ΟΜΟΙΟΣ ΟΜΟΙΩ ΑΕΙ ΠΕΛΆΖΕΙ

 

ΟΜΟΙΟΣ ΟΜΟΙΩ ΑΕΙ ΠΕΛΑΖΕΙ

Με τη γνωστή αυτή αρχαία φράση, ο Πλάτωνας στο συμπόσιο, θέλησε να δείξει ότι υπάρχει μια φυσική έλξη προς τους ομοίους μας. Ο λαός χρησιμοποιεί τη δική του εκδοχή ‘’κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι’’, δίνοντας περισσότερη έμφαση σ’ αυτούς που έχουν ίδια γούστα, σε όσους ταιριάζουν τα χνώτα τους που λένε. Στην εποχή μας η τάση αυτή αρχίζει να διαφοροποιείται, βάζοντας και άλλες προϋποθέσεις και κυρίως χρονικές και εξυπηρέτησης του ιδίου συμφέροντος, δηλαδή προτάσσει τα καλά και συμφέροντα.

Αφορμή για το παρόν μου έδωσαν τα παιχνίδια που παίζονται τελευταία στην Αξιωματική αντιπολίτευση και φοβάμαι ότι θα μεταδοθεί και στη γειτονική παράταξη, που επίσης έχει αρχίσει μια αμφισβήτηση στον Αρχηγό. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό, όπως λέει και ο Παλαμάς στη Μαρία Πενταγιώτισσα, ότι στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρυσό κριάρια και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παλικάρια . Μη με ρωτήσετε ποια είναι η σύγχρονη Μαρία Πενταγιώτισσα, αφού είναι γνωστό ότι πρόκειται για την εξουσία, ως προς δε τα παλικάρια κρατήστε τις επιφυλάξεις σας και αν τα συναντήσετε πέστε μου και μένα!!!

Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή, μετά την πολλαπλή αποτυχία του κ. Τσίπρα που ουσιαστικά ανέδειξε και αποτελούσε τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορούσε να νοιώθει ηττημένος και μάλιστα στο δημιούργημά του και αναγκάστηκε να παραιτηθεί, δεν έπαυσε όμως να κινεί τα ηνία του άρματος. Οι πιστοί του δεν κατάλαβαν τις προθέσεις του για τον αμερικανόφερτο νέο αρχηγό, ο οποίος φυσικά με την απειρία του στον ιδιότυπο αριστερισμό της χώρας μας , ήταν η εύκολη Ιφιγένεια που θα του εξασφάλιζε την υστεροφημία και το δικαίωμα να οικειοποιηθεί τα λόγια του βασιλιά Ήλιου της Γαλλίας l’ Etat c’ est moi [το κράτος είμαι εγώ].

Τον νέο αρχηγό στήριξαν περισσότερο παντός άλλου οι πιστοί του κ. Τσίπρα, που είχαν και το πάνω χέρι στη διάρκεια της εξουσίας του. Αυτό όμως που δεν μπόρεσαν να κάνουν με τον παλιό αρχηγό, γιατί ένοιωθε και ήταν πανίσχυρος στον θρόνο του, το έκαναν στο νέο και ανυπεράσπιστο αρχηγό, που έλεγε ότι θα εκσυγχρονίσει το κόμμα, χωρίς όμως να το εφαρμόζει και στον εαυτό του. Από την άλλη κάποιοι άλλαξαν κόμμα γιατί τους κέρδισε το ‘’αμερικανάκι’’ και όλοι μαζί περίμεναν την ευκαιρία να τον απαρνηθούν, εκφράζοντας δυσπιστία στο πρόσωπό του. Εκείνος βέβαια προσμετρά τις τελευταίες ημέρες της δικής του Πομπηίας, για τις οποίες Ο Νίκος Καζαντζάκης, μεταφράζοντας το γνωστό μυθιστόρημα του Σερ Έντουαρντ Μπάλγουερ-Λίτον, που παρακολουθεί μια σειρά από φανταστικούς χαρακτήρες στην Πομπηία του 79 μ. Χ., λίγες μέρες πριν την έκρηξη του Βεζούβιου. Σε μια πόλη που σπαράσσεται από τις δολοπλοκίες και τις θρησκευτικές έριδες, συναντιούνται και ερωτεύονται ο Γλαύκος και η Ιόνη, δύο νέοι με καταγωγή από την Αθήνα. Εμπόδιο στην ευτυχία τους στέκεται ο Αιγύπτιος ιερέας Αρβάκης, που θέλει την Ιόνη για τον εαυτό του. Όμως πολύ σύντομα τα ανθρώπινα πάθη θα αποδειχθούν ασήμαντα και μάταια, καθώς το οργισμένο ξύπνημα του ηφαιστείου απειλεί να θάψει τα πάντα κάτω από την καυτή λάβα.

