ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ''ΑΝ''

 

               ΤΟ  ΔΙΚΟ  ΜΟΥ  ‘’ΑΝ’’

 

Αγαπητοί φίλοι, συνάδελφοι και αναγνώστες μου,  Χριστός Ανέστη [που λέγαμε παλιότερα]

Όσα λέγονται και γίνονται τελευταία διεθνώς αλλά και στη χώρα μας, δημιουργούν αμέτρητα ερωτήματα αλλά και απορίες και όλο αυτό με οδήγησε στην επίκληση   ενός παλιού ποιήματος , με τίτλο  ‘’ΑΝ’’.

Η λέξη ‘ΑΝ’’, συντακτικώς εισάγει υποθετικές προτάσεις και όπως λένε μερικοί, με αυτό χτίζεις και παλάτια. Συνάμα όμως αποτελεί και  τίτλο σημαντικού ποιήματος του Κίπλινγκ, που κάποτε η ζωή με υποχρέωσε να το μάθω καλά και  να το  ενστερνιστώ, για να επιβιώσω. Με βοήθησε όμως  πολύ και με έκανε ‘’σοφότερο και κυρίως καλύτερο ή απλά  ‘’άνθρωπο’’.  Έκτοτε, μαζί με τα ερωτήματα του ποιήματος, ο τίτλος του με οδηγεί αυτόματα σε ένα σύγχρονο και ταπεινό δικό μου ‘’ΑΝ’’, που το διατυπώνω ευθύς αμέσως.

Με τη γεροντική αφέλειά μου  ερωτώ, απλά αλλά ευθέως, αν π.χ. το  πρόσφατο γενικό  Blackout που συνέβη στη μεγάλη και σοσιαλιστική Ισπανία, συνέβαινε στη χώρα μας, τι θα γινόταν χθες, σήμερα και στο διηνεκές;; Τι θα έλεγαν και τι θα ζητούσαν όλοι αυτοί οι σύντροφοι, οι θρησκόληπτοι και οι θεομπαίχτες –δεξιοί και αριστεροί- της κοινοβουλευτικής αρένας;;; Ειδικότερα τι θα διαλαλούσε η λαλίστατη κυρία της Βουλής;;; Για το ΚΚΕ το ξέρω, γιατί έχω ζήσει 12 χρόνια στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπως τις αποκαλούσε ο ‘’χαρισματικός’’ Αντρέας Παπανδρέου, αρνούμενος όμως  αιδημόνως  να αναφερθεί και  στον ‘’ανύπαρκτο’’. Απλά θα επαναλάμβανε τη γνωστή καραμέλα, ότι είναι έργο των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου που ευνοεί και εκτρέφει η Κυβέρνηση. Έτσι απλά και χωρίς εξηγήσεις, όπως πολύ συχνά κάνουμε σχεδόν  όλοι μας.

Σκέπτομαι αν αυτά τα ερωτήματα απασχόλησαν ποτέ αυτούς που προανέφερα και αν βρίσκουν κάποια σχέση του ξύλινου και δογματικού τους,  με τη δημοσκοπική τους κατρακύλα. Βέβαια  έμειναν όρθιοι ΠΡΟΣΩΡΙΝΆ, κάποιοι λαϊκιστές που  τα λόγια τους – γιατί έργα για το κοινωνικό σύνολο, δεν αξιώθηκαν να κάνουν – έχουν ακόμα απήχηση στους εύπιστους και τους τελευταίους αφελείς, που και αυτοί,  ΑΝ τους καταλάβουν θα τους κλείσουν την πόρτα.

 Έχουμε  άλλωστε αμέτρητα ανάλογα παραδείγματα, πρόσφατων και παλιότερων  ‘’διαττόντων’’ αστέρων , της πολιτικής μας σκηνής, που εξαφανίστηκαν πολύ νωρίς, ζητώντας στέγη σε συγγενείς κομματικούς σχηματισμούς ή έμειναν απέξω, έρημοι και καταφρονεμένοι. Συνεπώς αυτά που γράφω είναι βιώματα και συνεπώς  πραγματικά  και όπως έλεγε η αείμνηστη Μαλβίνα, είναι  ‘’καρατσεκαρισμένα’’!!!

 Δεν είναι όμως μόνο οι δικοί μας, που εμμένουν στις αποτυχημένες συνταγές του κακού παρελθόντος αλλά και σύγχρονοι μεγάλοι ηγέτες ,καιροσκόποι και οπαδοί του πρόσφατου ιδιότυπου αναθεωρητισμού στη διεθνή κονίστρα  Άλλοι απειλούν τους γείτονες με πυρηνικά, άλλοι με δασμούς και διωγμούς φτωχών και ανυπεράσπιστων που μέχρι τώρα ήταν στη δούλεψή τους, ενώ  κάποιοι  γείτονές  μας ,  έχουν μείνει ακόμα στο  αναχρονιστικό CASUS BELLI.

Αρχίζω από την  κραυγαλέα περίπτωση του πλανητάρχη, που γιόρτασε και αυτοθαυμάστηκε για τις πρώτες 100 ημέρες στον ‘’θρόνο’’ του. Χώρισε τον Κόσμο αλλά και τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, ανάλογα με τη  θέση και τη στάση τους απέναντί του. Βλέπει ότι όλοι άλλαξαν, ακόμα και αυτοί που τον ψήφισαν και αυτός τίποτα δεν κατάλαβε και το χειρότερο είναι ότι είναι αποφασισμένος να μην το καταλάβει ποτέ , γιατί έτσι του αρέσει. Υποσχέθηκε ειρήνευση στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά στο τέλος ζητάει από τα θύματα να δώσουν ανταλλάγματα στους εισβολείς για τις περιοχές που εισέβαλαν αλλά  και για τον εαυτό του να πάρει τις σπάνιες γαίες της χώρας. Αυτή είναι η έννοια της  δικαιοσύνης που τείνει να επιβληθεί παγκόσμια και μοναδικός στόχος είναι το κέρδος και η επικράτηση του δόγματος , μακάριοι οι κατέχοντες, έστω και αν πρόκειται για εισβολείς. Ο ίδιος αποκαλεί εισβολείς όσους μπήκαν στη χώρα του και έκαναν  τις πιο βρώμικες δουλειές, που απαξιούσαν να κάνουνε οι γηγενείς.

