται να μαζέψει τα κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες.

Κτίζει τριόροφο και σε κάθε βεράντα βάζει άλλα κάγκελα - λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκο στη φάβα.
Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του.

Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη σ'ενα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου – της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.
Το τίμημα που πληρώνουμε γι'αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο.
Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.>>

ΣΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ

Δεν είμαι καθόλου προληπτικός και δεν επηρεάζομαι στις όποιες επιλογές και αποφάσεις μου από τις ποικιλώνυμες δεισιδαιμονίες που  κυριαρχούν στη ζωή των ανθρώπων. Για μένα καλό, τυχερό, ευχάριστο ή ευτυχές είναι καθετί που ομορφαίνει ουσιαστικά και αισθητικά την καθημερινότητά μας και  κακό, άτυχο, δυσάρεστο και δυστυχές οτιδήποτε κάνει τη ζωή  μας μίζερη και ανυπόφορη.

Αρχίζω με  την ετυμολογία της λέξης δεισιδαιμονία [ από το αρχαίο ρήμα δείδω = φοβούμαι  και τη λέξη δαίμονας] και την ερμηνεία της, που σημαίνει πίστη ή αντίληψη, που αποδίδει με ανορθολογικό τρόπο, υπερφυσικές ιδιότητες σε τυχαία γεγονότα, σε πράξεις ή σε αντικείμενα, που μπορούν δήθεν να επηρεάσουν αρνητικά την πορεία, την τύχη και την καθημερινότητα του ανθρώπου. Μετά τη διευκρίνιση της προσωπικής μου θέσης, απέναντι σε  ανάλογα φαινόμενα – στα οποία κατατάσσω και τα αστρολογικά και ζωδιακά-  θεωρώ καλό, έως και ευτυχές, κάθε γεγονός που ανοίγει ευχάριστα την ημέρα μου – ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ -  και κακό μέχρι δυστυχές κάθε πραγματική αναποδιά που  συμβαίνει, αδιακρίτως ημέρας και ημερομηνίας.

Σήμερα λοιπόν, παρά την αϋπνία μου από συμπτωματική  αδιαθεσία μου, ιογενούς υποθέτω προέλευσης, φρόντισε για μια ακόμα φορά η καλή μου φίλη Ελένη από τις Βρυξέλλες, να μου ‘’ανοίξει ευχάριστα το πρωινό, με το πανέμορφο βίντεο ,με τίτλο ‘’TOUR DU MONDE VIRTUEL’’ που αξίζει να το απολαύσετε και γι΄αυτό το  συναποστέλλω. Πρόκειται για μια οπτικο- ακουστική όαση, μέσα στον ανελέητο βομβαρδισμό που υφίστανται τα αφτιά , τα μάτια και η γενικότερη  αισθητική μας - με πρόσχημα τη ΔΕΘ –και δείχνει το απόλυτο κατάντημα που βιώνουμε συνολικά. Είναι αλήθεια ότι, στη χώρα του Αριστοτέλη, έχει  χαθεί κάθε έννοια του μέτρου, αλλά αυτά που ζούμε τελευταία είναι πρωτοφανή  και αποτελούν πρόκληση και πρόσκληση ‘’έγερσης’’ από τους καναπέδες,  όπου μακαρίως αναμένουμε τη λύση των προβλημάτων μας.

Δεν θυμάμαι προηγούμενη συνέντευξη   πρωθυπουργού στην Έκθεση,  να επιχειρεί -πέραν των   γνωστών  υποσχέσεων  και ψευδολογιών -  που σχεδόν έχουμε συνηθίσει και αποδεχθεί,  δημόσια επίθεση – ευτυχώς μόνο λεκτική – σε δημοσιογράφο που τόλμησε να περιγράψει  την αναμενόμενη απόλυσή της,  λόγω της κυβερνητικής απόφασης να κλείσει το κανάλι που εργάζεται. Επίσης δεν υπάρχει προηγούμενο εκ προοιμίου αφαίρεσης του δικαιώματος υποβολής ερωτήσεων, σε δημοσιογράφους άλλων καναλιών, πράγμα που ‘’υπέπεσε στη γνώση και της ΕΣΗΕΑ , εκτός αν ανατρέξουμε σε αλήστου μνήμης περιόδους της ιστορίας μας. Θεωρώ απαράδεκτη και καθόλου συμπτωματική, την  κατηγορηματική δήλωση για την απόφαση  που υποχρεούται να πάρει το ΣΤΕ, επί του θέματος ερμηνείας του Συντάγματος, όσον αφορά το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Το  χειρότερο είναι ότι ακολούθησε σωρεία  υβριστικών δηλώσεων,  κυβερνητικών στελεχών και παπαγάλων, με  αποκορύφωμα  εκείνη του γνωστού  ‘’μάγκα και παλικαρά’’, που απειλεί ότι θα θάψει τους αντιπάλους του τρία μέτρα κάτω από τη γη .Όλα αυτά βέβαια έτυχαν της σιωπηρής αποδοχής  του πολιτικού του χώρου , σχολιάστηκαν ελάχιστα έως καθόλου από κυβερνητικά κανάλια και ατυχώς  δεν έφτασαν  ούτε στα αφτιά της δικαιοσύνης,  που θεωρείται δικαίως μόνο τυφλή. Με τα καθημερινά τελευταία  διαδραματιζόμενα δεν προσβάλλεται μόνο η λογική και αισθητική  του λαού μας, αλλά δίνεται η εντύπωση ενός πολιτικού αρμαγεδώνα, που δεν έχει προηγούμενο και κυρίως τελειωμό.