Οι ομοιότητες του μυθιστορήματος με την ελληνική πραγματικότητα περιορίζονται στην αναμενόμενη γαμήλια τελετή του αρχηγού και ο σπαραγμός που βιώνει το κόμμα. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα εξελιχθούν ομαλά και άσχετα με το ενδεχόμενο εκρήξεων ηφαιστείου, αφού ο Βεζούβιος είναι ακόμα μακριά μας!!! Αντώνης

ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΈΦΤΗΣ

 

ΦΩΝΆΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ

Πρόκειται για ένα κωμικό κινηματογραφικό έργο, βασισμένο στο ομότιτλο έργο του μεγάλου μας Δημήτρη Ψαθά και περιγράφει τα παθήματα ενός έντιμου ανθρωπάκου ο οποίος ενοχοποιήθηκε από ελεγχόμενο για παραποιήσεις λογιστικών στοιχείων της εταιρείας. Ο καημένος ο λογιστάκος οδηγήθηκε και στη φυλακή για να παραδεχθεί ότι είναι ‘’κλέφτης’’. Πολύ συχνά συμβαίνει κάποιοι ψεύτες, επικαλούμενοι ψευδή στοιχεία, να ενοχοποιούν αθώους για να καλύψουν τις δικές τους μπομπές.

Για παράδειγμα οι τελευταίες πυρκαγιές στην Αττική, παρά τις προσπάθειες πυροσβεστών με περισσότερα και πιο σύγχρονα μέσα και οι υπεύθυνοι υπηρεσιακοί παράγοντες έδωσαν τον καλύτερο εαυτόν τους , δεν κατάφεραν να κάνουν το ‘’θαύμα’’, να σώσουν τα πάντα. Ακόμα και πιο προηγμένες χώρες έχουν υποστεί καταστροφές μεγάλων περιοχών και πολλές απώλειες κατοίκων των περιοχών, παρά τις τεράστιες δυνατότητες που διαθέτουν. Η αξιωματική αντιπολίτευση – ακολουθούμενη άνευ ετέρου από τα λοιπά κόμματα- εγκαλούν την κυβέρνηση και καλά κάνουν, για την εγκληματική τους αδράνεια και για πρώτη δόση ζητούν παραίτηση του αρμόδιου Υπουργού. Δεν γνωρίζω τα στοιχεία και δεν θέλω να τους αδικήσω αλλά η όλη κατάσταση μου θυμίζει την κωμωδία στην οποία ο Ντίνος Ηλιόπουλος που πρωταγωνιστούσε, έδρασε σαν να γνώριζε τη σημερινή αντιπολίτευση.

Μια αντίστοιχη πυρκαγιά του 2018 στην ίδια περίπου περιοχή [Μάτι], περιγράφεται από τον Τύπο ως εξής:Σ

Σαν σήμερα, 23 Ιουλίου 2018, η φονική πυρκαγιά στο Μάτι - Το χρονικό και η δικαστική απόφαση που προκάλεσε αντιδράσεις

Έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 23 Ιουλίου, από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Η δίκη των κατηγορουμένων στο Εφετείο ξεκίνησε πριν από λίγες εβδομάδες, μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν για την πρωτόδικη απόφαση με την οποία απαλλάσσονταν 15 από τους συνολικά 21 κατηγορουμένους, ενώ στους καταδικασθέντες αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά και τους επιβλήθηκε εξαγοράσιμη ποινή. Στην πυρκαγιά στο Μάτι έχασαν τη ζωή τους 104 συνάνθρωποι μας- δεύτερο παγκόσμιο ρεκόρ όλων των εποχών. Κάποιοι πνίγηκαν βουτώντας στη θάλασσα για να ξεφύγουν από τη φωτιά, άλλοι εντοπίστηκαν απανθρακωμένοι, ενώ κάποιοι κατέληξαν μετά από μάχη που έδωσαν με τα εγκαύματα στο νοσοκομείο. 