Αυτό άλλωστε κάνουμε και εμείς με τους ξένους που η ανάγκη τους έφερε στη χώρα μας. Γίναμε όλοι καφενόβια  αφεντικά και από πάνω τους κατηγορούμε ότι ξύπνησαν και ζητούν ‘’ άκουσον-άκουσον’’, τα δικαιώματά τους !!!. Ξεχνάμε όμως ότι για τον ίδιο λόγο μια άλλη   Ελλάδα  ζει και εργάζεται σε ξένες χώρες που βρέθηκε παλιότερες εποχές και για τους ίδιους λόγους. Ακόμα και ο νέος πλανητάρχης που έβαλε σκοπό της προεδρίας του να διώξει από τη χώρα του όλους τους ξένους, απόγονος ξένων ήταν  κι αυτός, γιατί για Ινδιάνος δεν μου φαίνεται !!!

 Το τελευταίο μου θύμισε μια παλαιότερη συζήτηση με μια φίλη μου Ολλανδέζα, για την ιδιαίτερη αδυναμία που δείχνει η χώρα της για τους Τούρκους σε ψηφοφορίες στους διεθνείς οργανισμούς. Η απάντησή της δεν με εξέπληξε αφού το ίδιο κάνουμε όλοι μας. Μου είπε ότι  ‘’οι Τούρκοι που κατέφυγαν στη χώρα μας κάνανε αποκλειστικά όλες τις βρώμικες δουλειές, υπήρξαν οι βοθροκαθαριστές και η ηγεσία μας από κόμπλεξ και για να δείξει υποκριτικά  τα ευγενικά της αισθήματα και τον ‘’πολιτισμό’’ της. ανταποδίδει   ‘’με λάθος τρόπο’’ μια κάποια ικανοποίηση , όχι στα θύματα , αλλά στη χώρα που τους υποχρέωσε να γίνουν μετανάστες’’

Είναι κι αυτό ένα επί πλέον δείγμα του νέου πολιτισμού μας, που κατακρίνουμε το κακό όταν το κάνουν άλλοι ενώ εμείς περί άλλα τυρβάζουμε και  όσα μας αφορούν, όλα   τα  θεωρούμε ότι είναι καλώς καμωμένα!!! Αντώνης

 

 

ΘΕΩΡΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΥΛΩΝΑ

 

     ΘΕΩΡΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΥΛΩΝΑ

 

 

Η  παροιμία αυτή  αναφέρεται πια, μάλλον ανεπιτυχώς, σε όσους παριστάνουν τους σπουδαίους, ενώ  είναι ανήθικοι και ανάξιοι. Ο μυλωνάς ήταν κάποτε ένας επαγγελματίας, ο οποίος παραλάμβανε σιτάρι από τους πελάτες του και τους παρέδινε  αλεύρι. που αποτελούσε την πρώτη  ύλη για το ψωμί, τα ζυμαρικά και πλείστα άλλα σπιτικά παρασκευάσματα της βασικής διατροφής τους. Δεν ήταν όμως  ο μόνος, αλλά για εκείνες τις  εποχές ήταν ο πιο αναγκαίος και ίσως γι’ αυτό στιγματίστηκε. Καλές και κακές εξαιρέσεις ανθρώπινης ποιότητας και συμπεριφοράς υπήρχαν και υπάρχουν παντού, αλλά ο μυλωνάς ‘’ανεκδοτοποιήθηκε’’  γιατί κάποιοι από αυτούς κλέβανε στο ζύγι, νοθεύανε, ή δεν ικανοποιούσαν τις ποιοτικές απαιτήσεις των πελατών τους στο πιο αναγκαίο προϊόν για τη ζωή τους.

Τρέφω μεγάλη εκτίμηση για κάθε μυλωνά που γνώρισα στο παρελθόν και  πιστεύω ότι ο κλάδος  έπεσε θύμα συμπτώσεων και άδικων συγκρίσεων, αφού κακοί επαγγελματίες και όχι μόνο,  υπάρχουνε παντού, χωρίς καμιά εξαίρεση. Ακόμα και οι επίσκοποι, που είναι οι επί γης εκπρόσωποι του Θεού,  δεν  είναι  Θεοί και ενίοτε παραβλέπουν  το ιερό καθήκον τους.

 Με την ευκαιρία της  κοίμησης του τελευταίου  Πάπα, που ήταν   διαφορετικός και πιο κοντά στους αναξιοπαθούντες,   μίλησαν πολλοί και είπαν ακόμα περισσότερα. Ο ίδιος, είχε ζητήσει συγγνώμη για τα σκάνδαλα μελών  της Καθολικής Εκκλησίας, που προφανώς ανάλογα ίσως  συνέβησαν και συμβαίνουν και σε άλλες θρησκείες. Η πάνδημη συμμετοχή στις σχετικές θρησκευτικές  τελετές των ημερών  και η παλλαϊκή αγάπη που θα τον συνοδεύει για πάντα, αποτελεί επιβράβευση του ‘’καλού καγαθου’’ πολίτη,  όπως τον  πίστευαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.

  Ο πολίτης αυτός συγκέντρωνε όλα τα μόρια της Αρετής που κατά τον Πλάτωνα ήταν η σοφία, η ανδρεία, η σωφροσύνη, η δικαιοσύνη και η ευσέβεια, αλλά και πολλές άλλες μερικότερες ψυχικές και σωματικές αρετές . Όλες αυτές οι αρετές κάνουν τον άνθρωπο «όλως σπουδαίον», δηλαδή τέλειο, όπως παρατηρεί ο Αριστοτέλης . Στις νεώτερες όμως εποχές , η παιδεία και η εκπαίδευση θέτουν διαφορετικούς στόχους και κυρίως  τις σύγχρονες υλικές ανάγκες  και προσπαθούν  να διαμορφώσουν  νέου τύπου πολίτη που  απλώς  συμφωνεί και υπηρετεί πιστά τα δεδομένα της εποχής .

Δυστυχώς, για τις σύγχρονες υλιστικές κοινωνίες, επικαλούμαστε το ανέκδοτο του  κακού μυλωνά αλλά αποφεύγουμε  να δούμε στον καθρέφτη εμάς τους ίδιους . Τώρα όμως δεν υπάρχει άλλοθι , αφού δεν υπάρχουν πια μυλωνάδες για να τους φορτώσουμε  το κακό για όλα τα δεινά που κατατρύχουν τις  κοινωνίες , μετά  την πρόσφατη απώλεια   του σύγχρονου  Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης.