Θα μου πείτε  βέβαια γιατί επικαλούμαι  ένα βίντεο, που κάνει πιο ωραία ακόμα και μέρη που πολλοί από μας έχουμε ζήσει και γνωρίζουμε καλά, για να συνοδεύσω τη μίζερη καθημερινότητά μας και να ‘’χαλάσω’’ ενδεχομένως τη διάθεσή σας να το απολαύσετε και εσείς όπως έκανα εγώ; Σαφέστατα δεν είναι αυτή η επιδίωξή μου, αλλά η περιήγησή μου στα παρατιθέμενα όμορφα αυτά μέρη, με οδήγησε και Στο GORE  της Σενεγάλης , με τίτλο GRANDE PORTE ‘’SANS  RETOUR’’. Μια εισήγηση ή και απλή ευχή στους μαρξιστές θαυματοποιούς μας να το επισκεφθούν ομαδικά, ίσως θα αποτελούσε  και  τη μοναδική  λύση στο πρόβλημά  της χώρας, χωρίς ζημία για τους ίδιους, αφού δεν επιδιώκουμε το κακό τους αλλά απλά το δικό μας καλό. Με την ‘’φαντασιακή ‘’ αυτή λύση, πιστεύω ότι δεν θα προσφύγουμε στους στίχους του Κ. Καβάφη ‘’τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους’’, αφού στη χώρα μας ευδοκιμεί ιδιαίτερα αυτό το είδος.

Αντώνης Ταρνανάς

Για λόγους τεχνικούς δεν μπόρεσα να επισυνάψω το βίντεο TOUR DU MONDE VIRTUEL

ΤΟ ΓΑΡ ΠΟΛΥ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ ΓΕΝΝΑ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗΝ

                                   Τρέλα και των γονέων

                           

Η σημαντική αυτή φράση του πολυγραφότατου Καισάριου Δαπόντε παραμένει επίκαιρη στην εποχή μας, αφού οι γιατροί ψυχικών νόσων έχουν ξεπεράσει τους συναδέλφους τους άλλων ειδικοτήτων. Ζούμε σε μια μόνιμη κατάσταση παραφροσύνης ή επί το λαϊκότερο, τρέλας. Πρώτα τρελάθηκε ο λαός – μάλλον τον τρέλαναν , τρελάθηκαν οι πολιτικοί μας, τρελάθηκε και η 4^η εξουσία και κυρίως ‘’το αφεντικό τρελάθηκε’’ όπως λέγει χαριτολογώντας ο ‘’ ξετρελαμένος’’ λαός μας.

Τρελάθηκε λοιπόν ο Ελληνικός  λαός, που δεν άντεξε αυτόν τον συνεχιζόμενο  εμπαιγμό, να έχει  άδειες τις τσέπες του και να προσπαθούν να τον πείσουν ότι δεν βλέπει καλά ή ότι παρασύρεται από την προπαγάνδα των καναλιών της διαπλοκής και των ‘’νταβατζίδων’’. Γι’ αυτό λοιπόν, με περισπούδαστο Νόμο του κ. Αρχιερέα [ συγγνώμη του κ. Παππά εννοώ], η Κυβέρνηση  προσπαθεί να δημιουργήσει μια νέα ομάδα ‘’υγιούς’’ διαπλοκής από κουμπάρους και  λοιπούς ομοϊδεάτες  [ άμεσα ή έμμεσα κρατικοδίαιτους], ώστε να πεισθεί επί τέλους ο ‘’ανόητος’’ λαός μας για την αλλαγή σελίδας και  τη βελτίωση της ζωής του, αφού μόνα τους τα κυβερνητικά κανάλια δεν το καταφέρνουν ικανοποιητικά.