Αυτοί οι άνθρωποι που δεν έκαναν τίποτα για να σώσουν κάποιο από τα θύματα, το βράδυ έστησαν παράσταση – έκτακτο Συμβούλιο , και ενώ η πυροσβεστική είχε αναφερθεί σε ύπαρξη θυμάτων, εκείνοι δεν είπαν λέξη. Την υπεύθυνη περιφερειάρχη της εποχής και υπόδικη στην αναψηλάφηση της δίκης, χρησιμοποιούν ακόμα με υπερηφάνεια. Αυτή είναι η ηθική που μας επιφυλάσσουν ή συμπεριλαμβάνεται και εκείνη του νέου μπασκετμπολίοστα-ευρωβουλευτή. Αν έτσι σκέπτεστε κρατήστε τα για τον εαυτό σας και αφήστε τη χώρα να προχωρήσει. Όσον αφορά τους παπαγάλους της ήσσονος αντιπολίτευσης, ψάχνουν με κάθε τρόπο να βρουν τον εαυτό τους. Αντώνης

Διπλό θέμα

 

1.-ΕΔΏ ΠΑΠΠΑΣ ΕΚΕΙ ΠΑΠΠΑΣ

ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ Ο ΠΑΠΠΑΣ

2.- ΩΔΙΝΕΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΤΕΚΕΝ ΜΥΝ

1.-Η ελληνική επικαιρότητα τροφοδοτείται καθημερινά με τα νεοπαλίκαρα του Σύριζα. Αυτόματα προκύπτει το ‘’αξίωμα’’ που λέγαμε παλιά, ότι και με απλή κλήρωση θα τύχαινε καλύτερος εκπρόσωπος της χώρας. Αλήθεια τι θα κάνει αυτός ο κύριος στις Βρυξέλλες;;; Είναι βέβαια γνωστό ότι ως Ευρωβουλευτής εκπροσωπεί τη χώρα και όχι το Κόμμα του, το οποίο πιστεύω ότι σκέπτεται τουλάχιστον ευρωπαϊκά και δεν επιθυμεί να εκπροσωπείται από ψευπαλικαράδες. Είχαμε ήδη το γνωστό κοπέλι, αλλά εκείνος περιοριζόταν στο εσωτερικό, ενώ ο νεώτερος θα μας κάνει βούκινο και στην Ευρώπη, όπως ήδη έγινε με δυο μέλη του κόμματος, που πιάστηκαν από τη βελγική αστυνομία με τη γίδα στην πλάτη και είναι υπόδικοι. Κρίμα που ο Αρχηγός είναι και αμερικανοθρεμμένος. Ελπίζω να μην ακουσθεί και η ηθική θέση του ΠΑΣΟΚ, γιατί εκεί έχουμε καταδίκες στελεχών του καραμπινάτες και στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σχοινί.

Ο τελευταίος αγροίκος , γνωστός και μη εξαιρετέος, είχε δείξει την ίδια διαγωγή και ως μπασκετμπολίστας , αναγκάζοντας την ομάδα του να τον δηλώνει τραυματία , μέχρι που απαλλάχτηκε από την παρουσία του, παρότι ήταν από τα καλύτερα στελέχη της ομάδας του. Με όλο το ιστορικό του δεν μπορώ να καταλάβω τι του βρήκαν και τον έχρισαν ευρωβουλευτή. Να κάνει τι;;; Μήπως για να ενισχύσει την ομάδα μπάσκετ της Ευρωβουλής;;; Μη γελάτε, διότι υπηρέτησα εκεί 12 χρόνια και ξέρω καλά τι λέω. Δεν θα υποδείξω εγώ τους χειρισμούς που θα συνοδεύσουν το απαράδεκτο περιστατικό γιατί με ενοχλεί εθνικά και όχι κομματικά και δεν ξέρω, ούτε με ενδιαφέρει τι λένε και τι ζητούν τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου. Αν όμως συνεχίζουν τη σιωπή τους, εκθέτουν και προκαλούν ζημιά στη χώρα μας. Θα περιοριστώ στα ελάχιστα αυτά στοιχεία και αν χρειασθεί τα ξαναλέμε. Άλλωστε είναι καταγεγραμμένη η συμπεριφορά του στα γήπεδα και μπορείτε να αρυσθείτε στοιχεία από τις αθλητικές Αρχές. Και τώρα η σειρά των άλλων.