Δυστυχώς, αρκετοί σημερινοί  θρησκευτικοί ταγοί και ηγέτες θεοκρατικών χωρών,  ευλογούν και υποθάλπουν πολέμους, μετέχοντες σε κομματικά παιχνίδια σε βάρος των λαών , που δεν έχουν άλλη επιλογή,  παρά να τους ‘’πιστεύουν’’. Οι ίδιοι δε παραφράζουν την εκκλησιαστική ρήση "Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα’’, περί άλλα τυρβάζουν  και παραβλέπουν παντελώς το θέμα της ειρήνης στον Κόσμο.   Αντώνης

ΙΔΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

 

                          ΙΔΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ  

           ΚΑΙ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΩΝ

 

 

Διπλή γιορτή η μέρα της πρωτομαγιάς, που έχει τις ρίζες της στο μακρινό μας παρελθόν, με σημαντική αντιστοιχία στα ‘’ανθεσφόρια’’ των αρχαίων Ελλήνων, προς τιμήν της θεάς Δήμητρας. Επειδή η πρώτη μέρα του Μαΐου βρίσκεται ανάμεσα στην εαρινή ισημερία και το θερινό ηλιοστάσιο, θεωρείται η αρχή της Άνοιξης, ενώ  πολλές προχριστιανικές παγανιστικές κοινωνίες τη θεωρούσαν αρχή του καλοκαιριού.

Προσωπικά θυμάμαι ότι τη μέρα αυτή μαζεύαμε λουλούδια από τους αγρούς και πλέκαμε στεφάνια, με τα οποία στολίζαμε την είσοδο του σπιτιού μας. Αργότερα, με την κομματικοποίηση της κοινωνίας,  έγινε μόνο     εργατική αργία και απεργία  και  χάθηκε κάθε σχέση της με την Άνοιξη , την αναζωογόνηση της φύσης και την ανθοφορία,  Το ακόμα  χειρότερο είναι ότι  κάποιοι ακραίοι ‘’αριστεροί’’ ιδιοποιήθηκαν ξένους επιτυχείς αγώνες και επέβαλαν να αποκαλείται εργατική πρωτομαγιά, θεωρώντας εαυτούς αποκλειστικούς νομείς των εργατικών αγώνων.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η ‘’φενάκη’’ εξαπάτησης , αφού είναι γνωστό ότι οι αγώνες για τα εργατικά   δικαιώματα και το 8ωρο, άρχισαν στο Σικάγο τον Μάιο του 1886 και λίγα χρόνια νωρίτερα είχαν γίνει οι πρώτες επιτυχημένες διεκδικήσεις στον Καναδά, το 1872. Πρόκειται για Χώρες τις οποίες το ΚΚΕ αποκαλεί ‘’φονιάδες των λαών’’, ενώ υπερασπίζεται και προβάλλει την ‘’μεταλλαγμένη’’ εφαρμογή της θεωρίας του Μαρξ, στην τσαρική Ρωσία του 1918. Αποκρύπτουν δε με περισσή αιδημοσύνη ότι η Εργατική Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως Εθνική Εργατική Εορτή  στην Ελλάδα, από τον γνωστό και μη εξαιρετέο,  Ιωάννη Μεταξά, στις 7 Απριλίου 1937.

 

Άκουσα σήμερα το πρωί, στο κρατικό Κανάλι, εκπρόσωπο του ΚΚΕ, να μιλάει για τις εκδηλώσεις της εργατικής πρωτομαγιάς και την ‘’κατοχύρωση των εργατικών δικαιωμάτων εδώ και 200 χρόνια’’.

Προφανώς συνειδητά έλεγε την μισή και στρεβλή αλήθεια του,  αποφεύγοντας όμως  να κατονομάσει  ποιοι, πώς και πού το έκαναν, εμμένοντας δογματικά στην ιδιοποίηση ξένων αγώνων για τα συνολικά ανθρώπινα δικαιώματα των λαών. Ας σημειώσουμε επίσης  ότι τις χώρες που πρωτοστάτησαν στα  δικαιώματα των εργατών, που το Κόμμα του τους θεωρεί δικούς του, τις αποκαλεί  ιμπεριαλιστικές και ‘’ φονιάδες των λαών’’.

Για την αποκατάσταση της  μοναδικής αλήθειας, που κανένας μας  δεν μπορεί να θεωρεί αποκλειστικό του προνόμιο, θα επαναφέρω την επιβεβαιωμένη πια θεωρία των δύο άκρων. Την ίδια ιδιοποίηση κάνει και το άλλο άκρο, της ακροδεξιάς, το  οποίο αυτοανακηρύσσεται ως ο μοναδικός  προστάτης πατρίδας, θρησκείας και οικογένειας, Στην πράξη , υπονομεύει  και τους τρεις θεσμούς, εξομοιώνοντας  τη φιλοπατρία με την αθέμιτη δική της πατριδοκαπηλία. Καλή πρωτομαγιά λοιπόν, αργία ή απεργία και ας μνημονεύουμε όλοι μας τους συνολικούς αγώνες που δόθηκαν και καλώς συνεχίζονται, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς καμιά διάκριση χρώματος, φύλου και καταγωγής ή ιδεολογίας. Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι η πρωτομαγιά δεν αποτελεί μόνο γιορτή των εργατών αλλά του συνόλου της κοινωνίας και ας  χαρούμε όλοι μαζί τη ζωογόνο Άνοιξη  , με τα ιδιαίτερα δικά της χρώματα και αρώματα που ομορφαίνουν τη  ζωή και την όση έχει απομείνει φύση!!!     Αντώνης

          

Ο ΤΕΤΤΙΞ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΞ

 

                Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ‘’Ο ΤΕΤΤΙΞ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΞ΄΄

       [ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥΣ]

 