Οι πολιτικοί μας τρελάθηκαν αφού, αυτό τον καιρό, ασχολούνται με την προετοιμασία των λόγων που θα εκφωνήσουν στη ΔΕΘ, για να σαγηνεύσουν τα απολωλότα λαϊκά πλήθη, υποσχόμενοι  ότι αυτή τη φορά θα πετύχουν να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο, αρκεί να δείξουν  λίγη υπομονή. Το κακό είναι ότι το σύνολο του πολιτικού μας  ‘’αμφιθεάτρου’’, συνιστά υπομονή, παραβλέποντας όμως, ότι έχουν εξαντληθεί και τα τελευταία της περιθώρια.

Η άλλοτε πανίσχυρη 4^η εξουσία, με ελάχιστες εξαιρέσεις και  με κουτσουρεμένες’’ ή ‘’ελεγχόμενες’’ τις δυνάμεις της, ψελλίζει διάφορες ακατανόητες και προσχηματικές δικαιολογίες, κρατώντας – συν τοις άλλοις και ‘’πισινή’’ - εν όψει του πιθανολογούμενου νέου τηλεοπτικού τοπίου. Οι επαγγελματίες μάλιστα εργατοπατέρες τους, πραγματοποίησαν επιδεικτική αλλά επιλεκτική απεργία την ημέρα  της πρωθυπουργικής επίσκεψης στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, για να αποφύγει το πόπολο να δει τις πρωτοφανείς διαμαρτυρίες εναντίον του. Σκεφθείτε ότι σημειώθηκε πανελλήνιο ρεκόρ  ‘’προσέλευσης’’ αστυνομικών [ τους υπολογίζουν σε πλέον των  5.000 ατόμων], για να συγκρατήσουν  το  λαό που είχε συρρεύσει  στη νύμφη του Θερμαϊκού, για να απολαύσει από κοντά τον  σύγχρονο   Χάρι Χουντίνι της παγκόσμιας πολιτικής πρωτοπορίας, διανθισμένο με ‘’ολίγο’’ από Πινόκιο., στη διάρκεια της παράστασής του.

 Στην παγίδα έπεσαν και τα ιδιωτικά κανάλια, ακολουθώντας την ‘’ιερή’’ συνδικαλιστική γραμμή που, απέφυγαν να μεταδώσουν τις συνταρακτικές εκδηλώσεις των αγανακτισμένων, αλλά τελικά  έσπευσαν να προβάλουν  τους ‘’πύρινους’’ λόγους και την ‘’φτιαχτή’’    συνέντευξη Τύπου, με εξαίρεση ελάχιστους δημοσιογράφους που τόλμησαν τις ‘’κακές’’ ερωτήσεις. Τότε λοιπόν, ο Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων άστραψε και βρόντηξε που κάποιοι αγνώμονες αποπειράθηκαν να διαφωνήσουν μαζί του και τους στόλισε δεόντως. Με κάποια καθυστέρηση συνέδραμε και το πρωτοπαλίκαρο της Κυβέρνησης, ο πολύς και ‘’μάγκας’’  κ. Μπολάκης. Ο Πρωθυπουργός μας δεν  αρκέστηκε  μόνο στην αντιμετώπιση αυτών των κακόβουλων προβοκατόρων – όπως συνηθίζει και  ο φίλος δημοκράτης  Τούρκος ηγέτης – αλλά προχώρησε και στις  ‘’νέες’’ του εξαγγελίες.

Και τι δεν είπε ο -παραλίγο να πω ο χριστιανός - ηγέτης μας. Θα μοιράσει στο λαό, τα λεφτά [που θα εισπράξει μέσα σε μια δεκαετία και υπό ορισμένες προϋποθέσεις], από τους κρατικοδίαιτους κουμπάρους και μη, νέους καναλάρχες .Ενδεχομένως  να βοηθήσουν και εκείνοι  που στο διαγωνισμό έπαιξαν – με ομολογία τους – το ρόλο του λαγού, ενώ δηλώνουν  ότι  προτίθενται να αγοράσουν  μη αδειοδοτημένο κανάλι . Παρέλειψε ο μαρξιστής ηγέτης μας, να διευκρινίσει ότι αυτά τα λεφτά τα έχει ήδη πληρώσει ο λαός με τις υπερτιμολογήσεις των δημόσιων έργων και αν χρειαστεί θα τα ξαναπληρώσει με νέες αναθέσεις. Είπε επίσης για τη ρύθμιση του χρέους της χώρας – παραβλέποντας όσα μεταδίδονται από την εσπερία για τους όρους και τα προαπαιτούμενα, τα οποία σημειωτέον  σέρνονται επί μήνες, ενώ δεν απαιτούν δαπάνη, αλλά  εμπεριέχουν  τη μαγική   λέξη ‘’ιδιωτικοποιήσεις’’, που δεν τολμά να παρουσιάσει στο επερχόμενο κομματικό συνέδριο. Πάγωσε ακόμα και τις ληξιπρόθεσμες  ασφαλιστικές εισφορές  των ελεύθερων επαγγελματιών, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτό δεν σημαίνει και διαγραφή ‘’την οποία όμως ισχυρίζεται ότι  απαιτεί για το ελληνικό χρέος  από τους εταίρους μας’’. Συνειρμικά το μυαλό μου έτρεξε σε  μια αλήστου μνήμης παλιότερη εξαγγελία της 30 Μαρτίου 1968,  από το γειτονικό παλαί ντε σπορ, που ‘’χάριζε όλα τα αγροτικά δάνεια’’. Μπορεί να είναι άδικη η εξομοίωση – την οποία δεν υιοθετώ- αλλά παραμένει ίδια η μεθοδολογία και αυτό πρέπει να προβληματίσει όλους τους υποσχεσιολογούντες.