2.- Τελευταία βούιξαν τα μέσα ενημέρωσης για την επιδότηση του Κράτους και για τον Αύγουστο στο ρεύμα . Ανήκω σε εκείνους που μόλις πάρουν ηλεκτρονικά τον λογαριασμό , τον εξοφλώ αυθημερόν, Τα λέω αυτά για να δείξω τη συνέπειά μου και συνεπώς έχω το δικαίωμα να αρνηθώ τον εμπαιγμό οποιουδήποτε. Επισυνάπτω τον τελευταίο και όπως μέχρι τώρα, δεν σχολιάζω το ποσό. Επάνω αριστερά με έντονα γράμματα γράφει – 0,16 Ευρώ [ Ποσό επιδότησης κράτους στον λογαριασμό]. Είμαι ένας νομοταγής πολίτης και αν δεν ήμουν υπερήλικας ,με κλεισμένα τα 90 μου χρόνια , ίσως απαντούσα με την θρασύτητα του Ευρωβουλευτή. Μήπως κάποιοι πρέπει να ντρέπονται μόνο και μόνο για την άθλια αναγραφή της επιδότησης; Είμαι γέρος και όχι ηλίθιος για να μου δείχνουν αυτή την ασέβεια και βέβαια δεν είμαι ο μόνος. Αντώνης

Ακολουθεί η 1η σελίδα του ΕΞΟΦΛΗΜΈΝΟΥ λογαριασμού της ΔΕΗ.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΎ

 

Η ΜΕΓΆΛΗ ΑΥΛΉ ΤΟΥ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΎ

‘Όπως προκύπτει και από τον τίτλο του παρόντος δεν πρόκειται για τη μεγάλη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ούτε κάποια σύγχρονη Βασιλική Αυλή. Αναφέρομαι σε μια γειτονιά στην περιοχή του Κεραμεικού [τη δεκαετία του 1950], που ήταν συγκεντρωμένη σε μια μεγάλη γραφική αυλή, πολύ ενδιαφέρουσα, που έζησα και εγώ προσωπικά ως ενοικιαστής για ένα μικρο διάστημα.

Τα πενιχρά οικονομικά μου με οδήγησαν στην αναζήτηση στέγης σε μια φτωχογειτονιά κοντά στο κέντρο της Αθήνας , που δεν συνοδευόταν και από την καλύτερη φήμη. Η εμπειρία μου, που θα περιγράψω στη συνέχεια, μου έδωσε μαθήματα οργανωμένης μικρής κοινωνίας, με κανόνες, σεβασμό και κυρίως δημοκρατία.

Ανοίγοντας την ‘’εξώπορτα’’ έμπαινες με μια μεγάλη αυλή , η οποία στη διάρκεια της ημέρας ήταν άδεια και έρημη. Μόνο ένας γεροντάκος [ 60 ετών], απόμαχος πια της ζωής, που ζούσε την ημέρα μόνος – μετά τον θάνατο της συζύγου του – έσπαγε την εικόνα της ερημιάς. Το βράδυ όμως, που όλοι τέλειωναν τη δουλειά τους, τα μικρά πρόχειρα σπιτάκια ενός δωματίου που περιέβαλλαν την αυλή , άναβαν τα φωτάκια των γύρω δωματίων, έβγαζαν καρέκλες μπροστά στις πόρτες τους και η αυλή έσφυζε από ζωή.

Υπήρχε ηλικιακή ιεραρχία και ο γηραιότερος της ‘’παρέας’’ έθετε το θέμα της συζήτησης και ο καθένας, όπως στην αρχαία Πνύκα, έπαιρνε τον λόγο. Θυμάμαι ότι μια-δυο φορές μου δόθηκε ο λόγος διότι η ηλικία μου με άφηνε πάντα τελευταίο και ο ‘’αρχηγός’’ έδινε το σύνθημα απόσυρσης για ύπνο, γιατί πολλοί από τους παρόντες ξυπνούσαν χαράματα για τον επιούσιο.

Οι πόρτες και τα παράθυρα των μικρών δωματίων έμεναν ανοιχτά μέρα και νύχτα, μερικά μάλιστα δεν διέθεταν εξώφυλλα στα παράθυρά τους, αλλά κανείς δεν τόλμησε να κλέψει ούτε είχε την αδιακρισία να δει τι έκαναν οι ένοικοι μέσα στο σπίτι τους. Εκεί γνώρισα την πρώτη εφαρμογή της δημοκρατίας και τον σεβασμό προς τους γεροντότερους, που τότε βρίσκονταν στα όρια των 60 ετών.