 Πρόκειται για το γνωστό και  τόσο διδακτικό, παιδικό,  παραμύθι [ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΓΚΑΣ] που αρχίζει να ‘’ξεφτάει’’ με τον καιρό και στις μέρες μας ίσως και να διαψεύδεται το ηθικό του δίδαγμα. Τα σύγχρονα μυρμήγκια μπήκανε πια στα σπίτια μας, σε κάθε γωνιά και όροφο   στις πολυκατοικίες, ακόμα  και στην ίδια τη ζωή μας. Από λαμπρά  υποδείγματα της προνοητικότητας, μιμήθηκαν τον άνθρωπο και έγιναν λαθροεισβολείς  και κλέφτες των σπιτιών μας. Έχουμε ανοίξει από καιρό πόλεμο μεταξύ μας και   όλοι συχνά προσφεύγουμε στη γνωστή  απεντόμωση, για  να απαλλαγούμε από αυτά,   έγιναν οι  εχθροί μας. Είναι ακόμα εργατικά αλλά εισχωρούν στα σπίτια μας όλες τις εποχές και στην προσπάθειά τους να μπαίνουν ευκολότερα. μεταλλάχθηκαν  και έγιναν πολύ μικρά. Οι μικροί λοιπόν αυτοί ανιχνευτές τροφής, μπορούνε να μολύνουνε τα τρόφιμά μας, καθώς φέρουν μαζί τους διάφορα βακτήρια.

 Ο Αίσωπος μιλάει μειωτικά για τον τεμπέλη τζίτζικα, που κάθε καλοκαίρι, μόλις βγει απ΄το κουκούλι του αρχίζει το τραγούδι. Αυτός όμως δεν μας ενοχλεί,  είναι καλός  τραγουδιστής και μας διασκεδάζει. Είναι ο καλύτερος από τους δυο, είναι πιο ευχάριστος και δεν  μας ενοχλεί ποτέ. Διερωτώμαι δε  γιατί να τον κακολογεί τόσο πολύ ο σοφός αρχαίος μυθοπλάστης μας   και δεν του αναγνωρίζει έστω και  το δικαίωμα να κάνει το κέφι του όπως εκείνος θέλει, αφού δεν βλάπτει κανένα!!!

 Θα επαναλάβω, ακόμα μια φορά, τη γνωστή ρήση του Κικέρωνα  ‘’O TEMPORA O MORES’’. Αλλάξανε οι εποχές, αλλάξανε τα γούστα, όπως άλλαξαν και οι κανόνες ηθικής και θάταν άδικο όλα να τα χρεώσουμε, στον Αίσωπο και γενικά  στο ζωικό βασίλειο. Όλα τα ζώα, όπως και εμείς κάνουν κάθε προσπάθεια για να επιβιώσουν, με μόνη τη διαφορά  ότι εμείς, ως ισχυροί. επιφυλάσσουμε στον  εαυτό μας  το δικαίωμα της επιλογής, που  αρνούμαστε  συλλήβδην , σε όλα τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου.

Αλήθεια, ρωτήσαμε ποτέ, όλα  αυτά τα ζώα που φέραμε στα σπίτια μας, μα και στη δούλεψή μας αν ήθελαν να φύγουν από το δικό τους περιβάλλον::: Τώρα τους βάζουμε κανόνες και τα τιμωρούμε, αφού δεν μπόρεσαν να αρνηθούν  τον τρόπο ζωής που τους επιβάλαμε και για να αποδείξουμε τα ευγενικά μας ‘’κίνητρα’’, τα υποβάλλουμε ακόμα και στη στείρωση. Διερωτώμαι ανθρώπινα, με ποιο δικαίωμα δείχνουμε τόσο μίσος απέναντι στα αθώα αυτά ζωάκια, που δεν μπορούν να  αρνηθούν και μάλιστα αγιοποιούμε τους χιλιάδες συλλόγους προστασίας τους , που υπερηφανεύονται για το θεάρεστό τους έργο!!!

Απευθύνω σε όλους μας  ένα απλό και αφελές γεροντικό , μα ανθρώπινο ερώτημα: Θα ήθελαν τα μέλη όλων αυτών  των φιλοζωικών ενώσεων να υποστούν τη στείρωση στο όνομα μιας όποιας ‘’φιλανθρωπίας’’;;; Τολμώ να πω ότι, ευτυχώς , δεν υπάρχουν ακόμα ανάλογες ‘’φιλανθρωπικές ενώσεις’’ και δεν περιορίζομαι μόνο στον όποιο πόνο, αλλά στη στέρηση  του δικαιώματος διαιώνισης του είδους. Με το μυαλό που κουβαλάμε,  ίσως  αλλάξουν κάποτε  οι εξουσίες των μελών του ζωικού βασιλείου και τότε αλίμονό μας!!! Τότε θα καταλάβουμε πόσο δημοκρατικά υποκριτική  είναι η ‘’ζωοφιλία’’ μας.

Μιλάμε συνεχώς δια δημοκρατικό δικαίωμα, σπάνια όμως αναφερόμαστε και  στις υποχρεώσεις ή τις ευθύνες μας, που φορτώνουμε πάντα στους άλλους

Θυμάμαι ένα περιστατικό παλιά στις Βρυξέλλες, όταν κάποιος προσπάθησε να παρομοιάσει τον αείμνηστο Υπουργό  Θεόδωρο Πάγκαλο, με τη γνωστή ιστορία για την αγελάδα,  που ενώ γέμιζε με γάλα τη ‘’καρδάρα’, έδινε  μια με το πόδι της και το έχυνε όλο. Ο θυμόσοφος όμως Υπουργός μας κατακεραύνωσε με την απάντησή του. ‘’Ρώτησε ποτέ κανείς αυτή την αγελάδα, τι ήθελε να κάνει το γάλα που είναι αποκλειστικά δικό της;;;’’.

 Θα  κλείσουμε, με ένα, εξ ίσου αφελές και  εμπειρικό συμπέρασμα ότι αγαπάμε με ιδιοτέλεια και ενεργούμε , κατά το δοκούν της εποχής μας,  με περισσή  υποκρισία και μπόλικη  αυταρέσκεια. Αντώνης                  

 

 

ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

 

      

               ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΚΑΙ  ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

 

 Ο Χριστός κατηγόρησε τους  ηγέτες, μπροστά στο λαό τους, για υποκρισία και  τους απηύθυνε επτά σκληρές καταγγελίες, που  ξεκινούν με το καυστικό “Ουαί” , [αλίμονο].