Ο δημοκράτης Πρωθυπουργός μας, δεν παρέλειψε να κάνει και μια ανεπίτρεπτη και αντιδημοκρατική  ευθεία παρέμβασή  προς το ΣΤΕ. Προδίκασε το αποτέλεσμα των προσφυγών κατά του Νόμου Παππά, για την ακύρωση του διαγωνισμού, δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να ακυρωθεί  ο Νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες.   Αυτή είναι η νέα μορφή της δημοκρατίας τους, που φευ μου θυμίζει την  αντίστοιχη δημοκρατία που βίωσα οικογενειακά   για 12 ολόκληρα χρόνια στις χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’.

Στο παιχνίδι των εντυπώσεων, δοκίμασε τα πάντα, αρχίζοντας δυο μέρες πριν με ένα ‘’πλουσιοπάροχο’’  τσιμπούσι  κάποιων Υπουργών εξωτερικών στη Ρόδο – που  προσφέρει δυνατότητες  για εντυπωσιασμό -  και ακολούθησε με την ανάλογη παράσταση διάσκεψης των Χωρών του Νότου, όπου μεταξύ άλλων προσέτρεξε ο ‘’ γόης’’- σοσιαλιστής κατά τα άλλα, Πρόεδρος , η δημοτικότητα του οποίου έχει πιάσει το Ναδίρ και ο σύντροφος της γείτονος , που αναμένεται  τραπεζική καταιγίδα στη χώρα του. Ήταν επίσης ο δικός μας και   φίλος Πρόεδρος που μας έχει και λίγο  ανάγκη, αλλά είχε αποδεχθεί – συμφωνούντος και του κ. ΓΑΠ, το σχέδιο Ανάν ,που είχε απορρίψει ο  κυπριακός λαός - και διά στόματος του αείμνηστου Τάσου Παπαδόπουλου -  και δηλώνει ότι συζητά το ενδεχόμενο επαναφοράς του. Το σχέδιο αυτό απέρριψε η τότε ελληνική κυβέρνηση, ακόμα και το ΑΚΕΛ της Κύπρου. Παρόντες ήταν και άλλοι σύντροφοι, που ήρθαν για  συμπαράσταση, έφαγαν ήπιαν και έφυγαν αυθημερόν. ΄Ενας άλλος όμως, πρωθυπουργός μεγάλης χώρας, βρήκε μια  θαυμάσια δικαιολογία και την ‘’έκανε’’ αλλά ισπανικά.

Αφού λοιπόν ο δικός μας είδε και απόειδε, πήγε στη συμπρωτεύουσα και επανέλαβε για πολλοστή φορά , ακόμα και τα εγκαίνια του μετρό και τότε   ακούστηκε το γνωστό ‘’ το αφεντικό τρελάθηκε’’. Από τη συνεχή προβολή της παρουσίας του ηγέτη μας στην Θεσσαλονίκη [Τρίτο Πρόγραμμα ΕΡΤ], λίγο έλειψε να φανεί  και ένα ‘’ατύχημα’’, εθιμοτυπίας, όταν ο Μητροπολίτης –μετά τον  καθιερωμένο αγιασμό -  πλησίασε με ‘’οπλισμένη’’ την αγιαστούρα του, επικίνδυνα κοντά στην άθεη εξουσία μας και αντιμετώπισε το αποτρεπτικό  βλέμμα του Πρωθυπουργού, που μετατράπηκε σε  ελαφρό μειδίαμα με την υποχώρηση του Δεσπότη προς άλλες πτέρυγες. Ο υποχρεωθείς όμως σε υποχώρηση  κ. Άνθιμος , φεύγοντας  ΄’ άδειασε’’  στον αέρα ένα  ‘’αδέσποτο’’ ράντισμα που είχε ‘’οπλίσει’’ προηγουμένως. Τα  σταγονίδια ‘’άγγιξαν’’ και τον κ. Πρωθυπουργό, προκαλώντας αυτή τη φορά , το μειδίαμα του Δεσπότη. Και του χρόνου καλύτερα.          Αντώνης Ταρνανάς