Παρότι έζησα πολλά χρόνια στην Αθήνα, δεν επιχείρησα να ξαναδώ την όμορφη αυλή της γειτονιάς του Κεραμεικού . Πιστεύω όμως ότι και αν το επιχειρούσα δεν θα εύρισκα τίποτα, διότι η μόδα της αντιπαροχής που ακολούθησε, έπνιξε την Αθήνα και μετέτρεψε πολλούς επαρχιώτες σε θυρωρούς πολυκατοικιών και δεν θα την άφηνε όπως την γνώρισα εγώ. Νομίζω όμως ότι ο αρχαιολογικός χώρος της περιοχής, την έσωσε από τις ακρότητες άλλων όμορφων περιοχών της Αθήνα και η αλλαγή θα υπήρξε ηπιότερη.

Το γεγονός υπήρχε πάντα στο μυαλό μου, οδηγήθηκα όμως στη δημοσίευσή του από την ανάγκη να προλάβω [ στα 90 μου] να το μεταφέρω και στους νεώτερους , που δε μπόρεσαν να γνωρίσουν ανάλογες ομορφιές, μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί. Δεν είμαι σίγουρος ότι οι νέοι μας ενδιαφέρονται για γεγονότα μιας εποχής, που για τα σημερινά δεδομένα, θεωρούν ανελεύθερη με έναν ‘’ανόητο’’ ρομαντισμό. Αντώνης   [αδιόρθωτος ρομαντικός]

ΑΝΤΙΠΟΚΙΤΕΥΣΗ Η 5Η ΦΑΛΑΓΓΑ;;;

 

ΑΝΤΙΠΟΛΊΤΕΥΣΗ ή 5η ΦΆΛΑΓΓΑ ;;;

Με το σύνθημα του εξωκοινοβουλευτικού αρχηγού του

Κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που πρώτη του επιτυχία υπήρξε η διάσπαση και η φυγή ή απομάκρυνση μελών του κόμματος,άρχισε να μας δίνει τα πρώτα δείγματα 5ης φάλαγγας, Χρησιμοποιεί εν γνώση του αυταπόδεικτα και επικίνδυνα ψεύδη, που είχε τη δυνατότητα προηγουμένως να ελέγξει. Στο παιχνίδι μπαίνουν αμέσως τα λοιπά μικρομέγαλα κόμματα που θέλουν να μας σώσουν και τελικά όλοι μαζί δυσφημούν τη χώρα που θέλουν να κυβερνήσουν.

Επιμένω στον όρο μικρομέγαλα αφού πρέπει να έχουν πεισθεί ότι ο λαός δεν τους θέλει και αναφέρω στη συνέχεια τους λόγους του χαρακτηρισμού. Ο επόμενος αρχηγός δεν είναι αποδεκτός ούτε στο κόμμα του και πάνε ήδη για εκλογές, διότι κατάλαβαν ότι κατάντησε σαν το σκυλάκι της παλιάς διαφήμισης δiσκων γραμμοφώνου his masters voice. Για τους φασιστοθρησκόληπτους περιορίζομαι να επαναλάβω το γνωστό τους ΄΄ου γαρ οίδασι τι ποιούσι΄΄. Το ΚΚΕ έχει ήδη δηλώσει ότι δεν αποδέχεται τον αστικό κοινοβουλευτισμό και κατ’ επέκταση την κρατούσα δημοκρατία. Ο έτερος αρχηγός χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να προβάλει τα μαντζούνια του αφού πολιτικός δεν είναι Τέλος, θυμάμαι την μοναδική κυρία της παρεούλας [ διότι περί αυτού πρόκειται] ως Πρόεδρο της Βουλής, να δίνει εντολές σε αξιωματικό της τροχαίας στον περίβολο του κοινοββουλίου, πως να κατευθύνει την κίνηση των αυτοκινήτων.