Εγώ δεν είμαι Θεός και ό,τι είχα να πω το έλεγα  από μέσα μου για να αποφύγω τις  συνέπειες. Δεν αντέχω όμως  πια τη σιωπή , ούτε τις ενοχές μου και θα απευθύνω τις ταπεινές ανθρώπινες καταγγελίες μου, όσο μπορώ εναργέστερα. Δεν το κάνω για να γράψω κάτι, αφού υπάρχουν χιλιάδες θέματα, ούτε για τα προσχήματα, δεν   έχω όμως  τον τρόπο και τη δύναμη να διορθώσω τα κακώς κείμενα που όλοι μας ανεχόμαστε. Μοναδική μου έγνοια είναι να σώσω την ψυχή μου και να απαλλαγώ από τις Ερινύες, που αισθάνομαι πως δίκαια με κυνηγούν για  την αιδήμονα σιγή μου,  

Δεν αντέχω τους άθεους που υποκρίνονται τους πιστούς για να τους προσεταιριστούν  , ούτε και τους υποκριτές πιστούς που για  τον ίδιο λόγο κάνουν κακό σε όλους μας – πιστούς τε και αθέους-  που ύστερα από ένα μακρύ διάλειμμα ειρήνης και ευμάρειας,  δημιουργούν μίση και διχασμούς, με  τους πολέμους  προ των πυλών, να εγγίζουν την αυλή μας.

Αρχίζω το ‘’Ουαί υμίν’’ από τον πλανητάρχη, δεδηλωμένο και  ενεργό Χριστιανό και το Πασχαλινό του μήνυμα. Για να  μην τον αδικήσω, παραθέτω σε μετάφραση την πλήρη προσωπική του ανάρτηση. Φρονώ δε ότι το αλίμονο δεν αρκεί, ούτε καλύπτει τον παραλογισμό του, για τον οποίο επιβάλλεται, το δίχως άλλο, να επιληφθούν ειδικοί επιστήμονες, για να προλάβουν τα χειρότερα για τη χώρα του και ολόκληρο τον Κόσμο:

"Καλό Πάσχα σε όλους, συμπεριλαμβανομένων των Ριζοσπαστών Αριστερών Τρελών που αγωνίζονται και συνωμοτούν με τόση λύσσα για να φέρουν πίσω στη χώρα μας Δολοφόνους, Βαρόνους Ναρκωτικών, Επικίνδυνους Κρατούμενους, Ψυχικά Ασθενείς και διαβόητα Μέλη της Συμμορίας MS-13 και Κακοποιούς Συζύγων.

Καλό Πάσχα επίσης στους ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ και ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ Δικαστές και Αξιωματούχους Επιβολής του Νόμου που επιτρέπουν αυτή τη μοχθηρή επίθεση εναντίον του Έθνους μας να συνεχίζεται, μια επίθεση τόσο βίαιη που δεν θα ξεχαστεί ποτέ!

Ο Κοιμισμένος Τζο Μπάιντεν επίτηδες επέτρεψε σε Εκατομμύρια ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ να μπουν στη Χώρα μας, εντελώς χωρίς έλεγχο και διασταύρωση στοιχείων, μέσα από μια Πολιτική Ανοικτών Συνόρων που θα μείνει στην Ιστορία ως η πιο καταστροφική πράξη που έχει διαπραχθεί ποτέ κατά της Αμερικής.

Ήταν, μακράν, ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ και πιο Ανίκανος Πρόεδρός μας, ένας άνθρωπος που δεν είχε απολύτως καμία ιδέα τι έκανε — Αλλά προς αυτόν, και προς το άτομο που χειρίστηκε και καθοδήγησε το Αυτόγραφο Μηχάνημα (ίσως τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ Πρόεδρο!), και προς όλους όσοι ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΝ στις Εκλογές του 2020 για να εκλεγεί αυτός ο άκρως καταστροφικός Ηλίθιος, σας εύχομαι, με μεγάλη αγάπη, ειλικρίνεια και στοργή, ένα πολύ Καλό Πάσχα!!!"

          Συνεχίζω  το ‘’Ουαί’’ με τον άλλο ‘’μεγάλο’’ και  έναν από τους  φίλους του πλανητάρχη για όσα σκέπτεται, γιατί έτσι είχε μάθει στην KGB, της οποίας υπήρξε στέλεχος πριν τη μετάλλαξή του σε Χριστιανό. Ιδού η υποκρισία του, στην οποία προσπαθεί να πάρει μαζί του και τον Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών, που ευλόγησε την εισβολή στη γείτονα και τέως φίλη, χώρα της  Ουκρανίας. Βλέποντας πόσο του κόστισε αυτός πόλεμος [ κυρίως οικονομικά γιατί τα θύματα ποτέ δεν τα μετράνε  οι ολιγάρχες],  ίσως σκέπτεται να αλλάξει ρότα, μετατρέποντάς τον σε θρησκευτικό. Γνωρίζουμε πολύ καλά από την ιστορία, για τη βαρβαρότητα αντίστοιχων πολέμων. Αυτός και οι όμοιοί του, ποτέ δεν έπαυσαν να ονειρεύονται την παλινόρθωση των αυτοκρατοριών τους.  

Δεν είναι διαφορετικός ο τρίτος της παρέας, που ποτέ δεν έκρυψε τον αναθεωρητισμό του. Αυτός αυτοθαυμάζεται και έχει δηλώσει ανοιχτά  ότι ‘’η θάλασσα του καθενός φθάνει  όπου και ο ορίζοντάς του.  Δεν θα πω περισσότερα για αυτόν, γιατί τα λέει μόνος  του και ασφαλώς τα εννοεί ,όπως  οι φίλοι  και όλοι οι εταίροι του.!!!

Μπορώ να αναφέρω πολλά ακόμα ‘’Ουαί υμίν’’, με τα οποία θα  ασχοληθούμε εν ευθέτω χρόνω, κλείνοντας το παρόν με τα καθ’ ημάς, τελευταία αλλά εξ ίσου σημαντικά!!!

Ο μεγαλύτερος μυθοπλάστης της αρχαιότητας, έβαλε  στο στόμα ενός αφελούς χωριατόπουλου, που εξέλαβε το σύριγμα των σαλιγκαριών που έβραζε στην κατσαρόλα, ως τραγούδι και τους είπε: «Ω κάκιστα ζώα, των οικιών υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε». Με άλλα λόγια, καίγεται το σπίτι σας και εσείς τραγουδάτε.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην ελληνική πολιτική σκηνή, με την πλειονότητα των κομμάτων να θεωρεί αυτοσκοπό, την πτώση της Κυβέρνησης για να πάρουν την εξουσία. Αστόχαστοι και άφρονες, που δεν μπορείτε να φροντίσετε ούτε το σπίτι σας [το ίδιο σας το Κόμμα]  και έχετε χάσει κάθε επαφή με όσα συμβαίνουν γύρω μας, τι εννοείτε όταν λέτε εξουσία;;; Η χώρα  τελευταία, ποτέ δεν πήγαινε καλύτερα, πως θα την κυβερνήσετε εσείς; Με φανταχτερά συνθήματα, έξω από κάθε λογική των ημερών που βιώνουμε, εσείς θα κάνετε πειράματα, ‘’στου κασσίδη το κεφάλι ‘’!!!

Ας δεχθούμε λοιπόν για την κουβέντα μας ότι ευσταθούν τα επιχειρήματά σας  και ότι  καλείστε να κυβερνήσετε. Ποιος  από σας είναι ικανός να το κάνει και με ποιους, αφού στην πραγματικότητα ούτε μιλάτε μεταξύ σας. Προτάσσετε τις κάθε λογής ιδεοληψίες σας και ποντάρετε στην ενδεχόμενη αφέλεια κάποιων ψηφοφόρων. Αφού η χώρα πάει καλά όπως πιστεύουν διεθνώς, εσείς τι από όλα αυτά θα αλλάξετε και τι διαφορετικό θα πράξετε και  πώς , με τι λεφτά;;;  Το σύνθημα ‘’λεφτά υπάρχουν’’ είδατε που οδήγησε τη χώρα μας και κανείς δεν δικαιούται να παίζει πια  με συνθήματα και ‘’έπεα πτερόεντα’’, όταν η συγκυρία δεν επιτρέπει εφησυχασμούς ούτε και αφελείς σκέψεις σαν εκείνες του χωριατόπουλου με τα σαλιγκάρια.

Σταματήστε πια να μιμείστε τα λόγια του Πλανητάρχη, που παρέθεσα αυτούσια για να δείτε τις ομοιότητες και την υποκρισία σας και συμφιλιωθείτε με την πραγματικότητα και όλοι μεταξύ σας για το εθνικό καλό και τότε, όπως λέγανε παλιά, έχει ο καιρός γυρίσματα και θάρθει και η σειρά σας, γιατί αλλιώς θα επαληθευτεί  η φράση του Χριστού ‘’ Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί’’. Χριστός Ανέστη.

Αντώνης

''ΜΑΡΤΥΡΕΣ'' ΚΑΙ ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΕΣ

 

‘’ΜΑΡΤΥΡΕΣ’’  ΚΑΙ ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΕΣ

 

 

Το σημερινό μου πόνημα, αποτελεί σύμπτυξη δυο ξεχωριστών  θεμάτων, με πρώτιστο σκοπό τη συντόμευση, γιατί οι καιροί για μένα ‘’ου μενετοί‘’ και προσπαθώ να προλάβω όσα μπορώ περισσότερα. Τα θέματα είναι διαφορετικά, έχουν όμως το ίδιο  αποτέλεσμα ίσως και τα ίδια αίτια. Στο ένα γίνεται εκμετάλλευση του θρησκευτικού φανατισμού και το άλλο, κάνει λόγο για τη  χωριάτικη  κουτοπονηριά. Ας τα δούμε όμως με τη σειρά που έχουνε στον τίτλο, χωρίς αυτό να αποτελεί και αξιολογική κατάταξη.

Μάρτυρας είναι εκείνος που υπερασπίζεται και πεθαίνει για τη θρησκεία του. Στην εποχή μας, ,για κάποιες θρησκείες, μάρτυρας αποκαλείται και όποιος πεθάνει σκοτώνοντας αλλόθρησκους η μετέχοντας στον αποκαλούμενο ιερό πόλεμο, που στο αραβικό λεξιλόγιο λέγεται Τζιχάντ.  Σαν μάρτυρας λοιπόν έχει πεισθεί από την εξουσία, ότι θα απολαμβάνει τα ειδικά  προνόμια της θρησκείας του. Καθεμιά από τις όμορφες κοπέλες που περιμένουν στον Παράδεισο τους πιστούς μουσουλμάνους [τα Ουρί] και το  πιλάφι που στερήθηκαν στη ζωή

 Έτσι λοιπόν η θρησκεία συνιστά στις μητέρες κάνουν πολλά παιδιά για να υπάρχει ‘’απόθεμα’’, ώστε να εξοντώσουν κάθε ‘’άπιστο’’ και να κάνουν δική τους  όλη την  περιοχή. Αντιδρούν όπως  τα  ζώα της άγριας φύσης, που με διάφορους τρόπους σηματοδοτούν την περιοχή τους, σκοτώνοντας τον κάθε εισβολέα, ακόμα και αν πρόκειται για τυχαίο επισκέπτη που αναζητεί  και αυτός τη δική του τροφή .

Από την ιστορία γνωρίσαμε όλη τη βαρβαρότητα των θρησκευτικών πολέμων του Μεσαίωνα, τις  Διώξεις των Χριστιανών και τις Σταυροφορίες . Έγινε ο πόλεμος αυτοσκοπός της κάθε εξουσίας, για να μείνουν μοναδικοί  κτήτορες  μεγάλων περιοχών, όπως συμβαίνει και στην εποχή μας. Το ίδιο ακριβώς κάνουν και τα άγρια ζώα, με το ελαφρυντικό ότι τα τελευταία το κάνουν για να εξασφαλίσουν την τροφή τους, αδιαφορώντας βέβαια για την τροφή και επιβίωση των υπόλοιπων.

Σειρά έχει το δεύτερο θέμα μας, ο Αρχοντοχωριάτης, που αποτελεί ένα σπουδαίο  θεατρικό έργο του Μολιέρου. Ο  τίτλος του στα γαλλικά είναι [Le Bourgeois gentilhomme‎‎), ο αστός ευγενής που αποτελούσε την άρχουσα τάξη, ήτοι την  εξουσία, όπως τη λέμε σήμερα. Στη Γαλλία  του Μολιέρου, ένας «ευγενής» ,ήταν εξ ορισμού γεννημένος αριστοκράτης και συνεπώς, ο ορισμός  «αστός (μπουρζουά) ευγενής, αποτελεί πλεονασμό, όπως λέγαμε παλιότερα στα ελληνικά.