Ύστερα από όλα αυτά θέλω να επισημάνω ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει ουσιαστική αντιπολίτευση, ΄’όπως την περιγράφει το Σύνταγμα΄΄ ως αρωγός με προτάσσεις και παρατηρήσεις προς την Κυβέρνηση, αποκλείοντας τη συνειδητή ψευδολογία, όπως αυτή του αμερικανόφερτου κυρίου που αμφισβητεί τα επίσημα στοιχεία της πυροσβεστικής και των λοιπών αρμοδίων Αρχών για τον αριθμό των αεροσκαφών που πετούσαν στη διάρκεια της πρόσφατης πυρκαγιάς. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επαναλάβω τις λοιπές ανακρίβειες, επισημαίνοντας ότι η ψευδολογία και η συκοφαντία αποτελούν αδίκημα, που προφανώς δεν μπορούσε να κάνει στις ΗΠΑ χωρίς συνέπειες. Διέλυσε το Κόμμα του, πιστεύω ότι δεν θα κάνει το ίδιο στη φιλόξενη χώρα του. Αντώνης

Η ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ

 

Η ΠΟΛΎΠΑΘΗ ΠΛΑΤΕΊΑ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΎΡΟΥ

Έζησα για πολλά χρόνια δίπλα στη πλατεία Κουμουνδούρου τη δεκαετία του 1950 και ομολογώ ότι δεν έχει πια καμιά σχέση ή ομοιότητα με τα σημερινά της χάλια. Φθάσανε στο σημείο να την κομματικοποιήσουν και να της αφαιρέσουν κάθε στοιχείο αίγλης και ομορφιάς που διέκρινε τις παλιές ρομαντικές πλατείες της Αθήνας και να διαγράψουν την ιστορία τους.

Με άλλους δυο φίλους είχαμε νοικιάσει ένα ‘’στούντιο’’ στην κοντινή οδό Σαρρή 32, για να είμαστε κοντά την αφετηρία του λεωφορείου για το Χαΐδάρι όπου υπηρετούσαμε. Στην ταράτσα του απέναντι κτηρίου ήταν το γνωστό σινεμά ΗΒΗ που αργότερα έγινε το θέατρο Λαζόπουλου και ακριβώς δίπλα του ένα ημιτελές διώροφο σπίτι, του πρώτου υπαρξιστή της χώρας του Σίμου. Υπήρχε μόνο η στέγη και τα μεγάλα δοκάρια για τη στήριξη του μελλοντικού πατώματος του ορόφου. Στην παράγκα του Σίμου – όπως την αποκαλούσαν- γνώρισα σημαντικούς κυρίως φοιτητές που αποτέλεσαν τα στελέχη του υπαρξισμού, με χαρακτηριστικό ένα ψηλόλιγνο παλικάρι που σκαρφάλωνε με ένα σκοινί στα δοκάρια του ορόφου, που είχαν στήσει τα αυτοσχέδια κρεβάτια τους. Ο ντελικανής που σας ανέφερα ήταν ο αείμνηστος Θεόδωρος Πάγκαλος, πρωτοπόρος και στον υπαρξισμό, πριν μεταπηδήσει στο ΚΚΕ και στο ΠΑΣΟΚ, όταν ο Αντρέας επέλεγε τα στελέχη του .

Στην κάτω αριστερή γωνία της πλατείας υπήρχε η γνωστή βρεφοδόχος των Αθηνών για τα παιδιά που άφηναν οι ανήμπορες οικογένειες και νέες κοπέλες για να αποφύγουν το σούσουρο της τότε γειτονιάς. Όπως συμβαίνει συνήθως συκοφαντούσαν τους άλλους για να κρύψουν τις δικές τους ‘’μπομπές’’. Φαίνεται ότι η κομματική επιλογή της πλατείας κράτησε τις παλιές συνήθειες της πλατείας, τουλάχιστον στη συκοφαντία.

Την περιγραφόμενη περίοδο, η πλατεία έγινε κοσμικό κέντρο της Αθήνας, με θαμώνες αστέρες του θεάτρου [Γ.Φούντας με τη φίλη του χορεύτρια Ζώκα], θεατρικοί συγγραφείς και ωραιόκοσμος της εποχής.Η πλατεία ήταν γεμάτη με γλάστρες με λουλούδια, με ωραία μουσική, που διέκοπτε ο θόρυβος του τραμ Κολοκυνθού – Αμπελόκηποι, που περνούσε δίπλα από την πλατεία.

Η Κουμουνδούρου άρχισε να χαλάει με τον καιρό και έγινε κακόφημη με εμπόριο σάρκας[ κυρίως αλλοδαπών] που εξυπηρετούσαν τις ανώμαλες ορέξεις της υψηλής κοινωνίες, που ζητούσαν σύντροφο μιας βραδιάς, κυρίως ομοφυλόφιλων.