Είχα την τύχη  να δω το έργο,  πολύ νέος ακόμα,  με  ένα σπουδαίο  ηθοποιό, τον Βασίλη Αργυρόπουλο, που σχεδόν  προφητικά, σατίριζε  απόλυτα αυτό που ζούμε σήμερα και  στη χώρα μας. Φιλοδοξίες  μετριοτήτων, τυχοδιωκτών, ακροδεξιών, συμπλεγματικών, θρησκόληπτων, και   οπαδών παντοειδών ολοκληρωτικών συστημάτων.  αποβλέπουν  να κατακτήσουν την εξουσία ή μάλλον να ‘’διώξουν’’ την υφιστάμενη. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς  δυστυχώς πείθουν τους εναπομείναντες ελάχιστους αφελείς, αδιαφορώντας για το ποιος από αυτούς και πώς θα κυβερνήσει τη  χώρα, επαναφέροντας τη χώρα στο ‘’λεφτά υπάρχουν’’ ρίχνοντάς την  ξανά στα μνημόνια.

Η  ελληνική Πρωτεύουσα και άλλες μεγαλουπόλεις, σήμερα κατοικούνται, κατά το πλείστον, από επαρχιώτες , θύματα της αστυφιλίας κάποιας παλιότερης εποχής και της    ανέχειας στα χωριά τους, Όλοι αυτοί  αναμείχθηκαν με τον ντόπιο πληθυσμό, και έτσι  ‘’καμουφλάρισαν’’  τη ‘’χωριατίλα’’ τους, χωρίς ευτυχώς να κρύψουν  και τη χωριάτικη καταγωγή τους που αποτελεί τιμή για όλους. Υποκατέστησαν  όμως την εξυπνάδα και ικανότητα με την πασίγνωστη από το μακρινό παρελθόν ‘’χωριάτική κουτοπονηριά’’, που χρησιμοποίησαν για να ξεγελάσουν τους κατά καιρούς κατακτητές.

Οι σύγχρονοι αρχοντοχωριάτες  επιδιώκουν την επί γης εξουσία και τα θύματα του φανατισμού, ενώ οι  ‘’νεομάρτυρες’’ αρκούνται  στην επουράνια εξουσία, με τα ουρί και το πιλάφι τους. Η διαφορά όμως μεταξύ τους είναι ότι οι δεύτεροι προσπαθούν να καλύψουν  τις στερήσεις τους, ήτοι τις γυναίκες και το ταπεινό πιλάφι, ενώ οι πρώτοι – σαν τους πολλούς  δικούς μας – θέλουν το ‘’παντεσπάνι τους’’, φράση που αποδίδεται στη σύζυγο του Λουδοβίκου 16^ου, τη  Βασίλισσα  Μαρία Αντουανέτα. Κάποιοι άλλοι, αποδίδουν τη φράση στη Μαρία Τερέζα, σύζυγό του σπάταλου Βασιλιά Λουδοβίκου 14^ου, που αποκλήθηκε και βασιλιάς Ήλιος.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας, αναφέρουμε  ότι η φράση περιέχεται  στο βιβλίο του Ζαν Ζακ Ρουσσώ το 1755 και φαίνεται ότι είναι δημιούργημα της φαντασίας  του συγγραφέα. Στο βιβλίο του περιγράφει ένα επεισόδιο απ’ τη ζωή του, όπου θέλησε να φάει ψωμί, αλλά ήταν πολύ καλά ντυμένος για να μπει σε έναν απλό φούρνο. Τότε θυμήθηκε την απάντηση που έδωσε μία ανώνυμη Πριγκίπισσα, όταν την ενημέρωσαν ότι οι φτωχοί δεν είχαν ούτε ψωμί να φάνε: Εκείνη είχε πει τότε «Ας φάνε παντεσπάνι». Άλλωστε, όταν  ο Ρουσσώ έγραψε το βιβλίο του , η μέλλουσα Βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα, ήταν μόλις 9 ετών και δεν είχε  μέχρι τότε επισκεφθεί τη Γαλλία. Ίσως η φράση ή το μύθευμα χαρακτηρίζει τις υπερβολές της εξουσίας να υπόσχεται τα πάντα, αλόγιστα και πλουσιοπάροχα. Για την ιστορία θα αναφέρουμε ότι ‘’Το πρωί της 16ης Οκτωβρίου του 1793, η μόλις 37 ετών πρώην βασίλισσα της Γαλλίας, Μαρία Αντουανέτα, θα έβλεπε για τελευταία φορά το κελί της φυλακής της. Λίγο πριν είχε κατηγορηθεί για προδοσία και είχε καταδικαστεί σε θάνατο με αποκεφαλισμό. Το ‘’θέαμα’’  παρακολούθησε ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο ήταν ιδιαιτέρως ανακουφισμένο για την καταδίκη σε θάνατο της ωραιότατης και πιο αμφιλεγόμενης βασίλισσας της Γαλλίας.    Αντώνης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΓΕΡΟΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΟΛΗΣΕΙΣ

 

                ΓΕΡΟΝΤΙΚΕΣ  ΑΝΑΠΟΛΗΣΕΙΣ

 

Με τις ανταλλαγές ευχών με φίλους και αναγνώστες μου, συνειδητοποίησα ότι μπήκαμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά και τι μ’ αυτό, που λέγαμε παλιότερα. Νοιώθω πως δεν συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό, αφού καλά-καλά, αδυνατώ να ξεχωρίσω  πια στην ηλικία μου,  ακόμα και τις απλές αργίες από τις καθημερινές. Όπως εχτές έτσι θα είναι και σήμερα, το ίδιο κάθε μέρα.

Το μόνο που μου μένει πια είναι η αναπόληση για όσα είδα και  βίωσα , καλά, κακά και άσχημα, ώστε να ξαναζώ  νοερά, όλο το  παρελθόν μου. Η μελαγχολική  μου  σκέψη, για όσα συμβαίνουν γύρω μου κι όσα θα ακολουθήσουν, με έκανε να δω με επιείκεια  τα περασμένα μου δεινά, πολέμους, πείνα και απώλειες αγαπημένων μου, που με υποχρεώνουν να εγκαταλείψω κάθε ποιητική διάθεση.   Θα συνεχίσω όμως πεζά όπως πεζή είναι και η ζωή, να μπω στο κλίμα των ημερών και ν’ αποφύγω ανόμοιες συγκρίσεις, που ίσως να αδικήσουν το παρόν για να ωραιοποιήσω άθελά μου το παρελθόν που σίγουρα δεν το αξίζουν. Θα προσπαθήσω, όσο μπορώ, να γίνω αντικειμενικός , μένοντας  στις ελάχιστες καλές στιγμές , που μου έχει δώσει η ζωή, στα  91 μου  χρόνια.  Η  μακροβιότητα , ως γνωστόν, εξαγοράζεται, όπως και κάθε πολύτιμη αξία,   έναντι ‘‘αδράς αμοιβής’’, αφήνοντας όμως πίσω το μεγάλο κέρδος της αναπόλησης και των συνολικών αναμνήσεων, από τις οποίες ευτυχώς  διαθέτω πάμπολλες.

Γεννήθηκα και έζησα σε μια μικρή κωμόπολη και όπως όλα τα παιδιά της εποχής μου, τηρούσαμε τα έθιμα και, χωρίς να είμαι θρησκόληπτος, εκκλησιαζόμουν καθημερινά όλες  τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.  Για μια περίοδο μάλιστα ήμουν και παπαδοπαίδι, δηλαδή παιδί για όλες τις δουλειές της εκκλησίας, και σ’ αυτό συντέλεσε πολύ και μια θαυμάσια πολυφωνική χορωδία της πόλης μας, που συμμετείχε όλες τις μεγάλες  γιορτές στη λειτουργία. Εκεί, πρώτη φορά διαπίστωσα και το φωνητικό ταλέντο μου και άρχισα πολύ μικρός να παίρνω μέρος δίπλα στη χορωδία στην αρχή και μέσα στη συνέχεια, ψάλλοντας με τους άλλους χορωδούς, από τον γυναικωνίτη’’, που είχε διατεθεί  μόνο για αυτόν το σκοπό

Η Μεγάλη Εβδομάδα ήταν αποκλειστικά αφιερωμένη στον εκκλησιασμό των πιστών, χωρίς διασκεδάσεις και άλλες σχετικές  δραστηριότητες.  Αποτελούσε μοναδική περίοδο χαρμολύπης , για τα Άγια Πάθη και την αναμενόμενη θεία Ανάσταση. Το μελωδικό ‘’ φόρτε’’ των ημερών αποτελούσε η Μεγάλη Παρασκευή με τα Εγκώμια. Η εναλλαγή του  ματζόρε  ‘’αι γενεαί πάσαι και ω γλυκύ μου έαρ’’ με το θρηνητικό μινόρε  ‘’η ζωή εν τάφω’’ , οδηγούσαν  το εκκλησίασμα στην απόλυτη κατάνυξη.

Με τον καιρό όμως και η μικρή επαρχιακή κωμόπολη , οδηγήθηκε από τα εγκώμια στα  εγκόσμια, που οι πιστοί που εκκλησιάζονται αραιώνουν, ενώ πληθαίνουν οι πελάτες των κάθε λογής κέντρων αναψυχή και διασκέδασης. Τα τελευταία χρόνια η θρησκευτική κατάνυξη έχει κατά το πλείστον υποκατασταθεί  από μια τυπική μετάδοση κλασικής μουσικής από το κρατικό κανάλι  με έργα Μπαχ, Μπετόβεν και την παθητική συμφωνία του Τσαϊκόφσκι, ενώ τα λοιπά κανάλια,’’ συνεχίζουν τον χαβά τους’’, διακοπτόμενο με κάποια δακρύβρεχτα  έργα. ‘’ o Tempora o mores’’,  που έλεγε και ο Κικέρων. Προσωπικά, ύστερα από προτροπή της φίλης μου Εύας, ανακάλυψα τη ραδιοφωνική μετάδοση από τοπικό σταθμό της Ζακύνθου, της πολυφωνικής λειτουργίας  του Νησιού, αναβιώνοντας τις παλιές καλές μου συνήθειες και τη μουσική μυσταγωγία.

Τη δεκαετία του 80, που υπηρετούσα στις Βρυξέλλες, μετά την περιφορά του Επιτάφιου σε μια από τις Ορθόδοξες εκκλησίες της, μια μικρή παρέα φίλων περνούσαμε  για νηστίσιμο φαγητό, από  τη γνωστή Ελληνική Ταβέρνα ‘’ ο Ζορμπάς’’. Την ταβέρνα είχαν κατά   καιρούς επισκεφθεί η Νανά Μούσχουρη, ο Ντέμης Ρούσος, ο Ζορζ Μουστακί και άλλοι καλλιτέχνες. Τη διηύθυνε ένας τενόρος παλιού γνωστού ‘’τρίο’’, των Αθηνών και συνοδεία της ορχήστρας του, τραγουδούσαμε , πρίμο -σεκόντο, τα εγκώμια, μεταδίδοντας  και στους λοιπούς  πελάτες της, την κατάνυξη  της ημέρας. Η συνήθειά μας αυτή είχε σημαντική απήχηση στους θαμώνες της ταβέρνας οι οποίοι μας περίμεναν και τα χρόνια που ακολούθησαν.

Χαθήκαμε όταν, ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας άλλαξε στέκι και λίγο αργότερα έφυγε μόνιμα για την Ελλάδα, αφήνοντας το μαγαζί σε συνεργάτη του, στο οποίο τελικά μας εντόπισαν οι ‘’μυημένοι’’ και έτσι συνεχίστηκε η ‘’παράδοση’’. Ο πρώτος ιδιοκτήτης ξαναγύρισε στις Βρυξέλλες, λόγω αδυναμίας των  ενήλικών πια παιδιών του να προσαρμοστούν στον ελληνικό τρόπο ζωής αλλά  λίγο αργότερα έφυγε  από τη ζωή και σταμάτησε οριστικά και η μελωδική αυτή χαρμολύπη!!! Αντώνης