Έχω πολύ καιρό να περάσω από εκεί γιατί δεν ήθελα να χάσω τις όμορφες αξέχαστες αναμνήσεις μου, έστω και δυσκολότερων μεταπολεμικών εποχών. Σκέπτομαι ότι ακόμα και το τραμ ντράπηκε και δεν ξαναπέρασε από εκεί για να αποφύγει τα σημερινά χάλια της πλατείας. Αντώνης

AU REVOIR ή ADIEU

 

AU REVOIR ή ADIEU

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΤΑΠΕΙΝΆ ΜΟΥ ΌΠΛΑ

Ζώντας πολλά χρόνια σε γαλλόφωνες χώρες, έχω βιώσει αρκετούς αποχαιρετισμούς , ασπασμούς και άλλες επιδαψιλεύσεις επέλεξα όμως τους δύο χαρακτηριστικότερους του τίτλου. Το au revoir [ εις το επανιδείν] εμπεριέχει την ελπίδα σύντομης επαναντάμωσης και το adieu, που αφορά τον  αποχαιρετισμό μεγαλύτερης και αόριστης διάρκειας. Ενίοτε αποτελεί ευχή αποφυγής του οριστικού χωρισμού, σχετιζόμενο απόλυτα με τη φράση A DIEU , συν Θεώ, με τη βοήθεια του Θεού, με την οποιαδήποτε έννοια μπορεί να αποδοθεί στη φράση, από το ‘’Θεός φυλάξει’’ μέχρι ‘’στα χέρια του Θεού’’.

Αποστέλλοντας το τελευταίο μου πόνημα με e mail ,που από καιρό είχα διακόψει, αποζητώ χαιρετισμό ρεαλιστικό, που δεν θα αποπνέει οτιδήποτε το θλιβερό και μακάβριο , μένοντας στο κλασικό , αόριστο και ίσως ελπιδοφόρο και φυσικό adieu, που αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Αποφεύγω σαφώς το απόλυτα αισιόδοξο au revoir , που θεωρώ για την ηλικία μου υπερβολή και πλεονεξία που εγγίζει τα όρια του παλιμπαιδισμού.

Πριν καταλήξω στον γαλλικό τίτλο, που ενδεχομένως μπορεί να εκληφθεί και σαν επίδειξη γαλλοφωνίας,ενώ πόρρω απέχει από την αλήθεια, τριγύριζε στο μυαλό μου το παλιό και τετριμμένο ΄΄κύκνειο άσμα’’ που ίσως να ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Το απέφυγα όμως διότι δεν βρίσκω κοινά γνωρίσματά μου με τον κακόφωνο κύκνο, με την πραγματική ή αλληγορική σημασία, αφού από παιδί κελαηδούσα σαν πουλί και κατέληξα κύκνος στα τελευταία γιατί απέχω συνειδητά από κάθε είδους τραγούδι, παρά τις επανειλημμένες προτάσεις που μου έγιναν από τη χορωδία. Μπορεί και να μην έχω πια την παλιά μελωδική μου φωνή [ αυτό δεν το δοκίμασα καν], περιοριζόμενος στον γραπτό λόγο, που με κρατάει , σαν τον τελευταίο χορευτή, που κλείνει τον χορό της ζωής.

Φοβάμαι ότι πολλοί από σας μελαγχόλησαν, αν και αναφερόμουν γενικά στα ανθρώπινα βιώματα, που με λίγη επιμέλεια στην ανάγνωση μπορούν να αποκαλυφθούν ότι αποτελούν κομμάτι αυτογνωσίας. Στην πράξη όλοι ψαχνόμαστε να βρούμε τις αλήθειες μας και να τις ερμηνεύσουμε, διαπιστώνοντας ποιες και πόσες υπήρξαν αληθινές και πόσες άλλες ήταν δημιουργήματα της φαντασίας η απλές επιθυμίες μας, για να ωραιοποιήσουμε τη ζωή μας, γιατί τελικά όλα είναι ένα ψέμα όχι για να ξεγελάσουμε τους άλλους αλλά για να νοιώθουμε εμείς καλύτεροι.

Ύστερα από όσα συνομολογήσαμε σιωπηρά, νομίζω ότι ταιριάζει σαν αποχαιρετισμός το ADIEU , με την οποιαδήποτε ερμηνεία του, για να δικαιώσουμε και τον τίτλο. Adieu λοιπόν φίλοι αναγνώστες μου, που είχατε την υπομονή και την ευγένεια να με αποδεχθείτε. Αντώνης